2. Tourism policy framework in post

2. Tourism policy framework in post-war Sri Lanka
Post-war, Sri Lanka observed 8% economic growth in 2010 and increased tourist arrivals, prompting the
identification and recognition of the tourism Sector as one of the main sectors driving the country’s economic
progress (Sri Lankan Tourism Development Strategy, 2011). The benefits from tourism highlight the need to
develop the sector in sync with national development in the country. Policy assessment is initiated and necessary
mainly by establishing how tourism is included in the national development plan which will depend on the potential
of tourism to add to the national income, bring in foreign exchange, employment and economic development (Dieke,
2011).“The development policy framework of the Government of Sri Lanka is committed to a sustainable tourism
development strategy”, wherein, “protection of the environment and distribution of economic benefits to the larger
cross section of the society are key components of this overall vision” (Sri Lankan Tourism Development Strategy
2011 – 2016, 2011, p.4). The blueprint aims at making Sri Lanka a model tourist destination by tapping its natural
resources sustainably, yet setting a target of 2.5 million ‘high’ spending tourists by 2016. According to tourism
statistics maintained by Sri Lankan Tourism Development Authority (SLTDA), 2009 saw 447,890 tourist arrivals,
mostly ‘budget tourists’ with an increase after May when the war was declared over. In 2010 the arrivals grew to
650,000 tourists and the numbers reached over a million (1005, 605) in 2012. Given this exponential growth, the
document intends to achieve the set aim through key SMART objectives explicitly; to increase tourist arrivals to 2.5
million by 2016; to draw 3 billion US dollars within 5 years as Foreign Direct Investments (FDI); to boost tourism
related employment to 500,000 by 2016 from 125,000 in 2010; to ensure that the economic benefits of tourism are
equally distributed to larger population and tourism is incorporated to the economy; to enhance foreign exchange
revenue to 2.75 billion dollars by 2016 from 500 million dollars in 2010; improve international trade and place Sri
Lanka as ‘world’s most treasured island’ for tourism (Sri Lankan Tourism Development Strategy, 2011). The
Blueprint document was drafted by the Sri Lanka Tourism Authority under the guidance of largely the Ministry of
Economic Development
232 Zilmiyah Kamble and Frederic Bouchon / Procedia - Social and Behavioral Sciences 144 ( 2014 ) 229 – 236
2.1. A public / private tourism development policy
According to Richter and Richter (1985) a critical decision that tourism policy makers need to make while
planning is to what extent and how should the government be included in development of tourism in the country be
it complete ownership in all aspects to a blend of public and private involvement. With the long decade of war in
