For some, the transition to univers

For some, the transition to university life
takes longer than others and in this period
homesickness can emerge as a yearning for
the familiar environment, for what is safe and
secure. Most often it is focussed on the loss of
family and friends, but it is also about the loss
of places and routines. Those who experience
homesickness may find they feel depressed and/
or anxious, that they have obsessive thoughts
and minor physical ailments. This is different
from depression, itself, where sufferers feel
negatively about both university and home; in
homesickness home is usually seen in rosetinted
hues. Research on homesickness amongst
British university students shows that 35% of
new students experience some homesickness,
and that between 5% and 15% describe the
experience as frightening: a few will go on to
develop depression.
Some students start by being mildly depressed
and anxious several weeks before leaving
home. Others will be fine initially, and then
find themselves feeling homesick later in the
academic year, perhaps after the Christmas
break, or even at the start of their second
academic year. But commonly it is the first few
days or weeks after arriving at university which
are the most difficult.
Students are not immune just because they have
successfully experienced leaving home before.
Vulnerability to feeling homesick is affected by:
• distance from home
• a sense of anticlimax at finally arriving at
university after working towards it for so long
• whether or not the student feels responsible
for the decision to come to university
• unhappiness due to a clash between
expectations of university and reality
• “job strain” - i.e. work overload and low
control over it
• the extent of contrast in lifestyles
Those who are homesick often feel they have
no control over their environment, and that they
are not identified with it or committed to the
university or their place in it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับบางคน เปลี่ยนชีวิตมหาวิทยาลัยใช้เวลา มากกว่าคนอื่น และ ในช่วงนี้homesickness สามารถเกิดเป็นการโหยหาคุ้นเคยสภาพแวดล้อม เป็นปลอดภัย และจองห้องพัก มักจะเป็น focussed ในการสูญเสียของครอบครัว และเพื่อน แต่มันก็เกี่ยวกับการสูญเสียสถานที่และกิจวัตร ผู้ที่มีประสบการณ์homesickness อาจพบว่า พวกเขารู้สึกหดหู่ และ /หรือวิตก กังวล ที่พวกเขามีความคิด obsessiveและอาการทางกายภาพเล็กน้อย จะแตกต่างซึมเศร้า ตัวเอง ที่นอนรู้สึกในเชิงลบเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยและบ้าน ในhomesickness ที่บ้านมักจะเห็นใน rosetintedโทน วิจัย homesickness หมู่มหาวิทยาลัยอังกฤษนักแสดงที่ 35%บาง homesickness ประสบการณ์นักเรียนใหม่และที่ระหว่าง 5% และ 15% อธิบายการประสบการณ์ที่น่ากลัว: กี่จะไปที่บนพัฒนาภาวะซึมเศร้านักเรียนบางคนเริ่มต้น โดย mildly กระเตื้องและกระตือรือร้นหลายสัปดาห์ก่อนหน้าแรก