Tim - a graduate of NIDA, playwright, actor, writer - has just turned 32.
There was no celebration last week. He spent has birthday instead, at St Vincent's Hospital bedside of his lover, John, who is dying. Tim is too. He just happens to be a little physically stronger than John, his high school sweetheart and lover of 15 years. He will probably hold on longer. At least for a little while. Tim looks great. That's how false the insidious disease can be. HIV positive for 10 years, this talented and articulate young man has battled and overcome a number of secondary infections that have landed him, too, in hospital. He's on steroids to counter one such infection - hence his false good health. From this interview Tim leaves to make out his will. He has already seen to John's. He has contemplated suicide too. Yet he, like many other people live with AIDS, proffers an awesome courage. He asks that his last name be deleted for the sake of his father. But a photo is important. For Tim believes he IS the face of Australian AIDS that the straight community would rather ignore. The clean-cut human face of AIDS. He could be your son, your cousin, the boy next door. He IS a son. He IS a brother, He IS a boy next door.
"It's a frustrating way to die," he says, tossing a little quirk of smile.
"I think John and I have probably reached the stage where we are going to die, so hope... ? Well, I think hope is really only for people like Magic Johnston, who have only recently been infected. "I am angry, I fell like I have missed out on a number of things. I contracted AIDS at a time when we didn't even know it existed. I've never been promiscuous. I'm not blaming anything or anyone but there are lots of times when you thing... if. "I'd like people out there to think a little about it. To think that every time someone dies of AIDS a large range of people is affected. There are friends, there are families, lovers, workmates and that by treating people with HIV as something 'other' they are denying the fact that they're human and have a life and that people are dependent on them."
Tim has lost count of those he knows who have died - acquaintances, maybe 30. Friends? Just too damn many. His grieving for John is being done while he is alive. They have already said their good-byes. Told that John had "maybe six months" left to live and fearful that he would be robbed of his mind, as many are toward the end, Tim booked them into a hotel for a lavish overnighter.
"I think the one privilege in terminal illness is that you get to say good-bye."
Lloyd Grosse lives, breathes and works through AIDS. A vocal activist he is.
As convenor of the group People Living With AIDS (PLWA) he is in there fighting every day, lobbying for better drug evaluation, better knowledge about being gay and as a watchdog for the discrimination that happens to people with AIDS every day. Lloyd is coming up to the 10 year mark of being HIV positive, infected in 1982 while still at high school. And while Lloyd Grosse is very much a realist about the odds, he loves pushing his fitness to the limit. He regularly carries out his own sort of triathlon: cycling 90kms, playing an hour of squash, swimming 40 laps... then maybe an hour at the gym. "Look, I've come to terms with my dying," he says with a cheeky grin inside the bright, open-space office of the PLWA in Goulburn St.
