The Turner kids were not accustomed

The Turner kids were not accustomed to snow. The most they ever got in their southern city of Birmingham was an inch or so per year. Even that was quite infrequent—it never snowed more than once or twice each winter. And on the few occasions that it did snow, it was always too warm for the snow to accumulate. The temperature almost never got below freezing.
What was funny was that even the slightest bit of snow was enough to cancel school and close businesses. No one knew how to drive in the stuff. It was never enough for young Lily Mae Turner, though, because the snow that came was always too sparse to build a snowman or to go sledding.
But one night, in March of 1993, something magical happened. An unexpected blast of cold air from Canada and moist air from the Caribbean converged on the eastern part of the United States to create the "Storm of the Century."
All that the Turner kids knew was that when they woke up Saturday morning, there was 17 inches of unbelievable snow on their front lawn and as far as the eye could see.
The Turner parents were in shock. Most folks in town were ill-prepared for such a storm. They had no shovels to dig their way out and no salt to keep from slipping. They had no idea what to do.
While the adults seemed paralyzed with disbelief, the Turner kids set about having the time of their lives. Lily Mae discovered that a rope tied to a metal trash can lid made a perfect sled. John Henry figured out that if he put his feet in plastic grocery bags before putting on his rain boots, his feet stayed warm for a longer time. Rachel made snow angels in every part of the yard. Together, all the kids made a huge snowman and dressed it in their dad’s hat and jacket. (Mr. Turner didn’t own a scarf!)
For three straight days, the Turner kids had a splendid time. The kids' father even bought a big, blue snow shovel to dig out their car. But on Tuesday, the temperature hit 70 degrees, and life for these Southerners went back to normal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กเทอร์เนอร์ไม่ได้คุ้นเคยกับหิมะ มากสุดที่พวกเขาเคยมีในการเมืองภาคใต้เบอร์มิงแฮมถูกนิ้วหรือมากกว่านั้นต่อปี แม้นั่นก็ไม่บ่อยนักค่อนข้าง — มันไม่ดั้งเดิมมากกว่าครั้งละฤดูหนาว และบางครั้งที่มันทำหิมะ เป็นอุ่นสำหรับหิมะสะสม อุณหภูมิแทบไม่เคยได้ต่ำกว่าจุดเยือกแข็งอะไรคือตลกคือ ว่า แม้แต่นิดหิมะถูกพอที่จะยกเลิกธุรกิจโรงเรียน และปิด ไม่มีใครรู้วิธีการขับรถในสิ่ง ก็ไม่เคยพอสำหรับหนุ่มลิลลี่แม่ตะหลิว แม้ว่า เนื่องจากเสมอน้อยเกินไป เพื่อสร้างมนุษย์หิมะ หรือไปลากแคร่เลื่อนหิมะที่มาพร้อมแต่คืนหนึ่ง ใน 1993 มีนาคม สิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้น