SUSTAINABLE TOURISM DEVELOPMENTOppo

SUSTAINABLE TOURISM DEVELOPMENT
Opportunities and challenges
Tourism is making significant changes to the socio-economic development of many countries in Asia and the Pacific region through its role in expanding their economic base, increasing foreign exchange earnings and providing employment. Tourism offers labour intensive and small-scale business opportunities and employs a high proportion of women and unskilled youths.

Since areas suitable for tourism development are often situated far from the centers of other economic activities. Particularly rural areas, it can contribute to poverty alleviation.

Tourism if carried out in a comprehensive and planned manner can indeed be a catalyst for sustainable development.

Tourism will be sustainable if the benefits available to current generations do not place longer-term prosperity and the quality of life of future generations at risk. Ecosystems and biological diversity should be maintained and the use of natural resources should be based on the principle of optimal sustainable yield.

Tourism conceived in such a way contributes to long-term prosperity and the quality of life of future generations.

Active participation of local communities in tourism policy making, planning, management and monitoring can help ensure support at the local level, appropriate distribution of socio-economic benefits and that negative impacts are monitored and minimized.

The role of tourism has become particularly significant in developing countries, where there may be few alternative development opportunities. We should try to expand socio-economic benefits from sustainable tourism development.

The success of any country's tourism development strategy will be determined in great part by the ability of the human resources to deliver efficient, high-quality services.

Ecotourism: opportunities and challenges

There are increasing efforts to use eco-tourism's potential to support conservation of culture and the natural environment and benefit local people.

Eco-tourism has enormous potential to contribute to economic development in general. A framework for long-term sustainable development of eco-tourism for countries in Asia and the Pacific region must meet two main requirements. The first requirement is to have a definition of eco-tourism understanding about the purpose, types of activities involved, eco-tourism's distinctive characteristics and its linkage to environmental conservation and sustainable development.

With these considerations in mind, one useful definition of eco-tourism had been adopted by participants at an ESCAP Seminar on Sustainable Development of Eco--tourism held at Bagan, Myanmar in June 2002. Eco-tourism was defined as nature and culture based tourism that fosters environmental and cultural understanding, appreciation and conservation and ensures benefits to the local community.

The second requirement for sustainable eco-tourism development is to gain a commitment from national policy makers that they will (a) develop strategy, policy and plans that give vision and direction; (b) encourage coordination, implementation and guidelines on a range of specific topics related to tourism and environmental issues; and (c) establish mechanisms for providing information and monitoring the social and environmental impact.

The framework for sustainable development of eco-tourism must also address issues and problems of infrastructure and accessibility, as well as how to create awareness and provide education and training in eco-tourism.

The concept of Community-based Tourism (CBT) has been increasingly recognized as an effective tool to link conservation and community development.

It is, however, important to note that the objectives of Community-based Tourism do not always emphasize natural resource conservation and linkages with economic development. Cultural conservation, community and/or gender empowerment, poverty alleviation, and income generation, are also primary purposes in many cases.

Tourism has the potential to link conservation and development, especially if local communities are able to capture economic benefits and are empowered to conserve the resources on which their incomes depend.

CBT may focus on adding value to existing activities resulting in increased revenues and incomes to local communities and incentives to conserve resources.

The success of CBT in the long-term will depend significantly on the skills, knowledge and experience of those participating whether as individuals or organizations.

Any form of tourism is usually complex involving a chain of supply of services and products and a number of consumers.

For a number of developing countries their natural and cultural heritage continues to be a source of significant economic benefits, attracting international and domestic visitors often in search of authentic and unique experiences.

Many different types of tourism can now be found in the commercial tourism sector, as well as in the mandates of conservation and development organizations: ecotourism, nature-based tourism, adventure tourism, responsible tourism, cultural tourism, pro-poor tourism, and so on.

