Aflatoxins are the main toxic secon

Aflatoxins are the main toxic secondary metabolites of some Aspergillus fungi such as A. flavus, A. parasiticus and rarely A. nomius, which are naturally occurring contaminants of food and animal feeds ( Abdel-Fattah, Kamel, Megalla, & Hafez, 1982). Aflatoxins can be separated into aflatoxins B1, B2, G1 and G2 ( Akiama, Goda, Tanaka, & Toyoda, 2001). When ingested, aflatoxin B1 (AFB1) is hydroxylated to aflatoxin M1 (AFM1) and is secreted in the milk ( Applebaum, Brackett, Wiseman, & Marth, 1982). Aflatoxin B1 is of particular importance, as it has been found in most feeds and foods and is highly carcinogenic, causing liver cancer in humans ( Liu, Chang, Marsh, & Wu, 2012). In addition, both AFB1 and AFM1 are classified by the International Agency for Research on Cancer (IARC) as class I carcinogens ( International Agency for Research on Cancer, 2002). This means that milk and other dairy products may contain toxins that pose threat to humans, particularly children who consume it. Furthermore, exposure to aflatoxins can cause growth impairment ( Khlangwiset, Shephard, & Wu, 2011) and immunosuppression ( Bondy & Pestka, 2000) in both animals and humans. Significant association between impaired child growth and aflatoxin exposure was reported from several countries in Sub-Saharan Africa including Benin, ( Gong et al., 2004) and Kenya ( Okoth & Ohingo, 2004). For these reasons, the last Commission Regulation of the European Union (EU) No 165/2010 considered stringent parameters for aflatoxin regulation. The maximum level of 8 μg/kg of AFB1 has been established in food subjected to sorting or physical treatment before human consumption, and the corresponding 2 μg/kg of AFB1 for direct human consumption. The maximum level of 0.05 μg/L has been set for AFM1 in milk. The Food and Drug Administration in the USA (USFDA) sets action level for AFM1 in milk and total aflatoxin in animal feed to be 0.5 μg/L and 20 μg/kg respectively ( National Grain and Feed Association, 2011).

Studies have indicated aflatoxin contamination in Ethiopia in staple cereals (Ayalew, Fehrmann, Lepschy, Beck, & Abate, 2006), red chili pepper and ground peas (Fufa & Urga, 1996). However, aflatoxin contamination in milk and dairy feeds has not been reported until now. In this study, we have collected raw milk samples from dairy farmers and milk collectors in the Greater Addis Ababa milk shed and quantified the levels of AFM1 using ELISA. Also, animal feed samples were collected from dairy farmers and dairy feed processors and traders, and AFB1 levels were analyzed and quantified

