Concordance and the family Hamrin e

Concordance and the family Hamrin et al (2010) highlight that the power structure within families has an impact on the decisions families make about medication. The most power in a family is normally held by the parents; therefore, parents are often key decision-makers regarding medication
■ Patients have access to information about their condition, the treatment options available, and the risks and benefits of different options relative to their own situation ■ Education empowers patients to manage their own health ■ Patients feel confident in asking questions and engaging in a discussion about medicines
Patients have enough knowledge to participate as partners
■ Patients are invited to talk about medicines-taking ■ Professionals fully explain the agreed treatment ■ Patients and health professionals reach a joint understanding of the decision ■ Patients’ ability to follow treatment is checked
Prescribing consultations will involve patients as partners
■ Medications are reviewed regularly with patients ■ All opportunities are used to discuss medicines and medicine-taking ■ Practical difficulties in taking medicines are addressed ■ Information is effectively shared between professionals
Partners are supported in taking medicines
CONCORDANCE: A process of prescribing and medicine-taking based on partnership
298 Nurse Prescribing2015Vol13No6
© 2015 MA Healthcare Ltd
choices. Typically, younger children are more dependent on their parents, and therefore they tend to accept their parents’ decisions regarding medication and are less likely to challenge these, compared with older children. In contrast, adolescence is a period when young people begin to develop independence and autonomy, and, as a result, are more likely to disagree with their parents and want to make their own treatment decisions (Williams et al, 2011). Kelsey et al (2007) explored young people’s perceptions of their involvement in health-care decisions; they found that young people are keen to be involved in treatment decisions and that such participation has positive effects on self-esteem, successful transitions into adulthood and therapeutic benefits.
Influence of stigma on concordance In an American study by Pescosolido et al (2007), many respondents believed that stigma results from mental health treatment during childhood (45% reported that they were likely to be rejected at school) and that stigma continues to have negative ramifications into adulthood. McLeod et al (2004), while writing about public attitudes toward the use of psychiatric medications for children, concluded that stigma related to mental health and the use of medication has been shown to have a negative effect on medication concordance. It has been suggested that if the perceived negative consequences of stigma outweigh the
