Results and discussion Ruminal unde

Results and discussion
Ruminal undegradable protein and intestinal digestion of protein
Dry matter, ash, CP, RUP, intestinal digestion of RUP and intestinally absorbable
dietary protein (IADP) of individual feeds tested are presented in Table 1. Ruminal
undegradable protein of seven different samples of MBM ranged from 51.3 to 60.8%
and averaged 55.4 + 1.3%. These values are slightly higher than the values of 49.3%,
49.0%, and 44.0%, reported by Loerch et al. (19831, Lee et al. (1986) and National
Research Council (1989), respectively. Intestinal digestion of RUP from MBM samples
ranged from 40.9 to 70.1% and averaged 56.0 + 4.0%. Loerch et al. (1983) and Lee et
al. (1986) estimated in vivo that intestinal digestion of MBM was 51% and 56%,
respectively. Previous research also reported low intestinal digestion of MBM protein
using the mobile bag (Rooke, 1985; De Boer et al., 1987; Hvelplund et al., 1992) and in
vitro (Calsamiglia and Stem, 1995; Calsamiglia et al., 1995) techniques. These values of
intestinal digestion are considerably lower than the constant value of 80% used by the
National Research Council (1989). In contrast, Metwally (1989) reported no differences
in in vivo intestinal digestion of diets containing soya-bean meal (SBM) or MBM.
However, at the low level of MBM fed and assuming average values of RUP for MBM
and SBM, expected differences among diets were probably too small to be detected.
Low intestinal digestion of MBM has been associated with the content of ossein and
collagen, proteins typically found in bone and connective tissue, respectively (Atkinson
and Carpenter, 1970). In addition, Atkinson and Carpenter (1970) reported that hydroxyproline
was highly associated with the nutritive value of MBM. Data from the current
study suggest that intestinal digestion of MBM is low and variable among samples due
to the structure of its proteins, and variation may be dependent on the composition of the
raw material used rather than processing methods (Atkinson and Carpenter, 1970;
Skurray and Herbert, 1974; Stock et al., 1981).
Ruminal undegradable protein content of seven different samples of HIM ranged
from 53.6 to 87.9% and averaged 73.6 +_ 3.8%. Average degradation is consistent with
values reported by the National Research Council (19891, Waltz et al. (1989) and
Palmquist et al. (1993) who reported RUP values of 71.0%, 79.2% and 84.1%,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลและการสนทนา โปรตีน ruminal undegradable และลำไส้ย่อยอาหารโปรตีนเรื่องแห้ง เถ้า CP คือ ย่อยอาหารลำไส้คือ และดูดซึม intestinallyอาหารโปรตีน (IADP) ของตัวดึงข้อมูลแต่ละทดสอบจะแสดงในตารางที่ 1 Ruminalundegradable โปรตีนของตัวอย่างแตกต่างกันเจ็ดความที่อยู่ในช่วงจาก 51.3 60.8%และ averaged 55.4 + 1.3% ค่าเหล่านี้จะสูงขึ้นเล็กน้อยกว่าค่าของ 49.3%49.0% และ 44.0% รายงานโดย Loerch et al. (19831, Lee et al. (1986) และแห่งชาติสภาวิจัย (1989), ตามลำดับ ย่อยอาหารที่ลำไส้ของคือจากตัวอย่างความอยู่ในช่วงจาก 