But even Mayne didn’t know how many

But even Mayne didn’t know how many channels the castle had. In addition to the main channel leading south, there were many side branches leading away from the main branch, and when following this side channels, they would split again into many more branches. Some were used by the Church, while others were sealed. He had heard, that during the construction of the castle, a few artisans strayed into those channels not marked as safe, which led to them becoming lost, never able to find their way back.

The vertical main channel led directly to the depths of the mountain, around every three hundred feet (about 100 meters), Mayne had to cross a checkpoint. He knew that the Church was using each segment between two checkpoints for a different task. The most outside area was used as the living area for the warriors who had to stay their whole life in the castle. The second segment was used as archives, for the storage of instruments, and fragments of ancient books. The third section was the jail area, where prisoners were housed who weren’t allowed to see the light ever again… innocents included.

After crossing through the third checkpoint, Mayne stopped. Further in, was the castle’s secret area. All of the Church’s research materials and inventions originated from this place, and without the Pope’s authorization, no one was allowed to enter. Since he became the Archbishop three years ago, he had only stepped into this area once before.

When Mayne walked closer he took the left path.

After a short walk, the way was ended by a door, with a plate at the height of the chest on it on which read “Elders!”

Mayne nodded to the guards and ordered, “Open the door.”

Behind the door the corridor continued, there were burning torches hanging on the wall, like small sparks of light within a sea of darkness, continuing along the path until the end. On both sides of the road were many wooden doors and in the middle of each door hung a plate with a number on it.

One of the Judges who followed Mayne raised a torch to illuminate the surroundings. While walking down the channel, Mayne looked all the while at the numbers on the plates. When he finally saw the number 35 mottled into the plate, he stopped and pulled a key out of one of his pockets and inserted it into the keyhole, turning it lightly. At the bottom of the doline, the sound of opening the lock was especially harsh, and its echo could be heard even at the end of the channel. As if it was a signal flare, suddenly many cries could be heard through the doors, there were calls from men and women. When listening carefully, Mayne could understand some of them! “Quickly save me!” “Help me!” “Please, kill me!” and the like.

But Mayne was unmoved by the cries. He only ordered the guard standing beside the door to immediately shut it after he entered the room, leaving the chaos of screams outside.

Behind iron rails the bishop saw an old man sitting on his bed – perhaps he was not so old, but now his hair had already turned white, and his face was covered by wrinkles. His beard looked like he hadn’t groomed it in a long time, almost reaching up to his neck. Since he hadn’t seen the sun for a long time, his skin had become terribly pale, and his hands and feet were as thin as bamboo.

