The summary below was up-to-date at

The summary below was up-to-date at 26 June 2014
See also: One-page summary of key findings of this dispute

Consultations

Complaint by the Philippines.

On 7 February 2008, the Philippines requested consultations with Thailand concerning a number of Thai fiscal and customs measures affecting cigarettes from the Philippines. Such measures include Thailand's customs valuation practices, excise tax, health tax, TV tax, VAT regime, retail licensing requirements and import guarantees imposed upon cigarette importers. The Philippines claims that Thailand administers these measures in a partial and unreasonable manner and thereby violates Article X:3(a) of the GATT 1994.

In addition, the Philippines makes separate claims in respect of various customs valuation measures affecting imports of cigarettes. The Philippines claims that as a result of thse measues, Thailand acts inconsistently with varous provisions of the Customs Valuation Agreement and the interpretative notes to these provisions, as well as paragraphs 1 and 2 of the General Introductory Commentary; and various provisions of Articles II and VII of the GATT 1994. According to the Philippines, Thailand does not use transaction value as the primary basis for customs valuation as required and fails to conform to the sequence of valuation methods mandated by the Customs Valuation Agreement, rather it uses a valuation method with no basis in the Agreement.

The Philippines also claims that Thailand's ad valorem excise tax, health tax and TV tax, on both imported and domestic cigarettes, are inconsistent with Article III:2, first and second sentence and Article X:1 of the GATT 1994 which requires the publication of trade laws and regulations of general application.

The Philippines also claims that Thailand's VAT regime is inconsistent with Articles III:2, first and second sentence, III:4 and X:1 of the GATT 1994.

In addition, the Philippines claims that Thailand's dual license requirement that requires that tobacco and/or cigarette retailers hold separate licenses to sell domestic and imported cigarettes is inconsistent with Article III:4 of the GATT 1994, because it provides less favourable treatment for imported products than for like domestic products.

On 20 February 2008, the European Communities requested to join the consultations.

On 29 September 2008, the Philippines requested the establishment of a panel. At its meeting on 21 October 2008, the DSB deferred the establishment of a panel.



Panel and Appellate Body proceedings

At its meeting on 17 November 2008, the DSB established a panel. Australia, the European Communities, Chinese Taipei and the United States reserved their third-party rights. Subsequently, China and India reserved their third-party rights. On 16 February 2009, the panel was composed. On 3 September 2009, the Chairman of the panel informed the DSB that due to the complexity of the dispute, and the administrative and procedural matters involved, the panel is not able to complete its work in six months. The panel expected to issue its final report to the parties in the course of March 2010. On 17 March 2010, the Chairman of the panel informed the DSB that due to procedural delays caused by the administrative matters involved and the complexity of the dispute, the panel now expected to issue its final report to the parties in the course of June 2010.

On 15 November 2010, the panel report was circulated to Members.

The Philippines' claims under the Customs Valuation Agreement

The Philippines claimed that Thai Customs improperly rejected the transaction values of the cigarette entries that were cleared between 11 August 2006 and 13 September 2007 in violation of Articles 1.1 and 1.2(a) of the Customs Valuation Agreement. Under the Customs Valuation Agreement, the main basis for the valuation of imported goods is the transaction value declared by the importer. When Customs questions the declared transaction value, it must follow the procedural rules set out in the Customs Valuation Agreement in examining the circumstances of the transaction between the importer and the exporter and respect the sequential order of valuation methods in using another method to establish the valuation.

Thailand contested the Philippines' claims and claimed that Thai Customs acted consistently with its obligations under the Customs Valuation Agreement in rejecting PM Thailand's declared transaction value. Although the main basis for valuation of goods is the importer's declared transaction value under the Customs Valuation Agreement, in a related-party transaction as was the case here, customs authorities may examine the circumstances of the sale to determine the acceptability of the declared transaction value (i.e. that it was at arms' length). In doing this, however, the customs authority must follow certain procedural obligations set out in Articles 1.1, 1.2(a) and 16 of the Customs Valuation Agreement, including the obligation to give the importer a reasonable opportunity to respond to the customs authority's preliminary consideration. In this regard, Thailand mainly took the position that the burden of establishing that the relationship did not influence the transaction price was on the importer under the Customs Valuation Agreement. According to Thailand, therefore, the decision by its Customs office to reject PM Thailand's (the importer) declared transaction value was consistent with the obligations under the Customs Valuation Agreement because the importer had failed to provide Thai Customs with sufficient information to prove that its relationship with the exporter (PM Philippines) did not influence the transaction price.

The Panel found that the valuation decisions by Thai Customs were inconsistent with both substantive and procedural obligations under, inter alia, Articles 1.1 and 1.2(a), and 16 of the Customs Valuation Agreement. The record at the time of Thai Customs' decision to reject PM Thailand's declared transaction value, showed Thai Customs' explanation that the importer had failed prove that its relationship with PM Philippines did not influence the price. The Panel found this explanation insufficient as a basis for Thai Customs' decision to reject the importer's declared transaction value and to give a different customs value to the transaction. As a result, its final valuation decisions were found to be invalid under the obligations of the Customs Valuation Agreement. Particularly, the Panel also found that Thai Customs failed to “examine” the circumstances of sale in accordance with the obligations under Article 1.2(a).

The Philippines further argued that Thai Customs applied the deductive valuation method inconsistently with the obligations under Articles 5 and 7 in determining the customs value of the cigarettes. The Philippines also submitted that Thailand violated procedural obligations under both Article 10, not to disclose confidential information, and Article 16, to provide an explanation for the determination of the final customs value.

