Seat Height The most effective seat

Seat Height

The most effective seat height is a function of the athlete's trunk and arm length and of the handrim size that is selected.

Higgs (1983) reported that in athletes at the 1980 Paralympic games, superior performances were recorded by those with lower seats.

Experimental work by Traut (1989) showed greater propulsion efficiency when a relatively low" seat position was used, and experimental work by Meijs, Van Oers, Van de Woude, & Veeger (1989) and by Van de Woude, Veeger, & Rozendal (1990) showed that there was a relationship between the elbow angle (when the athlete was sitting upright in a general sport wheelchair with hands placed on the top center of the handrim) and propulsion efficiency.

Their results showed that efficiency was greatest when the elbow angle was 80 degrees and that the energy cost of sitting too high in the chair was greater than the penalty paid for sitting too low.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสูงของที่นั่ง ความสูงเบาะมีประสิทธิภาพสูงสุดคือ ฟังก์ชัน ของความยาวของแขนและลำตัวของนักกีฬา และขนาด handrim ที่เลือก Higgs (1983) รายงานว่า ในนักกีฬาที่ 1980 มปิก แสดงห้องบันทึก โดยผู้ที่มีที่นั่งด้านล่างทดลองทำงาน โดย Traut (1989) แสดงมากกว่าขับเคลื่อนประสิทธิภาพค่อนข้างต่ำเมื่อ"นั่งตำแหน่งถูกใช้ และทดลองการทำงาน โดย Meijs, Oers รถตู้ Van de Woude และ Veeger (1989) และแวนเดอ Woude, Veeger และ Rozendal (1990) พบว่า มีความสัมพันธ์ระหว่างมุมข้อศอก (เมื่อนักกีฬานั่งตั้งตรงในรถเข็นทั่วไปกีฬามือวางบน handrim เมืองด้านบน) และประสิทธิภาพการขับเคลื่อน ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า มีประสิทธิภาพสุดเมื่อข้อศอกมุม 80 องศาและว่า ต้นทุนพลังงานสูงเกินไปในเก้าอี้นั่งมีมากกว่าโทษสำหรับนั่งต่ำเกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสูงที่นั่งความสูงที่นั่งที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดคือฟังก์ชั่นของลำต้นของนักกีฬาและความยาวของแขนและขนาด handrim ที่เลือก. ฮิกส์ (1983) รายงานว่าในนักกีฬาที่ 1980 พาราลิมปิเกมส์, การแสดงที่เหนือกว่าถูกบันทึกไว้โดยผู้ที่มีที่นั่งที่ต่ำกว่างานทดลองโดย Traut (1989) แสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพการขับเคลื่อนมากขึ้นเมื่อมีค่อนข้างต่ำ "ตำแหน่งที่นั่งถูกนำมาใช้และการทำงานการทดลองโดย Meijs แวน Oers, แวนเดอ Woude และ Veeger (1989) และแวนเดอ Woude, Veeger และ Rozendal ( 1990) แสดงให้เห็นว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างมุมข้อศอก (เมื่อนักกีฬาได้นั่งตรงในรถเข็นกีฬาทั่วไปด้วยมือที่วางอยู่บนกลางด้านบนของ handrim) และประสิทธิภาพการขับเคลื่อน. ผลของพวกเขาแสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเมื่อมุมข้อศอก 80 องศาและค่าใช้จ่ายพลังงานที่ของการนั่งที่สูงเกินไปในเก้าอี้ที่ถูกมากกว่าโทษที่จ่ายสำหรับการนั่งต่ำเกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสูงความสูงของเบาะที่นั่งที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดคือการทำงานของลำตัวของนักกีฬาและความยาวแขนของ handrim ขนาดที่เลือก

ฮิกส์ ( 1983 ) รายงานว่าในนักกีฬาที่ 1980 พาราลิมปิกเกมส์ สมรรถนะที่เหนือกว่าที่ถูกบันทึกไว้โดยผู้ที่มีที่นั่งกว่า

งานทดลองโดย traut ( 1989 ) พบว่าประสิทธิภาพในการขับเคลื่อนมากขึ้นเมื่อ " ค่อนข้างต่ำแหน่งที่นั่งใช้และทดลองทำงานโดย meijs , รถตู้ oers แวน เดอ woude & , veeger ( 1989 ) และ แวน woude veeger & , , rozendal ( 1990 ) พบว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างข้อศอกมุม ( เมื่อนักกีฬานั่งตัวตรงในรถเข็นกีฬาทั่วไปกับมือที่วางอยู่บนตรงกลางด้านบนของ handrim ) และประสิทธิภาพในการขับเคลื่อน

ผลของพวกเขาแสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพมากที่สุดเมื่อข้อศอกมุม 80 องศา และว่า ราคาพลังงานที่สูงเกินไปในเก้าอี้นั่งได้มากกว่าการลงโทษให้นั่งต่ำเกินไป