Diagnostic PlanFrontal and lateral

Diagnostic Plan
Frontal and lateral chest radiographs are a mainstay of
diagnosis and are often the only imaging needed when
diagnosing effusions of varying severity (Eslamy & Newman,
2011). Typically, pleural fluid is seen as a homogenous density
that obscures the underlying lung. Large effusions may lead to
a shift of the mediastinum to the contralateral side and small
effusions may simply blunt the costophrenic angle (Kearney,
Davies, Davies, & Gleeson, 2000). Providers may choose to
order a CT scan or ultrasonography to obtain a more detailed
view of the pleural cavity. Ultrasonography will show small
volumes of fluid and information about viscosity. CT will,
however, provide the most information, displaying fluid,
loculation, and thickening of the pleural membranes. Unfortunately,
neither technique can reliably identify the stage of
pleural infection or predict which patients will most likely
benefit from surgical intervention (Kearney et al., 2000). A
thoracentesis or blood cultures may be drawn to confirm the
causative agent. Reported diagnostic yield from pleural and
blood cultures ranges from 60 to 70% (Byington et al., 2002).
Blood cultures are only positive in about 10% of cases of
complicated pneumonia but should be drawn before initiating
antibiotic therapy in children who are hospitalized for
pneumonia in order to better inform the choice of therapy.
The yield from pleural cultures is also often very low due to the
fact that most children have already started antibiotic therapy
(Chibuk et al., 2011). Tuberculin tests are also appropriate for
any child with extensive lung disease, regardless of risk factors.
Patients often present with elevated white blood cell count
with a left shift, meaning that there is an increase in immature
white cells suggestive of an acute infection. Blood cultures
may be positive and thoracentesis will display findings
consistent with an exudate. Pleural fluid commonly contains
neutrophils with bacterial disease and lymphocytes in
tuberculosis effusions. Pleural fluid pH and glucose are
often low in bacterial disease and a pH of less than 7.2
suggests active bacterial infection. Gram stain, cultures, and
counterimmunoelectrophoresis often indicate the offending
organism (Hay, Levin, Sondheimer, & Deterding, 2011).
Therapeutic Plan
The treatment for empyema in children remains
controversial. Children with empyema are hospitalized
and most commonly treated with primary conservative
therapy consisting of antibiotics. However, many other
more invasive treatment modalities including thoracoscopic
tube, fibrinolytics, VATS, and thoracotomy are also used.
Management of effusions is commonly determined by the
degree of respiratory compromise as well as the size of the
effusion. Small and uncomplicated parapneumonic effusions
should not be drained and may be treated with
antibiotics alone. Small effusions are classified as those
with less than a 10 mm rim or with less than one fourth of
the thorax opacified (Bradley et al., 2011). Moderate
effusions that lead to notable respiratory compromise as
well as large effusions (effusions where greater than one
half of the thorax is opacified) should be drained. Recent
studies have shown that primary operative therapy,
specifically thoracotomy or VATS, may be associated
with a lower in-hospital mortality rate, repeat intervention
rate, length of stay, time with tube thoracostomy, and time
of antibiotic therapy, compared with nonoperative treatment
(Avansino et al., 2005). Other studies, however, indicate
that many previously healthy children may be successfully
treated with IV antibiotics alone resulting in shorter
inpatient stays (Carter, Waldhausen, Zhang, Hoffman, &
Redding, 2010).
With the bacterial causes of empyema changing, antibiotic
therapy will also reflect these changes. Clindamycin should
cover MRSA and penicillin-nonsusceptible S. pneumoniae in
nearly all outpatient instances. Either Clindamycin or
Vancomycin should be considered for inpatients depending
on severity of illness (Schultz et al., 2004).