The Panel found that Thailand failed to apply the alternative valuation method it used in this case — the deductive valuation method — in accordance with the principles set forth in Articles 7 and 5. Thailand attempted to justify its application of the deductive valuation method to the cigarettes at issue, but failed to disprove the Philippines' argument that Thai Customs had not consulted the importer for any further relevant information as required under Article 7 of the Customs Valuation Agreement. Nor had Thai Customs deducted certain expenses that should have been deducted in accordance with Article 5 of the Customs Valuation Agreement.

The Philippines' claims under Article III of the GATT 1994

The Philippines also challenged a number of measures imposed on imported cigarettes under the Thai VAT regime. It argued that Thailand determined the tax base (MRSP) for VAT on imported cigarettes in such a way that the VAT on imported cigarettes is in excess of that imposed on like domestic cigarettes, in violation of the first sentence of Article III:2 of the GATT1994. The Philippines further claimed that imported cigarettes are also subject to VAT liability in excess of that applied to like domestic cigarettes, in violation of the first sentence of Article III:2, as the VAT exemption is only given to domestic cigarette resellers. According to the Philippines, the excessive tax liability imposed on the imported cigarette resellers also results in additional administrative requirements for these resellers.

Thailand argued that in deciding the tax base for VAT, it had applied a general methodology in the same manner to both imported and domestic cigarettes. Further, under Thai law, resellers of domestic cigarettes are exempt from a VAT liability and the related administrative requirements. Thailand argued that this exemption given only to resellers of domestic cigarettes did not result in an excess tax as resellers of imported cigarettes receive tax credits for the potential liabilities.

In the specific instances that were at issue in this case, the Panel concluded that Thai Excise had deviated from its general methodology in determining the tax base for VAT for imported cigarettes, while at the same time applying this methodology to domestic cigarettes. This resulted in excess taxation for imported cigarettes in a manner contrary to Article III:2, first sentence of the GATT 1994. Moreover, given the strict standard under Article III:2, first sentence of the GATT 1994, the Panel found that even the mere possibility of imported cigarettes being subject to an internal tax in excess of that which is applied to domestic cigarettes was inconsistent with Thailand's obligations under Article III:2, first sentence. The Panel found therefore that these specific aspects of the Thai VAT regime violated Thailand's obligations under Articles III:2 and III:4 of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปด้านล่างทันสมัยที่ 26 2014 มิถุนายน ดู: สรุปประเด็นสำคัญของข้อโต้แย้งนี้หน้าเดียวให้คำปรึกษากับร้อง โดยฟิลิปปินส์วันที่ 7 2551 กุมภาพันธ์ ฟิลิปปินส์ขอคำปรึกษาจากคุณไทยเกี่ยวกับตัวเลขไทยบัญชีและศุลกากรมาตรการที่ส่งผลกระทบต่อบุหรี่จากฟิลิปปินส์ มาตรการดังกล่าวรวมถึงของไทยปฏิบัติประเมินศุลกากร ภาษีสรรพสามิต ภาษีสุขภาพ ทีวีภาษี VAT ระบอบการปกครอง ข้อกำหนดการอนุญาตให้ขายปลีก และรับประกันคุณภาพนำเข้าที่กำหนดเมื่อผู้นำเข้าบุหรี่ ร้องฟิลิปปินส์ไทยดูแลมาตรการเหล่านี้บางส่วน และ unreasonable และจึงละเมิดบทความ X:3(a) ของปี 1994 แกตต์นอกจากนี้ ทำให้ฟิลิปปินส์แยกอ้างผิดศุลกากรต่าง ๆ มาตรการประเมินผลกระทบต่อการนำเข้าบุหรี่ ร้องฟิลิปปินส์ว่า จาก thse measues ไทยทำหน้าที่ inconsistently with varous บทบัญญัติของข้อตกลงการประเมินศุลกากรและบันทึก interpretative เหล่านี้บทบัญญัติ รวมทั้งย่อหน้า 1 และ 2 ของอรรถกถา Introductory ทั่วไป และบทบัญญัติต่าง ๆ ของบทความ II และ VII ในแกตต์ 1994 ตามฟิลิปปินส์ ไทยใช้ค่าธุรกรรมเป็นพื้นฐานหลักสำหรับศุลกากรการประเมินค่าตามความจำเป็น และไม่สอดคล้องกับลำดับของวิธีการประเมินค่าที่เป็นข้อบังคับตามข้อตกลงการประเมินศุลกากร แต่ ใช้วิธีการประเมินค่ากับไม่มีพื้นฐานในข้อตกลงThe Philippines also claims that Thailand's ad valorem excise tax, health tax and TV tax, on both imported and domestic cigarettes, are inconsistent with Article III:2, first and second sentence and Article X:1 of the GATT 1994 which requires the publication of trade laws and regulations of general application.The Philippines also claims that Thailand's VAT regime is inconsistent with Articles III:2, first and second sentence, III:4 and X:1 of the GATT 1994.In addition, the Philippines claims that Thailand's dual license requirement that requires that tobacco and/or cigarette retailers hold separate licenses to sell domestic and imported cigarettes is inconsistent with Article III:4 of the GATT 1994, because it provides less favourable treatment for imported products than for like domestic products.On 20 February 2008, the European Communities requested to join the consultations.On 29 September 2008, the Philippines requested the establishment of a panel. At its meeting on 21 October 2008, the DSB deferred the establishment of a panel. Panel and Appellate Body proceedingsAt its meeting on 17 November 2008, the DSB established a panel. Australia, the European Communities, Chinese Taipei and the United States reserved their third-party rights. Subsequently, China and India reserved their third-party rights. On 16 February 2009, the panel was composed. On 3 September 2009, the Chairman of the panel informed the DSB that due to the complexity of the dispute, and the administrative and procedural matters involved, the panel is not able to complete its work in six months. The panel expected to issue its final report to the parties in the course of March 2010. On 17 March 2010, the Chairman of the panel informed the DSB that due to procedural delays caused by the administrative matters involved and the complexity of the dispute, the panel now expected to issue its final report to the parties in the course of June 2010.On 15 November 2010, the panel report was circulated to Members.The Philippines' claims under the Customs Valuation AgreementThe Philippines claimed that Thai Customs improperly rejected the transaction values of the cigarette entries that were cleared between 11 August 2006 and 13 September 2007 in violation of Articles 1.1 and 1.2(a) of the Customs Valuation Agreement. Under the Customs Valuation Agreement, the main basis for the valuation of imported goods is the transaction value declared by the importer. When Customs questions the declared transaction value, it must follow the procedural rules set out in the Customs Valuation Agreement in examining the circumstances of the transaction between the importer and the exporter and respect the sequential order of valuation methods in using another method to establish the valuation. Thailand contested the Philippines' claims and claimed that Thai Customs acted consistently with its obligations under the Customs Valuation Agreement in rejecting PM Thailand's declared transaction value. Although the main basis for valuation of goods is the importer's declared transaction value under the Customs Valuation Agreement, in a related-party transaction as was the case here, customs authorities may examine the circumstances of the sale to determine the acceptability of the declared transaction value (i.e. that it was at arms' length). In doing this, however, the customs authority must follow certain procedural obligations set out in Articles 1.1, 1.2(a) and 16 of the Customs Valuation Agreement, including the obligation to give the importer a reasonable opportunity to respond to the customs authority's preliminary consideration. In this regard, Thailand mainly took the position that the burden of establishing that the relationship did not influence the transaction price was on the importer under the Customs Valuation Agreement. According to Thailand, therefore, the decision by its Customs office to reject PM Thailand's (the importer) declared transaction value was consistent with the obligations under the Customs Valuation Agreement because the importer had failed to provide Thai Customs with sufficient information to prove that its relationship with the exporter (PM Philippines) did not influence the transaction price.The Panel found that the valuation decisions by Thai Customs were inconsistent with both substantive and procedural obligations under, inter alia, Articles 1.1 and 1.2(a), and 16 of the Customs Valuation Agreement. The record at the time of Thai Customs' decision to reject PM Thailand's declared transaction value, showed Thai Customs' explanation that the importer had failed prove that its relationship with PM Philippines did not influence the price. The Panel found this explanation insufficient as a basis for Thai Customs' decision to reject the importer's declared transaction value and to give a different customs value to the transaction. As a result, its final valuation decisions were found to be invalid under the obligations of the Customs Valuation Agreement. Particularly, the Panel also found that Thai Customs failed to “examine” the circumstances of sale in accordance with the obligations under Article 1.2(a).The Philippines further argued that Thai Customs applied the deductive valuation method inconsistently with the obligations under Articles 5 and 7 in determining the customs value of the cigarettes. The Philippines also submitted that Thailand violated procedural obligations under both Article 10, not to disclose confidential information, and Article 16, to provide an explanation for the determination of the final customs value. The Panel found that Thailand failed to apply the alternative valuation method it used in this case — the deductive valuation method — in accordance with the principles set forth in Articles 7 and 5. Thailand attempted to justify its application of the deductive valuation method to the cigarettes at issue, but failed to disprove the Philippines' argument that Thai Customs had not consulted the importer for any further relevant information as required under Article 7 of the Customs Valuation Agreement. Nor had Thai Customs deducted certain expenses that should have been deducted in accordance with Article 5 of the Customs Valuation Agreement.
The Philippines' claims under Article III of the GATT 1994