For our purposes Community-based Tourism is a visitor-host interaction that has meaningful participation by both, and generates economic and conservation benefits for local communities and environments. Our focus is on conservation and economic development.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
โอกาสและความท้าทาย
ท่องเที่ยวคือการทำให้เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญเพื่อการพัฒนาสังคมเศรษฐกิจของหลายประเทศในเอเชียและแปซิฟิคผ่านบทบาทของมันในขยายฐานทางเศรษฐกิจของพวกเขา เพิ่มรายได้ต่างประเทศแลกเปลี่ยน และให้จ้างงาน ท่องเที่ยวมีโอกาสทางธุรกิจแบบเร่งรัด และระบุแรงงาน และมีสัดส่วนที่สูงของผู้หญิงและเยาวชนต่างด้าว

เนื่องจากพื้นที่เหมาะสมสำหรับการพัฒนาการท่องเที่ยวมักจะตั้งอยู่ไกลจากศูนย์กลางของกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชนบท มันสามารถนำไปสู่การบรรเทาความยากจนได้

ถ้าดำเนินการได้อย่างครอบคลุม และแผนการท่องเที่ยวสามารถได้เศษสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนได้

ท่องเที่ยวจะยั่งยืนถ้าประโยชน์เพื่อคนรุ่นปัจจุบันไม่ได้ทำความเจริญเยือนและคุณภาพชีวิตของคนรุ่นอนาคตเสี่ยงได้ ควรรักษาระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพ และการใช้ทรัพยากรธรรมชาติควรยึดตามหลักของประสิทธิภาพสูงสุดอย่างยั่งยืนผลผลิต

รู้สึกในลักษณะการท่องเที่ยวสนับสนุนความเจริญระยะยาวและคุณภาพชีวิตของคนรุ่นอนาคต

งานมีส่วนร่วมของชุมชนในการท่องเที่ยวนโยบายทำ วาง แผน จัดการและตรวจสอบช่วยสนับสนุนในท้องถิ่นระดับ เหมาะสมกระจายผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจสังคม และ ที่ตรวจสอบ และลดผลกระทบลบ

บทบาทของการท่องเที่ยวเป็นสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศกำลังพัฒนา อาจมีโอกาสในการพัฒนาทางเลือกไม่ เราควรพยายามขยายผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจสังคมจากการพัฒนาท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

ความสำเร็จของกลยุทธ์การพัฒนาท่องเที่ยวของประเทศใด ๆ จะถูกกำหนดในส่วนที่ยอดเยี่ยม โดยความสามารถของทรัพยากรบุคคลให้มีประสิทธิภาพ คุณภาพบริการได้

ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ: โอกาสและความท้าทาย

มีความพยายามเพิ่มการใช้ศักยภาพการท่องเที่ยวของเพื่อสนับสนุนการอนุรักษ์วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ และประโยชน์ของคนในท้องถิ่น

การท่องเที่ยวมีศักยภาพมหาศาลที่จะนำไปสู่การพัฒนาเศรษฐกิจโดยทั่วไป กรอบการพัฒนาอย่างยั่งยืนในระยะยาวของการท่องเที่ยวประเทศในภูมิภาคเอเชียและแปซิฟิคต้องตรงกับความต้องการหลักสอง ความต้องการแรกคือให้คำจำกัดความของการท่องเที่ยวทำความเข้าใจเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ ชนิดของกิจกรรมที่เกี่ยวข้อง ลักษณะเด่นของการท่องเที่ยวของ และความเชื่อมโยงของการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและการพัฒนาอย่างยั่งยืน

มีข้อควรพิจารณาเหล่านี้ในจิตใจ นิยามประโยชน์หนึ่งของการท่องเที่ยวมีการรับรอง โดยผู้เข้าร่วมในการสัมมนาอย่างยั่งยืนพัฒนาของ Eco - เอสแคปท่องเที่ยวบริเวณในพุกาม พม่าในเดือน 2002 มิถุนายน ท่องเที่ยวถูกกำหนดตามธรรมชาติและวัฒนธรรมการท่องเที่ยวที่ส่งเสริมความเข้าใจสิ่งแวดล้อม และวัฒนธรรม ชื่นชม และอนุรักษ์ และให้ชุมชนท้องถิ่นเพื่อให้แน่ใจ โดยการ