Follow-up Plan
Patients post-hospitalization should have a follow-up
appointment at their primary care office shortly after
discharge. Providers should take each patient's health
history and current physical status into account to
determine an appropriate follow-up schedule. If symptoms
of respiratory distress occur before the office appointment,
such as shortness of breath, wheezing, rapid breathing,
chest pain, or cough, the family should be instructed to
contact the provider immediately. At the follow-up
appointment, providers must assess breath sounds and
monitor for signs of respiratory distress including increased
respiratory rate, retractions and low pulse oximetry
readings. They will also continue to monitor for signs of
persistent infection including fever. If any abnormal history
or physical findings are found, they will want to obtain a
complete blood count and complete metabolic panel and
consider referral to the emergency department. If no
abnormal findings are noted, an additional follow-up visit
can be scheduled in the near future and providers can
instruct the patient's family to contact the office if any
questions or concerns arise.
A Case Study of Pediatric 169
Implications for Practice and Further Research
Nurses across the continuum can ensure that patients with
complicated pneumonias are identified and properly cared
for. Licensed practical nurses and registered nurses working
in tertiary settings should regularly obtain respiratory rate
and pulse oximetry readings in children with respiratory
complaints, as these are reliable indicators to assess the
severity of disease. The providers caring for Eddie, the small
child in the case study above, certainly used these laboratory
values to inform their therapeutic plan. Pediatric providers,
including advanced practice nurses, must be cognizant of the
increased incidence of complicated pneumonias and stay
informed regarding current guidelines and recommendations
for practice. Eddie's providers did not expect his infection to
evolve into a complicated pneumonia and this likely led to a
delay in diagnosis. Nurses working in public health settings
should help to monitor the incidence and prevalence of
complicated pneumonias in their communities and plan
community interventions accordingly. Further research
should examine the incidence of complicated pneumonias
as well as the most common causative agents as these have
recently evolved due to the implementation of H. influenzae
type b and pneumococcal conjugate vaccines. Finally,
further studies need to be done to determine the best
treatment modalities so that patients like Eddie receive the
best care possible.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผนการวินิจฉัยRadiographs อกที่หน้าผาก และด้านข้างจะซ่าของการวินิจฉัยและมักหมายเฉพาะภาพจำเป็นเมื่อวินิจฉัยความรุนแรงแตกต่างกัน (Eslamy และนิวแมน effusions2011) . โดยปกติ pleural fluid ถูกมองว่าเป็นความหนาแน่นให้ที่ข้อมูลปฐมภูมิลุงต้น Effusions ขนาดใหญ่อาจทำให้กะของ mediastinum ด้าน contralateral และขนาดเล็กeffusions เพียงอาจทู่มุม costophrenic (Kearneyเดวิส เดวิส และ Gleeson, 2000) ผู้ให้บริการสามารถเลือกที่จะสั่งเครื่องเอกซเรย์หรือเครื่องอเพื่อขอรับรายละเอียดเพิ่มเติมดูของช่อง pleural เครื่องอจะแสดงขนาดเล็กปริมาณของของเหลวและข้อมูลเกี่ยวกับความหนืด CT จะอย่างไรก็ตาม ให้ข้อมูลมากที่สุด น้ำมัน แสดงloculation และหนาของเยื่อหุ้ม pleural อับเทคนิคไม่ได้สามารถระบุขั้นตอนของติดเชื้อ pleural หรือทำนายว่า ผู้ป่วยที่จะมีแนวโน้มมากที่สุดได้รับประโยชน์จากการแทรกแซงราคาประหยัด (Kearney et al., 2000) Aอาจดึงวัฒนธรรมปอดหรือเลือดเพื่อยืนยันการสาเหตุการแทน ผลผลิตวิเคราะห์รายงานจาก pleural และเลือดวัฒนธรรมตั้งแต่ 60 ถึง 70% (Byington et al., 2002)วัฒนธรรมเลือดจะบวกประมาณ 10% ของคดีเท่านั้นโรคที่มีความซับซ้อน แต่ควรออกก่อนที่จะเริ่มต้นการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะในเด็กพยาบาลโรคเพื่อแจ้งทางเลือกของการรักษาดีขึ้นผลตอบแทนจาก pleural วัฒนธรรมก็มักจะต่ำมากเนื่องการความจริงที่ว่า เด็กส่วนใหญ่ได้แล้วเริ่มต้นรักษาด้วยยาปฏิชีวนะ(Chibuk et al., 2011) ทดสอบ tuberculin ยังเหมาะสมสำหรับเด็ก ๆ ประกอบกับโรคปอดอย่างละเอียด โดยไม่คำนึงถึงปัจจัยเสี่ยงผู้ป่วยมักจะแสดง ด้วยจำนวนเม็ดเลือดขาวสูงขึ้นด้วยกะซ้าย นั่นหมายความ ว่า มีการเพิ่ม immatureเม็ดขาวถึงการติดเชื้อเฉียบพลัน เลือดวัฒนธรรมอาจจะเป็นบวกและปอดพบแสดงสอดคล้องกับ exudate โดยทั่วไปประกอบด้วย pleural fluidneutrophils โรคแบคทีเรียกับ lymphocytes ในeffusions วัณโรค Pleural fluid pH และกลูโคสมักจะต่ำในโรคแบคทีเรียและ pH ต่ำกว่า 7.2แนะนำใช้เชื้อ คราบกรัม วัฒนธรรม และcounterimmunoelectrophoresis มักจะระบุการโกรธสิ่งมีชีวิต (Hay, Levin, Sondheimer และ Deterding, 2011)แผนการรักษายังคงรักษาสำหรับ empyema ในเด็กแย้ง พยาบาลเด็ก empyemaและส่วนใหญ่มักรักษา ด้วยหลักความคิดอนุรักษ์นิยมบำบัดที่ประกอบด้วยยาปฏิชีวนะ อย่างไรก็ตาม อื่น ๆ อีกมากมายmodalities