In the early 1920's, settlers came

In the early 1920's, settlers came to Alaska looking for gold. They traveled by boat to the coastal
towns of Seward and Knik, and from there by land into the gold fields. The trail they used to travel inland
is known today as the Iditarod Trail, one of the
National Historic Trails designated by the Congress of the
United States. The Iditarod Trail quickly became a major thoroughfare in Alaska, as the mail and supplies
were carried across this trail. People also used it to get from place to place, including
the priests,
ministers, and judges who had to travel between villages. In the winter, the settlers’ only means of travel
down this trail was via dog sled.
Once the gold rush ended, many gold
-
seekers went back to where they had come from, and
suddenly ther
e was much less travel on the Iditarod Trail. The introduction of the airplane in the late
1920’s meant dog teams were no longer the standard
mode
of transportation, and of course with the
airplane carrying the mail and supplies, there was less need for la
nd travel in general. The final blow to
the use of the dog teams was the appearance of snowmobiles.
By the mid 1960's, most Alaskans didn’t even know the Iditarod Trail existed, or that dog teams
had played a crucial role in Alaska’s early settlements. Do
rothy G. Page, a
self
-
made historian,
recognized how few people knew about the former use of sled dogs as working animals and about the
Iditarod Trail’s role in Alaska’s colorful history. To raise awareness about this aspect of Alaskan history,
she came up
with the idea to have a dog sled race over the Iditarod Trail. She presented her idea to an
enthusiastic musher, as dog sled drivers are known, named Joe Redington, Sr. Soon the Pages and the
Redingtons were working together to promote the idea of the Idi
tarod race.
Many people worked to make the first Iditarod Trail Sled Dog Race a reality in 1967. The Aurora
Dog Mushers Club, along with men from the Adult Camp in Sutton, helped clear years of overgrowth from
the first nine miles of the Iditarod Trail. T
o raise interest in the race, a $25,000 purse was offered, with
Joe Redington donating one acre of his land to help raise the funds. The short race, approximately 27
miles long, was put on a second time in 1969.
After these first two successful races, the
goal was to lengthen the race a little further to the ghost
town of Iditarod by 1973. However in 1972, the U.S. Army reopened the trail as a winter exercise, and so
in 1973, the decision was made to take the race all the way to the city of Nome
—
over 1,000
miles. There
were many who believed it could not be done and that it was crazy to send a bunch of mushers out into
