hortly after he was born, in Tokyo

hortly after he was born, in Tokyo in 1943, Yohji Yamamoto studied English at Nippon University before graduating from Keio University with a degree in law in 1966. He then attended Bunka Fashion College, graduating with a fashion degree in 1969.


Having won a competition to travel to Paris he spent nine months attempting to sell his fashion sketches to magazines but was unable to sell a single one. He returned to Tokyo at the end of the decade already planning his own ready-to-wear line. He began by making clothes for his mother’s friends and soon one of his collections, made up entirely of raincoats, attracted the attention of a Japanese buyer who began to place orders for Yohji Yamamoto clothing. Before Yamamoto, dressmakers were seen as humble tradesmen but this life was not for Yamamoto who had travelled Europe and felt that designing clothes was as creative a calling as being an artist.


Yamamoto worked for several years as a freelance designer before creating his own company in 1972; his first collection was shown in Japan four years later. The dramatic presentation of his shows helped to make his name and Yamamoto’s signature became his deft blending of the exotic and powerful traditional Japanese dress with Western daywear.


Yamamoto designed clothes that could be combined in loose flowing layers, which were comfortable, chic and strangely elegant. At the time the styles coming out of Paris were, in the main hard rigid silhouettes and Yamamoto’s designs presented a different way of dressing. Early collections consisted of woven cotton and linen deep arm-holed dresses, inspired by oriental silhouettes and with detailing inspired by kimonos.


By the mid seventies Yamamoto had met Rei Kawakubo of Comme des Garçons fame and they soon became involved both creatively and personally. Yamamoto unleashed his aesthetic on an unsuspecting Paris in the early eighties. Showing in a combined collection with Kawakubo his billowing black styles in unpredictable layers bore no resemblance to anything in Paris or indeed the rest of the fashion world at the time. The widespread Press derision of this first collection was a shock to Yamamoto and his collision course with the establishment was set.


Ensuing collections followed the same lines with Yamamoto’s aesthetic constantly at odds with established fashion’s strong shoulder lines, power silhouettes, immaculate finishings and luxurious fabrics. However his and Kawakubo’s collections slowly became more accepted with British Vogue featuring an editorial devoted to ‘the Japanese’. Newly launched magazines such as i-D and The Face became the spiritual home for such radical, emerging fashion talent. This heralded a change in understanding and Yamamoto began to be seen as a visionary and a maestro and not a monster by the fashion press.


Every garment created in the Yamamoto studio is shown to the designer at least 10 times, over double the industry standard and a fitting for a single garment can last for days at a time while the designer drapes, pins and cuts the fabric. Each piece of Yohji Yamamoto clothing evolves from a starting point of the fabric, which is transformed through pattern cutting and fittings to the finished product. Everything is made in Japan and many pieces are finished by hand. All Yamamoto fabrics are made by the family run Chiso mill in Kyoto which was established in 1555 when it made monks’ clothing alongside the finest ceremonial robes and kimonos.


Yamamoto’s signature enlarged colourless silhouettes are often made from sinuous or fluid fabrics in varying textures. Known as an uncompromising and non-traditionalist sculptural designer, Yamamoto swaths and wraps the body in layers of unstructured voluminous garments. Many pieces of Yohji Yamamoto clothing have additional straps, flaps and pockets which become design features rather than necessities in the master designer’s hands.


The Yohji Yamamoto designer style has evolved over the years and his deconstructed oversized silhouette has been refined into a more fitted couture inspired one. Nevertheless his designs continue to question convention and ideas of style with their off kilter, thought provoking ideology. Yamamoto is known for his progressive spirit and for being at the vanguard of new design, seldom following trends, instead choosing to follow his own path.


‘I want to achieve anti-fashion through fashion. That’s why I’m always heading in my own direction. Because if you’re not waking up what is asleep, you might as well just stay on the beaten path.’