40.9 70.1% และ averaged 56.0 + 4.0% Loerch et al. (1983) และลีร้อยเอ็ดal. (1986) ประเมินในสัตว์ทดลองว่า การย่อยอาหารที่ลำไส้ของความ 51% และ 56%ตามลำดับ งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้รายงานย่อยอาหารลำไส้ต่ำโปรตีนความใช้ถุงมือถือ (Rooke, 1985 เดอโบ et al., 1987 Hvelplund et al., 1992) และในหลอด (Calsamiglia และก้าน 1995 Calsamiglia และ al., 1995) เทคนิคการ ค่าเหล่านี้ย่อยอาหารที่ลำไส้จะมากกว่า 80% ที่ใช้ค่าคงสภาวิจัยแห่งชาติ (1989) ในทางตรงกันข้าม Metwally (1989) รายงานความแตกต่างไม่ในการย่อยอาหารที่ลำไส้ในสัตว์ทดลองของอาหารที่ประกอบด้วยอาหารถั่วเหลือง (SBM) หรือความอย่างไรก็ตาม ในระดับต่ำความเลี้ยงและสมมติว่าค่าเฉลี่ยของห้องพักสำหรับความและ SBM คาดว่า คงเล็กเกินกว่าจะพบความแตกต่างระหว่างอาหารได้ย่อยอาหารลำไส้ต่ำของความที่มีการเชื่อมโยงกับเนื้อหาของ ossein และคอลลาเจน โปรตีนซึ่งมักพบในกระดูกและเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน ตามลำดับ (อันดับและช่าง ไม้ 1970) นอกจากนี้ อันดับและช่างไม้ (1970) รายงานว่า hydroxyprolineเกี่ยวข้องกับค่าวิจัยของความสูง ข้อมูลจากปัจจุบันการศึกษาแนะนำว่า ย่อยอาหารที่ลำไส้ของความต่ำ และตัวแปรในตัวอย่างกำหนดโครงสร้างของโปรตีน ความเปลี่ยนแปลงอาจจะขึ้นอยู่กับองค์ประกอบของการวัตถุดิบที่ใช้แทนวิธีการประมวลผล (อันดับและช่างไม้ 1970Skurray และเฮอร์เบิร์ต 1974 หุ้น et al., 1981)Ruminal undegradable โปรตีนของตัวอย่างแตกต่างกันที่เจ็ดของเขาอยู่ในช่วงจาก 53.6 87.9% และ averaged 73.6 + _ 3.8% การสลายตัวเฉลี่ยจะสอดคล้องกับค่ารายงาน โดยสภาวิจัยแห่งชาติ (19891 วอลซ์และ al. (1989) และPalmquist et al. (1993) ที่รายงานคือค่าของ 71.0%, 79.2% และ 84.1%

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการทดลองและการอภิปรายในกระเพาะรูเมน undegradable โปรตีนและการย่อยอาหารในลำไส้ของโปรตีนวัตถุแห้งเถ้าซีพีโฟโต้ย่อยอาหารในลำไส้ของโฟโต้และดูดซึมintestinally โปรตีน (IADP) ของฟีดของแต่ละบุคคลที่ผ่านการทดสอบจะถูกนำเสนอในตารางที่ 1 ในกระเพาะรูเมนโปรตีนundegradable เจ็ดตัวอย่างที่แตกต่างกัน MBM อยู่ในช่วง 51.3-60.8% และเฉลี่ย 55.4 + 1.3% ค่าเหล่านี้สูงกว่าค่าของ 49.3%, 49.0% และ 44.0% รายงานโดย Loerch et al, (19831 ลี et al. (1986) และ National Research Council (1989) ตามลำดับ. การย่อยอาหารในลำไส้ของโฟโต้จากตัวอย่าง MBM อยู่ในช่วง 40.9-70.1% และเฉลี่ย 56.0 + 4.0%. Loerch et al. (1983) และลีเอต. อัล (1986) ประมาณในร่างกายที่ย่อยอาหารในลำไส้ของ MBM เป็น 51% และ56%. ตามลำดับวิจัยก่อนหน้านี้ยังมีรายงานการย่อยอาหารในลำไส้ต่ำของโปรตีน MBM ใช้ถุงโทรศัพท์มือถือ (Rooke 1985. De Boer et al, 1987; Hvelplund ., et al, 1992) และในหลอดทดลอง(Calsamiglia และต้นกำเนิด, 1995;.. Calsamiglia, et al, 1995) ค่าเหล่านี้เทคนิคของการย่อยอาหารในลำไส้มีมากต่ำกว่าค่าคงที่80% ใช้โดยสภาวิจัยแห่งชาติ(1989) ในทางตรงกันข้าม Metwally (1989) รายงานไม่แตกต่างกันในในร่างกายการย่อยอาหารในลำไส้ของอาหารที่มีอาหารถั่วเหลืองถั่ว(SBM) หรือ MBM. อย่างไรก็ตามในระดับต่ำของ MBM อาหารและสมมติว่าค่าเฉลี่ยของโฟโต้สำหรับ MBM และ SBM แตกต่างคาดว่า ในหมู่อาหารที่อาจจะเล็กเกินไปที่จะถูกตรวจพบ. การย่อยอาหารในลำไส้ต่ำ MBM มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อหาของ ossein