ความต้องการที่สองสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนการท่องเที่ยวมีความมุ่งมั่นจากผู้กำหนดนโยบายแห่งชาติที่พวกเขาจะได้รับ (a) พัฒนากลยุทธ์ นโยบาย และการวางแผนที่ให้วิสัยทัศน์และทิศทาง (ข) ส่งเสริมประสานงาน ดำเนินงาน และแนวทางในช่วงของหัวข้อเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวและปัญหาสิ่งแวดล้อม (c) สร้างกลไกให้ข้อมูล และการตรวจการทางสังคม และสิ่งแวดล้อมผลกระทบและ

กรอบสำหรับการพัฒนาที่ยั่งยืนของการท่องเที่ยวยังต้องระบุปัญหาและปัญหาของโครงสร้างพื้นฐาน และการเข้าถึง รวมทั้งวิธีการสร้างความตระหนัก และให้การศึกษาและฝึกอบรมในการท่องเที่ยว

แนวคิดของชุมชนท่องเที่ยวชุมชนได้มากขึ้นรับเป็นเครื่องมือมีประสิทธิภาพเชื่อมโยงชุมชนและอนุรักษ์พัฒนา

เป็น อย่างไรก็ตาม โปรดทราบว่า วัตถุประสงค์ของการท่องเที่ยวโดยชุมชนไม่เสมอเน้นการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและความเชื่อมโยงกับการพัฒนาเศรษฐกิจ วัฒนธรรมอนุรักษ์ ชุมชน และ/หรือเพศอำนาจ บรรเทาความยากจน สร้างรายได้ มีและวัตถุประสงค์หลักในหลายกรณี

ท่องเที่ยวมีศักยภาพในการเชื่อมโยงการอนุรักษ์และการพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าชุมชนสามารถจับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ และอำนาจถนอมทรัพยากรรายได้ของพวกเขาขึ้นอยู่

ชุมชนอาจเน้นเพิ่มมูลค่าให้กับกิจกรรมที่มีอยู่เกิดรายได้เพิ่มขึ้นและรายได้ให้ชุมชนท้องถิ่นและสิ่งจูงใจเพื่ออนุรักษ์ทรัพยากรได้

ความสำเร็จของชุมชนในระยะยาวจะขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับทักษะ ความรู้ และประสบการณ์ของผู้เข้าร่วมว่าเป็นบุคคลหรือองค์กรได้

แบบฟอร์มใด ๆ ของการท่องเที่ยวมีความซับซ้อนมักจะเกี่ยวข้องกับห่วงโซ่อุปทานของบริการ และผลิตภัณฑ์ และจำนวนของผู้บริโภค

จำนวนมรดกทางธรรมชาติ และวัฒนธรรมของพวกเขายังคงเป็นแหล่งผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศกำลังพัฒนา ประเทศ และย่ามักประสบการณ์เฉพาะ และอาหารที่ดึงดูดความสนใจ

หลายประเภทของการท่องเที่ยวตอนนี้สามารถพบได้ ในภาคการท่องเที่ยวเชิงพาณิชย์ รวม ทั้ง ในเอกสารขององค์กรพัฒนา: ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ท่องเที่ยวตามธรรมชาติ ท่องเที่ยวผจญภัย ชอบท่องเที่ยว ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ยากจนสนับสนุนการท่องเที่ยว และอื่น ๆ ได้