Often compartmentalised with his Japanese contemporaries, Yamamoto’s clothing is difficult to define, it is less extreme than Issey Miyake and more comprehensible than Kawakubo’s Comme des Garçons. Yamamoto himself is more often described as an artist, an intellectual or poet than a designer and his position at the forefront of fashion’s avant-garde has elevated his fame to almost mythic proportions amongst patrons and followers. His creations are at once progressive and classic, elevated above fashions whims and seasonal trends, transcending even gender stereotypes and style conventions. Yamamoto’s work has gained wider acknowledgement through his collaborations with other brands and with artists from varying genres including Placebo, Takeshi Kitano and Heiner Müler.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

hortly หลังจากที่เขาเกิด โตเกียวใน 1943 ยามาโมโตะ Yohji เรียนภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยนิปปอนก่อนจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยกับตัวกฎหมายใน 1966 เขาเข้าร่วมวิทยาลัยแฟชั่นวัดโช จบ ด้วยปริญญาแฟชั่นใน 1969 แล้ว เขาได้รับรางวัลการแข่งขันการเดินทางไปปารีสใช้เวลา 9 เดือนที่พยายามขายของเขาร่างแฟชั่นนิตยสาร แต่ไม่สามารถขายเป็นหนึ่งเดียว เขากลับไปโตเกียวเมื่อสิ้นสุดทศวรรษที่แล้ววางแผนบรรทัดเอง ready-to-wear เขาเริ่ม ด้วยการทำให้เสื้อผ้าของแม่เพื่อน และเร็ว ๆ นี้ หนึ่งคอลเลกชันของเขา ทำขึ้นทั้งหมดของเสื้อกันฝน ดึงดูดความสนใจของผู้ซื้อญี่ปุ่นเริ่มการวางใบสั่งยามาโมโตะ Yohji เสื้อผ้า ก่อนยามาโมโตะ dressmakers ก็เห็นเป็น tradesmen อีก แต่ชีวิตนี้ไม่มียามาโมโตะที่เคยเดินทางไปยุโรป และรู้สึกว่า การออกแบบเสื้อผ้าสร้างสรรค์โทรศัพท์เป็น ศิลปิน ยามาโมโตะทำงานหลายปีเป็นนักออกแบบอิสระก่อนที่จะสร้างบริษัทของเขาเองในปี 1972 ชุดแรกของเขาที่แสดงในญี่ปุ่น 4 ปี งานนำเสนอของเขาแสดงละครช่วยให้ชื่อของเขา และลายเซ็นของยามาโมโตะกลายเป็น เขาผสมผสานมือดีของแปลกใหม่ และมีประสิทธิภาพญี่ปุ่นแต่งกายแบบดั้งเดิมมี daywear ตะวันตก ยามาโมโตะออกแบบเสื้อผ้าที่หลวมไหลชั้น สบาย ทันสมัย และสง่างามแพงกว่าซึ่งอาจรวม เมื่อ ลักษณะที่มาจากปารีส ได้ ใน silhouettes แข็งหนักหลัก และเป็นยามาโมโตะออกแบบนำเสนอวิธีต่าง ๆ การแต่งกาย ชุดแรกประกอบด้วยฝ้าย และลึกผ้าลินินแขนกิจชุด บันดาล silhouettes ที่โอเรียนเต็ล และ มีรายละเอียดบันดาล kimonos โดยความกลางยามาโมโตะได้พบพระมหากษัตริย์ Kawakubo Comme des Garçons ขจร และพวกเขาเร็ว ๆ นี้เริ่มเกี่ยวข้องอย่างสร้างสรรค์ ทั้งส่วนตัว ยามาโมโตะปลดปล่อยความงามของเขาในปารีส unsuspecting ในอันดับต้น แสดงในคอลเลกชันรวมกับ Kawakubo ลักษณะสีดำของเขาโปร่งมีคลื่นในชั้นคาดเดาไม่เจาะไม่มีรูปอะไรในปารีส หรือแน่นอนส่วนเหลือของโลกแฟชั่นในเวลา Derision ข่าวการแพร่หลายของชุดแรกนี้ได้ช็อกยามาโมโตะและหลักสูตรของเขาชนกับสถานประกอบการที่ตั้ง