- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
EXURBAN SUNSET: FAILING THE MILK TE
EXURBAN SUNSET: FAILING THE MILK TEST
The least environmentally and economically sustainable form of urbanization over the past twenty years has been the exurb. Defined as smaller cities located outside of—yet dependent upon—major cities, exurbs usually are more than 50 miles from the original city center. Typically built on “greenfields” (a category that can include agricultural land as well as undeveloped wetlands, deserts, forests, or other biologically sensitive natural habitat), they leapfrog existing communities, jobs, and infrastructure. Even more than established suburbs, exurbs are designed almost exclusively for cars, needing massive supporting highway and parking infrastructure. A relatively new kind of exurb is the “boomburb,” with populations over 100,000 and boasting double-digit percentage population growth within an average ten-year period.
A quintessential boomburb, Victorville grew from 64,000 residents in 2000 to 107,000 in 2007, similar to the fast-growing population gains in other U.S. boomburbs during this time period. Relatively cheap real estate, flat land, and single-purpose zoning meant big profits for real estate developers and construction companies. Builders could easily and quickly build vast residential neighborhoods without thinking about where residents would work or how they would get there. Relaxed federal regulations on the financial industry meant first-time home buyers could “own” their home without a down payment, and sit back while home prices climbed.
And for a few years, climb they did. When home prices were rising in the region in the early 2000s, Victorville seemed like a sound investment. But by 2006 the price of gasoline began its steady ascent above $2 a gallon and a burst bubble in Victorville and other exurban housing markets created the first wave of foreclosures that helped set off a national economic crisis.
A complex and devastating chain of events began with people losing confidence in the seemingly ever-upward growth of exurban economies. Across the country, home foreclosures began to appear overnight in exurban hyper-growth markets, most notably inland central and southern California, Las Vegas, Phoenix, and much of Florida. The house of cards that had been built on cheap energy, imported water, easy lending terms, and massive speculation tumbled down like a tar-paper shack in a windstorm.
The nationwide exurban decline that has ensued may prove to be the last gasp of the Sun Belt's decades-long development frenzy. We will be absorbing or trying to erase the unwanted surplus of this end-of-the-twentieth-century building spree for years, if not decades. A recent report by the Urban Land Institute and PricewaterhouseCoopers, “Emerging Trends in Real Estate 2010,” cautioned commercial and institutional investors against spending a penny in exurban and outer-suburban markets: “Avoid neighborhoods wracked by foreclosures, especially in outer suburbs—these places may have no staying power.” And “shy away from fringe places in the exurbs and places with long car commutes or where getting a quart of milk takes a 15-minute drive.”
Californian exurbs like Victorville will have to contend not only with dismal real estate outlooks but also with the ramifications of a statewide (and global) push to fight carbon emissions. In 2007 California successfully sued San Bernardino County, charging that its out-of-control growth endangered the state's air quality and its goals for greenhouse gas reduction.San Bernardino and other California counties will now have to forecast the greenhouse gas emissions of future development and provide detailed actions for how they will keep total emissions within state limits—a major change in how communities are allowed or are not allowed to grow, and a precedent that other states may ultimately follow.
REMAINING FUNCTIONAL
Exurban communities will need to do more than adapt to changing economics and regulations. In the long term, the biggest challenge of the exurbs will be keeping them functional after the global peaking of oil production. Many exurbs—especially in the Sun Belt—will also need to contend with the regional peaking of freshwater availability. Again, Victorville illustrates this monumental challenge: Substantial amounts of electricity are needed to power the city's ubiquitous air conditioning (the average late-July high temperature is 100 degrees), while the city's water comes from arsenic-contaminated groundwater supplies that are diminishing. Moreover, like much of the rest of the nation, Victorville's food supply has become utterly dependent on a global corporate supply chain fueled by cheap oil. Even if the Inland Empire wanted to grow more of its own food, the lack of rainfall (less than 4 inches a year) makes agriculture without constant irrigation highly challenging.
The speculative model that came to a grinding halt in Victorville and at the fringes of dozens of other Sun Belt cities was largely predicated on the underlying assumption that energy (whether for vehicles or for houses) would always be cheap and readily available, which led to high per capita community energy use and greenhouse gas emissions. But the world has changed. With climate change now an almost universally recognized challenge, and top analysts in government and industry warning of a global “oil crunch” by 2014–2015, communities have little choice but to make better use of energy—through smarter practices in land use, transportation, and food production, and in the use of resources, particularly water.
VOTING WITH THEIR TIRES
It is worth recalling that during the latter part of the twentieth century, urban living in the United States was widely viewed as an outmoded way of life, with high taxes, crime, blight, and vanishing manufacturing jobs. America's formerly urban middle class had been fleeing to the suburbs since the end of World War II, decimating inner-city economies while fueling near-continuous development in the suburbs and, by the 1980s, in the exurbs. Well into the twenty-first century, some experts went so far as to predict that the exurban development model was the key to the nation's economic future. Harvard economist Edward Glaeser, for example, argued that most boomburbs had two key ingredients necessary to drive economic growth: sun and sprawl. He even argued that the more cars a community had per person, the more likely that community would succeed economically.
For a time, it seemed like Glaeser was right. Not coincidentally, this was also the point when gas prices reached their lowest relative cost in U.S. history (see figure 23.1). But far from heralding the next era of the nation's suburban ascendency, boomburbs have proved instead to be the final expression of the unsustainable sixty-year development model driven largely by cheap oil.
Modern suburbia got its start in the 1950s when construction began on the federal Interstate Highway System. Much of the system was in place by the mid-1960s, and vast areas of suburban and rural land were suddenly easily accessible from cities. Meanwhile, innovations in the mass production of tract housing and consumer goods made the cost of owning a new suburban home affordable to tens of millions of people. Together with the dominance of the United States in world oil production (which lasted until the late 1960s) and federal policies supporting both suburban house financing and road construction, the stage was set for the country's rapid suburbanization and concurrent deurbanization.
By the late 1980s and throughout the 1990s, ultra-cheap energy prices fueled the perfect conditions for the next phase of suburban development. Multiple “beltways” now ringed both large and medium-sized cities, while automobile manufacturers morphed the family car into the minivan and the oversized sport utility vehicle (SUV). Ever-larger gated communities of “McMansions”—served by malls designed not just for shopping but also for entertainment—sprouted beyond the farthest suburban edges and in between existing suburbs. New exurbs acted as petri dishes for different configurations of “big-box” retail centers and horizontal office campuses. Car ownership and vehicle miles traveled per person spiked dramatically upward, while once-vibrant downtown Main Streets were boarded up and left to fester.
Glaeser observed and condoned these cultural shifts in his foreword to Robert Lang and Jennifer LeFurgy's Boomburbs: The Rise of America's Accidental Cities (2007):
Shopping malls increasingly play the role of downtowns. Lang and LeFurgy emphasize correctly that there is plenty of walking in boomburbs, but it takes place in the mall that you drive to. The boomburbs are able to deliver some sort of facsimile of a pedestrian experience, where people mix with each other and experience street life. The experience is, however, planned by developers rather than delivered by the chaotic functioning of the market. While traditional urbanists may find these malls no substitute for the market of the Ponte Vecchio, people do seem to be voting with their feet or at least their tires. It may make more sense to put effort into humanizing the mall than into reinvigorating many older downtowns.
It wasn't just the physical appearance of the metro landscape that was transformed during the 1990s: Our own bodies began to change as well, despite all that walking in malls. The number of older adults (ages forty to seventy) not engaging in any regular physical activity increased from 15 percent in 1988–1996 to 35 percent in 2001–2006. The main causes for this disturbing trend were attributed to longer commutes and more time spent on the computer. Children began to have less physical activity because they were being driven more, and childhood obesity began to increase. In 1969 just over 40 percent of all children walked or bicycled to school; by 2001 this number had fallen to about 15 percent, and
The least environmentally and economically sustainable form of urbanization over the past twenty years has been the exurb. Defined as smaller cities located outside of—yet dependent upon—major cities, exurbs usually are more than 50 miles from the original city center. Typically built on “greenfields” (a category that can include agricultural land as well as undeveloped wetlands, deserts, forests, or other biologically sensitive natural habitat), they leapfrog existing communities, jobs, and infrastructure. Even more than established suburbs, exurbs are designed almost exclusively for cars, needing massive supporting highway and parking infrastructure. A relatively new kind of exurb is the “boomburb,” with populations over 100,000 and boasting double-digit percentage population growth within an average ten-year period.
A quintessential boomburb, Victorville grew from 64,000 residents in 2000 to 107,000 in 2007, similar to the fast-growing population gains in other U.S. boomburbs during this time period. Relatively cheap real estate, flat land, and single-purpose zoning meant big profits for real estate developers and construction companies. Builders could easily and quickly build vast residential neighborhoods without thinking about where residents would work or how they would get there. Relaxed federal regulations on the financial industry meant first-time home buyers could “own” their home without a down payment, and sit back while home prices climbed.
And for a few years, climb they did. When home prices were rising in the region in the early 2000s, Victorville seemed like a sound investment. But by 2006 the price of gasoline began its steady ascent above $2 a gallon and a burst bubble in Victorville and other exurban housing markets created the first wave of foreclosures that helped set off a national economic crisis.
A complex and devastating chain of events began with people losing confidence in the seemingly ever-upward growth of exurban economies. Across the country, home foreclosures began to appear overnight in exurban hyper-growth markets, most notably inland central and southern California, Las Vegas, Phoenix, and much of Florida. The house of cards that had been built on cheap energy, imported water, easy lending terms, and massive speculation tumbled down like a tar-paper shack in a windstorm.