การระเบิดที่ไม่คาดคิดของอากาศเย็นจากประเทศแคนาดาและอากาศชื้นจากทะเลแคริบเบียนรวมที่ภาคตะวันออกของสหรัฐอเมริกาเพื่อสร้าง "พายุแห่งศตวรรษ"ทั้งหมดที่ Turner เด็กรู้ได้ว่า เมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมาเช้าวันเสาร์ที่ มันมี 17 นิ้วไม่น่าเชื่อหิมะ บนสนามหญ้าด้านหน้าของพวกเขา และ เท่าตาเห็นผู้ปกครองเทอร์เนอร์ในช็อตได้ คนส่วนใหญ่ในเมืองป่วยเตรียมสำหรับเป็นพายุได้ พวกเขาไม่หยิบพลั่วขุดทางออกและเกลือเพื่อไม่ให้ลื่นไถล พวกเขามีความคิดจะทำอย่างไรในขณะผู้ใหญ่ดูเหมือนเป็นอัมพาต ด้วยศรัทธา เทอร์เนอร์ที่เด็กตั้งมีเวลาชีวิตของพวกเขา ลิลลี่แม่พบว่า เชือกที่ผูกติดอยู่กับขยะโลหะฝาสามารถทำเลื่อนสมบูรณ์แบบ เฮนรีจอห์นคิดว่า ถ้าเขาใส่เท้าของเขาในถุงพลาสติกชำก่อนวางไว้ในรองเท้าของเขาฝน เท้าของเขาพักร้อนเป็นเวลานาน ราเชลทำแองเจิลหิมะในทุกส่วนของลาน ร่วมกัน เด็กทั้งหมดทำมนุษย์หิมะขนาดใหญ่ และแต่งตัวในเสื้อและหมวกของพ่อของพวกเขา (นายเทอร์เนอร์ไม่ได้เป็นเจ้าของผ้าพันคอ)สามวันตรง ตะหลิวเด็กมีช่วงเวลาสวยงาม เด็กพ่อซื้อจอบใหญ่ สีฟ้าหิมะขุดออกรถของพวกเขา แต่วันอังคาร อุณหภูมิตี 70 องศา และชีวิตชาวใต้เหล่านี้ก็กลับเป็นปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กเทอร์เนอไม่ได้คุ้นเคยกับหิมะ มากที่สุดที่พวกเขาเคยมีในเมืองทางตอนใต้ของพวกเขาจากเบอร์มิงแฮมหรือเพื่อให้นิ้วต่อปี แม้กระทั่งว่าค่อนข้างบ่อยนักมันไม่เคยหิมะมากกว่าหนึ่งครั้งหรือสองครั้งในแต่ละฤดูหนาว และในโอกาสน้อยที่จะได้หิมะมันมักจะอบอุ่นเกินไปสำหรับหิมะจะสะสม อุณหภูมิเกือบไม่เคยได้ต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง.
อะไรคือสิ่งที่ตลกก็คือว่าแม้กระทั่งนิดของหิมะก็เพียงพอที่จะยกเลิกและใกล้โรงเรียนธุรกิจ ไม่มีใครรู้วิธีการขับรถในสิ่งที่ มันก็ไม่เคยพอสำหรับหนุ่มสาวลิลลี่แม่เทอร์เนอ แต่เนื่องจากหิมะที่มาก็มักจะเบาบางเกินไปที่จะสร้างมนุษย์หิมะหรือจะไป sledding.
แต่คืนหนึ่งในเดือนมีนาคมของปี 1993 สิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น ระเบิดไม่คาดคิดของอากาศเย็นจากประเทศแคนาดาและอากาศชื้นจากแคริบเบียนเข้าหาทางภาคตะวันออกของประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อสร้าง "พายุแห่งศตวรรษ."
สิ่งที่เด็กเทอร์เนอรู้คือว่าเมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมาในเช้าวันเสาร์มี 17 นิ้วของหิมะที่ไม่น่าเชื่อในสนามหญ้าหน้าบ้านของพวกเขาและเท่าที่ตาเห็น.
พ่อแม่เทอร์เนออยู่ในช็อต คนส่วนใหญ่ในเมืองถูกป่วยเตรียมสำหรับเช่นพายุ พวกเขามีพลั่วไม่มีการขุดทางของพวกเขาออกมาและเกลือไม่มีที่จะเก็บจากการลื่นไถล พวกเขามีความคิดว่าจะทำอย่างไร.
ในขณะที่ผู้ใหญ่ดูเหมือนกับเป็นอัมพาตไม่เชื่อเด็กเทอร์เนอกำหนดเกี่ยวกับการมีเวลาในชีวิตของพวกเขา ลิลลี่แม่พบว่าเชือกที่ผูกติดอยู่กับถังขยะโลหะฝากระป๋องทำเลื่อนที่สมบูรณ์แบบ จอห์นเฮนรี่คิดออกว่าถ้าเขาวางเท้าของเขาในร้านขายของชำถุงพลาสติกก่อนที่จะวางบนรองเท้าฝนของเขาเท้าของเขาอยู่ที่อบอุ่นเป็นเวลานาน ราเชลทำเทวดาหิมะตกในทุกส่วนของบ้าน ร่วมกันเด็ก ๆ ทั้งหมดที่ทำมนุษย์หิมะขนาดใหญ่และสวมใส่ในหมวกพ่อของพวกเขาและแจ็คเก็ต (นายเทอร์เนอไม่ได้เป็นเจ้าของผ้าพันคอ!)