คนอื่นจะดีตอนแรก และจากนั้นค้นหาตัวเองรู้สึกเมนูในการปีการศึกษา บางทีหลังจากคริสต์มาสทำลาย หรือแม้แต่ที่เริ่มต้นที่สองของพวกเขาปีการศึกษา แต่โดยทั่วไปเป็นสิ่งแรกวันหรือสัปดาห์หลังจากมหาวิทยาลัยที่ยากที่สุดนักเรียนมีไม่เพียง เพราะพวกเขามีมีประสบการณ์เรียบร้อยออกจากบ้านก่อนช่องโหว่ในการรู้สึกเมนูได้รับผลกระทบโดย:•ระยะห่างจากบ้าน•เป็นของ anticlimax ที่เดินทางมาถึงที่สุดมหาวิทยาลัยหลังจากทำงานต่อได้นานดังนั้น•นักเรียนรู้สึกชอบหรือไม่สำหรับการตัดสินใจมาที่มหาวิทยาลัย•ทุกข์จากการปะทะระหว่างความคาดหวังของมหาวิทยาลัยและความเป็นจริง• "งานต้องใช้" - เช่นงานโอเวอร์โหลดและต่ำควบคุมมัน•ขอบเขตของความแตกต่างของวิถีชีวิตผู้ที่มีเมนูมักจะรู้สึกได้ไม่ควบคุมสภาพแวดล้อมของพวกเขา และพวกเขานั้นมีระบุด้วย หรือไปมหาวิทยาลัยหรือสถานที่ของพวกเขาใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับบางคนเปลี่ยนไปใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย
ใช้เวลานานกว่าคนอื่น ๆ และในช่วงนี้
สามารถคิดถึงบ้านเกิดเป็นความปรารถนาสำหรับ
สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยสำหรับสิ่งที่มีความปลอดภัยและ
การรักษาความปลอดภัย ส่วนใหญ่มักจะมีการเน้นที่การสูญเสียของ
ครอบครัวและเพื่อน ๆ แต่ก็ยังเกี่ยวกับการสูญเสีย
ของสถานที่และการปฏิบัติ ผู้ที่มีประสบการณ์
ความคิดถึงบ้านอาจพบว่าพวกเขารู้สึกหดหู่และ /
หรือกังวลว่าพวกเขามีความคิดที่ครอบงำ
และโรคทางกายเล็กน้อย ซึ่งแตกต่าง
จากภาวะซึมเศร้าตัวเองที่ประสบภัยรู้สึก
เชิงลบเกี่ยวกับทั้งสองมหาวิทยาลัยและบ้าน; ใน
บ้านคิดถึงบ้านก็มักจะเห็นใน rosetinted
เฉดสี งานวิจัยเกี่ยวกับความคิดถึงบ้านในหมู่
นักศึกษามหาวิทยาลัยของอังกฤษแสดงให้เห็นว่า 35% ของ
นักศึกษาใหม่ได้สัมผัสกับความคิดถึงบ้านบาง
และว่าระหว่าง 5% และ 15% อธิบาย
ประสบการณ์เป็นที่น่ากลัว: ไม่กี่จะไป
. พัฒนาภาวะซึมเศร้า
นักเรียนบางคนเริ่มต้นด้วยการเป็นความสุขอย่างอ่อนโยน
และกังวล หลายสัปดาห์ก่อนออกจาก
บ้าน อื่น ๆ จะดีในตอนแรกแล้ว
พบว่าตัวเองรู้สึกคิดถึงบ้านต่อมาใน
ปีการศึกษาบางทีหลังจากที่คริสมาสต์
หยุดพักหรือแม้กระทั่งในช่วงเริ่มต้นของการที่สองของ
ปีการศึกษา แต่โดยทั่วไปก็เป็นไม่กี่ครั้งแรก
วันหรือสัปดาห์หลังจากที่เข้ามาในมหาวิทยาลัยซึ่ง
เป็นที่ยากที่สุด.
นักเรียนไม่ภูมิคุ้มกันเพียงเพราะพวกเขาได้
มีประสบการณ์ที่ประสบความสำเร็จก่อนที่จะออกจากบ้าน.
ช่องโหว่ที่จะรู้สึกคิดถึงบ้านได้รับผลกระทบโดย:
•ระยะทางจากบ้าน
•ความรู้สึกของ อาการเสื่อมที่ในที่สุดก็มาถึงที่
มหาวิทยาลัยหลังจากที่ได้ทำงานต่อมันเป็นเวลานาน
•หรือไม่ว่านักเรียนรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบ
สำหรับการตัดสินใจที่จะมาถึงมหาวิทยาลัย
ทุกข์•เนื่องจากการปะทะกันระหว่าง
ความคาดหวังของมหาวิทยาลัยและความเป็นจริง
• "ล้าจากการทำงาน" - คือการโอเวอร์โหลดการทำงานและ ต่ำ
ควบคุมมากกว่านั้น
•ขอบเขตของความคมชัดในการดำเนินชีวิตของ
ผู้ที่มีความคิดถึงบ้านมักจะรู้สึกว่าพวกเขามี
การควบคุมไม่เกินสภาพแวดล้อมของพวกเขาและพวกเขา
จะไม่ได้ยึดติดกับมันหรือมุ่งมั่นที่จะ
มหาวิทยาลัยหรือสถานที่ที่พวกเขาอยู่ในนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับบางคน การเปลี่ยนแปลง

