MAN: Oh, please forgive me!. My wif

MAN: Oh, please forgive me!. My wife saw your rampion from the window, and she wanted it so bad, that she would have died if she didn’t have some to eat.
DAME GOTHEL: If you´re telling me the truth, I will let you take with you as much rampion as you want, only I make one condition. You must give me the child which your wife will bring into the world. It shall be well treated, and I will care for it like a mother.
MAN: No!. I can’t do that!.
DAME GOTHEL: Then your wife and your baby will day tonight!.
MAN: No, please, don’t harm them. I promise I will give you my child.
DAME GOTHEL: Very good then. Get out of here and take as many rampion as you want!.
NARRATOR: When the baby was born, the witch appeared, gave the child the name of Rapunzel, and took it away with her.
DAME GOTHEL: Ha, ha, ha,ha.
NARRATOR: Rapunzel grew into a beautiful child under the sun, she played in the woods and took very good care of her long hair
RAPUNZEL: I like to comb my long beautiful hair.
NARRATOR: When she was twelve years old, the witch shut her into a tower in the middle of a forest. The tower had neither stairs nor door, but near the top was a little window. When the witch wanted to go in, she placed herself beneath it.
DAME GOTHEL: Rapunzel, Rapunzel, let down your hair to me.
RAPUNZEL: Yes, let me unfasten my braided tresses so that you can climb up.
NARRATOR: After a year or two, the king’s son was walking in the forest when he heard a song, which was so charming that he stood still and listened.
RAPUNZEL: Du,du,du,la, la, la.
PRINCE: Oh, what a beautiful song!. Who is singing so lovely?.
NARRATOR: The lovely voice came from Rapunzel´s tower. The king’s son wanted to climb up to her, and looked for the door of the tower, but none was to be found.
PRINCE: Now what shall I do?. There´s no way of climbing up. There are no stairs and no doors.
NARRATOR: He went back home, but the singing had touched his heart, that every day he went out into the forest and listened to it. One day he was standing behind a tree, when he saw the witch coming, and he heard what she said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คน: โอ้ โปรดยกโทษให้ฉัน ภรรยาเห็น rampion ของคุณจากหน้าต่าง และเธออยากให้มันเลว ว่า เธอก็ตายถ้าเธอไม่ได้กินบางดาม GOTHEL: ถ้าคุณกำลังเล่าความจริง ฉันจะให้คุณใช้กับคุณ rampion มากเท่าที่คุณต้องการ เพียงหนึ่งเงื่อนไขทำ คุณต้องให้ฉันลูกซึ่งภรรยาของคุณจะนำเข้ามาในโลก มันจะถือว่าดี และผมจะดูแลมันเหมือนแม่มาคน: ไม่ ฉันไม่สามารถทำได้ที่ดาม GOTHEL: แล้วภรรยาของคุณและลูกน้อยของคุณจะคืนวันคน: ไม่ กรุณา ไม่เป็นอันตรายต่อพวกเขา ฉันสัญญาว่า ฉันจะให้ลูกของฉัน ดาม GOTHEL: ดีมากแล้ว จากที่นี่ และใช้ rampion มากเท่าที่คุณต้องการ ผู้บรรยาย: เมื่อเด็กเกิด แม่มดปรากฏ ให้เด็กชื่อของราพันเซล