Lefille, who was beside Suimei who

Lefille, who was beside Suimei who still breathed roughly and let out a sigh, spoke.
“Suimei. Thanks. I lived because you came.”
“It’s nothing. It’s kind of embarrassing to hear that after showing up late.”
Suimei admitted his true thought after hearing Lefille thank him. He could not deny that he was reluctant ever since he first faced against a mazoku. If he had resolved himself, he wouldn’t have been late either. And the rest was history.
“.... Are the others?”
“.... Yeah.”
Her depressed voice was the reply. It could have been easily guessed from the atrocious scenery on the way here, but to think they were all dead.
He had already given up anticipation of them being fine from the moment he grabbed her not to go and an adventurer controlled by a mazoku appeared. It was not something he should be saying but they were comrades he spent time with. Their death was regrettable.
Looking back, when he chased Lefille into the forest was the split in the road. If he was able to convince others more proficiently back then, if he could make Lefille stay, it could have ended better.
Of course, he thought everything was too late to contemplate now…..
“.....Suimei. Don’t think too much about it. It’s not something I should be saying, but it’s not your fault that they’re dead.”
“Thanks for saying that. But aren’t you thinking about it more than me, Lefille?”
“T, that’s”
She spoke as if she was caught off guard when questioned back. Soon, desolate atmosphere surrounded them. She was definitely thinking about it. There was no way she couldn’t. She couldn’t protect the ones she wanted to protect. Whether it was because she was late or whether she couldn’t save them even though she was not late, it was painful nonetheless.
And Rajas aimed precisely for that. A creature as evil as that was proficient in digging into the opponent's’ weakness as well. Almost disgustingly proficient.
That was why it hurt her even more.
“.... Lefille. Unlike me, you didn’t hesitate to jump in and save others. Don’t be so hard on yourself.”
“O, ok…..”
Her stuttering voice was heavy. Words like “you tried”, or “you did what you could” was nothing but a cheap consolation before everything that had transpired. That was why Lefille was depressed and there was nothing more he could say.
How long was she like that? Was she praying for those who passed away? Or was it the time she took to get herself back together again? Amidst deep silence, Lefille spoke out of nowhere.
“Suimei, I……”
“Hmm?”
“I, I want to thank you.”
“...... What. Again?”
She already thanked him earlier. Suimei thought weirdly about her repeating words, but there was a calm but embarrassed voice that followed up.
“Just before. When you said you came to save me, I was very happy. So…..”
“Ah, okay…..”
“Thanks.”
“Y, yea…. It was nothing that my lady needs to thank me for.”
Due to Lefille’s serious tone, a rare respectful way of speech popped out from Suimei. It was pretty embarrassing to hear her say it again ― but thinking back, what he said when facing Rajas and talking to her was all very embarrassing stuff.
Uwaaaaahhhh― ……
What I chased after. The association’s philosophy and father’s wish. My way of saving people. The self-righteousness. It was the atmosphere. It was the atmosphere’s fault. It was the atmosphere’s fault that he blurted it all out. That was right.
He simply needed to think of them like that and forget it ever happened.
Suimei thought like that shook his head vigorously. When Suimei began to avoid facing the reality, Lefille spoke with resolve-filled voice.
“Thanks to you, I could find courage. I’m not going to give up and walk on my own path properly. Well, getting stronger and fighting mazokus won’t change.”
….. She seemed to have recovered her broken heart. It was fortunate that she managed to suppress her despair.
When Suimei looked up into the sky without saying anything, Lefille spoke in curious tone.
“..... What is it?”
“Hmm? Ah, I think that’s good as well.”
“I won’t give up anymore. I’m going to try my best to the end no matter what. You taught me that.”
To the girl speaking such embarrassing words with a straight face, Suimei spoke with self-deprecating tone.
“Stop it. I copied those words from someone else.”