benefits of medication, families may prefer alternative treatment options or to discontinue the medication (Hamrin et al, 2010). Establishing a relationship between the clinician, parents and young person is crucial in helping to reduce this stigma. The strongest and most consistent correlates of willingness to give psychiatric medications are trust in personal physicians, general attitudes towards psychiatric medications, and the respondent’s expressed willingness to take psychiatric medications (McLeod et al, 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สอดคล้องและเน้น Hamrin et al (2010) ครอบครัวที่ว่า โครงสร้างอำนาจภายในครอบครัวมีผลกระทบกับครอบครัวตัดสินใจเกี่ยวกับยา พลังงานมากที่สุดในครอบครัวปกติได้จัดขึ้น โดยผู้ปกครอง ดังนั้น ผู้ปกครองมักผู้ผลิตตัดสินใจที่สำคัญเกี่ยวกับยา ■ผู้ป่วยเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับสภาพ รักษาตัวเลือกพร้อมใช้งาน และความเสี่ยง และผลประโยชน์ของตัวเลือกต่าง ๆ ที่สัมพันธ์กับตน■สถานการณ์ ศึกษาอำนาจในการจัดการตนเองสุขภาพ■ผู้ป่วยรู้สึกมั่นใจ ในการถามคำถามในการสนทนาเกี่ยวกับยาที่ผู้ป่วยผู้ป่วยมีความรู้เพียงพอที่จะเข้าร่วมเป็นพันธมิตร ■ผู้ป่วยจะได้รับเชิญไปพูดคุยเกี่ยวกับยาการ■ ผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดอธิบาย■ตกลงรักษาผู้ป่วยและการเข้าถึงผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพที่มีการตรวจสอบความเข้าใจร่วมกันของความสามารถในการตัดสินใจ■ไข้ตามรักษากำหนดให้คำปรึกษากับจะเกี่ยวข้องกับผู้ป่วยที่เป็นคู่ค้า ■ยาที่ทานประจำกับ■ผู้ป่วยทั้งหมดโอกาสใช้เพื่อหารือเกี่ยวกับยา และปัญหาปฏิบัติ■การแพทย์ในการใช้ยามีอยู่■ข้อมูลใช้ร่วมกันระหว่างผู้เชี่ยวชาญอย่างมีประสิทธิภาพสนับสนุนคู่ค้าในการใช้ยาสอดคล้อง: กระบวนการของการกำหนด และการ ใช้ยาตามห้างหุ้นส่วน298 พยาบาลกำหนด 2015 Vol 13 6 ไม่© 2015 MA เฮลธ์แคร์ จำกัดchoices. Typically, younger children are more dependent on their parents, and therefore they tend to accept their parents’ decisions regarding medication and are less likely to challenge these, compared with older children. In contrast, adolescence is a period when young people begin to develop independence and autonomy, and, as a result, are more likely to disagree with their parents and want to make their own treatment decisions (Williams et al, 2011). Kelsey et al (2007) explored young people’s perceptions of their involvement in health-care decisions; they found that young people are keen to be involved in treatment decisions and that such participation has positive effects on self-esteem, successful transitions into adulthood and therapeutic benefits.Influence of stigma on concordance In an American study by Pescosolido et al (2007), many respondents believed that stigma results from mental health treatment during childhood (45% reported that they were likely to be rejected at school) and that stigma continues to have negative ramifications into adulthood. McLeod et al (2004), while writing about public attitudes toward the use of psychiatric medications for children, concluded that stigma related to mental health and the use of medication has been shown to have a negative effect on medication concordance. It has been suggested that if the perceived negative consequences of stigma outweigh the ประโยชน์ของยา ครอบครัวอาจต้องการเลือกทางเลือกหรือเมื่อต้อง การหยุดยา (Hamrin et al, 2010) สร้างความสัมพันธ์ระหว่าง clinician ผู้ปกครอง และคนหนุ่มสาวเป็นสิ่งสำคัญในการช่วยลดสติกมานี้ สัมพันธ์กับแข็งแกร่ง และสอดคล้องกันมากที่สุดของความตั้งใจเพื่อให้ยาทางจิตเวชมีความน่าเชื่อถือในการแพทย์ส่วนบุคคล ทัศนคติทั่วไปยาจิตเวช และของผู้ตอบเต็มใจแสดงการใช้ยาทางจิตเวช (McLeod et al, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สอดคล้องและครอบครัว Hamrin, et al (2010) ไฮไลท์ที่โครงสร้างอำนาจที่อยู่ในครอบครัวที่มีผลกระทบต่อการตัดสินใจของครอบครัวที่ทำเกี่ยวกับการใช้ยา พลังงานมากที่สุดในครอบครัวที่จะจัดขึ้นตามปกติโดยผู้ปกครอง; ดังนั้นพ่อแม่ผู้ปกครองมักจะมีผู้มีอำนาจตัดสินใจที่สำคัญเกี่ยวกับการใช้ยา
