The causes of the debacle are many

The causes of the debacle are many and disputed. Thailand's economy developed into an economic bubble fueled by hot money. More and more was required as the size of the bubble grew. The same type of situation happened in Malaysia, and Indonesia, which had the added complication of what was called "crony capitalism".[7] The short-term capital flow was expensive and often highly conditioned for quick profit. Development money went in a largely uncontrolled manner to certain people only, not particularly the best suited or most efficient, but those closest to the centers of power.[8]

At the time of the mid-1990s, Thailand, Indonesia and South Korea had large private current account deficits and the maintenance of fixed exchange rates encouraged external borrowing and led to excessive exposure to foreign exchange risk in both the financial and corporate sectors.

In the mid-1990s, a series of external shocks began to change the economic environment – the devaluation of the Chinese renminbi, and the Japanese yen due to the Plaza Accord of 1985, raising of U.S. interest rates which led to a strong U.S. dollar, the sharp decline in semiconductor prices; adversely affected their growth.[9] As the U.S. economy recovered from a recession in the early 1990s, the U.S. Federal Reserve Bank under Alan Greenspan began to raise U.S. interest rates to head off inflation.

This made the United States a more attractive investment destination relative to Southeast Asia, which had been attracting hot money flows through high short-term interest rates, and raised the value of the U.S. dollar. For the Southeast Asian nations which had currencies pegged to the U.S. dollar, the higher U.S. dollar caused their own exports to become more expensive and less competitive in the global markets. At the same time, Southeast Asia's export growth slowed dramatically in the spring of 1996, deteriorating their current account position.

Some economists have advanced the growing exports of China as a contributing factor to ASEAN nations' export growth slowdown, though these economists maintain the main cause of the crises was excessive real estate speculation.[10] China had begun to compete effectively with other Asian exporters particularly in the 1990s after the implementation of a number of export-oriented reforms. Other economists dispute China's impact, noting that both ASEAN and China experienced simultaneous rapid export growth in the early 1990s.[11]