Mayne glanced at the food plate behind the rails, which looked like it hadn’t been touched, registering this he sighed, “You should treat yourself better, the Church doesn’t lack for food. And the meals are even made according to a king’s standard, except for the wine. Even the fish, it’s first-rate Cod coming from Port of Bluewater. You should be familiar with its taste, right Your Majesty King Wimbledon?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่เมย์นแม้ไม่รู้กี่ช่องมีปราสาท นอกจากช่องทางหลักนำใต้ มีได้หลายด้านสาขานำห่างจากสาขาหลัก และช่องด้านข้างนี้ ต่อไปนี้เมื่อจะแบ่งอีกเป็นหลายสาขาเพิ่มเติม บางส่วนถูกใช้ โดยคริสตจักร ในขณะที่คนอื่น ๆ ถูกปิดผนึก เขาได้ยิน ว่า ในระหว่างการก่อสร้างปราสาท ช่างฝีมือกี่หลงเข้าไปในช่องเหล่านั้นไม่ทำเครื่องหมายว่าปลอดภัย ซึ่งนำไปสู่การกลายเป็นสูญหาย ไม่สามารถที่จะหาทางกลับช่องหลักแนวตั้งตรงให้ความลึกของภูเขา ทั่วทุกสามร้อยฟุต (ประมาณ 100 เมตร), เมย์นเขาต้องข้ามด่าน เขารู้ว่า โบสถ์ใช้แต่ละส่วนระหว่างสองจุดสำหรับงานแตกต่าง ส่วนใหญ่อยู่นอกพื้นที่ถูกใช้เป็นพื้นที่นั่งเล่นสำหรับนักรบที่ต้องพักชีวิตทั้งหมดในปราสาท เซ็กเมนต์สองถูกใช้เป็นคลังเก็บ เก็บเครื่องมือ และชิ้นส่วนของหนังสือโบราณ ส่วนที่สามเป็นที่ตั้งคุก ที่นักโทษถูกตั้งที่ไม่ได้รับอนุญาตให้เห็นแสงอีก... ยั่วยวนรวมหลังจากที่ข้ามผ่านจุดตรวจสาม เมย์นหยุด เพิ่มเติม ใน เป็นพื้นที่ลับของปราสาท วัสดุวิจัยของโบสถ์และสิ่งประดิษฐ์ทั้งหมดมาจากสถานที่แห่งนี้ และพระสันตะปาปาเฉย ไม่ได้รับอนุญาตให้ป้อน ตั้งแต่เขากลายเป็นอาร์ชบิชอปแห่งสามปีที่แล้ว เขามีเพียงก้าวเข้ามาครั้งก่อนเมื่อเมย์นเดินใกล้ เขาเอาเส้นทางซ้ายหลัง เดินทางสิ้นสุด โดยประตู กับแผ่นที่ความสูงของหน้าอกไว้ในที่อ่าน "ผู้อาวุโส"เมย์นเลยต้องการเจ้าหน้าที่ และการสั่ง ซื้อ "เปิดประตู"เบื้องหลังประตู ทางเดินอย่างต่อเนื่อง ถูกเผาโคมไฟที่แขวนอยู่บนผนัง เช่นเล็กประกายของแสงภายในทะเลแห่งความมืด ดำเนินการต่อไปตามเส้นทางจนสิ้นสุด ทั้งสองด้านของถนนมีประตูไม้ และกลางประตูแต่ละจานที่มีตัวเลขบนที่แขวนหนึ่งในกรรมการที่เมย์นยกไฟฉายส่องแสงสภาพแวดล้อม ขณะเดินลงช่อง เมย์นมองในขณะที่ตัวเลขบนแผ่น เมื่อเขาเห็นหมายเลข 35 ขจัดเป็นจานสุดท้าย เขาหยุด และดึงคีย์ออกจากกระเป๋าของเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วแทรกเข้าไปในรูกุญแจ เปิดเบา ๆ ที่ด้านล่างของการ doline เสียงของการเปิดการล็อกเป็นรุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง และอาจจะได้ยินเสียงก้องของมันแม้ในตอนท้ายของช่อง หากกางสัญญาณ ร้องไห้มากก็อาจจะได้ยินผ่านประตู มีสายจากชายและหญิง เมื่อฟังอย่างระมัดระวัง เมย์นไม่เข้าใจบางส่วนของพวกเขา "บันทึกอย่างรวดเร็วฉัน" "ช่วยฉัน" "กรุณา ฆ่าฉัน" และชอบแต่เมย์น unmoved โดยเสียงร้อง เขาสั่งแล้วยามที่ยืนข้างประตูไปทันทีปิดหลังจากที่เขาใส่ห้อง ออกจากความวุ่นวายของเสียงกรีดร้องภายนอกเท่านั้นหลังรางเหล็ก อธิการเห็นชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงของเขา– บางทีเขาก็ไม่ได้เก่ามาก แต่ตอนนี้ ผมได้เปิดแล้วสีขาว และใบหน้าของเขาถูกปกคลุม โดยริ้วรอย เคราของเขาดูเหมือนเขาไม่ได้ดูแลเป็นอย่างดีมันเป็นเวลานาน ถึงเกือบถึงคอ เนื่องจากเขาไม่ได้เห็นแสงแดดเป็นเวลานาน ผิวของเขาได้กลายเป็นซีดชะมัด และมือและเท้าของเขาถูกบางไผ่เมย์น glanced ที่จานอาหารหลังราง ซึ่งดูเหมือนไม่ได้รับการสัมผัส การลงทะเบียนนี้เล่าปี่ "คุณควรรักษาตัวเองดีกว่า คริสตจักรไม่ขาดอาหาร และแม้จะทำอาหารตามมาตรฐานของพระ ยกเว้นไวน์ แม้ปลา ได้ผ่อน Cod มาจากพอร์ตบลูวอเตอร์ คุณควรจะคุ้นเคยกับรสชาติ ขวาของสมเด็จพระวิมเบิลดัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ถึงแม้จะ Mayne ไม่ทราบว่าหลายช่องปราสาทได้ นอกจากนี้ยังมีช่องทางหลักชั้นนำของภาคใต้มีสาขาหลายด้านที่นำออกไปจากสาขาหลักและเมื่อต่อไปนี้ช่องด้านนี้พวกเขาจะแยกอีกครั้งในสาขาอื่น ๆ อีกมากมาย บางคนถูกใช้โดยคริสตจักรในขณะที่คนอื่น ๆ ที่ถูกปิดผนึก เขาเคยได้ยินมาว่าในระหว่างการก่อสร้างของปราสาทซึ่งเป็นช่างฝีมือไม่กี่หลงเข้าไปในช่องทางเหล่านั้นไม่ได้ทำเครื่องหมายว่าปลอดภัยซึ่งนำไปสู่พวกเขากลายเป็นหายไปไม่สามารถที่จะหาทางกลับ