The nationwide exurban decline that has ensued may prove to be the last gasp of the Sun Belt's decades-long development frenzy. We will be absorbing or trying to erase the unwanted surplus of this end-of-the-twentieth-century building spree for years, if not decades. A recent report by the Urban Land Institute and PricewaterhouseCoopers, “Emerging Trends in Real Estate 2010,” cautioned commercial and institutional investors against spending a penny in exurban and outer-suburban markets: “Avoid neighborhoods wracked by foreclosures, especially in outer suburbs—these places may have no staying power.” And “shy away from fringe places in the exurbs and places with long car commutes or where getting a quart of milk takes a 15-minute drive.”
Californian exurbs like Victorville will have to contend not only with dismal real estate outlooks but also with the ramifications of a statewide (and global) push to fight carbon emissions. In 2007 California successfully sued San Bernardino County, charging that its out-of-control growth endangered the state's air quality and its goals for greenhouse gas reduction.San Bernardino and other California counties will now have to forecast the greenhouse gas emissions of future development and provide detailed actions for how they will keep total emissions within state limits—a major change in how communities are allowed or are not allowed to grow, and a precedent that other states may ultimately follow.
REMAINING FUNCTIONAL
Exurban communities will need to do more than adapt to changing economics and regulations. In the long term, the biggest challenge of the exurbs will be keeping them functional after the global peaking of oil production. Many exurbs—especially in the Sun Belt—will also need to contend with the regional peaking of freshwater availability. Again, Victorville illustrates this monumental challenge: Substantial amounts of electricity are needed to power the city's ubiquitous air conditioning (the average late-July high temperature is 100 degrees), while the city's water comes from arsenic-contaminated groundwater supplies that are diminishing. Moreover, like much of the rest of the nation, Victorville's food supply has become utterly dependent on a global corporate supply chain fueled by cheap oil. Even if the Inland Empire wanted to grow more of its own food, the lack of rainfall (less than 4 inches a year) makes agriculture without constant irrigation highly challenging.
The speculative model that came to a grinding halt in Victorville and at the fringes of dozens of other Sun Belt cities was largely predicated on the underlying assumption that energy (whether for vehicles or for houses) would always be cheap and readily available, which led to high per capita community energy use and greenhouse gas emissions. But the world has changed. With climate change now an almost universally recognized challenge, and top analysts in government and industry warning of a global “oil crunch” by 2014–2015, communities have little choice but to make better use of energy—through smarter practices in land use, transportation, and food production, and in the use of resources, particularly water.
VOTING WITH THEIR TIRES
It is worth recalling that during the latter part of the twentieth century, urban living in the United States was widely viewed as an outmoded way of life, with high taxes, crime, blight, and vanishing manufacturing jobs. America's formerly urban middle class had been fleeing to the suburbs since the end of World War II, decimating inner-city economies while fueling near-continuous development in the suburbs and, by the 1980s, in the exurbs. Well into the twenty-first century, some experts went so far as to predict that the exurban development model was the key to the nation's economic future. Harvard economist Edward Glaeser, for example, argued that most boomburbs had two key ingredients necessary to drive economic growth: sun and sprawl. He even argued that the more cars a community had per person, the more likely that community would succeed economically.
For a time, it seemed like Glaeser was right. Not coincidentally, this was also the point when gas prices reached their lowest relative cost in U.S. history (see figure 23.1). But far from heralding the next era of the nation's suburban ascendency, boomburbs have proved instead to be the final expression of the unsustainable sixty-year development model driven largely by cheap oil.
Modern suburbia got its start in the 1950s when construction began on the federal Interstate Highway System. Much of the system was in place by the mid-1960s, and vast areas of suburban and rural land were suddenly easily accessible from cities. Meanwhile, innovations in the mass production of tract housing and consumer goods made the cost of owning a new suburban home affordable to tens of millions of people. Together with the dominance of the United States in world oil production (which lasted until the late 1960s) and federal policies supporting both suburban house financing and road construction, the stage was set for the country's rapid suburbanization and concurrent deurbanization.
By the late 1980s and throughout the 1990s, ultra-cheap energy prices fueled the perfect conditions for the next phase of suburban development. Multiple “beltways” now ringed both large and medium-sized cities, while automobile manufacturers morphed the family car into the minivan and the oversized sport utility vehicle (SUV). Ever-larger gated communities of “McMansions”—served by malls designed not just for shopping but also for entertainment—sprouted beyond the farthest suburban edges and in between existing suburbs. New exurbs acted as petri dishes for different configurations of “big-box” retail centers and horizontal office campuses. Car ownership and vehicle miles traveled per person spiked dramatically upward, while once-vibrant downtown Main Streets were boarded up and left to fester.
Glaeser observed and condoned these cultural shifts in his foreword to Robert Lang and Jennifer LeFurgy's Boomburbs: The Rise of America's Accidental Cities (2007):
Shopping malls increasingly play the role of downtowns. Lang and LeFurgy emphasize correctly that there is plenty of walking in boomburbs, but it takes place in the mall that you drive to. The boomburbs are able to deliver some sort of facsimile of a pedestrian experience, where people mix with each other and experience street life. The experience is, however, planned by developers rather than delivered by the chaotic functioning of the market. While traditional urbanists may find these malls no substitute for the market of the Ponte Vecchio, people do seem to be voting with their feet or at least their tires. It may make more sense to put effort into humanizing the mall than into reinvigorating many older downtowns.
It wasn't just the physical appearance of the metro landscape that was transformed during the 1990s: Our own bodies began to change as well, despite all that walking in malls. The number of older adults (ages forty to seventy) not engaging in any regular physical activity increased from 15 percent in 1988–1996 to 35 percent in 2001–2006. The main causes for this disturbing trend were attributed to longer commutes and more time spent on the computer. Children began to have less physical activity because they were being driven more, and childhood obesity began to increase. In 1969 just over 40 percent of all children walked or bicycled to school; by 2001 this number had fallen to about 15 percent, and
0/5000
