Among the morning mist, under the w

Among the morning mist, under the wisterias, a woman in green clothes motionlessly let the wisteria fell on her. She smiled quietly.

“Who are you?”

“My name is Jin Luo and who are you?”

Who?

Every night, the little monk will suddenly open his eyes. An empty look.

The bright moonlight spilled through the window into the room, making the little monk’s face seem a little pale. He rolled over and shrunk in the quilt. It’s that dream again. It’s that girl again. Every time he woke up, he would not be able to remember her name or her appearance. But in his heart there’s always an inexplicable familiar feeling as if he knew her.

“Well……Wu Nian1, did you dream again,” the senior sleeping in the same bed as him asked. “Don’t pull my quilt.”

Wu Nian muffled: “Sorry, senior.”

He has a dreaming illness. He can’t sleep well. Sometimes, he’ll wake up while shouting. His family thought he was possessed. Since his childhood, they took him to temple on the mountain to let him live there.

Every day after reciting the dharma, his illness will get a lot better. But occasionally, he’ll still wake up at night and can’t remember the things he dreamed off. Just his heart will feel empty.

Early in the morning, after the morning classes finished, Fang Zhang called Wu Nian away. He commanded Wu Nian to go live at the back mountain and to help the elderly monk take care of the back mountain. Wu Nian nicely complied and in the afternoon, he picked up his things and went to the back mountain.

Outside of the house on the back mountain, there’s a huge wisteria tree. No one knows which predecessor planted it. Kong Dao monk is already old and couldn’t do many things anymore. All the things that needed to be done to take care of the back mountain have been handed over to Wu Nian.

Wu Nian got this job, but he didn’t work as sincere and good as before. Always lost in thoughts while looking at the wisterias. For this reason, he doesn’t know how many slaps he has suffered.

Year after years, he observed the wisterias blooming and falling. Unconsciously ten years has passed. Kong Dao monk passed away. He now lives alone at the back mountain. He slowly became from a little monk to a big monk.

That day, the wind was breezing and it was sunny. The wisterias were just blooming. A string of flowers poured down like waterfall. In the sunlight, it turned the yard in a dream like purple.

As usual, Wu Nian was holding a broom and looking up at the wisterias in blankly absence. Suddenly he heard a girl’s stunning praise: “What beautiful wisterias!”

Wu Nian turned around to look. A girl dressed in light yellow skirts walked from that side of the mountain and stood not far away from the wisteria tree. She looked up at the wisteria and forgot to close her mouth in amazement. The girl stood for a long moment before she saw Wu Nian at the side. She was shocked again and exclaimed: “What a beautiful monk!”

Wu Nian lowered his eyes, turned and began to slowly cleaning.

That girl covered her mouth and seemed to know that those words were somewhat out of line. She blushed and rushed to explain: “Sorry, sorry, dashi2, , don’t mind me. I didn’t want to offend you…..I just have a loose tongue.”

Since the other party has said that, Wu Nian thought it wouldn’t be good to fuss over it anymore. He bowed and said: “Emituofo3, shizu4, help yourself.

The girl scratched her head while smiling: “It’s good if you just don’t blame for being out of line.”

The girl’s words hardly left, suddenly Fang Zhang came from the small road.

“Nushizu (female version of shizu) walks too fast. It’s difficult for this old monk to catch up.”

The girl stuck her tongue out. Fang Zhang turned to look at Wu Nian and commanded: “It’s good that Wu Nian is also here. This is the Miss from Shi fu down the mountain. Her body isn’t well. She needs to come live in the mountains for some days. The back mountain is a quiet place. In the future, Wu Nian, take care of Miss Shi.”

Wu Nian hesitated. He didn’t even find ground for refusal when he heard the girl’s hearty chuckle: “Wu Nian dashi, this little girl, Shi Qian, will be in dashi’s care.”

Wu Nian opened his mouth, but didn’t know what to say.

After Shi Qian came to live at the back mountain, the time of Wu Nian staring in daze at the wisteria tree has become less and less. This girl who has a straightforward temperament and who loves to laugh is always in some kind of situation that made him helpless. Always saying many things that made him speechless. Always doing a lot of things that made him didn’t know if he should cry or laugh.

