Songkhla Lake is the largest natura

Songkhla Lake is the largest natural lake in Southern Thailand which covers 3 provinces; Songkhla, Phattalung and Nakorn Si Thammarat. This lake is an ecosystem rich in biodiversity due to the effect of sea water from the gulf of Thailand and freshwater from the mainland. Currently, Songkhla Lake has deterioration and shallowness problems due to human utilization as well as climatic and geographical changes. This study aimed to investigate the role of Sonneratia caseolaris on sedimentation to delay the shallowness of the lake. The sedimentation rate at the lowerlation section and compare the Sonneratia area with the waterbed in monsoon and dry season. Data on sedimentation rate were collected using 30 cm tall* 5 cm internal diameter cylindrical particle traps. The samples were collected from 10 stations (4 replicates for each station) and compare the Sonneratia area with the waterbed in monsoon and dry season. It was shown that the suspended sediment at Sonneratia area (0.95 grams per day) in the monsoon season was higher than that at the waterbed area (0.29 grams per day) (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทะเลสาบสงขลาเป็นทะเลสาบธรรมชาติที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยซึ่งครอบคลุม 3 จังหวัด สงขลา พัทลุง และนครศรีธรรมราช ทะเลสาบนี้จะมีระบบนิเวศอุดมไปด้วยความหลากหลายทางชีวภาพเนื่องจากผลกระทบของน้ำทะเลจากอ่าวไทย และน้ำจืดจากแผ่นดินใหญ่ ปัจจุบัน ทะเลสาบสงขลามีปัญหาการเสื่อมสภาพและ shallowness เนื่องจากการใช้ประโยชน์มนุษย์ตลอดจนเปลี่ยนแปลง climatic และภูมิศาสตร์ การศึกษานี้มุ่งเน้นการตรวจสอบบทบาทของ Sonneratia caseolaris บนตกตะกอนผลัด shallowness ของทะเลสาบ การตกตะกอนอัตราส่วน lowerlation และเปรียบเทียบพื้นที่ Sonneratia กับ waterbed มรสุมและแล้ง ได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับอัตราการตกตะกอนใช้ 30 ซม. * สูง 5 ซม.เส้นผ่าศูนย์กลางภายในอนุภาคทรงกระบอกดัก ตัวอย่างถูกรวบรวมไว้จากสถานี 10 (4 เหมือนกับในแต่ละสถานี) และเปรียบเทียบพื้นที่ Sonneratia กับ waterbed มรสุมและแล้ง มันถูกแสดงว่า ตะกอนระงับบริเวณ Sonneratia (0.95 กรัมต่อวัน) ในฤดูมรสุมสูงกว่าที่ตั้ง waterbed (0.29 กรัมต่อวัน) (P < 0.05) ในแล้งนั้น นอกจากนี้ ตะกอนระงับได้สูงกว่าในฤดูมรสุมกว่าแล้ง การศึกษานี้บ่งชี้ว่า Sonneratia caseolaris มีความสามารถในการดักตะกอนก่อนที่จะจมลง waterbed ในมรสุมด้วยเรี่ยว และ ในฤดูร้อนด้วยปัจจุบันยังคงป้องกันการ shallowness ของทะเลสาบสงขลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทะเลสาบสงขลาเป็นทะเลสาบธรรมชาติที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้ซึ่งครอบคลุม 3 จังหวัด; สงขลาพัทลุงและนครศรีธรรมราช ทะเลสาบแห่งนี้เป็นระบบนิเวศที่อุดมไปด้วยความหลากหลายทางชีวภาพอันเนื่องมาจากผลกระทบของน้ำทะเลจากอ่าวไทยและน้ำจืดจากแผ่นดินใหญ่ ปัจจุบันทะเลสาบสงขลามีการเสื่อมสภาพและปัญหาตื้นเนื่องจากการใช้ประโยชน์ของมนุษย์เช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศและภูมิศาสตร์ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทของ Sonneratia caseolaris ในการตกตะกอนที่จะชะลอการตื้นของทะเลสาบ อัตราการตกตะกอนที่ส่วน lowerlation และเปรียบเทียบพื้นที่ Sonneratia กับที่นอนในมรสุมและฤดูแล้ง ข้อมูลเกี่ยวกับอัตราการตกตะกอนที่ถูกเก็บรวบรวมโดยใช้ 30 เซนติเมตรสูง 5 ซม. * เส้นผ่าศูนย์กลางภายในดักอนุภาคทรงกระบอก กลุ่มตัวอย่างที่เก็บรวบรวมจาก 10 สถานี (4 ซ้ำสำหรับแต่ละสถานี) และเปรียบเทียบพื้นที่ Sonneratia กับที่นอนในมรสุมและฤดูแล้ง มันแสดงให้เห็นว่าตะกอนแขวนลอยที่บริเวณ Sonneratia (0.95 กรัมต่อวัน) ในฤดูมรสุมสูงกว่าที่บริเวณที่นอน (0.29 กรัมต่อวัน) (P <0.05) ในฤดูแล้ง นอกจากนี้ตะกอนแขวนลอยสูงในฤดูมรสุมกว่าฤดูแล้ง การศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่า Sonneratia caseolaris มีความสามารถในการดักตะกอนก่อนที่จะจมลงบนที่นอนในฤดูมรสุมที่มีในปัจจุบันและที่แข็งแกร่งในช่วงฤดู​​ร้อนที่ยังคงมีในปัจจุบันดังนั้นการป้องกันการตื้นของทะเลสาบสงขลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทะเลสาบสงขลาเป็นทะเลสาบธรรมชาติที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้ของประเทศไทย ซึ่งครอบคลุม 3 จังหวัด คือ สงขลา พัทลุง และนครศรีธรรมราช ทะเลสาบนี้เป็นระบบนิเวศที่อุดมไปด้วยความหลากหลายทางชีวภาพ เนื่องจากอิทธิพลของทะเลจากอ่าวไทย และน้ำจืดจากแผ่นดินใหญ่ ในปัจจุบันทะเลสาบสงขลามีการเสื่อมสภาพและตื้น ปัญหาจากการใช้ของมนุษย์ รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศและภูมิศาสตร์ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทของลำพูในการหน่วงเวลา ตื้นของทะเลสาบ อัตราการตกตะกอนในส่วน lowerlation เปรียบเทียบพื้นที่ตัวเลือกกับเตียงน้ำในฤดูฝน และฤดูแล้งที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลอัตราการตกตะกอนสูง 30 ซม. * 5 ซม. เส้นผ่าศูนย์กลางภายในทรงกระบอกอนุภาคกับดัก โดยเก็บตัวอย่างจาก 10 สถานี ( 4 ซ้ำแต่ละสถานี ) และเปรียบเทียบพื้นที่ตัวเลือกกับเตียงน้ำในฤดูฝน และฤดูแล้ง พบว่า ตะกอนแขวนลอยบริเวณตัวเลือก ( 095 กรัมต่อวัน ) ในฤดูมรสุม สูงกว่าในพื้นที่เตียงน้ำ ( 0.29 กรัมต่อวัน ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ในฤดูแล้ง นอกจากนี้ ตะกอนแขวนลอยมีค่าสูงกว่าในฤดูฝนมากกว่าฤดูการศึกษานี้พบว่า ลำพู มีความสามารถในการดักจับตะกอนก่อนจมลงบนที่นอนน้ำในฤดูมรสุมที่แข็งแกร่งในปัจจุบัน และในฤดูร้อนยังปัจจุบันจึงป้องกันตื้นของทะเลสาบสงขลา