Suimei, having been instructed by t

Suimei, having been instructed by the receptionist that he was to undergo an assessment, took a seat in the hallway connecting to the inner halls of the adventurer’s guild.

A lantern dimly lit the room, filling him with a deep sense of deja vu.

—The feeling of a hospital at night.

As Suimei was struck by this feeling so unrelated to this world, while sitting sternly on the chair with his back straight, a staff member emerged from within the hallway depths. It was a girl with fluffy, tawny hair, dressed in the same guild uniform the receptionist had worn.

Before long, the girl had reached his side, and inclining her head, asked, “—Um, Suimei Yakagi-san, right?”

“Yes, that’s me.”

Suimei gave a frank nod. The girl’s expression brightened and a gentle smile touched her lips as she introduced herself.

“Sorry about that. My name is Dorothea, and I’m in charge of guiding new recruits. Pleased to meet you.”

“Ah. It’s a pleasure to make your acquaintance.”

With this girl, both respectful and amiable, he maintained the polite tone he’d used with the receptionist earlier.

There was a world of difference between the way she treated him and the way he’d been treated outside. As Suimei reflected on the contrast, Dorothea smiled happily and spoke again.

“Oh, there’s no need for such formality. Please speak normally. We’re about the same age, so it’s fine.”

“…Is that okay? Wouldn’t that be rude?”

“It’s fine, it’s fine~ This is easier on me too, not to mention it’s my job to make it easier on nervous new recruits worried about the assessment. Although, I have to say, it doesn’t really look like that last part applies to you, Suimei-san.”

“Haha… Alright then. It’s nice to meet you.”

“Nice to meet you too!” Dorothea responded with great enthusiasm, Suimei having agreed to her request.

“Let’s go for a walk,” she continued, leading the way down the hall with Suimei following closely.

She suddenly turned to face him, apparently struck by a sudden thought.

“Oh, the form from earlier – I looked over your registration form. Suimei-san, you’re a mage, and one with both fire and wind properties, right?”

“Oh, yeah. More or less.”

” ‘More or less’ is it? You sure are modest. Didn’t you cast magic without an incantation or even a keyword and send Roha-san flying? You must be a pretty amazing mage?”

“No, no, nothing like that. I was in a bit of crisis, so I did it unconsciously. It’s something that only happens on occasion,” Suimei answered, the smile on his face matching her own.

The aforementioned “Roha-san” was the claymore-wielding man from earlier, huh. He’d beaten him so quickly that he’d been unable to gauge his abilities; perhaps he was actually a person of some renown in the guild? Not wanting to draw too much attention, he’d attempted to hide behind a facade of modesty, but it seemed his actions had been misunderstood.

“Hmm… From what I know, though, magic isn’t something as temperamental as you make it sound…”

She frowned as she thought hard. What Suimei had said seemed off to her. Her words demonstrated that she knew quite a bit about magic.

In that case, what should he say to dispel her doubts? He didn’t want to leave a bad impression on her, so he decided a suitable explanation was warranted.

