The End Result of DevelopmentNow de

The End Result of Development
Now desolate and forgotten, Hashima guards the entrance to Nagasaki Harbor like a strange, dead lighthouse, attracting little more attention than the visits of tired seagulls and the curious stares of people on passing ships. But the symbolism is hard to ignore. The tight-knit Hashima community was a miniature version of Japanese society and it straddled a landmass that, except for the lack of water and greenery, mimicked the entire archipelago. The island's present forlorn state is a lesson to contemporary Japan about what happens to a country that exhausts its own resources and depends solely on foreign trade. Taking note, the Japanese government has used photographs of Hashima in full-page national newspaper advertisements calling for conservation of energy.

During its 84-year career under Mitsubishi, the island produced some 16.5 million tons of coal. The miners tunneled deep into the sea bottom, the builders carefully utilized every precious square meter of island property, and the islanders made valiant efforts to lead a comfortable and dignified life. But few, if any, of these people included the closing of the mine in their plans.

In that sense, the dead island of Hashima delivers a lively warning about the importance of foresight. It offers a view of the end result of "development," the fate of a community severed from Mother Earth and engaged in a way of life disconnected from its food supply. In short, Hashima is what the world will be like when we finish urbanizing and exploiting it: a ghost planet spinning through space—silent, naked, and useless.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์สุดท้ายของการพัฒนาตอนนี้ desolate และลืม ฮาชิมะเฝ้าทางเข้าท่าเรือนางาซากิเช่นประภาคารแปลก ตาย ดึงดูดความสนใจน้อยกว่าการชมนกนางนวลเหนื่อยและ stares อยากรู้อยากเห็นของคนบนเรือช่วย แต่สัญลักษณ์จะยากที่จะละเว้น ชุมชนฮาชิมะแน่น knit รุ่นจิ๋วของสังคมญี่ปุ่น และมัน straddled ทะเลสาบที่ ยกเว้นการขาดน้ำและสีเขียว mimicked หมู่เกาะทั้งหมด แห่งรัฐ forlorn ปัจจุบันเป็นบทเรียนญี่ปุ่นร่วมสมัยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับประเทศที่ใช้ทรัพยากรของตนเอง และขึ้นอยู่กับการค้าต่างประเทศแต่เพียงผู้เดียว การบันทึก ญี่ปุ่นรัฐบาลได้ใช้ภาพของฮาชิมะโฆษณาเต็มหน้าหนังสือพิมพ์แห่งชาติเรียกกฎทรงพลังงานในระหว่างงาน 84 ปีใต้มิตซูบิชิ เกาะผลิตบาง 16.5 ล้านตันของถ่านหิน ผู้ปฏิบัติ tunneled ลึกเข้าไปในด้านล่างทะเล ผู้สร้างอย่างระมัดระวังใช้ตารางเมตรทุกค่าของเกาะ และความกล้าหาญชาวทำเพื่อชีวิตที่สะดวกสบาย และที แต่ ถ้ามี ของคนเหล่านี้รวมของเหมืองในแผนของพวกเขาใน เกาะตายของฮาชิมะส่งคำเตือนนี่เกี่ยวกับความสำคัญของการมองอนาคต มันมีมุมมองผลลัพธ์สุดท้ายของ" ชะตากรรมของชุมชน severed จากแม่พระธรณี และในวิถีชีวิตที่เชื่อมต่อของอุปทานอาหาร ในระยะสั้น ฮาชิมะเป็นสิ่งที่โลกจะเป็นเช่นเมื่อเราเสร็จสิ้น urbanizing และ exploiting มัน: โลกผีที่ปั่นผ่านช่องว่าง — เปลือย เงียบงันไร้ประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลลัพธ์ที่ได้จากการพัฒนา
ที่รกร้างและตอนนี้ลืม Hashima ยามทางเข้าท่าเรือนางาซากิเช่นแปลกประภาคารตายดึงดูดความสนใจน้อยกว่าการเข้าชมของนกนางนวลเหนื่อยและจ้องอยากรู้อยากเห็นของผู้คนบนเรือผ่าน แต่สัญลักษณ์เป็นเรื่องยากที่จะไม่สนใจ แน่นถักชุมชน Hashima เป็นรุ่นขนาดเล็กของสังคมญี่ปุ่นและมันคร่อมทวีปว่ายกเว้นการขาดน้ำและความเขียวขจีเลียนแบบหมู่เกาะทั้งหมด รัฐของเกาะปัจจุบันลมๆแล้งๆเป็นบทเรียนที่จะร่วมสมัยญี่ปุ่นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับประเทศที่ exhausts ทรัพยากรของตัวเองและขึ้นอยู่ แต่เพียงผู้เดียวในการค้าต่างประเทศ การจดบันทึกที่รัฐบาลญี่ปุ่นได้ใช้รูปถ่ายของ Hashima ในการโฆษณาเต็มหน้าหนังสือพิมพ์แห่งชาติเรียกร้องให้มีการอนุรักษ์พลังงาน. ในอาชีพ 84 ปีภายใต้มิตซูบิชิเกาะผลิตบางส่วน 16,500,000 ตันของถ่านหิน คนงานเหมืองเจาะลึกลงไปในทะเลด้านล่าง, ผู้สร้างใช้อย่างระมัดระวังทุกตารางเมตรที่มีค่าของทรัพย์สินเกาะและเกาะทำให้ความพยายามที่กล้าหาญที่จะนำไปสู่ชีวิตที่สะดวกสบายและสง่างาม แต่ไม่กี่ถ้ามีคนเหล่านี้รวมถึงการปิดเหมืองในแผนการของพวกเขา. ในความรู้สึกที่เกาะตายของ Hashima ให้มีชีวิตชีวาเตือนเกี่ยวกับความสำคัญของการมองการณ์ไกล มันมีมุมมองของการสิ้นผลของ "การพัฒนา" ชะตากรรมของชุมชนตัดขาดจากโลกแม่และมีส่วนร่วมในวิถีชีวิตตัดการเชื่อมต่อจากแหล่งอาหารของมัน ในระยะสั้น Hashima เป็นสิ่งที่โลกจะเป็นเช่นเมื่อเราเสร็จสิ้นการเป็นเมืองและการใช้ประโยชน์จากมันปั่นดาวเคราะห์ผีผ่านพื้นที่เงียบเปลือยกายและไร้ประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลสุดท้ายของการพัฒนา
ตอนนี้รกร้างและลืม ฮาชิมะยามทางเข้าท่าเรือนางาซากิเหมือนแปลกที่ตายแล้ว , ประภาคาร , ดึงดูดความสนใจมากกว่าการเข้าชมของนกนางนวลเหนื่อยและขี้สงสัยจ้องของผู้คนบนเรือผ่าน . แต่สัญลักษณ์เป็นเรื่องยากที่จะละเว้นแน่นถัก ฮาชิมะ ชุมชนเป็นรุ่นขนาดเล็กของสังคมญี่ปุ่นมันคร่อมเป็นทวีปที่ยกเว้นการขาดน้ำและกรีนเนอรี่ , mimicked หมู่เกาะทั้งหมด ของเกาะ ปัจจุบันถูกทอดทิ้งรัฐจะเป็นบทเรียนให้กับญี่ปุ่นร่วมสมัยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับประเทศที่ exhausts ทรัพยากรของตนเองและขึ้นอยู่แต่เพียงผู้เดียวในการค้าต่างประเทศ จดโน๊ตรัฐบาลญี่ปุ่นได้ใช้ภาพถ่ายของฮาชิมะเต็มหน้าโฆษณาหนังสือพิมพ์แห่งชาติเรียกเพื่อการอนุรักษ์พลังงาน