Many economists believe that the Asian crisis was created not by market psychology or technology, but by policies that distorted incentives within the lender–borrower relationship. The resulting large quantities of credit that became available generated a highly leveraged economic climate, and pushed up asset prices to an unsustainable level.[12] These asset prices eventually began to collapse, causing individuals and companies to default on debt obligations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาเหตุของ debacle มีจำนวนมาก และมีข้อโต้แย้ง พัฒนาเศรษฐกิจของประเทศไทยเป็นการภาวะเศรษฐกิจฟองสบู่ที่ร้อนเงินกลุ่ม ขึ้นได้ต้องเป็นการเติบโตขนาดของฟอง ชนิดเดียวกันของสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศมาเลเซีย อินโดนีเซีย มีภาวะแทรกซ้อนที่เพิ่มของสิ่งเรียกว่า "ทุนนิยม crony" [7] กระแสเงินทุนระยะสั้นมีราคาแพง และเครื่องปรับอากาศสำหรับกำไรอย่างรวดเร็วมักจะสูง เงินพัฒนาไปในลักษณะที่อพยพส่วนใหญ่บางคนเท่านั้น ไม่ได้โดยเฉพาะเหมาะสมที่สุด หรือมีประสิทธิภาพมากที่สุด แต่ที่ใกล้เคียงกับศูนย์กลางของอำนาจ [8]ในขณะช่วงกลาง ไทย อินโดนีเซีย และเกาหลีใต้มีขนาดใหญ่ส่วนตัวขาดดุล และการบำรุงรักษาอัตราแลกเปลี่ยนคงสนับสนุนให้กู้ยืมภายนอกนำไปสู่การเปิดรับแสงมากเกินไปความเสี่ยงอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราในทั้งการเงิน และ ภาคธุรกิจในในกลางทศวรรษที่ 1990 ชุดของแรงกระแทกภายนอกเริ่มเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจ – devaluation ฟิวจีน และเยนเนื่องจากแอคคอร์ดพลาซ่าของปี 1985 เพิ่มอัตราดอกเบี้ยสหรัฐฯ ที่นำไปสู่ความแข็งแกร่งดอลลาร์ ปฏิเสธคมในสารกึ่งตัวนำราคา ผลกระทบของการเจริญเติบโต [9] เป็นเศรษฐกิจสหรัฐอเมริกากู้จากภาวะถดถอยในช่วงปี 1990 ธนาคารกลางสหรัฐอเมริกากลางใต้กรีนสแปของ Alan ปริมาณเริ่มโก่งสหรัฐดอกเบี้ยสกัดเงินเฟ้อนี้สหรัฐอเมริกาปลายทางลงทุนน่าสนใจมากขึ้นเมื่อเทียบกับภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งมีการดึงดูดเงินร้อนไหลผ่านอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นสูง และยกค่าของเงินดอลลาร์สหรัฐได้ สำหรับประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งมีสกุลเงิน pegged ดอลลาร์สหรัฐ เงินดอลลาร์สหรัฐสูงขึ้นเกิดตนส่งออกไปแข่งขันน้อย และราคาแพงมากขึ้นในตลาดโลก ในเวลาเดียวกัน ภาคการส่งออกของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ชะลอตัวอย่างมากในฤดูใบไม้ผลิของปี 1996 ตำแหน่งนักบัญชีปัจจุบันที่เสื่อมสภาพนักเศรษฐศาสตร์บางคนมีสูงการส่งออกเติบโตของจีนเป็นตัวสนับสนุนเพื่อประชาชาติอาเซียนส่งออกเติบโตชะลอตัว ว่านักเศรษฐศาสตร์เหล่านี้รักษาสาเหตุหลักของวิกฤตมีการเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์มากเกินไป [10] จีนได้เริ่มการแข่งขันได้อย่างมีประสิทธิภาพกับส่งออกเอเชียอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปี 1990 หลังจากการดำเนินงานของการปฏิรูปที่มุ่งเน้นการส่งออก นักเศรษฐศาสตร์อื่น ๆ ปฏิเสธผลกระทบของจีน สังเกตทั้งอาเซียนและจีนมีประสบการณ์เกิดขึ้นพร้อมกันอย่างรวดเร็วว่าการส่งออกเติบโตในช่วงปี 1990 [11]นักเศรษฐศาสตร์จำนวนมากเชื่อว่า วิกฤตเอเชียสร้าง โดยจิตวิทยาตลาดหรือเทคโนโลยีไม่ แต่ ด้วยนโยบายที่ผิดเพี้ยนแรงจูงใจภายในความสัมพันธ์ของผู้ให้กู้กู้ จำนวนมากผลลัพธ์ของสินเชื่อที่เป็นใช้สร้างสภาพภูมิอากาศเศรษฐกิจสูง leveraged และผลักขึ้นราคาสินทรัพย์ที่ระดับ unsustainable [12] ราคาสินทรัพย์เหล่านี้ก็เริ่มยุบ ทำให้บุคคลและบริษัทเริ่มต้นในหนี้ภาระผูกพัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาเหตุของการเกิดน้ำท่วมเป็นจำนวนมากและไม่แน่นอน เศรษฐกิจของไทยพัฒนาไปสู่เศรษฐกิจฟองสบู่เชื้อเพลิงโดยเงินร้อน มากขึ้นและถูกต้องเป็นขนาดของฟองโต ประเภทเดียวกันของสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศมาเลเซียและอินโดนีเซียซึ่งมีภาวะแทรกซ้อนเพิ่มของสิ่งที่เรียกว่า "ทุนนิยมเสี่ยว". [7] ไหลของเงินทุนระยะสั้นที่มีราคาแพงและมักปรับอากาศสูงสำหรับผลกำไรอย่างรวดเร็ว เงินที่พัฒนาไปในลักษณะที่ไม่สามารถควบคุมได้ส่วนใหญ่จะคนบางคนเท่านั้นไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหมาะที่สุดหรือมีประสิทธิภาพมากที่สุด แต่ผู้ที่ใกล้ชิดกับศูนย์อำนาจ. [8] ในช่วงเวลาของกลางทศวรรษที่ 1990, ไทย, อินโดนีเซียและเกาหลีใต้มี ที่มีขนาดใหญ่การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดส่วนตัวและการบำรุงรักษาของอัตราแลกเปลี่ยนคงได้รับการสนับสนุนเงินกู้ยืมจากภายนอกและนำไปสู่การเปิดรับมากเกินไปจะมีความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยนทั้งในภาคการเงินและองค์กร. ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 ชุดของปัจจัยภายนอกเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจ - การลดค่าเงินหยวนของจีนและเงินเยนของญี่ปุ่นเนื่องจาก Plaza Accord ของปี 1985 การเพิ่มของอัตราดอกเบี้ยสหรัฐซึ่งนำไปสู่การที่แข็งแกร่งเงินดอลลาร์สหรัฐที่ลดลงอย่างรวดเร็วในราคาเซมิคอนดักเตอร์; ส่งผลกระทบต่อการเจริญเติบโตของพวกเขา. [9] ในขณะที่เศรษฐกิจสหรัฐฟื้นตัวจากภาวะเศรษฐกิจถดถอยในช่วงปี 1990, US Federal Reserve Bank ภายใต้อลันกรีนสแปเริ่มที่จะปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยของสหรัฐที่จะมุ่งหน้าออกอัตราเงินเฟ้อ. นี้ทำให้สหรัฐอเมริกาปลายทางการลงทุนที่น่าสนใจมากขึ้น เมื่อเทียบกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ได้รับการดึงดูดเงินร้อนไหลผ่านอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นที่สูงและเติบโตค่าของเงินดอลลาร์สหรัฐ สำหรับประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีสกุลเงินตรึงค่าเงินดอลลาร์สหรัฐที่สูงกว่าเงินดอลลาร์สหรัฐที่เกิดจากการส่งออกของตัวเองที่จะกลายเป็นราคาแพงมากขึ้นและมีการแข่งขันน้อยลงในตลาดโลก ในขณะเดียวกันการเติบโตของการส่งออกเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ชะลอตัวลงอย่างมากในช่วงฤดูใบไม้ผลิของปี 1996 ทวีความรุนแรงขึ้นตำแหน่งบัญชีปัจจุบันของพวกเขา. นักเศรษฐศาสตร์บางคนมีขั้นสูงการส่งออกที่เพิ่มขึ้นของจีนเป็นปัจจัยที่เอื้อต่อการส่งออกของประเทศอาเซียนชะลอตัวของการเจริญเติบโต แต่นักเศรษฐศาสตร์เหล่านี้รักษาหลัก สาเหตุของวิกฤตคือการเก็งกำไรมากเกินไปอสังหาริมทรัพย์. [10] ประเทศจีนได้เริ่มการแข่งขันอย่างมีประสิทธิภาพกับผู้ส่งออกอื่น ๆ ในเอเชียโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปี 1990 หลังจากการดำเนินการของจำนวนของการปฏิรูปที่มุ่งเน้นการส่งออก นักเศรษฐศาสตร์อื่น ๆ โต้แย้งผลกระทบของจีนสังเกตว่าทั้งอาเซียนและจีนที่มีประสบการณ์พร้อมกันการเจริญเติบโตของการส่งออกอย่างรวดเร็วในช่วงต้นปี 1990. [11] นักเศรษฐศาสตร์หลายคนเชื่อว่าวิกฤตเอเชียที่ถูกสร้างขึ้นโดยไม่จิตวิทยาตลาดหรือเทคโนโลยี แต่นโยบายที่บิดเบือนแรงจูงใจภายในให้กู้ ความสัมพันธ์ -borrower ส่งผลให้ปริมาณมากของเครดิตที่กลายเป็นใช้ได้สร้างภาวะเศรษฐกิจที่มีประโยชน์สูงและผลักดันขึ้นราคาสินทรัพย์ให้อยู่ในระดับที่ไม่ยั่งยืน. [12] ราคาสินทรัพย์เหล่านี้ในที่สุดก็เริ่มที่จะยุบทำให้บุคคลและ บริษัท ที่จะเริ่มต้นในภาระหนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาเหตุของความผิดพลาดมากมาย โต้แย้ง เศรษฐกิจของประเทศไทยพัฒนาเป็นเศรษฐกิจฟองสบู่ fueled โดยเงินร้อน เพิ่มเติม และเพิ่มเติมถูกกำหนดเป็นขนาดของฟองโต ประเภทเดียวกันของสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศ มาเลเซีย และอินโดนีเซีย ซึ่งมีภาวะแทรกซ้อนที่เพิ่มสิ่งที่เรียกว่า " ทุนนิยม " เพื่อนสนิท[ 7 ] เงินทุนระยะสั้นไหลมีราคาแพงและมักจะมีเงื่อนไขสำหรับกำไรอย่างรวดเร็ว เงินพัฒนาไปในลักษณะที่ควบคุมส่วนใหญ่จะเป็นบางคนเท่านั้น ไม่ใช่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหมาะที่สุดหรือมีประสิทธิภาพมากที่สุด แต่ผู้ที่ใกล้ชิดกับศูนย์อำนาจ [ 8 ]

