- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
「… you must have been through a lot
「… you must have been through a lot」
Jin was now hugging the 《Automata》 and patting her head.
「Aah, it seems you’re in the middle of something, but could you explain it to us so that we can understand?」
Finally irritated, Rock called out. To that voice, the 《Automata》 separated a little bit from Jin.
「My apologies. I have been searching for my missing Father for a long time」
Furthermore for those words, Jin momentarily interrupted,
「No, not here, hmm, how about we talk about it at the village chief’s house. Would that be fine, Rock-san?」
「A-Aa, that’s fine… so, were there any dangers in the mountain?」
「If you mean the mountain from which I came from, there were no dangers. Although 《Hekatonkheires》 was being a hindrance, so I exterminated it」
「Aa, I see. Then that’s goo… 《Hekatonkheires》!!??」
To Rock’s knowledge, 《Hekatonkheires》 is a 《Monster》 that usually takes a squadron of people to subjugate. Besides Rock, the village residents did not know that so he was simply glad that the danger was gone.
「Not Jin but that girl(?) is unbelievable…」
Rock muttered and followed after everyone after falling behind a little. Jin glanced at the 《Automata》,
「You… right, I didn’t give you a name」
「Yes, Father」
「Hey, that Father thing…」
「Because it was a male who created me, it is appropriate I call them Father」
「Aa, so that’s it」
Jin could somehow understand that, that is to say he was completely convinced.
「Then my predecessor would be Mother」
「Yes, Adrianna Balbora Ceci is my Mother」
Jin felt that the 《Automata》 was considerably like a human. It was because of the transfer of Jin’s knowledge. Jin could vaguely feel it.
「If that’s how it is, it will have to be a name…」
After Jin thought for a little,
「Okay, from now on your name is Reiko」
For Jin it was quite a decent name.
This is because he heard from the director of the orphanage that his name, Jin was a character take from 『Jingireichishin>』, and like that he chose a character for a girl among the 5 characters, it was nothing else but that. ⚑
「Yes. Thank you very much. From now on I am 『Reiko』」
While having that talk, they arrived at the village chief’s house. Jin told Reiko to keep in mind one thing.
「Listen Reiko, leave the things about the 《Warp Gate》 a secret」
he turned around and whispered that instruction to her so other people could not hear.
At that time, the village chief Gibekku came out from doing something at the table.
「What are you all here for?」
Rock who was behind walked out to the front, and so the story about 『Reiko』 was summarised, finishing that he wanted the full story to be heard.
「I see, if you say there’s no more danger than that’s good. Come on, step inside」
「Thank you very much」
So there was Jin, Reiko, the village chief, Rock, Tom, and the other men. And furthermore, the people in the village that had their hands free came in succession. Thanks to the wide living room of the village chief’s house, it was now filled with people.
「Well then, lets hear your story」
The village chief started.
「Then I’ll speak first」
The first to begin talking was Jin.
「This child is Reiko that my predecessor made, and an 《Automata》 I repaired. It seems she has continued searching for me after the 《Warp Gate》 malfunctioned and sent me here」
「Yes. Because the destination of Father was gone, I…」
After that in response to Jin, the 《Automata》 briefly explained what had happened till now. Of course leaving out the details of the 《Warp Gate》. Though it still caught the interest of those who listened.
「… is what has happened」
After the end of Reiko’s long story, no one spoke for a while. Everyone admired the loyalty of Reiko, sympathising with her hardship, and were amazed of her strength.
「I see, so it’s that 《Hekatonkheires》 fault that the mountain deer came here fleeing from their habitat」
When Jin said that, the people around came to,
「T-Then there won’t be anymore dangers?」
「Yes, all the Wood Bear were eaten by the 《Hekatonkheires》」
「Aa, that’s good. In the end, we profited from the large quantity of meat from the mountain deer we caught」
「Still, Reiko was it? You don’t seem different to a human. But defeating the 《Hekatonkeires》 with your form is amazing」
「To come all this way to look for Jin who made you, makes me want to cry」
With those unanimous exchanges, now with things put in order,
「Okay everyone, now that you know, disperse. It will be good if you all return home and give peace of mind to your family」
the village chief concluded, and everyone scattered. Jin and of course along with Reiko, returned to Martha’s house.
「I’m back」
「Welcome back Jin… what, who is this child?」
「Welcome back Onii-chan…!?」
Martha and Hanna were both suprised when they saw Reiko. To those two Jin,
「Let me introduce you. This is my 《Automata》 named Reiko. She came searching for me when I went missing」
So he introduced.
「Nice to meet you, I am the 《Automata》 Reiko. Father has been indebted to you, I give you my gratitude」
「Father!?」
As expected the two were surprised at first, but after hearing about Reiko’s hardship with searching for Jin, Martha admired her. On the other hand, Hanna’s eyes looked towards Reiko with unease.
At that time, Jin’s stomach rumbled,
「Well, it’s already afternoon so let’s hurry and have lunch. That Reiko-chan over there, is there any food you dislike?」
Martha asked while heading towards the kitchen,
「No, I am an 《Automata》 so I do not eat」
Reiko answered. Martha once again made a surprised face,
「I-I see. Then I guess 3 servings will be fine」
She said heading towards the kitchen. Jin, Reiko, and Hanna remained. That Hanna timidly asked Jin.
「Onii-chan… are you leaving here…?」
「Eh?」
「Because, Reiko-san came to take you home right?」
Hanna said with her eyes welling with tears. To that Jin,
「Nope, at the very least, I’ll be here until Spring」
「Really?」
「Besides, even if I leave it’s not like I won’t come here again. I’ll come by now and then to visit」
「Really? Honest?」
When Hanna heard that she looked visibly energetic.
「Honest, I promise」
「I’m so glad…」
Hanna was really delighted and smiled. Right then, Martha came back with bread and soup for lunch.
「Now now, it’s time for lunch. Reiko-chan, are you really fine with not eating?」
「I’m fine. Thank you for your concern」
So the three people Jin, Hanna, and Martha had their lunch with a little delay. While eating, Jin talked about how there would no longer be danger from the mountain.
「I see. I can feel at peace with the danger gone」
Martha seemed relieved.
After lunch, Jin took Reiko to the workshop while Hanna took a nap after the meal.
「Well then Reiko, could you immediately go and get the materials for the 《Warp Gate》. I want to confirm the matter of the danger finally being gone for everyone」
「Yes, I understand. I’ll immediately do so」
Reiko says with her black hair fluttering, and she begins to run like the wind.
「Well then, I’ll make preparations to set the 《Warp Gate》 here」
He called for Gon and Gen who where on standby at the back and had them dig a hole in the corner of the workshop. This time he was not making a shelter but a small room. Jin felt it was about an 8 tatami room. It was soon completed.
He made a wall, floor, passage, stairs, hardening all of them with magic, reinforcing them, and the entrance was a door he didn’t really know of. Eventually he would put up a magic barrier, but first he would go back to the laboratory once. If he can go back and forth from the laboratory it would be easier to make things compared to now.
「I have just returned」
Reiko came back with the materials in about an hour. Hanna was still taking a nap, it was indeed quite fast.
「Alright, let’s immediately set it up」
He planned to set up the 《Warp Gate》 before Hanna woke up and came to the workshop. Jin hurried focusing on completing the basement.
「Connect this to that, assemble this, and combine these」
Reiko who had already done it many times had the main 《Warp Gate》 set up.
「Because this is a self-sufficient magic power type, it will be ready to use. With this simple barrier, if the wavelength of magic power is not the same as Father it cannot be used」
「Will you be able to use it Reiko?」
「Yes. Because Father poured his magic power to activate me, my wavelength is the same as your’s Father」
「Is it able to take along other people?」
He may have heard things like that. For this kind of thing, Jin should have the knowledge for it, but having to look it up in his mind would take some time.
「It is fine if they are in physical contact with Father or me」
「So it’ll be fine by holding hands」
「Yes」
「Alright. Let’s go back once tonight. There are materials I want」
Jin says and Reiko,
「With that I have a request for Father. Could you please improve my magic power detection function?」
「Hn? Aa, because it was hard for you to search for me. Okay, I’ll do it immediately when we return」
With this, Reiko became even more of an absurd 《Automata》.
Jin was now hugging the 《Automata》 and patting her head.
「Aah, it seems you’re in the middle of something, but could you explain it to us so that we can understand?」
Finally irritated, Rock called out. To that voice, the 《Automata》 separated a little bit from Jin.
「My apologies. I have been searching for my missing Father for a long time」
Furthermore for those words, Jin momentarily interrupted,
「No, not here, hmm, how about we talk about it at the village chief’s house. Would that be fine, Rock-san?」
「A-Aa, that’s fine… so, were there any dangers in the mountain?」
「If you mean the mountain from which I came from, there were no dangers. Although 《Hekatonkheires》 was being a hindrance, so I exterminated it」
「Aa, I see. Then that’s goo… 《Hekatonkheires》!!??」
To Rock’s knowledge, 《Hekatonkheires》 is a 《Monster》 that usually takes a squadron of people to subjugate. Besides Rock, the village residents did not know that so he was simply glad that the danger was gone.
「Not Jin but that girl(?) is unbelievable…」
Rock muttered and followed after everyone after falling behind a little. Jin glanced at the 《Automata》,
「You… right, I didn’t give you a name」
「Yes, Father」
「Hey, that Father thing…」
「Because it was a male who created me, it is appropriate I call them Father」
「Aa, so that’s it」
Jin could somehow understand that, that is to say he was completely convinced.
「Then my predecessor would be Mother」
「Yes, Adrianna Balbora Ceci is my Mother」
Jin felt that the 《Automata》 was considerably like a human. It was because of the transfer of Jin’s knowledge. Jin could vaguely feel it.
「If that’s how it is, it will have to be a name…」
After Jin thought for a little,
「Okay, from now on your name is Reiko」
For Jin it was quite a decent name.
This is because he heard from the director of the orphanage that his name, Jin was a character take from 『Jingireichishin>』, and like that he chose a character for a girl among the 5 characters, it was nothing else but that. ⚑
「Yes. Thank you very much. From now on I am 『Reiko』」
While having that talk, they arrived at the village chief’s house. Jin told Reiko to keep in mind one thing.
「Listen Reiko, leave the things about the 《Warp Gate》 a secret」
he turned around and whispered that instruction to her so other people could not hear.
