On the mountain road along the clif

On the mountain road along the cliffs full with boulders, there is a slightly bigger spot on the road with Gaviik’s party. They were taking a break while taking care of the injured and performing repairs on the carriage. Most of the injured were the escorts and the servants of the merchant nobles.

“Captain, there isn’t enough medicine for the injured.”

“I have healed those with the worst injures, but my magic power is hitting rock bottom.”

“What about the reserve medicine?”

“All the reserves have been depleted… according to Franch there aren’t any herbs that can be used to make medicine in this area, we can only resupply when we reach a city…”

Gaviik sighed as he was scratching his head while hearing the report from his subordinates about how the situation is worse than he had expected. If they passed this mountain then it would only be half a day of traveling before they reach the next town, but taking in the facts that the servants’ carriage had been destroyed, it means they would have to walk. Moreover, thinking about the injured, it would at least take a whole day before they got there.

Even so, compared to a normal road it’s still faster. But the problem is that they could be attacked by a group of animals or bandits on the way.

“We can’t really protect anything in this condition.”

“If we handle this poorly there could be more injured or even deaths.”

Gaviik nods solemnly to the vice-captain’s words. At that moment, Dis, one of the magicians who was on lookout duty up on the carriage, gives his report with a puzzled look.


“Umm, captain… that.”

“Hm?”

“What is it?’

When he looked towards the mountain road where Dis was pointing, bulging a little from behind a boulder, something possessing white body hair with a black horn on its wolf-like head could be seen. It was sending fleeting glances their way while glimpsing from behind the boulder.

Thinking it was another attack from mutated wolves he began to sense his surroundings in a hurry, but there didn’t seem to be any presences like that around. Captain Gaviik gathered his subordinates of who he knew could kill the Hornbear.

“Rippa, get over here! Mandel assist Rippa, Karen back both of them up.”

“Oooh? What is what is it, is it an enemy?”

“Behind that boulder over there, those damn dogs may be hiding in the surrounding so be careful.”

“Ah, it’s the Bear-chan that brawled a little while ago.”

The pale looking swordsman Rippa began rush over while drawing his sword, Mandel gave out precise advise about the target. Karen was going in her own pace like always. When the three of them get closer for the kill, the monster Hornbear ran away.

‘Did he come for reconnaissance or something’, is what they thought while tilting their heads, but when they looked behind the boulder he was hiding they found a mountain of medicine lined up.

“The heck is this?”

“Oh, there’s a lot of medicine.”

“Don’t touch it Karen, Rippa be aware of the surroundings. Captain! Please send Franch over.”

The result of the Healer’s appraisal, they found out that out was just some normal medicine. Including magic water and medicine, there are about fifty of them. When they looked at it again, they saw a monster glancing their way while peeking from behind another boulder. Though it was suspicious beyond doubt, they couldn’t mistake that figure.

“……. I don’t get what’s happening but let’s pick it up.”

Thanks to the medicine that the monster seemingly left behind they could heal the rest of the injured and they could also recover the magicians’ magic power with the magic water, so they began to make preparations to leave. For now they made a simple cart from the spare carriage and materials. When they were finished they connected it to the carriage and loaded the luggage on it.

The nobles’ carriage, where the protecting target was in and Gaviik’s armored carriage, and together with the cart they were able to get everyone on it. They start moving out at a speed that was at least faster than walking. When they looked back they could see the Hornbear from just now following them from a set distance.

“What do we do about that?”

“For now just keep your guard up.”

Leaving behind the rocky area, the side of the road began to change to greenery when they had finally finished traversing the mountain road and reached the highway. At the entrance of the mountain road the party decided to take a break.

