f peanut butter, but none have been

f peanut butter, but none have been fully developed yet.
Among suitable alternative treatments, gamma irradiation is an
established technology of well-documented safety and efficacy and an
alternative to thermal processing for inactivation of microorganisms
and insects. It is approved by the U. S. Food and Drug Administration
(FDA) for use on meat, poultry, spices, fresh fruits, and vegetables
(FDA, 2009). Its efficacy comes from the fact that its activity is not limited
to surfaces but also the insides of foods, being able to penetrate the product
and eliminate microorganisms (Prakash et al., 2008). The process
involves exposing foods to a specific dose of ionizing irradiation from,
for instance, Cobalt-60, a radioisotope of cobalt as a gamma ray source.
Irradiation is known to operate through direct action by the absorption
of radiation energy or indirect action by the radiolysis of water leading
to the impairment of structural or metabolic functions, such as the fragmentation
of DNA and the eventual death of microbial cells, hence improving
the microbiological safety of foods by reducing the population
of spoilage and pathogenic microorganisms (Clavero et al., 1994; Diehl,
1990; Moseley, 1989). For this reason, gamma irradiation may be effective
in reducing S. Typhimurium in peanut butter. Moreover, like other
bacteria, Salmonella spp. display increased heat resistance in low-aw or
high lipid foods (Mattick et al., 2000). However, no research studies to
date have reported on the inactivation of S. Typhimurium in peanut butter,
or understanding survival dynamics related to temperature and food
ingredients during the storage period following gamma irradiation.
Therefore, the objective of this study was to evaluate and determine
the effectiveness of gamma irradiation for reducing S. Typhimurium in
peanut butter product and its survival characteristics in three kinds of
peanut butter product at refrigerator (4 °C) and room (25 °C) temperature
during 14 day storage.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉเนยถั่วลิสง แต่ไม่มีผู้ใดได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่ยัง. ท่ามกลางการรักษาทางเลือกที่เหมาะสมฉายรังสีแกมมาเป็นเทคโนโลยีที่จัดตั้งขึ้นของความปลอดภัยดีเอกสารและประสิทธิภาพและทางเลือกในการประมวลผลความร้อนสำหรับการใช้งานของจุลินทรีย์และแมลง มันได้รับการอนุมัติจากองค์การอาหารและยาของสหรัฐ(FDA) สำหรับการใช้งานบนเนื้อไก่เครื่องเทศผลไม้สดและผัก(FDA 2009) การรับรู้ความสามารถของมันมาจากความจริงที่ว่ากิจกรรมไม่ได้ จำกัด อยู่กับพื้นผิวแต่ยังอวัยวะภายในของอาหารที่ความสามารถในการเจาะผลิตภัณฑ์และกำจัดจุลินทรีย์ (Prakash et al., 2008) กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการเผยให้เห็นอาหารที่มีปริมาณที่เฉพาะเจาะจงของโอโซนฉายรังสีจากตัวอย่างเช่นโคบอลต์60, ไอโซโทปรังสีโคบอลต์เป็นแหล่งรังสีแกมมาเป็น. การฉายรังสีเป็นที่รู้จักกันในการทำงานผ่านการกระทำโดยตรงโดยการดูดซึมของพลังงานรังสีหรือการกระทำทางอ้อมโดยradiolysis น้ำชั้นนำในการด้อยค่าของฟังก์ชั่นที่มีโครงสร้างหรือการเผาผลาญอาหารเช่นการกระจายตัวของDNA และตายในที่สุดของเซลล์จุลินทรีย์ดังนั้นการปรับปรุงความปลอดภัยทางจุลชีววิทยาของอาหารโดยการลดประชากรของจุลินทรีย์เน่าเสียและทำให้เกิดโรค(Clavero et al., 1994 ; Diehl, 1990; มอสลีย์, 1989) ด้วยเหตุนี้การฉายรังสีแกมมาอาจจะมีประสิทธิภาพในการลด S. Typhimurium ในเนยถั่วลิสง นอกจากนี้ยังมีอื่น ๆ เช่นแบคทีเรียSalmonella spp แสดงความต้านทานความร้อนที่เพิ่มขึ้นในอัต่ำหรืออาหารไขมันสูง (Mattick et al., 2000) อย่างไรก็ตามการศึกษาวิจัยเพื่อไม่มีวันที่ได้มีการรายงานเกี่ยวกับการใช้งานของเอส Typhimurium ในเนยถั่วหรือการเปลี่ยนแปลงการอยู่รอดความเข้าใจที่เกี่ยวข้องกับอุณหภูมิและอาหารส่วนผสมในช่วงระยะเวลาการจัดเก็บต่อไปฉายรังสีแกมมา. ดังนั้นวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการประเมินและตรวจสอบประสิทธิผลของการฉายรังสีแกมมาในการลด S. Typhimurium ในผลิตภัณฑ์เนยถั่วลิสงและลักษณะการอยู่รอดในสามชนิดของผลิตภัณฑ์เนยถั่วลิสงที่ตู้เย็น(4 ° C) และห้อง (25 ° C) อุณหภูมิระหว่างการเก็บรักษา14 วัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