Sri Lanka, complete government ownership may not be practical considering the capital needed to rebuild the
country’s war torn areas. The Blueprint document outlines that a blend of public and private involvement is
envisioned in the tourism development with more involvement of private and foreign direct investments. Richter and
Richter (1985) also points out that in most South Asian countries, a blend of public and private involvement is
common, yet government involvement is designed in a manner to compete as well as support the private sector.
The government’s plan and role intends to include; facilitating private and foreign direct investments by developing
a ‘one stop shop’ for investors, simple tax regime, licensing procedures, land bank, concessions for Small Medium
Enterprises (SME) and land availability for long term lease and sale for investors. Other than that, it also intends to
improve infrastructure, facilities and services through the creation of clean city concept, policies integrating other
sectors, improve railways, road access, facilities at key attractions, human resources training for the sector, increase
number of rooms and introduction of seaplanes, light aircrafts and boats. Furthermore it intends to aid in developing
tourism products and environment via simple regulations for tourist activities, tourism guidelines, reduced
congestions at immigration counters, tourist police, regularised pricing structure of key attractions; diverse tourism
products such as coastal fishing, dolphin or whale watching, Ayurvedic health centres, agro farms, religious
festivals, botanical, zoological gardens, conserve biological diversity in the north and eastern provinces. It also plans
to promote Sri Lankan tourism through various campaigns in order to target new markets and draw high spending
tourists by simple online visa and improved website communication that is attractive, useful, practical and
informative (Sri Lankan Tourism Development Strategy, 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. โครงสร้างนโยบายการท่องเที่ยวในศรีลังกาหลังสงครามหลังสงคราม ศรีลังกาสังเกต 8% เศรษฐกิจท่องเที่ยว 2010 และเพิ่มสินค้า แจ้งการการระบุและการรับรู้ของการท่องเที่ยวภาคเป็นภาคหลักที่ขับขี่ประเทศเศรษฐกิจอย่างใดอย่างหนึ่งความคืบหน้า (ศรีลังกาการท่องเที่ยวพัฒนากลยุทธ์ 2011) ประโยชน์จากการท่องเที่ยวเน้นความต้องการพัฒนาภาคการซิงค์กับพัฒนาการแห่งชาติในประเทศ การประเมินนโยบายเป็นฝ่าย และจำเป็นส่วนใหญ่ โดยการสร้างวิธีการท่องเที่ยวรวมอยู่ในแผนพัฒนาแห่งชาติซึ่งจะขึ้นอยู่กับศักยภาพการท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มรายได้แห่งชาติ นำในอัตราแลกเปลี่ยน การจ้างงาน และพัฒนาเศรษฐกิจ (Dieke2011) โครงสร้างนโยบายการพัฒนาของรัฐบาลศรีลังกาจะทำให้การท่องเที่ยวแบบยั่งยืนกลยุทธ์พัฒนา",,"การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและการกระจายของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจมีขนาดใหญ่ข้ามส่วนของสังคมเป็นส่วนประกอบสำคัญของวิสัยทัศน์นี้โดยรวม" (ศรีลังกาการท่องเที่ยวการพัฒนากลยุทธ์2011 – 2016, 2011, p.4) พิมพ์เขียวมีวัตถุประสงค์เพื่อทำให้ศรีลังกาที่แบบท่องเที่ยว โดยการเคาะตามธรรมชาติทรัพยากรอย่างยั่งยืน การตั้งเป้าหมายของ 2.5 ล้าน 'สูง' ใช้จ่ายนักท่องเที่ยว โดย 2016 ยัง ตามการท่องเที่ยวสถิติรักษาโดยศรีลังกาการท่องเที่ยวพัฒนาหน่วยงาน (SLTDA), 2009 เห็นนักท่องเที่ยว 447,890ส่วนใหญ่ 'ราคาประหยัดเที่ยว' กับการเพิ่มขึ้นหลังจากพฤษภาคมเมื่อสงครามถูกประกาศผ่าน ใน 2010 การขาเข้าขึ้นไป650,000 นักท่องเที่ยวและตัวเลขถึงกว่าล้าน (1005, 605) ใน 2012 กำหนดนี้เรขาคณิต การเอกสารตั้งใจเพื่อให้บรรลุจุดมุ่งหมายกำหนดผ่านวัตถุประสงค์สมาร์ทคีย์อย่างชัดเจน การเพิ่มนักท่องเที่ยวไป 2.5โดย 2016 วาด 3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐภายใน 5 ปีเป็นต่างประเทศโดยตรงเงินลงทุน (FDI); เพื่อกระตุ้นการท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับการจ้างงาน 500,000 2559 จาก 125,000 ใน 2010 เพื่อให้แน่ใจว่า ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของการท่องเที่ยวเท่า ๆ กับขนาดประชากรและการท่องเที่ยวรวมอยู่เศรษฐกิจ เพื่อเพิ่มอัตราแลกเปลี่ยนรายได้ 2.75 พันล้านดอลลาร์ภายในปี 2559 จาก 500 ล้านดอลลาร์ในปี 2010 ปรับปรุงการค้าระหว่างประเทศ และวางศรีศรีลังกาเป็น 'โลกแห่งเกาะ' (ศรีลังกาการท่องเที่ยวพัฒนากลยุทธ์ 2011) การพิมพ์เขียวเอกสารแก้ไขร่าง โดยการท่องเที่ยวศรีลังกาภายใต้คำแนะนำกระทรวงศึกษาธิการเป็นส่วนใหญ่การพัฒนาเศรษฐกิจ 232 Zilmiyah Kamble และเฟรเดริกบูชอง / Procedia - สังคม และพฤติกรรมศาสตร์ 144 (2014) 229-2362.1. การท่องเที่ยวสาธารณะ / ส่วนตัวนโยบายการพัฒนาริกเตอร์และริกเตอร์ (1985) ที่สำคัญการตัดสินใจนโยบายการท่องเที่ยวนั้นผู้ผลิตจำเป็นต้องทำในขณะที่การวางแผนมีขอบเขต และวิธีที่รัฐบาลควรอยู่ในการพัฒนาการท่องเที่ยวในประเทศความเป็นเจ้าของในทุกด้านของรัฐ และเอกชนมีส่วนร่วมผสมผสานสมบูรณ์ มีทศวรรษยาวของสงครามศรีลังกา กรรมสิทธิ์ของรัฐบาลสมบูรณ์อาจพิจารณาทุนที่จำเป็นในการสร้างปฏิบัติการสงครามของประเทศที่ฉีกขาดพื้นที่ เค้าร่างเอกสารพิมพ์เขียวที่เป็นการผสมผสานของรัฐ และเอกชนมีส่วนร่วมจินตนาการในการพัฒนาการท่องเที่ยวกับการมีส่วนร่วมของเอกชน และต่างประเทศลงทุนโดยตรงเพิ่มเติม ริกเตอร์ และริกเตอร์ (1985) ยังชี้ให้เห็นว่า ในประเทศเอเชียใต้สุด การผสมผสานของรัฐ และเอกชนมีส่วนร่วมเป็นทั่วไป แต่รัฐบาลมีส่วนร่วมออกแบบในลักษณะการแข่งขัน ตลอดจนสนับสนุนภาคเอกชนนั้นแผนและบทบาทของรัฐบาลมีความตั้งใจรวม อำนวยความสะดวกส่วนตัว และต่างประเทศลงทุนโดยตรง โดยการพัฒนาอนุญาตให้ใช้สิทธิ์ 'ครบวงจร' นักลงทุน ระบอบการปกครองภาษีง่าย ขั้นตอน ธนาคารที่ดิน สัมปทานสำหรับขนาดเล็กขนาดกลางวิสาหกิจ (SME) และที่ดินพร้อมสัญญาเช่าระยะยาวและขายสำหรับนักลงทุน นอกจากนั้น มันยังตั้งใจที่จะปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐาน สิ่งอำนวยความสะดวก และบริการผ่านแนวคิดการเมืองที่สะอาด การสร้างนโยบายการรวมอื่น ๆภาค ปรับปรุงทางรถไฟ ถนนทางเข้า สิ่งอำนวยความสะดวกที่สำคัญสถานที่ท่องเที่ยว ภาค การฝึกอบรมทรัพยากรมนุษย์เพิ่มจำนวนห้องพักและแนะนำทะเล ลำแสง และเรือ นอกจากนี้ มันตั้งใจที่จะช่วยในการพัฒนาผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวและสิ่งแวดล้อมผ่านกิจกรรมการท่องเที่ยว การท่องเที่ยวแนวทาง ระเบียบเรียบง่ายลดลงregularised congestions