I've been teaching for about 2 year

I've been teaching for about 2 years now and one thing I have learnt is this: a good teacher is always ready to learn. About 10 years ago, I was teaching students with learning difficulties in a school in Bristol. My classroom had become famous in the school as I had got a reputation for success by encouraging students to believe in themselves.
One day, the head told me that a trainee teachrr haf arrived in school and had asked to observe my classes. As we were going to meet John, the head told me that the student was disabled.
As John was approaching, I noticed that he had prosthetic legs - and he had no hands. At first, I friendly eye contact made me feel relaxed and created a warmth and respect between us felt embarrassed I had prepared my pupils for John's visit-I them that it was rude but they still watching me for and could not help staring... John sat quietly in the corner and watched me teaching. He had been he asked if he could show the something on the blackboard: he took a piece of chalk between his "arms and began to write-in better blackboard writing months to I've been ever e returned to Bristol for a few a bookshop. After had been back for about a week, was opening the shop one morning when John appeared He heard that somebody was from Ireland to the shop and had guessed it was me. Have you been teaching all this time? asked. told me that he had given up had got too difficult.Tve been doing "Like what? 'Have you seen that furniture shop the Oh, you a shop too?' No, my wife runs it. I make all the furniture! John hadn't changed! Since I last saw him, he had become a furniture maker and he had taken up skiing, I wa stunned. Since then every time I've felt sorry for myself, I've thought about John and his incredible life

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันได้รับการสอนประมาณ 2 ปี และนี่คือสิ่งหนึ่งที่ฉันได้เรียนรู้: ครูที่ดีอยู่เสมอพร้อมที่จะเรียนรู้ ประมาณ 10 ปีที่ผ่านมา ฉันถูกสอนนักเรียน ด้วยการเรียนรู้ในโรงเรียนใน Bristol ห้องเรียนของฉันกลายเป็นมีชื่อเสียงในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงที่ประสบความสำเร็จโดยส่งเสริมให้นักเรียนได้เชื่อมั่นในตัวเองวันหนึ่ง หัวบอกผมว่า haf teachrr แบบฝึกหัดถึงในโรงเรียน และได้ถามการสังเกตชั้นเรียนของฉัน ขณะที่เรากำลังจะไปพบกับจอห์น หัวบอกผมว่า นักเรียนถูกปิดใช้งาน ขณะที่จอห์นใกล้ ผมสังเกตเห็นว่า เขาพึ่ง - และเขาไม่มีมือ ครั้งแรก ฉันมิตรตาทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลาย และสร้างความอบอุ่นและความเคารพระหว่างเรารู้สึกอาย ฉันได้เตรียมนักเรียนของฉันสำหรับการเยี่ยมชมของจอห์น-ฉันพวกเขาว่า มันไม่สุภาพแต่พวกเขายังคง ดูฉันสำหรับ และช่วยไม่จ้องมอง... จอห์นนั่งเงียบ ๆ อยู่ในมุม และดูการสอนของฉัน เขาได้เขาถามว่า ถ้า เขาสามารถแสดงสิ่งที่บนกระดานดำ: เขาเอาชิ้นส่วนของชอล์กระหว่างเขา "แขน และเริ่มเขียนเพิ่มดีกว่ากระดานเขียนเดือนได้เคยกลับไป Bristol สำหรับร้านหนังสือกี่ e หลังจากที่ได้รับกลับมาประมาณสัปดาห์ กำลังเปิดร้านเช้าวันหนึ่งเมื่อจอห์นปรากฏ เขาได้ยินว่า คนจากไอร์แลนด์ไปยังร้านค้า และมีเดาก็ฉันนั้น คุณถูกสอนตลอดเวลา ถาม บอกว่า เขาให้ขึ้นได้ยาก Tve ได้ทำ "ชอบอะไร? ' คุณได้เห็นเฟอร์นิเจอร์ที่ร้าน Oh คุณร้านเกินไป?' ไม่ ภรรยาของฉันทำงานนั้น ฉันจะทำให้เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด จอห์นไม่เปลี่ยนแปลง ตั้งแต่ผมเห็นเขาครั้งสุดท้าย เขาได้กลายเป็นเครื่องเฟอร์นิเจอร์ และเขาได้นำค่าสกี ฉันตะลึง wa หลังจากนั้น ทุกครั้งที่ผมเคยรู้สึกเสียใจด้วยตนเอง ผมเคยคิดว่า เกี่ยวกับจอห์นและชีวิตของเขาเหลือเชื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้รับการเรียนการสอนประมาณ 2 ปีแล้วและสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ: เป็นครูที่ดีพร้อมเสมอที่จะเรียนรู้ ประมาณ 10 ปีที่ผ่านมาผมได้รับการเรียนการสอนนักเรียนที่มีปัญหาการเรียนรู้ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในบริสตอ ห้องเรียนของฉันได้กลายเป็นที่มีชื่อเสียงในโรงเรียนที่ผมได้มีชื่อเสียงในการประสบความสำเร็จโดยการกระตุ้นให้นักเรียนที่จะเชื่อในตัวเอง.
วันหนึ่งหัวบอกฉันว่า HAF ฝึกงาน teachrr มาถึงในโรงเรียนและได้ขอให้สังเกตชั้นเรียนของฉัน ขณะที่เรากำลังจะไปพบจอห์นหัวบอกว่านักศึกษาถูกปิดการใช้งาน.
