I was kissing Maki on the lips. My

I was kissing Maki on the lips. My mind was blank at that moment. We parted after five seconds, who felt like eternity. We were now voiceless after what happened.

But as I was regaining my mind, I saw a figure standing close to the door. I lifted my head and saw the person.

"Kotori-chan?" I recognized that person standing there. She was silently standing close to the door, with a bouquet of flower in hand, her eyes were wet.

Soon, her eyes were filled with tears as she was trying to contain her sobs. I could feel me heat was pierced by a painful feeling.

I turned toward Maki. She was looking down, her hands trying to hide her face. She was sobbing too.

Seeing all that made tears come to my eyes.

Before anyone could have said anything, Kotory quickly ran out of the room.

My eyes were now filled with mptiness.

"I'm sorry, Honoka…" Maki apologized as I looked back at her. "…I know you like Kotory… I'm sorry I asked you-"

"It's nothing!" I cut her statement as I gave my best smile.

She let herself fell onto my chest as we cried for some minutes.

After that, she apologized again, waved goodbye and walked her way home.

I couldn't thing straight during that night. That's why I was just hanging objectiveless on the seventh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันถูกจูบ Maki บนริมฝีปาก ถูกใจของฉันว่างเปล่าที่ เราแยกหลังจากห้าวินาที ที่รู้สึกเหมือนนิรันดร์ ได้ตอนนี้เสียงหลังเกิดอะไรขึ้นแต่ฉันถูกฟื้นจิตใจของฉัน ผมเห็นเป็นรูปยืนใกล้ประตู ผมยกหัวของฉัน และเห็นคน"ผมจัง" ผมรู้จักคนที่ยืน เธออย่ายืนใกล้ประตู ช่อดอกไม้ในมือ ดวงตาของเธอที่เปียกเร็ว ๆ นี้ ดวงตาของเธอเต็มไป ด้วยน้ำตาเธอพยายามที่ประกอบด้วยเสียงสะอื้นของเธอ ฉันรู้สึกว่าฉันถูกความร้อนความรู้สึกเจ็บปวดได้ผมหันไปทาง Maki เธอกำลังมองลง มือของเธอพยายามที่จะซ่อนใบหน้าของเธอ เธอคือ sobbing เกินไปเห็นน้ำตาที่ทำมาจากตาของฉันก่อนที่ทุกคนสามารถได้กล่าวว่า อะไร Kotory วิ่งออกมาจากห้องอย่างรวดเร็วตาของฉันตอนนี้เต็มไป ด้วย mptiness"ฉันขอโทษ โฮโนกะ..." Maki โทษขณะที่ฉันมองไปที่เธอ "… ผมรู้ว่าคุณเช่น Kotory ... ขอถามคุณ- ""มันเป็นอะไร" ผมตัดงบของเธอเป็นรอยยิ้มที่ดีที่สุดให้ฉันเธอปล่อยให้ตัวเองตกลงบนหน้าอกของฉันเราร้องไห้บางนาทีหลังจากนั้น เธอโทษอีก โบกลา และเดินทางของเธอที่บ้านฉันไม่สามารถสิ่งตรงระหว่างคืนนั้น ที่ว่าทำไมผมเป็นเพียงแค่ที่แขวน objectiveless บนเจ็ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมก็จูบ Maki บนริมฝีปาก ใจของฉันเป็นที่ว่างเปล่าในขณะนั้น เราแยกหลังจากห้าวินาทีที่รู้สึกเหมือนนิรันดร์ เราอยู่ในขณะนี้ใบ้หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้น. แต่ขณะที่ผมกำลังฟื้นใจของฉันฉันเห็นรูปที่ยืนอยู่ใกล้กับประตู ผมยกหัวของฉันและคนที่เห็น. "Kotori จัง?" ฉันได้รับการยอมรับว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น เธอเป็นคนเงียบ ๆ ที่ยืนอยู่ใกล้กับประตูที่มีช่อดอกไม้ในมือตาของเธอเปียก. เร็ว ๆ นี้ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอกำลังพยายามที่จะประกอบด้วยเสียงสะอื้นของเธอ ฉันรู้สึกว่าฉันร้อนถูกแทงด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด. ฉันหันไป Maki เธอเป็นคนที่มองลงมา, มือของเธอพยายามที่จะซ่อนใบหน้าของเธอ เธอเป็นคนที่ร้องไห้มากเกินไป. เห็นทุกสิ่งที่ทำให้น้ำตามาถึงตาของฉัน. ก่อนที่ทุกคนจะได้พูดอะไร, Kotory รีบวิ่งออกจากห้อง. ตาของฉันเต็มไปตอนนี้มี mptiness. "ฉันขอโทษ, Honoka ... " Maki ขอโทษเป็น ผมมองย้อนกลับไปที่เธอ " ... ฉันรู้ว่าคุณชอบ Kotory ... ฉันขอโทษฉันถาม you-" "มันเป็นอะไร!" ผมตัดคำพูดของเธอเป็นฉันให้รอยยิ้มที่ดีที่สุดของฉัน. เธอปล่อยให้ตัวเองตกลงไปบนหน้าอกของฉันในขณะที่เราร้องไห้นาทีบาง. หลังจากนั้นเธอขอโทษอีกครั้งโบกมือลาและเดินทางกลับบ้านของเธอ. ฉันไม่สามารถสิ่งที่ตรงในช่วงเวลากลางคืนที่ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมก็แขวนอยู่บน objectiveless ที่เจ็ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันจูบมากิบนริมฝีปาก จิตว่างในขณะนั้น เราจากกัน หลังจาก 5 วินาที ใครรู้สึกเหมือนนิรันดร์ เราตอนนี้ไม่มีเสียง หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ขณะที่ผมกำลังจะเปลี่ยนใจ ผมเห็นรูปที่ยืนอยู่ใกล้ประตู ฉันเงยหน้าขึ้นและเห็นคน" โคโทริจัง " เหรอ ? ผมยอมรับว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น เธอยืนเงียบๆ เกือบได้ประตู ด้วยช่อดอกไม้ในมือ แววตาของเธอเปียกเร็ว ๆ นี้ ตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาที่เธอพยายามจะประกอบด้วยเสียงสะอื้นของเธอ ผมรู้สึกเดือดถูกความรู้สึกที่เจ็บปวดฉันหันไปทางมากิ เธอก้มหน้าลง มือพยายามซ่อนใบหน้าของเธอ เธอสะอื้นด้วยเห็นที่ทำให้น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของฉันก่อนที่ใครจะได้พูดอะไร kotory รีบวิ่งออกไปจากห้องตาของฉันตอนนี้เต็มไปด้วย mptiness ." ขอโทษนะ โฮโนกะ . . . . . . . " มากิขอโทษที่ผมมองกลับมาที่เธอ " . . . . . . . . ผมรู้ว่าคุณชอบ kotory . . . ผมขอโทษ ผมถามคุณ "" ไม่มีอะไรหรอก " ผมตัดงบของเธอขณะที่ผมยิ้มที่ดีที่สุดของฉันเธอปล่อยให้ตัวเองล้มลงบนหน้าอกของฉันเป็นเราร้องไห้ซักนาทีหลังจากนั้น เธอก็ขอโทษอีกครั้ง โบกมือลาและเดินกลับบ้านค่ะผมไม่ได้อะไรตรงช่วงกลางคืน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเพิ่งแขวน objectiveless บน 7