The role of some salts applied in c

The role of some salts applied in combination with wax on the development of postharvest rots was
examined on ‘Tarocco’ and ‘Valencia late’ oranges and ‘Comune’ Clementines. Sodium carbonate and
bicarbonate, potassium carbonate and bicarbonate, ammonium bicarbonate, and potassium sorbate, at
6% concentration (w/v), in combination with a commercial wax, were evaluated for their activity against
naturally occurring postharvest decay. Fruit were stored for one month at 4 ◦C (‘Tarocco’ and ‘Valencia
late’ oranges) or 6 ◦C (‘Comune’ Clementine), followed by one week of shelf life at 20
±
2 ◦C and high RH.
Most decay was from green and blue moulds, caused by Penicillium digitatum and P. italicum, respectively,
with an average incidence of 11% for ‘Comune’ Clementines and 5% for both ‘Tarocco’ and ‘Valencia
late’ oranges. Decay caused by Botrytis cinerea and Alternaria spp. was also observed. The incidence of
postharvest rots on fruit treated with wax alone (11%) was higher than on those treated with water (7%),
whereas in fruit treated with wax combined with different salts, decay incidence was significantly lower
than with wax and water controls. In particular, potassium sorbate incorporated in wax significantly
reduced the incidence of postharvest decay in all tested cultivars. The incidence of decay on fruit treated
with imazalil was low, not exceeding 1%. Salts, except ammonium bicarbonate, interfered with the action
of the wax to retard weight loss. The results indicate that the addition of the salts to wax may be an easy
and effective mode of their application, since no additional equipment is needed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทบาทของเกลือบางอย่างใช้ร่วมกับขี้ผึ้งพัฒนา rots หลังการเก็บเกี่ยวได้ตรวจสอบ 'Tarocco' และ 'สาย Valencia' ส้มและ 'Comune' Clementines โซเดียมคาร์บอเนต และไบคาร์บอเนต โพแทสเซียมคาร์บอเนต และไบคาร์บอเนต แอมโมเนียมไบคาร์บอเนต และโปแตสเซียม sorbate ที่เข้มข้น 6% (w/v), ร่วมกับขี้ผึ้งการค้า ถูกประเมินสำหรับกิจกรรมของพวกเขากับธรรมชาติเกิดการสลายให้อนุภาคหลังการเก็บเกี่ยว ผลไม้ที่ถูกเก็บไว้ในหนึ่งเดือนที่ 4 ◦C ('Tarocco' และ ' Valenciaสาย ' ส้ม) หรือ 6 ◦C ('Comune' คลีเมนไทน์), ตาม ด้วยหนึ่งสัปดาห์ของชีวิตชั้นที่ 20±2 ◦C และ RH สูงส่วนใหญ่ผุที่จากสีเขียว และสีน้ำเงินแม่พิมพ์ เกิดจาก Penicillium digitatum และ P. italicum ตามลำดับมีการเกิดเฉลี่ย 11% สำหรับ Clementines 'Comune' และ 5% สำหรับทั้ง 'Tarocco' และ ' Valenciaสาย ' ส้ม ผุเกิดจาก Botrytis cinerea และยังได้สังเกต Alternaria โอ อุบัติการณ์ของหลังการเก็บเกี่ยว rots บนผลไม้รักษา ด้วยขี้ผึ้งเพียงอย่างเดียว (11%) สูงกว่าผู้รับการรักษา ด้วยน้ำ (7%),ในขณะที่ในผลไม้รักษา ด้วยขี้ผึ้งกับเกลือที่แตกต่างกัน เกิดการผุได้ต่ำกว่า ด้วยการควบคุมน้ำและขี้ผึ้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โพแทสเซียม sorbate รวมในขี้ผึ้งมากลดอุบัติการณ์ของผุหลังการเก็บเกี่ยวในพันธุ์ที่ผ่านการทดสอบทั้งหมด ถือว่าเกิดการผุบนผลไม้มี imazalil ต่ำ ไม่เกิน 1% เกลือ ยกเว้นแอมโมเนียมไบคาร์บอเนต ติดการดำเนินการของขี้ผึ้งถ่วงน้ำหนัก ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า การเพิ่มเกลือกับขี้ผึ้งอาจเป็นเรื่องง่ายและโหมดประสิทธิภาพของแอพพลิเคชันของพวกเขา เนื่องจากไม่มีอุปกรณ์เพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทบาทของเกลือบางส่วนนำไปใช้ในการรวมกันกับขี้ผึ้งในการพัฒนาของเน่าหลังการเก็บเกี่ยวได้รับการตรวจสอบเกี่ยวกับ 'Tarocco' และ 'วาเลนเซียช่วงปลายของส้มและ' Comune 'เคลเมนไท