ในฐานะที่เป็นจอห์นเดินเข้ามาใกล้ผมสังเกตเห็นว่าเขามีขาเทียม - และเขาก็ไม่มีมือ ตอนแรกผมเข้าตาเป็นกันเองทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายและสร้างความอบอุ่นและความเคารพระหว่างเรารู้สึกอายที่ผมได้เตรียมนักเรียนของฉันสำหรับการเยี่ยมชม-I ของจอห์นพวกเขาว่ามันเป็นหยาบคาย แต่พวกเขายังคงดูฉันและไม่สามารถช่วยจ้องมอง ... จอห์นนั่งเงียบ ๆ ในมุมและเฝ้าดูการเรียนการสอนฉัน เขาได้รับเขาถามว่าเขาจะแสดงให้เห็นบางสิ่งบางอย่างบนกระดานดำ: เขาเอาชิ้นส่วนของชอล์กระหว่าง "อ้อมแขนของเขาและเริ่มที่จะเขียนในที่ดีกว่าการเขียนกระดานดำเดือนเพื่อที่ฉันเคยได้ e กลับไปบริสตอไม่กี่ร้านหนังสือ . หลังจากที่ได้รับกลับมาประมาณหนึ่งสัปดาห์ได้รับการเปิดร้านค้าในเช้าวันหนึ่งเมื่อจอห์นปรากฏเขาได้ยินว่ามีใครบางคนมาจากไอร์แลนด์ไปที่ร้านและมีการคาดเดามันเป็นฉัน. คุณได้รับการเรียนการสอนทุกครั้งนี้หรือไม่ถาม. บอกฉันว่าเขา ได้กำหนดขึ้นได้ได้มากเกินไป difficult.Tve รับการทำ "เหมือนอะไร? 'คุณจะได้เห็นร้านค้าเฟอร์นิเจอร์ว่าโอ้คุณร้านเกินไป?' ไม่มีภรรยาของฉันมันวิ่ง ฉันทำเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด! จอห์นไม่เคยเปลี่ยน! ตั้งแต่ฉันสุดท้ายเห็นเขาเขาได้กลายเป็นผู้ผลิตเฟอร์นิเจอร์และเขาได้นำขึ้นมาในการเล่นสกีฉันวาตะลึง ตั้งแต่นั้นมาทุกครั้งที่ผมเคยรู้สึกเสียใจกับตัวเองฉันคิดเกี่ยวกับจอห์นและชีวิตของเขาอย่างไม่น่าเชื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมสอนมาประมาณ 2 ปีแล้ว และสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ การเป็นครูที่ดีอยู่เสมอพร้อมที่จะเรียนรู้ ประมาณ 10 ปีก่อน ผมสอนนักเรียนที่มีปัญหาการเรียนรู้ในโรงเรียนในบริสตอล ห้องเรียนของฉันได้กลายเป็นที่มีชื่อเสียงในโรงเรียน อย่างที่ผมเคยได้รับชื่อเสียงความสำเร็จ โดยการส่งเสริมให้นักเรียนที่จะเชื่อในตัวเองวันหนึ่ง หัวหน้าบอกว่าเป็นเด็กฝึกงาน teachrr กว่าเข้ามาในโรงเรียนและได้ขอให้สังเกตชั้นเรียนของฉัน เรากำลังจะไปพบจอห์น หัวหน้าบอกว่า นักศึกษาพิการเป็นจอห์นใกล้ , ผมสังเกตเห็นว่าเขามีขาเทียม และเขาไม่มีมือ ตอนแรกผมเป็นกันเองติดต่อตาทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายและสร้างความอบอุ่นและให้ความเคารพกับเรารู้สึกอาย ผมได้เตรียมนักเรียนของฉัน จอห์น visit-i พวกเขาว่ามันหยาบคาย แต่พวกเขายังคงมองฉัน และอดไม่ได้ที่จะจ้องมอง . . . จอห์นนั่งเงียบๆในมุมและดูฉันสอน เขาได้รับเขาถามว่าเขาจะแสดงอะไรบนกระดานดำ : เขาเอาชิ้นส่วนของชอล์กกับแขนของเขา " และเริ่มเขียนกระดานดำเขียนดีกว่าเดือนผมเคย E กลับไป Bristol สองสามร้านหนังสือ หลังจากได้กลับมาประมาณ 1 สัปดาห์ คือ เปิดร้าน เช้าวันหนึ่งเมื่อจอห์น ปรากฏเขาได้ยินว่ามีใครบางคนจากไอร์แลนด์ไปยังร้านและต้องเดาได้ว่ามันเป็นฉัน มีคุณถูกสอนมาตลอด ถาม บอกฉันว่าเขายอมแพ้ได้ยากด้วย ทีวี ได้ทำ " เหมือนอะไร ? คุณเคยเห็นเฟอร์นิเจอร์ที่ร้านคุณร้านด้วย ? ไม่ ภรรยาผมวิ่งมัน ผมให้เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด ! จอห์นยังไม่เปลี่ยน ! ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเขา เขาได้กลายเป็น ผู้ผลิตเฟอร์นิเจอร์ และเขาได้เอาขึ้นเล่นสกี ผมวา อึ้ง ตั้งแต่นั้นมาทุกครั้งที่ผมรู้สึกเสียใจสำหรับตัวเอง ฉันคิดเกี่ยวกับจอห์นและชีวิตที่น่าทึ่งของเขา