While they were making preparations to cook, they heard rustling sounds in the direction of the mountain road. The Hornbear from a while ago was jumping in and out of the trees and bushes. A bird that was perched on a nearby tree chirped and flew away scared.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บนถนนภูเขาตามหน้าผาที่เต็มไป ด้วยก้อนหิน มีจุดใหญ่กว่าเล็กน้อยบนท้องถนนของ Gaviik บุคคล พวกเขาได้แวะพักในขณะที่การดูแลซ่อมแซมที่ได้รับบาดเจ็บ และการดำเนินการในการขนส่ง ส่วนใหญ่ของการได้รับบาดเจ็บมีพี่และของขุนนางค้า"กัปตัน ไม่มียาเพียงพอสำหรับการได้รับบาดเจ็บ""ฉันได้หายได้ก็มีทำร้ายร้าย แต่กำลังวิเศษจะตีหินด้านล่าง""คืออะไรยาสำรอง""ขอสงวนสิทธิ์ทั้งหมดที่ได้รับ...หมดตาม Franch ไม่มีสมุนไพรที่ใช้ในการแพทย์ในพื้นที่นี้ เราเพียง resupply เมื่อเราไปถึงเมือง..."Gaviik sighed เป็นเขาถูกเกาศีรษะในขณะที่ฟังรายงานจากผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเกี่ยวกับวิธีสถานการณ์เลวร้ายยิ่งกว่าเขาได้คาด หากพวกเขาผ่านภูเขานี้ มันจะเท่าเป็นครึ่งวันของการเดินทางก่อนจะถึงเมืองถัดไป แต่การในข้อเท็จจริงว่า มีการทำลายขนของข้าราชการ มันหมายความว่า พวกเขาจะต้องเดิน นอกจากนี้ คิดเกี่ยวกับการได้รับบาดเจ็บ จะน้อยใช้เวลาทั้งวันก่อนที่พวกเขามีดังนั้นแม้ เมื่อเทียบกับถนนปกติมีความเร็วยังคง แต่ปัญหาคือ ว่า พวกเขาอาจถูกโจมตี โดยกลุ่มสัตว์หรือโจรมา"เราไม่สามารถจริง ๆ ป้องกันอะไรในสภาพเช่นนี้""ถ้าเราจัดการนี้ไม่ มีอาจจะเสียชีวิตได้รับบาดเจ็บ หรือแม้กระทั่งเพิ่มเติม"Gaviik nods solemnly to the vice-captain’s words. At that moment, Dis, one of the magicians who was on lookout duty up on the carriage, gives his report with a puzzled look.“Umm, captain… that.”“Hm?”“What is it?’When he looked towards the mountain road where Dis was pointing, bulging a little from behind a boulder, something possessing white body hair with a black horn on its wolf-like head could be seen. It was sending fleeting glances their way while glimpsing from behind the boulder.Thinking it was another attack from mutated wolves he began to sense his surroundings in a hurry, but there didn’t seem to be any presences like that around. Captain Gaviik gathered his subordinates of who he knew could kill the Hornbear.“Rippa, get over here! Mandel assist Rippa, Karen back both of them up.”“Oooh? What is what is it, is it an enemy?”“Behind that boulder over there, those damn dogs may be hiding in the surrounding so be careful.”“Ah, it’s the Bear-chan that brawled a little while ago.”The pale looking swordsman Rippa began rush over while drawing his sword, Mandel gave out precise advise about the target. Karen was going in her own pace like always. When the three of them get closer for the kill, the monster Hornbear ran away.‘Did he come for reconnaissance or something’, is what they thought while tilting their heads, but when they looked behind the boulder he was hiding they found a mountain of medicine lined up.