สามวันตรงเด็กเทอร์เนอมีช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยม พ่อของเด็ก 'แม้กระทั่งซื้อขนาดใหญ่พลั่วหิมะสีฟ้าที่จะขุดออกรถของพวกเขา แต่ในวันอังคารที่อุณหภูมิ 70 องศาตีและชีวิตของชาวใต้เหล่านี้ก็กลับมาเป็นปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เทอร์เนอเด็กไม่คุ้นเคยกับหิมะ มากที่สุดที่พวกเขาเคยมีในเมืองทางตอนใต้ของ เบอร์มิงแฮม เป็นนิ้ว หรือดังนั้น ต่อปี แม้แต่ที่ค่อนข้างเข้ม มันไม่เคยหิมะตกมากกว่าหนึ่งครั้งหรือสองครั้งในแต่ละฤดูหนาว และในไม่กี่โอกาสที่ทำให้หิมะ มันมีความอบอุ่นเสมอด้วยหิมะเพื่อสะสม แทบไม่เคยมีอุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็งสิ่งที่ตลกคือว่าแม้แต่นิดเดียว หิมะก็เพียงพอที่จะยกเลิกธุรกิจโรงเรียนและปิด ไม่มีใครรู้วิธีการขับของ มันไม่เพียงพอสำหรับเด็ก ลิลลี่ แม่ เทอร์เนอร์ แม้ว่า เพราะหิมะที่มาอยู่ด้วยเบาบางเพื่อสร้างหิมะหรือไปเล่นสไลเดอร์ .แต่แล้วคืนหนึ่ง ในเดือนมีนาคมของปี 1993 สิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้น ระเบิดที่ไม่คาดคิดของอากาศเย็นจากแคนาดา และอากาศชื้นจากคาริบเบียนแปรสภาพในภาคตะวันออกของสหรัฐอเมริกาเพื่อสร้าง " พายุแห่งศตวรรษ”ทั้งหมดที่รู้ก็คือ เทอร์เนอร์ เด็กเมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมาเช้าวันเสาร์ มี 17 นิ้วของหิมะที่ไม่น่าเชื่อบนสนามหญ้าด้านหน้าของพวกเขาและไกลเท่าที่สายตาจะมองเห็นเทอร์เนอพ่อแม่ตกใจ คนส่วนใหญ่ในเมืองนี้ป่วย ที่เตรียมไว้ให้ เช่น พายุ พวกเขาไม่มีพลั่วขุดทางของพวกเขาออก และไม่มีเกลือ เพื่อป้องกันการลื่นไถล พวกเขามีความคิดที่ไม่มีสิ่งที่ต้องทำขณะที่ผู้ใหญ่ดูจะเป็นอัมพาตด้วย disbelief , เทอร์เนอร์ เด็กเริ่มมีเวลาของชีวิตของพวกเขา ลิลลี่แม่พบว่า เชือก ผูกติดกับฝาถังขยะโลหะสามารถทำแคร่ที่สมบูรณ์แบบ จอห์น เฮนรี่ คิดว่าถ้าเขาวางเท้าของเขาในถุงพลาสติกร้านขายของชํา ก่อนสวมรองเท้าฝนของเขา เท้าของเขาก็อุ่นได้นานขึ้น เรเชลทำนางฟ้าหิมะในทุกส่วนของบ้าน ด้วยกัน เด็กๆ ทุกคน ช่วยกันปั้นตุ๊กตาหิมะขนาดใหญ่และใส่ในหมวกของพ่อและเสื้อ ( เทอร์เนอร์ไม่ได้เป็นเจ้าของผ้าพันคอ !3 วันตรง เทอร์เนอร์ เด็กมีเวลาที่ยอดเยี่ยม พ่อของเด็ก ๆ ยังซื้อขนาดใหญ่สีฟ้าหิมะพลั่วขุด รถของพวกเขา แต่เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา อุณหภูมิตี 70 องศา และชีวิตของชาวใต้เหล่านี้กลับสู่ปกติ