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

aflatoxins เป็นสารทุติยภูมิหลักที่เป็นพิษของเชื้อรา Aspergillus เช่น A. flavus, A. parasiticus และไม่ค่อย A. nomius ซึ่งจะเกิดขึ้นตามธรรมชาติสารปนเปื้อนของอาหารและอาหารสัตว์ (อับเดล-เทห์, คาเมล, Megalla และ Hafez, 1982) . aflatoxins สามารถแยกออกเป็น aflatoxins B1, B2, G1 และ G2 (Akiama, Goda ทานากะและ Toyoda, 2001) เมื่อกินอะฟลาท็อกซินบี 1 (AFB1) เป็น hydroxylated ไปอะฟลาท็อกซิน M1 (AFM1) และจะหลั่งในนม (Applebaum, Brackett, ผู้วิเศษและ Marth, 1982) อะฟลาท็อกซินบี 1 มีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่มันได้รับการพบในอาหารและอาหารมากที่สุดและเป็นสารก่อมะเร็งสูงที่ก่อให้เกิดโรคมะเร็งตับในมนุษย์ (หลิวช้างมาร์ชและวู 2012) นอกจากนี้ทั้งสอง AFB1 และ AFM1 จะจัดโดยองค์การระหว่างประเทศเพื่อการวิจัยมะเร็ง (IARC) เป็นสารก่อมะเร็งระดับ I (องค์การระหว่างประเทศเพื่อการวิจัยมะเร็ง, 2002) ซึ่งหมายความว่านมและผลิตภัณฑ์นมอื่น ๆ อาจมีสารพิษที่ก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อมนุษย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กที่กินมัน นอกจากนี้การสัมผัสกับ aflatoxins สามารถก่อให้เกิดการเจริญเติบโตของการด้อยค่า (Khlangwiset, Shephard และวู 2011) และภูมิคุ้มกัน (Bondy และ Pestka, 2000) ทั้งในสัตว์และมนุษย์ สมาคมที่สำคัญระหว่างการเจริญเติบโตของเด็กที่มีความบกพร่องและการสัมผัสอะฟลาท็อกซินมีรายงานจากหลายประเทศในทะเลทรายซาฮารารวมทั้งเบนิน (Gong et al., 2004) และเคนยา (Okoth และ Ohingo, 2004) ด้วยเหตุผลเหล่านี้สุดท้ายระเบียบคณะกรรมการของสหภาพยุโรป (EU) No 165/2010 พิจารณาพารามิเตอร์สำหรับการควบคุมที่เข้มงวดอะฟลาท็อกซิน ระดับสูงสุด 8 ไมโครกรัม / กิโลกรัมของ AFB1 ได้รับการก่อตั้งขึ้นในอาหารภายใต้การคัดแยกหรือการรักษาทางกายภาพก่อนที่การบริโภคของมนุษย์และสอดคล้องกัน 2 ไมโครกรัม / กิโลกรัมของ AFB1 สำหรับมนุษย์บริโภคโดยตรง ระดับสูงสุด 0.05 ไมโครกรัม / ลิตรได้รับการตั้งค่าสำหรับ AFM1 ในน้ำนม คณะกรรมการอาหารและยาในสหรัฐอเมริกา (USFDA) ตั้งระดับการดำเนินการสำหรับ AFM1 ในนมและอะฟลาท็อกซินรวมในอาหารสัตว์ที่จะเป็น 0.5 ไมโครกรัม / ลิตรและ 20 ไมโครกรัม / กิโลกรัมตามลำดับ (National ข้าวและฟีดสมาคม 2011). การศึกษาได้แสดงให้เห็นอะฟลาท็อกซิน การปนเปื้อนในเอธิโอเปียในธัญพืชหลัก (Ayalew, Fehrmann, Lepschy เบ็คและ Abate, 2006), พริกแดงและถั่วพื้นดิน (Fufa และ Urga, 1996) อย่างไรก็ตามการปนเปื้อนอะฟลาท็อกซินในนมและผลิตภัณฑ์นมฟีดยังไม่ได้รับรายงานจนถึงขณะนี้ ในการศึกษาครั้งนี้เราได้เก็บตัวอย่างน้ำนมดิบจากเกษตรกรและนักสะสมนมในมหานครแอดดิสอาบาบาโรงนมและวัดระดับของ AFM1 ใช้วิธี ELISA