ซันเซ็ท EXURBAN: ล้มเหลวการทดสอบนม ตัวน้อยต่อสิ่งแวดล้อม และอย่างยั่งยืนเป็นยี่สิบปีผ่านมาได้ exurb กำหนดเป็นเมืองขนาดเล็กอยู่นอกตัวยังขึ้น — เมือง exurbs มักจะมีมากกว่า 50 ไมล์จากเมืองเดิม โดยทั่วไปสร้างขึ้นใน "greenfields" (ประเภทที่สามารถมีการเกษตรเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำ undeveloped ทะเลทราย ป่า หรืออยู่อาศัยตามธรรมชาติอื่น ๆ ชิ้นสำคัญ), พวกเขา leapfrog ชุมชนที่มีอยู่ งาน และโครงสร้างพื้นฐาน ยิ่งกว่าชานเมืองขึ้น exurbs ถูกออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับรถยนต์ จำเป็นทางหลวงขนาดใหญ่ที่สนับสนุนและโครงสร้างที่จอดรถ Exurb รูปแบบใหม่ได้ "boomburb มีประชากรมากกว่า 100000 และโต๊ะเปอร์เซ็นต์ตัวเลขสองหลักเจริญเติบโตของประชากรภายในระยะเวลาสิบปีเป็นเฉลี่ย Boomburb รี่ Victorville เพิ่มขึ้นจากคน 64000 แผ่นใน 2000 กับ 107,000 ในปี 2007 คล้ายกำไรประชากรเติบโตอย่างรวดเร็วใน boomburbs สหรัฐอเมริกาอื่น ๆ ช่วงเวลานี้ อสังหาริมทรัพย์ค่อนข้างราคาถูก แบน บ้าน และที่ดินโซนเดียววัตถุประสงค์หมายถึง ผลกำไรขนาดใหญ่สำหรับนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์และก่อสร้างบริษัท ผู้สร้างสามารถได้อย่างง่ายดาย และรวดเร็วสร้างละแวกใกล้เคียงที่อยู่อาศัยมากมายโดยไม่คิดที่จะทำงานอยู่หรือว่าพวกเขาจะได้รับมี ผ่อนคลายระเบียบสหพันธ์อุตสาหกรรมการเงินหมายถึง ผู้ซื้อบ้านครั้งแรกสามารถ "เป็นเจ้าของ" บ้านของพวกเขาไม่ มีเงินดาวน์ และนั่งกลับในขณะที่ราคาบ้านปีน และไม่กี่ ปี ปีนไม่ เมื่อราคาบ้านเพิ่มขึ้นในภูมิภาคใน 2000s ก่อน Victorville เหมือนลงทุนเสียง แต่ โดยปี 2006 ราคาน้ำมันเริ่มขึ้นความมั่นคงเหนือ $2 แกลลอน และฟองสบู่ระเบิดใน Victorville และ exurban อื่น ๆ บ้านตลาดสร้างคลื่นแรกของ foreclosures ที่ช่วยตั้งค่าวิกฤตทางเศรษฐกิจแห่งชาติ ซับซ้อน และเรื่องห่วงโซ่ของเหตุการณ์เริ่มต้นกับคนที่สูญเสียความเชื่อมั่นในการเติบโตที่ดูเหมือนเคยขึ้นของเศรษฐกิจ exurban ทั่วประเทศ บ้าน foreclosures เริ่มปรากฏค้างคืนในตลาดไฮเปอร์เติบโต exurban ส่วนใหญ่บริเวณภาคกลาง และภาคใต้แคลิฟอร์เนีย ลาสเวกัส ฟีนิกซ์ และส่วนใหญ่ของฟลอริด้า บ้านของบัตรที่ถูกประหยัดพลังงาน น้ำนำเข้า สินเชื่อเงื่อนไขง่าย และเก็งกำไรขนาดใหญ่ tumbled ลงเช่นชฟรอนท์ทาร์-กระดาษใน windstorm เป็น ลดลง exurban ทั่วประเทศที่ได้ตามมาอาจพิสูจน์จะ หายใจเร็ว ๆ ที่สุดท้ายของเกมส์พัฒนายาวนานหลายทศวรรษของดาวอาทิตย์ เราจะดูด หรือพยายามที่จะลบส่วนเกินที่ไม่พึงประสงค์นี้สนุกสนานอาคารสุดท้ายของยี่สิบศตวรรษสำหรับปี ถ้าไม่ทศวรรษ รายงานล่าสุด Urban ที่ดิน สถาบันและไพรซ์ "เกิดขึ้นแนวโน้มใน Real Estate 2010 เตือนนักลงทุนสถาบัน และเชิงพาณิชย์จากการใช้จ่ายเงินใน exurban และตลาดภายนอกชานเมือง: " หลีกเลี่ยง wracked โดย foreclosures โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองนอกละแวกใกล้เคียงซึ่งสถานเหล่านี้อาจมีพลังงาน staying ไม่ได้ " และ "อายสถานเพิ่มเติมในการ exurbs และมี commutes รถยาวหรือที่รับ quart ของนมใช้เวลา 15 นาทีการ" ละม้าย exurbs เช่น Victorville จะต้องขับเคี่ยวไม่เพียง กับ outlooks แค่อสังหาริมทรัพย์ แต่ยัง มี ramifications ของ statewide (และโลก) ผลักดันการต่อสู้ปล่อยก๊าซเรือนกระจก ในปี 2007 แคลิฟอร์เนียสำเร็จ sued อเวเขต ชาร์จที่ ความเจริญเติบโตออกควบคุมทำให้คุณภาพอากาศของรัฐและเป้าหมายการลดก๊าซเรือนกระจก อเวและอื่น ๆ เขตแคลิฟอร์เนียจะมีการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของอนาคตที่คาดการณ์ และให้การดำเนินการโดยละเอียดสำหรับวิธีที่จะทำให้ปล่อยทั้งหมดภายในวงเงินที่รัฐ — การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในวิธีการที่ชุมชนได้ หรือไม่สามารถเจริญเติบโต และถึงที่สุดตามรัฐอื่น ๆส่วนที่เหลือทำงาน Exurban ชุมชนจะต้องปรับให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจและกฎระเบียบมากกว่า ในระยะยาว ความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดของ exurbs จะสามารถทำให้พวกเขาทำงานหลังจุดทั่วโลกผลิตน้ำมัน Exurbs หลาย — โดยเฉพาะอย่างยิ่งในดาวอาทิตย์ซึ่งจะต้องขับเคี่ยวกับภูมิภาคจุดพร้อมปลา อีก Victorville แสดงให้เห็นถึงความท้าทายนี้อนุสาวรีย์: พบยอดเงินของการไฟฟ้าจะต้องพลังงานของสมบูรณ์เครื่องปรับอากาศ (อุณหภูมิสูงปลายเดือนกรกฎาคมเฉลี่ยเป็น 100 องศา) ในขณะที่น้ำของเมืองมาจากการปนเปื้อนสารหนู น้ำวัสดุที่จะลดลง ยิ่งไปกว่านั้น เหมือนของประเทศ อุปทานอาหารของ Victorville เป็นเพราะขึ้นอยู่กับห่วงโซ่อุปทานขององค์กรระดับโลกกลุ่มประหยัดน้ำมัน แม้ว่าในอาณาจักรต้องการเติบโตของอาหารของตัวเอง การขาดปริมาณน้ำฝน (น้อยกว่า 4 นิ้วปี) ทำให้เกษตรไม่ มีชลประทานคงสูงท้าทาย แบบเก็งกำไรที่มาหยุดบดใน Victorville และที่อยู่ของเมืองอื่น ๆ ในแถบซันถูกมาก predicated ในต้นแบบ พลังงานนั้น (ไม่ว่ารถยนต์ หรือ ในบ้าน) เสมอจะประหยัด และ พร้อม ซึ่งนำไปสู่ชุมชนต่อหัวสูงพลังงานใช้และเรือนกระจกปล่อยก๊าซ แต่มีการเปลี่ยนแปลงโลก ด้วยสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงขณะนี้ท้าทายที่รู้จักกันแพร่หลายเกือบ และนักวิเคราะห์ด้านบนในการเตือนรัฐบาลและอุตสาหกรรมของสากล "วิกฤติด้านน้ำมัน" โดย 2014-2015 ชุมชนมีทางเลือกน้อยแต่การใช้พลังงานดีกว่า — ผ่านปฏิบัติอย่างชาญฉลาด ในการใช้ที่ดิน ขนส่ง และการผลิตอาหาร และการใช้ทรัพยากร โดยเฉพาะอย่างยิ่งน้ำ ลงคะแนนเสียงกับยางของพวกเขา มันเที่ยวเรียกว่า ในส่วนหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ เมืองที่อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาถูกมองว่าเป็นวิถีชีวิต ภาษีสูง อาชญากรรม โรค และการหายสาบสูญผลิตงานที่ outmoded ชั้นกลางเมืองเดิมของอเมริกามีการหนีไปชานเมืองตั้งแต่สิ้นสุดสงครามโลก มีการกำจัดจำนวนมากภายในประเทศในขณะที่ fueling ใกล้พัฒนาอย่างต่อเนื่อง ในชานเมือง และ ตาม ในการ exurbs ดีในศตวรรษยี่สิบการ ผู้เชี่ยวชาญบางไปจนเป็นการคาดการณ์ว่า รูปแบบการพัฒนา exurban คือ คีย์เพื่ออนาคตทางเศรษฐกิจของประเทศ ฮาร์วาร์ดนักเศรษฐศาสตร์เอ็ดเวิร์ด Glaeser เช่น โต้เถียงว่า boomburbs ส่วนใหญ่มีสองสิ่งสำคัญจำเป็นในการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของไดรฟ์: ซัน และนอนแผ่ เขายังโต้เถียงว่า รถยนต์มากขึ้นชุมชนมีต่อบุคคล ที่ว่าชุมชนที่จะประสบความสำเร็จอย่างเวลา เหมือน Glaeser ไม่ถูกต้อง ไม่บังเอิญ นี้ยังเป็นจุดเมื่อราคาแก๊สต้นทุนสัมพัทธ์ของต่ำสุดในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา (ดูรูปที่ 23.1) แต่จาก heralding ยุคถัดไปของ ascendency ชานเมืองของประเทศ boomburbs ได้พิสูจน์แล้วแทน ค่าสุดท้ายของรุ่น unsustainable หกปีพัฒนาขับเคลื่อน โดยประหยัดน้ำมันมาก สุเบอเบียสมัยใหม่ได้เริ่มต้นในช่วงทศวรรษ 1950 เมื่อการก่อสร้างเริ่มต้นเมื่อระบบทางหลวงอินเตอร์สเตตกลาง ของระบบในสถานที่โดยกลาง 1960 และพื้นที่กว้างใหญ่ของที่ดินชานเมือง และชนบทได้ทันทีเดินทางจากเมือง ในขณะเดียวกัน นวัตกรรมในการผลิตโดยรวมของที่พักทางเดินอาหารและสินค้าอุปโภคบริโภคทำต้นทุนของเจ้าของบ้านชานเมืองใหม่ราคาไม่แพงไปหลายสิบล้านคน พร้อมกับการครอบงำของสหรัฐอเมริกาในการผลิตน้ำมันของโลก (ซึ่งกินเวลาจนถึงช่วงปลายปี 1960) และนโยบายของภาครัฐที่สนับสนุนทั้งบ้านชานเมืองถนนและการจัดหาเงินก่อสร้าง ขั้นตอนถูกตั้งค่าสำหรับของประเทศอย่างรวดเร็ว suburbanization และ deurbanization พร้อมกัน ปลายทศวรรษที่ 1980 และ ตลอดปี 1990 ราคาพิเศษประหยัดพลังงานเป็นเชื้อเพลิงเงื่อนไขเหมาะสำหรับเฟสถัดไปของชานเมือง โดยขณะนี้หลาย "beltways" ช่วยทั้งขนาดใหญ่ และ ขนาดกลางเมือง ในขณะที่ผู้ผลิตรถยนต์ morphed รถครอบครัวเป็นรถตู้และยานพาหนะอรรถประโยชน์กีฬาขนาดใหญ่ (SUV) เคยใหญ่ gated ชุมชนของ "McMansions" — โดยออกแบบไม่เพียงแต่ สำหรับการซื้อ แต่ สำหรับความบันเทิงที่ห้างสรรพสินค้าตัวแทน เกินขอบชานเมืองมากที่สุด และ ระหว่างชานเมืองที่มีอยู่ Exurbs ใหม่ดำเนินเป็นจาน petri สำหรับโครงแบบที่แตกต่างกันของแนวสำนักงานวิทยาเขตและศูนย์ค้าปลีก "บิ๊กของกล่อง" ไมล์รถเป็นเจ้าของและรถเดินทางต่อ spiked อย่างมากขึ้น ขณะหนึ่งแห่งเมืองถนนหลักได้โดยสารขึ้นและซ้ายดำรง Glaeser สังเกต และยังคงกะเหล่านี้วัฒนธรรมใน foreword ของเขาเพื่อ Boomburbs โรเบิร์ตแลงและเจนนิเฟอร์ LeFurgy: เมืองโดยไม่ตั้งใจเพิ่มขึ้นของอเมริกา (2007): ห้างสรรพสินค้าเล่นบทบาทของ downtowns มากขึ้น ลังและ LeFurgy เน้นถูกมีมากมายเดินใน boomburbs แต่มันเกิดในห้างที่คุณขับรถ Boomburbs จะสามารถส่งมอบบางจัดเรียงของโทรสารประสบการณ์เชิญ ที่คนผสมกัน และประสบการณ์ชีวิตที่ถนน ประสบการณ์ อย่างไร ตามแผน โดยนักพัฒนา มากกว่าโดยทำงานที่วุ่นวายของตลาด ในขณะที่ urbanists แบบดั้งเดิมอาจพบห้างสรรพสินค้าเหล่านี้ไม่แทนตลาด Vecchio ความสะดวก คนดูเหมือนจะ สามารถลงคะแนนเสียง ด้วยเท้าของพวกเขา หรือน้อยยางของพวกเขา มันอาจทำให้รู้สึกมากกว่าการใส่ความพยายามลง humanizing เดอะมอลล์มากกว่าเป็น reinvigorating downtowns เก่ามากมันไม่ได้เพียงลักษณะทางกายภาพของแนวรถไฟที่ได้ในระหว่างปี 1990: ร่างกายของเราเองก็เริ่มเปลี่ยนแปลงเช่นกัน แม้ มีทั้งหมดที่เดินในห้างสรรพสินค้า จำนวนมากกว่าผู้ใหญ่ (วัยสี่สิบไป seventy) ไม่เสน่ห์ในกิจกรรมใด ๆ ทางกายภาพทั่วไปเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 15 ในปี 1988-1996 35 เปอร์เซ็นต์ในปี 2001-2006 สาเหตุหลักสำหรับแนวโน้มนี้รบกวนเกิดจาก commutes อีกต่อไปและเพิ่มเวลาที่ใช้ในคอมพิวเตอร์ เด็กเริ่มมีกิจกรรมทางกายภาพน้อย เพราะจะได้กำลังขับเพิ่มเติม และโรคอ้วนในวัยเด็กเริ่มเพิ่ม ใน 1969 เพียงกว่า 40 เปอร์เซ็นต์ของเด็ก ๆ เดิน หรือ bicycled โรงเรียน โดย 2001 จำนวนนี้ได้ลดลงประมาณ 15 เปอร์เซ็นต์ และ
การแปล กรุณารอสักครู่..