The Philippines also challenged a number of measures imposed on imported cigarettes under the Thai VAT regime. It argued that Thailand determined the tax base (MRSP) for VAT on imported cigarettes in such a way that the VAT on imported cigarettes is in excess of that imposed on like domestic cigarettes, in violation of the first sentence of Article III:2 of the GATT1994. The Philippines further claimed that imported cigarettes are also subject to VAT liability in excess of that applied to like domestic cigarettes, in violation of the first sentence of Article III:2, as the VAT exemption is only given to domestic cigarette resellers. According to the Philippines, the excessive tax liability imposed on the imported cigarette resellers also results in additional administrative requirements for these resellers.

Thailand argued that in deciding the tax base for VAT, it had applied a general methodology in the same manner to both imported and domestic cigarettes. Further, under Thai law, resellers of domestic cigarettes are exempt from a VAT liability and the related administrative requirements. Thailand argued that this exemption given only to resellers of domestic cigarettes did not result in an excess tax as resellers of imported cigarettes receive tax credits for the potential liabilities.

In the specific instances that were at issue in this case, the Panel concluded that Thai Excise had deviated from its general methodology in determining the tax base for VAT for imported cigarettes, while at the same time applying this methodology to domestic cigarettes. This resulted in excess taxation for imported cigarettes in a manner contrary to Article III:2, first sentence of the GATT 1994. Moreover, given the strict standard under Article III:2, first sentence of the GATT 1994, the Panel found that even the mere possibility of imported cigarettes being subject to an internal tax in excess of that which is applied to domestic cigarettes was inconsistent with Thailand's obligations under Article III:2, first sentence. The Panel found therefore that these specific aspects of the Thai VAT regime violated Thailand's obligations under Articles III:2 and III:4 of