เพราะเรียกเก็บเงินตามบรรทัดเดียวกับความงามของยามาโมโตะ at odds with สร้างแฟชั่นเส้นไหล่แข็งแกร่ง silhouettes พลังงาน นฤมล finishings และเนื้อผ้าหรูหราอย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม เขาและคอลเลกชันของ Kawakubo ช้ากลายเป็นมากขึ้นยอมรับกับ Vogue อังกฤษแห่งกองการอุทิศให้กับ 'ญี่ปุ่น' เพิ่งเปิดตัวนิตยสาร i-D และหน้ากลายเป็น คอนโดพรสวรรค์เช่นแฟชั่นรุนแรง เกิดใหม่ฝ่ายวิญญาณ นี้ยกย่องว่า การเปลี่ยนแปลงในความเข้าใจ และเริ่มยามาโมโตะได้มีวิสัยทัศน์ และตัว maestro และมอนสเตอร์ไม่ตามข่าวแฟชั่น ทุกเสื้อผ้าที่สร้างขึ้นในสตูดิโอยามาโมโตะแสดงขึ้นให้แบบน้อย 10 ครั้ง มากกว่าสองอุตสาหกรรมมาตรฐาน และเหมาะสมสำหรับเสื้อผ้าเดียวสามารถสุดท้ายสำหรับวันที่แบบ drapes หมุด และตัดผ้า แต่ละชิ้นของยามาโมโตะ Yohji เสื้อผ้าอยู่เสมอจากจุดเริ่มต้นของผ้า ซึ่งเปลี่ยนรูปแบบตัดและอุปกรณ์ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป ทำในญี่ปุ่น และหลายชิ้นจะเสร็จด้วยมือ ผ้ายามาโมโตะทั้งหมดทำ โดยโรง Chiso รันครอบครัวในเกียวโตซึ่งก่อตั้งขึ้นใน 1555 เมื่อมันทำให้เสื้อผ้าของพระสงฆ์ควบคู่ไปกับเสื้อคลุมอย่างดีที่สุดและ kimonos ยามาโมโตะของ silhouettes สีใสลายเซ็นขยายมักจะทำจากผ้า sinuous หรือของเหลวในพื้นผิวที่แตกต่างกัน เรียกว่าความแน่วแน่ และไม่ใช่ traditionalist รูปนักออกแบบ swaths ยามาโมโตะ และตัดเนื้อหาในเลเยอร์ของเสื้อผ้า voluminous ที่ไม่มีโครงสร้าง ออกแบบหลายชิ้นของยามาโมโตะ Yohji เสื้อผ้ามีสายเพิ่มเติม flaps และกระเป๋าซึ่งเป็นลักษณะการทำงานมากกว่าปัจจัยในมือของนักออกแบบหลักการ มีพัฒนาแบบออกยามาโมโตะ Yohji ปี และรูปเงาดำขนาดใหญ่ของเขา deconstructed มีการกลั่นในอื่น ๆ สูงผ่อนแรงบันดาลใจหนึ่ง อย่างไรก็ตาม การออกแบบของเขาต่อไปประชุมคำถามและความคิดของสไตล์ของ kilter ออก ความคิดอุดมการณ์ฟอเร็กซ์ ยามาโมโตะเป็นที่รู้จัก สำหรับจิตวิญญาณของเขาก้าวหน้า และ การทัพหน้าออกแบบใหม่ บทบาทต่อแนวโน้ม แต่ เลือกไปตามเส้นทางของเขาเอง ' ฉันต้องการให้เกิดการต่อต้านแฟชั่นผ่านแฟชั่น คือเหตุผลที่ทำไมฉันเสมอเป็นหัวเรื่องในทิศทางของตัวเอง เพราะถ้าคุณกำลังไม่ตื่นหลับคืออะไร คุณเพียงเช่นอาจอยู่ที่บนเส้นทางตีกัน ' Compartmentalised มักจะ มี contemporaries ของญี่ปุ่น เสื้อผ้าของยามาโมโตะเป็นเรื่องยากที่จะกำหนด มากน้อยกว่าเกะ Issey และ comprehensible ยิ่งกว่าของ Kawakubo Comme des Garçons ยามาโมโตะเองเป็นบ่อยอธิบายศิลปิน ทรัพย์สินทางปัญญา หรือกวีมากกว่านักออกแบบ และตำแหน่งของเขาในของของแฟชั่น avant-garde ได้ยกระดับชื่อเสียงของเขาเพื่อสัดส่วนที่เกือบ mythic หมู่สมาชิกและลูกศิษย์ เขาสร้างสรรค์ครั้งก้าวหน้า และ คลาสสิก ยกระดับเหนือ whims มือแฟชั่น และแนวโน้มตามฤดูกาล transcending แม้เพศมักและลักษณะแบบแผน ทำงานของยามาโมโตะได้รับการยอมรับกว้างขึ้นผ่านความร่วมมือของเขา กับยี่ห้ออื่น ๆ และศิลปินจากประเภทต่าง ๆ รวมทั้งยาหลอก ทาเคชิ Kitano Heiner Müler