exurban SUNSET: ความล้มเหลวในการทดสอบนม
อย่างน้อยสิ่งแวดล้อมและรูปแบบเศรษฐกิจที่ยั่งยืนของการขยายตัวของเมืองในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมาได้รับ exurb กำหนดให้เป็นเมืองเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่นอกของยังขึ้นอยู่กับการที่สำคัญเมือง exurbs มักจะมีมากกว่า 50 ไมล์จากใจกลางเมืองเดิม ที่สร้างขึ้นโดยปกติที่ "ดส์" (ประเภทที่สามารถรวมที่ดินเพื่อการเกษตรเช่นเดียวกับพื้นที่ชุ่มน้ำที่ได้รับการพัฒนาทะเลทรายป่าหรืออื่น ๆ ที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติที่มีความสำคัญทางชีวภาพ) พวกเขาก้าวกระโดดชุมชนที่มีอยู่งานและโครงสร้างพื้นฐาน มากยิ่งขึ้นกว่าชานเมืองจัดตั้ง exurbs ได้รับการออกแบบเป็นพิเศษสำหรับรถยนต์ต้องทางหลวงสนับสนุนโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่และที่จอดรถ ชนิดที่ค่อนข้างใหม่ของ exurb คือ "boomburb" ที่มีประชากรกว่า 100,000 และโอ้อวดเปอร์เซ็นต์การเติบโตของประชากรสองหลักภายในระยะเวลาสิบปีเฉลี่ย.
boomburb แก่นสาร, วิกเตอร์เพิ่มขึ้นจาก 64,000 ผู้อยู่อาศัยในปี 2000 เพื่อ 107,000 ในปี 2007 คล้ายกับ ที่เติบโตอย่างรวดเร็วของประชากรในกำไร boomburbs อื่น ๆ ของสหรัฐในช่วงเวลานี้ อสังหาริมทรัพย์ค่อนข้างถูกที่ดินแบนและการแบ่งเขตวัตถุประสงค์เดียวหมายถึงผลกำไรที่ยิ่งใหญ่สำหรับนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์และ บริษัท ก่อสร้าง ผู้สร้างได้อย่างง่ายดายและรวดเร็วสามารถสร้างย่านที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่โดยไม่ต้องคิดเกี่ยวกับการที่ผู้อยู่อาศัยจะทำงานหรือวิธีการที่พวกเขาจะได้รับมี กฎระเบียบของรัฐบาลกลางที่ผ่อนคลายในอุตสาหกรรมการเงินหมายถึงครั้งแรกผู้ซื้อบ้านสามารถ "เจ้าของ" บ้านของพวกเขาโดยไม่ต้องชำระเงินลงและกลับมานั่งในขณะที่ราคาบ้านปีน.
และสำหรับไม่กี่ปีที่ปีนขึ้นไปที่พวกเขาทำ เมื่อราคาบ้านสูงขึ้นในภูมิภาคในช่วงต้นยุค 2000 วิกเตอร์ดูเหมือนจะเป็นเสียงการลงทุน แต่ในปี 2006 ราคาน้ำมันเริ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเหนือ $ 2 แกลลอนและฟองระเบิดในวิกเตอร์และอื่น ๆ ที่ตลาดที่อยู่อาศัย exurban สร้างคลื่นลูกแรกของการยึดที่ช่วยกำหนดปิดวิกฤตเศรษฐกิจของประเทศ.
ห่วงโซ่ที่ซับซ้อนและการทำลายล้างของเหตุการณ์ที่เริ่มต้นด้วย คนที่สูญเสียความเชื่อมั่นในการเจริญเติบโตที่ดูเหมือนจะเคยขึ้นของเศรษฐกิจ exurban ทั่วประเทศยึดบ้านเริ่มปรากฏให้เห็นในชั่วข้ามคืนใน exurban ตลาดไฮเปอร์เจริญเติบโตมากที่สุดในประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาคกลางและภาคใต้ของรัฐแคลิฟอร์เนีย, ลาสเวกัส, ฟินิกซ์และมากของฟลอริด้า บ้านของบัตรที่ได้รับการสร้างขึ้นในการใช้พลังงานราคาถูก, น้ำนำเข้าเงื่อนไขการให้กู้ยืมเงินที่ง่ายและการเก็งกำไรขนาดใหญ่ร่วงลงเช่นกระท่อม tar กระดาษในวาตภัย.
ลดลง exurban ทั่วประเทศที่มี ensued อาจพิสูจน์ให้เป็นลมหายใจเฮือกสุดท้ายของ นานหลายสิบปีของแสงแดดบ้าพัฒนา เราจะดูดซับหรือพยายามที่จะลบส่วนเกินที่ไม่พึงประสงค์ของการสิ้นสุดของศตวรรษที่ยี่สิบสนุกสนานอาคารสำหรับปีนี้หากไม่ได้มานานหลายทศวรรษ รายงานล่าสุดจากเมืองสถาบันที่ดินและ PricewaterhouseCoopers "Emerging แนวโน้มอสังหาริมทรัพย์ในปี 2010" เตือนนักลงทุนเชิงพาณิชย์และสถาบันกับการใช้จ่ายเงินในตลาด exurban และนอกชานเมือง "หลีกเลี่ยงการทรมานละแวกใกล้เคียงโดยยึดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านนอกชานเมืองเหล่านี้ สถานที่อาจจะไม่มีอำนาจอยู่. "และ" อายห่างจากสถานที่ขอบใน exurbs และสถานที่ที่มี commutes รถยาวหรือสถานที่ที่ได้รับการควอร์ของนมใช้เวลาขับรถ 15 นาที. "
แคลิฟอร์เนีย exurbs เช่นวิกเตอร์จะต้องต่อสู้ไม่เพียง แต่มี แนวโน้มอสังหาริมทรัพย์กลุ้มใจจริง แต่ยังมีเครือข่ายของโจเซฟ (และทั่วโลก) ผลักดันที่จะต่อสู้กับการปล่อยก๊าซคาร์บอน ในปี 2007 รัฐแคลิฟอร์เนียฟ้องประสบความสำเร็จในมณฑลซานดิโอชาร์จว่าการเจริญเติบโตออกจากการควบคุมคุณภาพอากาศที่ใกล้สูญพันธุ์ของรัฐและเป้าหมายของการปล่อยก๊าซเรือนกระจก reduction.San ดิโอและมณฑลอื่น ๆ ของรัฐแคลิฟอร์เนียในขณะนี้จะมีการคาดการณ์การปล่อยก๊าซเรือนกระจกของการพัฒนาในอนาคตและ ให้รายละเอียดสำหรับการกระทำที่ว่าพวกเขาจะให้การปล่อยก๊าซทั้งหมดที่อยู่ในรัฐวงเงินการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในวิธีการที่ชุมชนจะได้รับอนุญาตหรือไม่ได้รับอนุญาตที่จะเติบโตและแบบอย่างที่รัฐอื่น ๆ ในท้ายที่สุดอาจปฏิบัติตาม.
