I have a strong passion for child d

I have a strong passion for child development, growing up without parents myself. My father committed suicide when I was 5, and my mother left me and my brother soon after to begin her new life. My father’s relatives have been taking careof us since then, but in our province, one of the poorest in the country, life is a struggle, and the priority is survival, not education or moral guidance. Even children with parents are left with their grandparents who could give them a little more than food and shelter, while their parents are going to the big city to find jobs. It takes a lot of strength and self-discipline to stay in school, so I consider myself very lucky to be able to enroll in a local university, and intend to make the most out of it while sharing my fortune to those younger and less fortunate, in the hope that they will keep up their interest in education and their hope for better lives.
My advisor gave me the first opportunity to give back to my community by offering me a part-time job teaching local children, and I have learned first-hand their needs for education and life skills. I saw that I could give them more than what was in a classroom book, drawing from my life experience. I encourage them to attend a free English class offered at a local church, despite a different religious belief, because English language can open more doors for poor children when we becomes part of the ASEAN Economic Community. Besides, I teach them by example the values of courage, self-discipline, hard work, and patience. These life skills, along with education, I believe, are the key to a better life and a sustainable community.It is my goal to become an English teacher in my hometown, and to inspire them that the lacks of money and loving family do not necessarily mean the lack of education opportunity. The pay might not be much, but I look at it as a way to give back to the community, and to help prepare our children for the future. By educating these children, I may be able to prevent another suicide, another broken family, and less children would have to go through a tough, risky childhood like I did.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้แรงกล้าสำหรับการพัฒนาเด็ก โตขึ้น โดยไม่มีพ่อแม่ตัวเอง พ่อยอมฆ่าตัวตายเมื่อฉัน 5 และแม่ของฉันทิ้งฉันและพี่ชายของฉันเร็ว ๆ นี้หลังจากการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอ ญาติของคุณพ่อได้รับการ careof เราตั้งแต่นั้น แต่ในจังหวัดของเรา หนึ่งจนที่สุดในประเทศ ชีวิตคือ การต่อสู้ และความสำคัญอยู่รอด ไม่ศึกษา หรือศีลธรรมคำแนะนำ แม้แต่เด็กกับผู้ปกครองมีซ้ายกับปู่ย่าตายายของพวกเขาที่ทำให้พวกเขามีน้อยกว่าอาหาร และที่ กำบัง ในขณะที่พ่อกำลังจะไปเมืองใหญ่ที่จะหางาน มันใช้เวลามากของความแข็งแรงและวินัยในตนเองที่พัก ใน โรงเรียน จึงพิจารณาตัวเองโชคดีมากที่สามารถเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัยท้องถิ่น และตั้งใจให้มากสุดจากนั้นขณะแชร์โชคของผู้ที่อายุน้อยกว่า และ น้อยโชค ดี ความหวังที่จะให้ค่าความสนใจในการศึกษา และความหวังของพวกเขาสำหรับชีวิตดีขึ้น