At that time, the village chief Gibekku came out from doing something at the table.
「What are you all here for?」
Rock who was behind walked out to the front, and so the story about 『Reiko』 was summarised, finishing that he wanted the full story to be heard.
「I see, if you say there’s no more danger than that’s good. Come on, step inside」
「Thank you very much」
So there was Jin, Reiko, the village chief, Rock, Tom, and the other men. And furthermore, the people in the village that had their hands free came in succession. Thanks to the wide living room of the village chief’s house, it was now filled with people.
「Well then, lets hear your story」
The village chief started.
「Then I’ll speak first」
The first to begin talking was Jin.
「This child is Reiko that my predecessor made, and an 《Automata》 I repaired. It seems she has continued searching for me after the 《Warp Gate》 malfunctioned and sent me here」
「Yes. Because the destination of Father was gone, I…」
After that in response to Jin, the 《Automata》 briefly explained what had happened till now. Of course leaving out the details of the 《Warp Gate》. Though it still caught the interest of those who listened.
「… is what has happened」
After the end of Reiko’s long story, no one spoke for a while. Everyone admired the loyalty of Reiko, sympathising with her hardship, and were amazed of her strength.
「I see, so it’s that 《Hekatonkheires》 fault that the mountain deer came here fleeing from their habitat」
When Jin said that, the people around came to,
「T-Then there won’t be anymore dangers?」
「Yes, all the Wood Bear were eaten by the 《Hekatonkheires》」
「Aa, that’s good. In the end, we profited from the large quantity of meat from the mountain deer we caught」
「Still, Reiko was it? You don’t seem different to a human. But defeating the 《Hekatonkeires》 with your form is amazing」
「To come all this way to look for Jin who made you, makes me want to cry」
With those unanimous exchanges, now with things put in order,
「Okay everyone, now that you know, disperse. It will be good if you all return home and give peace of mind to your family」
the village chief concluded, and everyone scattered. Jin and of course along with Reiko, returned to Martha’s house.
「I’m back」
「Welcome back Jin… what, who is this child?」
「Welcome back Onii-chan…!?」
Martha and Hanna were both suprised when they saw Reiko. To those two Jin,
「Let me introduce you. This is my 《Automata》 named Reiko. She came searching for me when I went missing」
So he introduced.
「Nice to meet you, I am the 《Automata》 Reiko. Father has been indebted to you, I give you my gratitude」
「Father!?」
As expected the two were surprised at first, but after hearing about Reiko’s hardship with searching for Jin, Martha admired her. On the other hand, Hanna’s eyes looked towards Reiko with unease.
At that time, Jin’s stomach rumbled,
「Well, it’s already afternoon so let’s hurry and have lunch. That Reiko-chan over there, is there any food you dislike?」
Martha asked while heading towards the kitchen,
「No, I am an 《Automata》 so I do not eat」
Reiko answered. Martha once again made a surprised face,
「I-I see. Then I guess 3 servings will be fine」
She said heading towards the kitchen. Jin, Reiko, and Hanna remained. That Hanna timidly asked Jin.
「Onii-chan… are you leaving here…?」
「Eh?」
「Because, Reiko-san came to take you home right?」
Hanna said with her eyes welling with tears. To that Jin,
「Nope, at the very least, I’ll be here until Spring」
「Really?」
「Besides, even if I leave it’s not like I won’t come here again. I’ll come by now and then to visit」
「Really? Honest?」
When Hanna heard that she looked visibly energetic.
「Honest, I promise」
「I’m so glad…」
Hanna was really delighted and smiled. Right then, Martha came back with bread and soup for lunch.
「Now now, it’s time for lunch. Reiko-chan, are you really fine with not eating?」
「I’m fine. Thank you for your concern」
So the three people Jin, Hanna, and Martha had their lunch with a little delay. While eating, Jin talked about how there would no longer be danger from the mountain.
「I see. I can feel at peace with the danger gone」
Martha seemed relieved.
After lunch, Jin took Reiko to the workshop while Hanna took a nap after the meal.
「Well then Reiko, could you immediately go and get the materials for the 《Warp Gate》. I want to confirm the matter of the danger finally being gone for everyone」
「Yes, I understand. I’ll immediately do so」
Reiko says with her black hair fluttering, and she begins to run like the wind.
「Well then, I’ll make preparations to set the 《Warp Gate》 here」
He called for Gon and Gen who where on standby at the back and had them dig a hole in the corner of the workshop. This time he was not making a shelter but a small room. Jin felt it was about an 8 tatami room. It was soon completed.
He made a wall, floor, passage, stairs, hardening all of them with magic, reinforcing them, and the entrance was a door he didn’t really know of. Eventually he would put up a magic barrier, but first he would go back to the laboratory once. If he can go back and forth from the laboratory it would be easier to make things compared to now.
「I have just returned」
Reiko came back with the materials in about an hour. Hanna was still taking a nap, it was indeed quite fast.
「Alright, let’s immediately set it up」
He planned to set up the 《Warp Gate》 before Hanna woke up and came to the workshop. Jin hurried focusing on completing the basement.
「Connect this to that, assemble this, and combine these」
Reiko who had already done it many times had the main 《Warp Gate》 set up.
「Because this is a self-sufficient magic power type, it will be ready to use. With this simple barrier, if the wavelength of magic power is not the same as Father it cannot be used」
「Will you be able to use it Reiko?」
「Yes. Because Father poured his magic power to activate me, my wavelength is the same as your’s Father」
「Is it able to take along other people?」
He may have heard things like that. For this kind of thing, Jin should have the knowledge for it, but having to look it up in his mind would take some time.
「It is fine if they are in physical contact with Father or me」
「So it’ll be fine by holding hands」
「Yes」
「Alright. Let’s go back once tonight. There are materials I want」
Jin says and Reiko,
「With that I have a request for Father. Could you please improve my magic power detection function?」
「Hn? Aa, because it was hard for you to search for me. Okay, I’ll do it immediately when we return」
With this, Reiko became even more of an absurd 《Automata》.
0/5000
「...คุณต้องได้ผ่านการ lot」จินตอนนี้กอด 《Automata》 และ patting หัวของเธอ「Aah ดูเหมือนว่า คุณอยู่ในกลางของบางสิ่งบางอย่าง แต่ไม่คุณอธิบายมันให้เราเพื่อให้เราสามารถเข้าใจ? 」สุดเคือง หินที่เรียกว่าออก การที่เสียง 《Automata》 ที่แยกหน่อยจากจินขอโทษ 「My ฉันมีการค้นหาพ่อที่หายไปสำหรับ time」 ยาวนอกจากนี้ ในคำเหล่านั้น จิ้นข้ามจังหวะ「No ไม่ต่อ อืมม วิธีการเกี่ยวกับเราพูดคุยเกี่ยวกับมันที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน ต้องที่ดี หินซัง? 」「A-Aa ที่ดี...ดังนั้น ไม่มีอันตรายใด ๆ ในภูเขา? 」「If คุณหมายถึง ฉันมาจากภูเขา มีอันตรายไม่ แม้ 《Hekatonkheires》 อยู่กำแพง ดังนั้นฉัน exterminated it」「Aa ฉันเห็น แล้วก็ goo... 《Hekatonkheires》 !! ?? 」ความรู้ของร็อค 《Hekatonkheires》 เป็น 《Monster》 ที่มักจะใช้กองคน subjugate นอกจากหิน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ไม่รู้ว่า นั้นเป็นเพียงแค่ดีใจว่า อันตรายไม่หายไป「Not จินแต่ girl(?) ว่าจะไม่น่าเชื่อ...」หิน muttered และตามหลังทุกคนหลังจากที่ตกอยู่ข้างหลังเล็กน้อย จิ glanced ที่ 《Automata》「You...ขวา ฉันไม่ได้ให้เป็น name」「Yes, Father」「Hey สิ่งที่พ่อ...」「Because มันเป็นเพศชายที่สร้างฉัน เหมาะสมผมโทรไป Father」「Aa เพื่อที่จะ it」จินอย่างใดเข้าใจว่า กล่าวคือกำลัง convinced สมบูรณ์「Then ของฉันรุ่นก่อนจะเป็น Mother」「Yes, Adrianna Balbora Ceci เป็น Mother」 ของฉันจิรู้สึกว่า 《Automata》 จะถูกมากเช่นมนุษย์ ก็เนื่องจากการถ่ายทอดความรู้ของจิน จิรางอาจรู้สึกว่ามัน「If ที่มี มันจะต้องมีชื่อ...」หลังจากที่จิคิดว่า สำหรับน้อย「Okay จากนี้ชื่อของคุณคือ Reiko」สำหรับจิ เป็นชื่อค่อนข้างดีทั้งนี้เนื่องจากเขาได้ยินจากผู้อำนวยการมูลนิธิสงเคราะห์เด็กที่ชื่อของเขา จิถูกอักขระใช้จาก 『Jingireichishin > ทางการตลาด และเหมือนว่าเขาเลือกอักขระสำหรับผู้หญิงระหว่างอักขระ 5 มันเป็นอะไรแต่ที่ ⚑「Yes ขอบคุณมาก จากนี้ฉัน 『Reiko』」ในขณะที่มีการพูดคุยนั้น พวกเขามาถึงที่บ้านของผู้ใหญ่บ้าน จิบอกว่า เรโกะให้สิ่งหนึ่งจิตใจ「Listen เรโกะ ปล่อย 《Warp Gate》 secret」 เป็นสิ่งเขาหันไปรอบ ๆ และเกมส์ที่สอนเธอให้คนอื่นไม่ได้ยินในขณะนั้น หมู่บ้าน Gibekku หัวหน้าออกมาจากการทำบางสิ่งบางอย่างในตาราง「What เป็นคุณหมด? 」หินที่ถูกหลังเดินออกไปด้านหน้า และดังนั้น เรื่องราวเกี่ยวกับ 『Reiko』 ได้ summarised จบที่เขาต้องการเรื่องเต็มจะได้ยิน「I นั้น ถ้าคุณบอกว่า มีไม่อันตรายมากกว่าดี โธ่ ขั้นตอน inside」「Thank you very much」So there was Jin, Reiko, the village chief, Rock, Tom, and the other men. And furthermore, the people in the village that had their hands free came in succession. Thanks to the wide living room of the village chief’s house, it was now filled with people.「Well then, lets hear your story」The village chief started.「Then I’ll speak first」The first to begin talking was Jin.「This child is Reiko that my predecessor made, and an 《Automata》 I repaired. It seems she has continued searching for me after the 《Warp Gate》 malfunctioned and sent me here」「Yes. Because the destination of Father was gone, I…」After that in response to Jin, the 《Automata》 briefly explained what had happened till now. Of course leaving out the details of the 《Warp Gate》. Though it still caught the interest of those who listened.「… is what has happened」After the end of Reiko’s long story, no one spoke for a while. Everyone admired the loyalty of Reiko, sympathising with her hardship, and were amazed of her strength.「I see, so it’s that 《Hekatonkheires》 fault that the mountain deer came here fleeing from their habitat」When Jin said that, the people around came to,「T-Then there won’t be anymore dangers?」「Yes, all the Wood Bear were eaten by the 《Hekatonkheires》」「Aa, that’s good. In the end, we profited from the large quantity of meat from the mountain deer we caught」「Still, Reiko was it? You don’t seem different to a human. But defeating the 《Hekatonkeires》 with your form is amazing」
「To come all this way to look for Jin who made you, makes me want to cry」
With those unanimous exchanges, now with things put in order,
「Okay everyone, now that you know, disperse. It will be good if you all return home and give peace of mind to your family」
the village chief concluded, and everyone scattered. Jin and of course along with Reiko, returned to Martha’s house.