เหลือหน้าที่
ชุมชน exurban จะต้องทำมากกว่าการปรับตัว กับการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจและกฎระเบียบ ในระยะยาวความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดของ exurbs จะทำให้พวกเขาทำงานหลังจากที่จุดทั่วโลกของการผลิตน้ำมัน หลายคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน exurbs เข็มขัดจะดวงอาทิตย์ยังต้องต่อสู้กับจุดภูมิภาคของว่างน้ำจืด อีกครั้ง Victorville แสดงให้เห็นถึงความท้าทายที่ยิ่งใหญ่: จำนวนเงินที่สำคัญของการผลิตไฟฟ้าที่มีความจำเป็นในการใช้พลังงานทางอากาศแพร่หลายของเมืองปรับอากาศ (ค่าเฉลี่ยในช่วงปลายเดือนกรกฎาคมที่มีอุณหภูมิสูง 100 องศา) ในขณะที่น้ำของเมืองมาจากน้ำใต้ดินที่ปนเปื้อนสารหนูที่ลดน้อยลง นอกจากนี้เช่นเดียวกับส่วนที่เหลือของประเทศ, การจัดหาอาหารวิกเตอร์ได้กลายเป็นอย่างเต็มที่ขึ้นอยู่กับห่วงโซ่อุปทานขององค์กรระดับโลกผลักดันจากน้ำมันราคาถูก แม้ว่าดินแดนอาณาจักรต้องการที่จะเติบโตมากขึ้นของอาหารของตัวเองขาดปริมาณน้ำฝน (น้อยกว่า 4 นิ้วปี) โดยไม่ทำให้การเกษตรชลประทานคงมีความท้าทายอย่างมาก.
รูปแบบการเก็งกำไรที่มาหยุดบดใน Victorville และที่ขอบของ หลายสิบเมืองแสงแดดอื่น ๆ ได้รับการบอกกล่าวส่วนใหญ่เกี่ยวกับสมมติฐานพื้นฐานว่าพลังงาน (ไม่ว่าจะสำหรับยานพาหนะหรือบ้าน) มักจะมีราคาถูกและหาได้ง่ายซึ่งนำไปสู่ที่สูงได้ต่อหัวกับชุมชนของการใช้พลังงานและการปล่อยก๊าซเรือนกระจก แต่โลกที่มีการเปลี่ยนแปลง ด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในขณะนี้ความท้าทายที่ได้รับการยอมรับในระดับสากลเกือบและนักวิเคราะห์ชั้นนำในภาครัฐและการเตือนของอุตสาหกรรมทั่วโลก "กระทืบน้ำมัน" โดย 2014-2015 ชุมชนมีทางเลือกน้อย แต่เพื่อให้การใช้งานที่ดีขึ้นของพลังงานผ่านการปฏิบัติอย่างชาญฉลาดในการใช้ที่ดินการขนส่ง และการผลิตอาหารและการใช้ทรัพยากรโดยเฉพาะอย่างยิ่งน้ำ.
ลงคะแนนด้วยยางของพวกเขา
เป็นมูลค่านึกถึงว่าในช่วงหลังของศตวรรษที่ยี่สิบที่อาศัยอยู่ในเขตเมืองในประเทศสหรัฐอเมริกาถูกมองอย่างกว้างขวางว่าเป็นวิธีที่ล้าสมัยของชีวิตด้วย ภาษีสูงอาชญากรรมทำลายและหายไปงานการผลิต อเมริกาชนชั้นกลางในเมืองที่ได้รับก่อนหลบหนีไปอยู่ชานเมืองตั้งแต่ปลายสงครามโลกครั้งที่สองด้องเศรษฐกิจในเขตเมืองชั้นในขณะที่เติมน้ำมันการพัฒนาอย่างต่อเนื่องใกล้ในชานเมืองและโดยปี 1980 ใน exurbs ดีในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดผู้เชี่ยวชาญบางคนไปไกลเท่าที่จะทำนายว่ารูปแบบการพัฒนา exurban เป็นกุญแจสำคัญที่จะอนาคตทางเศรษฐกิจของประเทศ ฮาร์วาร์นักเศรษฐศาสตร์เอ็ดเวิร์ด Glaeser เช่นแย้งว่า boomburbs ส่วนใหญ่มีสองส่วนผสมสำคัญที่จำเป็นในการผลักดันการเติบโตทางเศรษฐกิจและดวงอาทิตย์แผ่กิ่งก้านสาขา เขายังเป็นที่ถกเถียงกันว่ารถยนต์มากขึ้นชุมชนมีต่อคนที่มีแนวโน้มว่าชุมชนจะประสบความสำเร็จทางเศรษฐกิจ.
ครั้งก็ลำบากเช่น Glaeser ถูกต้อง ไม่บังเอิญนี้ยังเป็นจุดเมื่อราคาก๊าซถึงค่าใช้จ่ายญาติต่ำสุดในประวัติศาสตร์ของสหรัฐ (ดูรูปที่ 23.1) แต่ไกลจากป่าวประกาศยุคต่อไปของรุ่งเรืองชานเมืองของประเทศ boomburbs ได้พิสูจน์แล้วว่าแทนที่จะเป็นแสดงออกสุดท้ายของไม่ยั่งยืนรูปแบบการพัฒนาหกสิบปีส่วนใหญ่ขับเคลื่อนด้วยน้ำมันราคาถูก.
โมเดิร์นบริเวณรอบนอกเมืองได้เริ่มต้นในปี 1950 เมื่อเริ่มการก่อสร้างของรัฐบาลกลาง รัฐระบบทางหลวง มากของระบบอยู่ในสถานที่ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 และพื้นที่กว้างใหญ่ของที่ดินชานเมืองและชนบทก็สามารถเข้าถึงได้ง่ายจากเมือง ในขณะที่นวัตกรรมในการผลิตมวลของระบบทางเดินที่อยู่อาศัยและสินค้าอุปโภคบริโภคทำให้ค่าใช้จ่ายของการเป็นเจ้าของบ้านชานเมืองใหม่ราคาไม่แพงหลายสิบล้านคน ร่วมกับการปกครองของสหรัฐอเมริกาในการผลิตน้ำมันของโลก (ซึ่งกินเวลาจนถึงปลายทศวรรษที่ 1960) และนโยบายของรัฐบาลกลางสนับสนุนทั้งการจัดหาเงินทุนบ้านชานเมืองและก่อสร้างถนนขั้นตอนที่ถูกกำหนดให้ประเทศ suburbanization รวดเร็วและ deurbanization พร้อมกัน.
ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และ ตลอดปี 1990 ที่ราคาพลังงานพิเศษราคาถูกโหมเงื่อนไขที่สมบูรณ์แบบสำหรับขั้นตอนต่อไปของการพัฒนาเมือง หลาย "beltways" ล้อมรอบในขณะนี้ทั้งเมืองขนาดใหญ่และขนาดกลางในขณะที่ผู้ผลิตรถยนต์ปรับเปลี่ยนรถครอบครัวเข้าไปในรถตู้และรถสาธารณูปโภคกีฬาขนาดใหญ่ (เอสยูวี) ที่เคยมีขนาดใหญ่ชุมชนรั้วรอบขอบชิดของ "McMansions" -served ด้วยห้างสรรพออกแบบไม่เพียง แต่สำหรับการช้อปปิ้ง แต่ยังสำหรับความบันเทิงงอกเกินขอบชานเมืองไกลและในระหว่างที่มีอยู่ชานเมือง exurbs ใหม่ทำหน้าที่เป็นอาหารเลี้ยงเชื้อสำหรับการกำหนดค่าที่แตกต่างกันของ "ขนาดใหญ่กล่อง" ศูนย์ค้าปลีกและสำนักงานวิทยาเขตแนวนอน เจ้าของรถยนต์และยานพาหนะไมล์เดินทางต่อคนถูกแทงอย่างมากขึ้นในขณะที่ครั้งหนึ่งมีชีวิตชีวาเมืองถนนสายหลักที่ถูกสร้างขึ้นมาและจากซ้ายไปเปื่อยเน่า.
Glaeser สังเกตและให้อภัยการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมเหล่านี้ในคำปรารภของเขาโรเบิร์ตแลงและเจนนิเฟอร์ LeFurgy ของ Boomburbs: Rise of อุบัติเหตุของอเมริกา เมือง (2007):
ห้างสรรพสินค้ามากขึ้นเล่นบทบาทของ downtowns หรั่งและ LeFurgy เน้นความถูกต้องที่มีมากมายของการเดินใน boomburbs แต่มันจะเกิดขึ้นในห้างสรรพสินค้าที่คุณขับรถไป boomburbs จะสามารถส่งมอบการจัดเรียงของโทรสารของประสบการณ์บางคนเดินเท้าที่คนผสมกับชีวิตบนท้องถนนแต่ละอื่น ๆ และประสบการณ์ ประสบการณ์ แต่ที่วางแผนไว้โดยนักพัฒนามากกว่าการจัดส่งโดยการทำงานที่วุ่นวายของตลาด ในขณะที่ urbanists แบบดั้งเดิมอาจพบว่าห้างสรรพสินค้าเหล่านี้แทนไม่สำหรับตลาดของสะพานเวคคิโอคนดูเหมือนจะลงคะแนนด้วยเท้าของพวกเขาหรืออย่างน้อยยางของพวกเขา มันอาจจะทำให้รู้สึกมากขึ้นที่จะนำความพยายามในการ humanizing ห้างสรรพสินค้ากว่าเข้ามาตอกย้ำ downtowns เก่าจำนวนมาก.