ที่ปรึกษาของฉันให้ฉันโอกาสแรกการให้ชุมชนของฉันโดยฉันงานพิเศษสอนเด็กท้องถิ่น และฉันได้เรียนรู้ตรงความต้องการการศึกษาและทักษะชีวิต ผมเห็นว่า เราสามารถให้พวกเขามากกว่าคือในหนังสือเรียน วาดภาพจากประสบการณ์ชีวิต ส่งเสริมให้พวกเขาเข้าร่วมชั้นเรียนภาษาอังกฤษฟรีโบสถ์ท้องถิ่น แม้มีความเชื่อทางศาสนาแตกต่างกัน เพราะภาษาอังกฤษสามารถเปิดประตูเพิ่มเติมสำหรับเด็กยากจนเมื่อเรากลายเป็นส่วนหนึ่งของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน สอนให้ตัวอย่างค่าของความกล้าหาญ วินัย การทำงานหนัก และความอดทน ทักษะชีวิตเหล่านี้ พร้อมกับการศึกษา เชื่อ เป็นกุญแจไปสู่ชีวิตดีและชุมชนอย่างยั่งยืน เป้าหมายของฉัน จะกลายเป็น สอนภาษาอังกฤษในบ้านเกิดของฉัน และ เป็นแรงบันดาลใจว่า ขาดเงินและรักครอบครัวได้หมาย ความการขาดโอกาสการศึกษาได้ ค่าจ้างอาจไม่มากนัก แต่ดูมันเป็นวิธีให้ชุมชน และช่วยเตรียมเด็กของเราในอนาคต โดยให้ความรู้แก่เด็กเหล่านี้ อาจสามารถป้องกันการฆ่าตัวตายอีก อีกเสีย ครอบครัว และเด็กจะต้องผ่านวัยเด็กยาก มีความเสี่ยงเหมือนผม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมีความรักที่แข็งแกร่งสำหรับการพัฒนาเด็กที่เติบโตขึ้นมาโดยไม่มีพ่อแม่ของตัวเอง พ่อของฉันฆ่าตัวตายเมื่อฉันเป็น 5 และแม่ของฉันทิ้งฉันและพี่ชายของฉันเร็ว ๆ นี้หลังจากที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอ ญาติพ่อของฉันได้รับการ careof เราตั้งแต่นั้นมา แต่ในจังหวัดของเราซึ่งเป็นหนึ่งในที่ยากจนที่สุดในประเทศ, ชีวิตคือการต่อสู้และความสำคัญคือการอยู่รอดไม่ได้ศึกษาหรือคำแนะนำทางศีลธรรม แม้แต่เด็กที่มีพ่อแม่ทิ้งให้อยู่กับปู่ย่าตายายของพวกเขาที่จะให้พวกเขามีน้อยกว่าอาหารและที่พักพิงขณะที่พ่อแม่ของพวกเขากำลังจะไปยังเมืองใหญ่ในการหางาน มันใช้เวลามากของความแข็งแรงและมีวินัยในตนเองให้อยู่ในโรงเรียนดังนั้นฉันคิดว่าตัวเองโชคดีมากที่จะสามารถที่จะลงทะเบียนเรียนในมหาวิทยาลัยในท้องถิ่นและความตั้งใจที่จะทำให้มากที่สุดออกมาจากมันในขณะที่ร่วมโชคของฉันให้กับผู้ที่อายุน้อยกว่าและด้อยโอกาส ในความหวังว่าพวกเขาจะให้ความสนใจในการศึกษาของพวกเขาและความหวังของพวกเขาสำหรับชีวิตที่ดีขึ้น
ที่ปรึกษาของฉันให้ฉันโอกาสแรกที่จะให้กลับไปชุมชนของฉันโดยนำเสนอฉันงานนอกเวลาการเรียนการสอนเด็ก ๆ ในท้องถิ่นและฉันได้เรียนรู้มือแรกต้องการของพวกเขาสำหรับการศึกษาและทักษะชีวิต ผมเห็นว่าผมสามารถให้พวกเขามากขึ้นกว่าสิ่งที่อยู่ในหนังสือเรียน, การวาดภาพจากประสบการณ์ชีวิตของฉัน ผมขอแนะนำให้พวกเขาที่จะเข้าร่วมชั้นเรียนภาษาอังกฤษฟรีที่มีให้ ณ คริสตจักรท้องถิ่นแม้จะมีความเชื่อทางศาสนาที่แตกต่างกันเพราะภาษาอังกฤษสามารถเปิดประตูมากขึ้นสำหรับเด็กยากจนเมื่อเรากลายเป็นส่วนหนึ่งของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นอกจากนี้ผมสอนให้พวกเขาโดยยกตัวอย่างเช่นค่าของความกล้าหาญมีวินัยในตนเองทำงานหนักและความอดทน ทักษะชีวิตเหล่านี้พร้อมกับการศึกษาผมเชื่อว่าเป็นกุญแจสำคัญที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้นและยั่งยืน community.It เป็นเป้าหมายของฉันจะกลายเป็นครูสอนภาษาอังกฤษในบ้านเกิดของฉันและสร้างแรงบันดาลใจให้เขารู้ว่าขาดเงินและครอบครัวความรักไม่ได้ หมายความว่าการขาดโอกาสการศึกษา การจ่ายเงินอาจจะไม่มาก แต่ผมมองว่ามันเป็นวิธีที่จะให้กลับไปที่ชุมชนและเพื่อช่วยเตรียมความพร้อมลูกหลานของเราในอนาคต โดยการให้ความรู้แก่เด็ก ๆ เหล่านี้ผมอาจจะไม่สามารถที่จะป้องกันการฆ่าตัวตายอีกอีกครอบครัวหักและเด็กน้อยจะต้องไปผ่านที่ยากลำบากในวัยเด็กที่มีความเสี่ยงเช่นเดียวกับผม