“Theme for English B” is without a

“Theme for English B” is without a doubt one of Langston Hughes’s most famous, beloved, and anthologized poems. He wrote it in 1951, the evening of his career, and it addresses one of his most ubiquitous themes – the American Dream. Thematically, "Theme for English B" resembles “American Heartbreak” and “Let America Be America Again.” The poem is written in free verse and lacks a systematic form or meter; its language is simple and casual, and it flows in a stream-of-consciousness style.

The narrative centers on a young student whose instructor has asked him to write a page about himself with the caveat that the page ought to be “true.” The speaker reflects on himself, noting that he is twenty-two years old, "colored," and born in Winston-Salem, N.C. He lists the schools he has gone to and explains that he is currently a student in New York (he probably attends Columbia University or City College of New York). As he walks home, he realizes that he is the only "colored" student in his class. This was a common occurrence during the Jim Crow era, because African Americans had more difficulty gaining entrance into elite schools than their white peers.

On his page, the speaker begins by expressing the his belief that it is hard to know what is true at such a young age. He identifies himself with Harlem, evoking the sounds and sights of the city, claiming to hear Harlem, and, in fact - all of New York. While he feels like an anomaly at school, he fits in within Harlem, which is where he is most content. He lists some of the commonplace but meaningful things he likes to do – eat, sleep, “understand life,” listen to music – and points out that being "colored" does preclude him from liking the same things that white people like.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ธีมสำหรับภาษาอังกฤษ B" โดยไม่ต้องสงสัยหนึ่งที่มีชื่อเสียงที่สุดที่รักและบทกวี anthologized แลงสตันฮิวจ์ เขาเขียนไว้ในปี 1951 ในตอนเย็นของอาชีพของเขาและมันอยู่ในหนึ่งในรูปแบบที่แพร่หลายมากที่สุดของเขา - ความฝันอเมริกัน หัวเรื่อง "ธีมสำหรับภาษาอังกฤษ B" คล้ายกับ "ปวดใจอเมริกัน" และ "ให้อเมริกาเป็นอเมริกาอีกครั้ง." บทกวีที่เขียนในร้อยกรองอิสระและขาดรูปแบบที่เป็นระบบหรือเมตร ภาษาที่เรียบง่ายและสบาย ๆ และมันจะไหลในสไตล์กระแสของจิตสำนึกศูนย์การเล่าเรื่องเกี่ยวกับเด็กนักเรียนที่มีครูผู้สอนได้ขอให้เขาเขียนหน้าเกี่ยวกับตัวเองด้วยคำเตือนว่าหน้าควรจะเป็น "จริง". ลำโพงสะท้อนให้เห็นถึงตัวเองบอกว่าเขาเป็นยี่สิบสองปี "สี" และเกิดใน Winston-Salem, NC เขาแสดงโรงเรียนที่เขาได้หายไปและอธิบายว่าเขาอยู่ในขณะนี้นักศึกษาในนิวยอร์ก (เขาอาจจะ เข้าร่วมมหาวิทยาลัยโคลัมเบียหรือเมืองวิทยาลัยนิวยอร์ก) ในขณะที่เขาเดินบ้านเขารู้ดีว่าเขาเป็นคนเดียวที่ "สี" ของนักเรียนในชั้นเรียนของเขา นี้เป็นธรรมดาที่เกิดขึ้นในช่วงยุคนิโกรเพราะชาวอเมริกันแอฟริกันมีความยากลำบากมากขึ้นในการเข้าสู่โรงเรียนที่ยอดเยี่ยมกว่าเพื่อนสีขาวของพวกเขาในหน้าของเขาลำโพงเริ่มต้นด้วยการแสดงว่าเขาเชื่อว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะรู้ว่าสิ่งที่เป็นความจริงที่ดังกล่าว วัยหนุ่มสาว เขาระบุว่าตัวเองกับฮาร์เล็มปลุกเสียงและสถานที่ท่องเที่ยวของเมืองที่อ้างว่าได้ยินเสียงฮาร์เล็มและในความเป็นจริง - ทั้งหมดของนิวยอร์ก ในขณะที่เขารู้สึกเหมือนความผิดปกติที่โรงเรียนเขาเหมาะกับในภายในฮาร์เล็มซึ่งเป็นที่ที่เขาเป็นเนื้อหามากที่สุด เขาจะแสดงบางส่วนของสิ่งที่เป็นเรื่องธรรมดา แต่มีความหมายที่เขาชอบทำ - กินนอน "เข้าใจชีวิต" ฟังเพลง - และชี้ให้เห็นว่าเป็น "สี" จะป้องกันไม่ให้เขาจากความชื่นชอบในสิ่งเดียวกันกับที่คนผิวขาวเช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" กระทู้ภาษาอังกฤษ B " คือไม่ต้องสงสัยหนึ่งของแลงสตันฮิวจ์สมีชื่อเสียงมากที่สุด ที่รัก และทำการรวบรวมบทประพันธ์ร้อยกรอง เขาเขียนมันใน 1951 , ตอนเย็นของอาชีพของเขาและมันอยู่หนึ่งรูปแบบที่แพร่หลายมากที่สุดของเขาและความฝันแบบอเมริกัน ใจ " กระทู้สำหรับภาษาอังกฤษ B " คล้าย " อกหัก " และ " อเมริกาอเมริกาอเมริกาให้ได้อีกครั้ง" กลอนที่เขียนไว้ในข้อฟรีและขาดรูปแบบอย่างเป็นระบบหรือเครื่องวัด ภาษาที่เรียบง่ายและสบาย ๆ , และมันไหลในสายธารของสไตล์สติ

