As mentioned in the previous sectio

As mentioned in the previous sections, the traditional policy of the school
was most often to require adaptation on the part of the pupils. Armed with
an unshakeable sense of the correctness of their own (i.e. middle-class)
speech norms, teachers typically had little hesitation in correcting pupils
who spoke "slovenly" or "illogical" English. While this policy is understandable,
it doubtless created many difficulties for children to whom it was
applied. For example, many teachers of non-standard-speaking children in
many parts of the world have noted the sullen and non-verbal nature of these
children in class. This is sometimes due to cultural differences with regard to
such matters as behaviour in front of authority figures (Abrahams, 1976), or
public behaviour in front of peers (Philips, 1972). As well, however, there is
reason to believe that teachers have, in large measure, created non-verbal
children through early and excessive "correction" policies; the children,
unwilling to undergo the inevitable, simply cease to participate in classroom
activites. Labov, in a well-known article (1973), demonstrates how reticent
and non-verbal black children can be suddenly transformed into the verbally
adept individuals we now associate with the orally rich black culture, by the
removal of white, middle-class examiners. In so doing, Labov counters the
claims of Bereiter and Engelmann (1966) who had maintained that, for
black children, language may not be of vital importance and may, in some
cases, even be dispensable. Similarly, Shuy (1971) has noted that no nonverbal
child that he has encountered has remained so in a non-intimidating
context (see also Bernstein, 1973).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นที่กล่าวถึงในส่วนก่อนหน้า นโยบายดั้งเดิมของโรงเรียนถูกส่วนใหญ่มักจะต้องปรับในส่วนของนักเรียน ติดอาวุธด้วยความรู้สึก unshakeable ของความถูกต้องของตนเอง (เช่นชั้นกลาง)พูดบรรทัดฐาน ครูโดยทั่วไปมีลังเลเล็กน้อยในการแก้ไขนักเรียนที่พูดภาษาอังกฤษ "ลวกๆ" หรือ "ไม่สมเหตุผล" ขณะนี้นโยบายเข้าใจมันสร้างความยากลำบากมากสำหรับเด็กที่มีอย่างไม่ต้องสงสัยนำไปใช้ เด็ก non-standard พูดในตัว หลายครูหลายส่วนของโลกได้ตั้งข้อสังเกตธรรมชาติ sullen และไม่ใช่คำพูดเหล่านี้เด็กในชั้นเรียน นี้เป็นบางครั้งเนื่องจากความแตกต่างทางวัฒนธรรมกับประสงค์โดยการเรื่องดังกล่าวเป็นพฤติกรรมหน้าตัวเลขหน่วย (Abrahams, 1976), หรือพฤติกรรมสาธารณะหน้าเพื่อน (ฟิลิปส์ 1972) เช่น อย่างไรก็ตาม มีเหตุผลที่จะเชื่อว่า ครูมี วัดใหญ่ สร้างไม่ใช่คำพูดเด็กผ่านนโยบายก่อน และมากเกินไป "การแก้ไข" เด็กยอมรับที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพียงแค่ให้มีส่วนร่วมในห้องเรียนกิจกรรม Labov ในบทความรู้จัก (1973), แสดงให้เห็นว่า reticentและไม่ใช่คำพูดเด็กดำสามารถได้ทันทีแก่นหมายถึงบุคคลที่เชี่ยวชาญเราตอนนี้เชื่อมโยงกับวัฒนธรรมสีดำอุดมไปด้วยเนื้อหา โดยเอาของนายขาว ชั้นกลาง ทำ เคาน์เตอร์ Labovเรียกร้องของ Bereiter และ Engelmann (1966) ซึ่งได้รับการรักษาที่เด็กดำ ภาษาอาจไม่สำคัญที่สำคัญและพฤษภาคม ในบางกรณี แม้จะกับการ ในทำนองเดียวกัน Shuy (1971) ได้ตั้งข้อสังเกตที่ไม่ nonverbalเด็กที่เขาประสบได้ยังคงได้ในไม่ใช่-intimidatingบริบท (ดูนาร์ดเบิร์นสไตน์ 