“Copied?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lefille ผู้ที่อยู่ข้าง Suimei ที่ยังคง หายใจอย่างคร่าว ๆ และให้ออกแยกกัน พูด"Suimei ขอบคุณ ฉันอาศัยอยู่เนื่องจากคุณมา""มันเป็นอะไรที่ มันเป็นชนิดของอายจะได้ยินว่าหลังจากแสดงตัวช้า"Suimei ยอมรับความคิดของเขาเป็นจริงหลังจากได้ยิน Lefille ขอบคุณพระองค์ นอกจากนี้เขาไม่อาจปฏิเสธว่า เขาก็เต็มใจตั้งแต่แรกเจอกับ mazoku เป็น หากเขามีมติตัวเอง เขาจะไม่ได้ปลายอย่างใดอย่างหนึ่ง และส่วนเหลือคือ ประวัติศาสตร์“.... มีคนอื่นบ้าง"“.... ใช่"เสียงของเธอหดหู่ถูกตอบกลับ มันอาจมีการเดาจากทัศนียภาพโหดร้ายที่นี่ แต่ให้คิดว่า พวกเขาก็ตายทั้งหมดเขาแล้วให้ค่าความคาดหวังของพวกเขาถูกปรับจากช่วงเวลาที่ เขาคว้าเธอไม่ต้องไป และนักแสวงโชคที่ควบคุม โดย mazoku ที่ปรากฏ ก็ไม่ได้สิ่งที่เขาควรจะพูดว่า แต่พวกเขามีสหายที่เขาใช้เวลาด้วย คนตายเป็นเรื่องที่น่าเสียใจมองย้อนกลับไป เมื่อเขาไล่ Lefille เข้าป่าถูกแยกถนน หากเขาสามารถที่จะโน้มน้าวให้ผู้อื่นมากขึ้นคล่องกลับมาแล้ว ถ้าเขาจะทำให้ Lefille ที่พัก ไม่ได้สิ้นสุดดีกว่าแน่นอน เขาคิดว่า ทุกอย่างสายเกินไปจ่อตอนนี้...“..... Suimei ไม่คิดว่า มากเกินไปเกี่ยวกับมัน มันไม่ได้เป็นสิ่งที่ฉันควรจะพูดว่า แต่มันไม่ใช่ความผิดของคุณก็ตาย""ขอบคุณสำหรับบอกว่า แต่คุณคิดเกี่ยวกับมันมากขึ้นกว่าฉัน Lefille ""ที ว่า"เธอพูดว่าเธอถูกจับออกยามเมื่อกลับ เร็ว ๆ นี้ อ้างว้างบรรยากาศล้อมรอบพวกเขา แน่นอนเธอก็คิดถึงมัน ไม่มีทางที่เธอไม่ได้ เธอไม่ปกป้องคนที่เธอต้องการปกป้อง ว่ามันเป็นเพราะเธอปลาย หรือ ว่าเธอไม่สามารถบันทึกแม้เธอไม่ช้า ก็เจ็บปวดก็และ Rajas เล็งได้อย่างแม่นยำสำหรับที่ สิ่งมีชีวิตเป็นความชั่วร้ายเป็นที่มีความเชี่ยวชาญในการขุดเป็นฝ่าย ' อ่อนแอเช่นนี้ เก่งเกือบ disgustinglyนั่นคือเหตุผลที่มันทำร้ายเธอมากยิ่งขึ้น“.... Lefille ต่างจากฉัน คุณไม่ลังเลที่จะกระโดดใน และ บันทึกอื่น ๆ อย่ากดดันตัวเองให้""O ตกลง..."เบิร์กมีเสียงหนักได้ คำเช่น "คุณลอง" หรือ "คุณไม่คุณอาจ" ได้แต่ปลอบใจราคาถูกก่อนที่ทุกอย่างที่มีข้อ นั่นคือเหตุผลที่ตกต่ำ Lefille และมีอะไรเพิ่มเติมเขาอาจพูดนานเท่าไหร่เธอเช่นนั้น เธอถูกสวดมนต์สำหรับผู้ที่เสียชีวิต หรือเวลาที่เธอใช้กลับตัวเองกันอีก ท่ามกลางความเงียบลึก Lefille พูดจากที่ไหน" Suimei ฉันนี้... ""อืมม""ฉัน ฉันต้องขอขอบคุณคุณ. "“...... อะไรนะ อีก"เธอได้ขอบคุณเขาก่อนหน้านี้ Suimei คิดว่า วิจิตรพิสดารเกี่ยวกับคำซ้ำของเธอ แต่มีเสียงสงบ แต่อายที่ตามมาด้วย"เพียงก่อนนั้น เมื่อคุณกล่าวว่า ท่านได้มาช่วยฉัน ฉันมีความสุขมาก ดังนั้น..."“Ah, okay…..”“Thanks.”