ชีวิตมหาวิทยาลัยใช้เวลานานกว่าคนอื่น ๆ และในช่วงเวลานี้
คิดถึงบ้านสามารถอุบัติเป็นโหยหา
สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยสำหรับสิ่งที่ปลอดภัย
ปลอดภัย ส่วนใหญ่มักจะเป็นเน้นการสูญเสีย
ครอบครัวและเพื่อน แต่ก็ยังเกี่ยวกับการสูญเสีย
สถานที่และกิจวัตรประจำวัน ผู้ที่มีประสบการณ์
คิดถึงบ้านอาจพบพวกเขารู้สึกหดหู่และ /
หรือกังวลที่พวกเขาได้
ความคิดหมกมุ่นและโรคภัยไข้เจ็บทางกายภาพเล็กน้อย นี่มันต่างกัน
depression ตัวเองที่ sufferers รู้สึก
ส่งเกี่ยวกับทั้งมหาวิทยาลัยและบ้าน ;
คิดถึงบ้านบ้านมักจะเห็นใน rosetinted
เฉดสี . งานวิจัยเกี่ยวกับการคิดถึงบ้านในหมู่
นักศึกษาอังกฤษแสดงให้เห็นว่า 35% ของนักเรียนใหม่บางประสบการณ์

คิดถึงบ้านที่ , และระหว่าง 5 และร้อยละ 15 % อธิบาย
ประสบการณ์ที่น่ากลัว : ไม่กี่จะไป

นักเรียนบางคนเริ่มพัฒนา ซึมเศร้า หดหู่ และวิตก โดยถูกๆ

หลายสัปดาห์ก่อนที่จะออกจากบ้าน คนอื่นจะดีในตอนแรก แล้วพบว่าตัวเองรู้สึกคิดถึงบ้าน

ต่อมาปีการศึกษา บางทีหลังจากหยุดคริสต์มาส
, หรือแม้กระทั่งที่เริ่มต้นของปีการศึกษาที่ 2

แต่ปกติมันเป็น
สองสามครั้งแรกวันหรือสัปดาห์หลังจากมาถึงที่มหาวิทยาลัย ซึ่งจะยากที่สุด
.
นักเรียนไม่ได้มีภูมิคุ้มกันเพียงเพราะพวกเขามีความประสบการณ์ออกจากบ้านก่อน
.
ช่องโหว่ที่จะคิดถึงบ้านได้รับผลกระทบโดย :
-
- ระยะทางจากบ้านถึงแอนติไคลแมกซ์ที่ในที่สุดก็มาถึง
มหาวิทยาลัยหลังจากทำงานกับมันมานาน
- หรือไม่ว่านักเรียนรู้สึกรับผิดชอบ
สำหรับการตัดสินใจที่จะไปมหาวิทยาลัย
- ทุกข์เนื่องจากการปะทะกันระหว่างความคาดหวังและความเป็นจริงของมหาวิทยาลัย

- " งานความเครียด " คือทำงานเกินและต่ำ

- การควบคุมขอบเขตของความแตกต่างในการดำเนินชีวิต
คนที่คิดถึงบ้านมักจะรู้สึกว่าพวกเขามี
ไม่มีการควบคุมสิ่งแวดล้อม และที่พวกเขา
ไม่ระบุกับมันหรือมุ่งมั่นที่จะ
มหาวิทยาลัยหรือสถานที่ใน