the vast, uninhabited Alaskan wilderness. But the race went! 22 mushers finished that year, and to date
over 400 people have completed it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1920 ต้น ตั้งถิ่นฐานมาอลาสก้าหาทอง พวกเขาเดินทางเรือไปที่ชายฝั่งเมือง ของเวิร์ดและ Knik และมีที่ดินในเขตทอง แนวทางที่เคยเดินทางเข้าเรียกวันนี้ว่าทางสนาม หนึ่งแนวฮิสตอริแห่งชาติกำหนด โดยรัฐสภาของการสหรัฐอเมริกา ทางสนามได้อย่างรวดเร็วกลายเป็น การสัญจรหลักในอลาสก้า จดหมายและอุปกรณ์ได้ดำเนินการผ่านทางนี้ คนใช้ก็จะได้รับจากสถานการเพลส รวมพระสงฆ์รัฐมนตรี และผู้พิพากษาที่มีการเดินทางระหว่างหมู่บ้าน ในฤดูหนาว การตั้งถิ่นฐานเพียงหมายถึงการเดินทางลงทางนี้ได้ผ่านสุนัขลากเลื่อนครั้งโกลด์รัชจบ ทองมาก-ผู้หาก็กลับไปที่พวกเขาได้มาจาก และเธอทันทีe ถูกน้อยมากเดินทางบนเส้นทางสนาม แนะนำเครื่องบินในการล่าช้า1920 หมายถึง ทีมสุนัขไม่ได้มาตรฐานโหมดขนส่ง และแน่นอนด้วยการดำเนินการจดหมายและอุปกรณ์ เครื่องบินมีน้อยต้องลาnd เดินทางทั่วไป สุดท้ายระเบิดไปใช้ทีมสุนัขเป็นลักษณะของ snowmobilesโดย 1960 กลาง Alaskans ส่วนใหญ่ไม่ได้รู้ทางสนามอยู่ หรือสุนัขที่ทีมได้เล่นบทบาทสำคัญในการชำระเงินต้นของอะแลสกา ทำrothy G. หน้า การด้วยตนเอง-ทำให้นักประวัติศาสตร์กี่คนที่รู้เกี่ยวกับการใช้อดีตของสุนัขลากเลื่อน เป็นสัตว์ทำงาน และเกี่ยวกับการรับรู้การบทบาทสนามบันทึกในประวัติศาสตร์ที่มีสีสันของอะแลสกา เพื่อสร้างความตระหนักรู้เกี่ยวกับด้านนี้ของประวัติศาสตร์ของอะแลสกาเธอมามีความคิดที่จะมีการแข่งขันสุนัขลากเลื่อนทางสนาม เธอนำเสนอความคิดเพื่อการกระตือรือร้น musher เป็นสุนัขลากเลื่อนควบคุมทราบว่า ชื่อ Joe Redington, Sr. เร็ว ๆ นี้หน้าและRedingtons ได้ทำงานร่วมกันเพื่อส่งเสริมความคิดของ Idiแข่งขัน tarodหลายคนทำงานไปทำแรกสนามสุนัขลากเลื่อนแข่งจริงในค.ศ. 1967 ออโรราสุนัข Mushers คลับ กับคนจากค่ายซัตตั้น ผู้ใหญ่ช่วย overgrowth จากปีชัดเจนไมล์เก้าแรกของทางสนาม Tสนใจเพิ่มโอในการแข่งขัน ใส่ $25000 แนะนำ ด้วยJoe Redington บริจาคผืนหนึ่งเอเคอร์เพื่อช่วยยกระดับกองทุน แข่งขันสั้น ประมาณ 27ไมล์ยาว ย้ายในครั้งที่สองใน 1969หลังจากแข่งขันประสบความสำเร็จเหล่านี้สอง การเป้าหมายคือการ ยืดการแข่งขันเล็กน้อยติดผีเมืองของสนาม โดย 1973 แต่ในปี 1972 กองทัพบกสหรัฐฯ เปิดทางเป็นการออกกำลังกายหนาว และดังนั้นใน 1973 การตัดสินใจที่จะใช้การแข่งขันทางการเมือง Nome—กว่า 1000ไมล์ มีหลายคนเชื่อว่า จะไม่ทำและก็บ้าส่งพวงของ mushers ออกเป็นป่าของอะแลสกามากมาย ไม่มีใครอยู่ แต่การแข่งขันไป 22 mushers เสร็จสิ้นปี และวันกว่า 400 คนเสร็จมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงต้นปี 1920 มาตั้งถิ่นฐานมาถึงอลาสก้าที่กำลังมองหาทอง พวกเขาเดินทางโดยเรือไปยังชายฝั่ง
ของเมืองซีเวิร์ดและ Knik และจากที่นั่นโดยที่ดินเป็นทุ่งทอง เส้นทางที่พวกเขาใช้ในการเดินทางในประเทศ
เป็นที่รู้จักกันในวันนี้เป็น Iditarod Trail ซึ่งเป็นหนึ่งใน
เส้นทางประวัติศาสตร์ของชาติที่กำหนดโดยสภาคองเกรสของ
สหรัฐอเมริกา Iditarod Trail อย่างรวดเร็วกลายเป็นทางสัญจรสำคัญในอลาสก้าเป็นจดหมายและวัสดุสิ้นเปลือง