“Y, yea…. It was nothing that my lady needs to thank me for.”Due to Lefille’s serious tone, a rare respectful way of speech popped out from Suimei. It was pretty embarrassing to hear her say it again ― but thinking back, what he said when facing Rajas and talking to her was all very embarrassing stuff.Uwaaaaahhhh― ……What I chased after. The association’s philosophy and father’s wish. My way of saving people. The self-righteousness. It was the atmosphere. It was the atmosphere’s fault. It was the atmosphere’s fault that he blurted it all out. That was right.He simply needed to think of them like that and forget it ever happened.Suimei thought like that shook his head vigorously. When Suimei began to avoid facing the reality, Lefille spoke with resolve-filled voice.“Thanks to you, I could find courage. I’m not going to give up and walk on my own path properly. Well, getting stronger and fighting mazokus won’t change.”….. She seemed to have recovered her broken heart. It was fortunate that she managed to suppress her despair.When Suimei looked up into the sky without saying anything, Lefille spoke in curious tone.“..... What is it?”“Hmm? Ah, I think that’s good as well.”“I won’t give up anymore. I’m going to try my best to the end no matter what. You taught me that.”To the girl speaking such embarrassing words with a straight face, Suimei spoke with self-deprecating tone.“Stop it. I copied those words from someone else.”“Copied?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Lefille ซึ่งเป็นข้าง Suimei ที่ยังคงสูดลมหายใจประมาณและให้ออกถอนหายใจพูด.
"Suimei ขอบคุณ ฉันอาศัยอยู่เพราะคุณมา. "
" มันไม่มีอะไร เป็นชนิดที่น่าอายที่จะได้ยินว่าหลังจากที่การแสดงขึ้นในช่วงปลาย. "
Suimei ยอมรับความคิดที่แท้จริงของเขาหลังจากที่ได้ยิน Lefille ขอบคุณเขา เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเขาเป็นคนไม่เต็มใจที่นับตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาต้องเผชิญกับ mazoku ถ้าเขาได้รับการแก้ไขตัวเองเขาจะไม่ได้รับอย่างใดอย่างหนึ่งในช่วงปลาย และส่วนที่เหลือเป็นประวัติศาสตร์.
" .... คนอื่น ๆ ได้หรือไม่"
" .... ใช่."
เสียงหดหู่ของเธอคือคำตอบ มันจะได้รับการคาดเดาได้อย่างง่ายดายจากทัศนียภาพอันเลวร้ายในทางที่นี่ แต่คิดว่าพวกเขาทุกคนตาย.
เขาได้รับแล้วถึงความคาดหมายของพวกเขาถูกปรับจากช่วงเวลาที่เขาคว้าเธอไม่ได้ที่จะไปและนักผจญภัยที่ควบคุมโดย mazoku ปรากฏ . มันไม่ได้เป็นสิ่งที่เขาควรจะพูด แต่พวกเขาก็สหายเขาใช้เวลาอยู่กับ ตายของพวกเขาเป็นที่น่าเศร้า.
มองย้อนกลับไปเมื่อเขาไล่ Lefille เข้าไปในป่าถูกแบ่งออกในถนน ถ้าเขาก็สามารถที่จะโน้มน้าวให้คนอื่นมากขึ้นคล่องกลับมาแล้วว่าเขาจะทำให้ Lefille พักมันจะได้จบดีกว่า.
แน่นอนว่าเขาคิดว่าทุกอย่างก็สายเกินไปที่จะพิจารณาในขณะนี้ ... ..