การรุกรานรักษาเพิ่มมากขึ้นรวมถึง thoracoscopicนอกจากนี้ยังใช้หลอด fibrinolytics, VATS และ thoracotomyจัดการของ effusions โดยทั่วไปจะกำหนดโดยการระดับของปัญหาทางเดินหายใจรวมทั้งขนาดของการeffusion Effusions parapneumonic ขนาดเล็ก และไม่ซับซ้อนไม่ควรระบายออก และอาจได้รับยาปฏิชีวนะเพียงอย่างเดียว Effusions ขนาดเล็กประเภทที่มีน้อย กว่าริม 10 มม. หรือน้อยกว่าหนึ่งในสี่ของopacified thorax (Bradley et al., 2011) ปานกลางeffusions ที่นำไปสู่การประนีประนอมทางเดินหายใจที่สำคัญและเป็นดีเป็น effusions ขนาดใหญ่ (effusions มากกว่าหนึ่งครึ่งหนึ่งของ thorax เป็น opacified) ควรสามารถระบายออก ล่าสุดศึกษาแสดงให้เห็นว่าหลักวิธีปฏิบัติตนภายบำบัดโดยเฉพาะ thoracotomy หรือ VATS อาจเกี่ยวข้องมีอัตราการตายในโรงพยาบาลที่ลดลง การทำซ้ำการแทรกแซงอัตรา ความยาวของห้องพัก เวลากับหลอด thoracostomy และเวลาการรักษา ด้วยยาปฏิชีวนะ การเปรียบเทียบกับรักษา nonoperative(Avansino et al., 2005) อย่างไรก็ตาม ระบุการศึกษาอื่น ๆว่า เด็กจำนวนมากก่อนหน้านี้สุขภาพอาจประสบความสำเร็จรับการรักษา ด้วย IV ยาปฏิชีวนะเพียงอย่างเดียวผลสั้นพักห้องคลอด (คาร์เตอร์ Waldhausen จาง แมน &เรดดิง 2010)กับเชื้อแบคทีเรียสาเหตุของ empyema เปลี่ยน ยาปฏิชีวนะบำบัดจะยังแสดงการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ Clindamycin ควรMRSA และ nonsusceptible ยาเพนนิซิลลิน S. pneumoniae ในกรณีผู้ป่วยนอกเกือบทั้งหมด Clindamycin อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือVancomycin ควรสำหรับ inpatients ที่ขึ้นอยู่รุนแรงของโรค (Schultz et al., 2004)แผนการติดตามผลผู้ป่วยหลังโรงพยาบาลควรมีการติดตามนัดหมายที่สำนักของพวกเขาหลักในไม่ช้าหลังจากปลดประจำการ ผู้ให้บริการควรใช้สุขภาพของผู้ป่วยแต่ละประวัติและสภาพทางกายภาพในบัญชีกำหนดตารางเวลาการติดตามผลที่เหมาะสม ถ้าอาการทุกข์ทางเดินหายใจที่เกิดขึ้นก่อนนัดหมายสำนักงานเช่นหายใจไม่ออกหายใจ หายใจหอบ หายใจเร็วเจ็บหน้าอก หรือไอ ครอบครัวที่ควรสั่งให้ติดต่อผู้ให้บริการได้ทันที ที่ติดตามนัดหมาย ผู้ให้บริการต้องประเมินเสียงหายใจ และตรวจสอบร่องรอยของความทุกข์ทางเดินหายใจรวมทั้งเพิ่มอัตราการหายใจ retractions และ oximetry ชีพจรต่ำอ่าน พวกเขาจะยังคงตรวจสอบร่องรอยของติดเชื้อแบบถาวรรวมทั้งไข้ ถ้าประวัติความผิดปกติใด ๆหรือพบผลการวิจัยที่มีอยู่จริง พวกเขาจะต้องได้รับการสมบูรณ์ของเลือดและแผงการเผาผลาญที่สมบูรณ์ และพิจารณาส่งไปแผนกฉุกเฉิน ถ้าไม่มีจะสังเกตพบความผิดปกติ การติดตามเพิ่มเติมโปรดเยี่ยมชมสามารถกำหนดเวลาในอนาคตอันใกล้ และสามารถให้บริการแนะนำครอบครัวของผู้ป่วยให้ติดต่อสำนักงานการคำถามหรือข้อสงสัยเกิดขึ้นกรณีศึกษาเด็ก 169ผลการวิจัยและการปฏิบัติพยาบาลข้ามสมิติสามารถให้แน่ใจว่าผู้ป่วยที่มีpneumonias