ที่ได้ดำเนินการในเส้นทางนี้ คนยังใช้มันที่จะได้รับจากสถานที่ที่รวมทั้ง
พระสงฆ์ที่
รัฐมนตรีและผู้พิพากษาที่ต้องเดินทางไปมาระหว่างหมู่บ้าน ในฤดูหนาวเพียงวิธีการตั้งถิ่นฐานของการเดินทาง
ลงมาทางนี้คือผ่านทางเลื่อนสุนัข
เมื่อตื่นทองจบทองมาก
-
ผู้เดินกลับไปที่พวกเขาได้มาจากและ
ก็เธอ
เป็นอีเดินทางมากน้อยใน Iditarod Trail . การแนะนำของเครื่องบินในช่วงปลาย
ทศวรรษที่ 1920 หมายความว่าทีมสุนัขเขาไม่ได้มาตรฐาน
โหมด
ของการขนส่งและแน่นอนด้วย
เครื่องบินแบกอีเมลและวัสดุสิ้นเปลืองที่มีความจำเป็นน้อยลงสำหรับการลา
การเดินทางครั้งโดยทั่วไป ครั้งสุดท้ายที่จะ
ใช้ทีมสุนัขคือการปรากฏตัวของสโนว์โมบิล
โดยในช่วงกลางทศวรรษที่ 1960, อลาสกาที่ส่วนใหญ่ไม่ได้รู้ว่าร็อด Trail มีอยู่หรือว่าทีมสุนัข
มีบทบาทสำคัญในมลรัฐอะแลสกาของการตั้งถิ่นฐานในช่วงต้น ทำ
rothy G. หน้า
ตัวเอง
-
ประวัติศาสตร์ทำให้
ได้รับการยอมรับว่าไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับอดีตใช้หมาลากเลื่อนเป็นสัตว์ที่ทำงานและเกี่ยวกับ
บทบาท Iditarod Trail ในประวัติศาสตร์ที่มีสีสันของอลาสกา เพื่อสร้างความตระหนักเกี่ยวกับลักษณะของประวัติศาสตร์อลาสก้านี้
เธอขึ้นมา
ด้วยความคิดที่จะมีการแข่งขันสุนัขลากเลื่อนในช่วง Iditarod Trail เธอนำเสนอความคิดของเธอที่จะ
ผักดองกระตือรือร้นเป็นคนขับเลื่อนสุนัขเป็นที่รู้จักชื่อโจดิงตันซีเนียร์ในไม่ช้าหน้าและ
Redingtons กำลังทำงานร่วมกันเพื่อส่งเสริมความคิดของอีดี้
การแข่งขัน tarod
หลายคนทำงานที่จะทำให้เป็นครั้งแรกที่ร็อด Trail เลื่อนการแข่งขันสุนัขเป็นจริงในปี 1967 ออโรร่า
สุนัข Mushers คลับพร้อมกับคนจากค่ายผู้ใหญ่ในซัตตันช่วยปีที่ชัดเจนของห้องแถวจาก
เก้าไมล์แรกของร็อด Trail T
o ดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นในการแข่งขัน 25,000 ดอลลาร์กระเป๋าเงินที่ถูกนำเสนอด้วย
โจดิงตันบริจาคหนึ่งเอเคอร์ของที่ดินของเขาเพื่อช่วยระดมทุน การแข่งขันระยะสั้นประมาณ 27
ไมล์ยาวที่วางอยู่บนเป็นครั้งที่สองในปี 1969
หลังจากที่ครั้งแรกของสองเผ่าพันธุ์ที่ประสบความสำเร็จเหล่านี้
เป้าหมายคือการยืดการแข่งขันเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อไปผี
เมืองร็อดโดย 1973 อย่างไรก็ตามในปี 1972 สหรัฐฯ กองทัพบกเปิดเส้นทางการออกกำลังกายในช่วงฤดูหนาวและอื่น ๆ
ในปี 1973, การตัดสินใจที่จะใช้การแข่งขันตลอดทางไปยังเมือง Nome
-
กว่า 1,000
ไมล์ มี
หลายคนเชื่อว่ามันไม่สามารถทำได้และมันก็บ้าไปส่งพวงของ mushers ออกไป
กว้างใหญ่ไม่มีใครอยู่ป่าอลาสก้า แต่การแข่งขันไป! 22 mushers เสร็จสิ้นในปีนั้นและจนถึงปัจจุบัน
กว่า 400 คนได้เสร็จสมบูรณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงปี 1920 , ตั้งถิ่นฐานมาอลาสก้าตามหาทอง พวกเขาเดินทางโดยเรือไปยังเมืองชายฝั่งทะเลของซูเอิร์ด knik
และและจากโดยมีที่ดินเป็นทองด้าน เส้นทางที่พวกเขาใช้เดินทางบก
เป็นที่รู้จักกันในวันนี้เป็นรอยเลื่อนหนึ่ง
แห่งชาติประวัติศาสตร์ที่กำหนดโดยรัฐสภาของ
สหรัฐอเมริกา ส่วนรอยเลื่อนอย่างรวดเร็วเป็นทางสัญจรหลักในอลาสก้าเป็นจดหมายและวัสดุ
ถูกกวาดผ่านเส้นทางนี้ คนยังใช้มันที่จะได้รับจากสถานที่ที่จะวาง รวมทั้ง