" ..... Suimei อย่าคิดว่ามากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรจะบอก แต่มันไม่ใช่ความผิดของคุณที่พวกเขากำลังตาย. "
" ขอบคุณสำหรับการบอกว่า แต่คุณไม่คิดเกี่ยวกับมันมากขึ้นกว่าฉัน Lefille? "
T" ที่ "
เธอพูดราวกับว่าเธอถูกจับออกยามเมื่อถูกถามกลับ เร็ว ๆ นี้บรรยากาศรกร้างล้อมรอบพวกเขา เธอถูกแน่นอนคิดเกี่ยวกับมัน ไม่มีทางที่เธอทำไม่ได้ เธอไม่สามารถปกป้องคนที่เธอต้องการที่จะปกป้อง ไม่ว่าจะเป็นเพราะเธอก็สายหรือว่าเธอไม่สามารถช่วยให้พวกเขาแม้ว่าเธอจะไม่ได้ปลายมันเป็นความเจ็บปวดกระนั้น.
และ Rajas มุ่งเป้าอย่างแม่นยำว่า สิ่งมีชีวิตที่เป็นความชั่วร้ายเป็นที่ได้รับความเชี่ยวชาญในการขุดเป็นฝ่ายตรงข้าม 'อ่อนแอเช่นกัน เกือบมีความเชี่ยวชาญน่ารังเกียจ.
นั่นคือเหตุผลที่มันทำร้ายเธอมากยิ่งขึ้น.
" .... Lefille ซึ่งแตกต่างจากฉันคุณไม่ลังเลที่จะกระโดดในและบันทึกอื่น ๆ อย่าให้ยากในตัวเอง. "
" โอ้, OK ... .. "
เสียงพูดติดอ่างของเธอหนัก คำพูดเช่น "คุณลอง" หรือ "คุณทำในสิ่งที่คุณอาจจะ" เป็นอะไร แต่ปลอบใจราคาถูกก่อนที่ทุกอย่างที่ได้ transpired นั่นคือเหตุผลว่าทำไม Lefille ก็มีความสุขและมีอะไรมากเขาอาจจะบอกว่า.
นานแค่ไหนที่เธอได้รับการเช่นนั้น? ถูกเธออธิษฐานสำหรับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว? หรือมันเป็นเวลาที่เธอเอาตัวเองที่จะได้รับกลับมารวมกันอีกครั้งหรือไม่ ท่ามกลางความเงียบลึก Lefille พูดออกมาจากที่ไหน.
"Suimei ผม ...... "
"อืม?"
"ผมผมอยากจะขอบคุณคุณ."
" ...... อะไร อีกครั้ง? "
เธอขอบคุณเขาแล้วก่อนหน้านี้ Suimei คิดวิจิตรพิสดารเกี่ยวกับคำพูดของเธอซ้ำ แต่ไม่มีเสียงสงบ แต่อายที่ตามมา.
"ก่อน เมื่อคุณบอกว่าคุณมาช่วยฉันฉันมีความสุขมาก ดังนั้น ... .. "
" อาโอเค ... .. "
" ขอบคุณ. "
" y, อือ ... มันเป็นอะไรที่ผู้หญิงของฉันต้องการที่จะขอบคุณฉันสำหรับ. "
เนื่องจากน้ำเสียงจริงจัง Lefille ของวิธีที่เคารพที่หายากของคำพูดที่โผล่ออกมาจาก Suimei มันก็สวยน่าอายที่จะได้ยินเธอพูดอีกครั้ง - แต่คิดย้อนกลับไปในสิ่งที่เขากล่าวว่าเมื่อหันหน้าไป Rajas และพูดคุยกับเธอได้รับทุกสิ่งที่น่าอายมาก.
Uwaaaaahhhh- ......
สิ่งที่ฉันไล่ตาม ปรัชญาของสมาคมฯ และต้องการของพ่อ วิธีการของฉันคนประหยัด ที่ความชอบธรรมของตัวเอง มันเป็นบรรยากาศ มันเป็นความผิดของบรรยากาศ มันเป็นความผิดของชั้นบรรยากาศของที่เขาโพล่งมันออกทั้งหมด ที่ถูกต้อง.
เขาก็จำเป็นที่จะคิดว่าพวกเขาเช่นนั้นและลืมมันเคยเกิดขึ้น.
Suimei คิดเช่นนั้นส่ายหัวอย่างแรง เมื่อ Suimei เริ่มที่จะหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าความเป็นจริง Lefille พูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยการแก้ปัญหา.