ศูนย์การเล่าเรื่องในเด็กนักเรียน ซึ่งอาจารย์ได้ขอให้เขาเขียนหน้าเกี่ยวกับตัวเองกับ caveat ที่หน้าควรจะ " ที่แท้จริง " ผู้พูดสะท้อนถึงตัวเอง สังเกตว่าเขาอายุ " สี" และเกิดใน Winston Salem , NC เขารายชื่อโรงเรียนเขาไป และอธิบายว่า ปัจจุบันเขาเป็นนักเรียนใหม่ในนิวยอร์ก ( เขาคงเข้ามหาวิทยาลัยหรือวิทยาลัยประจำเมืองนิวยอร์ก ) ขณะที่เขาเดินกลับบ้าน เขาตระหนักว่าเขาเป็นเพียง " สี " นักเรียนในชั้นเรียนของเขา นี่เป็นเหตุการณ์ปกติในช่วงยุค Jim Crow ,เพราะ แอฟริกัน อเมริกันมีความดึงดูดเข้าไปในโรงเรียนยอดกว่าเพื่อนสีขาว

บนหน้าของเขา ผู้พูดก็เริ่มแสดงความเชื่อของเขาว่า มันเป็นการยากที่จะรู้ว่าอะไรคือความจริงที่อายุยังน้อย เขาระบุตัวเองกับฮาเล็ม , evoking สถานที่ท่องเที่ยวและเสียงของเมืองที่อ้างว่าได้ยินฮาร์เล็ม และในความเป็นจริงทั้งหมดของนิวยอร์กในขณะที่เขารู้สึกว่าผิดปรกติที่โรงเรียน เขาเหมาะกับในในฮาเล็ม ซึ่งเป็นที่ที่เขาพอใจมากที่สุด เขาแสดงรายการบางอย่างของธรรมดา แต่มีความหมายในสิ่งที่เขาชอบทำ ( กิน , นอน , " เข้าใจชีวิต " ฟังเพลง ) และจุดที่เป็น " สี " ไม่ดักคอเขาชื่นชอบสิ่งเดียวที่คนขาวชอบ