The term "brand orientation" was fi

The term "brand orientation" was first used in its current context by Urde (1994), who defines it as "an approach in which the processes of the organization revolve around the creation, development, and protection of brand identity in an ongoing interaction with target customers with the aim of achieving lasting competitive advantages" (Urde 1999, p. 117). Brand orientation thus represents the functional or business-unit focus on brands that support strong customer and stakeholder relationships regardless of the brand being at the corporate or product level or being a service or manufactured product (Bridson and Evans 2004), and suggests that an organization has a clear brand vision and identity. This also implies that market-sensing systems have been calibrated to provide insight into managing the relationship between the brand and its main stakeholders.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำว่า "แบรนด์แนว" ถูกใช้เป็นครั้งแรกในบริบทของปัจจุบัน โดย Urde (1994), ที่กำหนดเป็น "วิธีการกระบวนการขององค์กรที่เกี่ยวข้องกับการสร้าง พัฒนา และการป้องกันของเอกลักษณ์ตราสินค้าในการโต้ตอบอย่างต่อเนื่องกับลูกค้าเป้าหมายกับจุดมุ่งหมายของการบรรลุข้อได้เปรียบการแข่งขันที่ยั่งยืน" (Urde 1999, p. 117) แนวแบรนด์ดังเน้นแบรนด์ที่สนับสนุนลูกค้าแข็งแกร่งและความสัมพันธ์ของมาตรการ โดยแบรนด์ระดับองค์กรหรือผลิตภัณฑ์ หรือการบริการ หรือผลิตผลิตภัณฑ์ (Bridson และอีวานส์ 2004) ทำงาน หรือ หน่วยธุรกิจ และแนะนำว่า องค์กรมีวิสัยทัศน์ของแบรนด์ชัดเจนและอัตลักษณ์นั้น ยังนี้บ่งชี้ว่า ระบบตลาดที่มีการตรวจได้ถูกปรับเทียบเพื่อให้เข้าใจในการจัดการความสัมพันธ์ระหว่างแบรนด์เสียเป็นหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำว่า "การวางแบรนด์" ถูกนำมาใช้ครั้งแรกในบริบทปัจจุบันโดย Urde (1994) ซึ่งกำหนดว่า "วิธีการที่กระบวนการขององค์กรที่หมุนรอบการสร้างการพัฒนาและการปกป้องเอกลักษณ์ของแบรนด์ในการทำงานร่วมกันอย่างต่อเนื่องกับ กลุ่มลูกค้าเป้าหมายโดยมีจุดประสงค์ของการบรรลุเปรียบในการแข่งขันที่ยั่งยืน "(Urde 1999 พี. 117) การวางแบรนด์จึงแสดงให้เห็นถึงการมุ่งเน้นการทำงานหรือธุรกิจหน่วยในแบรนด์ที่สนับสนุนของลูกค้าและผู้มีส่วนได้เสียความสัมพันธ์ที่ดีโดยไม่คำนึงถึงแบรนด์เป็นในระดับองค์กรหรือผลิตภัณฑ์หรือการบริการหรือผลิตภัณฑ์ที่ผลิต (Bridson อีแวนส์และ 2004) และแสดงให้เห็นว่าองค์กร มีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนของแบรนด์และเอกลักษณ์ นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าระบบการตลาดการตรวจวัดที่ได้รับการสอบเทียบเพื่อให้ข้อมูลเชิงลึกในการจัดการความสัมพันธ์ระหว่างแบรนด์และผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำว่า " ปฐมนิเทศ " แบรนด์แรกใช้ในบริบทปัจจุบัน โดย urde ( 1994 ) ที่กำหนดเป็น " วิธีการที่กระบวนการขององค์กรหมุนรอบการสร้าง พัฒนาและคุ้มครองเอกลักษณ์ของแบรนด์ในการปฏิสัมพันธ์อย่างต่อเนื่องกับลูกค้าเป้าหมายที่มีจุดมุ่งหมายของการบรรลุข้อได้เปรียบในการแข่งขันที่ยั่งยืน " ( urde 1999 , หน้า 117 )แบรนด์จึงเป็นทิศทางการทำงาน หรือหน่วยธุรกิจเน้นยี่ห้อที่สนับสนุนความสัมพันธ์กับลูกค้าที่แข็งแกร่งและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียไม่แบรนด์อยู่ในระดับองค์กร หรือผลิตภัณฑ์หรือบริการหรือผลิตภัณฑ์ ( bridson และอีแวนส์ 2004 ) และชี้ให้เห็นว่าองค์กรมีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนและเอกลักษณ์นี้ยังแสดงให้เห็นว่าตลาดการสอบเทียบเพื่อให้ระบบได้รับข้อมูลเชิงลึกในการจัดการความสัมพันธ์ระหว่างแบรนด์และผู้มีส่วนได้เสียหลัก