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปด้านล่างขึ้นไปวันที่ 26 มิถุนายน 2014
ดูเพิ่มเติม: สรุปหนึ่งหน้าของการค้นพบที่สำคัญของข้อพิพาทนี้ให้คำปรึกษา. ร้องเรียนจากฟิลิปปินส์เมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2008 ในฟิลิปปินส์ขอคำปรึกษากับประเทศไทยเกี่ยวกับจำนวนของปีงบการเงินไทย มาตรการศุลกากรที่มีผลต่อการสูบบุหรี่จากฟิลิปปินส์ มาตรการดังกล่าวรวมถึงการปฏิบัติการประเมินราคาศุลกากรของไทยภาษีสรรพสามิตภาษีสุขภาพภาษีทีวีระบอบการปกครองภาษีมูลค่าเพิ่มค้าปลีกต้องการการออกใบอนุญาตนำเข้าและการค้ำประกันบังคับผู้นำเข้าบุหรี่ ฟิลิปปินส์อ้างว่าประเทศไทยบริหารจัดการมาตรการเหล่านี้ในลักษณะที่บางส่วนและไม่มีเหตุผลและจึงฝ่าฝืนมาตรา X: 3 (ก) ของแกตต์ 1994 นอกจากนี้ฟิลิปปินส์ทำให้การเรียกร้องแยกต่างหากในส่วนของศุลกากรต่าง ๆ ที่มีผลต่อการประเมินมูลค่ามาตรการการนำเข้าบุหรี่ ฟิลิปปินส์อ้างว่าเป็นผลมาจาก measues thse ประเทศไทยทำหน้าที่โดยไม่ชอบด้วยบทบัญญัติ varous ของข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากรและบันทึกการแปลความหมายเพื่อบทบัญญัติเหล่านี้เช่นเดียวกับวรรค 1 และ 2 ของความเห็นเบื้องต้นทั่วไป และบทบัญญัติต่างๆของบทความครั้งที่สองและปกเกล้าเจ้าอยู่หัวของแกตต์ 1994 ตามที่ฟิลิปปินส์ประเทศไทยไม่ได้ใช้มูลค่าการทำธุรกรรมเป็นพื้นฐานหลักสำหรับการประเมินราคาศุลกากรตามความจำเป็นและไม่เป็นไปตามลำดับของวิธีการประเมินมูลค่าได้รับคำสั่งจากข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากร ค่อนข้างจะใช้วิธีการประเมินตามเกณฑ์ในข้อตกลง no. ฟิลิปปินส์ยังอ้างว่าโฆษณาของไทย valorem ภาษีสรรพสามิตภาษีด้านสุขภาพและภาษีทีวีบุหรี่ทั้งนำเข้าและในประเทศไม่สอดคล้องกับบทความที่สาม: 2, ประโยคแรกและครั้งที่สองและ บทความ X: 1. ของแกตต์ 1994 ซึ่งจะต้องมีการตีพิมพ์ของกฎหมายการค้าและกฎระเบียบของการประยุกต์ใช้ทั่วไปฟิลิปปินส์ยังอ้างว่าระบอบการปกครองภาษีมูลค่าเพิ่มของไทยไม่สอดคล้องกับบทความIII: 2 ประโยคแรกและครั้งที่สองที่สาม: 4 x: 1 แกตต์ 1994 นอกจากนี้ฟิลิปปินส์อ้างว่าต้องการใบอนุญาตคู่ของไทยที่ต้องการให้ยาสูบและ / หรือร้านค้าปลีกบุหรี่ถือใบอนุญาตที่แยกต่างหากเพื่อขายบุหรี่ในประเทศและนำเข้าไม่สอดคล้องกับบทความที่สาม: 4 ของแกตต์ 1994 เพราะมันให้ดีน้อย รักษาผลิตภัณฑ์ที่นำเข้ากว่าผลิตภัณฑ์ในประเทศเช่น. เมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2008 ในยุโรปชุมชนขอเข้าร่วมให้คำปรึกษา. เมื่อวันที่ 29 กันยายน 2008, ฟิลิปปินส์ขอให้สถานประกอบการของแผง ในการประชุมเมื่อวันที่ 21 ตุลาคม 2008 ที่ DSB รอการตัดบัญชีที่ตั้งของแผง. แผงและการดำเนินการอุทธรณ์ร่างกายในที่ประชุมเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน 2008, DSB ที่จัดตั้งขึ้นแผง ออสเตรเลียประชาคมยุโรป, จีนไทเปและสหรัฐอเมริกาสงวนสิทธิของบุคคลที่สามของพวกเขา ต่อมาจีนและอินเดียสงวนสิทธิของบุคคลที่สามของพวกเขา เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2009 ในแผงประกอบด้วย เมื่อวันที่ 3 เดือนกันยายน 2009 ประธานของแผง DSB แจ้งว่าเนื่องจากความซับซ้อนของข้อพิพาทและเรื่องการบริหารและการดำเนินการที่เกี่ยวข้องกับแผงจะไม่สามารถที่จะเสร็จสิ้นการทำงานในหกเดือน แผงที่คาดว่าจะออกรายงานครั้งสุดท้ายให้แก่บุคคลในหลักสูตรของเดือนมีนาคม 2010 เมื่อวันที่ 17 มีนาคม 2010, ประธานของแผง DSB