“…Incantations aside, it’s possible to activate magic in other ways. Moreover, the magic I used wasn’t anything amazing.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Suimei มีการแนะนำ โดยพนักงานต้อนรับที่ว่า เขาก็ผ่านการประเมิน การเอานั่งในห้องโถงที่เชื่อมต่อกับภายในห้องโถงของกิลด์การผจญภัยโคมไฟไฟห้องพัก เติมเขา ด้วยความรู้สึกลึกของ déjà vu สลัว— ความรู้สึกของโรงพยาบาลเป็นเวลากลางคืนพนักงานโผล่ออกมาจากภายในความลึกของห้องโถงเป็น Suimei หลง โดยความรู้สึกนี้จึง ไม่เกี่ยวข้องกับโลกนี้ ในขณะที่นั่งอยู่มันบนเก้าอี้กับของเขากลับตรง หญิงสาวที่ มีผมนุ่ม ผู้เดินทาง ในพนักงานต้อนรับที่ได้สวมใส่ชุดเครื่องแบบกิลด์เดียวกันได้อีกไม่นาน สาวถึงด้านข้างของเขา และ inclining หัวของเธอ คำ ถาม, " — Um, Suimei Yakagi ซัง ขวา? ""ใช่ ที่เป็นฉัน"Suimei ให้พยักหน้าตรงไปตรงมา นิพจน์ของสาวผิวใส และรอยยิ้มอ่อนโยนสัมผัสริมฝีปากของเธอ ตามที่เธอแนะนำตัวเอง"ขออภัยเกี่ยวกับที่ ชื่อของฉันคือ โดโรเธียแห่ง และผมชอบแนวทหารใหม่ ยินดีกับคุณ""Ah มันเป็นความสุขที่จะทำให้คนรู้จักของคุณ"กับผู้หญิงคนนี้ ทั้งเคารพ และมีไมตรี จิต เขารักษาโทนสุภาพที่เขาใช้กับพนักงานต้อนรับที่ก่อนหน้านี้ความแตกต่างระหว่างลักษณะเธอรักษาเขาและวิธีที่เขาได้รับการรักษาภายนอกได้ Suimei สะท้อนบนความคมชัด โดโรเธียแห่งยิ้มอย่างมีความสุข และพูดอีกครั้ง"โอ้ ไม่จำเป็นสำหรับพิธีการดังกล่าว กรุณาพูดตามปกติ เราทำเกี่ยวกับอายุ ดังนั้นก็ดี"“… จะยอม ไม่ว่าจะหยาบคาย""ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ~ นี้ฉันง่ายเกินไป ไม่ต้องพูดถึงมันเป็นงานของฉันจะทำให้มัน ง่ายขึ้นบนทหารใหม่ประสาทกังวลการประเมิน ถึงแม้ว่า ไม่ต้อง มันจริง ๆ ดูไม่เช่นนั้น ส่วนสุดท้ายใช้กับคุณ Suimei-ซาน""ฮาฮา... ไม่เป็นไรแล้ว ได้ไปพบกับคุณ""ยินดีที่ได้รู้จักคุณมากเกินไป" โดโรเธียแห่งตอบสนอง ด้วยความกระตือรือร้นที่ดี Suimei ไม่ยอมรับการร้องขอของเธอ"ขอไปเดินเล่น เธอยังคง นำวิธีอยู่ห้องโถงกับ Suimei ต่อไปอย่างใกล้ชิดเธอก็หันหน้าเขา เห็นได้ชัดว่าหลง โดยความคิดฉับพลัน"โอ้ แบบฟอร์มจากก่อนหน้า – ผมมองผ่านแบบฟอร์มการลงทะเบียนของคุณ Suimei ซัง คุณ mage และด้วยคุณสมบัติทั้งไฟและลม ขวา""โอ้ ใช่ มากหรือน้อย"''น้อย' อยู่หรือไม่ คุณแน่ใจว่าอยู่เจียมเนื้อเจียมตัว คุณไม่ได้ร่ายเวทมนตร์โดยไม่บริกรรมหรือแม้คำสำคัญ และส่ง Roha ซังบิน คุณต้องเป็น mage น่าอัศจรรย์สวย""ไม่ ไม่ ไม่มีอะไรเหมือนกัน ได้ในบิตของวิกฤต