เป็นช่องทางหลักในแนวตั้งนำโดยตรงกับความลึกของภูเขารอบทุกสามร้อยฟุต (ประมาณ 100 เมตร), เมย์เขาจะข้ามด่าน เขารู้ว่าคริสตจักรใช้แต่ละกลุ่มระหว่างสองจุดตรวจสำหรับงานที่แตกต่างกัน พื้นที่นอกส่วนใหญ่ถูกใช้เป็นพื้นที่นั่งเล่นสำหรับนักรบที่ต้องอยู่ในชีวิตของพวกเขาทั้งในปราสาท ส่วนที่สองคือใช้เป็นที่เก็บสำหรับการจัดเก็บเครื่องมือและชิ้นส่วนของหนังสือโบราณ ส่วนที่สามเป็นพื้นที่คุกที่นักโทษที่ถูกตั้งที่ไม่ได้รับอนุญาตให้มองเห็นแสงที่เคยอีกครั้ง ... ผู้บริสุทธิ์รวม

หลังจากข้ามผ่านด่านที่สาม Mayne หยุด ต่อไปในการเป็นพื้นที่ที่เป็นความลับของปราสาท ทั้งหมดของวัสดุการวิจัยคริสตจักรและสิ่งประดิษฐ์มาจากสถานที่นี้และไม่ได้รับอนุญาตของสมเด็จพระสันตะปาปาไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้า นับตั้งแต่ที่เขากลายเป็นอาร์คบิชอปสามปีที่ผ่านมาเขาได้ก้าวเข้ามาในพื้นที่เพียงครั้งนี้ครั้งเดียวก่อน

เมื่อเมย์เดินเข้ามาใกล้เขาเอาเส้นทางที่ยังเหลือ

หลังจากใช้เวลาเดินเพียงระยะสั้นทางก็จบลงด้วยประตูที่มีจานที่ความสูงของหน้าอกที่มันที่อ่าน "ผู้สูงอายุ"

เมย์พยักหน้ายามและสั่ง "เปิดประตู."

หลังประตูทางเดิน ยังคงมีคบเพลิงแขวนอยู่บนผนังเช่นประกายไฟเล็ก ๆ ของแสงภายในทะเลแห่งความมืดอย่างต่อเนื่องตามเส้นทางจนกว่าจะเสร็จสิ้น ทั้งสองด้านของถนนเป็นประตูไม้จำนวนมากและในช่วงกลางของแต่ละประตูแขวนแผ่นที่มีหมายเลขที่มัน

หนึ่งในผู้พิพากษาที่ตาม Mayne ยกไฟฉายส่องให้เห็นสภาพแวดล้อมที่ ในขณะที่เดินลงช่อง Mayne มองทั้งหมดในขณะที่ตัวเลขบนแผ่นเปลือกโลก ในที่สุดเมื่อเขาเห็นจำนวน 35 จุดด่างดำลงไปในจานเขาหยุดและดึงกุญแจออกมาจากกระเป๋าของเขาและถูกแทรกลงในรูกุญแจ, เปลี่ยนมันเบา ๆ ที่ด้านล่างของ doline ที่เสียงของการเปิดล็อครุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งและการสะท้อนของมันอาจจะได้ยินแม้ในตอนท้ายของช่อง ราวกับว่ามันเป็นเปลวไฟสัญญาณก็ร้องหลายคนอาจจะได้ยินผ่านประตูมีโทรศัพท์จากชายและหญิง เมื่อฟังอย่างระมัดระวัง Mayne สามารถเข้าใจบางส่วนของพวกเขา! "ได้อย่างรวดเร็วช่วยฉัน!" "ช่วยฉัน!" "ได้โปรดฆ่าฉัน!" และชอบ