ผ่านเคาน์เตอร์ตรวจคนเข้าเมือง ตำรวจท่องเที่ยว ราคาโครงสร้างของสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญ การท่องเที่ยวหลากหลายผลิตภัณฑ์ประมงชายฝั่ง โลมาหรือวาฬ ศูนย์สุขภาพอายุรเวท ฟาร์มเกษตร ทางศาสนาเทศกาล พฤกษศาสตร์ สวนสัตว์ อนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพในภาคเหนือและภาคตะวันออกจังหวัด มันยังมีแผนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวศรีลังกาผ่านแคมเปญต่าง ๆ เพื่อกำหนดเป้าหมายตลาดใหม่ และการวาดภาพการใช้จ่ายสูงนักท่องเที่ยว โดยวีซ่าทางออนไลน์และการสื่อสารการปรับปรุงเว็บไซต์ที่น่าสนใจ มีประโยชน์ เป็นประโยชน์ และข้อมูล (ศรีลังกาการท่องเที่ยวพัฒนากลยุทธ์ 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรอบนโยบาย 2. การท่องเที่ยวในหลังสงครามศรีลังกา
หลังสงครามศรีลังกาสังเกตการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ 8% ในปี 2010 และเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวกระตุ้น
ประชาชนและการรับรู้ของภาคการท่องเที่ยวเป็นหนึ่งในภาคหลักขับรถทางเศรษฐกิจของประเทศ
มีความคืบหน้า ( ศรีลังกาการพัฒนายุทธศาสตร์การท่องเที่ยว 2011) ผลประโยชน์ที่ได้จากการท่องเที่ยวเน้นถึงความจำเป็นในการ
พัฒนาภาคในซิงค์กับการพัฒนาประเทศในประเทศ การประเมินนโยบายริเริ่มและความจำเป็น
ส่วนใหญ่โดยการสร้างวิธีการการท่องเที่ยวจะรวมอยู่ในแผนพัฒนาแห่งชาติซึ่งจะขึ้นอยู่กับศักยภาพ
ของการท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มรายได้ของประเทศที่นำมาในการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ, การจ้างงานและการพัฒนาทางเศรษฐกิจ (Dieke,
2011). "การ กรอบนโยบายการพัฒนาของรัฐบาลศรีลังกามุ่งมั่นที่จะท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
ยุทธศาสตร์การพัฒนา "ในประเด็น" การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและการกระจายตัวของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่จะมีขนาดใหญ่
ข้ามส่วนของสังคมเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของวิสัยทัศน์โดยรวมนี้ "(ศรีลังกา ยุทธศาสตร์การพัฒนาท่องเที่ยว
2011 - 2016, ปี 2011, p.4) พิมพ์เขียวจุดมุ่งหมายที่จะทำให้ประเทศศรีลังกาเป็นปลายทางท่องเที่ยวรูปแบบโดยการแตะธรรมชาติ
ทรัพยากรอย่างยั่งยืน แต่การตั้งค่าเป้าหมาย 2.5 ล้าน 'สูง' การใช้จ่ายของนักท่องเที่ยวโดยปี 2016 ตามที่การท่องเที่ยว
สถิติการเก็บรักษาโดยศรีลังกาพัฒนาการท่องเที่ยว Authority (SLTDA) 2009 เลื่อย 447,890 นักท่องเที่ยว
ส่วนใหญ่ 'นักท่องเที่ยวงบประมาณ' กับการเพิ่มขึ้นหลังจากเดือนพฤษภาคมเมื่อสงครามประกาศมากกว่า ในปี 2010 ขาเข้าขยายตัวถึง
650,000 นักท่องเที่ยวและตัวเลขถึงกว่าล้าน (1005 605) ในปี 2012 นี้ได้รับการเจริญเติบโตที่
เอกสารมุ่งมั่นที่จะบรรลุจุดมุ่งหมายที่ตั้งไว้ผ่านทางสมาร์ทวัตถุประสงค์ที่สำคัญอย่างชัดเจน; เพื่อเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวถึง 2.5
ล้านบาทโดย 2016; การวาด 3 พันล้านเหรียญสหรัฐภายใน 5 ปีเป็นเงินลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ (FDI); เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว
การจ้างงานที่เกี่ยวข้องกับ 500,000 ปี 2016 จาก 125,000 ในปี 2010; เพื่อให้มั่นใจว่าผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของการท่องเที่ยวมีการ