F เนยถั่วลิสง แต่ไม่มีผู้ใดได้รับการพัฒนาเต็มที่เลย .
ของการรักษาทางเลือกที่เหมาะสม รังสีแกมมาเป็น
ก่อตั้งเทคโนโลยีข้อมูลความปลอดภัยและประสิทธิผลและ
ทางเลือกการประมวลผลความร้อนสำหรับการยับยั้งจุลินทรีย์
และแมลง มันได้รับการอนุมัติจากสหรัฐอเมริกาอาหารและยา ( FDA )
สำหรับใช้ในเนื้อสัตว์ , สัตว์ปีก , เครื่องเทศ , ผลไม้สดและผัก
( FDA , 2009 ) ประสิทธิภาพของมันมาจากข้อเท็จจริงที่ว่า กิจกรรม ไม่กัด
พื้นผิวแต่ยัง insides ของอาหาร สามารถเจาะผลิตภัณฑ์
และกำจัดจุลินทรีย์ ( Prakash et al . , 2008 ) กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับอาหาร เพื่อเปิดเผย
dose ionizing รังสีเฉพาะจาก
เช่น โคบอลต์ - 60 เป็นแร่โคบอลต์เป็นรังสีแกมมา
แหล่ง .การฉายรังสีที่รู้จักกันเพื่อใช้งานผ่านการกระทำโดยตรงโดยการดูดซึมรังสีพลังงานหรือการกระทำโดยอ้อม

โดย radiolysis น้ำชั้นนำกับความผิดปกติของโครงสร้างการทำงาน หรือการเผาผลาญ เช่น การกระจายตัวของ
ของ DNA และตายในที่สุด เซลล์ของจุลินทรีย์ จึงเพิ่มความปลอดภัยทางจุลินทรีย์ของอาหาร

โดยการลดประชากรของการเน่าเสียและเชื้อจุลินทรีย์ ( clavero et al . , 1994 ; Diehl
โมสลีย์ , 1989 , 1990 ; ) ด้วยเหตุนี้การฉายรังสีแกมมาอาจจะมีประสิทธิภาพในการลด
S . typhimurium ในเนยถั่ว นอกจากนี้ เช่นแบคทีเรียอื่น ๆ
, ซัลโมเนลลาแสดงเพิ่มความต้านทานความร้อนต่ำ หรือ อาหารไขมันสูง ( อ่า
mattick et al . , 2000 ) อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการศึกษาวิจัย

วันที่มีรายงานในการยับยั้งของ S . typhimurium ในเนยถั่วลิสง
หรือความเข้าใจที่เกี่ยวข้องกับพลวัตการอุณหภูมิและส่วนผสมอาหาร
ในระหว่างระยะเวลาการเก็บรักษาต่อไปนี้ฉายรังสีแกมมา
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อประเมินและตรวจสอบ
ประสิทธิภาพของการฉายรังสีแกมมาเพื่อลดปริมาณ S . typhimurium ใน
ผลิตภัณฑ์เนยถั่วและการอยู่รอดของทั้งสามชนิดของผลิตภัณฑ์เนยถั่วลิสงในตู้เย็น (
4 ° C ) และห้อง ( 25 องศา C ) อุณหภูมิ
ช่วง 14 วันเก็บ