Crayons danced across sheets of ­pa

Crayons danced across sheets of ­paper to illustrate our dream occupations. Our drawings were hung in the hallway for our parents to see at Back to School Night. I remember looking down the line and seeing pictures of ballerinas dancing, firefighters putting out a blaze, and astronauts leaping across the moon – careers that were seen as typical dreams of five-year-olds.

My picture showed a stick figure with brown hair holding a carton of orange juice over a large rectangle that was supposed to be a counter. Underneath was my barely legible handwriting: “When I grow up, I want to work at the Market Basket because it would be fun to swipe orange juice across the scanner.” To this day my parents won’t let me forget that out of everything I could have aspired to be, my five-year-old self wished to work at the local grocery store.

When we are young, questions of what we want to be when we grow up are common. Yet we are not expected to respond with an answer that is likely to come true. However, when we become teens, we are asked the very same question twice as often. The difference is, now we are supposed to ­answer with confidence.

Teens are expected to know exactly what we want to be and how we are going to achieve that goal. Not all of us can be so sure. Even though I am in high school, I ­cannot answer convincingly. But I don’t ­consider that a bad thing. How am I supposed to know what I will want to spend my time doing at age 40?

When I think about the future, I definitely don’t see myself working at the Market ­Basket, but in reality, if that was what would make me happy, I would do it. So, the next time someone asks me what I want to be when I grow up, I will simply say “happy.”

Happiness is a destination for everyone. We may want to walk different paths in life, but we all want to be happy wherever we end up. Choose your path, but don’t worry too much about choosing wisely. Make a ­mistake or two and try new things. But always remember, if you’re not happy, you’re not at the end of your journey yet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดินสอสีเต้นทั่วแผ่นกระดาษเพื่อแสดงให้เห็นความฝันของเราประกอบอาชีพ ภาพวาดของเราถูกแขวนอยู่ในห้องโถงสำหรับพ่อแม่ของเราที่จะเห็นในตอนกลางคืนกลับไปโรงเรียน ผมจำได้ว่ามองลงเส้นและเห็นภาพของการเต้นบัลเล่ต์, นักดับเพลิงวางออกเปลวไฟและนักบินอวกาศกระโดดข้ามดวงจันทร์. - อาชีพที่ถูกมองว่าเป็นความฝันตามแบบฉบับของห้าปี olds ภาพของฉันแสดงให้เห็นรูปที่ติดกับผมสีน้ำตาลถือ กล่องน้ำส้มกว่าสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่ควรจะเป็นเคาน์เตอร์ ภายใต้เป็นลายมือของฉันแทบจะไม่ชัดเจน ". เมื่อผมโตขึ้นผมต้องการที่จะทำงานในตลาดกระเช้าเพราะมันจะสนุกกับการรูดน้ำส้มทั่วสแกนเนอร์" ถึงวันนี้พ่อแม่ของฉันจะไม่ให้ฉันลืมว่าทุกอย่างที่ออกมาจาก ฉันจะได้แรงบันดาลใจที่จะเป็นตัวเองห้าปีของฉันอยากจะทำงานที่ร้านขายของชำในพื้นที่. เมื่อเราเป็นหนุ่มเป็นสาวคำถามของสิ่งที่เราต้องการที่จะเป็นเมื่อเราเติบโตขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่เราไม่ได้คาดว่าจะตอบสนองกับคำตอบที่น่าจะมาจริง แต่เมื่อเรากลายเป็นวัยรุ่นเราจะถามคำถามเดียวกันมากมักจะเป็นสองเท่า ความแตกต่างก็คือตอนนี้เราควรจะตอบด้วยความมั่นใจ. วัยรุ่นที่คาดว่าจะรู้ว่าสิ่งที่เราต้องการที่จะเป็นและวิธีการที่เราจะบรรลุเป้าหมายที่ ไม่ทั้งหมดของเราสามารถตรวจสอบเพื่อให้ ถึงแม้ว่าผมอยู่ในโรงเรียนมัธยมฉันไม่สามารถตอบตะล่อม แต่ผมไม่คิดว่าสิ่งที่ไม่ดี วิธีฉันควรจะรู้ว่าผมจะต้องการที่จะใช้เวลาของฉันทำตอนอายุ 40 เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับอนาคตแน่นอนผมไม่เห็นว่าตัวเองทำงานอยู่ที่ตะกร้าตลาด แต่ในความเป็นจริงถ้านั่นคือสิ่งที่จะทำให้ฉัน มีความสุขที่ผมจะทำมัน ดังนั้นคนในครั้งต่อไปขอให้ฉันสิ่งที่ฉันต้องการจะเป็นเมื่อผมโตขึ้นผมก็จะบอกว่า "มีความสุข." ความสุขเป็นปลายทางสำหรับทุกคน เราอาจต้องการที่จะเดินเส้นทางที่แตกต่างกันในชีวิต แต่เราทุกคนต้องการที่จะมีความสุขทุกที่ที่เราจะจบลง เลือกเส้นทางของคุณ แต่ไม่ต้องกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับการเลือกอย่างชาญฉลาด ทำผิดพลาดหรือสองและลองสิ่งใหม่ ๆ แต่มักจะจำไว้ว่าถ้าคุณไม่พอใจคุณไม่ได้ในตอนท้ายของการเดินทางของคุณยัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดินสอสีไปทั่วแผ่นกระดาษองแสดงให้เห็นถึงอาชีพในฝันของเรา ภาพวาดแขวนในห้องโถงของเรากับพ่อแม่ของเราจะดูกลับไปที่โรงเรียนตอนกลางคืน ผมจำได้ว่ามองลงบรรทัด และเห็นภาพของนักเต้นบัลเล่ต์เต้น , นักผจญเพลิงที่ลุกโชน และนักบินอวกาศกระโจนข้ามดวงจันทร์–อาชีพที่ถูกมองว่าความฝันตามแบบฉบับของเด็กห้าขวบ เก็บกวาดเก็บกวาดเหมือนฉันกับไอ้บ้า showed ตายไป hair a ความเป็นมืออาชีพอย่างมากของ juice orange ที่จะ a rectangle เป็นก้อน that was supposed ถ้าใครสักคนใน ใต้เป็นลายมือของฉันแทบจะชัดเจน : " เมื่อฉันโตขึ้น ฉันก็ต้องการทำงานในตะกร้าตลาด เพราะมันอาจจะสนุกที่จะรูดน้ำส้มผ่านสแกนเนอร์" วันนี้พ่อแม่ของฉันจะไม่ให้ฉันลืมว่าทุกอย่างที่ฉันได้ใฝ่ฝันอยากเป็นตัวเองห้าปีของฉันปรารถนาที่จะทำงานที่ร้านขายของชำท้องถิ่น .