มันไม่ได้เป็นเพียงลักษณะทางกายภาพของแนวรถไฟใต้ดินที่ถูกเปลี่ยนในช่วงปี 1990: ร่างกายของเราเองก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปเช่นกันแม้จะมีทุกสิ่งที่ เดินอยู่ในห้างสรรพสินค้า จำนวนของผู้สูงอายุ (อายุ 40-70) ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกายภาพใด ๆ ปกติเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 15 ใน 1988-1996 ร้อยละ 35 ใน 2001-2006 สาเหตุหลักสำหรับแนวโน้มรบกวนนี้ประกอบกับ commutes อีกต่อไปและเวลาที่ใช้ในคอมพิวเตอร์ เด็กเริ่มที่จะมีการออกกำลังกายน้อยลงเพราะพวกเขากำลังถูกผลักดันมากขึ้นและโรคอ้วนในเด็กเริ่มเพิ่มขึ้น ในปี 1969 เพียงร้อยละ 40 ของเด็กทุกคนเดินหรือขี่จักรยานไปโรงเรียน; โดย 2001 ตัวเลขนี้ได้ลดลงไปประมาณร้อยละ 15 และ
อย่างน้อยสิ่งแวดล้อมและรูปแบบเศรษฐกิจที่ยั่งยืนของการขยายตัวของเมืองในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมาได้รับ exurb กำหนดให้เป็นเมืองเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่นอกของยังขึ้นอยู่กับการที่สำคัญเมือง exurbs มักจะมีมากกว่า 50 ไมล์จากใจกลางเมืองเดิม ที่สร้างขึ้นโดยปกติที่ "ดส์" (ประเภทที่สามารถรวมที่ดินเพื่อการเกษตรเช่นเดียวกับพื้นที่ชุ่มน้ำที่ได้รับการพัฒนาทะเลทรายป่าหรืออื่น ๆ ที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติที่มีความสำคัญทางชีวภาพ) พวกเขาก้าวกระโดดชุมชนที่มีอยู่งานและโครงสร้างพื้นฐาน มากยิ่งขึ้นกว่าชานเมืองจัดตั้ง exurbs ได้รับการออกแบบเป็นพิเศษสำหรับรถยนต์ต้องทางหลวงสนับสนุนโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่และที่จอดรถ ชนิดที่ค่อนข้างใหม่ของ exurb คือ "boomburb" ที่มีประชากรกว่า 100,000 และโอ้อวดเปอร์เซ็นต์การเติบโตของประชากรสองหลักภายในระยะเวลาสิบปีเฉลี่ย.
boomburb แก่นสาร, วิกเตอร์เพิ่มขึ้นจาก 64,000 ผู้อยู่อาศัยในปี 2000 เพื่อ 107,000 ในปี 2007 คล้ายกับ ที่เติบโตอย่างรวดเร็วของประชากรในกำไร boomburbs อื่น ๆ ของสหรัฐในช่วงเวลานี้ อสังหาริมทรัพย์ค่อนข้างถูกที่ดินแบนและการแบ่งเขตวัตถุประสงค์เดียวหมายถึงผลกำไรที่ยิ่งใหญ่สำหรับนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์และ บริษัท ก่อสร้าง ผู้สร้างได้อย่างง่ายดายและรวดเร็วสามารถสร้างย่านที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่โดยไม่ต้องคิดเกี่ยวกับการที่ผู้อยู่อาศัยจะทำงานหรือวิธีการที่พวกเขาจะได้รับมี กฎระเบียบของรัฐบาลกลางที่ผ่อนคลายในอุตสาหกรรมการเงินหมายถึงครั้งแรกผู้ซื้อบ้านสามารถ "เจ้าของ" บ้านของพวกเขาโดยไม่ต้องชำระเงินลงและกลับมานั่งในขณะที่ราคาบ้านปีน.
และสำหรับไม่กี่ปีที่ปีนขึ้นไปที่พวกเขาทำ เมื่อราคาบ้านสูงขึ้นในภูมิภาคในช่วงต้นยุค 2000 วิกเตอร์ดูเหมือนจะเป็นเสียงการลงทุน แต่ในปี 2006 ราคาน้ำมันเริ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเหนือ $ 2 แกลลอนและฟองระเบิดในวิกเตอร์และอื่น ๆ ที่ตลาดที่อยู่อาศัย exurban สร้างคลื่นลูกแรกของการยึดที่ช่วยกำหนดปิดวิกฤตเศรษฐกิจของประเทศ.
ห่วงโซ่ที่ซับซ้อนและการทำลายล้างของเหตุการณ์ที่เริ่มต้นด้วย คนที่สูญเสียความเชื่อมั่นในการเจริญเติบโตที่ดูเหมือนจะเคยขึ้นของเศรษฐกิจ exurban ทั่วประเทศยึดบ้านเริ่มปรากฏให้เห็นในชั่วข้ามคืนใน exurban ตลาดไฮเปอร์เจริญเติบโตมากที่สุดในประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาคกลางและภาคใต้ของรัฐแคลิฟอร์เนีย, ลาสเวกัส, ฟินิกซ์และมากของฟลอริด้า บ้านของบัตรที่ได้รับการสร้างขึ้นในการใช้พลังงานราคาถูก, น้ำนำเข้าเงื่อนไขการให้กู้ยืมเงินที่ง่ายและการเก็งกำไรขนาดใหญ่ร่วงลงเช่นกระท่อม tar กระดาษในวาตภัย.
ลดลง exurban ทั่วประเทศที่มี ensued อาจพิสูจน์ให้เป็นลมหายใจเฮือกสุดท้ายของ นานหลายสิบปีของแสงแดดบ้าพัฒนา เราจะดูดซับหรือพยายามที่จะลบส่วนเกินที่ไม่พึงประสงค์ของการสิ้นสุดของศตวรรษที่ยี่สิบสนุกสนานอาคารสำหรับปีนี้หากไม่ได้มานานหลายทศวรรษ รายงานล่าสุดจากเมืองสถาบันที่ดินและ PricewaterhouseCoopers "Emerging แนวโน้มอสังหาริมทรัพย์ในปี 2010" เตือนนักลงทุนเชิงพาณิชย์และสถาบันกับการใช้จ่ายเงินในตลาด exurban และนอกชานเมือง "หลีกเลี่ยงการทรมานละแวกใกล้เคียงโดยยึดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านนอกชานเมืองเหล่านี้ สถานที่อาจจะไม่มีอำนาจอยู่. "และ" อายห่างจากสถานที่ขอบใน exurbs และสถานที่ที่มี commutes รถยาวหรือสถานที่ที่ได้รับการควอร์ของนมใช้เวลาขับรถ 15 นาที. "
แคลิฟอร์เนีย exurbs เช่นวิกเตอร์จะต้องต่อสู้ไม่เพียง แต่มี แนวโน้มอสังหาริมทรัพย์กลุ้มใจจริง แต่ยังมีเครือข่ายของโจเซฟ (และทั่วโลก) ผลักดันที่จะต่อสู้กับการปล่อยก๊าซคาร์บอน ในปี 2007 รัฐแคลิฟอร์เนียฟ้องประสบความสำเร็จในมณฑลซานดิโอชาร์จว่าการเจริญเติบโตออกจากการควบคุมคุณภาพอากาศที่ใกล้สูญพันธุ์ของรัฐและเป้าหมายของการปล่อยก๊าซเรือนกระจก reduction.San ดิโอและมณฑลอื่น ๆ ของรัฐแคลิฟอร์เนียในขณะนี้จะมีการคาดการณ์การปล่อยก๊าซเรือนกระจกของการพัฒนาในอนาคตและ ให้รายละเอียดสำหรับการกระทำที่ว่าพวกเขาจะให้การปล่อยก๊าซทั้งหมดที่อยู่ในรัฐวงเงินการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในวิธีการที่ชุมชนจะได้รับอนุญาตหรือไม่ได้รับอนุญาตที่จะเติบโตและแบบอย่างที่รัฐอื่น ๆ ในท้ายที่สุดอาจปฏิบัติตาม.
เหลือหน้าที่
ชุมชน exurban จะต้องทำมากกว่าการปรับตัว กับการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจและกฎระเบียบ ในระยะยาวความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดของ exurbs จะทำให้พวกเขาทำงานหลังจากที่จุดทั่วโลกของการผลิตน้ำมัน หลายคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน exurbs เข็มขัดจะดวงอาทิตย์ยังต้องต่อสู้กับจุดภูมิภาคของว่างน้ำจืด อีกครั้ง Victorville แสดงให้เห็นถึงความท้าทายที่ยิ่งใหญ่: จำนวนเงินที่สำคัญของการผลิตไฟฟ้าที่มีความจำเป็นในการใช้พลังงานทางอากาศแพร่หลายของเมืองปรับอากาศ (ค่าเฉลี่ยในช่วงปลายเดือนกรกฎาคมที่มีอุณหภูมิสูง 100 องศา) ในขณะที่น้ำของเมืองมาจากน้ำใต้ดินที่ปนเปื้อนสารหนูที่ลดน้อยลง นอกจากนี้เช่นเดียวกับส่วนที่เหลือของประเทศ, การจัดหาอาหารวิกเตอร์ได้กลายเป็นอย่างเต็มที่ขึ้นอยู่กับห่วงโซ่อุปทานขององค์กรระดับโลกผลักดันจากน้ำมันราคาถูก แม้ว่าดินแดนอาณาจักรต้องการที่จะเติบโตมากขึ้นของอาหารของตัวเองขาดปริมาณน้ำฝน (น้อยกว่า 4 นิ้วปี) โดยไม่ทำให้การเกษตรชลประทานคงมีความท้าทายอย่างมาก.