ดังนั้นฉันไม่ได้โดยไม่รู้ตัว มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเฉพาะ ในโอกาส Suimei ตอบ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาตรงกับเธอเองดังกล่าวข้างต้น "Roha-san" เป็นเคลย์มอร์-wielding คนจากก่อนหน้านี้ ฮะ เขาได้ตีเขาอย่างรวดเร็วว่า เขาได้รับไม่สามารถจะวัดความสามารถของเขา บางทีเขาก็ชื่อเสียงบางคนจริงในกิลด์หรือไม่ ไม่อยากดึงความสนใจมากเกินไป เขาพยายามซ่อนอยู่เบื้องหลังอาคารของอิสลาม แต่ดูเหมือนการกระทำของเขาได้ถูกเข้าใจผิด"อืมม... จากสิ่งที่ฉันรู้ แม้ว่า มายากลไม่ใช่เรื่อง temperamental ทำมันเสียง..."เธอ frowned ตามที่เธอคิดว่า ยาก สิ่ง Suimei ได้กล่าวว่า ดูเหมือนปิดของเธอ คำพูดของเธอแสดงให้เห็นว่า เธอรู้น้อยเกี่ยวกับมายากลในกรณีที่ สิ่งที่เขาควรจะพูดว่า เพื่อกำจัดความสงสัยของเธอ เขาไม่ต้องการปล่อยให้ดาวเธอ เพื่อให้เขาตัดสินใจถูกรับประกันคำอธิบายที่เหมาะสม“… ร่ายกัน เป็นไปได้เพื่อเรียกใช้เวทมนตร์ในทางอื่น ๆ นอกจากนี้ มหัศจรรย์ใช้ไม่อะไรตื่นตาตื่นใจ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Suimei ได้รับการได้รับคำแนะนำจากพนักงานต้อนรับที่ว่าเขาจะได้รับการประเมินผลนั่งในห้องโถงเชื่อมต่อกับห้องโถงด้านในของสมาคมนักผจญภัยของ. โคมไฟสลัวไฟห้องพัก, กรอกเขาด้วยความรู้สึกลึก ๆ ของ Deja Vu. - ความรู้สึกของโรงพยาบาลในเวลากลางคืน. ในฐานะที่เป็น Suimei ถูกกระแทกด้วยความรู้สึกนี้จึงไม่เกี่ยวข้องกับโลกนี้ขณะนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างโหดเหี้ยมด้วยการกลับมาของเขาตรงที่เป็นสมาชิกพนักงานโผล่ออกมาจากส่วนลึกภายในห้องโถง มันเป็นหญิงสาวที่มีปุยผมสีน้ำตาลอ่อนในเครื่องแบบเดียวกันสมาคมพนักงานต้อนรับสวมแต่งตัว. ก่อนที่จะนานสาวมาถึงด้านข้างของเขาและเอียงศีรษะของเธอถามว่า "-Um, Suimei Yakagi ซังใช่มั้ย?" "ใช่ว่าฉัน." Suimei ให้พยักหน้าตรงไปตรงมา การแสดงออกของหญิงสาวสดใสและรอยยิ้มอ่อนโยนสัมผัสริมฝีปากของเธอขณะที่เธอแนะนำตัวเอง. "ขออภัยเกี่ยวกับที่ ชื่อของฉันคือโดโรธีและฉันในความดูแลของแนวทางการรับสมัครใหม่ ยินดีที่จะตอบสนองคุณ. " " อา มันเป็นความสุขที่จะทำให้ความใกล้ชิดของคุณ. " กับผู้หญิงนี้ทั้งเคารพและอัธยาศัยดีเขาคงน้ำเสียงสุภาพเขาต้องการใช้กับพนักงานต้อนรับก่อนหน้านี้. มีโลกของความแตกต่างระหว่างทางเธอปฏิบัติต่อเขาและวิธีที่เขาต้องการ รับการรักษานอก ในฐานะที่เป็น Suimei สะท้อนให้เห็นถึงความคมชัด, โดโรธียิ้มอย่างมีความสุขและพูดอีกครั้ง. "โอ้มีความจำเป็นในพิธีดังกล่าว