เวลากลางปี 1990 , ประเทศไทยอินโดนีเซีย และ เกาหลีใต้ มีการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดส่วนตัวขนาดใหญ่และการบำรุงรักษาของอัตราแลกเปลี่ยนคงที่สนับสนุนการกู้ยืมจากภายนอกและนำไปสู่ความเสี่ยงอัตราแลกเปลี่ยนทั้งในด้านการเงินและภาคธุรกิจมากเกินไป

ในกลางปี 1990 , ชุดของปัจจัยภายนอกเริ่มเปลี่ยนไป สภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจ และการลดค่าของหยวนจีนและเงินเยนของญี่ปุ่นเนื่องจาก Plaza Accord ปี 1985 , การเพิ่มของอัตราดอกเบี้ยสหรัฐที่ทำให้แข็งแรงดอลลาร์ ลดลงคมชัดในราคาสารกึ่งตัวนำ ; ผลกระทบการเจริญเติบโตของพวกเขา . [ 9 ] ขณะที่เศรษฐกิจสหรัฐฟื้นตัวจากภาวะถดถอยในช่วงต้นทศวรรษ 1990 , สหรัฐอเมริกา Federal Reserve ธนาคารภายใต้ Alan Greenspan เริ่มยก อัตราดอกเบี้ยสหรัฐจะปิด

อัตราเงินเฟ้อทำให้สหรัฐอเมริกาเป็นปลายทางการลงทุนที่น่าสนใจมากขึ้นเมื่อเทียบกับภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งได้รับการดึงดูดเงินร้อนไหลผ่านสูงระยะสั้น อัตราดอกเบี้ย และเพิ่มมูลค่าของเงินดอลลาร์สหรัฐ สำหรับประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งมีเงินตรา pegged ดอลลาร์สหรัฐ สูงกว่าสหรัฐดอลลาร์ ทำให้การส่งออกของพวกเขาเองที่จะกลายเป็นราคาแพงมากขึ้นและน้อยลงแข่งขันในตลาดโลก ในขณะเดียวกันการเติบโตของการส่งออกของเอเชียชะลอตัวลงอย่างมากในฤดูใบไม้ผลิของปี 1996 , ทวีตำแหน่งบัญชีปัจจุบันของพวกเขา .

นักเศรษฐศาสตร์บางคนมีขั้นสูงการส่งออกเพิ่มขึ้นของจีนเป็นปัจจัยสนับสนุนให้ประเทศอาเซียน ' การส่งออกเติบโต ขณะเดียวกันแม้ว่านักเศรษฐศาสตร์เหล่านี้รักษาสาเหตุหลักของวิกฤตคือการเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์มากเกินไป [ 10 ] จีน ได้เริ่มที่จะแข่งขันกับประเทศอื่นๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพส่งออกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปี 1990 หลังจากการใช้หมายเลขของการปฏิรูปที่มุ่งเน้นการส่งออก นักเศรษฐศาสตร์อื่นข้อพิพาทของจีนผลกระทบสังเกตว่าทั้งอาเซียนและจีนมีประสบการณ์พร้อมกันอย่างรวดเร็วการเจริญเติบโตของการส่งออกในช่วงต้นทศวรรษ 1990 [ 11 ]

หลายนักเศรษฐศาสตร์เชื่อว่าวิกฤตเอเชียที่ถูกสร้างขึ้นโดยตลาดจิตวิทยา หรือเทคโนโลยี แต่ด้วยนโยบายที่บิดเบือนแรงจูงใจในการกู้ และกู้ความสัมพันธ์ ผลขนาดใหญ่ปริมาณของสินเชื่อที่เป็นใช้ได้ leveraged สร้างบรรยากาศทางเศรษฐกิจ ,และผลักดันให้ราคาสินทรัพย์ให้อยู่ในระดับที่ยั่งยืน [ 12 ] ราคาสินทรัพย์เหล่านี้ในที่สุดก็เริ่มยุบ ทำให้บุคคลและ บริษัท เริ่มต้นในภาระหนี้