รูปแบบการเก็งกำไรที่มาหยุดบดใน Victorville และที่ขอบของ หลายสิบเมืองแสงแดดอื่น ๆ ได้รับการบอกกล่าวส่วนใหญ่เกี่ยวกับสมมติฐานพื้นฐานว่าพลังงาน (ไม่ว่าจะสำหรับยานพาหนะหรือบ้าน) มักจะมีราคาถูกและหาได้ง่ายซึ่งนำไปสู่ที่สูงได้ต่อหัวกับชุมชนของการใช้พลังงานและการปล่อยก๊าซเรือนกระจก แต่โลกที่มีการเปลี่ยนแปลง ด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในขณะนี้ความท้าทายที่ได้รับการยอมรับในระดับสากลเกือบและนักวิเคราะห์ชั้นนำในภาครัฐและการเตือนของอุตสาหกรรมทั่วโลก "กระทืบน้ำมัน" โดย 2014-2015 ชุมชนมีทางเลือกน้อย แต่เพื่อให้การใช้งานที่ดีขึ้นของพลังงานผ่านการปฏิบัติอย่างชาญฉลาดในการใช้ที่ดินการขนส่ง และการผลิตอาหารและการใช้ทรัพยากรโดยเฉพาะอย่างยิ่งน้ำ.
ลงคะแนนด้วยยางของพวกเขา
เป็นมูลค่านึกถึงว่าในช่วงหลังของศตวรรษที่ยี่สิบที่อาศัยอยู่ในเขตเมืองในประเทศสหรัฐอเมริกาถูกมองอย่างกว้างขวางว่าเป็นวิธีที่ล้าสมัยของชีวิตด้วย ภาษีสูงอาชญากรรมทำลายและหายไปงานการผลิต อเมริกาชนชั้นกลางในเมืองที่ได้รับก่อนหลบหนีไปอยู่ชานเมืองตั้งแต่ปลายสงครามโลกครั้งที่สองด้องเศรษฐกิจในเขตเมืองชั้นในขณะที่เติมน้ำมันการพัฒนาอย่างต่อเนื่องใกล้ในชานเมืองและโดยปี 1980 ใน exurbs ดีในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดผู้เชี่ยวชาญบางคนไปไกลเท่าที่จะทำนายว่ารูปแบบการพัฒนา exurban เป็นกุญแจสำคัญที่จะอนาคตทางเศรษฐกิจของประเทศ ฮาร์วาร์นักเศรษฐศาสตร์เอ็ดเวิร์ด Glaeser เช่นแย้งว่า boomburbs ส่วนใหญ่มีสองส่วนผสมสำคัญที่จำเป็นในการผลักดันการเติบโตทางเศรษฐกิจและดวงอาทิตย์แผ่กิ่งก้านสาขา เขายังเป็นที่ถกเถียงกันว่ารถยนต์มากขึ้นชุมชนมีต่อคนที่มีแนวโน้มว่าชุมชนจะประสบความสำเร็จทางเศรษฐกิจ.
ครั้งก็ลำบากเช่น Glaeser ถูกต้อง ไม่บังเอิญนี้ยังเป็นจุดเมื่อราคาก๊าซถึงค่าใช้จ่ายญาติต่ำสุดในประวัติศาสตร์ของสหรัฐ (ดูรูปที่ 23.1) แต่ไกลจากป่าวประกาศยุคต่อไปของรุ่งเรืองชานเมืองของประเทศ boomburbs ได้พิสูจน์แล้วว่าแทนที่จะเป็นแสดงออกสุดท้ายของไม่ยั่งยืนรูปแบบการพัฒนาหกสิบปีส่วนใหญ่ขับเคลื่อนด้วยน้ำมันราคาถูก.
โมเดิร์นบริเวณรอบนอกเมืองได้เริ่มต้นในปี 1950 เมื่อเริ่มการก่อสร้างของรัฐบาลกลาง รัฐระบบทางหลวง มากของระบบอยู่ในสถานที่ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 และพื้นที่กว้างใหญ่ของที่ดินชานเมืองและชนบทก็สามารถเข้าถึงได้ง่ายจากเมือง ในขณะที่นวัตกรรมในการผลิตมวลของระบบทางเดินที่อยู่อาศัยและสินค้าอุปโภคบริโภคทำให้ค่าใช้จ่ายของการเป็นเจ้าของบ้านชานเมืองใหม่ราคาไม่แพงหลายสิบล้านคน ร่วมกับการปกครองของสหรัฐอเมริกาในการผลิตน้ำมันของโลก (ซึ่งกินเวลาจนถึงปลายทศวรรษที่ 1960) และนโยบายของรัฐบาลกลางสนับสนุนทั้งการจัดหาเงินทุนบ้านชานเมืองและก่อสร้างถนนขั้นตอนที่ถูกกำหนดให้ประเทศ suburbanization รวดเร็วและ deurbanization พร้อมกัน.
ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และ ตลอดปี 1990 ที่ราคาพลังงานพิเศษราคาถูกโหมเงื่อนไขที่สมบูรณ์แบบสำหรับขั้นตอนต่อไปของการพัฒนาเมือง หลาย "beltways" ล้อมรอบในขณะนี้ทั้งเมืองขนาดใหญ่และขนาดกลางในขณะที่ผู้ผลิตรถยนต์ปรับเปลี่ยนรถครอบครัวเข้าไปในรถตู้และรถสาธารณูปโภคกีฬาขนาดใหญ่ (เอสยูวี) ที่เคยมีขนาดใหญ่ชุมชนรั้วรอบขอบชิดของ "McMansions" -served ด้วยห้างสรรพออกแบบไม่เพียง แต่สำหรับการช้อปปิ้ง แต่ยังสำหรับความบันเทิงงอกเกินขอบชานเมืองไกลและในระหว่างที่มีอยู่ชานเมือง exurbs ใหม่ทำหน้าที่เป็นอาหารเลี้ยงเชื้อสำหรับการกำหนดค่าที่แตกต่างกันของ "ขนาดใหญ่กล่อง" ศูนย์ค้าปลีกและสำนักงานวิทยาเขตแนวนอน เจ้าของรถยนต์และยานพาหนะไมล์เดินทางต่อคนถูกแทงอย่างมากขึ้นในขณะที่ครั้งหนึ่งมีชีวิตชีวาเมืองถนนสายหลักที่ถูกสร้างขึ้นมาและจากซ้ายไปเปื่อยเน่า.
Glaeser สังเกตและให้อภัยการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมเหล่านี้ในคำปรารภของเขาโรเบิร์ตแลงและเจนนิเฟอร์ LeFurgy ของ Boomburbs: Rise of อุบัติเหตุของอเมริกา เมือง (2007):
ห้างสรรพสินค้ามากขึ้นเล่นบทบาทของ downtowns หรั่งและ LeFurgy เน้นความถูกต้องที่มีมากมายของการเดินใน boomburbs แต่มันจะเกิดขึ้นในห้างสรรพสินค้าที่คุณขับรถไป boomburbs จะสามารถส่งมอบการจัดเรียงของโทรสารของประสบการณ์บางคนเดินเท้าที่คนผสมกับชีวิตบนท้องถนนแต่ละอื่น ๆ และประสบการณ์ ประสบการณ์ แต่ที่วางแผนไว้โดยนักพัฒนามากกว่าการจัดส่งโดยการทำงานที่วุ่นวายของตลาด ในขณะที่ urbanists แบบดั้งเดิมอาจพบว่าห้างสรรพสินค้าเหล่านี้แทนไม่สำหรับตลาดของสะพานเวคคิโอคนดูเหมือนจะลงคะแนนด้วยเท้าของพวกเขาหรืออย่างน้อยยางของพวกเขา มันอาจจะทำให้รู้สึกมากขึ้นที่จะนำความพยายามในการ humanizing ห้างสรรพสินค้ากว่าเข้ามาตอกย้ำ downtowns เก่าจำนวนมาก.