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

hortly หลังจากที่เขาเกิดในโตเกียวในปี 1943 yohji ยามาโมโตะเรียนภาษาอังกฤษที่ญี่ปุ่นก่อนเรียนจบจากมหาวิทยาลัย Keio University ด้วยปริญญาในกฎหมายใน 1966 . จากนั้นเขาก็เรียนแฟชั่น บุนกะ ที่จบด้วยแฟชั่น

: 1969ได้รับรางวัลการแข่งขันเดินทางไปปารีส เขาใช้เวลาเก้าเดือนพยายามที่จะขายสเก็ตช์แฟชั่นของเขากับนิตยสาร แต่ไม่สามารถขายได้อันเดียว เขากลับมาที่โตเกียวในตอนท้ายของทศวรรษวางแผนของเขาเองพร้อมที่จะใส่บรรทัด เขาเริ่มโดยการทำเสื้อผ้าสำหรับเพื่อนของแม่ของเขาและเร็ว ๆนี้หนึ่งของคอลเลกชันของเขาสร้างขึ้นทั้งหมดของ raincoats ,ดึงดูดความสนใจของผู้ซื้อชาวญี่ปุ่นที่เริ่มสั่งซื้อเสื้อผ้า yohji ยามาโมโตะ ก่อนที่ยามาโมโตะ dressmakers ถูกมองว่าต่ำต้อย แต่ชีวิตนี้ช่างไม่มียามาโมโตะ ได้เดินทางไปยุโรป และรู้สึกว่า การออกแบบเสื้อผ้า คือ สร้างสรรค์เป็น เรียกว่าเป็นศิลปิน


ยามาโมโตะ ทำงานมาหลายปีเป็นนักออกแบบอิสระ ก่อนที่จะสร้าง บริษัท ของตัวเองใน 1972 ;คอลเลกชันแรกของเขาคือแสดงในญี่ปุ่นสี่ปีต่อมา การนำเสนอที่น่าทึ่งของการแสดงของเขาช่วยให้เขาชื่อ และลายเซ็น ยามาโมโตะกลายเป็นผสมคล่องแคล่วของเขาของความแปลกใหม่และมีประสิทธิภาพชุดแบบญี่ปุ่นกับตะวันตก daywear


ยามาโมโตะการออกแบบเสื้อผ้าที่สามารถจะรวมอยู่ในหลวมไหลชั้นซึ่งมีความสะดวกสบาย ทันสมัย และสวยงามอย่างน่าประหลาดในเวลาที่รูปแบบออกมาจากปารีสอยู่ในหลักแข็งเงาและยามาโมโตะออกแบบนำเสนอวิธีที่แตกต่างของการ คอลเลกชันแรกประกอบด้วยผ้าฝ้ายและผ้าลินินแขนลึกอยู่ชุดแรงบันดาลใจจากตะวันออกและมีรายละเอียดเกี่ยวกับแรงบันดาลใจจากชุดกิโมโน

.โดยอายุเจ็ดสิบกลาง ยามาโมโตะเจอเร คาวาคูโบะของกลุ่มดาวแกะชื่อเสียงและพวกเขาเร็ว ๆนี้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องทั้งสร้างสรรค์และเป็นการส่วนตัว ยามาโมโตะปลดปล่อยของเขาสวยงามในปารีสไม่สงสัยใน eighties ต้นการแสดงในชุดรวมกับ คาวาคูโบะของเขาโขมงดำในลักษณะคาดเดาไม่ได้ชั้นเบื่อไม่เหมือนอะไรในปารีสหรือแน่นอนส่วนที่เหลือของโลกแฟชั่นในเวลานี้ แพร่หลายกดเยาะเย้ยของคอลเลกชันแรกนี้ถูกช็อกกับยามาโมโตะและหลักสูตรการปะทะกันของเขากับการตั้งค่า

.คอลเลกชันที่ตามมาตามเดียวกันบรรทัดกับยามาโมโตะเป็นสุนทรียภาพอย่างต่อเนื่องหมางเมินกับสร้างแฟชั่นแข็งแรงไหล่สายไฟฟ้า , silhouettes , กินผ้าโอ่อ่า และหรูหรา อย่างไรก็ตาม ของเขา และ คาวาคูโบะของคอลเลกชันช้าก็ยิ่งเป็นที่ที่มีบรรณาธิการ Vogue อังกฤษเพื่อรองรับ ' ญี่ปุ่น 'ที่เพิ่งเปิดตัวนิตยสารเช่น i-d และหน้ากลายเป็นบ้านของจิตวิญญาณเช่นราก , แฟชั่นความสามารถที่เกิดขึ้นใหม่ นี้ได้รับการเปลี่ยนแปลงในความเข้าใจและยามาโมโตะเริ่มจะเห็นเป็นช่างจินตนาการและโตรและไม่ใช่สัตว์ประหลาด โดยแฟชั่นกด