「I’m back」
「Welcome back Jin… what, who is this child?」
「Welcome back Onii-chan…!?」
Martha and Hanna were both suprised when they saw Reiko. To those two Jin,
「Let me introduce you. This is my 《Automata》 named Reiko. She came searching for me when I went missing」
So he introduced.
「Nice to meet you, I am the 《Automata》 Reiko. Father has been indebted to you, I give you my gratitude」
「Father!?」
As expected the two were surprised at first, but after hearing about Reiko’s hardship with searching for Jin, Martha admired her. On the other hand, Hanna’s eyes looked towards Reiko with unease.
At that time, Jin’s stomach rumbled,
「Well, it’s already afternoon so let’s hurry and have lunch. That Reiko-chan over there, is there any food you dislike?」
Martha asked while heading towards the kitchen,
「No, I am an 《Automata》 so I do not eat」
Reiko answered. Martha once again made a surprised face,
「I-I see. Then I guess 3 servings will be fine」
She said heading towards the kitchen. Jin, Reiko, and Hanna remained. That Hanna timidly asked Jin.
「Onii-chan… are you leaving here…?」
「Eh?」
「Because, Reiko-san came to take you home right?」
Hanna said with her eyes welling with tears. To that Jin,
「Nope, at the very least, I’ll be here until Spring」
「Really?」
「Besides, even if I leave it’s not like I won’t come here again. I’ll come by now and then to visit」
「Really? Honest?」
When Hanna heard that she looked visibly energetic.
「Honest, I promise」
「I’m so glad…」
Hanna was really delighted and smiled. Right then, Martha came back with bread and soup for lunch.
「Now now, it’s time for lunch. Reiko-chan, are you really fine with not eating?」
「I’m fine. Thank you for your concern」
So the three people Jin, Hanna, and Martha had their lunch with a little delay. While eating, Jin talked about how there would no longer be danger from the mountain.
「I see. I can feel at peace with the danger gone」
Martha seemed relieved.
After lunch, Jin took Reiko to the workshop while Hanna took a nap after the meal.
「Well then Reiko, could you immediately go and get the materials for the 《Warp Gate》. I want to confirm the matter of the danger finally being gone for everyone」
「Yes, I understand. I’ll immediately do so」
Reiko says with her black hair fluttering, and she begins to run like the wind.
「Well then, I’ll make preparations to set the 《Warp Gate》 here」
He called for Gon and Gen who where on standby at the back and had them dig a hole in the corner of the workshop. This time he was not making a shelter but a small room. Jin felt it was about an 8 tatami room. It was soon completed.
He made a wall, floor, passage, stairs, hardening all of them with magic, reinforcing them, and the entrance was a door he didn’t really know of. Eventually he would put up a magic barrier, but first he would go back to the laboratory once. If he can go back and forth from the laboratory it would be easier to make things compared to now.
「I have just returned」
Reiko came back with the materials in about an hour. Hanna was still taking a nap, it was indeed quite fast.
「Alright, let’s immediately set it up」
He planned to set up the 《Warp Gate》 before Hanna woke up and came to the workshop. Jin hurried focusing on completing the basement.
「Connect this to that, assemble this, and combine these」
Reiko who had already done it many times had the main 《Warp Gate》 set up.
「Because this is a self-sufficient magic power type, it will be ready to use. With this simple barrier, if the wavelength of magic power is not the same as Father it cannot be used」
「Will you be able to use it Reiko?」
「Yes. Because Father poured his magic power to activate me, my wavelength is the same as your’s Father」
「Is it able to take along other people?」
He may have heard things like that. For this kind of thing, Jin should have the knowledge for it, but having to look it up in his mind would take some time.
「It is fine if they are in physical contact with Father or me」
「So it’ll be fine by holding hands」
「Yes」
「Alright. Let’s go back once tonight. There are materials I want」
Jin says and Reiko,
「With that I have a request for Father. Could you please improve my magic power detection function?」
「Hn? Aa, because it was hard for you to search for me. Okay, I’ll do it immediately when we return」
With this, Reiko became even more of an absurd 《Automata》.
「To come all this way to look for Jin who made you, makes me want to cry」
With those unanimous exchanges, now with things put in order,
「Okay everyone, now that you know, disperse. It will be good if you all return home and give peace of mind to your family」
the village chief concluded, and everyone scattered. Jin and of course along with Reiko, returned to Martha’s house.
「I’m back」
「Welcome back Jin… what, who is this child?」
「Welcome back Onii-chan…!?」
Martha and Hanna were both suprised when they saw Reiko. To those two Jin,
「Let me introduce you. This is my 《Automata》 named Reiko. She came searching for me when I went missing」
So he introduced.
「Nice to meet you, I am the 《Automata》 Reiko. Father has been indebted to you, I give you my gratitude」
「Father!?」
As expected the two were surprised at first, but after hearing about Reiko’s hardship with searching for Jin, Martha admired her. On the other hand, Hanna’s eyes looked towards Reiko with unease.
At that time, Jin’s stomach rumbled,
「Well, it’s already afternoon so let’s hurry and have lunch. That Reiko-chan over there, is there any food you dislike?」
Martha asked while heading towards the kitchen,
「No, I am an 《Automata》 so I do not eat」
Reiko answered. Martha once again made a surprised face,
「I-I see. Then I guess 3 servings will be fine」
She said heading towards the kitchen. Jin, Reiko, and Hanna remained. That Hanna timidly asked Jin.
「Onii-chan… are you leaving here…?」
「Eh?」
「Because, Reiko-san came to take you home right?」
Hanna said with her eyes welling with tears. To that Jin,
「Nope, at the very least, I’ll be here until Spring」
「Really?」
「Besides, even if I leave it’s not like I won’t come here again. I’ll come by now and then to visit」
「Really? Honest?」
When Hanna heard that she looked visibly energetic.
「Honest, I promise」
「I’m so glad…」
Hanna was really delighted and smiled. Right then, Martha came back with bread and soup for lunch.
「Now now, it’s time for lunch. Reiko-chan, are you really fine with not eating?」
「I’m fine. Thank you for your concern」
So the three people Jin, Hanna, and Martha had their lunch with a little delay. While eating, Jin talked about how there would no longer be danger from the mountain.
「I see. I can feel at peace with the danger gone」
Martha seemed relieved.
After lunch, Jin took Reiko to the workshop while Hanna took a nap after the meal.
「Well then Reiko, could you immediately go and get the materials for the 《Warp Gate》. I want to confirm the matter of the danger finally being gone for everyone」
「Yes, I understand. I’ll immediately do so」
Reiko says with her black hair fluttering, and she begins to run like the wind.
「Well then, I’ll make preparations to set the 《Warp Gate》 here」
He called for Gon and Gen who where on standby at the back and had them dig a hole in the corner of the workshop. This time he was not making a shelter but a small room. Jin felt it was about an 8 tatami room. It was soon completed.
He made a wall, floor, passage, stairs, hardening all of them with magic, reinforcing them, and the entrance was a door he didn’t really know of. Eventually he would put up a magic barrier, but first he would go back to the laboratory once. If he can go back and forth from the laboratory it would be easier to make things compared to now.
「I have just returned」
Reiko came back with the materials in about an hour. Hanna was still taking a nap, it was indeed quite fast.
「Alright, let’s immediately set it up」
He planned to set up the 《Warp Gate》 before Hanna woke up and came to the workshop. Jin hurried focusing on completing the basement.
「Connect this to that, assemble this, and combine these」
Reiko who had already done it many times had the main 《Warp Gate》 set up.
「Because this is a self-sufficient magic power type, it will be ready to use. With this simple barrier, if the wavelength of magic power is not the same as Father it cannot be used」
「Will you be able to use it Reiko?」
「Yes. Because Father poured his magic power to activate me, my wavelength is the same as your’s Father」
「Is it able to take along other people?」
He may have heard things like that. For this kind of thing, Jin should have the knowledge for it, but having to look it up in his mind would take some time.
「It is fine if they are in physical contact with Father or me」
「So it’ll be fine by holding hands」
「Yes」
「Alright. Let’s go back once tonight. There are materials I want」
Jin says and Reiko,
「With that I have a request for Father. Could you please improve my magic power detection function?」
「Hn? Aa, because it was hard for you to search for me. Okay, I’ll do it immediately when we return」
With this, Reiko became even more of an absurd 《Automata》.
การแปล กรุณารอสักครู่..
「 ...
คุณจะต้องได้รับผ่านมาก」จินตอนนี้กอด"ออ" และตบหัวของเธอ.
「อาดูเหมือนว่าคุณจะอยู่ในช่วงกลางของบางสิ่งบางอย่าง แต่คุณสามารถอธิบายให้เราเพื่อให้เราสามารถเข้าใจ?
」หงุดหงิดที่สุด, ร็อคที่เรียกว่าออก เสียงนั้น "ออ" แยกออกมานิด ๆ หน่อย ๆ จากจิน.