กรุณาพูดตามปกติ เรากำลังวัยเดียวกันดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่ดี. " " ... นั่นคือโอเค? ไม่ว่าจะเป็นหยาบคาย? " " มันเป็นเรื่องที่ดีก็ปรับ ~ นี้จะง่ายกับฉันเกินไปไม่พูดถึงมันเป็นงานของผมที่จะทำให้มันง่ายขึ้นในการรับสมัครใหม่ประสาทกังวลเกี่ยวกับการประเมินผล แม้ว่าฉันต้องบอกว่ามันไม่ได้โดดลักษณะเช่นว่าส่วนสุดท้ายกับคุณ Suimei ซัง. " " ฮ่า ๆ ... เอาล่ะ มันเป็นเรื่องดีที่ได้พบคุณ. " " ยินดีที่ได้รู้จักคุณมากเกินไป! "โดโรธีตอบสนองด้วยความกระตือรือร้นที่ดี Suimei มีการตกลงที่จะคำขอของเธอ. " Let 's ไปเดินเล่น "เธอยังคงนำวิธีการลงศาลากับ Suimei ต่อไปอย่างใกล้ชิดทันใดนั้นเธอก็หันไปเผชิญหน้ากับเขาเห็นได้ชัดหลงโดยความคิดฉับพลัน. "โอ้รูปแบบจากก่อนหน้านี้ - ผมมองไปในแบบฟอร์มการลงทะเบียนของคุณ Suimei ซังคุณเป็นผู้วิเศษและหนึ่งที่มีทั้งไฟและลมคุณสมบัติใช่มั้ย? " " โอ้ใช่ มากหรือน้อย. " " มากหรือน้อย 'มันคืออะไร? คุณแน่ใจว่าเป็นเจียมเนื้อเจียมตัว คุณไม่โยนมายากลโดยไม่ต้องมีคาถาหรือแม้กระทั่งคำหลักและส่งบิน Roha ซัง? คุณจะต้องเป็นผู้วิเศษน่ารัก? " " ไม่มีไม่มีอะไรเช่นนั้น ผมอยู่ในบิตของวิกฤตดังนั้นฉันไม่ได้โดยไม่รู้ตัว มันเป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นในโอกาส "Suimei ตอบรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจับคู่ของเธอเอง. ดังกล่าว" Roha ซัง "เป็นคนที่เคลย์ควงจากก่อนหน้านี้ฮะ เขาต้องการตีเขาอย่างรวดเร็วว่าเขาต้องการได้รับไม่สามารถที่จะวัดความสามารถของเขา; บางทีเขาอาจจะเป็นจริงคนที่มีชื่อเสียงบางอย่างในกิลด์? ไม่ต้องการที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไปเขาจะพยายามที่จะซ่อนอยู่หลังซุ้มของความพอประมาณ แต่มันดูเหมือนว่าการกระทำของเขาได้รับการเข้าใจผิด. "อืม ... จากสิ่งที่ฉันรู้ แต่ Magic จะไม่สิ่งที่เป็นอารมณ์ที่คุณทำมัน เสียง ... " เธอขมวดคิ้วขณะที่เธอคิดอย่างหนัก อะไร Suimei ได้กล่าวว่าดูเหมือนเธอออกไป คำพูดของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอรู้ไม่น้อยเกี่ยวกับเวทมนตร์. ในกรณีที่สิ่งที่เขาควรจะพูดที่จะปัดเป่าความสงสัยของเธอ? เขาไม่ได้ต้องการที่จะออกจากความประทับใจที่ไม่ดีกับเธอเขาจึงตัดสินใจเป็นคำอธิบายที่เหมาะสมได้รับการรับประกัน. " ... คาถากันก็เป็นไปได้ที่จะเปิดใช้งานมายากลในรูปแบบอื่น นอกจากนี้ยังมีความมหัศจรรย์ที่ผมใช้ก็ไม่ได้เป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