Every day, she can make the quiet back mountain into a very noisy place. At day time, Wu Nian is endless fatigue. At night, the moment he touch the pillow and closes his eyes, he’ll immediately fall asleep. There is no time to dream about that dream.

Day after day, he became accustomed to the noisy Shi Qian beside him. When looking at her, he no longer can see something else.

The wisteria bloomed a lifetime beside them. One day, Shi Qian has been taken down the mountain by the people of her fu to celebrate her father’s birthday.

In Wu Nian’s eyes he can finally look at the waterfall of the wisterias.

On a day where the sky is blue, his mind suddenly flashed a scene. A green dressed girl standing below the wisteria tree, looking at them motionlessly. Her side profile is so beautiful, making people afraid to touch it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท่ามกลางไอหมอกยามเช้า ภายใต้ wisterias ผู้หญิงในเสื้อผ้าสีเขียวให้ wisteria มองไปที่เธอ motionlessly เธอยิ้มอย่างเงียบ ๆ"คุณเป็นใคร""ชื่อของฉันคือ ลูจิและคุณคือใครใครทุกคืน พระน้อยจะก็เปิดตาของเขา มีลักษณะว่างเปล่าแสงจันทร์สว่างหกผ่านหน้าต่างเข้าไปในห้องพัก ทำให้ใบหน้าของพระน้อยที่ดูเหมือนซีดเล็กน้อย เขาสะสม และ shrunk ในการควิลท์ มันเป็นความฝันอีกครั้ง มันเป็นที่สาวอีกครั้ง ทุกครั้งที่เขาตื่นขึ้น เขาจะไม่สามารถจำชื่อของเธอหรือลักษณะของเธอ แต่ในหัวใจ มีความรู้สึกคุ้นเคยที่ inexplicable ว่าเขารู้ว่าเธอ"ดี... วู Nian1 ไม่ได้คุณฝันอีก อาวุโสนอนเตียงเดียวกันเป็นเขาถาม "อย่าดึงควิลท์ของฉัน"Wu Nian muffled: "ขออภัย อาวุโส"เขามีโรค dreaming เขาไม่สามารถนอนหลับได้ดี บางครั้ง เขาจะตื่นขึ้นขณะ shouting ครอบครัวของเขาคิดว่า เขาได้มอบ ตั้งแต่วัยเด็กของเขา พวกเขาใช้วัดบนภูเขาเพื่อให้เขามีชีวิตอยู่ทุกวันหลังจากการอ่านธรรม การเจ็บป่วยของเขาจะได้ดีขึ้นมาก แต่บางครั้ง เขาจะยังตื่นในเวลากลางคืน และไม่สามารถจำสิ่งที่เขาฝันออก เพียงหัวใจของเขาจะรู้สึกว่างเปล่าเช้าตรู่ หลังจากเรียนเช้าเสร็จ ฟางจางเรียกว่า Wu Nian เก็บ เขาสั่งให้ Wu Nian ไปอยู่ที่ภูเขาหลัง และช่วยดูแลเขาหลังพระสงฆ์ผู้สูงอายุ Wu Nian กำกับดี และในช่วงบ่าย เขารับสิ่งของเขา และไปหลังภูเขานอกบ้านหลังเขา มีต้นไม้ใหญ่ wisteria ไม่มีใครรู้ที่รุ่นก่อนปลูกมัน ดาวอินเตอร์เนชั่นแนลพระเก่าอยู่แล้ว และไม่สามารถทำสิ่งต่าง ๆ มากมายอีกต่อไป ทุกสิ่งที่ต้องการดูแลเขาหลัง ได้มอบให้ Wu NianWu Nian ได้งานนี้ แต่เขาไม่ได้ทำงาน เป็นจริงใจดีก่อน เสมอแพ้ในความคิดขณะที่การ wisterias ด้วยเหตุนี้ เขาไม่รู้กี่ slaps เขาได้รับความเดือดร้อนปีหลังจากปี เขาสังเกต wisterias blooming และล้ม รับ 10 ปีได้ผ่านไป สวรรคตพระดาวอินเตอร์เนชั่นแนล เขาตอนนี้อยู่คนเดียวที่เขากลับมา เขาช้ากรรมกรจากพระน้อยพระใหญ่วัน ลมล้างหน้าและท่อ และก็ซันนี่ เพียงมี blooming wisterias Poured ลงของดอกไม้เช่นน้ำตก ในแสงแดด จะเปิดลานในความฝันเช่นสีม่วงตามปกติ Wu Nian ถูกถือเป็นไม้กวาด และหาที่ wisterias ใน blankly ขาด ทันใดนั้นเขาได้ยินสรรเสริญสวยงามของผู้หญิง: "สิ่งสวยงาม wisterias "Wu Nian เปิดรอบดู สาวแต่งตัวในแสงสีเหลืองกระโปรงเดินจากด้านนั้นของเขา และยืนอยู่ไม่ไกลจากต้น wisteria เธอมองขึ้น wisteria และลืมที่จะปิดปากของเธอในความประหลาดใจ หญิงสาวยืนช่วงยาวก่อนเธอเห็น Wu Nian ด้าน เธอตกใจอีก และทางหลุดรอด: "สิ่งสวยงามพระ"Wu Nian ลดลงตา เปิด และเริ่มช้าลงซักสาวที่ครอบปากของเธอ และดูเหมือนจะ รู้ว่า คำเหล่านั้นได้ค่อนข้างไม่บรรทัด เธอขวยเขิน และวิ่งอธิบาย: "ขออภัย ขอ อภัย dashi2,, ไม่ใจฉัน ไม่อยากบาดคุณ... เพียงแล้วลิ้นหลวม"เนื่องจากบุคคลที่กล่าวว่า Wu Nian คิดว่า มันจะไม่ดี fuss มันอีกต่อไป เขาก้มกราบ และกล่าวว่า: "Emituofo3, shizu4 ช่วยตัวเองหญิงสาวมีรอยขีดข่วนหัวเธอในขณะที่ยิ้ม: "ได้ดีถ้าคุณเพียงไม่ตำหนิการถูกออกจากบรรทัด"คำของหญิงสาวแทบไม่เหลือ ทันใดนั้นเตียวฟางมาจากถนนเส้นเล็ก ๆ"Nushizu (หญิงรุ่น shizu) เดินเร็วเกินไป มันเป็นเรื่องยากสำหรับพระนี้เก่าให้ทัน"หญิงสาวติดอยู่ลิ้นของเธอออก หันไปมอง Wu Nian เตียวฟาง และสั่ง: "ก็ดีว่า Wu Nian ก็ที่นี่ โดยนางสาวจากฟูชิลงจากภูเขา ร่างกายของเธอไม่ดี เธอต้องมาอยู่ในบางวัน เขากลับเป็นสถานที่เงียบสงบ ในอนาคต Wu Nian ดูแลชิพลาด"Wu Nian hesitated เขาไม่ได้ค้นหาล่างปฏิเสธเมื่อเขาได้ยิน chuckle แสนอร่อยของสาว: "Wu Nian ฉือ สาวน้อยนี้ Shi เคียน จะได้ในการดูแลของฉือ"Wu Nian เปิดปากของเขา แต่ไม่รู้จะพูดอะไรหลังจากที่ชิเคียนมาอยู่ที่ภูเขาหลัง Wu Nian จ้องมองในเวลาดึกที่ต้น wisteria ได้กลายเป็นน้อย ผู้หญิงคนนี้ที่มี temperament ตรงไปตรงมา และคนที่ชอบหัวเราะได้เสมอในบางประเภทของสถานการณ์ที่ทำให้เขากำพร้า เสมอว่า สิ่งที่ทำให้เขาพูด เสมอทำมากสิ่งที่ทำให้เขาไม่ทราบว่าเขาควรร้องไห้ หรือหัวเราะทุกวัน เธอสามารถทำเขากลับเงียบสงบเป็นสถานที่ดีมาก วันเวลา Wu Nian เป็นล้าสิ้นสุด ในเวลากลางคืน ช่วงเวลาที่เขาสัมผัสหมอน และปิดตาของเขา เขาจะทันทีนอนหลับไป มีเวลาในการฝันเกี่ยวกับความฝันตลอดวัน เขาก็คุ้นเคยกับเคียนชิคะอยู่ข้างเขา มองเธอ เขาไม่สามารถเห็นสิ่งอื่นการ wisteria bloomed ชีวิตข้าง ๆ วันหนึ่ง เคียน Shi ถูกนำลงจากภูเขาคนฟูเธอฉลองวันเกิดของพ่อของเธอWu Nian ตา เขาก็สามารถดูที่น้ำตกของ wisteriasในวันที่ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า จิตใจของเขาถ่ายฉากทันที สีเขียวแต่งตัวผู้หญิงยืนอยู่ใต้ต้นไม้ wisteria มองพวกเขา motionlessly โปรไฟล์ของเธอด้านข้างเพื่อความสวยงาม ทำให้คนกลัวที่จะสัมผัสมันได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท่ามกลางทะเลหมอกยามเช้าภายใต้ wisterias ที่ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดเขียวแอ้งแม้งให้ Wisteria ลดลงของเธอ เธอยิ้มอย่างเงียบ ๆ . "คุณเป็นใคร?" "ฉันชื่อจินลูและคุณเป็นใคร?" ใคร? ทุกคืนที่พระภิกษุสงฆ์เล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ ๆ ก็จะเปิดตาของเขา รูปลักษณ์ที่ว่างเปล่า. แสงจันทร์สว่างที่หกรั่วไหลผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องที่ทำให้ใบหน้าของพระภิกษุสงฆ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ดูเหมือนอ่อนเล็ก ๆ น้อย ๆ เขากลิ้งไปมาและการหดตัวในผ้าห่ม มันเป็นความฝันอีกครั้ง มันเป็นสาวอีกครั้ง เวลาที่เขาตื่นขึ้นมาทุกคนเขาจะไม่สามารถที่จะจำชื่อหรือลักษณะที่ปรากฏของเธอ แต่ในหัวใจของเขามีเสมอความรู้สึกที่คุ้นเคยอธิบายไม่ได้ว่าถ้าเขารู้ว่าเธอ. "ดี ...... วู Nian1 คุณก็ฝันอีกครั้ง" นอนอยู่บนเตียงในระดับสูงเช่นเดียวกับที่เขาถาม "อย่าดึงผ้าห่มของฉัน." วู Nian ในลำคอ "ขออภัยอาวุโส." เขามีความฝันความเจ็บป่วย เขาไม่สามารถนอนหลับได้ดี บางครั้งเขาจะตื่นขึ้นมาในขณะที่ตะโกน ครอบครัวของเขาคิดว่าเขาถูกครอบงำ ตั้งแต่วัยเด็กของเขาพวกเขาพาเขาไปที่วัดบนภูเขาที่จะให้เขาอาศัยอยู่ที่นั่น. ทุกวันหลังจากท่องธรรม, ความเจ็บป่วยของเขาจะได้รับมากขึ้น แต่บางครั้งเขาก็ยังจะตื่นขึ้นมาในเวลากลางคืนและไม่สามารถจำสิ่งที่เขาฝันออก เพียงหัวใจของเขาจะรู้สึกว่างเปล่า. ในช่วงเช้าหลังจากที่เรียนตอนเช้าเสร็จแล้วเรียกว่าฝางเหวยอู๋ Nian ออกไป เขาสั่งให้วู Nian ที่จะไปอยู่บนภูเขาด้านหลังและเพื่อช่วยให้พระภิกษุสงฆ์ผู้สูงอายุดูแลของภูเขากลับ วู Nian ปฏิบัติอย่างดีและในช่วงบ่ายเขาหยิบขึ้นมาสิ่งที่เขาและเดินไปที่ภูเขาหลัง. นอกของบ้านบนภูเขาด้านหลังมีต้นไม้ขนาดใหญ่ Wisteria ไม่มีใครรู้ว่าบรรพบุรุษที่ปลูกไว้ ฮ่องกงพระภิกษุสงฆ์ที่มีอยู่แล้วดาวเก่าและไม่สามารถทำหลายสิ่งหลายอย่างอีกต่อไป ทุกสิ่งที่จำเป็นต้องทำในการดูแลของภูเขาที่กลับมาได้รับการส่งมอบให้กับวู Nian. วู Nian ได้งานนี้ แต่เขาไม่ได้ทำงานตามที่จริงใจและดีเหมือน แต่ก่อน หายไปเสมอในความคิดขณะที่มอง wisterias ด้วยเหตุนี้เขาไม่ทราบว่าหลายตบเขาได้รับความเดือดร้อน. ปีหลังจากปีที่ผ่านมาเขาสังเกตเห็น wisterias บานและลดลง ไม่รู้สิบปีผ่านไป ฮ่องกงดาวพระสงฆ์ล่วงลับไปแล้ว ตอนนี้เขาอยู่คนเดียวที่ภูเขาด้านหลัง ช้าเขาก็กลายเป็นพระภิกษุสงฆ์จากเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะเป็นพระใหญ่. วันนั้นลมได้ breezing และมันก็เป็นแดด wisterias เป็นเพียงแค่บาน สตริงของดอกไม้ที่เทลงมาเหมือนน้ำตก ในแสงแดดจะเปิดสนามในความฝันเช่นสีม่วง. ตามปกติวู Nian ถือไม้กวาดและมองขึ้นไปที่ wisterias ในกรณีที่ไม่มี blankly ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงสรรเสริญที่สวยงามของหญิงสาว: "สิ่งที่ wisterias สวยงาม!" วู Nian หันไปมอง หญิงสาวในชุดกระโปรงสีเหลืองอ่อนเดินจากด้านข้างของภูเขาที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากต้นไม้ Wisteria เธอมองมาที่ Wisteria และลืมที่จะปิดปากของเธอด้วยความประหลาดใจ หญิงสาวที่ยืนสำหรับช่วงเวลานานก่อนที่เธอเห็นอู๋ Nian ที่ด้านข้าง เธอก็ต้องตกใจอีกครั้งและอุทาน: "สิ่งที่พระภิกษุสงฆ์ที่สวยงาม". วู Nian ลดลงดวงตาของเขาหันและเริ่มที่จะค่อย ๆ ทำความสะอาดสาวที่ปกคลุมปากของเธอและดูเหมือนจะรู้ว่าคำพูดเหล่านั้นค่อนข้างออกจากสาย เธอเขินและรีบวิ่งไปอธิบาย: "ขอโทษขออภัย dashi2, ไม่ใจฉัน ฉันไม่ต้องการที่จะรุกรานคุณ ... ..I เพียงแค่มีลิ้นหลวม. "เนื่องจากบุคคลอื่นๆ ได้กล่าวว่าวู Nian คิดว่ามันจะไม่ดีที่จะวุ่นมันอีกต่อไป เขาโค้งคำนับและกล่าวว่า "Emituofo3, shizu4, ช่วยตัวเอง. หญิงสาวที่มีรอยขีดข่วนหัวของเธอในขณะที่รอยยิ้ม:". เป็นเรื่องที่ดีถ้าคุณเพียงแค่ไม่โทษสำหรับการออกจากสาย "คำพูดของหญิงสาวที่เหลือแทบจะไม่ก็ฝางเหวยมาจากถนนสายเล็ก ๆ . "Nushizu (รุ่นหญิง Shizu) เดินเร็วเกินไป มันเป็นเรื่องยากสำหรับพระภิกษุสงฆ์เก่าที่จะจับขึ้น. "หญิงสาวที่ติดอยู่ที่ลิ้นของเธอออก ฝางจางหันไปดูวู Nian และสั่ง: "มันเป็นเรื่องที่ดีที่วู Nian ยังเป็นที่นี่ นี่คือนางสาวจากฟูชิลงจากภูเขา ร่างกายของเธอไม่ได้เป็นอย่างดี เธอต้องการที่จะมาอาศัยอยู่ในภูเขาสำหรับบางวัน ภูเขาด้านหลังเป็นสถานที่เงียบสงบ ในอนาคตวู Nian ดูแลนางสาวชิ. "วูNian ลังเล เขาไม่ได้หาจุดการปฏิเสธเมื่อเขาได้ยินเสียงหัวเราะแสนอร่อยของหญิงสาว: "วู Nian Dashi นี้สาวน้อยชิเควนจะอยู่ในการดูแล Dashi ของ." วู Nian เปิดปากของเขา แต่ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะพูด . หลังจากที่ชิเควนมาอยู่ที่ภูเขาหลังเวลาของวู Nian จ้องมองในความงุนงงที่ต้นไม้ Wisteria ได้กลายเป็นน้อยลงและน้อย หญิงสาวที่มีนิสัยตรงไปตรงมาและผู้ที่รักที่จะหัวเราะนี้อยู่เสมอในชนิดของสถานการณ์ที่ทำให้เขาทำอะไรไม่ถูกบาง มักจะบอกว่าหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้เขาพูด มักจะทำสิ่งต่างๆมากมายที่ทำให้เขาไม่ทราบว่าเขาควรจะร้องไห้หรือหัวเราะ. ทุกวันเธอสามารถทำให้ภูเขาที่เงียบสงบกลับเข้าไปในสถานที่ที่มีเสียงดังมาก ในช่วงเวลาวันวู Nian เป็นความเมื่อยล้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด ในเวลากลางคืนขณะที่เขาสัมผัสหมอนและปิดตาของเขาทันทีที่เขาจะหลับไป มีเวลาที่จะฝันถึงความฝันที่ไม่เป็น. วันหลังจากวันที่เขากลายเป็นคุ้นเคยกับชิเควนมีเสียงดังข้างเขา เมื่อมองไปที่เธอเขาไม่สามารถมองเห็นสิ่งอื่น. Wisteria ดอกอายุการใช้งานข้างพวกเขา วันหนึ่งชิเควนได้ถูกนำลงจากภูเขาโดยคนของฟูของเธอที่จะฉลองวันเกิดของพ่อของเธอ. ในสายตาวู Nian ของในที่สุดเขาก็สามารถดูน้ำตก wisterias ที่. ในวันที่ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าใจของเขาอย่างกระทันหัน ประกายฉาก สาวแต่งตัวสีเขียวยืนอยู่ด้านล่างต้นไม้ Wisteria มองที่พวกเขาแอ้งแม้ง รายละเอียดด้านข้างของเธอที่มีความสวยงามจึงทำให้ผู้คนกลัวที่จะสัมผัสมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ท่ามกลางหมอกยามเช้า ภายใต้ wisterias ผู้หญิงในชุดเขียวแอ้งแม้งให้วิสทีเรีย หล่นใส่เธอ เธอยิ้มอย่างเงียบ ๆ