แจ้งว่าเนื่องจากความล่าช้าในการดำเนินการที่เกิดจากการจัดการเรื่องที่เกี่ยวข้องและความซับซ้อนของข้อพิพาทที่ แผงตอนนี้คาดว่าจะออกรายงานครั้งสุดท้ายให้แก่บุคคลในหลักสูตรของเดือนมิถุนายน 2010 เมื่อวันที่ 15 เดือนพฤศจิกายน 2010, รายงานแผงทั่วสมาชิก. เรียกร้องฟิลิปปินส์ภายใต้ข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากรฟิลิปปินส์อ้างว่ากรมศุลกากรไม่ถูกต้องปฏิเสธการทำธุรกรรมค่าของรายการบุหรี่ที่ถูกล้างระหว่าง 11 สิงหาคม 2006 และ 13 กันยายน 2007 ในการละเมิดของข้อ 1.1 และ 1.2 (ก) ของข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากร ภายใต้ข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากรพื้นฐานหลักสำหรับการประเมินมูลค่าของสินค้าที่นำเข้าเป็นมูลค่าการทำธุรกรรมประกาศโดยผู้นำเข้า เมื่อศุลกากรคำถามมูลค่าการทำธุรกรรมการประกาศนั้นจะต้องเป็นไปตามขั้นตอนกฎระเบียบที่กำหนดไว้ในข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากรในการตรวจสอบสถานการณ์ของการทำธุรกรรมระหว่างผู้นำเข้าและผู้ส่งออกที่และเคารพลำดับวิธีการประเมินมูลค่าในการใช้วิธีอื่นในการสร้างการประเมินมูลค่า . ประเทศไทยเข้าร่วมประกวดการเรียกร้องของฟิลิปปินส์และอ้างว่ากรมศุลกากรดำเนินการอย่างต่อเนื่องกับพันธกรณีภายใต้ความตกลงการประเมินราคาศุลกากรในการปฏิเสธส่วนตัวของไทยมูลค่าการทำธุรกรรมการประกาศ แม้ว่าพื้นฐานหลักสำหรับการประเมินมูลค่าของสินค้าเป็นมูลค่าการทำธุรกรรมการประกาศนำเข้าภายใต้ข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากรในการทำธุรกรรมที่เกี่ยวโยงกันเช่นกรณีที่เกิดที่นี่เจ้าหน้าที่ศุลกากรอาจตรวจสอบสถานการณ์ของการขายเพื่อตรวจสอบการยอมรับของมูลค่าการทำธุรกรรมประกาศ (คือว่ามันเป็นที่มีความยาวแขน) ในการทำเช่นนี้ แต่ผู้มีอำนาจศุลกากรจะต้องปฏิบัติตามภาระผูกพันในการดำเนินการบางอย่างที่กำหนดไว้ในข้อ 1.1, 1.2 (ก) และ 16 ของความตกลงการประเมินราคาศุลกากรรวมถึงภาระผูกพันที่จะให้ผู้นำเข้าเป็นโอกาสที่เหมาะสมเพื่อตอบสนองต่อการพิจารณาเบื้องต้นอำนาจศุลกากรของ . ในการนี้ประเทศไทยส่วนใหญ่เข้ารับตำแหน่งว่าภาระของการสร้างความสัมพันธ์ที่ไม่ได้มีผลต่อราคาซื้อขายได้ในผู้นำเข้าภายใต้ข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากรที่ ตามที่ประเทศไทยจึงตัดสินใจโดยสำนักงานศุลกากรที่จะปฏิเสธ PM ประเทศไทย (ผู้นำเข้า) มูลค่าการทำธุรกรรมประกาศสอดคล้องกับพันธกรณีภายใต้ข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากรเพราะผู้นำเข้าล้มเหลวที่จะให้กรมศุลกากรมีข้อมูลเพียงพอที่จะพิสูจน์ให้เห็นว่าความสัมพันธ์ของตน กับผู้ส่งออก (PM ฟิลิปปินส์) ไม่ได้มีผลต่อราคาซื้อขาย. แผงพบว่าการตัดสินใจการประเมินมูลค่าโดยกรมศุลกากรได้ไม่สอดคล้องกับภาระหน้าที่ทั้งเนื้อหาสาระและการดำเนินการภายใต้อนึ่งบทความ 1.1 และ 1.2 (ก) และ 16 ของศุลกากร ข้อตกลงการประเมิน บันทึกในเวลาที่กรมศุลกากรของการตัดสินใจที่จะปฏิเสธ PM ประเทศไทยประกาศมูลค่าการทำธุรกรรมพบว่ากรมศุลกากร 'คำอธิบายว่าผู้นำเข้าไม่เคยพิสูจน์ให้เห็นว่าความสัมพันธ์กับ PM ฟิลิปปินส์ไม่ได้มีผลต่อราคา แผงพบว่าคำอธิบายนี้ไม่เพียงพอที่เป็นพื้นฐานสำหรับการตัดสินใจของกรมศุลกากร 'ที่จะปฏิเสธมูลค่าการทำธุรกรรมของประกาศผู้นำเข้าและเพื่อให้ค่าประเพณีที่แตกต่างในการทำธุรกรรม เป็นผลให้การประเมินมูลค่าการตัดสินใจขั้นสุดท้ายพบว่าไม่ถูกต้องภายใต้ข้อผูกพันของข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากร โดยเฉพาะอย่างยิ่งแผงนอกจากนี้ยังพบว่ากรมศุลกากรล้มเหลวกับ "ตรวจสอบ" สถานการณ์ของการขายให้สอดคล้องกับพันธกรณีภายใต้ข้อ 1.2 (ก). ฟิลิปปินส์ต่อไปถกเถียงกันอยู่ว่ากรมศุลกากรใช้วิธีการประเมินสรุปโดยไม่ชอบด้วยภาระผูกพันภายใต้ข้อ 5 และ 7 ในการกำหนดราคาศุลกากรของบุหรี่ ฟิลิปปินส์ยังส่งว่าประเทศไทยละเมิดภาระผูกพันในการดำเนินการภายใต้มาตรา 10 ที่จะไม่เปิดเผยข้อมูลที่เป็นความลับและข้อ 16 เพื่อให้คำอธิบายสำหรับการกำหนดราคาศุลกากรสุดท้ายที่. แผงพบว่าประเทศไทยล้มเหลวในการใช้วิธีการประเมินทางเลือกมัน ใช้ในกรณีนี้ - วิธีการประเมินนิรนัย - ตามหลักการที่กำหนดไว้ในข้อ 7 และ 5. ประเทศไทยพยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงการประยุกต์ใช้ของวิธีการประเมินเพื่อสรุปการสูบบุหรี่ที่มีปัญหา แต่ไม่สามารถหักล้างข้อโต้แย้งของฟิลิปปินส์ไทย ศุลกากรไม่ได้รับการพิจารณานำเข้าข้อมูลที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติมใด ๆ ตามที่กำหนดในมาตรา 7 ของข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากร หรือมีกรมศุลกากรหักค่าใช้จ่ายบางอย่างที่ควรได้รับการหักออกตามความในข้อ 5 ของข้อตกลงการประเมินราคาศุลกากร. เรียกร้องฟิลิปปินส์ภายใต้ข้อที่สามของแกตต์ 1994 ฟิลิปปินส์ยังท้าทายจำนวนของมาตรการที่กำหนดไว้ในบุหรี่ที่นำเข้าภายใต้ภาษีมูลค่าเพิ่มไทย ระบบการปกครอง มันเป็นที่ถกเถียงกันว่าประเทศไทยกำหนดฐานภาษี (MRSP) ภาษีมูลค่าเพิ่มบุหรี่ที่นำเข้าในลักษณะที่ภาษีมูลค่าเพิ่มบุหรี่ที่นำเข้ามาอยู่ในส่วนที่เกินจากที่กำหนดไว้ในเช่นการสูบบุหรี่ในประเทศในการละเมิดของประโยคแรกของข้อ III: 2 GATT1994 ฟิลิปปินส์ต่อไปอ้างว่าบุหรี่ที่นำเข้ายังเป็นเรื่องที่รับผิดภาษีมูลค่าเพิ่มในส่วนที่เกินจากการที่นำไปใช้กับการสูบบุหรี่ในประเทศที่ชอบในการละเมิดประโยคแรกของบทความที่สาม: 2 ขณะที่ได้รับการยกเว้นภาษีมูลค่าเพิ่มจะได้รับเฉพาะเพื่อจำหน่ายบุหรี่ในประเทศ ตามที่ฟิลิปปินส์ภาระภาษีมากเกินไปที่กำหนดในผู้จำหน่ายบุหรี่ที่นำเข้ายังส่งผลให้ความต้องการในการบริหารที่เพิ่มขึ้นสำหรับผู้ค้าปลีกเหล่านี้. ประเทศไทยถกเถียงกันอยู่ว่าในการตัดสินใจของฐานภาษีสำหรับภาษีมูลค่าเพิ่มมันก็ใช้วิธีการทั่วไปในลักษณะเดียวกันทั้งนำเข้าและ บุหรี่ในประเทศ นอกจากนี้ภายใต้กฎหมายไทยผู้ค้าปลีกของบุหรี่ในประเทศได้รับการยกเว้นจากความรับผิดภาษีมูลค่าเพิ่มและข้อกำหนดที่เกี่ยวข้องกับการบริหาร ประเทศไทยอ้างว่าได้รับการยกเว้นนี้ได้รับเฉพาะผู้ค้าปลีกของบุหรี่ในประเทศที่ไม่ได้ส่งผลให้ภาษีส่วนเกินเป็นผู้ค้าปลีกของบุหรี่ที่นำเข้าได้รับเครดิตภาษีสำหรับหนี้สินที่อาจเกิดขึ้น. ในกรณีที่เฉพาะเจาะจงที่มีปัญหาในกรณีนี้คณะได้ข้อสรุปว่าไทยสรรพสามิต ได้ผิดไปจากวิธีการทั่วไปในการกำหนดฐานภาษีสำหรับภาษีมูลค่าเพิ่มสำหรับบุหรี่ที่นำเข้าในขณะที่ในเวลาเดียวกันการใช้วิธีการนี้ในการสูบบุหรี่ในประเทศ ส่งผลให้การจัดเก็บภาษีส่วนเกินสำหรับบุหรี่ที่นำเข้าในลักษณะที่ขัดมาตรา III: 2 ประโยคแรกของแกตต์ 1994 นอกจากนี้ยังได้รับมาตรฐานที่เข้มงวดภายใต้ข้อ III: 2 ประโยคแรกของแกตต์ 1994 แผงที่พบว่าแม้ เพียงความเป็นไปได้ของการสูบบุหรี่ที่นำเข้าจะเป็นเรื่องภาษีภายในในส่วนที่เกินจากสิ่งที่ถูกนำไปใช้ในการสูบบุหรี่ในประเทศที่ไม่สอดคล้องกับพันธกรณีของไทยภายใต้ข้อ III: 2 ประโยคแรก แผงจึงพบว่าลักษณะเฉพาะเหล่านี้ของระบอบการปกครองภาษีมูลค่าเพิ่มไทยละเมิดข้อผูกพันของไทยภายใต้ข้อ III: 2 และ III: 4