และคอลลาเจนโปรตีนมักจะพบในกระดูกและเนื้อเยื่อเกี่ยวพันตามลำดับ(แอตกินสันและคาร์เพน 1970) นอกจากนี้แอตกินสันและคาร์เพน (1970) รายงานว่า hydroxyproline มีความสัมพันธ์อย่างมากกับคุณค่าทางโภชนาการของ MBM ข้อมูลจากปัจจุบันที่การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการย่อยอาหารในลำไส้ของ MBM อยู่ในระดับต่ำและตัวแปรในกลุ่มตัวอย่างเนื่องจากโครงสร้างของโปรตีนและการเปลี่ยนแปลงอาจจะขึ้นอยู่กับองค์ประกอบของวัตถุดิบที่ใช้มากกว่าการประมวลผลวิธีการ(แอตกินสันและคาร์เพน 1970; Skurray และเฮอร์เบิร์ 1974.. หุ้น, et al, 1981) ในกระเพาะรูเมนปริมาณโปรตีน undegradable เจ็ดตัวอย่างที่แตกต่างของเขาอยู่ในช่วง53.6-87.9% และเฉลี่ย 73.6 + 3.8% _ การย่อยสลายโดยเฉลี่ยอยู่ที่สอดคล้องกับค่าที่รายงานโดยสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (19891, Waltz et al. (1989) และ Palmquist et al. (1993) ที่มีการรายงานค่าของโฟโต้ 71.0%, 79.2% และ 84.1%

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลและการอภิปรายและโปรตีนและการย่อยในลำไส้เพราะหมัก

วัตถุแห้ง โปรตีน , เถ้า , CP , รูป , การย่อยและดูดซึมในลำไส้ของรูป intestinally
อาหารโปรตีน ( iadp ) ของแต่ละตัวที่ทดสอบจะถูกนำเสนอในตารางที่ 1 โปรตีนเพราะหมักรูเมน
7 ตัวอย่างที่แตกต่างกันของ MBM ระหว่าง 51.3 เพื่อ 60.8 %
และเฉลี่ย 55.4 1.3%มีค่าสูงกว่าค่าของร้อยละ 49.0 %
% และ 44.0 % , รายงานโดย loerch et al . ( 19831 ลี et al . ( 1986 ) และสภาวิจัยแห่งชาติ
( 1989 ) ตามลำดับ การย่อยอาหารในลำไส้ของรูปจากตัวอย่าง MBM
ระหว่าง 40.9 ถึง 70.1 % จาก 56.0 4.0% loerch et al . ( 1983 ) และ ลี และ
อัล ( 1986 ) ซึ่งในสิ่งมีชีวิตที่ย่อยลำไส้ของ MBM เป็น 51% และ 56 %
ตามลำดับ งานวิจัยก่อนหน้านี้ยังรายงานว่า การย่อยอาหารในลำไส้น้อย
โปรตีน MBM ใช้กระเป๋าใส่มือถือ ( เรือ , 1985 ; de Boer et al . , 1987 ; hvelplund et al . , 1992 ) และในหลอดทดลอง (
calsamiglia และลำต้น , 1995 ; calsamiglia et al . , 1995 ) เทคนิค ซึ่งให้ค่า
การย่อยอาหารในลำไส้จะต่ำกว่าค่าคงที่ของ 80% ใช้โดย
สภาวิจัยแห่งชาติ ( 1989 ) ในทางตรงกันข้ามmetwally ( 1989 ) ระบุว่าไม่มีความแตกต่าง
ภายในตัวลำไส้การย่อยอาหารของอาหารที่มีกากถั่วเหลือง ( SBM ) หรือ MBM .
แต่ในระดับต่ำของ MBM เฟดและสมมติว่าเฉลี่ยค่าของรูปสําหรับ MBM
และกาก คาดว่าความแตกต่างของอาหารอาจจะเล็กเกินไปที่จะตรวจพบ การย่อยอาหารในลำไส้
ต่ำ MBM มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อหาของ ossein
และคอลลาเจนโปรตีนมักจะพบในกระดูกและเนื้อเยื่อที่เชื่อมต่อกันตามลำดับ ( Atkinson
ช่างไม้ , 1970 ) นอกจากนี้ คินช่างไม้ ( 1970 ) ได้รายงานว่า ไฮดร็อกซีโพรลีน
มีความสัมพันธ์กับคุณค่าทางโภชนาการของ MBM . ข้อมูลจากการศึกษาในปัจจุบัน
แนะนำว่าการย่อยอาหารลำไส้ของ MBM ต่ำและตัวแปรระหว่างกลุ่มตัวอย่างเนื่องจาก
กับโครงสร้างของโปรตีนและการเปลี่ยนแปลง อาจจะขึ้นอยู่กับองค์ประกอบของ
วัตถุดิบใช้มากกว่าวิธีการแปรรูป ( Atkinson ช่างไม้ , 1970 ;
skurray และเฮอร์เบิร์ต , 1974 ; หุ้น et al . , 1981 ) .
โปรตีนในกระเพาะรูเมนของเจ็ดที่แตกต่างกันเพราะหมักเขามีค่า
จาก 87.9 % และเฉลี่ยรวมกับวิธีการ _ 3.8 % . การย่อยสลายเฉลี่ยสอดคล้องกับ
ค่ารายงานจากสภาวิจัยแห่งชาติ ( 19891 วอลซ์ et al . ( 1989 ) และ
แพล์มควิสต์ et al . ( 1993 ) ที่รายงานว่ารับค่า 7.4 ร้อยละ 79.2 และร้อยละ 84.1 %