Many international students who arr

Many international students who arrive at a college to study in English can speak the language well enough for normal life: shopping, travelling and meeting people. But the same students are often surprised to find that writing essays and reports in English is much more difficult. It can be helpful to think about the reasons for this situation.

Firstly, speaking is usually done face to face. If your listener can't understand you, then they can look puzzled and ask you to repeat. But this doesn't work with a reader! When we write, we usually have little idea who may read our work, so we have to write as clearly as possible so that it is easy to understand.

With academic writing, writers and readers have to learn special conventions: such as using capital letters in certain places. If you do not follow these conventions your meaning may be unclear and your teacher may have difficulty assessing your work.
Another issue is vocabulary. Most academic subjects require writers to use semi-formal language which is different from the idiomatic language used in speech. One example is using verbs like 'continue' instead of phrasal verbs such as 'go on'. In addition, all subjects use words in special ways which have to be learnt: for example in Political Science 'actor' has a particular meaning which is unconnected to the theatre.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักเรียนต่างชาติจำนวนมากที่มาถึงที่วิทยาลัยการศึกษาภาษาอังกฤษสามารถพูดภาษาดีพอสำหรับชีวิตปกติ: ช้อปปิ้ง การเดินทาง และประชุมคน แต่เรียนที่เดียวกันมักประหลาดใจที่พบว่า การเขียนเรียงความและรายงานเป็นภาษาอังกฤษยากมาก มันจะมีประโยชน์คิดถึงเหตุผลสำหรับสถานการณ์นี้ได้

แรก พูดมักจะทำใบหน้าให้ใบหน้าได้ ถ้าคุณฟังไม่เข้าใจคุณ พวกเขาสามารถดูพิศวง แล้วขอให้คุณทำซ้ำ แต่นี้ไม่ทำงานกับตัวอ่าน เมื่อเราเขียน เรามักจะคิดน้อยที่จะอ่านงานของเรา ดังนั้นเราจะต้องเขียนชัดเจนที่สุดเพื่อให้เข้าใจง่าย

การเขียนเชิงวิชาการ นักเขียนและผู้อ่านมีการเรียนรู้แบบแผนพิเศษ: ใช้ตัวอักษรตัวใหญ่ในบางสถาน ความหมายของคุณอาจจะไม่ชัดเจน และครูของคุณอาจมีปัญหาในการประเมินงานของคุณถ้าคุณไม่ทำตามข้อตกลงเหล่านี้
อีกประเด็นเป็นคำศัพท์ วิชาส่วนใหญ่ต้องใช้ผู้เขียนใช้ภาษากึ่งทางซึ่งแตกต่างจากภาษาสำนวนที่ใช้ในการพูด ตัวอย่างหนึ่งคือใช้คำกริยาเช่น 'ต่อไป' แทน phrasal verbs เช่น 'ไปบน' นอกจากนี้ เรื่องทั้งหมดใช้คำในลักษณะพิเศษที่ต้องมีการเรียนรู้: เช่น รัฐศาสตร์ 'นักแสดง' มีเฉพาะความหมาย ที่เป็นกับโรงละครเป็นการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเรียนต่างชาติหลายคนที่มาถึงที่วิทยาลัยเพื่อการศึกษาภาษาอังกฤษสามารถพูดภาษาได้ดีพอสำหรับชีวิตปกติ: ช้อปปิ้ง, การเดินทางและการประชุมคน แต่นักเรียนเดียวกันมักจะประหลาดใจที่จะพบว่าการเขียนเรียงความและรายงานในภาษาอังกฤษเป็นเรื่องยากมากขึ้น มันจะมีประโยชน์ที่จะคิดเกี่ยวกับเหตุผลสำหรับสถานการณ์นี้ประการแรกพูดมักจะทำตัวต่อตัว ถ้าฟังของคุณไม่สามารถเข้าใจคุณแล้วพวกเขาสามารถมองงงและขอให้คุณที่จะทำซ้ำ แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำงานกับผู้อ่าน! เมื่อเราเขียนเรามักจะมีความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อาจอ่านงานของเราดังนั้นเราจะต้องเขียนให้ชัดเจนที่สุดเท่าที่ทำได้เพื่อให้เป็นที่เข้าใจง่ายด้วยการเขียนเชิงวิชาการนักเขียนและผู้อ่านจะต้องเรียนรู้การประชุมพิเศษเช่นการใช้ตัวอักษร ในบางสถานที่ ถ้าคุณไม่ปฏิบัติตามอนุสัญญาเหล่านี้ความหมายของคุณอาจจะไม่ชัดเจนและครูผู้สอนของคุณอาจมีความยากลำบากในการประเมินการทำงานของคุณปัญหาก็คือคำศัพท์ ส่วนเรื่องการศึกษาต้องมีการเขียนการใช้ภาษากึ่งทางการซึ่งแตกต่างจากภาษาสำนวนที่ใช้ในการพูด ตัวอย่างหนึ่งคือการใช้คำกริยาเช่น 'ต่อ' แทนคำกริยาวลีเช่น 'ไป' นอกจากนี้ทุกวิชาใช้คำพูดในรูปแบบพิเศษที่ต้องได้รับการเรียนรู้: ยกตัวอย่างเช่นใน 'นักแสดง' รัฐศาสตร์มีความหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งซึ่งเป็นไม่เกี่ยวไปที่โรงละคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายประเทศ นักเรียนที่เดินทางมาถึงวิทยาลัยการศึกษาในภาษาอังกฤษ สามารถพูดภาษาดีพอสำหรับชีวิตปกติ : ช้อปปิ้ง , การเดินทางและพบปะผู้คน แต่นักเรียนก็มักจะประหลาดใจที่พบว่า การเขียนเรียงความและรายงานภาษาอังกฤษยากมาก มันสามารถเป็นประโยชน์ที่จะคิดเกี่ยวกับเหตุผลสำหรับสถานการณ์นี้

ก่อนอื่น การพูดมักจะทำหน้าถ้าผู้ฟังของคุณไม่สามารถเข้าใจคุณ แล้ว พวกเขาสามารถดูงงและถามย้ำอีกครั้ง แต่นี้ทำงานไม่ได้กับผู้อ่าน ! เมื่อเราเขียน เรามักจะมีความคิดเล็ก ๆน้อย ๆที่อาจจะอ่านงานของเรา ดังนั้น เราต้องเขียนให้ชัดเจนมากที่สุดเพื่อให้มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเข้าใจ

กับการเขียนเชิงวิชาการ , นักเขียนและผู้อ่านต้องเรียนรู้การประชุมพิเศษ เช่น ใช้ตัวอักษรทุนในสถานที่บางอย่างถ้าคุณไม่ปฏิบัติตามอนุสัญญาเหล่านี้ความหมายของคุณอาจจะไม่ชัดเจน และครูของคุณอาจมีปัญหาการประเมินการทำงานของคุณ .
อีกปัญหาคือคำศัพท์ วิชาการส่วนใหญ่ต้องการนักเขียนใช้ภาษากึ่งทางการ ซึ่งแตกต่างจากสำนวนการใช้ภาษาในการพูด ตัวอย่างหนึ่งคือการใช้คำกริยาเช่น ' ต่อไป ' แทนคำกริยาเช่น ' ไป ' นอกจากนี้ทุกวิชาใช้คำพูดในวิธีพิเศษซึ่งต้องเรียนรู้ : ตัวอย่างเช่นในรัฐศาสตร์ ' นักแสดง ' มีเฉพาะความหมายซึ่งไม่เกี่ยวเนื่องกับโรงละคร