ซับซ้อนจะระบุ และดูแลอย่างถูกต้องสำหรับการ ได้รับใบอนุญาตปฏิบัติพยาบาลและพยาบาลลงทะเบียนทำงานในการตั้งค่าระดับตติยภูมิควรเป็นประจำขออัตราการหายใจและอ่าน oximetry ชีพจรในเด็กที่มีระบบทางเดินหายใจร้องเรียน เป็นเหล่านี้เป็นตัวบ่งชี้ที่เชื่อถือได้การประเมินความรุนแรงของโรค ผู้ให้บริการสำหรับเอ็ดดี้ ขนาดเล็กเด็กในกรณีศึกษาข้างต้น ใช้ห้องปฏิบัติการเหล่านี้อย่างแน่นอนค่าแจ้งแผนการรักษา ผู้ให้บริการเด็กรวมขั้นสูงพยาบาลฝึกหัด ต้องซึ่งรู้ถึงการเพิ่มอุบัติการณ์ของ pneumonias ซับซ้อนและพักทราบเกี่ยวกับแนวทางปัจจุบันและคำแนะนำสำหรับการปฏิบัติการ ผู้ให้บริการของเอ็ดดี้ไม่คาดว่าเขาติดเชื้อในพัฒนาเป็นโรคที่ซับซ้อน และนี้อาจนำไปสู่การความล่าช้าในการวินิจฉัย พยาบาลที่ทำงานในการตั้งค่าการสาธารณสุขจะช่วยในการติดตามอุบัติการณ์และส่วนpneumonias ซับซ้อนในชุมชนและแผนของพวกเขางานวิจัยชุมชนตาม วิจัยเพิ่มเติมควรตรวจสอบอุบัติการณ์ของ pneumonias ที่ซับซ้อนเป็นตัวแทนทั่วสาเหตุการเป็นเหล่านี้ได้ล่าสุด พัฒนาจากงานของ H. influenzaeพิมพ์ b และรู้ pneumococcal conjugate สุดท้ายเพิ่มเติม การศึกษาต้องทำการตรวจสอบดีที่สุดmodalities การรักษาเพื่อให้ผู้ป่วยเช่นเอ็ดดี้ได้รับการส่วนดูแลได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แผนวินิจฉัยด้านหน้าและด้านข้างภาพรังสีทรวงอกเป็นแกนนำของการวินิจฉัยและมักจะมีการถ่ายภาพเฉพาะที่จำเป็นเมื่อการวินิจฉัยที่แตกต่างกันหลั่งไหลของความรุนแรง(Eslamy และนิวแมน, 2011) โดยปกติปอดของเหลวถูกมองว่าเป็นความหนาแน่นของเนื้อเดียวกันที่ปิดบังปอดพื้นฐาน หลั่งไหลขนาดใหญ่อาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของประจันไปข้างและขนาดเล็กหลั่งไหลก็อาจทื่อมุมcostophrenic (คาร์นีย์เดวีส์เดวีส์และกลีสัน, 2000) ผู้ให้บริการอาจเลือกที่จะสั่งซื้อ CT สแกนหรือคลื่นเสียงความถี่สูงที่จะได้รับรายละเอียดเพิ่มเติมมุมมองของโพรงเยื่อหุ้มปอด ultrasonography จะแสดงขนาดเล็กปริมาณของของเหลวและข้อมูลเกี่ยวกับความหนืด CT จะแต่ให้ข้อมูลมากที่สุดแสดงของเหลวloculation และความหนาของเยื่อหุ้มปอด แต่น่าเสียดายที่เทคนิคไม่สามารถระบุได้อย่างน่าเชื่อถือขั้นตอนของการติดเชื้อเยื่อหุ้มปอดหรือทำนายที่ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะได้รับประโยชน์จากการแทรกแซงการผ่าตัด(คาร์นีย์ et al., 2000) thoracentesis หรือวัฒนธรรมในเลือดอาจจะวาดเพื่อยืนยันสาเหตุเจ้าหน้าที่ รายงานผลผลิตวินิจฉัยจากเยื่อหุ้มปอดและวัฒนธรรมเลือดช่วง 60-70% (Byington et al., 2002). วัฒนธรรมเลือดเป็นเพียงในเชิงบวกในประมาณ 