「ฉันขอโทษ ฉันได้รับการค้นหาพ่อของฉันหายไปเป็นเวลานาน」นอกจากคำเหล่านั้นจินขัดจังหวะชั่วขณะ「ไม่มีไม่ได้ที่นี่อืมเกี่ยวกับวิธีการที่เราพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน ที่จะได้รับการปรับ, ร็อคซัง? 」「A-Aa ที่ดี ... เพื่อให้ได้มีอันตรายใด ๆ ในภูเขา? 」「ถ้าคุณหมายถึงภูเขาจากที่ผมมาจากมีอันตรายไม่มี แม้ว่า "Hekatonkheires" ถูกอุปสรรคดังนั้นฉันทำลายมัน」「Aa ฉันเห็น แล้วว่าเป็นสารที่หนา ... "Hekatonkheires" !! ?? 」เพื่อความรู้ของร็อค "Hekatonkheires" เป็น "ปีศาจ" ที่มักจะใช้เวลาฝูงบินคนที่จะพิชิต นอกจากนี้ร็อคที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านไม่ทราบว่าเพื่อให้เขาดีใจเพียงว่าอันตรายก็หายไป. 「จินไม่ได้ แต่ที่สาว (?) ไม่น่าเชื่อ ... 」ร็อคและตามพึมพำหลังจากที่ทุกคนหลังจากที่ล้มอยู่เบื้องหลังเล็กๆ น้อย ๆ จินมองไปที่ "ออ" 「คุณ ... ใช่ผมไม่ได้ให้ชื่อ」「ใช่พ่อ」「เฮ้สิ่งที่พ่อ... 」「เพราะมันเป็นผู้ชายที่สร้างฉันก็มีความเหมาะสมที่ผมเรียกว่าพวกเขาพ่อ」「 Aa เพื่อให้มัน」จินก็สามารถเข้าใจว่านั่นคือจะบอกว่าเขาเชื่ออย่างสมบูรณ์. 「แล้วบรรพบุรุษของฉันจะเป็นแม่」「ใช่ Adrianna Balbora Ceci คือแม่ของฉัน」จินรู้สึกว่า"ออ" เป็นอย่างมากเหมือนมนุษย์ มันเป็นเพราะการถ่ายทอดความรู้ของจิน จินรางอาจจะรู้สึกว่ามัน. 「ถ้าที่ว่ามันคือมันจะต้องเป็นชื่อ ... 」หลังจากที่จินคิดเล็กๆ น้อย ๆ「เอาล่ะจากนี้ชื่อของคุณ Reiko 」สำหรับจินมันก็ค่อนข้างเป็นชื่อที่ดี. นี้ เป็นเพราะเขาได้ยินมาจากผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ชื่อของเขาจินเป็นตัวละครใช้เวลาจาก「 Jingireichishin> 」และชอบที่เขาเลือกตัวละครสำหรับเด็กผู้หญิงในหมู่ 5 ตัวอักษรมันก็ไม่มีอะไร แต่ที่ ⚑「ใช่ ขอบคุณมาก. จากนี้ไปผม「 Reiko 」」ในขณะที่มีการพูดคุยว่าพวกเขามาถึงที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน จินบอก Reiko เก็บไว้ในใจสิ่งหนึ่ง. 「ฟัง Reiko, ออกจากสิ่งที่เกี่ยวกับ "ประตู Warp" ความลับ」เขาหันไปรอบๆ และกระซิบคำสั่งที่ให้กับคนอื่น ๆ เพื่อให้เธอไม่ได้ยิน. ในเวลานั้นหัวหน้าหมู่บ้าน Gibekku ออกมาจากการทำบางสิ่งบางอย่างที่โต๊ะ. 「สิ่งที่คุณกำลังทั้งหมดที่นี่หรือ? 」ร็อคที่ถูกอยู่ข้างหลังเดินออกไปด้านหน้าและเรื่องราวเกี่ยวกับ「Reiko 」ถูกสรุปจบว่าเขาต้องการที่เต็มไปด้วยเรื่องราวที่จะได้ยิน「ฉันเห็นถ้าคุณบอกว่าไม่มีอันตรายมากกว่าที่ดี Come on, ก้าวเข้าไป」「ขอบคุณ」มากจึงมีจินReiko หัวหน้าหมู่บ้าน, ร็อค, ทอมและคนอื่น ๆ และนอกจากนี้ผู้คนในหมู่บ้านที่มีมือของพวกเขาเสียมาอย่างต่อเนื่อง ขอบคุณที่ห้องนั่งเล่นกว้างของบ้านหัวหน้าหมู่บ้านมันก็ตอนนี้เต็มไปด้วยคน. 「ถ้าอย่างนั้นช่วยให้ได้ยินเรื่องราวของคุณ」หัวหน้าหมู่บ้านที่ตั้งขึ้น. 「แล้วฉันจะพูดเป็นครั้งแรก」เป็นครั้งแรกที่จะเริ่มต้นการพูดคุยเป็นที่จิน. 「 เด็กคนนี้เป็น Reiko ที่บรรพบุรุษของเราได้กระทำและ "ออ" ผมได้รับการซ่อมแซม ดูเหมือนว่าเธอยังคงค้นหาสำหรับผมหลังจากที่ "ประตูบิดเบี้ยว" ผิดปกติและส่งฉันที่นี่」「ใช่ เพราะปลายทางของพระบิดาก็หายไปผม ... 」หลังจากนั้นในการตอบสนองต่อจินที่"ออ" อธิบายสั้น ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นจนถึงขณะนี้ แน่นอนออกจากรายละเอียดของ "ประตู Warp" แม้ว่ามันจะยังคงจับความสนใจของผู้ที่ฟังได้. 「 ... เป็นสิ่งที่เกิดขึ้น」หลังจากตอนจบของเรื่องยาวReiko ที่ไม่มีใครพูดถึงในขณะที่ ทุกคนชื่นชมความจงรักภักดีของ Reiko ที่เห็นอกเห็นใจกับความยากลำบากของเธอและประหลาดใจอันเข้มแข็งของเธอ. 「ฉันเห็นดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่ "Hekatonkheires" ความผิดที่กวางภูเขามาที่นี่หนีออกจากที่อยู่อาศัยของพวกเขา」เมื่อจินบอกว่าคนรอบตัวมาไป「 T-แล้วจะไม่มีอีกต่อไปอันตราย? 」「ใช่ทั้งหมดไม้หมีถูกกินโดย"Hekatonkheires" 」「Aa ที่ดี ในท้ายที่สุดเราได้ประโยชน์จากปริมาณมากจากเนื้อกวางภูเขาที่เราจับ」「ยัง Reiko มันเป็น? คุณดูเหมือนจะไม่แตกต่างกันเพื่อมนุษย์ แต่การเอาชนะ "Hekatonkeires" กับแบบฟอร์มของคุณเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ」「จะมาทุกวิธีนี้จะมองหาจินที่ทำให้คุณทำให้ผมอยากจะร้องไห้」ด้วยการแลกเปลี่ยนเป็นเอกฉันท์เหล่านั้นในขณะนี้กับสิ่งที่ใส่ในการสั่งซื้อ「ทุกคนเอาล่ะตอนนี้ว่าคุณรู้ว่าแยกย้ายกันไป มันจะเป็นสิ่งที่ดีถ้าคุณทุกคนกลับบ้านและให้ความสงบของจิตใจกับครอบครัวของคุณ」หัวหน้าหมู่บ้านสรุปและทุกคนที่กระจัดกระจาย จินและแน่นอนพร้อมกับ Reiko กลับไปที่บ้านของมาร์ธา. 「ฉันกลับ」「ยินดีต้อนรับกลับจิน ... สิ่งที่เป็นเด็กคนนี้? 」「ยินดีต้อนรับกลับOnii จัง ... !? 」มาร์ธาและฮันนาทั้งสองแปลกใจเมื่อพวกเขาเห็น Reiko ทั้งสองจิน「ผมขอแนะนำให้ท่าน นี้เป็นของฉัน "ออ" ชื่อ Reiko เธอมาหาฉันเมื่อฉันหายไป」ดังนั้นเขาแนะนำ. 「ยินดีที่ได้พบคุณผมว่า "ออ" Reiko พ่อได้รับการเป็นหนี้บุญกับคุณฉันให้คุณความกตัญญูของฉัน」「พ่อ !? 」เป็นที่คาดหวังทั้งสองแปลกใจในตอนแรกแต่หลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับความยากลำบาก Reiko กับหาจินมาร์ธาชื่นชมเธอ ในทางกลับกันตาของฮันนามองที่มีต่อความไม่พอใจกับ Reiko. ในขณะที่ท้องของจินคราง, 「ดีก็มีอยู่แล้วในช่วงบ่ายเพื่อให้รีบรับประทานอาหารกลางวัน นั่น Reiko จังที่นั่นจะมีอาหารใด ๆ ที่คุณไม่ชอบ? 」มาร์ธาถามในขณะที่มุ่งหน้าไปทางห้องครัว「ไม่มีผม"ออ" ดังนั้นผมจึงไม่กิน」Reiko ตอบ มาร์ธาทำอีกครั้งใบหน้าประหลาดใจ「ครั้งที่สองเห็น แล้วผมคิดว่า 3 เสิร์ฟจะดี」เธอกล่าวว่ามุ่งหน้าไปทางห้องครัว จิน Reiko และฮันนายังคงอยู่ ฮันนาที่เหนียมถามจิน. 「 Onii จัง ... ที่คุณออกจากที่นี่ ... ? 」「เอ๊ะ? 」「เพราะ Reiko ซังมาที่จะนำคุณสิทธิที่บ้าน? 」ฮันนากล่าวด้วยตาของเธอที่เกาะด้วยน้ำตา ที่จิน「 Nope ที่อย่างน้อยที่สุดที่ผมจะอยู่ที่นี่จนกว่าฤดูใบไม้ผลิ」「จริงเหรอ? 」「นอกจากนี้แม้ว่าผมจะปล่อยให้มันไม่เหมือนที่ฉันจะไม่มาที่นี่อีกครั้ง ฉันจะมาโดยขณะนี้และจากนั้นไปเยี่ยมชม」「จริงเหรอ? ซื่อสัตย์? 」เมื่อฮันนาได้ยินมาว่าเธอดูมีพลังอย่างเห็นได้ชัด. 「ซื่อสัตย์ฉันสัญญา」「ฉันจึงดีใจที่ ... 」ฮันนาก็ดีใจจริงๆและยิ้ม ถูกต้องแล้วมาร์ธากลับมาพร้อมกับขนมปังและน้ำซุปสำหรับมื้อกลางวัน. 「ตอนนี้ตอนนี้ก็ถึงเวลาสำหรับมื้อกลางวัน เรโกะจังคุณดีจริงๆกับไม่กิน? 」「ผมสบายดี ขอขอบคุณสำหรับความกังวลของคุณ」ดังนั้นคนสามคนจินฮันนาและมาร์ธาได้รับประทานอาหารกลางวันของพวกเขาที่มีความล่าช้าน้อย ในขณะที่การรับประทานอาหารจินพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่มีจะได้ไม่ต้องอันตรายจากภูเขา. 「ฉันเห็น ฉันรู้สึกได้อย่างสันติกับอันตรายไป」มาร์ธาดูเหมือนโล่งใจ. หลังจากรับประทานอาหารกลางวันจินเอา Reiko การประชุมเชิงปฏิบัติการในขณะที่ฮันนาเอางีบหลับหลังอาหาร. 「ดีแล้ว Reiko คุณสามารถไปทันทีและได้รับวัสดุสำหรับ "ประตู Warp " ฉันต้องการที่จะยืนยันเรื่องของอันตรายที่สุดที่มีการไปสำหรับทุกคน」「ใช่ฉันเข้าใจ ฉันทันทีจะทำเช่นนั้น」Reiko กล่าวด้วยกระพือผมสีดำของเธอและเธอเริ่มที่จะทำงานเหมือนลม. 「ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำให้การเตรียมการที่จะตั้ง "ประตู Warp" นี่」เขาเรียกว่าการGon และ Gen ที่ที่ สแตนด์บายที่ด้านหลังและพวกเขาขุดหลุมในมุมของการประชุมเชิงปฏิบัติการ เวลานี้เขาไม่ได้ทำที่กำบัง แต่ห้องเล็ก ๆ จินรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับห้องพัก 8 เสื่อทาทามิ มันเสร็จสมบูรณ์ในเร็ว ๆ นี้. เขาทำผนังพื้นทางเดินบันไดแข็งทั้งหมดของพวกเขาด้วยเวทมนตร์เสริมพวกเขาและทางเข้าเป็นประตูที่เขาไม่ได้จริงๆรู้ ในที่สุดเขาก็จะนำขึ้นเป็นอุปสรรคมายากล แต่ครั้งแรกที่เขาจะกลับไปในห้องปฏิบัติการอีกครั้ง ถ้าเขาสามารถกลับไปมาจากห้องปฏิบัติการว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายที่จะทำในสิ่งที่เมื่อเทียบกับในขณะนี้. 「ฉันได้กลับมา」Reiko กลับมาพร้อมกับวัสดุในประมาณหนึ่งชั่วโมง ฮันนาก็ยังคงการหลับนอนก็เป็นจริงค่อนข้างเร็ว. 「 Alright ทันทีขอตั้งขึ้น」เขาวางแผนที่จะตั้งค่า"ประตู Warp" ฮันนาก่อนที่จะตื่นขึ้นมาและมาถึงการประชุมเชิงปฏิบัติการ จินรีบมุ่งเน้นไปที่การจบชั้นใต้ดิน. 「เชื่อมต่อนี้ไปยังที่ชุมนุมนี้และรวมทั้ง」Reiko ที่ได้ทำมาแล้วหลายครั้งได้หลัก "ประตู Warp" ตั้งค่า. 「เพราะนี่เป็นประเภทพลังงานมายากลแบบพอเพียง ก็จะมีความพร้อมที่จะใช้ ด้วยอุปสรรคที่เรียบง่ายนี้ถ้าความยาวคลื่นของอำนาจวิเศษที่ไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับพ่อก็ไม่สามารถนำมาใช้」「คุณจะสามารถใช้งานได้ Reiko? 」「ใช่ เพราะพ่อเทอำนาจวิเศษของเขาที่จะเปิดใช้งานฉันความยาวคลื่นของฉันเป็นเช่นเดียวกับพระบิดาของท่าน」「มันสามารถที่จะใช้ตามคนอื่น ๆ ? 」เขาอาจจะได้ยินสิ่งที่ต้องการที่ สำหรับชนิดของสิ่งนี้จินควรมีความรู้มัน แต่ต้องมองมันขึ้นมาในใจของเขาจะใช้เวลาบางส่วน. 「มันเป็นดีถ้าพวกเขาอยู่ในการติดต่อทางกายภาพกับพระบิดาหรือฉัน」「ดังนั้นจึงจะปรับโดยจับมือ」「ใช่」「Alright Let 's go กลับมาอีกในคืนนี้ มีวัสดุที่ฉันต้องการ」จินกล่าวและ Reiko, 「กับที่ฉันมีการขอพระบิดา คุณช่วยกรุณาปรับปรุงการทำงานของอำนาจวิเศษของฉันการตรวจสอบ? 」「Hn? Aa เพราะมันเป็นเรื่องยากสำหรับคุณที่จะค้นหาสำหรับฉัน เอาล่ะฉันจะทำมันทันทีเมื่อเรากลับ」ด้วยวิธีนี้ Reiko มากยิ่งขึ้นกลายเป็นของไร้สาระ "ออ"
คุณจะต้องได้รับผ่านมาก」จินตอนนี้กอด"ออ" และตบหัวของเธอ.
「อาดูเหมือนว่าคุณจะอยู่ในช่วงกลางของบางสิ่งบางอย่าง แต่คุณสามารถอธิบายให้เราเพื่อให้เราสามารถเข้าใจ?
」หงุดหงิดที่สุด, ร็อคที่เรียกว่าออก เสียงนั้น "ออ" แยกออกมานิด ๆ หน่อย ๆ จากจิน.
「ฉันขอโทษ ฉันได้รับการค้นหาพ่อของฉันหายไปเป็นเวลานาน」นอกจากคำเหล่านั้นจินขัดจังหวะชั่วขณะ「ไม่มีไม่ได้ที่นี่อืมเกี่ยวกับวิธีการที่เราพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน ที่จะได้รับการปรับ, ร็อคซัง? 」「A-Aa ที่ดี ... เพื่อให้ได้มีอันตรายใด ๆ ในภูเขา? 」「ถ้าคุณหมายถึงภูเขาจากที่ผมมาจากมีอันตรายไม่มี แม้ว่า "Hekatonkheires" ถูกอุปสรรคดังนั้นฉันทำลายมัน」「Aa ฉันเห็น แล้วว่าเป็นสารที่หนา ... "Hekatonkheires" !! ?? 」เพื่อความรู้ของร็อค "Hekatonkheires" เป็น "ปีศาจ" ที่มักจะใช้เวลาฝูงบินคนที่จะพิชิต นอกจากนี้ร็อคที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านไม่ทราบว่าเพื่อให้เขาดีใจเพียงว่าอันตรายก็หายไป. 「จินไม่ได้ แต่ที่สาว (?) ไม่น่าเชื่อ ... 」ร็อคและตามพึมพำหลังจากที่ทุกคนหลังจากที่ล้มอยู่เบื้องหลังเล็กๆ น้อย ๆ จินมองไปที่ "ออ" 「คุณ ... ใช่ผมไม่ได้ให้ชื่อ」「ใช่พ่อ」「เฮ้สิ่งที่พ่อ... 」「เพราะมันเป็นผู้ชายที่สร้างฉันก็มีความเหมาะสมที่ผมเรียกว่าพวกเขาพ่อ」「 Aa เพื่อให้มัน」จินก็สามารถเข้าใจว่านั่นคือจะบอกว่าเขาเชื่ออย่างสมบูรณ์. 「แล้วบรรพบุรุษของฉันจะเป็นแม่」「ใช่ Adrianna Balbora Ceci คือแม่ของฉัน」จินรู้สึกว่า"ออ" เป็นอย่างมากเหมือนมนุษย์ มันเป็นเพราะการถ่ายทอดความรู้ของจิน จินรางอาจจะรู้สึกว่ามัน. 「ถ้าที่ว่ามันคือมันจะต้องเป็นชื่อ ... 」หลังจากที่จินคิดเล็กๆ น้อย ๆ「เอาล่ะจากนี้ชื่อของคุณ Reiko 」สำหรับจินมันก็ค่อนข้างเป็นชื่อที่ดี. นี้ เป็นเพราะเขาได้ยินมาจากผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ชื่อของเขาจินเป็นตัวละครใช้เวลาจาก「 Jingireichishin> 」และชอบที่เขาเลือกตัวละครสำหรับเด็กผู้หญิงในหมู่ 5 ตัวอักษรมันก็ไม่มีอะไร แต่ที่ ⚑「ใช่ ขอบคุณมาก. จากนี้ไปผม「 Reiko 」」ในขณะที่มีการพูดคุยว่าพวกเขามาถึงที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน จินบอก Reiko เก็บไว้ในใจสิ่งหนึ่ง. 「ฟัง Reiko, ออกจากสิ่งที่เกี่ยวกับ "ประตู Warp" ความลับ」เขาหันไปรอบๆ และกระซิบคำสั่งที่ให้กับคนอื่น ๆ เพื่อให้เธอไม่ได้ยิน. ในเวลานั้นหัวหน้าหมู่บ้าน Gibekku ออกมาจากการทำบางสิ่งบางอย่างที่โต๊ะ. 「สิ่งที่คุณกำลังทั้งหมดที่นี่หรือ? 」ร็อคที่ถูกอยู่ข้างหลังเดินออกไปด้านหน้าและเรื่องราวเกี่ยวกับ「Reiko 」ถูกสรุปจบว่าเขาต้องการที่เต็มไปด้วยเรื่องราวที่จะได้ยิน「ฉันเห็นถ้าคุณบอกว่าไม่มีอันตรายมากกว่าที่ดี Come on, ก้าวเข้าไป」「ขอบคุณ」มากจึงมีจินReiko หัวหน้าหมู่บ้าน, ร็อค, ทอมและคนอื่น ๆ และนอกจากนี้ผู้คนในหมู่บ้านที่มีมือของพวกเขาเสียมาอย่างต่อเนื่อง ขอบคุณที่ห้องนั่งเล่นกว้างของบ้านหัวหน้าหมู่บ้านมันก็ตอนนี้เต็มไปด้วยคน. 「ถ้าอย่างนั้นช่วยให้ได้ยินเรื่องราวของคุณ」หัวหน้าหมู่บ้านที่ตั้งขึ้น. 「แล้วฉันจะพูดเป็นครั้งแรก」เป็นครั้งแรกที่จะเริ่มต้นการพูดคุยเป็นที่จิน. 「 เด็กคนนี้เป็น Reiko ที่บรรพบุรุษของเราได้กระทำและ "ออ" ผมได้รับการซ่อมแซม ดูเหมือนว่าเธอยังคงค้นหาสำหรับผมหลังจากที่ "ประตูบิดเบี้ยว" ผิดปกติและส่งฉันที่นี่」「ใช่ เพราะปลายทางของพระบิดาก็หายไปผม ... 