A story tends to have more depth th

A story tends to have more depth than a simple example. A story tells about some event - some
particular individuals, and something that happens to them. Stories engage our thinking, our
emotions, and can even lead to the creation of mental imagery (Green & Brock, 2000).
Individuals listening to stories react to them almost automatically, participating, in a sense, in the
action of the narrative (e.g., Polichak & Gerrig, 2002). Bringing all of these systems to bear on
the material in your course helps student learning. Students are awake, following along, wanting
to find out what happens next and how the story ends. Bruner (1986) has contrasted the
paradigmatic (logical, scientific) and narrative modes of thinking, but these modes need not be
mutually exclusive in the classroom.

Stories Create Interest
As an instructor, you can capitalize on the inherent narrative structure of research as the quest for
knowledge. Science is the process of solving mysteries; in fact, writers of journal articles are
often advised to make their findings into "a good story." Psychologists often start out by
confronting an intriguing problem. For example, why are bicycle riders faster when they are
racing against another person than going around the track by themselves? Researchers also
encounter and overcome various obstacles in their quest to understand a phenomenon. For
example, when researchers tried to replicate social facilitation effects, sometimes the presence of
others improved performance, and other times it harmed performance. Why would that be? Take
advantage of the suspense that this chain of events can create. Telling the story of how
researchers became interested in a particular issue, without immediately providing the resolution,
will motivate your class to think of their own approaches to solving the problem. They can share
in the sense of discovery. Understanding the process of solving a research problem can generate
excitement, as well as an increased appreciation for the "detective work" involved in psychology.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวจะ มีความลึกมากกว่าตัวอย่างง่าย ๆ บอกเรื่องราว เกี่ยวกับเหตุการณ์บาง - บางแต่ละบุคคล และสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา เรื่องราวมีส่วนร่วมของเรา ของเราอารมณ์ และแม้แต่นำไปสู่การสร้างภาพจิต (สีเขียวและอย่างมหา 2000)ฟังเรื่องราวบุคคลโต้กลับเกือบโดยอัตโนมัติ เข้าร่วม ในความรู้สึก การการดำเนินการเล่าเรื่อง (เช่น Polichak & Gerrig, 2002) นำระบบเหล่านี้ต้องแบกบนทั้งหมดวัสดุที่ใช้ในการเรียนช่วยให้นักเรียนเรียนรู้ นักเรียนจะตื่นตัว ต่อไป อยากหา อะไรเกิดขึ้นต่อไปและวิธีการสิ้นสุดของเรื่อง Bruner (1986) ได้เปรียบเทียบการparadigmatic (ตรรกะ วิทยาศาสตร์) และโหมดการเล่าเรื่องของการคิด แต่วิธีการเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องร่วมกันในชั้นเรียนเรื่องสร้างความสนใจเป็นอาจารย์ คุณสามารถประโยชน์จากโครงสร้างการเล่าเรื่องโดยวิจัยเป็นการแสวงหาความรู้ วิทยาศาสตร์เป็นกระบวนการแก้ความลึกลับ ในความเป็นจริง นักเขียนบทความวารสารได้แนะนำมักจะให้ผลเป็น "ดีเรื่องตัว" นักจิตวิทยามักจะเริ่มต้นโดยเผชิญหน้ากับปัญหาน่าสนใจ ตัวอย่างเช่น ทำไมเป็นผู้ขับขี่จักรยานเร็วขึ้นเมื่อพวกเขาแข่งกับคนอื่นกว่าจะรอบติดตามด้วยตัวเอง นักวิจัยยังพบ และเอาชนะอุปสรรคต่าง ๆ ในการแสวงหาความเข้าใจปรากฏการณ์ สำหรับตัวอย่าง เมื่อนักวิจัยได้พยายามจำลองสังคมอำนวยผล บางครั้งการปรากฏตัวของอื่น ๆ การปรับปรุงประสิทธิภาพ และบางครั้งก็ทำลายประสิทธิภาพการทำงาน ทำไมที่เป็น ใช้เวลาประโยชน์ของใจจดใจจ่อที่สร้างห่วงโซ่ของเหตุการณ์นี้ บอกเรื่องของวิธีนักวิจัยเป็นที่สนใจในปัญหาเฉพาะ โดยไม่ละเอียด ทันทีจะกระตุ้นให้การเรียนการคิดของตนเองวิธีการแก้ปัญหา พวกเขาสามารถใช้ร่วมกันในความรู้สึกของการค้นพบ เข้าใจกระบวนการแก้ปัญหาการวิจัยสามารถสร้างเมือง รวมทั้งความชื่นชมเพิ่มขึ้นสำหรับ "งานนักสืบ" เกี่ยวข้องกับจิตวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องมีแนวโน้มที่จะมีความลึกมากกว่าตัวอย่างง่ายๆ เรื่องที่จะบอกเกี่ยวกับเหตุการณ์บางอย่าง -
บางบุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งและสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา เรื่องที่มีส่วนร่วมคิดของเราอารมณ์และยังสามารถนำไปสู่การสร้างภาพทางจิต (สีเขียวและบร็อค, 2000). บุคคลที่ฟังเรื่องราวการตอบสนองต่อพวกเขาเกือบจะโดยอัตโนมัติการมีส่วนร่วมในความรู้สึกในการดำเนินการของการเล่าเรื่อง (เช่น , Polichak และ Gerrig, 2002) นำทั้งหมดของระบบเหล่านี้จะทนอยู่กับวัสดุที่ใช้ในการเรียนการสอนของคุณจะช่วยให้เรียนรู้ของนักเรียน นักเรียนจะได้ตื่นไปพร้อมอยากจะหาสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปและวิธีการที่เรื่องนี้จบลง บรูเนอร์ (1986) ได้เทียบตัวอย่าง(ตรรกะทางวิทยาศาสตร์) และโหมดการเล่าเรื่องของการคิด แต่โหมดเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องเป็นพิเศษร่วมกันในห้องเรียน. เรื่องที่สร้างความสนใจในฐานะที่เป็นผู้สอนที่คุณสามารถใช้ประโยชน์จากโครงสร้างการเล่าเรื่องโดยธรรมชาติของการวิจัยเป็นการแสวงหาความรู้ วิทยาศาสตร์เป็นกระบวนการของการแก้ปริศนานั้น ในความเป็นจริงนักเขียนบทความในวารสารจะได้รับคำแนะนำที่มักจะทำให้การค้นพบของพวกเขาเป็น "เป็นเรื่องที่ดี." นักจิตวิทยามักจะเริ่มต้นด้วยการเผชิญหน้ากับปัญหาที่น่าสนใจ ยกตัวอย่างเช่นทำไมผู้ขับขี่จักรยานได้เร็วขึ้นเมื่อพวกเขาจะแข่งกับคนกว่าจะรอบติดตามด้วยตัวเองอื่นได้หรือไม่ นักวิจัยยังพบและเอาชนะอุปสรรคต่างๆในการแสวงหาของพวกเขาที่จะเข้าใจปรากฏการณ์ สำหรับตัวอย่างเช่นเมื่อนักวิจัยพยายามที่จะทำซ้ำผลกระทบทางสังคมที่อำนวยความสะดวกบางครั้งการปรากฏตัวของคนอื่นๆ การปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานและเวลาอื่น ๆ จะได้รับอันตรายประสิทธิภาพ ทำไมว่าจะเป็นอย่างไร ใช้ประโยชน์จากใจจดใจจ่อที่ห่วงโซ่ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้สามารถสร้าง บอกเล่าเรื่องราวของวิธีการที่นักวิจัยเริ่มให้ความสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาโดยไม่ต้องทันทีให้ละเอียดจะกระตุ้นการเรียนของคุณที่จะคิดว่าวิธีการของตัวเองในการแก้ปัญหา พวกเขาสามารถแบ่งปันในความรู้สึกของการค้นพบ การทำความเข้าใจกระบวนการของการแก้ปัญหาการวิจัยที่สามารถสร้างความตื่นเต้นเช่นเดียวกับความกตัญญูที่เพิ่มขึ้นสำหรับ "งานนักสืบ" มีส่วนร่วมในด้านจิตวิทยา