"ขอบคุณฉันจะพบความกล้าหาญ ฉันจะไม่ให้ขึ้นและเดินไปบนเส้นทางของตัวเองอย่างถูกต้อง ดีเดินทางแข็งแกร่งและ mazokus ต่อสู้จะไม่เปลี่ยน. "
... .. เธอดูเหมือนจะมีการกู้คืนหัวใจที่แตกสลายของเธอ มันเป็นโชคดีที่เธอจัดการเพื่อให้การปราบปรามความสิ้นหวังของเธอ.
เมื่อ Suimei มองขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยไม่ต้องพูดอะไร Lefille พูดในน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็น.
" ..... มันคืออะไร?"
"อืม? อ่าผมคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีเช่นกัน. "
" ฉันจะไม่ยอมแพ้อีกต่อไป ฉันจะพยายามที่ดีที่สุดของฉันไปยังจุดสิ้นสุดไม่ว่าสิ่งที่ คุณสอนผมว่า. "
หญิงสาวที่น่าอายคำพูดดังกล่าวด้วยใบหน้าตรง Suimei ได้พูดคุยกับโทนสีที่ลดตัวลง.
" หยุดมัน ผมคัดลอกคำเหล่านั้นจากคนอื่น. "
" คัดลอก? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

lefille คนที่อยู่ข้าง suimei ที่ยังคงหายใจประมาณ และถอนหายใจ กล่าว ." suimei . ขอบคุณ ฉันมีชีวิตอยู่เพราะคุณมา "" ไม่มีอะไรหรอก มันน่าอายที่จะได้ยินว่า หลังจากแสดงดึก "suimei ยอมรับว่าจริงของเขาหลังจากที่ lefille ได้ยินขอบคุณเขา เขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเขาไม่เต็มใจ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเผชิญกับมาโซคุ . ถ้าเขาตัดสินใจเอง เค้าคงมาสายเหมือนกัน และส่วนที่เหลือเป็นประวัติศาสตร์" . . . . . . . มีคนอื่น ๆ ? "" . . . . . . . ใช่เสียงเศร้าของเธอตอบกลับ มันอาจจะถูกเดาได้ง่ายจากฉากโหดเหี้ยม ระหว่างทางมาที่นี่ แต่ให้คิดว่าพวกเขาตายหมดแล้วเขายอมแพ้แล้วความคาดหวังของพวกเขามีการปรับจากช่วงเวลาที่เขาคว้าเธอไว้ไม่ให้ไป และถูกควบคุมโดยมาโซคุปรากฏตัว มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะพูด แต่เขาจะเป็นเพื่อนเขาใช้เวลากับ ความตายของพวกเขา น่าเศร้ามองย้อนกลับไป เมื่อเขาไล่ lefille เข้าป่าเป็นแยกถนน ถ้าเขาสามารถโน้มน้าวให้ผู้อื่นมากขึ้นคล่องแล้ว ถ้าเขาสามารถทำให้ lefille อยู่ มันน่าจะจบดีกว่าแน่นอน เขาคิดว่าทุกอย่างมันสายเกินไป ที่จะพิจารณา ตอนนี้ . . . . ." . . . . . suimei . อย่าคิดอะไรมากเกี่ยวกับมัน มันเป็นสิ่งที่ผมควรจะพูด แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของคุณที่พวกเขาจะตาย "" ขอบคุณที่ชม แต่คุณไม่คิดเกี่ยวกับมันมากกว่าผม lefille ? "ไม่ นั่นมัน "เธอพูดราวกับว่าเธอถูกติด off guard เมื่อถามกลับ แล้วบรรยากาศอ้างว้างท่ามกลางพวกเขา เธอต้องคิดเกี่ยวกับมัน ไม่มีทางที่เธอทำไม่ได้ เธอไม่สามารถปกป้องพวกเธอต้องการปกป้อง ไม่ว่าจะเป็นเพราะ เธอมาสาย หรือว่าเธอคงช่วย