」หลังจากนั้นในการตอบสนองต่อจินที่"ออ" อธิบายสั้น ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นจนถึงขณะนี้ แน่นอนออกจากรายละเอียดของ "ประตู Warp" แม้ว่ามันจะยังคงจับความสนใจของผู้ที่ฟังได้. 「 ... เป็นสิ่งที่เกิดขึ้น」หลังจากตอนจบของเรื่องยาวReiko ที่ไม่มีใครพูดถึงในขณะที่ ทุกคนชื่นชมความจงรักภักดีของ Reiko ที่เห็นอกเห็นใจกับความยากลำบากของเธอและประหลาดใจอันเข้มแข็งของเธอ. 「ฉันเห็นดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่ "Hekatonkheires" ความผิดที่กวางภูเขามาที่นี่หนีออกจากที่อยู่อาศัยของพวกเขา」เมื่อจินบอกว่าคนรอบตัวมาไป「 T-แล้วจะไม่มีอีกต่อไปอันตราย? 」「ใช่ทั้งหมดไม้หมีถูกกินโดย"Hekatonkheires" 」「Aa ที่ดี ในท้ายที่สุดเราได้ประโยชน์จากปริมาณมากจากเนื้อกวางภูเขาที่เราจับ」「ยัง Reiko มันเป็น? คุณดูเหมือนจะไม่แตกต่างกันเพื่อมนุษย์ แต่การเอาชนะ "Hekatonkeires" กับแบบฟอร์มของคุณเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ」「จะมาทุกวิธีนี้จะมองหาจินที่ทำให้คุณทำให้ผมอยากจะร้องไห้」ด้วยการแลกเปลี่ยนเป็นเอกฉันท์เหล่านั้นในขณะนี้กับสิ่งที่ใส่ในการสั่งซื้อ「ทุกคนเอาล่ะตอนนี้ว่าคุณรู้ว่าแยกย้ายกันไป มันจะเป็นสิ่งที่ดีถ้าคุณทุกคนกลับบ้านและให้ความสงบของจิตใจกับครอบครัวของคุณ」หัวหน้าหมู่บ้านสรุปและทุกคนที่กระจัดกระจาย จินและแน่นอนพร้อมกับ Reiko กลับไปที่บ้านของมาร์ธา. 「ฉันกลับ」「ยินดีต้อนรับกลับจิน ... สิ่งที่เป็นเด็กคนนี้? 」「ยินดีต้อนรับกลับOnii จัง ... !? 」มาร์ธาและฮันนาทั้งสองแปลกใจเมื่อพวกเขาเห็น Reiko ทั้งสองจิน「ผมขอแนะนำให้ท่าน นี้เป็นของฉัน "ออ" ชื่อ Reiko เธอมาหาฉันเมื่อฉันหายไป」ดังนั้นเขาแนะนำ. 「ยินดีที่ได้พบคุณผมว่า "ออ" Reiko พ่อได้รับการเป็นหนี้บุญกับคุณฉันให้คุณความกตัญญูของฉัน」「พ่อ !? 」เป็นที่คาดหวังทั้งสองแปลกใจในตอนแรกแต่หลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับความยากลำบาก Reiko กับหาจินมาร์ธาชื่นชมเธอ ในทางกลับกันตาของฮันนามองที่มีต่อความไม่พอใจกับ Reiko. ในขณะที่ท้องของจินคราง, 「ดีก็มีอยู่แล้วในช่วงบ่ายเพื่อให้รีบรับประทานอาหารกลางวัน นั่น Reiko จังที่นั่นจะมีอาหารใด ๆ ที่คุณไม่ชอบ? 」มาร์ธาถามในขณะที่มุ่งหน้าไปทางห้องครัว「ไม่มีผม"ออ" ดังนั้นผมจึงไม่กิน」Reiko ตอบ มาร์ธาทำอีกครั้งใบหน้าประหลาดใจ「ครั้งที่สองเห็น แล้วผมคิดว่า 3 เสิร์ฟจะดี」เธอกล่าวว่ามุ่งหน้าไปทางห้องครัว จิน Reiko และฮันนายังคงอยู่ ฮันนาที่เหนียมถามจิน. 「 Onii จัง ... ที่คุณออกจากที่นี่ ... ? 」「เอ๊ะ? 」「เพราะ Reiko ซังมาที่จะนำคุณสิทธิที่บ้าน? 」ฮันนากล่าวด้วยตาของเธอที่เกาะด้วยน้ำตา ที่จิน「 Nope ที่อย่างน้อยที่สุดที่ผมจะอยู่ที่นี่จนกว่าฤดูใบไม้ผลิ」「จริงเหรอ? 」「นอกจากนี้แม้ว่าผมจะปล่อยให้มันไม่เหมือนที่ฉันจะไม่มาที่นี่อีกครั้ง ฉันจะมาโดยขณะนี้และจากนั้นไปเยี่ยมชม」「จริงเหรอ? ซื่อสัตย์? 」เมื่อฮันนาได้ยินมาว่าเธอดูมีพลังอย่างเห็นได้ชัด. 「ซื่อสัตย์ฉันสัญญา」「ฉันจึงดีใจที่ ... 」ฮันนาก็ดีใจจริงๆและยิ้ม ถูกต้องแล้วมาร์ธากลับมาพร้อมกับขนมปังและน้ำซุปสำหรับมื้อกลางวัน. 「ตอนนี้ตอนนี้ก็ถึงเวลาสำหรับมื้อกลางวัน เรโกะจังคุณดีจริงๆกับไม่กิน? 」「ผมสบายดี ขอขอบคุณสำหรับความกังวลของคุณ」ดังนั้นคนสามคนจินฮันนาและมาร์ธาได้รับประทานอาหารกลางวันของพวกเขาที่มีความล่าช้าน้อย ในขณะที่การรับประทานอาหารจินพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่มีจะได้ไม่ต้องอันตรายจากภูเขา. 「ฉันเห็น ฉันรู้สึกได้อย่างสันติกับอันตรายไป」มาร์ธาดูเหมือนโล่งใจ. หลังจากรับประทานอาหารกลางวันจินเอา Reiko การประชุมเชิงปฏิบัติการในขณะที่ฮันนาเอางีบหลับหลังอาหาร. 「ดีแล้ว Reiko คุณสามารถไปทันทีและได้รับวัสดุสำหรับ "ประตู Warp " ฉันต้องการที่จะยืนยันเรื่องของอันตรายที่สุดที่มีการไปสำหรับทุกคน」「ใช่ฉันเข้าใจ ฉันทันทีจะทำเช่นนั้น」Reiko กล่าวด้วยกระพือผมสีดำของเธอและเธอเริ่มที่จะทำงานเหมือนลม. 「ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำให้การเตรียมการที่จะตั้ง "ประตู Warp" นี่」เขาเรียกว่าการGon และ Gen ที่ที่ สแตนด์บายที่ด้านหลังและพวกเขาขุดหลุมในมุมของการประชุมเชิงปฏิบัติการ เวลานี้เขาไม่ได้ทำที่กำบัง แต่ห้องเล็ก ๆ จินรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับห้องพัก 8 เสื่อทาทามิ มันเสร็จสมบูรณ์ในเร็ว ๆ นี้. เขาทำผนังพื้นทางเดินบันไดแข็งทั้งหมดของพวกเขาด้วยเวทมนตร์เสริมพวกเขาและทางเข้าเป็นประตูที่เขาไม่ได้จริงๆรู้ ในที่สุดเขาก็จะนำขึ้นเป็นอุปสรรคมายากล แต่ครั้งแรกที่เขาจะกลับไปในห้องปฏิบัติการอีกครั้ง ถ้าเขาสามารถกลับไปมาจากห้องปฏิบัติการว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายที่จะทำในสิ่งที่เมื่อเทียบกับในขณะนี้. 「ฉันได้กลับมา」Reiko กลับมาพร้อมกับวัสดุในประมาณหนึ่งชั่วโมง ฮันนาก็ยังคงการหลับนอนก็เป็นจริงค่อนข้างเร็ว. 「 Alright ทันทีขอตั้งขึ้น」เขาวางแผนที่จะตั้งค่า"ประตู Warp" ฮันนาก่อนที่จะตื่นขึ้นมาและมาถึงการประชุมเชิงปฏิบัติการ จินรีบมุ่งเน้นไปที่การจบชั้นใต้ดิน. 「เชื่อมต่อนี้ไปยังที่ชุมนุมนี้และรวมทั้ง」Reiko ที่ได้ทำมาแล้วหลายครั้งได้หลัก "ประตู Warp" ตั้งค่า. 「เพราะนี่เป็นประเภทพลังงานมายากลแบบพอเพียง ก็จะมีความพร้อมที่จะใช้ ด้วยอุปสรรคที่เรียบง่ายนี้ถ้าความยาวคลื่นของอำนาจวิเศษที่ไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับพ่อก็ไม่สามารถนำมาใช้」「คุณจะสามารถใช้งานได้ Reiko? 」「ใช่ เพราะพ่อเทอำนาจวิเศษของเขาที่จะเปิดใช้งานฉันความยาวคลื่นของฉันเป็นเช่นเดียวกับพระบิดาของท่าน」「มันสามารถที่จะใช้ตามคนอื่น ๆ ? 」เขาอาจจะได้ยินสิ่งที่ต้องการที่ สำหรับชนิดของสิ่งนี้จินควรมีความรู้มัน แต่ต้องมองมันขึ้นมาในใจของเขาจะใช้เวลาบางส่วน. 「มันเป็นดีถ้าพวกเขาอยู่ในการติดต่อทางกายภาพกับพระบิดาหรือฉัน」「ดังนั้นจึงจะปรับโดยจับมือ」「ใช่」「Alright Let 's go กลับมาอีกในคืนนี้ มีวัสดุที่ฉันต้องการ」จินกล่าวและ Reiko, 「กับที่ฉันมีการขอพระบิดา คุณช่วยกรุณาปรับปรุงการทำงานของอำนาจวิเศษของฉันการตรวจสอบ? 」「Hn? Aa เพราะมันเป็นเรื่องยากสำหรับคุณที่จะค้นหาสำหรับฉัน เอาล่ะฉันจะทำมันทันทีเมื่อเรากลับ」ด้วยวิธีนี้ Reiko มากยิ่งขึ้นกลายเป็นของไร้สาระ "ออ"
การแปล กรุณารอสักครู่..