มันไม่ได้เป็นเพียงลักษณะทางกายภาพของแนวรถไฟใต้ดินที่ถูกเปลี่ยนในช่วงปี 1990: ร่างกายของเราเองก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปเช่นกันแม้จะมีทุกสิ่งที่ เดินอยู่ในห้างสรรพสินค้า จำนวนของผู้สูงอายุ (อายุ 40-70) ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกายภาพใด ๆ ปกติเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 15 ใน 1988-1996 ร้อยละ 35 ใน 2001-2006 สาเหตุหลักสำหรับแนวโน้มรบกวนนี้ประกอบกับ commutes อีกต่อไปและเวลาที่ใช้ในคอมพิวเตอร์ เด็กเริ่มที่จะมีการออกกำลังกายน้อยลงเพราะพวกเขากำลังถูกผลักดันมากขึ้นและโรคอ้วนในเด็กเริ่มเพิ่มขึ้น ในปี 1969 เพียงร้อยละ 40 ของเด็กทุกคนเดินหรือขี่จักรยานไปโรงเรียน; โดย 2001 ตัวเลขนี้ได้ลดลงไปประมาณร้อยละ 15 และ
การแปล กรุณารอสักครู่..
exurban พระอาทิตย์ตก : ไม่ผ่านการทดสอบนม
อย่างน้อยกับสิ่งแวดล้อมและยั่งยืนทางเศรษฐกิจในรูปแบบของเมืองในช่วงยี่สิบปีได้รับ exurb . กําหนดเป็นเมืองเล็กที่อยู่นอกยังขึ้นอยู่กับเมืองใหญ่ exurbs มักจะมีมากกว่า 50 ไมล์จากเมือง ศูนย์เดิมมักจะถูกสร้างขึ้นใน " greenfields " ( ประเภทที่สามารถรวมพื้นที่การเกษตร รวมทั้งพัฒนาพื้นที่ชุ่มน้ำ , ทะเลทราย , ป่า , หรืออื่น ๆได้ไว ธรรมชาติสิ่งแวดล้อม ) , พวกเขาใช้งานที่มีอยู่ในชุมชน และโครงสร้างพื้นฐาน ยิ่งกว่าก่อตั้งชานเมือง exurbs ออกแบบเกือบเฉพาะสำหรับรถยนต์ ต้องการขนาดใหญ่สนับสนุนทางหลวงและที่จอดรถ )เป็นชนิดที่ค่อนข้างใหม่ของ exurb คือ " boomburb " กับประชากรกว่า 100000 และโอ้อวดตัวเลขสองหลักเปอร์เซ็นต์การเติบโตของประชากรภายในระยะเวลา 10 ปี โดยเฉลี่ย การ boomburb เป็นวิคเตอร์วิลล์เพิ่มขึ้นจาก 64 , 000 ผู้อยู่อาศัยใน 2000 ถึง 107 , 000 ในปี 2007 คล้ายกับประชากรเติบโตอย่างรวดเร็วจากอื่น ๆ boomburbs สหรัฐในช่วงเวลานี้ ค่อนข้างถูก อสังหาริมทรัพย์ที่ดิน แฟลต และเขตวัตถุประสงค์เดียวหมายถึงผลกำไรใหญ่สำหรับนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์และ บริษัท ก่อสร้าง ผู้สร้างสามารถอย่างง่ายดายและรวดเร็วสร้างย่านกว้างใหญ่ที่อยู่อาศัยโดยไม่คิดเรื่องที่ชาวบ้านจะทำงานหรือวิธีที่พวกเขาจะได้รับมี ผ่อนคลายกฎระเบียบของรัฐบาลกลางในอุตสาหกรรมการเงินหมายถึงครั้งแรกที่ผู้ซื้อบ้านสามารถ " เอง " ที่บ้านของพวกเขาโดยไม่ต้องดาวน์และกลับมานั่งในขณะที่ราคาบ้านปีน
สำหรับไม่กี่ปี ปีนเขาได้ เมื่อราคาบ้านที่เพิ่มขึ้นในภูมิภาคนี้ในช่วงต้นทศวรรษ 2000 , วิคเตอร์วิลล์ ดูเหมือนจะเป็นเสียงการลงทุน .แต่โดยปี 2006 ราคาน้ํามันเริ่มขึ้นมันทรงตัวเหนือ $ 2 แกลลอน และระเบิดฟองใน วิกเตอร์วิลล์ และตลาดที่อยู่อาศัย exurban อื่นสร้างคลื่นแรกของ foreclosures ที่ช่วยตั้งค่าออกจากวิกฤตเศรษฐกิจของชาติ
ห่วงโซ่ที่ซับซ้อนและรุนแรงของเหตุการณ์ที่เริ่มต้นกับคนที่สูญเสียความมั่นใจในการเติบโตของเศรษฐกิจที่ดูเหมือนจะเคยขึ้น exurban . ข้ามประเทศบ้านรายชื่อเริ่มปรากฏในชั่วข้ามคืนในตลาดไฮเปอร์ exurban การเจริญเติบโตที่สะดุดตาที่สุดในภาคกลางและภาคใต้ของรัฐแคลิฟอร์เนีย , ลาสเวกัส , Phoenix , และส่วนใหญ่ของฟลอริด้า ที่บ้านของบัตรที่ได้รับการสร้างขึ้นเมื่อพลังงานถูกน้ำเข้า เงื่อนไขการให้กู้ยืมเงินง่าย และการเก็งกำไรมากพังทลายลงเหมือนกระดาษ tar กระท่อมในลมพายุ
อย่างน้อยกับสิ่งแวดล้อมและยั่งยืนทางเศรษฐกิจในรูปแบบของเมืองในช่วงยี่สิบปีได้รับ exurb . กําหนดเป็นเมืองเล็กที่อยู่นอกยังขึ้นอยู่กับเมืองใหญ่ exurbs มักจะมีมากกว่า 50 ไมล์จากเมือง ศูนย์เดิมมักจะถูกสร้างขึ้นใน " greenfields " ( ประเภทที่สามารถรวมพื้นที่การเกษตร รวมทั้งพัฒนาพื้นที่ชุ่มน้ำ , ทะเลทราย , ป่า , หรืออื่น ๆได้ไว ธรรมชาติสิ่งแวดล้อม ) , พวกเขาใช้งานที่มีอยู่ในชุมชน และโครงสร้างพื้นฐาน ยิ่งกว่าก่อตั้งชานเมือง exurbs ออกแบบเกือบเฉพาะสำหรับรถยนต์ ต้องการขนาดใหญ่สนับสนุนทางหลวงและที่จอดรถ )เป็นชนิดที่ค่อนข้างใหม่ของ exurb คือ " boomburb " กับประชากรกว่า 100000 และโอ้อวดตัวเลขสองหลักเปอร์เซ็นต์การเติบโตของประชากรภายในระยะเวลา 10 ปี โดยเฉลี่ย การ boomburb เป็นวิคเตอร์วิลล์เพิ่มขึ้นจาก 64 , 000 ผู้อยู่อาศัยใน 2000 ถึง 107 , 000 ในปี 2007 คล้ายกับประชากรเติบโตอย่างรวดเร็วจากอื่น ๆ boomburbs สหรัฐในช่วงเวลานี้ ค่อนข้างถูก อสังหาริมทรัพย์ที่ดิน แฟลต และเขตวัตถุประสงค์เดียวหมายถึงผลกำไรใหญ่สำหรับนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์และ บริษัท ก่อสร้าง ผู้สร้างสามารถอย่างง่ายดายและรวดเร็วสร้างย่านกว้างใหญ่ที่อยู่อาศัยโดยไม่คิดเรื่องที่ชาวบ้านจะทำงานหรือวิธีที่พวกเขาจะได้รับมี ผ่อนคลายกฎระเบียบของรัฐบาลกลางในอุตสาหกรรมการเงินหมายถึงครั้งแรกที่ผู้ซื้อบ้านสามารถ " เอง " ที่บ้านของพวกเขาโดยไม่ต้องดาวน์และกลับมานั่งในขณะที่ราคาบ้านปีน
สำหรับไม่กี่ปี ปีนเขาได้ เมื่อราคาบ้านที่เพิ่มขึ้นในภูมิภาคนี้ในช่วงต้นทศวรรษ 2000 , วิคเตอร์วิลล์ ดูเหมือนจะเป็นเสียงการลงทุน .แต่โดยปี 2006 ราคาน้ํามันเริ่มขึ้นมันทรงตัวเหนือ $ 2 แกลลอน และระเบิดฟองใน วิกเตอร์วิลล์ และตลาดที่อยู่อาศัย exurban อื่นสร้างคลื่นแรกของ foreclosures ที่ช่วยตั้งค่าออกจากวิกฤตเศรษฐกิจของชาติ
ห่วงโซ่ที่ซับซ้อนและรุนแรงของเหตุการณ์ที่เริ่มต้นกับคนที่สูญเสียความมั่นใจในการเติบโตของเศรษฐกิจที่ดูเหมือนจะเคยขึ้น exurban . ข้ามประเทศบ้านรายชื่อเริ่มปรากฏในชั่วข้ามคืนในตลาดไฮเปอร์ exurban การเจริญเติบโตที่สะดุดตาที่สุดในภาคกลางและภาคใต้ของรัฐแคลิฟอร์เนีย , ลาสเวกัส , Phoenix , และส่วนใหญ่ของฟลอริด้า ที่บ้านของบัตรที่ได้รับการสร้างขึ้นเมื่อพลังงานถูกน้ำเข้า เงื่อนไขการให้กู้ยืมเงินง่าย และการเก็งกำไรมากพังทลายลงเหมือนกระดาษ tar กระท่อมในลมพายุ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- 問句「是耶非耶」
- Consider it done.
- ฉันจะไม่หยุดโพสรูปจนกว่ามันจะหมด
- carrying
- ฉันจะไม่หยุดโพสรูปจนกว่ามันจะหมด
- I was at the police station
- GMM is on the verge of accelerating its
- หอมแก้มฉันก่อนนอนได้ใหม
- Gold nanoparticles decorated poly-melami
- ทางระบบได้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการใช้บริกา
- GMM is on the verge of accelerating its
- สมมุติว่า
- Gold nanoparticles decorated poly-melami
- You scare sweety if no come working ha..
- เป็นวันขึ้นปีใหม่ของไทย ที่จัดขึ้นในเดือ
- ทางระบบได้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการใช้บริกา
- จิรนันท์
- เราคงไม่ต้องเจอกันอีก
- ต้องทำการแก้ไขให้ถูกต้องตามสัญญาโดยผู้ซื
- เธอล่ะสบายดีไหม
- That's what you want right
- แต่ทำไมยังโชว์ในระบบ
- Non-Farm Employment Change
- แบบฟอร์มเอกสาร