สำหรับวัตถุประสงค์ของเรา ท่องเที่ยวชุมชนเป็นการโต้ตอบผู้เยี่ยมชมโฮสต์ที่มีความหมายร่วมทั้ง และสร้างเศรษฐกิจ และประโยชน์อนุรักษ์สภาพแวดล้อมและชุมชนท้องถิ่น จะมุ่งเน้นการอนุรักษ์และพัฒนาเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
โอกาสและความท้าทายใน
การท่องเที่ยวคือการทำให้การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญต่อการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคมของหลายประเทศในเอเชียและภูมิภาคแปซิฟิกผ่านบทบาทของตัวเองในการขยายฐานทางเศรษฐกิจของพวกเขาเพิ่มรายได้เงินตราต่างประเทศและให้การจ้างงาน การท่องเที่ยวมีแรงงานเข้มข้นและโอกาสทางธุรกิจขนาดเล็กและมีพนักงานในสัดส่วนที่สูงของผู้หญิงและเยาวชนที่ไม่ชำนาญตั้งแต่พื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับการพัฒนาท่องเที่ยวมักจะตั้งอยู่ห่างไกลจากศูนย์กลางของกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆ พื้นที่ชนบทโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะสามารถนำไปสู่การบรรเทาความยากจนการท่องเที่ยวหากดำเนินการในลักษณะที่ครอบคลุมและมีการวางแผนที่แน่นอนสามารถเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนการท่องเที่ยวจะได้รับผลประโยชน์อย่างยั่งยืนถ้าที่มีอยู่เพื่อให้คนรุ่นปัจจุบันไม่วางเจริญรุ่งเรืองในระยะยาวและ คุณภาพชีวิตของคนรุ่นอนาคตที่มีความเสี่ยง ระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพควรจะรักษาและการใช้ทรัพยากรธรรมชาติที่ควรจะอยู่บนพื้นฐานของหลักการของการให้ผลตอบแทนที่เหมาะสมอย่างยั่งยืนท่องเที่ยวรู้สึกในลักษณะที่ก่อให้เกิดความเจริญรุ่งเรืองในระยะยาวและมีคุณภาพชีวิตที่ดีของคนรุ่นต่อไปเข้าร่วมงานของชุมชนท้องถิ่น ในการกำหนดนโยบายการท่องเที่ยวการวางแผนการจัดการและการตรวจสอบสามารถช่วยให้การสนับสนุนในระดับท้องถิ่นและการกระจายที่เหมาะสมของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสังคมและผลกระทบด้านลบที่มีการตรวจสอบและลดบทบาทของการท่องเที่ยวได้กลายเป็นอย่างมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศกำลังพัฒนาที่อาจมี ไม่กี่โอกาสในการพัฒนาทางเลือก เราควรพยายามที่จะขยายผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสังคมจากการพัฒนาท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของความสำเร็จของกลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวของประเทศใด ๆ จะถูกกำหนดในส่วนที่ดีโดยความสามารถของทรัพยากรมนุษย์เพื่อให้มีประสิทธิภาพที่มีคุณภาพสูงให้บริการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ: โอกาสและความท้าทายมี จะเพิ่มขึ้นในความพยายามที่จะใช้ที่มีศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์เพื่อสนับสนุนการอนุรักษ์วัฒนธรรมและสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติและเป็นประโยชน์ต่อประชาชนในท้องถิ่นท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ที่มีศักยภาพอย่างมากที่จะนำไปสู่การพัฒนาเศรษฐกิจโดยทั่วไป กรอบการพัฒนาอย่างยั่งยืนในระยะยาวของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์สำหรับประเทศในเอเชียและภูมิภาคแปซิฟิกจะต้องตอบสนองความต้องการหลักที่สอง ความต้องการแรกคือการมีความเข้าใจความหมายของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่เกี่ยวกับวัตถุประสงค์, ประเภทของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับลักษณะที่โดดเด่นการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และการเชื่อมโยงในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและการพัฒนาอย่างยั่งยืนด้วยการพิจารณาเหล่านี้ในใจหนึ่งคำนิยามที่มีประโยชน์ของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ได้ถูกนำไปใช้โดยผู้เข้าร่วมสัมมนาที่ ESCAP การพัฒนาที่ยั่งยืนของ Eco -. การท่องเที่ยวจัดขึ้นที่พุกาม, พม่าในมิถุนายน 2002 ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ได้รับการกำหนดให้เป็นธรรมชาติและการท่องเที่ยวตามวัฒนธรรมที่ส่งเสริมความเข้าใจด้านสิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรมความชื่นชมและการอนุรักษ์และสร้างความมั่นใจผลประโยชน์ ที่ชุมชนท้องถิ่นต้องการที่สองสำหรับการพัฒนาท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์อย่างยั่งยืนคือการได้รับความมุ่งมั่นจากผู้กำหนดนโยบายแห่งชาติว่าพวกเขาจะ (ก) การพัฒนากลยุทธ์นโยบายและแผนการที่ให้วิสัยทัศน์และทิศทาง; (ข) ส่งเสริมให้มีการประสานงานการดำเนินการและแนวทางปฏิบัติในช่วงของหัวข้อเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวและสิ่งแวดล้อม; และ (ค) สร้างกลไกในการให้ข้อมูลและการตรวจสอบผลกระทบทางสังคมและสิ่งแวดล้อมที่กรอบสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์จะต้องแก้ไขปัญหาและปัญหาของโครงสร้างพื้นฐานและการเข้าถึงเช่นเดียวกับวิธีการสร้างความตระหนักและให้การศึกษาและการฝึกอบรมใน การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แนวคิดของการท่องเที่ยวชุมชนตาม (CBT) ได้รับการยอมรับมากขึ้นในฐานะที่เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการเชื่อมโยงการอนุรักษ์และการพัฒนาชุมชนมันเป็น แต่สิ่งสำคัญที่จะทราบว่าวัตถุประสงค์ของการท่องเที่ยวชุมชนที่ไม่เคยเน้นธรรมชาติ การอนุรักษ์ทรัพยากรและการเชื่อมโยงกับการพัฒนาทางเศรษฐกิจ การอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชนและ / หรือเพศเพิ่มขีดความสามารถการบรรเทาความยากจนและการสร้างรายได้นอกจากนี้ยังมีจุดประสงค์หลักในหลาย ๆ กรณีที่การท่องเที่ยวมีศักยภาพในการเชื่อมโยงการอนุรักษ์และการพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าชุมชนท้องถิ่นมีความสามารถในการจับภาพผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและมีอำนาจที่จะอนุรักษ์ ทรัพยากรที่รายได้ของพวกเขาขึ้นอยู่กับCBT จะเน้นที่การเพิ่มมูลค่าให้กับกิจกรรมที่มีอยู่ส่งผลให้รายได้เพิ่มขึ้นและรายได้ให้กับชุมชนท้องถิ่นและแรงจูงใจที่จะอนุรักษ์ทรัพยากรความสำเร็จของ CBT ในระยะยาวจะขึ้นอยู่อย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับทักษะความรู้และ ประสบการณ์ของผู้ที่มีส่วนร่วมไม่ว่าจะเป็นบุคคลหรือองค์กรรูปแบบของการท่องเที่ยวใด ๆ ที่เป็นมักจะซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับห่วงโซ่อุปทานของสินค้าและบริการและจำนวนของผู้บริโภคสำหรับจำนวนของประเทศกำลังพัฒนามรดกทางธรรมชาติและวัฒนธรรมของพวกเขายังคงเป็นแหล่งที่มาของอย่างมีนัยสำคัญ ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวจากต่างประเทศและในประเทศมักจะอยู่ในการค้นหาของประสบการณ์จริงและเป็นเอกลักษณ์ที่แตกต่างกันหลายประเภทของการท่องเที่ยวในขณะนี้สามารถพบได้ในภาคการท่องเที่ยวในเชิงพาณิชย์รวมทั้งในเอกสารของการอนุรักษ์และการพัฒนาองค์กร: การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ, การท่องเที่ยวตามธรรมชาติ , การท่องเที่ยวผจญภัย, การท่องเที่ยวที่รับผิดชอบการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม, การท่องเที่ยวยากจนและอื่น ๆสำหรับการท่องเที่ยวชุมชนตามวัตถุประสงค์ของเราคือการทำงานร่วมกันของผู้เข้าชมเป็นเจ้าภาพที่มีการมีส่วนร่วมที่มีความหมายทั้งสองข้างและสร้างผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและการอนุรักษ์ให้กับชุมชนท้องถิ่นและสภาพแวดล้อม . เรามุ่งเน้นที่การอนุรักษ์และการพัฒนาเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอกาสในการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนและการท่องเที่ยว