และเอามันไปกับเธอดาม GOTHEL: Ha, ha, ha, haผู้บรรยาย: ราพันเซลเติบโตเป็นเด็กที่สวยงามภายใต้ดวงอาทิตย์ เธอเล่นในป่า และเอาผมของเธอยาวดูแลดีมากราพันเซล: ชอบหวีผมที่ยาวสวยงามผู้บรรยาย: เมื่อเธออายุสิบสองปี แม่มดปิดเธอเป็นหอคอยกลางป่า ทาวเวอร์มีทั้งบันไดหรือประตู แต่ใกล้ด้านบนเป็นหน้าต่างเล็ก ๆ เมื่อแม่มดอยากไป เธออยู่ตัวเองภายใต้นั้นดาม GOTHEL: ราพันเซล ราพันเซล ให้ลงผมกับผมราพันเซล: ใช่ ให้ฉัน unfasten ของฉัน tresses ถักเพื่อให้คุณสามารถปีนขึ้นไปผู้บรรยาย: หลังสักปีหรือสอง โอรสาธิราชเดินในป่าเมื่อเขาได้ยินเพลง ซึ่งเป็นเสน่ห์ดังนั้นที่เขายืนนิ่ง และฟังราพันเซล: Du, du, du, la, la, laเจ้าชาย: โอ้ เพลงเป็นอะไรที่สวยงาม ใครจะร้องเพลงนั้นสวยผู้บรรยาย: เสียงน่ารักมาจากหอ Rapunzel´s โอรสาธิราชอยากปีนขึ้นเธอ และมองบานประตูของหอ แต่ไม่ได้พบเจ้าชาย: ตอนนี้ฉันควรจะทำ There´s วิธีการขึ้นมา ไม่มีบันไดและประตูไม่ได้ผู้บรรยาย: เขากลับมาบ้าน แต่ร้องเพลงได้สัมผัสหัวใจ ทุกวันที่เขาเดินเข้าไปในป่า และฟังมัน วันหนึ่งเขายืนอยู่หลังต้นไม้ เมื่อเขาเห็นแม่มดมา และเขาได้ยินเธอบอกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอ้ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ! ภรรยาของฉันเห็น rampion ของคุณจากหน้าต่าง เธอต้องการมันมาก เธอจะตายถ้าเธอไม่มีจะกินนางกอเธล : ถ้าคุณใหม่อีกครั้งบอกความจริงผม ผมจะช่วยให้คุณใช้เวลากับคุณ เช่น rampion มากเท่าที่คุณต้องการ แต่ให้เงื่อนไข คุณจะต้องให้เด็กที่ภรรยาของคุณจะนำโลก จะถูกดูแลเป็นอย่างดี และผมจะดูแลเหมือนแม่ผู้ชาย : ไม่ ! ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้ .นางกอเธล แล้วภรรยาของคุณและลูกน้อยของคุณจะวันที่คืนนี้ ! .ผู้ชาย : ไม่ ได้โปรด อย่าทำร้ายพวกเขา ฉันสัญญาว่าฉันจะให้คุณลูกนางกอเธล : ดีมากแล้ว ออกไปจากที่นี่ และ rampion ใช้เวลามากเท่าที่คุณต้องการ ! .ผู้บรรยาย : เมื่อทารกเกิดมา แม่มดปรากฏให้เด็กชื่อของราพันเซล และเอามันไปกับเธอนางกอเธล : ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่าผู้บรรยาย : ราพันเซลเติบโตเป็นเด็กที่สวยงามภายใต้ดวงอาทิตย์ เธอเล่นในป่า และดูแลดีมาก ผมยาวของเธอRapunzel : หนูชอบหวีผมยาวสวยของฉัน( บรรยาย ) เมื่อเธออายุได้สิบสองปี แม่มด ปิดปากเธอเข้าไปในอาคารในกลางของป่า หอมีทั้งบันไดและประตู แต่บริเวณด้านบนเป็นหน้าต่างเล็ก ๆน้อย ๆ เมื่อแม่มดที่อยากไปในตัว เธอวางใต้มันนางกอเธล : Rapunzel ราพันเซล ปล่อยผมลงเลยราพันเซล : ครับ ผมปลดผมถักเปียผมเพื่อให้คุณสามารถปีนขึ้นไปบรรยาย : หลังจากปีหรือสองปี โอรสของกษัตริย์กำลังเดินอยู่ในป่า เมื่อเขาได้ยินเพลงที่น่ารักมากๆ ที่เขายังคงยืนนิ่ง และฟังราพันเซล : ดู ดู ดู ลา ลา ลา ลา ลา .เจ้าชาย : โอ้ เป็นเพลงที่สวยงาม ! ใครร้องเพลงน่ารัก ? .ผู้บรรยาย : เสียงน่ารักออกมาจากหอคอยราพันเซลใหม่ . โอรสของกษัตริย์จะปีนขึ้นมา และมองที่ประตูของหอคอย แต่ไม่มีใครที่จะพบเจ้าชาย : ตอนนี้จะให้ฉันทำอะไร ? มีใหม่ไม่มีทางปีนขึ้นมา ไม่มีบันไดและประตูบรรยาย : เขากลับบ้าน แต่ร้องเพลงได้สัมผัสหัวใจของเขา ทุกๆ วัน เขาเข้าไปในป่า และรับฟังมัน วันนึง เขายืนอยู่หลังต้นไม้ เมื่อเขาเห็นแม่มดมาและเขาได้ยินสิ่งที่เธอพูด