Ursula develops her conceptual fram

Ursula develops her conceptual framework around traditions of early
childhood pedagogies that align with teaching education for sustainability:
use of outdoor spaces, for example, and learning through authentic real-life
experiences, integrated curriculum, inquiry-based learning, and involvement
of community (Samuelsson & Kaga 2008). At the core of a pedagogy that supports the concept of sustainable living is the belief that young children
are capable as active and informed participants who can affect change and
shape the present and future (Davis 2010). The notion of cultures of sustainability
can be formed through learning communities in early childhood
education settings (Davis 2010). This belief is consistent with approaches
in early childhood education that view the child as capable and encourage
children as problem seekers, problem solvers, and advocates in their own
surroundings. The child is viewed as a co-constructor of her own knowledge
and as an active participant alongside the teacher and peers. Learning that
takes place in outdoor spaces enhances both the children’s and the teacher’s
powers of observation and their abilities to observe, problem solve, and
reflect.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิเกนเทสพัฒนากรอบแนวคิดของเธอรอบประเพณีของต้นpedagogies วัยเด็กกับการสอนการศึกษาพัฒนาอย่างยั่งยืน:ใช้พื้นที่กลางแจ้ง เช่น และเรียนรู้ผ่านชีวิตจริงของแท้ประสบการณ์ บูรณาการหลักสูตร เรียนรู้คำถาม และมีส่วนร่วมของชุมชน (Samuelsson & คา 2008) ของกลางที่สนับสนุนแนวคิดของการใช้ชีวิตอย่างยั่งยืนมีความเชื่อว่าเด็กมีความสามารถเป็นผู้เข้าร่วมงาน และข่าวสารที่สามารถส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลง และรูปปัจจุบันและอนาคต (Davis 2010) แนวคิดของวัฒนธรรมอย่างยั่งยืนสามารถเกิดขึ้นได้ผ่านการเรียนรู้ชุมชนในปฐมวัยการศึกษาการตั้งค่า (Davis 2010) ความเชื่อนี้จะสอดคล้องกับแนวทางในด้านการศึกษาปฐมวัย ที่ดูเด็กตามความสามารถ และส่งเสริมให้เด็กกำลังปัญหา นักแก้ปัญหา และการสนับสนุนในตัวเองสภาพแวดล้อม เด็กดูเป็นตัวสร้างความร่วมความรู้ของตนเองและ เป็นการเข้าร่วมงานกับครูและเพื่อน การเรียนรู้ที่เกิดขึ้นในพื้นที่กลางแจ้งช่วยทั้งของครูและเด็กอำนาจของการสังเกตและความสามารถในการสังเกต แก้ไข ปัญหา และสะท้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ursula
พัฒนากรอบความคิดของเธอรอบขนบธรรมเนียมประเพณีของต้นครุศาสตร์วัยเด็กที่สอดคล้องกับการศึกษาการเรียนการสอนสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืน:
การใช้งานของพื้นที่กลางแจ้งเช่นและการเรียนรู้ผ่านชีวิตจริงของแท้ประสบการณ์การเรียนการสอนแบบบูรณาการการเรียนรู้สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่ใช้และการมีส่วนร่วมของชุมชน(Samuelsson และกะ 2008) ที่แกนหลักของการเรียนการสอนที่สนับสนุนแนวคิดของการอยู่อาศัยอย่างยั่งยืนคือความเชื่อที่ว่าเด็กหนุ่มที่มีความสามารถเป็นผู้เข้าร่วมงานและแจ้งที่สามารถส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงและรูปร่างปัจจุบันและอนาคต(เดวิส 2010) ความคิดของวัฒนธรรมของการพัฒนาอย่างยั่งยืนสามารถเกิดขึ้นผ่านชุมชนการเรียนรู้ในวัยเด็กการตั้งค่าการศึกษา(เดวิส 2010) ความเชื่อนี้มีความสอดคล้องกับแนวทางในการศึกษาปฐมวัยที่ดูเป็นเด็กที่มีความสามารถและส่งเสริมให้เด็กเป็นผู้หาปัญหานักแก้ปัญหาและการสนับสนุนในตัวเองสภาพแวดล้อม เด็กที่ถูกมองว่าเป็นตัวสร้างร่วมของความรู้ของเธอเองและในขณะที่ผู้เข้าร่วมงานร่วมกับครูและเพื่อนร่วมงาน การเรียนรู้ที่เกิดขึ้นในพื้นที่กลางแจ้งช่วยเพิ่มทั้งเด็กและครูอำนาจของการสังเกตและความสามารถในการสังเกตการแก้ปัญหาและสะท้อนให้เห็นถึง