นอกจากนี้กลุ่มตัวอย่างอาหารสัตว์ที่ถูกเก็บรวบรวมจากเกษตรกรและประมวลผลนมอาหารและผู้ค้าและระดับ AFB1 วิเคราะห์และวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซินเป็นสารทุติยภูมิจากหลักของ Aspergillus เชื้อรา A . flavus เช่น A . ผู้ดูแล และไม่ค่อย . nomius ซึ่งเกิดขึ้นตามธรรมชาติสารปนเปื้อนในอาหารและอาหารสัตว์ ( เดล fattah คาเมล megalla , , , & Hafez , 1982 ) ซินสามารถแยกออกเป็นอะฟลาทอกซิน B1 , B2 , G1 และ G2 ( akiama โกดะ ทานากะ &โตโยดะ , 2001 ) เมื่อกินเข้าไป ,ขีดคั่น ( สารอะฟลาท็อกซิน M1 ( ) เป็น hydroxylated เพื่อ afm1 ) และมีการหลั่งในนม ( แอปเปิ้ลบามแบร๊คเก็ต& Wiseman , , , marth , 1982 ) ขีดคั่นที่มีความสําคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่มันถูกพบในอาหารมากที่สุดและอาหารและเป็นสารก่อมะเร็งสูง ก่อให้เกิดมะเร็งในมนุษย์ ( หลิว , ช้าง , มาร์ช & Wu , 2012 ) นอกจากนี้ทั้งสาร afm1 และจำแนกตามหน่วยงานวิจัยมะเร็งระหว่างประเทศ ( ร่วมกับสารก่อมะเร็ง ( ) เป็นชั้นของหน่วยงานวิจัยมะเร็งระหว่างประเทศ , 2002 ) ซึ่งหมายความว่านมและผลิตภัณฑ์นมอื่น ๆอาจมีสารพิษที่ก่อให้เกิดอันตรายต่อมนุษย์ โดยเฉพาะเด็กที่กินมัน นอกจากนี้ การเปิดรับสารอะฟลาทอกซินสามารถก่อให้เกิดการเติบโต ( khlangwiset เชพเพิร์ด & , หู2011 ) และการกดภูมิคุ้มกัน ( บันดี้& pestka , 2000 ) ทั้งในสัตว์และมนุษย์ ความสัมพันธ์ระหว่างการเจริญเติบโตของเด็กและการได้รับอะฟลาทอกซินมีรายงานจากหลายประเทศในแอฟริกา รวมทั้งซับซาฮาเบนินบกพร่อง ( กง et al . , 2004 ) และเคนยา ( okoth & ohingo , 2004 ) ด้วยเหตุผลเหล่านี้ล่าสุดคณะกรรมการกฎระเบียบของสหภาพยุโรป ( อียู ) 165 / 2010 ถือว่าเข้มงวดในการควบคุมพารามิเตอร์ฟลาท็อกซิน สูงสุดได้ 8 ระดับμกรัม / กก. สารได้รับการก่อตั้งขึ้นในอาหารภายใต้การเรียงลำดับหรือการรักษาทางกายภาพก่อนการบริโภคของมนุษย์ และที่ 2 μกรัม / กก. สารสำหรับการบริโภคของมนุษย์โดยตรง สูงสุดที่ระดับ 0.05 μกรัม / ลิตรที่ได้รับการตั้งค่าสำหรับ afm1 ในนมองค์การอาหารและยาในสหรัฐอเมริกา ( USFDA ) ระดับปฏิบัติการชุด afm1 ในนมและปริมาณอะฟลาทอกซินรวมในอาหารสัตว์เป็น 0.5 μกรัม / ลิตรและ 20 μกรัม / กิโลกรัม ( สมาคมแห่งชาติและอาหารเม็ด 2011 )

มีการศึกษาพบแอฟลาทอกซินที่ปนเปื้อนในเอธิโอเปียในหลักธัญพืช ( Mussie fehrmann , lepschy เบ็ค & , บรรเทา , 2006 ) , สีแดงพริกบด และถั่ว ( ฟูฟา& urga , 1996 )อย่างไรก็ตาม การปนเปื้อนอะฟลาทอกซินในน้ำนมและผลิตภัณฑ์นม ฟีด ยังไม่ได้รับรายงานว่าจนถึงตอนนี้ ในงานวิจัยนี้ เราได้เก็บรวบรวมตัวอย่างน้ำนมดิบจากเกษตรกรผู้เลี้ยงโคนมและสะสมนมมากขึ้นใน Addis Ababa น้ำนมหลั่งและวัดระดับของ afm1 โดยใช้วิธีอีไลซ่า นอกจากนี้ จากการเก็บตัวอย่างอาหารสัตว์ เกษตรกรผู้เลี้ยงโคนม และผลิตภัณฑ์นม อาหารโปรเซสเซอร์และผู้ค้าระดับและวิเคราะห์ปริมาณสาร