10% ของกรณีของโรคปอดบวมซับซ้อนแต่ควรจะวาดก่อนที่จะเริ่มการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะในเด็กที่ได้รับการรักษาในโรงพยาบาลสำหรับโรคปอดบวมเพื่อให้ดีขึ้นแจ้งให้ทางเลือกของการรักษา. อัตราผลตอบแทนจากวัฒนธรรมที่เป็นเยื่อหุ้มปอดก็มักจะต่ำมากเนื่องจากความจริงที่ว่าเด็กส่วนใหญ่ได้เริ่มต้นแล้วรักษาด้วยยาปฏิชีวนะ(Chibuk et al., 2011) การทดสอบวัณโรคนอกจากนี้ยังมีความเหมาะสมสำหรับเด็ก ๆ ที่เป็นโรคปอดที่กว้างขวางโดยไม่คำนึงถึงปัจจัยเสี่ยง. ผู้ป่วยมักจะอยู่กับเม็ดเลือดขาวสูงนับกับการเปลี่ยนแปลงทางด้านซ้ายซึ่งหมายความว่ามีการเพิ่มขึ้นในอ่อนเม็ดเลือดขาวนัยของการติดเชื้อเฉียบพลัน วัฒนธรรมเลือดอาจจะเป็นบวกและ thoracentesis จะแสดงผลการวิจัยที่สอดคล้องกับสารหลั่ง ของเหลวเยื่อหุ้มปอดมักมีนิวโทรฟิโรคแบคทีเรียและเซลล์เม็ดเลือดขาวในหลั่งไหลวัณโรค ค่า pH ของเหลวเยื่อหุ้มปอดและน้ำตาลกลูโคสเป็นมักจะอยู่ในระดับต่ำโรคแบคทีเรียและค่าpH ต่ำกว่า 7.2 แสดงให้เห็นการใช้งานการติดเชื้อแบคทีเรีย คราบแกรมวัฒนธรรมและcounterimmunoelectrophoresis มักจะบ่งชี้ถึงการกระทำผิดมีชีวิต(เฮย์เลวิน Sondheimer และ Deterding 2011). แผนรักษาการรักษาสำหรับ empyema ในเด็กยังคงเป็นที่ถกเถียงกัน เด็กที่มี empyema ในโรงพยาบาลและส่วนใหญ่ได้รับการรักษาโดยทั่วไปกับอนุรักษ์นิยมหลักของการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะซึ่งประกอบด้วย อย่างไรก็ตามอื่น ๆ อีกมากมายรังสีรักษารุกรานมากขึ้นรวมทั้งthoracoscopic หลอดละลายลิ่มเลือด, ถังและ thoracotomy ยังใช้. จัดการหลั่งไหลจะถูกกำหนดโดยทั่วไประดับของการประนีประนอมทางเดินหายใจเช่นเดียวกับขนาดของปริมาตรน้ำ ขนาดเล็กและไม่ซับซ้อนหลั่งไหล parapneumonic ไม่ควรที่จะระบายน้ำและอาจจะรับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะเพียงอย่างเดียว หลั่งไหลขนาดเล็กจะจัดเป็นผู้ที่มีน้อยกว่าขอบ 10 มิลลิเมตรหรือน้อยกว่าหนึ่งในสี่ของทรวงอกopacified (แบรดลีย์ et al., 2011) ปานกลางหลั่งไหลที่นำไปสู่การประนีประนอมทางเดินหายใจที่โดดเด่นในฐานะเดียวกับการหลั่งไหลขนาดใหญ่(ที่หลั่งไหลมากกว่าหนึ่งครึ่งหนึ่งของทรวงอกจะ opacified) ควรจะระบายน้ำ เมื่อเร็ว ๆ นี้การศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าการรักษาด้วยการผ่าตัดหลักโดยเฉพาะthoracotomy หรือถังอาจจะเกี่ยวข้องกับการที่ต่ำกว่าในโรงพยาบาลอัตราการตายซ้ำแทรกแซงอัตราความยาวของการเข้าพัก, เวลากับ thoracostomy หลอดและเวลาของการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะเมื่อเทียบกับการรักษาnonoperative ( Avansino et al., 2005) การศึกษาอื่น ๆ แต่แสดงให้เห็นว่าจำนวนเด็กที่มีสุขภาพดีก่อนหน้านี้อาจจะประสบความสำเร็จในการรักษาด้วยIV ยาปฏิชีวนะคนเดียวส่งผลให้สั้นเข้าพักผู้ป่วยใน(คาร์เตอร์ Waldhausen จางฮอฟแมนและเรดดิง, 2010). ที่มีสาเหตุจากเชื้อแบคทีเรียการเปลี่ยนแปลง empyema