ความท้าทายคือการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของหลายประเทศในเอเชียและภูมิภาคแปซิฟิกผ่านบทบาทในการขยายฐานทางเศรษฐกิจ เพิ่มรายได้เงินตราต่างประเทศ และการให้บริการการจ้างงานการท่องเที่ยวเสนอแรงงานเข้มข้นและขนาดเล็กโอกาสทางธุรกิจ และใช้สัดส่วนของผู้หญิงและเยาวชนไร้ฝีมือ

เนื่องจากพื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับการพัฒนาการท่องเที่ยวมักจะตั้งอยู่ห่างไกลจากศูนย์กลางของกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆ โดยเฉพาะชนบท สามารถสนับสนุนการแก้ไขปัญหาความยากจน .

การท่องเที่ยว ถ้าทำในลักษณะที่ครอบคลุมและวางแผนที่แน่นอนสามารถเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการพัฒนาที่ยั่งยืน .

การท่องเที่ยวจะยั่งยืนถ้าผลประโยชน์ที่ใช้ได้กับรุ่นปัจจุบัน อย่าวางในระยะยาว ความเจริญ และคุณภาพของชีวิตของลูกหลานในอนาคต ความเสี่ยงระบบนิเวศและความหลากหลายทางชีวภาพ ควรได้รับการรักษาและการใช้ทรัพยากร ธรรมชาติ ต้องอยู่บนหลักการของผลผลิตที่ยั่งยืนที่สุด

ท่องเที่ยวรู้สึกในลักษณะดังกล่าวก่อให้เกิดความเจริญรุ่งเรืองในระยะยาว และคุณภาพของชีวิตของลูกหลานในอนาคต

การมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่นในการท่องเที่ยว นโยบาย การวางแผนการจัดการและการตรวจสอบจะช่วยให้การสนับสนุนในระดับท้องถิ่น การกระจายที่เหมาะสมของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ สังคม และผลกระทบเชิงลบจะถูกตรวจสอบ และลด

บทบาทของการท่องเที่ยวได้กลายเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สำคัญในการพัฒนาประเทศ ซึ่งอาจจะมีไม่กี่โอกาสในการพัฒนาทางเลือกเราควรจะพยายามที่จะขยายประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสังคมจากการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

ความสำเร็จของกลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวของประเทศใด จะพิจารณาในส่วนที่ยอดเยี่ยม โดยความสามารถของทรัพยากรมนุษย์เพื่อให้บริการคุณภาพสูงที่มีประสิทธิภาพ .



: โอกาสและความท้าทายการท่องเที่ยวมีการเพิ่มความพยายามที่จะใช้ศักยภาพการท่องเที่ยวเพื่อสนับสนุนการอนุรักษ์วัฒนธรรมและธรรมชาติสิ่งแวดล้อมและผลประโยชน์ประชาชน .

การท่องเที่ยวเชิงนิเวศมีศักยภาพมหาศาล เพื่อสนับสนุนการพัฒนาเศรษฐกิจโดยทั่วไป เป็นกรอบสำหรับการพัฒนาในระยะยาวอย่างยั่งยืน การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ สำหรับประเทศในเอเชียและภูมิภาคแปซิฟิกต้องพบกับสองความต้องการหลักความต้องการแรกคือมีคำนิยามของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ความเข้าใจเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ ประเภทของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่โดดเด่น , และลักษณะของการเชื่อมโยงเพื่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและการพัฒนาอย่างยั่งยืน

กับข้อพิจารณาเหล่านี้ในใจคำนิยามที่เป็นประโยชน์ของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศได้รับการรับรองโดยผู้เข้าร่วมในการสัมมนา เรื่อง การพัฒนาที่ยั่งยืนของแคปโค -- การท่องเที่ยวจัดขึ้นที่พุกามในมิถุนายน 2002 การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นเช่นธรรมชาติและการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่ส่งเสริมความเข้าใจทางวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม คุณค่าและการอนุรักษ์และสร้างประโยชน์แก่ชุมชนท้องถิ่น .

