Yun Che raised his head, then activ

Yun Che raised his head, then activated Frozen Cloud Arts… Even though he still had severe injuries on his person, his profound strength had recovered to about thirty percent, he still had enough energy to use Frozen Cloud Arts to make a little snow. Immediately after, a gust of cold wind rose as the surrounding water elements quickly assembled, fusing with the profound energy Yun Che released, transforming into snow that fluttered in the sky, and slowly fell down.

“Your Highness, you can open your eyes now.” Yun Che withdrew his hand and said softly before staring at her jade face, awaiting her reaction.

Princess Snow opened her eyes as a stretch of snowflakes also softly fluttered down on top of her nose. Then, even more snowflakes descended, brushing past her long hair, cheek, and hands… In that moment, Princess Snow went dumbstruck. Her lips opened and her expression grew misty as she stared blankly at everything, as though she had found herself inside a dream.

“It’s snow… snow!”

Princess Snow happily stood up, both her hands cupped the unceasingly falling snowflakes as she happily jumped about in the snow, as though she was a fairy that had found home. Her happiness even seemed to have infected the atmosphere as the breeze became even more gentle.

“It’s really snow… so cold, so beautiful.”

She happily exclaimed in excitement, each sound she made was like the sweetest music in the world. Immersed within the snowflakes and a thin layer of recently accumulated snow, she faced upwards as happiness blossomed on her smiling face, as if she had unrestrainedly released all her joy within the snow.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun เจ๊ยกศีรษะของเขาแล้วเปิดใช้งานแช่แข็งเมฆศิลปะ ... แม้เขาจะยังคงมีการบาดเจ็บรุนแรงกับคนของเขามีความแข็งแรงอย่างลึกซึ้งของเขาได้หายไปประมาณร้อยละสามสิบเขาก็ยังคงมีพลังงานพอที่จะใช้แช่แข็งเมฆศิลปะที่จะทำให้หิมะเล็ก ๆ น้อย ๆ ทันทีหลังจากที่มีลมพัดเย็นเพิ่มขึ้นเป็นรอบองค์ประกอบน้ำประกอบได้อย่างรวดเร็ว, การหลอมรวมกับพลังงานที่ลึกซึ้ง Yun Che การปล่อยตัวออกมาเปลี่ยนเป็นหิมะที่เบาโผบินอยู่บนท้องฟ้าและค่อยๆก้มลง. "ใต้ฝ่าพระบาทคุณสามารถเปิดตาของคุณในขณะนี้ . "ยุนเจ๊ถอนตัวออกมือของเขาและพูดเบา ๆ ก่อนที่จะจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอหยกรอปฏิกิริยาของเธอ. ปริ๊นเซหิมะเปิดตาของเธอเป็นยืดของเกล็ดหิมะยังเบาเบาโผบินลงที่ด้านบนของจมูกของเธอ จากนั้นเกล็ดหิมะมากยิ่งขึ้นสืบเชื้อสายมาแปรงในอดีตของเธอผมยาว, แก้มและมือ ... ในขณะที่เจ้าหญิงหิมะไปเหวอ ริมฝีปากของเธอเปิดและการแสดงออกของเธอเติบโตหมอกขณะที่เธอจ้อง blankly ทุกอย่างราวกับว่าเธอได้พบว่าตัวเองอยู่ภายในความฝัน. "มันเป็นหิมะ ... หิมะ!" เจ้าหญิงหิมะอย่างมีความสุขลุกขึ้นยืนทั้งสองมือของเธอที่บรรจุในถ้วยเกล็ดหิมะอย่างไม่หยุดยั้งที่ลดลงในขณะที่เธอมีความสุขเพิ่มขึ้น เกี่ยวกับในหิมะราวกับว่าเธอเป็นนางฟ้าที่ได้พบบ้าน ความสุขของเธอแม้ดูเหมือนจะมีการติดเชื้อบรรยากาศเป็นสายลมที่อ่อนโยนก็ยิ่งมากขึ้น. "มันจริงๆ ... หิมะหนาวจังเลยสวยมาก." เธออุทานอย่างมีความสุขในความตื่นเต้นแต่ละเสียงที่เธอทำก็เหมือนเพลงที่ไพเราะที่สุดในโลก แช่อยู่ในเกล็ดหิมะและชั้นบาง ๆ ของหิมะสะสมเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอต้องเผชิญกับความสุขขึ้นเป็นเบ่งบานบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอราวกับว่าเธอได้รับการปล่อยตัวทุกความสุขของเธอ unrestrainedly ภายในหิมะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเช ยกศีรษะของเขา แล้วเปิดใช้งานแช่แข็งเมฆศิลปะ . . . . . . . แม้ว่าเขาจะยังคงได้รับบาดเจ็บรุนแรงในคนของเขา พลังที่ลึกซึ้งของเขาได้คืนประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์ เขายังได้พลังงานเพียงพอที่จะใช้ศิลปะเมฆแช่แข็งเพื่อให้หิมะเล็ก ๆน้อย ๆ ทันทีหลังจากนั้น กระโชกของลมเย็นเป็นดอกกุหลาบรอบน้ำองค์ประกอบอย่างรวดเร็วประกอบ รวมตัวกับลึกซึ้งพลังงานยุนเช ออก เปลี่ยนเป็นหิมะขึ้นในท้องฟ้า และค่อยๆล้มลง" องค์ชาย ลืมตาได้แล้ว " ยุนเชหดมือของเขาและพูดเบาๆ ก่อนจะจ้องหน้าหยกใบหน้าของเธอ รอปฏิกิริยาของเธอเจ้าหญิง หิมะ เปิดตาของเธอเป็นยืดของเกล็ดหิมะที่ยังขึ้นลงเบา ๆบนจมูกของเธอ แล้วยิ่งเกล็ดหิมะลงมา ปัดอดีต ผมยาว ใบหน้า และ มือ . . . . . . . ในขณะนั้นเอง เจ้าหญิงหิมะไปเซ็งมาก . ริมฝีปากของเธอเปิด และการแสดงออกของเธอขณะที่เธอจ้องอย่างว่างเปล่า ที่เติบโตด้วยทุกอย่าง ราวกับว่าเธอได้พบว่าตัวเองอยู่ในความฝัน" มันคือหิมะ . . . หิมะ "เจ้าหญิงหิมะอย่างมีความสุข ยืนขึ้น มือทั้งสองข้างของเธออย่างไม่หยุดยั้งถ้วยเกล็ดหิมะตกเธอมีความสุขเพิ่มขึ้นในหิมะ เหมือนเธอจะเป็นนางฟ้าที่เจอที่บ้าน ความสุขของเธอ ดูเหมือนจะติดบรรได สายลมก็ยิ่งอ่อนโยนมากขึ้น" มันเป็นหิมะจริงๆ . . . . . . หนาวมาก”เธอมีความสุขอย่างตื่นเต้น แต่ละเสียงที่เธอทำเหมือนเป็นเพลงที่น่ารักที่สุดในโลก จมอยู่ในหิมะและชั้นบาง ๆสะสมหิมะ เธอต้องขึ้นความสุขเบ่งบานบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ ราวกับว่าเธอเคย unrestrainedly ออกทั้งหมดของเธอ ความสุขในหิมะ