" นายเป็นใคร ? "

" ฉันชื่อจิน Luo และเจ้าเป็นใคร ? "

ใคร ?

ทุกคืน พระน้อยก็จะเปิดตาของเขา ดูว่างเปล่า

แสงจันทร์สว่างสาดผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง ทำให้เณรหน้าดูซีดๆนะเขาพลิกตัว และหดในผ้านวม มันคือความฝันอีกแล้ว ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว ทุกครั้งที่เขาตื่น เขาจะไม่สามารถที่จะจำชื่อเธอหรือเธอปรากฏตัว แต่ในใจมันยังรู้สึกคุ้นเคยลึกลับเป็นถ้าเขารู้ว่าเธอ

" เอ่อ . . . . . . . อู๋ nian1 เธอฝันอีกแล้ว " รุ่นพี่นอนเตียงเดียวกับเขา ถาม " อย่าดึงผ้าห่มของฉัน . "

หูเนียนอู้อี้ :" ขอโทษนะ รุ่นพี่ "

เขามีฝันเจ็บป่วย เขานอนไม่หลับ บางครั้ง เขาก็ตื่นขึ้นมาในขณะที่ตะโกน ครอบครัวของเขาคิดว่าเขาถูกสิง ตั้งแต่วัยเด็กของเขา เขาถูกพาไปวัดบนภูเขา เพื่อให้เขาอยู่ที่นั่น