ความต้องการที่สองเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์อย่างยั่งยืนคือการได้รับการยืนยันจากผู้กำหนดนโยบายระดับชาติ พวกเขาจะ ( ) พัฒนากลยุทธ์ นโยบาย และแผนการที่ให้วิสัยทัศน์และทิศทาง ; ( ข ) ส่งเสริม ประสานงาน และแนวทางการดําเนินงานในช่วงของหัวข้อที่เฉพาะเจาะจงที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว และปัญหาสิ่งแวดล้อมและ ( c ) สร้างกลไกเพื่อให้ข้อมูลและตรวจสอบผลกระทบทางสังคมและสิ่งแวดล้อม .

กรอบสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ยังต้องแก้ไขปัญหาและปัญหาโครงสร้างพื้นฐาน และเข้าถึง ตลอดจนวิธีการสร้างความตระหนัก และให้ความรู้และฝึกอบรมด้านการท่องเที่ยว

แนวคิดของการท่องเที่ยวโดยชุมชน ( CBT ) ได้รับการได้รับการยอมรับมากขึ้นเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพที่จะเชื่อมโยงการอนุรักษ์และการพัฒนาชุมชน

มันเป็น , อย่างไรก็ตาม , เป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าวัตถุประสงค์ของการท่องเที่ยวโดยชุมชนไม่เสมอเน้นการอนุรักษ์ทรัพยากรและเชื่อมโยงกับการพัฒนาเศรษฐกิจแบบธรรมชาติ การอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชน และ / หรือ เพศ การเสริมสร้างพลังอำนาจการแก้ไขปัญหาความยากจน และสร้างรายได้ เป็นหลัก มีหลายกรณี การท่องเที่ยว

มีศักยภาพที่จะเชื่อมโยงการอนุรักษ์และการพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าชุมชนท้องถิ่นสามารถจับภาพผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและมีอํานาจเพื่อประหยัดทรัพยากรที่รายได้ของพวกเขาขึ้นอยู่กับ .

CBT อาจมุ่งเน้นไปที่การเพิ่มมูลค่าให้กับกิจกรรมที่มีอยู่เป็นผลในการเพิ่มรายได้ และสร้างรายได้ให้แก่ชุมชนท้องถิ่น และสร้างแรงจูงใจในการประหยัดทรัพยากร

ความสำเร็จของ CBT ในระยะยาวจะขึ้นอยู่อย่างมากเกี่ยวกับทักษะ ความรู้ และประสบการณ์ของผู้เข้าร่วมไม่ว่าจะเป็นบุคคลหรือองค์กร .

รูปแบบของการท่องเที่ยวมักจะซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับห่วงโซ่อุปทานของการบริการและผลิตภัณฑ์ และจำนวนของผู้บริโภค

สำหรับจำนวนของการพัฒนาประเทศมรดกทางวัฒนธรรมและธรรมชาติของพวกเขายังคงเป็นแหล่งที่มาของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญดึงดูดในประเทศและระหว่างประเทศผู้เข้าชมมักจะในการค้นหาประสบการณ์จริง

และเป็นเอกลักษณ์หลายประเภทของการท่องเที่ยวที่สามารถพบได้ในภาคการท่องเที่ยวเชิงพาณิชย์ รวมทั้งในเอกสารขององค์กรพัฒนาและอนุรักษ์เชิงนิเวศ , ธรรมชาติการท่องเที่ยวโดยการท่องเที่ยวผจญภัย , การท่องเที่ยว , การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมรับผิดชอบการท่องเที่ยว Pro ยากจน , และอื่น ๆ .

สำหรับการท่องเที่ยวโดยชุมชนวัตถุประสงค์ของเราคือผู้เข้าชมที่เป็นปฏิสัมพันธ์ มีความหมายการมีส่วนร่วม โดยทั้งสองและสร้างประโยชน์ทางเศรษฐกิจและการอนุรักษ์ชุมชนและสภาพแวดล้อม โดยมุ่งเน้นการอนุรักษ์และพัฒนาเศรษฐกิจ .