พระ รัฐมนตรี และศาล ที่ต้องเดินทางไปมาระหว่างหมู่บ้าน ในฤดูหนาว : ' วิธีการเดินทางเส้นทางนี้ผ่าน
ลงเลื่อนสุนัข .
เมื่อทองสิ้นสุดลง
-
ทองหลายคนหาได้กลับไปที่ที่เขาจากมา และก็มี

และท่องเที่ยวมากน้อยบนรอยเลื่อน . เบื้องต้นของเครื่องบินในปลาย
1920 หมายถึงสุนัขทีมไม่ได้มาตรฐาน

โหมดของการขนส่งและแน่นอนกับเครื่องบินแบกจดหมาย
และวัสดุ มีความต้องการน้อยสำหรับ La
nd ท่องเที่ยวทั่วไป ระเบิดครั้งสุดท้าย

ใช้สุนัขทีมเป็นลักษณะของ snowmobiles .
โดยกลางเดือน 1960 ของAlaskans ส่วนใหญ่ไม่รู้ว่ารอยเลื่อนที่มีอยู่หรือที่ทีมสุนัข
ได้มีบทบาทสำคัญในอลาสกาชำระหนี้ก่อน . ทำหน้า rothy
. ,
ตนเอง
-
ทำให้นักประวัติศาสตร์
ยอมรับว่าไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับการใช้สุนัขลากเลื่อนของอดีตเป็นสัตว์ใช้งานและบทบาท
รอยเลื่อนในประวัติศาสตร์ที่มีสีสันของอลาสก้า เพื่อสร้างความตระหนักเกี่ยวกับด้านนี้ของประวัติศาสตร์อะแลสกา
,เธอมา
กับความคิดที่จะมีการแข่งขันสุนัขลากเลื่อนผ่านรอยเลื่อน . เธอเสนอความคิดของเธอกับ
เจ้านายกระตือรือร้นเป็นคนขับเลื่อนสุนัขที่เป็นที่รู้จักกันในชื่อ โจ redington ซีเนียร์ อีกไม่นานหน้าและ
redingtons ทำงานร่วมกันเพื่อส่งเสริมความคิดของคน

tarod แข่ง หลายคนทำงานเพื่อให้ก่อนการแข่งขันสุนัขลากเลื่อนรอยเลื่อนจริงใน พ.ศ. 2510 ออโรร่า
สุนัขผู้แข่งขันคลับพร้อมกับพวกผู้ใหญ่ค่ายในซัตตัน , ช่วยล้างปี overgrowth จาก
เก้าไมล์แรกของรอยเลื่อน . t
o เพิ่มความสนใจในการแข่งขัน กระเป๋าเงิน 25000 บาท ถูกเสนอให้กับ โจ redington
บริจาคหนึ่งเอเคอร์ของที่ดินของเขาเพื่อช่วยเพิ่มทุน การแข่งขันสั้น ประมาณ 27
ไมล์ยาว ใส่เป็นครั้งที่สองในปี 1969 หลังจากครั้งแรกนี้ประสบความสำเร็จ

สองเชื้อชาติเป้าหมายคือเพื่อยืดการแข่งขันอีกนิดให้ผี
เมือง iditarod โดย 1973 อย่างไรก็ตาม ในปี 1972 , กองทัพสหรัฐเปิดเส้นทางเป็นฤดูหนาวการออกกำลังกายและดังนั้น
ในปี 1973 ได้มีการตัดสินใจที่จะใช้แข่งไปทางเมือง Nome
-

1000 ไมล์ มีหลายคนที่เชื่อ
ไม่สามารถทำได้ และนั่นมันบ้าส่งพวงของผู้แข่งขันออกเป็น
กว้างใหญ่อลาสก้า อยู่ป่า แต่แข่งไป ! 22 ผู้แข่งขันเสร็จสิ้นในปีนั้น และวันที่
กว่า 400 คนได้เสร็จสิ้นแล้ว