กระจายอย่างเท่าเทียมกันกับประชากรที่มีขนาดใหญ่และการท่องเที่ยวเป็นนิติบุคคลที่จัดตั้งเพื่อเศรษฐกิจ; เพื่อเพิ่มการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ
มีรายได้ 2.75 พันล้านดอลลาร์ภายในปี 2016 จาก 500 ล้านดอลลาร์ในปี 2010; ปรับปรุงการค้าระหว่างประเทศและสถานที่ศรี
ลังกาเป็นเกาะที่รักมากที่สุดในโลก 'สำหรับการท่องเที่ยว (ศรีลังกาท่องเที่ยวยุทธศาสตร์การพัฒนา 2011)
เอกสารพิมพ์เขียวถูกเกณฑ์ทหารโดยการท่องเที่ยวศรีลังกาภายใต้การแนะนำของส่วนใหญ่กระทรวง
การพัฒนาเศรษฐกิจ
232 Zilmiyah Kamble และเฟรเดริก Bouchon / Procedia - สังคมศาสตร์และพฤติกรรม 144 (2014) 229-236
2.1 สาธารณะนโยบาย / ภาคเอกชนการพัฒนาการท่องเที่ยว
ตามที่ริกเตอร์และริกเตอร์ (1985) การตัดสินใจที่สำคัญที่ผู้กำหนดนโยบายการท่องเที่ยวต้องทำในขณะที่
การวางแผนเป็นสิ่งที่ขอบเขตและวิธีการที่รัฐบาลควรจะรวมอยู่ในการพัฒนาของการท่องเที่ยวในประเทศจะเป็น
มันเป็นเจ้าของครบถ้วน ทุกแง่มุมเพื่อการผสมผสานของการมีส่วนร่วมภาครัฐและเอกชน กับทศวรรษยาวของสงครามใน
ศรีลังการัฐบาลเป็นเจ้าของที่สมบูรณ์อาจจะไม่ปฏิบัติพิจารณาเงินทุนที่จำเป็นในการสร้าง
สงครามฉีกขาดพื้นที่ของประเทศ เอกสารพิมพ์เขียวสรุปว่าการผสมผสานของการมีส่วนร่วมภาครัฐและเอกชนมีการ
จินตนาการในการพัฒนาการท่องเที่ยวที่มีส่วนร่วมมากขึ้นของการลงทุนโดยตรงจากภาคเอกชนและต่างประเทศ ริกเตอร์และ
ริกเตอร์ (1985) นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าในส่วนประเทศในเอเชียใต้การผสมผสานของการมีส่วนร่วมภาครัฐและเอกชนเป็น
เรื่องธรรมดา แต่ส่วนร่วมของรัฐบาลได้รับการออกแบบในลักษณะที่จะแข่งขันรวมทั้งการสนับสนุนภาคเอกชน.
แผนของรัฐบาลและบทบาทตั้งใจ ที่จะรวม; อำนวยความสะดวกในการลงทุนโดยตรงจากภาคเอกชนและต่างประเทศโดยการพัฒนา
แบบ 'ร้านค้าครบวงจร' สำหรับนักลงทุนระบอบการปกครองที่เรียบง่ายภาษีขั้นตอนการออกใบอนุญาตธนาคารที่ดินสัมปทานสำหรับธุรกิจขนาดเล็กขนาดกลาง
รัฐวิสาหกิจ (SME) และความพร้อมที่ดินให้เช่าระยะยาวและการขายสำหรับนักลงทุน อื่น ๆ กว่าที่ก็ยังมุ่งมั่นที่จะ
ปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานสิ่งอำนวยความสะดวกและการบริการที่ผ่านการสร้างแนวคิดสะอาดเมืองนโยบายการบูรณาการอื่น ๆ
ภาคส่วนในการปรับปรุงทางรถไฟถนนเข้าถึงสิ่งอำนวยความสะดวกในสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญการฝึกอบรมทรัพยากรมนุษย์สำหรับภาคการเพิ่ม
จำนวนของห้องพักและ การแนะนำของ seaplanes เครื่องบินแสงและเรือ นอกจากนี้ก็ตั้งใจที่จะช่วยในการพัฒนา
ผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวและสิ่งแวดล้อมผ่านทางกฎระเบียบที่ง่ายสำหรับกิจกรรมการท่องเที่ยวแนวทางการท่องเที่ยวลดลง
congestions ณ จุดตรวจคนเข้าเมือง, ตำรวจท่องเที่ยว, โครงสร้างราคา regularized ของสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญ การท่องเที่ยวที่มีความหลากหลาย
ผลิตภัณฑ์เช่นประมงชายฝั่ง, ปลาโลมาหรือปลาวาฬศูนย์สุขภาพอายุรเวทฟาร์มเกษตรศาสนา
เทศกาลพฤกษศาสตร์สวนสัตว์, การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพในภาคเหนือและภาคตะวันออก นอกจากนี้ยังมีแผน
เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวศรีลังกาผ่านแคมเปญต่างๆเพื่อที่จะกำหนดเป้าหมายตลาดใหม่และการใช้จ่ายสูงวาด
นักท่องเที่ยวโดยการขอวีซ่าออนไลน์ง่ายๆและการสื่อสารที่ดีขึ้นเว็บไซต์ที่น่าสนใจที่มีประโยชน์ในทางปฏิบัติและ
ข้อมูล (ศรีลังกายุทธศาสตร์การพัฒนาการท่องเที่ยว 2011)