ทุกเสื้อผ้าที่สร้างขึ้นในสตูดิโอ ยามาโมโตะแสดง Designer อย่างน้อย 10 ครั้งกว่าสองเท่าของอุตสาหกรรมมาตรฐานและเหมาะสมสำหรับตัดเย็บเสื้อผ้าเดียวสามารถสุดท้ายสำหรับวันในเวลาในขณะที่ออกแบบผ้าม่าน , หมุดและตัดผ้า แต่ละชิ้นของเสื้อผ้า yohji ยามาโมโตะค่อย ๆ เปลี่ยนจากจุดเริ่มต้นของผ้า ซึ่งเป็นการเปลี่ยนผ่านตัดรูปแบบและอุปกรณ์ให้เสร็จผลิตภัณฑ์ ทุกอย่างที่ทำในญี่ปุ่น และหลายชิ้นก็เสร็จด้วยมือผ้ายามาโมโต้ ทั้งหมดจะทำโดยครอบครัววิ่งและโรงสีในเกียวโต ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 1555 เมื่อมันทำให้เสื้อผ้าของพระสงฆ์กับที่ดีที่สุดสำหรับออกงานและ kimonos


ยามาโมโตะลายเซ็นขยายสีเงา มักทำจากผ้าอ่อนช้อยหรือของเหลวในพื้นผิวที่แตกต่างกัน . เรียกว่าแน่วแน่และไม่อนุรักษนิยมออกแบบประติมากรรม ,ยามาโมโตะเพาะปลูกและตัดร่างกายในชั้นของเสื้อผ้ามากมายใหม่ เสื้อผ้าหลายชิ้น yohji ยามาโมโตะมีสายสะพายเพิ่ม flaps และกระเป๋าซึ่งเป็นคุณสมบัติการออกแบบมากกว่าปัจจัยในมืออาจารย์ผู้ออกแบบ

.การ yohji ยามาโมโตะดีไซน์สไตล์มีการพัฒนาผ่านปีและเงาโคร่งของเขาชิ้นส่วนที่ได้รับการขัดเกลาในเพิ่มเติมเข็มขัด couture แรงบันดาลใจ 1 อย่างไรก็ตามการออกแบบของเขายังคงคำถามอนุสัญญาและความคิดของรูปแบบของพวกเขาออก kilter คิดว่ายั่ว อุดมการณ์ ยามาโมโตะเป็นที่รู้จักสำหรับวิญญาณก้าวหน้าของเขา และอยู่ในระดับแนวหน้าของการออกแบบใหม่ไม่ตามเทรนด์ แทนการเลือกเดินตามเส้นทางของเขาเอง

' ฉันต้องการเพื่อให้บรรลุต่อต้านแฟชั่นผ่านแฟชั่น นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมักจะไปในทิศทางของตัวเอง เพราะถ้านายไม่ตื่นแล้วจะหลับ คุณจะอยู่บนเส้นทางทอง '


มักจะ compartmentalised กับโคตรญี่ปุ่นของเขา เสื้อผ้า ยามาโมโตะก็เป็นเรื่องยากที่จะกําหนดมันมากน้อยกว่าอิซเซ มิยาเกะ แล้วก็เข้าใจมากกว่า คาวาคูโบะเป็นกอมเดการ์ซง . ยามาโมโตะเองก็อธิบายมักจะเป็นศิลปิน เป็นปัญญา หรือกวีมากกว่านักออกแบบและตำแหน่งของเขาในแถวหน้าของแฟชั่นเปรี้ยวจี๊ดมีการยกระดับชื่อเสียงของเขาเกือบ Mythic สัดส่วนในหมู่ลูกค้าและลูกน้อง ผลงานของเขาที่เคยก้าวหน้าและคลาสสิกยกระดับเหนือแฟชั่น whims และแนวโน้มตามฤดูกาล , transcending แม้แบบแผนเพศและการประชุมแบบ ยามาโมโตะงานได้รับยอมรับผ่านสื่อของเขากว้างขึ้นกับยี่ห้ออื่น ๆและกับศิลปินจากละครประเภทรวมทั้ง ) ทาเคชิ คิตาโน่ และ ไฮเนอร์ M üเลอ .