ทุกวันหลังจากท่องธรรมะ อาการป่วยจะดีขึ้นมาก . แต่บางครั้งเขาก็ยังตื่นตอนกลางคืน และไม่สามารถจำสิ่งที่เขาฝันนะ แค่หัวใจของเขาจะรู้สึกว่างเปล่า

ในตอนเช้า หลังจากเรียนตอนเช้าเสร็จ ฟาง จาง เรียกว่า อู๋ เนียนไป เขาสั่งให้วูเนียนไปอยู่ที่ภูเขาหลังและช่วยพระสงฆ์ ผู้สูงอายุดูแลภูเขาด้านหลัง วูเนียนอย่างดี ปฏิบัติตาม และในช่วงบ่ายเขาเลือกในสิ่งที่เขาและไปที่ภูเขาหลัง

ภายนอกของบ้านบนดอยหลังมีต้นวิสทีเรียขนาดใหญ่ ไม่มีใครรู้ซึ่งก่อนปลูกมัน ฮ่องกง ดาวพระเก่าแล้วครับ และไม่สามารถทำอะไรได้มากมายแล้ว ทุกสิ่งที่ต้องทำในการดูแลหลังภูเขาได้รับมอบให้วูเนียน

หูเนียนได้งานนี้แต่เขาไม่ได้งานที่ดีและจริงใจเหมือนเดิม มักจะหายไปในความคิดขณะที่มอง wisterias . ด้วยเหตุผลนี้ เขาไม่รู้กี่ตบเขาได้รับความเดือดร้อน .

ปีหลังจากปี , เขา สังเกต wisterias เบ่งบานและร่วง โดยไม่รู้ตัว สิบปีผ่านไป ฮ่องกง ดาวพระเสียชีวิต ตอนนี้เขาอยู่คนเดียวที่หลังภูเขา . เขาค่อยๆ เริ่มจากเป็นพระเล็กพระใหญ่

วันนั้นลมและถูกก่อนแดดออก การ wisterias เพิ่งบาน สายดอกไม้รินลงมาเหมือนน้ำตก ในแสงแดด มันกลายเป็นบ้านในฝันชอบสีม่วง

ปกติหูเนียนถือไม้กวาดและมองไปที่ wisterias ในอย่างว่างเปล่า ขาด ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงผู้หญิงชมสวยงาม : " สิ่งที่สวยงาม wisterias ! "

หูเนียนได้หันกลับไปมองหญิงสาวในชุดกระโปรงสีเหลืองอ่อนเดินเข้ามาจากอีกด้านของภูเขา และอยู่ไม่ไกลจากต้นไม้ดอกวิสเทอเรีย เธอมองไปที่วิสทีเรีย และลืมที่จะปิดปากเธอด้วยความประหลาดใจ หญิงสาวยืนเป็นเวลานาน ก่อนที่เธอจะเห็นหูเนียนอยู่ด้านข้าง เธอตกใจอีกครั้ง และร้องอุทาน : " พระสวยมาก "

หูเนียนลดลงตาหันและเริ่มค่อยๆทำความสะอาด

ผู้หญิงที่ปกคลุมปากของเธอและดูว่าคำพูดนั้นค่อนข้างออกมาจากแถว เธอหน้าแดงและรีบอธิบาย : " ขอโทษ ขอโทษ dashi2 , ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันไม่อยากทำให้คุณโกรธ . . . . . ผมมีลิ้นหลวม "

เพราะอีกฝ่ายกล่าวว่า อู๋ เ ียนคิดว่ามันคงไม่ดีที่จะสนใจมันอีก เขาก้มหัวและกล่าวว่า : " emituofo3 shizu4 , ,

ช่วยตัวเองหญิงสาวเกาศีรษะพร้อมรอยยิ้ม : " มันจะดีมากถ้าคุณไม่โทษที่มาจากบรรทัด "

ผู้หญิงเป็นคำที่ไม่ค่อยเหลือ จู่ๆ ฟาง จางมาจากถนนเล็ก ๆ

" nushizu ( รุ่นหญิงของชิสุ ) เดินเร็วมาก มันก็ยากสำหรับคนแก่พระให้ทัน "

สาวติดลิ้นเธอออกมา ฟาง จาง หันไปมองวูเนียนสั่ง :