เมื่อเราเป็นหนุ่มสาว คำถามของสิ่งที่เราต้องการเมื่อเราเติบโตขึ้น มีทั่วไป แต่เราคาดว่าจะไม่ตอบสนองกับคำตอบที่อาจเป็นจริง อย่างไรก็ตาม เมื่อเราเป็นวัยรุ่นเราจะถามคำถามเดียวกันมากมักจะเป็นสองเท่า ความแตกต่างคือ ตอนนี้เราควรจะองตอบอย่างมั่นใจ

วัยรุ่นที่คาดว่าจะทราบว่าสิ่งที่เราต้องการและวิธีการที่เราจะบรรลุเป้าหมายที่ . ไม่ทั้งหมดของเราสามารถมั่นใจ แม้ว่าฉันอยู่ในโรงเรียนมัธยม ฉันองตอบไม่ได้ชัดเจน . แต่ฉันไม่องพิจารณาว่าเป็นสิ่งไม่ดีฉันควรจะรู้ว่าฉันต้องการจะใช้เวลาของฉันทำที่อายุ 40 ?

เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับอนาคต ฉันไม่เห็นตัวเองทำงานที่องตะกร้าจ่ายตลาด แต่ในความเป็นจริง ถ้านั่นคือสิ่งที่จะทำให้ฉันมีความสุข ฉันก็จะทำ ดังนั้น เวลาใครถามฉันสิ่งที่ฉันต้องการเมื่อฉันโตขึ้น ฉันก็จะบอกว่า " มีความสุข "

ความสุขเป็นปลายทางสำหรับทุกคนเราอาจต้องเดินเส้นทางที่แตกต่างกันในชีวิต แต่เราทุกคนต้องการมีความสุขไม่ว่าเราจะจบลง เลือกเส้นทางของคุณ แต่ไม่ต้องกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับการเลือกอย่างชาญฉลาด ทำผิดองหรือสองและลองสิ่งใหม่ๆ แต่จำไว้เสมอว่า ถ้าคุณไม่พอใจ คุณไม่ได้ในตอนท้ายของการเดินทางของคุณยัง