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปด้านล่างคือที่ทันสมัย 26 มิถุนายน 2014
ดูหน้าสรุปคีย์ข้อมูลนี้หารือข้อพิพาท





ร้องโดยฟิลิปปินส์ ในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2551 ฟิลิปปินส์ขอหารือกับไทยเกี่ยวกับจำนวนของศุลกากรไทยการคลังและมาตรการที่มีผลต่อการสูบบุหรี่จากฟิลิปปินส์ มาตรการดังกล่าวรวมถึงการประเมินราคาศุลกากรไทยซ้อมภาษี , ภาษีสรรพสามิต , สุขภาพ ภาษี ระบบภาษีมูลค่าเพิ่ม ทีวี , ความต้องการใบอนุญาตค้าปลีกและนำเข้ารับประกันบังคับให้ผู้นำเข้าบุหรี่ ฟิลิปปินส์ อ้างว่า ประเทศไทย ผู้บริหาร มาตรการเหล่านี้ในบางส่วน และไม่มีเหตุผล ลักษณะและจึงละเมิดบทความ x : 3 ( ) ของแกตต์ 1994

นอกจากนี้ฟิลิปปินส์เรียกร้องให้แยกในส่วนของมาตรการต่าง ๆที่มีผลต่อการประเมินค่าศุลกากรนำเข้าบุหรี่ ฟิลิปปินส์ อ้างว่า เป็นผลของการกระทำ thse measues ไทยไม่สอดคล้องกับบทบัญญัติของข้อตกลง Varous ศุลกากรมูลค่าและบันทึกการตีความบทบัญญัติเหล่านี้เช่นเดียวกับวรรค 1 และ 2 ของความเห็นเบื้องต้นทั่วไปและบทบัญญัติต่าง ๆของบทความที่ 2 และ 7 ของ GATT 1994 ตามที่ฟิลิปปินส์ ประเทศไทยไม่ใช้มูลค่าธุรกรรมเป็นพื้นฐานหลักสำหรับการประเมินราคาศุลกากรตามที่ต้องการ และไม่สอดคล้องกับลำดับของการประเมินวิธีการบังคับโดยศุลกากรมูลค่าข้อตกลง แทนที่จะใช้วิธีมูลค่าไม่มีพื้นฐานในข้อตกลง .

ฟิลิปปินส์ยังอ้างว่าไทย Ad Valorem ภาษีสรรพสามิต , ภาษีสุขภาพและภาษีทีวี ทั้งนำเข้า และบุหรี่ในประเทศ ยังไม่สอดคล้องกับมาตรา 3 : 2 ประโยคแรกและครั้งที่สองและบทความ x 1 ของ GATT 1994 ซึ่งต้องมีการประกาศกฎหมายและกฎระเบียบทางการค้าของโปรแกรมทั่วไป .

ฟิลิปปินส์ยังอ้างว่าระบบภาษีของไทยสอดคล้องกับบทความที่ 3 : 2 และประโยคแรก 2 , 3 : 4 และ 10 : 1 ของ GATT 1994

นอกจากนี้ ฟิลิปปินส์ อ้างว่า ไทยสองใบอนุญาตความต้องการใช้ยาสูบและ / หรือร้านค้าปลีกบุหรี่ที่ถือใบอนุญาตแยกขายบุหรี่ในประเทศ และนำเข้าสอดคล้องกับบทความที่ 3 : 4 ของ GATT 1994เพราะมันมีจำนวนน้อยกว่าการนำเข้าผลิตภัณฑ์กว่าเป็นผลิตภัณฑ์ในประเทศ

วันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2008 , ประชาคมยุโรปขอเข้าร่วมการหารือ

วันที่ 29 กันยายน 2551 ฟิลิปปินส์ร้องขอตั้งเป็นแผง ในการประชุมเมื่อวันที่ 21 ตุลาคม 2008 , DSB ยืดเวลาการจัดตั้งแผง .





ตัวแผงและการอุทธรณ์ตามกฎหมายในการประชุมเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน 2008 , DSB ก่อตั้งขึ้นเป็นแผง ออสเตรเลีย , ประชาคมยุโรป , ไต้หวันและสหรัฐอเมริกาสงวนสิทธิของตน ต่อมา จีน และอินเดียสงวนสิทธิของตน เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2552 , แผงประกอบไปด้วย . เมื่อวันที่ 3 กันยายน 2009 , ประธานของแผงแจ้ง DSB ที่เนื่องจากความซับซ้อนของข้อพิพาทและการบริหารและกระบวนการสำคัญที่เกี่ยวข้อง แผงไม่สามารถเสร็จงานใน 6 เดือน แผงคาดว่าจะออกรายงานครั้งสุดท้ายของบุคคลในหลักสูตรของเดือนมีนาคม 2553 17 มีนาคม 2010 , ประธานของแผงแจ้ง DSB เนื่องจากขั้นตอนความล่าช้าเกิดจากการบริหารงานที่เกี่ยวข้อง และความซับซ้อนของข้อพิพาทแผงในขณะนี้คาดว่าจะออกรายงานครั้งสุดท้ายของบุคคลในหลักสูตรของเดือนมิถุนายน 2010