ตอน 84 ปีอาชีพภายใต้มิตซูบิชิ , เกาะที่ผลิตบางส่วน 16.5 ล้านตันของถ่านหิน เหมืองขุดอุโมงค์ลึกลงไปในก้นทะเล ผู้สร้าง อย่างระมัดระวัง ใช้ทุกตารางเมตรของเกาะที่มีคุณสมบัติและชาวเกาะทำให้ความพยายามที่กล้าหาญที่จะนำชีวิตที่สะดวกสบายและสง่างาม แต่น้อย ถ้าใด ๆของคนเหล่านี้ รวมถึงการปิดเหมืองในแผนการของพวกเขา .

ในความรู้สึกที่ เกาะฮาชิมะให้ตายเตือนมีชีวิตชีวาเกี่ยวกับความสำคัญของการมองอนาคต มันมีมุมมองของผลลัพธ์สุดท้ายของ " การพัฒนา" ชะตาของชุมชนถูกตัดขาดจากแผ่นดินแม่ และหมั้นในวิถีชีวิตที่เชื่อมต่อจากแหล่งอาหารของมัน ในสั้น ฮาชิมะ คือสิ่งที่โลกจะเป็นเช่นเมื่อเราเสร็จ urbanizing และการใช้ประโยชน์จากมัน : ดาวเคราะห์ผีปั่นผ่านพื้นที่เงียบ เปลือยกาย และไร้ประโยชน์