suimei ได้รับคำสั่งโดยพนักงานต้อนรับที่เขาจะได้รับการประเมินได้ที่นั่งตรงทางเดินเชื่อมต่อกับโถงภายในของสมาคมของนักแสวงโชคโคมไฟสลัวๆจ้าห้องเติมเขาด้วยความรู้สึกลึก ๆของเดจาวู- ความรู้สึกของโรงพยาบาลในตอนกลางคืนเป็น suimei หลงโดยความรู้สึกนี้ให้กับโลกใบนี้ ในขณะที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ พร้อมกับกระแทกเสียงกลับพนักงานออกมาจากภายในห้องโถงที่ความลึก เป็นผู้หญิงที่มีผมสีน้ำตาลฟู แต่งกายในเครื่องแบบกิลด์เดียวกัน พนักงานต้อนรับก็ขาดแล้วไม่นาน หญิงสาวถึงด้านข้างของเขา และแนวโน้มเอียงศีรษะ เธอถามว่า " เอ่อ suimei yakagi ซัง ใช่มั้ย ? "" ใช่ค่ะ "suimei ให้พยักหน้า แฟรงค์ ของหญิงสาวสีหน้าสดใสและรอยยิ้มอ่อนโยนสัมผัสริมฝีปากของเธอขณะที่เธอแนะนำตัวเอง" ขอโทษด้วยนะ ฉันชื่อโดโรธี และผมมีหน้าที่แนะนำสมาชิกใหม่ ยินดีที่ได้พบคุณ "" อ่า มันเป็นความสุขที่จะได้ทำความคุ้นเคยกับเจ้า "กับผู้หญิงคนนี้ ทั้งเคารพและอัธยาศัยดี เขารักษาสุภาพ น้ำเสียงเขาใช้กับพนักงานต้อนรับที่ก่อนหน้านี้มีโลกของความแตกต่างระหว่างวิธีที่เธอปฏิบัติกับเขาและวิธีการที่เขาจะได้รับจากภายนอก เป็น suimei สะท้อนในความคมชัด โดโรเธียยิ้มอย่างมีความสุขและพูดขึ้นอีก" แหม ไม่ต้องขนาดนั้น กรุณาพูดปกติ เราอายุเท่ากัน งั้นไม่เป็นไร "" . . . . . . . โอเคมั้ย มันไม่หยาบคาย "" ไม่เป็นไรหรอก ~ ~ นี่มันง่ายสำหรับฉันเกินไป ไม่ต้องพูดถึง มันเป็นหน้าที่ที่ผมต้องทำให้มันง่ายกับประสาทคนใหม่ๆกังวลเกี่ยวกับการประเมิน แต่ฉันต้องบอกว่า มันดูไม่เหมือนตอนใช้กับคุณ suimei ซาน”" ฮ่า ฮ่า . . . . . . . ก็ได้ ดีใจที่ได้พบคุณ "" ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ! " โดโรเธียตอบสนองด้วยความกระตือรือร้นมาก suimei มียอมรับคำขอของเธอ" ไปเดินเล่นกันเถอะ " เธอยังคงเป็นผู้นำทางห้องโถงกับ suimei ต่อไปนี้อย่างใกล้ชิดจู่ๆ เธอหันไปมองหน้าเขา ปรากฎว่าหลงโดยความคิดฉับพลัน" โอ้ แบบฟอร์ม จากก่อนหน้านี้ และผมได้ดูฟอร์มการลงทะเบียนของคุณ suimei ซัง คุณเป็นนักเวทย์ และอีกทั้ง ไฟ และลม คุณสมบัติ ใช่ไหม ? "" อ้อ ใช่ มากกว่าหรือน้อยกว่า "" " " มันเป็นมากขึ้นหรือน้อยลง ? คุณแน่ใจนะว่าเจียมเนื้อเจียมตัว คุณไม่ได้โยนมายากลโดยไม่มี คาถา หรือแม้แต่การส่ง Roha ซาน บิน คุณจะต้องเป็นนักเวทย์เก่ง ? "" ไม่ ไม่ ไม่มีอะไรแบบนั้น ฉันอยู่ในบิตของวิกฤติแล้ว ฉันจะทำมันโดยไม่รู้ตัว มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในโอกาสที่ " suimei ตอบ รอยยิ้มบนใบหน้าของการจับคู่ของตัวเองดังกล่าว " Roha ซาน " เป็นเคลย์มอร์ wielding คนเมื่อกี้สินะ เขาจะตีเขาอย่างรวดเร็วจนเขาไม่สามารถที่จะวัดความสามารถของเขา บางทีเขาก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงในกิลด์ ? ไม่อยากจะสนใจมากนัก เขาพยายามที่จะซ่อนอยู่หลังซุ้มของความพอประมาณ แต่ดูเหมือนการกระทำของเขาได้รับการเข้าใจผิด" อืม . . . . . . . . . . . . จากที่ผมทราบ แต่ไม่ใช่สิ่งที่เป็นอารมณ์ในขณะที่คุณทำเสียง . . . . . . . "เธอขมวดคิ้วอย่างที่คิดนะ สิ่งที่ suimei บอกว่าดูแปลกๆกับเธอ คำพูดของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอรู้ไม่น้อยเกี่ยวกับมายากลในกรณีนั้น อะไรที่เขาพูดเพื่อปัดเป่าความสงสัยของเธอ เขาไม่ได้ต้องการที่จะทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีกับเธอ จึงเป็นคำอธิบายที่เหมาะสมคือประกัน" . . . . . . . คาถาเฉย มันเป็นไปได้ที่จะเปิดใช้งานมายากลในวิธีอื่น ๆ นอกจากนี้ เมจิก ที่ผมใช้ก็ไม่มีอะไรมาก "