1973)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นที่กล่าวถึงในส่วนก่อนหน้านโยบายดั้งเดิมของโรงเรียนเป็นส่วนใหญ่มักจะต้องปรับตัวในส่วนของนักเรียนที่ อาวุธที่มีความรู้สึกสั่นไหวในความถูกต้องของตัวเอง (เช่นชนชั้นกลาง) บรรทัดฐานคำพูดของครูมักจะมีความลังเลเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการแก้ไขนักเรียนที่พูด"สกปรก" หรือ "ไร้เหตุผล" ภาษาอังกฤษ ในขณะที่นโยบายนี้เป็นที่เข้าใจมันอย่างไม่ต้องสงสัยสร้างความยากลำบากมากสำหรับเด็กที่จะผู้ที่ถูกนำมาใช้ ยกตัวอย่างเช่นครูจำนวนมากของเด็กที่ไม่ได้มาตรฐานที่พูดในหลายส่วนของโลกที่มีการตั้งข้อสังเกตธรรมชาติบูดบึ้งและไม่ใช่คำพูดเหล่านี้เด็กในชั้นเรียน นี่คือบางครั้งเนื่องจากความแตกต่างทางวัฒนธรรมที่เกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวเป็นพฤติกรรมในด้านหน้าของผู้มีอำนาจ (อับราฮัม, 1976) หรือพฤติกรรมของประชาชนในด้านหน้าของเพื่อนร่วมงาน (ฟิลิปส์, 1972) เช่นกัน แต่มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าครูได้ในการวัดขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นไม่ใช่คำพูดของเด็กผ่านต้นและมากเกินไป"แก้ไข" นโยบาย เด็ก, ไม่เต็มใจที่จะได้รับการหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็หยุดที่จะมีส่วนร่วมในห้องเรียนกิจกรรม Labov ในบทความที่รู้จักกันดี (1973) แสดงให้เห็นว่ามีเงื่อนงำและเด็กผิวดำที่ไม่ใช่คำพูดสามารถเปลี่ยนกระทันหันเข้าสู่วาจาบุคคลเก่งตอนนี้เราเชื่อมโยงกับวัฒนธรรมสีดำที่อุดมไปด้วยปากเปล่าโดยการกำจัดของสีขาวตรวจสอบชนชั้นกลาง. ดังนั้นในการทำ Labov เคาน์เตอร์เรียกร้องของBereiter และ Engelmann (1966) ที่มีการยืนยันว่าสำหรับเด็กผิวดำภาษาอาจจะไม่สำคัญสำคัญและอาจมีในบางกรณีแม้จะไม่จำเป็น ในทำนองเดียวกัน Shuy (1971) ได้ตั้งข้อสังเกตว่าไม่มีอวัจนภาษาของเด็กที่เขาได้พบยังคงอยู่ในที่ไม่ข่มขู่บริบท(เห็น Bernstein, 1973)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่กล่าวไว้ในส่วนก่อนหน้านี้ นโยบายดั้งเดิมของโรงเรียน
คือส่วนใหญ่มักจะต้องปรับในส่วนของนักเรียน อาวุธกับ
มีความรู้สึก unshakeable ของความถูกต้องของตนเอง ( เช่นชั้นกลาง )
การพูดปกติ ครูมักจะไม่ค่อยลังเลในการแก้ไขนักเรียน
ที่พูด " สกปรก " หรือ " ไม่ชอบธรรม " ภาษาอังกฤษ ขณะที่นโยบายนี้เป็นนโยบายที่เข้าใจ
มันอย่างไม่ต้องสงสัยสร้างความยากลำบากมากสำหรับเด็กที่เป็น
ประยุกต์ ตัวอย่างเช่นครูหลายมาตรฐานไม่พูดเด็ก
ส่วนต่างๆ ของโลกได้กล่าวอย่างไม่พอใจ แสดงออกทางกายและธรรมชาติของเด็กเหล่านี้
ในชั้นเรียน นี้บางครั้งเนื่องจากความแตกต่างทางวัฒนธรรมเกี่ยวกับ
เรื่องต่างๆ เช่น พฤติกรรมในด้านหน้าของตัวเลขอำนาจ ( Abrahams , 1976 ) หรือ
พฤติกรรมสาธารณะในด้านหน้าของเพื่อน ( Philips , 1972 ) เช่นกัน อย่างไรก็ตาม มี
เหตุผลที่จะเชื่อว่า ครูในการวัดขนาดใหญ่ สร้างเด็กไม่
ผ่านเร็วและมากเกินไปนโยบาย " แก้ไข " ; เด็ก
ไม่เต็มใจที่จะรับ หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพียงแค่หยุดเข้าร่วมกิจกรรมในห้องเรียน

ลาบอฟ ในบทความที่รู้จักกันดี ( 1973 ) , สาธิตวิธีพูดน้อย
และลูกไม่สีดำสามารถเปลี่ยนก็เป็นวาจา
คุณหญิงบุคคลตอนนี้เราเชื่อมโยงกับวัฒนธรรมทางรวย โดย
การกำจัดสีขาวชนชั้นกลางผู้ตรวจสอบ . ดังนั้นในการทำลาบอฟเคาน์เตอร์
อ้างและ bereiter เองเกิลเมิ่น ( 1966 ) ที่ได้รักษาว่าสำหรับ
เด็กดำ ภาษาอาจจะไม่ได้มีความสำคัญมากและอาจในบาง
กรณี แม้แต่ที่ไม่จำเป็นในทํานองเดียวกัน shuy ( 1971 ) ได้กล่าวไว้ว่า ไม่มีเด็กที่เขาได้พบความ
ยังคงดังนั้นในบริบทที่ไม่น่าวิตก
( เห็น Bernstein , 1973 )