ยาปฏิชีวนะรักษาด้วยจะนอกจากนี้ยังสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ clindamycin ควรครอบคลุมเชื้อMRSA และยาปฏิชีวนะ-nonsusceptible S. pneumoniae ในเกือบทุกกรณีผู้ป่วยนอก อย่างใดอย่างหนึ่งหรือ Clindamycin Vancomycin ควรพิจารณาสำหรับผู้ป่วยขึ้นอยู่กับความรุนแรงของการเจ็บป่วย(ชูลท์ซ et al., 2004). การติดตามผลแผนผู้ป่วยหลังการรักษาในโรงพยาบาลควรมีการติดตามการนัดหมายที่สำนักงานดูแลหลักของพวกเขาในไม่ช้าหลังจากปลดประจำการ ผู้ให้บริการควรจะสุขภาพของผู้ป่วยแต่ละประวัติศาสตร์และสถานะทางกายภาพปัจจุบันเข้าบัญชีเพื่อตรวจสอบตารางเวลาที่เหมาะสมติดตาม หากมีอาการของความทุกข์ทางเดินหายใจที่เกิดขึ้นก่อนได้รับการแต่งตั้งสำนักงานเช่นหายใจถี่หอบหายใจอย่างรวดเร็วมีอาการเจ็บหน้าอกหรือไอครอบครัวควรได้รับคำแนะนำให้ติดต่อผู้ให้บริการได้ทันที ที่ติดตามได้รับการแต่งตั้งให้ต้องประเมินเสียงลมหายใจและตรวจสอบสัญญาณของความทุกข์ทางเดินหายใจเพิ่มขึ้นรวมทั้งอัตราการหายใจหดและชีพจรoximetry ต่ำอ่าน พวกเขายังจะดำเนินการตรวจสอบหาสัญญาณของการติดเชื้อถาวรรวมทั้งไข้ หากประวัติศาสตร์ที่ผิดปกติใด ๆหรือการค้นพบทางกายภาพจะพบว่าพวกเขาจะต้องการที่จะได้รับการตรวจนับเม็ดเลือดอย่างสมบูรณ์และเสร็จสิ้นการเผาผลาญอาหารและแผงพิจารณาอ้างอิงไปยังแผนกฉุกเฉิน หากไม่มีการค้นพบความผิดปกติที่มีการตั้งข้อสังเกตการเยี่ยมชมติดตามเพิ่มเติมสามารถกำหนดได้ในอนาคตอันใกล้และผู้ให้บริการสามารถสั่งให้ครอบครัวของผู้ป่วยที่จะติดต่อสำนักงานถ้ามีคำถามหรือข้อสงสัยที่เกิดขึ้น. กรณีศึกษาเด็ก 169 ผลกระทบต่อการปฏิบัติงานและการวิจัยต่อไปพยาบาลทั่วต่อเนื่องสามารถมั่นใจได้ว่าผู้ป่วยที่มีpneumonias ซับซ้อนมีการระบุและดูแลอย่างถูกต้องสำหรับ ได้รับใบอนุญาตปฏิบัติพยาบาลและพยาบาลวิชาชีพที่ทำงานในการตั้งค่าในระดับอุดมศึกษาควรจะได้รับอย่างสม่ำเสมออัตราการหายใจและการอ่านชีพจรoximetry ในเด็กที่มีทางเดินหายใจการร้องเรียนตามที่เหล่านี้เป็นตัวชี้วัดที่น่าเชื่อถือในการประเมินความรุนแรงของโรค ผู้ให้บริการดูแลเอ็ดดี้เล็ก ๆของเด็กในกรณีศึกษาดังกล่าวข้างต้นอย่างแน่นอนเหล่านี้มาใช้ในห้องปฏิบัติการค่าที่จะแจ้งแผนในการรักษาของพวกเขา ผู้ให้บริการเด็กรวมทั้งพยาบาลขั้นสูงทางปฏิบัติจะต้องรู้ทันของอุบัติการณ์ที่เพิ่มขึ้นของpneumonias ซับซ้อนและอยู่แจ้งให้ทราบเกี่ยวกับแนวทางปฏิบัติในปัจจุบันและข้อเสนอแนะสำหรับการปฏิบัติ ผู้ให้บริการของเอ็ดดี้ไม่ได้คาดหวังการติดเชื้อของเขาที่จะพัฒนาเป็นโรคปอดบวมที่มีความซับซ้อนและนำไปสู่การมีแนวโน้มล่าช้าในการวินิจฉัย พยาบาลที่ทำงานในการตั้งค่าสาธารณสุขจะช่วยในการตรวจสอบอุบัติการณ์และความชุกของpneumonias ซับซ้อนในชุมชนของพวกเขาและการวางแผนการแทรกแซงชุมชนตาม นอกจากนี้การวิจัยควรตรวจสอบอุบัติการณ์ของ pneumonias ซับซ้อนเช่นเดียวกับตัวแทนสาเหตุที่พบมากที่สุดในขณะที่เหล่านี้มีการพัฒนาเมื่อเร็วๆ นี้เนื่องจากการดำเนินงานของเอช influenzae ประเภทขและวัคซีนโรคปอดบวมผัน ในที่สุดการศึกษาต่อไปจะต้องมีการทำเพื่อตรวจสอบที่ดีที่สุดรังสีรักษาเพื่อให้ผู้ป่วยเช่นเอ็ดดี้ได้รับการดูแลที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวินิจฉัยวางแผน
ด้านหน้าและด้านข้างภาพรังสีทรวงอก mainstay
วินิจฉัยและมักจะมีภาพที่จำเป็นเมื่อ
วินิจฉัย effusions แตกต่างจากความรุนแรง ( eslamy &นิวแมน
2011 ) โดยทั่วไป , pleural fluid คือเห็นเป็น homogenous ความหนาแน่น
ที่ปิดกั้น ) ปอด effusions ขนาดใหญ่อาจมี
กะของเครื่องประดับในด้านรูปขนาดย่อและขนาดเล็ก
effusions ก็อาจมีมุม costophrenic ( คาร์นีย์ ,
เดวีส์เดวีส์& กลีสัน , 2000 ) ผู้ให้บริการอาจจะเลือก

สั่ง CT scan หรืออัลตราซาวด์ เพื่อให้ได้มุมมองที่รายละเอียด
เพิ่มเติมในโพรงเยื่อหุ้มปอด . อัลตราซาวด์จะแสดงปริมาณขนาดเล็ก
ของของไหลและข้อมูลเกี่ยวกับความหนืด กะรัต ,
แต่ให้ข้อมูลส่วนใหญ่แสดง loculation
, ของไหลและ ความหนาของเยื่อปอด . แต่น่าเสียดายที่
หรือเทคนิคสามารถเชื่อถือได้ระบุระยะของการติดเชื้อที่ปอด ซึ่งผู้ป่วยหรือทำนาย

จะได้ประโยชน์มากที่สุดจากการผ่าตัด ( Kearney et al . , 2000 ) a
น้ำหรือเลือดวัฒนธรรมอาจจะวาดเพื่อยืนยัน
ตัวแทนนั้นๆ รายงานการวินิจฉัยและผลผลิตจากเยื่อหุ้มปอด
เลือดวัฒนธรรมตั้งแต่ 60 ถึง 70 % ( ไบอิงเติ้น et al . , 2002 ) .
เลือดวัฒนธรรมเป็นบวกเพียงประมาณ 10% ของกรณีของ
ซับซ้อนปอดบวม แต่ควรจะวาดก่อนที่จะเริ่มต้นการบำบัด
ยาปฏิชีวนะในเด็กที่มีโรงพยาบาล
ปอดบวม เพื่อทำให้แจ้งทางเลือกของการบำบัด
ผลผลิตจาก วัฒนธรรมที่เยื่อหุ้มปอดยังมักจะต่ำมากเนื่องจาก
ความเป็นจริงที่เด็กส่วนใหญ่ได้เริ่มต้นแล้วการรักษาด้วย
( chibuk et al . , 2011 ) การทดสอบทุเบอร์คุลินนอกจากนี้ยังเหมาะสมสำหรับเด็กที่มีโรคปอดอย่างละเอียด
ใด ๆโดยไม่คำนึงถึงปัจจัยความเสี่ยง ผู้ป่วยมักจะแสดงด้วย

ระดับเม็ดเลือดขาวด้วยซ้าย กะ หมายความ ว่า มีการเพิ่มขึ้นในเด็ก
เซลล์สีขาวคล้ายของการติดเชื้อเฉียบพลัน วัฒนธรรม
เลือดอาจจะบวกและน้ำจะแสดงผล
สอดคล้องกับที่เกิดจาก . เยื่อหุ้มปอดของเหลวมักมีแบคทีเรียโรคเม็ดเลือดขาวนิวโทรฟิลด้วย

effusions ในวัณโรค ของเหลวเยื่อหุ้มปอด และกลูโคส
ต่ำบ่อยๆ โรคแบคทีเรีย และ pH น้อยกว่า 7.2
แสดงว่าติดเชื้อแบคทีเรียที่ใช้งานอยู่ กรัมคราบ , วัฒนธรรม , และ
ซิสต์บรองโคเจนิคมักจะแสดงการรุกราน
สิ่งมีชีวิต ( ฟาง เลวิน sondheimer & deterding , , , 2011 ) .

แผนการรักษาโรคหนองใน รักษาในเด็กยังคง
แย้ง เด็กที่มีหนองใน hospitalized
และมักรักษาด้วยหลักอนุลักษณ์
บำบัดประกอบด้วยยาปฏิชีวนะ อย่างไรก็ตาม มีอื่น ๆรวมทั้งการรุกราน modalities เพิ่มเติม

thoracoscopic