「 . . . . . . . คุณต้องผ่านอะไรมาเยอะ」
จินกำลังกอด《จำกัดและ》ลูบหัวของเธอ .
「อ้า ดูเหมือนว่าคุณกำลังทำอะไร แต่คุณสามารถอธิบายมันให้เราเพื่อให้เราสามารถเข้าใจ ? 」
ในที่สุดก็หงุดหงิด ร็อก ที่เรียกออกมา เสียงนั้น 《ออโตมาตา》แยกนิดหน่อยจากจิน .
「ขอโทษของฉัน ฉันได้รับการค้นหาของฉันพ่อที่หายตัวไปให้
」ยาวเวลานอกจากนี้สำหรับคำเหล่านั้น จินชั่วขณะขัดจังหวะ
「ไม่ใช่ที่นี่นะ เราไปคุยกันที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน . จะเป็นไร ร็อกซาน 」
「 a-aa ไม่เป็นไร . . . . . . . ดังนั้น ไม่มีอันตรายใด ๆบนภูเขา ? 」
「ถ้าคุณหมายถึงภูเขาที่ผมจากมา ไม่มีอันตราย แม้ว่า《 hekatonkheires 》ถูกขัดขวาง ดังนั้นฉันจะกำจัดมัน」
「 AA , ฉันได้เห็นแล้วที่กู . . . . . . . 《 hekatonkheires 》 ! ! ? ? 」
ความรู้หิน , 《 hekatonkheires 》เป็น《มอนสเตอร์》ที่มักจะใช้เวลาฝูงบินคนปราบปราม นอกจากหิน ชาวบ้านไม่รู้ว่าเขาเป็นเพียงแค่ดีใจที่อันตรายก็หายไปแล้ว . . .
「ไม่ใช่จิน แต่สาว ( ? ) ไม่น่าเชื่อ . . . . . . . 」
หินพึมพำตามหลังจากที่ทุกคนหลังจากที่ล้มอยู่ข้างหลังนิดหน่อยจินดู《ออโตมาตา》
「 , คุณ . . . ใช่ ฉันยังไม่ได้บอกชื่อ」
「ครับ พ่อ」
「นี่ พ่อเลย . . . . . . . 」
「เพราะเป็นผู้ที่สร้างผมมา มันเหมาะสม ผมเรียกพวกเขาว่าพ่อ」
「 AA , นั่นมัน . 」
จินคงเข้าใจ ว่าเขาต้องมั่นใจว่า
「แล้วก่อนจะเป็นแม่」
「ครับ เอเดรียนน่าเป็นแม่」ของฉัน
balbora เซซี่จินรู้สึกว่า《ออโตมาตา》ถูกมากเหมือนมนุษย์ มันเป็นเพราะการถ่ายโอนของจิน ความรู้ จินอาจไม่ค่อยรู้สึก
「ถ้ายังไงก็จะต้องเป็นชื่อ . . . . . . . 」
หลังจากที่จินคิดนิดนึง
「โอเค จากนี้ไปเธอชื่อเรโกะ」
จินมันค่อนข้างเป็นชื่อที่เหมาะสม .
เพราะเขาได้ยินจาก ผอ. เด็กกำพร้าที่ชื่อของเขาจิน คือตัวละครนำจาก『 jingireichishin > 』 , และชอบที่เขาเลือกตัวละครผู้หญิงใน 5 ตัวละคร มันไม่มีอะไรอื่น ⚑
「ครับ ขอบคุณมากครับ จากนี้ไปผม『เรโกะ』」
ขณะที่กำลังพูด พวกเขามาถึงที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน . จินบอกเรโกะไว้สิ่งหนึ่ง .
「ฟังเรโกะ ทิ้งเรื่อง《ประตูวาร์ป 》ความลับ」
เขาหันไปรอบ ๆและกระซิบว่า การสอนของเธอเพื่อคนอื่นไม่ได้ยิน
ตอนนั้น หัวหน้าหมู่บ้าน gibekku ออกมาจากการทำบางอย่างที่โต๊ะ
「พวกเธอทั้งหมดที่นี่ 」
หินที่อยู่เบื้องหลังเดินออกมาด้านหน้า แล้วเรื่อง『เรโกะ』ก็สรุปจบว่า เขาต้องการเรื่องเต็มจะได้ยิน
「ฉันเห็นถ้าคุณบอกว่าไม่มีอันตรายมากกว่าดี เร็วเข้า เข้าไปข้างใน」
「ขอบคุณมาก」
มีจิน เรโกะ หัวหน้าหมู่บ้าน , หิน , ทอม , และคนอื่น ๆ และยิ่งกว่านั้น คนในหมู่บ้านที่มีมือของฟรีมาสืบทอด ขอบคุณที่กว้างห้องนั่งเล่นของบ้านหัวหน้าหมู่บ้าน มันเต็มไป ด้วยคน
「งั้นมาฟังเรื่อง」ของคุณหัวหน้าหมู่บ้านเริ่มต้น .
「งั้นฉันพูด」แรกที่เริ่มพูดก่อน
「จิน เด็กคนนี้เป็นเรโกะ ที่บรรพบุรุษได้ และ《ออโตมาตา》ผมซ่อมแซม . ดูเหมือนว่าเธอจะยังคงค้นหาสำหรับฉันหลังจาก《 Warp Gate 》ใช้การไม่ได้ แล้วก็ส่งฉันมาที่นี่」
「ครับ เพราะปลายทางของพ่อหายไป ฉัน . . . . . . 」
หลังจากนั้นในการตอบสนองกับจินการ《ออโตมาตา》อธิบายย่อๆว่าเกิดอะไรขึ้น จนถึงเดี๋ยวนี้ แน่นอน จะไปหารายละเอียดของ《 Warp Gate 》 . แม้ว่ามันยังคงจับความสนใจของผู้ฟัง 「
. . . . . . . เกิดอะไรขึ้น」
หลังจากสิ้นสุดของเรโกะเรื่องยาว ไม่มีใครพูด สักพัก ทุกคนชื่นชมความจงรักภักดีของเรโกะ sympathising กับความยากลำบากของเธอและประหลาดใจในความเข้มแข็งของเธอ
「ฉันเห็นดังนั้นมัน《 hekatonkheires 》ผิดว่าภูเขากวางมาหนีจากถิ่นที่อยู่」
เมื่อจินบอกว่า คนรอบข้างมา
「แล้วจะไม่มีอีกต่อไปอันตราย ? 」
「ครับ ไม้หมีถูกกินโดย《 hekatonkheires 》」
「 AA เลย สุดท้าย เราได้ประโยชน์จากปริมาณขนาดใหญ่ของเนื้อสัตว์จากภูเขากวาง เราจับ」
「ยังเรโกะเหรอ ?คุณดูไม่เหมือนมนุษย์ แต่เอาชนะ《 hekatonkeires 》กับฟอร์มสุดยอด」
「มาถึงที่นี่ เพื่อจะหาจินที่ทำให้คุณทำให้ฉันอยากร้องไห้」
กับเป็นเอกฉันท์การแลกเปลี่ยนในขณะนี้กับสิ่งที่ใส่ในการสั่งซื้อ ,
「โอเคทุกคน ตอนนี้คุณก็รู้แล้วว่า สลายตัวไป มันคงจะดีถ้าเธอกลับบ้านและให้ความสงบของจิตใจให้กับครอบครัวของคุณ」
หัวหน้าหมู่บ้านได้สรุปและทุกคนก็แยกย้ายกันไป จิน และแน่นอน พร้อมกับ เรโกะ มาร์ธากลับมาบ้าน ผมกลับ」
「「กลับมาแล้วเหรอจิน . . . . . . . อะไร เด็กคนนี้เป็นใคร 」
「ยินดีต้อนรับโอนี่จัง . . . . . . . ? 」
มาร์ธากับแฮนน่า ทั้งคู่ตกใจเมื่อเห็นเรย์โกะ สองเรื่องนั้นจิน
「ฉันขอแนะนำให้คุณรู้จัก นี้เป็น《》จำกัดของฉันชื่อ เรโกะ เธอเข้ามาหาผม ตอนที่ผมหายไป」
ดังนั้นเขาแนะนำ「ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันเป็น《ออโตมาตา》เรโกะ พ่อได้รับการเป็นหนี้บุญคุณ คุณ ขอขอบคุณ 」
「พ่อ ! ? 」
คาดว่าทั้งสองตกใจในตอนแรก แต่หลังจากได้ยินเกี่ยวกับความยากลำบากของเรโกะกับตามหาจิน มาชื่นชมเธอ บนมืออื่น ๆ , แฮนน่า สายตาต่อเรโกะกับความไม่สบายใจ
ตอนนั้นจินท้องส่งเสียงดัง
「 , ดีนี่มันก็บ่ายแล้ว รีบๆ กินมื้อเที่ยง ที่เรโกะจังตรงนั้น มีอะไรที่คุณไม่ชอบ ? 」
มาร์ธาถามในขณะที่กำลังมุ่งหน้าไปยังห้องครัว ,
「ไม่ ฉันเป็น《ออโตมาตา》ดังนั้นผมไม่กิน」
โกะตอบ มาร์ธาอีกครั้งทำแปลกหน้า
「ผมเห็น งั้นฉันเดาว่า 3 เสิร์ฟจะได้」
เธอบอกว่ามุ่งหน้าไปทางห้องครัว จิน เรโกะ และฮันนา ที่ยังคงอยู่
จินกำลังกอด《จำกัดและ》ลูบหัวของเธอ .