-จบการศึกษาของ NIDA คุณ นักแสดง นักเขียน - ทิมมีเพียงเปิด 32 ไม่เฉลิมฉลองสัปดาห์ได้ เขาใช้เวลามีวันเกิดแทน ที่ข้างเตียงโรงพยาบาล St Vincent ของคนรักของเขา จอห์น ที่จะตาย ทิมเป็นเกินไป เขาก็เกิดจะน้อยจริงทำไมจอห์น โรงเรียนมัธยมหวานใจของเขาและคนรักของ 15 ปี เขาจะคงเก็บอีกต่อไป น้อยเดี๋ยว ติ๋มดูดี ที่เป็นเท็จว่า insidious โรคสามารถ เอชไอวีบวก 10 ปี เก่ง และชัดหนุ่มคนนี้ได้กับปัญหาธนบัตร และเอาชนะจำนวนติดเชื้อรองที่มีที่ดินเขา เกินไป ในโรงพยาบาล เขาอยู่บนอยด์หนึ่งเช่นติดเชื้อ - ดังนั้นเพื่อสุขภาพที่ดีของเขาเป็นเท็จ จากคำสัมภาษณ์ของทิม ใบไม้ไปทำเขาจะ เขาได้เห็นการจอห์น เขาได้ไตร่ตรองฆ่าตัวตายมากเกินไป ยัง เขา เหมือนคนอื่น ๆ ที่อยู่ร่วมกับเอดส์ proffers มีความกล้าน่ากลัว เขาถามว่า นามสกุลของเขาถูกลบเพื่อพ่อ แต่ภาพถ่ายเป็นสิ่งสำคัญ สำหรับทิมเชื่อว่า เขาเป็นหน้าของเอดส์ออสเตรเลียที่ค่อนข้างจะละเว้นชุมชนตรง ใบหน้ามนุษย์ที่เนี้ยบของเอดส์ เขาอาจเป็นลูกชายของคุณ ญาติคุณ เด็กประตูถัดไป เขาเป็นลูกชาย เขาเป็นน้องชาย เป็นเด็กประตูถัดไป "ก็น่าอึดอัดจะตาย เขากล่าวว่า tossing quirk น้อยของยิ้ม "ผมคิดว่า จอห์น และฉันอาจถึงขั้นที่เรากำลังจะตาย ให้ความหวัง... ดี ฉันคิดว่า ความหวังเป็นจริงสำหรับคนชอบมายากลจอห์นสตัน เท่าที่มีเท่านั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้การติดเชื้อ "ฉันโกรธ ตกเหมือนผมได้พลาดในหลายสาเหตุ ฉันสัญญาเอดส์ครั้งเมื่อเราไม่ได้รู้เรื่องอยู่ เราไม่ได้ promiscuous ฉันกำลัง blaming อะไรหรือใครก็ตาม แต่มีจำนวนมากของเวลาเมื่อคุณสิ่ง...ถ้า "อยากคนออกมีน้อยคิดถึงมัน คิดว่า ทุกครั้งที่มีคนตายของเอดส์ คนที่หลากหลายได้รับผลกระทบ มีเพื่อน ครอบครัว คนรัก workmates และที่คนรักษาเอชไอวีเป็น 'อื่นๆ' พวกเขาคือการปฏิเสธความจริงที่ว่า พวกเขาเป็นมนุษย์ และมีชีวิต และคนใช้งาน" ทิมได้หายไปจำนวนของผู้ที่ท่านรู้มีเสียชีวิต - คนรู้จัก 30 ที เพื่อน เพียงแค่ไอ้จำนวนมาก เขา grieving สำหรับจอห์นกำลังทำในขณะที่กำลังมีชีวิตอยู่ จะได้ว่า good-byes ของพวกเขา บอกว่า จอห์นมี "บางทีหกเดือน" เหลืออยู่ และกลัวว่า เขาจะถูกปล้นของจิตใจของเขา หลายเป็นไปทางส่วนท้าย ทิมจองพวกเขาเข้าพักที่โรงแรมใน overnighter แห่ง "ฉันคิดว่า สิทธิ์หนึ่งในโรคที่เทอร์มินัล ที่คุณไปกล่าวลา" ลอยด์ Grosse ชีวิต เซ็ท และทำงานผ่านเครื่องช่วย กิจกรรม vocal เป็น As convenor of the group People Living With AIDS (PLWA) he is in there fighting every day, lobbying for better drug evaluation, better knowledge about being gay and as a watchdog for the discrimination that happens to people with AIDS every day. Lloyd is coming up to the 10 year mark of being HIV positive, infected in 1982 while still at high school. And while Lloyd Grosse is very much a realist about the odds, he loves pushing his fitness to the limit. He regularly carries out his own sort of triathlon: cycling 90kms, playing an hour of squash, swimming 40 laps... then maybe an hour at the gym. "Look, I've come to terms with my dying," he says with a cheeky grin inside the bright, open-space office of the PLWA in Goulburn St.
การแปล กรุณารอสักครู่..