■ผู้ป่วยมีการเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับสภาพของพวกเขาเลือกในการรักษาที่มีอยู่และความเสี่ยงและผลประโยชน์ของตัวเลือกที่แตกต่างกันเมื่อเทียบกับสถานการณ์ของตัวเอง■การศึกษาจะช่วยให้ผู้ป่วยในการจัดการสุขภาพของตัวเอง■ผู้ป่วย รู้สึกมั่นใจในการถามคำถามและมีส่วนร่วมในการอภิปรายเกี่ยวกับยา
ผู้ป่วยที่มีความรู้พอที่จะเข้าร่วมเป็นพันธมิตร
■ผู้ป่วยที่ได้รับเชิญไปพูดคุยเกี่ยวกับยาสละ■ผู้เชี่ยวชาญด้านการอธิบายการรักษาที่ตกลงกัน■ผู้ป่วยและผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพถึงความเข้าใจร่วมกันของการตัดสินใจ■ ความสามารถของผู้ป่วยที่จะปฏิบัติตามการรักษามีการตรวจสอบ
ให้คำปรึกษากำหนดจะเกี่ยวข้องกับผู้ป่วยที่เป็นพันธมิตร
■ยาจะมีการทบทวนเป็นประจำกับผู้ป่วย■โอกาสทั้งหมดจะถูกนำมาใช้เพื่อหารือเกี่ยวกับยารักษาโรคและยารักษาโรคที่สละ■ความยากลำบากในการปฏิบัติในการใช้ยาที่มีการระบุ■ข้อมูลที่ใช้ร่วมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพระหว่างผู้เชี่ยวชาญด้าน
พาร์ทเนอร์ ได้รับการสนับสนุนในการใช้ยา
สอดคล้อง: กระบวนการของการกำหนดและยาถ่ายอยู่บนพื้นฐานของความร่วมมือ
298? กำหนดพยาบาล? 2015 ฉบับที่? 13? ไม่? 6
© 2015 ซาชูเซตส์เฮลท์แคร์ จำกัด
ทางเลือก โดยปกติแล้วเด็กที่อายุน้อยกว่าขึ้นอยู่กับพ่อแม่ของพวกเขาและดังนั้นพวกเขามีแนวโน้มที่จะยอมรับการตัดสินใจของพ่อแม่เกี่ยวกับการใช้ยาและมีโอกาสน้อยที่จะท้าทายเหล่านี้เมื่อเทียบกับเด็ก ในทางตรงกันข้ามวัยรุ่นเป็นช่วงเวลาที่คนหนุ่มสาวที่เริ่มต้นในการพัฒนาความเป็นอิสระและความเป็นอิสระและเป็นผลให้มีแนวโน้มที่จะไม่เห็นด้วยกับพ่อแม่ของพวกเขาและต้องการที่จะทำให้การตัดสินใจการรักษาของตัวเอง (วิลเลียมส์ et al, 2011) Kelsey, et al (2007) การสำรวจการรับรู้ของคนหนุ่มสาวของพวกเขามีส่วนร่วมในการตัดสินใจด้านการดูแลสุขภาพ พวกเขาพบว่าคนหนุ่มสาวที่มีความกระตือรือร้นที่จะมีส่วนร่วมในการตัดสินใจการรักษาและการมีส่วนร่วมดังกล่าวมีผลกระทบในเชิงบวกต่อความนับถือตนเองประสบความสำเร็จในการเปลี่ยนผลประโยชน์วัยและรักษาโรค.
อิทธิพลของความอัปยศในความสอดคล้องในการศึกษาอเมริกัน Pescosolido, et al (2007) ผู้ตอบแบบสอบถามหลายคนเชื่อว่าผลจากการตีตราการรักษาสุขภาพจิตในช่วงวัยเด็ก (45% รายงานว่าพวกเขามีแนวโน้มที่จะถูกปฏิเสธที่โรงเรียน) และความอัปยศที่ยังคงมีเครือข่ายเชิงลบเป็นผู้ใหญ่ McLeod, et al (2004) ในขณะที่เขียนเกี่ยวกับทัศนคติของประชาชนที่มีต่อการใช้ยาทางจิตเวชสำหรับเด็กสรุปความอัปยศที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพจิตและการใช้ยาได้รับการแสดงที่จะมีผลกระทบต่อความสอดคล้องยา มันได้รับการแนะนำว่าถ้าผลกระทบเชิงลบของการรับรู้ตราบาปเกินดุล
ประโยชน์ของยาครอบครัวอาจจะชอบเลือกในการรักษาทางเลือกหรือที่จะยุติการใช้ยา (Hamrin et al, 2010) การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์ผู้ปกครองและคนหนุ่มสาวที่มีความสำคัญในการช่วยลดความอัปยศนี้ ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งและสอดคล้องกันมากที่สุดของความเต็มใจที่จะให้ยาทางจิตเวชมีความไว้วางใจในแพทย์ส่วนบุคคลทัศนคติทั่วไปที่มีต่อยาจิตเวชและผู้ตอบแบบสอบถามแสดงความเต็มใจที่จะใช้ยาทางจิตเวช (McLeod, et al, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสอดคล้องกันและครอบครัวแฮมริน et al ( 2010 ) เน้นที่โครงสร้างอำนาจภายในครอบครัวที่มีผลกระทบต่อการตัดสินใจของครอบครัวให้ เกี่ยวกับยา อำนาจมากที่สุดในครอบครัวเป็นปกติขึ้น โดยพ่อแม่ ดังนั้น ผู้ปกครองมักจะมากกว่าที่สำคัญเกี่ยวกับผู้ป่วย■ยา
เข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับเงื่อนไขของพวกเขา ตัวเลือกการรักษาที่มีอยู่