โซเดียมคาร์บอเนตและไบคาร์บอเนตคาร์บอเนตโพแทสเซียมและโซเดียมไบคาร์บอเนต, แอมโมเนียมไบคาร์บอเนตและโพแทสเซียม sorbate ที่เข้มข้น6% (w / v) ในการรวมกันกับขี้ผึ้งในเชิงพาณิชย์ได้รับการประเมินว่าเป็นกิจกรรมของพวกเขากับธรรมชาติที่เกิดขึ้นหลังการเก็บเกี่ยวการสลายตัว ผลไม้ที่เก็บไว้เป็นเวลาหนึ่งเดือนที่ 4 ◦C (Tarocco 'และ' วาเลนเซียช่วงปลายของส้ม) หรือ 6 ◦C (Comune 'Clementine) ตามด้วยหนึ่งสัปดาห์ของอายุการเก็บรักษาที่อุณหภูมิ 20 ± 2 ◦Cและสูง RH. ส่วนใหญ่ การสลายตัวมาจากแม่พิมพ์สีเขียวและสีน้ำเงินที่เกิดจาก Penicillium digitatum พี Italicum ตามลำดับที่มีอุบัติการณ์เฉลี่ย11% สำหรับเคลเมนไท 'Comune' และ 5% สำหรับทั้ง 'Tarocco' และ 'วาเลนเซียช่วงปลายของส้ม ที่เกิดจากการสลายตัวของซีเนเรียและเอสพีพี Botrytis Alternaria นอกจากนี้ยังพบว่า อุบัติการณ์ของเน่าหลังการเก็บเกี่ยวผลไม้ได้รับการรักษาด้วยขี้ผึ้งคนเดียว (11%) สูงกว่าผู้ที่ได้รับการรักษาด้วยน้ำ (7%) ในขณะที่ผลไม้ที่ได้รับการรักษาด้วยขี้ผึ้งรวมกับเกลือที่แตกต่างกันการเกิดการสลายตัวมีนัยสำคัญต่ำกว่าที่มีการควบคุมขี้ผึ้งและน้ำ. โดยเฉพาะอย่างยิ่งโพแทสเซียม sorbate จดทะเบียนในขี้ผึ้งอย่างมีนัยสำคัญลดอุบัติการณ์ของการสลายตัวหลังการเก็บเกี่ยวในสายพันธุ์ที่ผ่านการทดสอบทั้งหมด อุบัติการณ์ของการสลายตัวของผลไม้ได้รับการรักษาด้วย imazalil อยู่ในระดับต่ำไม่เกิน 1% เกลือยกเว้นแอมโมเนียมไบคาร์บอเนต, แทรกแซงการดำเนินการของขี้ผึ้งที่จะชะลอการสูญเสียน้ำหนัก ผลการศึกษาพบว่านอกเหนือจากเกลือขี้ผึ้งอาจจะง่ายโหมดและมีประสิทธิภาพของแอพลิเคชันของพวกเขาตั้งแต่อุปกรณ์เพิ่มเติมไม่จำเป็นต้องใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทบาทของเกลือที่ใช้ในการรวมกันกับขี้ผึ้งในการพัฒนาหลังเน่าคือ
สอบ ' ทารอคโค ' และ ' วาเลนเซีย ' ' ส้มสาย ' comune clementines . โซเดียม คาร์บอเนต และไบคาร์บอเนตโพแทสเซียมคาร์บอเนตและไบคาร์บอเนต
, แอมโมเนียมไบคาร์บอเนต และโพแทสเซียมซอร์เบต ที่ความเข้มข้นร้อยละ 6
( w / v ) ผสมกับขี้ผึ้ง เชิงพาณิชย์ได้รับการประเมินกิจกรรมของพวกเขากับ
โดยธรรมชาติเกิดขึ้นหลังการสลายตัว ผลไม้ที่ถูกเก็บไว้เป็นเวลา 1 เดือนที่ 4 ◦ C ( 'tarocco ' และ ' วาเลนเซีย '
สายส้ม ) หรือ 6 ◦ C ( 'comune ' ทาน ) , ตามด้วยหนึ่งสัปดาห์ของอายุการเก็บรักษาที่อุณหภูมิ 20 ±

2 ◦องศาเซลเซียสและความชื้นสัมพัทธ์สูง
ผุมากที่สุด คือ จากแม่พิมพ์สีเขียวและสีฟ้า เกิดจาก Penicillium digitatum และ P .
italicum ตามลำดับกับ clementines เฉลี่ยอุบัติการณ์ของ 11% สำหรับ ' comune ' และ 5 % ทั้งทารอคโค ' และ ' วาเลนเซีย '
สายส้ม ฟันผุเกิดจาก Botrytis cinerea = spp . และพบว่า . อุบัติการณ์ของ
หลังการเก็บเกี่ยวผลไม้เน่ารักษาด้วยขี้ผึ้งคนเดียว ( 11% ) ที่สูงกว่าในเนื้อเรื่องด้วยน้ำ ( 7% ) และรักษาด้วยขี้ผึ้ง
ผลไม้รวมกับเกลือที่แตกต่างกันการเกิดฟันผุลดลง
กว่าขี้ผึ้งและน้ำควบคุม โดยเฉพาะอย่างยิ่งโพแทสเซียมซอร์เบต Incorporated ในขี้ผึ้งอย่างมาก
ลดอุบัติการณ์ของการหลังการเก็บเกี่ยวในการทดสอบพันธุ์ อุบัติการณ์ของการรักษาด้วยผลไม้
มาซาลิลต่ำ ไม่เกิน 1% เกลือ ยกเว้นแอมโมเนียมไบคาร์บอเนต ขัดขวางการกระทำ
ของขี้ผึ้งชะลอการสูญเสียน้ำหนักผลการศึกษาพบว่า นอกจากเกลือขี้ผึ้งที่อาจจะง่ายและมีประสิทธิภาพของการใช้โหมด
เนื่องจากไม่มีอุปกรณ์เพิ่มเติมที่จำเป็น