แม้ว่าเธอไม่ได้มาสายไม่ได้ มันก็เจ็บอยู่ดีราจัสและมีแน่นอนที่ สิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายที่สุดเท่าที่มันมี ขุดคุ้ย จุดอ่อนของฝ่ายตรงข้ามได้เป็นอย่างดี เกือบจะดูน่ารังเกียจ ชาญนั่นคือทำไมมันทำร้ายเธอมากขึ้น" . . . . . . . lefille . ไม่เหมือนฉัน เธอไม่ลังเลที่จะกระโดดในและช่วยผู้อื่น อย่าทำให้ตัวเองลำบาก "" โอ โอเค . . . . "เธอตะกุกตะกักเสียงหนัก คำว่า " พยายาม " หรือ " คุณทำดีที่สุดแล้ว " ก็ไม่มีอะไร แต่เป็นการปลอบใจราคาถูกก่อนที่ทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้น . นั่นคือเหตุผลที่ lefille หดหู่และมีอะไรมากกว่าที่เขาสามารถพูดได้นานแค่ไหนที่เธอชอบ ? เธอภาวนาให้ผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว หรือมันถึงเวลาที่เธอเอาให้ตัวเองกลับมารวมกันอีกครั้ง ท่ามกลางความเงียบลึก lefille พูดออกมาเลย" suimei ฉัน . . . . . . . "" หืม ? "" ผมต้องขอขอบคุณคุณ " ." . . . . . . . อะไร อีกแล้วเหรอ ? "เธอขอบคุณเขาก่อนหน้านี้ suimei ความคิดแปลกๆเกี่ยวกับเธอย้ำคำ แต่ก็สงบแต่อายเสียงที่ตามขึ้นมา" ก่อน เมื่อคุณบอกว่าคุณมาเพื่อช่วยฉัน ฉันมีความสุขมาก ดังนั้น . . . . "" อ่า . . . โอเค . . . . "" ขอบคุณ " ." Y . . . . . . . . . มันไม่มีอะไรที่ท่านหญิงต้องขอบคุณฉันสำหรับเนื่องจาก lefille พูดจริงโทน , ทางที่เคารพที่หายากในการพูดโผล่ออกมาจาก suimei . มันค่อนข้างน่าอายที่จะได้ยินเธอพูดมันอีกครั้งผมอยากแต่คิดกลับ สิ่งที่เขาพูดเมื่อเจอราจัสและพูดกับเธออย่างน่าอายน่ะuwaaaaahhhh ผมอยาก . . . . . . .ที่ฉันไล่ตาม . ปรัชญาของสมาคม และความปรารถนาของพ่อ วิธีที่ฉันช่วยชีวิตคน ตนเองชอบธรรม มันเป็นบรรยากาศ มันเป็นบรรยากาศนะคะ มันเป็นบรรยากาศที่เขาพูดมันผิดหมด ที่ถูกเขาก็ต้องคิดแบบนี้ และลืมว่าเกิดอะไรขึ้นsuimei คิดเหมือนที่ส่ายหัวอย่างแข็งขัน เมื่อ suimei เริ่มหลีกเลี่ยง การเผชิญหน้ากับความเป็นจริง lefille พูดดีเต็มเสียง" ขอบคุณนะ , ฉันสามารถค้นหาความกล้าหาญ ผมจะไม่ยอมแพ้ เดินบนเส้นทางของตัวเอง อย่างถูกต้อง อืม จะเข้มแข็งและต่อสู้ mazokus ไม่เปลี่ยน ". . . . . ดูเหมือนว่าเธอจะคืนหัวใจที่แตกสลายของเธอ โชคดีที่เธอจัดการเพื่อปราบปรามความสิ้นหวังของเธอเมื่อ suimei มองขึ้นสู่ท้องฟ้า โดยไม่พูดอะไร lefille พูดด้วยน้ำเสียงสงสัย" . . . . . มันคืออะไร ? "" หืม ? อ่า ฉันคิดว่ามันดีเหมือนกัน "" ผมจะไม่ยอมแพ้อีกแล้ว ผมจะทำให้ดีที่สุดให้จบ ไม่ว่ายังไงก็ตาม คุณสอนฉันว่า .กับผู้หญิงที่พูดคำพูดน่าอายด้วยใบหน้าตรง suimei พูดกับตนเอง deprecating โทน" หยุดเถอะ ผมคัดลอกคำพูดเหล่านั้นจากคนอื่น ." คัดลอก ? "