“The heck is this?”“Oh, there’s a lot of medicine.”“Don’t touch it Karen, Rippa be aware of the surroundings. Captain! Please send Franch over.”The result of the Healer’s appraisal, they found out that out was just some normal medicine. Including magic water and medicine, there are about fifty of them. When they looked at it again, they saw a monster glancing their way while peeking from behind another boulder. Though it was suspicious beyond doubt, they couldn’t mistake that figure.“……. I don’t get what’s happening but let’s pick it up.”Thanks to the medicine that the monster seemingly left behind they could heal the rest of the injured and they could also recover the magicians’ magic power with the magic water, so they began to make preparations to leave. For now they made a simple cart from the spare carriage and materials. When they were finished they connected it to the carriage and loaded the luggage on it.The nobles’ carriage, where the protecting target was in and Gaviik’s armored carriage, and together with the cart they were able to get everyone on it. They start moving out at a speed that was at least faster than walking. When they looked back they could see the Hornbear from just now following them from a set distance.“What do we do about that?”“For now just keep your guard up.”Leaving behind the rocky area, the side of the road began to change to greenery when they had finally finished traversing the mountain road and reached the highway. At the entrance of the mountain road the party decided to take a break.
While they were making preparations to cook, they heard rustling sounds in the direction of the mountain road. The Hornbear from a while ago was jumping in and out of the trees and bushes. A bird that was perched on a nearby tree chirped and flew away scared.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนถนนที่เต็มไปด้วยภูเขาตามแนวผาหิน มีใหญ่กว่าจุดบนถนนกับ gaviik พรรค พวกเขากำลังนั่งพักระหว่างการดูแลผู้บาดเจ็บและการซ่อมรถ ส่วนใหญ่ได้รับบาดเจ็บ คือ พี่เลี้ยงและมหาดเล็กของพ่อค้า ขุนนาง" กัปตัน ไม่มียาเพียงพอสำหรับคนเจ็บ " ." ผมได้รับการรักษาผู้ที่ได้รับบาดเจ็บที่เลวร้ายที่สุด แต่พลังเวทย์ของฉันจะตีหินด้านล่าง ." สิ่งที่เกี่ยวกับสำรองยา "" สำรองทั้งหมด ได้ถูกหมด . . . . . . . จากฝรั่งเศสไม่มีสมุนไพรที่สามารถใช้เพื่อให้ยาในพื้นที่นี้ เราสามารถไปเติมน้ำเมื่อเราถึงเมือง . . . . . . . "gaviik ถอนหายใจในขณะที่เขาเกาหัวของเขาในขณะที่ได้ยินรายงานจากลูกน้องของเขาเกี่ยวกับวิธีการที่สถานการณ์จะเลวร้ายกว่าที่เขาคิดไว้ ถ้าพวกเขาผ่านภูเขานี้แล้วมันอยู่แค่ครึ่งวันเดินทางก่อนที่จะถึงเมืองถัดไป แต่ถ่ายในข้อเท็จจริงที่รถม้าคนใช้ถูกทำลาย มันก็หมายความว่าเขาจะต้องเดิน นอกจากนี้ คิดถึง บาดเจ็บ มันจะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งวันทั้งหมดก่อนที่พวกเขาได้มีดังนั้นแม้ , เมื่อเทียบกับถนนธรรมดามันยังเร็วกว่า แต่ปัญหาคือ ว่า พวกเขาสามารถโจมตีโดยกลุ่มของสัตว์หรือโจรในทาง" เราไม่สามารถป้องกันอะไรได้ "" ถ้าเราจัดการไม่ดีอาจมีมากกว่าที่ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตได้ "gaviik พยักหน้าอย่างคำพูดของรองกัปตัน ในตอนนั้น มันเป็นหนึ่งในนักมายากลที่กำลังจับตาดูหน้าที่ขึ้นบนรถม้า ให้รายงานของเขาด้วยงงดู" เอ่อ กัปตัน . . . . . . . ." หืม ? "" มีอะไรเหรอ ? 'เมื่อเขามองไปยังเส้นทางภูเขาที่มันชี้ โหนกเล็กน้อยจากหลังก้อนหิน สิ่งครอบครองร่างกายผมสีขาวกับสีดำบนหัวของหมาป่าอย่างเขาสามารถมองเห็นได้ มันส่งสายตาไปทางของพวกเขาในขณะที่ glimpsing จากหลังก้อนหินคิดเป็นอื่นโจมตีหมาป่ากลายพันธุ์ เขาเริ่มรู้สึกสภาพแวดล้อมของเขารีบ แต่ก็ไม่ได้เป็นหนักแบบนั้นอยู่ กัปตัน gaviik รวบรวมลูกน้องของเขาที่เขารู้ว่าสามารถฆ่า hornbear ." rippa มานี่ ! แมนเดล ช่วย rippa คาเรนกลับทั้งสองของพวกเขา . "" โอ้ ? อะไร มันคืออะไร มันคือศัตรู "" อยู่หลังก้อนหินตรงนั้น ไอ้หมาอาจถูกซ่อนอยู่โดยรอบ ดังนั้น ระวังตัวด้วย" อ่า มันเป็นหมีชานที่ brawled เมื่อสักครู่ "หน้าซีดมองนักดาบ rippa เริ่มพุ่งมากกว่าในขณะที่วาดดาบของเขา แมนเดล ให้แม่นยำให้คำแนะนำเกี่ยวกับเป้าหมาย คาเรนกำลังก้าวในของเธอเองเหมือนทุกที เมื่อสามของพวกเขาได้ใกล้ชิดเพื่อฆ่ามอนสเตอร์ hornbear หนีไป' เขามาสอดแนม หรือบางอย่างที่เป็นสิ่งที่พวกเขาคิด ในขณะที่หัวเอียง แต่เมื่อพวกเขามองหลังหิน เขาปิดบังพวกเขาพบภูเขายาเรียงรายขึ้น" นี่มันบ้าอะไร "" โอ้ มีมากของยา "" อย่าจับคาเรน rippa ตระหนักถึงสภาพแวดล้อม กัปตัน กรุณาส่งฝรั่งเศสมากกว่า "ผลการประเมินของผู้ที่พวกเขาพบว่าออกแค่ยาธรรมดา รวมทั้งน้ำวิเศษและการแพทย์ มีห้าสิบคน เมื่อพวกเขามองมันอีกครั้ง เขาเห็นสัตว์ประหลาดผาดมา ตอนแอบหลังหินอีก แต่มันน่าสงสัยไม่ต้องสงสัย พวกเขาไม่พลาดรูปที่" . . . . . . . ผมไม่เข้าใจ มันเกิดอะไรขึ้น แต่เราหยิบมันขึ้นมา "ขอบคุณยาว่าปีศาจดูเหมือนจะทิ้งพวกเขาสามารถรักษาส่วนที่เหลือของบาดเจ็บและพวกเขายังสามารถกู้ผู้วิเศษกับน้ำพลังวิเศษ ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มที่จะเตรียมไป ตอนนี้พวกเขาได้ง่ายจากเกวียนรถม้าอะไหล่และวัสดุ เมื่อพวกเขาได้เสร็จสิ้นแล้วพวกเขาเชื่อมต่อการขนส่งและโหลดกระเป๋าครับรถม้าของเหล่าขุนนางที่ปกป้องเป้าหมายใน gaviik เกราะและของสัมภาระ และพร้อมกับรถเข็นที่พวกเขาสามารถที่จะได้รับทุกคนครับ พวกเขาเริ่มออกที่ความเร็วนั่นอย่างน้อยก็เร็วกว่าเดิน เมื่อพวกเขามองกลับไปจะเห็น hornbear จากตอนนี้ ติดตามพวกเขาจากการตั้งค่าระยะทาง" เราจะทำยังไงกับมัน ? "" ตอนนี้ก็เก็บการ์ดของคุณ .ทิ้งพื้นที่หินข้างทางเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียวเมื่อพวกเขาได้เสร็จสิ้นในที่สุด traversing ถนนภูเขาและถึงทางหลวง ทางเข้าของถนนภูเขาพรรคตัดสินใจที่จะหยุดพักในขณะที่พวกเขากำลังเตรียมทำอาหาร พวกเขาได้ยินเสียงเสียงในทิศทางของถนนภูเขา การ hornbear จากเมื่อกี้กระโดดในและออกของต้นไม้และพุ่มไม้ เป็นนกเกาะบนต้นไม้ใกล้ ๆร้องตอบ บิน ไป กลัว