「อ้า ดูเหมือนว่าคุณกำลังทำอะไร แต่คุณสามารถอธิบายมันให้เราเพื่อให้เราสามารถเข้าใจ ? 」
ในที่สุดก็หงุดหงิด ร็อก ที่เรียกออกมา เสียงนั้น 《ออโตมาตา》แยกนิดหน่อยจากจิน .
「ขอโทษของฉัน ฉันได้รับการค้นหาของฉันพ่อที่หายตัวไปให้
」ยาวเวลานอกจากนี้สำหรับคำเหล่านั้น จินชั่วขณะขัดจังหวะ
「ไม่ใช่ที่นี่นะ เราไปคุยกันที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน . จะเป็นไร ร็อกซาน 」
「 a-aa ไม่เป็นไร . . . . . . . ดังนั้น ไม่มีอันตรายใด ๆบนภูเขา ? 」
「ถ้าคุณหมายถึงภูเขาที่ผมจากมา ไม่มีอันตราย แม้ว่า《 hekatonkheires 》ถูกขัดขวาง ดังนั้นฉันจะกำจัดมัน」
「 AA , ฉันได้เห็นแล้วที่กู . . . . . . . 《 hekatonkheires 》 ! ! ? ? 」
ความรู้หิน , 《 hekatonkheires 》เป็น《มอนสเตอร์》ที่มักจะใช้เวลาฝูงบินคนปราบปราม นอกจากหิน ชาวบ้านไม่รู้ว่าเขาเป็นเพียงแค่ดีใจที่อันตรายก็หายไปแล้ว . . .
「ไม่ใช่จิน แต่สาว ( ? ) ไม่น่าเชื่อ . . . . . . . 」
หินพึมพำตามหลังจากที่ทุกคนหลังจากที่ล้มอยู่ข้างหลังนิดหน่อยจินดู《ออโตมาตา》
「 , คุณ . . . ใช่ ฉันยังไม่ได้บอกชื่อ」
「ครับ พ่อ」
「นี่ พ่อเลย . . . . . . . 」
「เพราะเป็นผู้ที่สร้างผมมา มันเหมาะสม ผมเรียกพวกเขาว่าพ่อ」
「 AA , นั่นมัน . 」
จินคงเข้าใจ ว่าเขาต้องมั่นใจว่า
「แล้วก่อนจะเป็นแม่」
「ครับ เอเดรียนน่าเป็นแม่」ของฉัน
balbora เซซี่จินรู้สึกว่า《ออโตมาตา》ถูกมากเหมือนมนุษย์ มันเป็นเพราะการถ่ายโอนของจิน ความรู้ จินอาจไม่ค่อยรู้สึก
「ถ้ายังไงก็จะต้องเป็นชื่อ . . . . . . . 」
หลังจากที่จินคิดนิดนึง
「โอเค จากนี้ไปเธอชื่อเรโกะ」
จินมันค่อนข้างเป็นชื่อที่เหมาะสม .
เพราะเขาได้ยินจาก ผอ. เด็กกำพร้าที่ชื่อของเขาจิน คือตัวละครนำจาก『 jingireichishin > 』 , และชอบที่เขาเลือกตัวละครผู้หญิงใน 5 ตัวละคร มันไม่มีอะไรอื่น ⚑
「ครับ ขอบคุณมากครับ จากนี้ไปผม『เรโกะ』」
ขณะที่กำลังพูด พวกเขามาถึงที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน . จินบอกเรโกะไว้สิ่งหนึ่ง .
「ฟังเรโกะ ทิ้งเรื่อง《ประตูวาร์ป 》ความลับ」
เขาหันไปรอบ ๆและกระซิบว่า การสอนของเธอเพื่อคนอื่นไม่ได้ยิน
ตอนนั้น หัวหน้าหมู่บ้าน gibekku ออกมาจากการทำบางอย่างที่โต๊ะ
「พวกเธอทั้งหมดที่นี่ 」
หินที่อยู่เบื้องหลังเดินออกมาด้านหน้า แล้วเรื่อง『เรโกะ』ก็สรุปจบว่า เขาต้องการเรื่องเต็มจะได้ยิน
「ฉันเห็นถ้าคุณบอกว่าไม่มีอันตรายมากกว่าดี เร็วเข้า เข้าไปข้างใน」
「ขอบคุณมาก」
มีจิน เรโกะ หัวหน้าหมู่บ้าน , หิน , ทอม , และคนอื่น ๆ และยิ่งกว่านั้น คนในหมู่บ้านที่มีมือของฟรีมาสืบทอด ขอบคุณที่กว้างห้องนั่งเล่นของบ้านหัวหน้าหมู่บ้าน มันเต็มไป ด้วยคน
「งั้นมาฟังเรื่อง」ของคุณหัวหน้าหมู่บ้านเริ่มต้น .
「งั้นฉันพูด」แรกที่เริ่มพูดก่อน
「จิน เด็กคนนี้เป็นเรโกะ ที่บรรพบุรุษได้ และ《ออโตมาตา》ผมซ่อมแซม . ดูเหมือนว่าเธอจะยังคงค้นหาสำหรับฉันหลังจาก《 Warp Gate 》ใช้การไม่ได้ แล้วก็ส่งฉันมาที่นี่」
「ครับ เพราะปลายทางของพ่อหายไป ฉัน . . . . . . 」
หลังจากนั้นในการตอบสนองกับจินการ《ออโตมาตา》อธิบายย่อๆว่าเกิดอะไรขึ้น จนถึงเดี๋ยวนี้ แน่นอน จะไปหารายละเอียดของ《 Warp Gate 》 . แม้ว่ามันยังคงจับความสนใจของผู้ฟัง 「
. . . . . . . เกิดอะไรขึ้น」
หลังจากสิ้นสุดของเรโกะเรื่องยาว ไม่มีใครพูด สักพัก ทุกคนชื่นชมความจงรักภักดีของเรโกะ sympathising กับความยากลำบากของเธอและประหลาดใจในความเข้มแข็งของเธอ
「ฉันเห็นดังนั้นมัน《 hekatonkheires 》ผิดว่าภูเขากวางมาหนีจากถิ่นที่อยู่」
เมื่อจินบอกว่า คนรอบข้างมา
「แล้วจะไม่มีอีกต่อไปอันตราย ? 」
「ครับ ไม้หมีถูกกินโดย《 hekatonkheires 》」
「 AA เลย สุดท้าย เราได้ประโยชน์จากปริมาณขนาดใหญ่ของเนื้อสัตว์จากภูเขากวาง เราจับ」
「ยังเรโกะเหรอ ?คุณดูไม่เหมือนมนุษย์ แต่เอาชนะ《 hekatonkeires 》กับฟอร์มสุดยอด」
「มาถึงที่นี่ เพื่อจะหาจินที่ทำให้คุณทำให้ฉันอยากร้องไห้」
กับเป็นเอกฉันท์การแลกเปลี่ยนในขณะนี้กับสิ่งที่ใส่ในการสั่งซื้อ ,
「โอเคทุกคน ตอนนี้คุณก็รู้แล้วว่า สลายตัวไป มันคงจะดีถ้าเธอกลับบ้านและให้ความสงบของจิตใจให้กับครอบครัวของคุณ」
หัวหน้าหมู่บ้านได้สรุปและทุกคนก็แยกย้ายกันไป จิน และแน่นอน พร้อมกับ เรโกะ มาร์ธากลับมาบ้าน ผมกลับ」
「「กลับมาแล้วเหรอจิน . . . . . . . อะไร เด็กคนนี้เป็นใคร 」
「ยินดีต้อนรับโอนี่จัง . . . . . . . ? 」
มาร์ธากับแฮนน่า ทั้งคู่ตกใจเมื่อเห็นเรย์โกะ สองเรื่องนั้นจิน
「ฉันขอแนะนำให้คุณรู้จัก นี้เป็น《》จำกัดของฉันชื่อ เรโกะ เธอเข้ามาหาผม ตอนที่ผมหายไป」
ดังนั้นเขาแนะนำ「ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันเป็น《ออโตมาตา》เรโกะ พ่อได้รับการเป็นหนี้บุญคุณ คุณ ขอขอบคุณ 」
「พ่อ ! ? 」
คาดว่าทั้งสองตกใจในตอนแรก แต่หลังจากได้ยินเกี่ยวกับความยากลำบากของเรโกะกับตามหาจิน มาชื่นชมเธอ บนมืออื่น ๆ , แฮนน่า สายตาต่อเรโกะกับความไม่สบายใจ
ตอนนั้นจินท้องส่งเสียงดัง
「 , ดีนี่มันก็บ่ายแล้ว รีบๆ กินมื้อเที่ยง ที่เรโกะจังตรงนั้น มีอะไรที่คุณไม่ชอบ ? 」
มาร์ธาถามในขณะที่กำลังมุ่งหน้าไปยังห้องครัว ,
「ไม่ ฉันเป็น《ออโตมาตา》ดังนั้นผมไม่กิน」
โกะตอบ มาร์ธาอีกครั้งทำแปลกหน้า
「ผมเห็น งั้นฉันเดาว่า 3 เสิร์ฟจะได้」
เธอบอกว่ามุ่งหน้าไปทางห้องครัว จิน เรโกะ และฮันนา ที่ยังคงอยู่
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- การเรียนคือส่งเสริมให้เรารู้จักใช้ชีวิตใ
- จบการศึกษาเป็นเสมือนก้าวแรกของการเดินออก
- iam in the kitchen ^^ i just went from k
- taking advantage of opportunties
- In Thailand there is an occupation agric
- local sorting
- เจอกันใหม่คราวหน้า
- แซนด์วิชปูอัด1. ปูอัดหั่นฝอย ๆ หรือ ฉีก
- ฉันมีความสุขมากเลยที่พากเทอมาร่วมปาตี้ขอ
- ในหนึ่งวันฉันใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงที่จะทำ
- dry-pressed disk samples on a UV-Vis spe
- Additionally to fully open-source Python
- สถานที่ที่เราไปคือแม่สาย
- Peru is home to some of the world’s most
- To solve this problem, the economist sug
- พิมพ์
- รีบไปนอน
- บ้านจากธรรมชาติ
- แซนด์วิชปูอัด1. ปูอัดหั่นฝอย ๆ หรือ ฉีก
- The synthesis routes of imidazolium ioni
- ซึ่งนั่นทำให้ฉันได้รับประสบการณ์
- The synthesis routes of imidazolium ioni
- Numerical quantification
- ภูเขา