ที่ 15 พฤศจิกายน 2553 , รายงานแผงได้หมุนเวียนให้สมาชิก

อ้างฟิลิปปินส์ภายใต้ ศุลกากร มูลค่าสัญญา

ฟิลิปปินส์อ้างว่าศุลกากรไทยไม่ปฏิเสธค่าธุรกรรมของบุหรี่รายการที่ลบระหว่าง 11 สิงหาคม 2549 และ 13 กันยายน 2007 ในการละเมิดของบทความที่ 1.1 และ 1.2 ( a ) ของ ศุลกากร มูลค่าตามสัญญา ภายใต้ศุลกากรมูลค่าข้อตกลงพื้นฐานหลักสำหรับการประเมินมูลค่าการนำเข้าสินค้าเป็นธุรกรรมค่าประกาศโดยดึงเมื่อถามศุลกากรประกาศค่าของธุรกรรมจะต้องปฏิบัติตามกฎระเบียบขั้นตอนที่กำหนดไว้ในข้อตกลงมูลค่าศุลกากรในการตรวจสอบสถานการณ์ของธุรกรรมระหว่างผู้นำเข้าและผู้ส่งออก และเคารพในลําดับของวิธีการประเมินมูลค่าในการใช้วิธีอื่นเพื่อสร้างมูลค่า .

ไทยโต้แย้งการเรียกร้องของฟิลิปปินส์และอ้างว่าศุลกากรไทยทำตัวสอดคล้องกับพันธกรณีของความตกลงในการศุลกากรมูลค่าของนายกฯไทยประกาศมูลค่าธุรกรรม แต่พื้นฐานหลักสำหรับการประเมินราคาของสินค้าของผู้นำเข้าประกาศค่าของธุรกรรมภายใต้ศุลกากรมูลค่าสัญญาในธุรกรรมกับบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเป็นเป็นกรณีนี้หน่วยงานศุลกากรจะตรวจสอบสถานการณ์ของการขายเพื่อหาการยอมรับของการประกาศค่าของธุรกรรม ( เช่นว่า มันอยู่ที่ความยาวแขน ' ) ในการนี้ อย่างไรก็ตาม จะต้องปฏิบัติตามขั้นตอนศุลกากรอำนาจบางอย่างภาระผูกพันที่กำหนดไว้ในบทความ 1.1 , 1.2 ( a ) และ 16 ของศุลกากรมูลค่าสัญญารวมถึงภาระผูกพันที่จะให้เข้าโอกาสที่เหมาะสมเพื่อตอบสนองต่อศุลกากรอำนาจเพื่อพิจารณา ในการนี้ ไทย ส่วนใหญ่ได้รับตำแหน่งว่า ภาระในการจัดตั้งว่า ความสัมพันธ์ไม่มีผลต่อราคาการทำธุรกรรมบนนำเข้าศุลกากรมูลค่าตามสัญญา ตามที่ประเทศไทย ดังนั้นการตัดสินใจโดยสำนักงานศุลกากรปฏิเสธน. ของประเทศไทย ( Importer ) ประกาศค่าของธุรกรรมนี้สอดคล้องกับพันธกรณีภายใต้ความตกลงศุลกากรมูลค่าเพราะเข้าได้ล้มเหลวที่จะให้ศุลกากรไทย มีข้อมูลเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่า ความสัมพันธ์ของตนกับผู้ส่งออก ( น. ฟิลิปปินส์ ) ไม่มีผลต่อราคาการทำธุรกรรม .

แผง พบว่า การประเมินราคาศุลกากรที่ไม่สอดคล้องกับการตัดสินใจ โดยมีทั้งเนื้อหาสาระและกระบวนการพันธกรณีภายใต้ inter alia บทความ 1.1 และ 1.2 ( a ) และ 16 ของศุลกากรมูลค่าข้อตกลง บันทึกเวลาของศุลกากรไทย ' ตัดสินใจที่จะปฏิเสธของนายกฯไทยประกาศมูลค่าธุรกรรมมีคำอธิบายภาษาไทยของศุลกากรว่านำเข้าล้มเหลวพิสูจน์ว่า ความสัมพันธ์ของตนกับน. ฟิลิปปินส์ ไม่มีผลต่อราคา แผงพบคำอธิบายนี้ไม่เพียงพอเป็นพื้นฐานสำหรับการตัดสินใจของศุลกากรไทยปฏิเสธเข้าประกาศมูลค่าธุรกรรม และให้มูลค่าศุลกากรที่แตกต่างกันเพื่อธุรกรรม ผลของการตัดสินใจขั้นสุดท้ายมูลค่าพบว่าไม่ถูกต้องภายใต้ข้อผูกพันของศุลกากรมูลค่าข้อตกลง โดยเฉพาะแผงพบว่าศุลกากรไทยล้มเหลวในการ " ตรวจสอบ " สถานการณ์ของการขายให้สอดคล้องกับพันธกรณีภายใต้ข้อ 1.2 (

)ฟิลิปปินส์ยังถกเถียงกันอยู่ว่าศุลกากรไทยประยุกต์วิธีนิรนัยการประเมินไม่สอดคล้องกับข้อผูกพันภายใต้บทความที่ 5 และ 7 ในการกำหนดราคาศุลกากรของบุหรี่ ฟิลิปปินส์และอาจละเมิดพันธกรณีที่ไทยขั้นตอนภายใต้ทั้งบทความ 10 ที่จะไม่เปิดเผยข้อมูลที่เป็นความลับ และ 16 บทความเพื่อให้คำอธิบายสำหรับการหาค่าศุลกากรขั้นสุดท้าย

แผงพบว่าประเทศไทยล้มเหลวที่จะใช้ทางเลือกการประเมินราคาจะใช้ในกรณีนี้ -- วิธีการนิรนัย - มูลค่าตามหลักที่กำหนดไว้ในบทความ 7 และ 5 ประเทศไทยพยายามที่จะปรับการประยุกต์ใช้วิธีการนิรนัยของมูลค่ากับบุหรี่ที่ปัญหา