แต่เมย์ก็ไม่ไหวติงโดยเสียงร้อง เขาได้รับคำสั่งให้ยามยืนอยู่ข้างประตูจะปิดทันทีหลังจากที่เขาเข้ามาในห้องที่ออกจากความวุ่นวายของเสียงกรีดร้องที่อยู่ด้านนอก

เบื้องหลังรางเหล็กบิชอปเห็นชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงของเขา - บางทีเขาก็ไม่เก่ามาก แต่ตอนนี้ผมของเขาได้เปิดแล้วสีขาวและใบหน้าของเขาถูกปกคลุมด้วยริ้วรอย เคราของเขาดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ดูแลเป็นอย่างดีในการเป็นเวลานานเกือบถึงถึงคอของเขา นับตั้งแต่ที่เขาไม่เคยเห็นดวงอาทิตย์เป็นเวลานาน, ผิวของเขาได้กลายเป็นซีดชะมัดและมือและเท้าของเขาได้เป็นบางเป็นไม้ไผ่

เมย์นีเหลือบมองไปที่จานอาหารที่อยู่เบื้องหลังรางซึ่งดูเหมือนว่ามันไม่ได้รับการสัมผัสการลงทะเบียนนี้เขาถอนหายใจ "คุณควรจะรักษาตัวเองดีกว่าคริสตจักรจะขาดไม่ได้สำหรับอาหาร และอาหารที่ทำแม้กระทั่งตามมาตรฐานของกษัตริย์ยกเว้นไวน์ แม้ปลามันเป็นครั้งแรกที่อัตราการคอดมาจากท่าเรือบลูวอเตอร์ คุณควรจะคุ้นเคยกับรสชาติของมันขวามหาบพิตรคิงวิมเบิลดัน? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่เมนไม่รู้กี่ช่องปราสาทมี นอกจากช่องทางหลักชั้นนำของภาคใต้ มีหลายสาขาด้านนำห่างจากสาขาหลัก และเมื่อต่อด้านนี้ช่อง พวกเขาจะแยกอีกครั้งในอีกหลายสาขา บางส่วนถูกใช้โดยคริสตจักรในขณะที่คนอื่น ๆยังอยู่ เขาเคยได้ยิน ว่า ในระหว่างการก่อสร้างปราสาทไม่กี่ช่างฝีมือหลงในช่องทำเครื่องหมายเป็นไม่ปลอดภัย ซึ่งทำให้พวกเขากลายเป็นหายไป ไม่สามารถหาทางกลับไปช่องทางหลักแนวตั้ง LED ตรงส่วนลึกของภูเขารอบทุกสามร้อยฟุต ( ประมาณ 100 เมตร ) , เมย์นต้องข้ามด่าน เขารู้ว่าโบสถ์ใช้แต่ละกลุ่มระหว่างสองจุดสำหรับงานที่แตกต่างกัน พื้นที่นอกส่วนใหญ่ถูกใช้เป็นห้องนั่งเล่นสำหรับนักรบที่ต้องอยู่ชีวิตของพวกเขาทั้งหมดในปราสาท ส่วนที่สองคือใช้เป็นคลังสำหรับเก็บเครื่องมือและชิ้นส่วนของหนังสือโบราณ ส่วนที่ 3 พื้นที่คุกที่นักโทษจะถูกผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตที่จะเห็นแสงอีก . . . . . . . ผู้บริสุทธิ์รวมอยู่ด้วยหลังจากข้ามผ่านด่านที่สาม เมนหยุด ต่อไป คือ พื้นที่ลับของปราสาท ทั้งหมดของคริสตจักรวิจัยวัสดุและสิ่งประดิษฐ์ที่มาจากสถานที่นี้ และโดยไม่ได้รับอนุญาตของสมเด็จพระสันตะปาปา ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้ ตั้งแต่เขากลายเป็นหัวหน้าของบิชอพสามปีที่ผ่านมา เขาได้ก้าวเข้ามาในบริเวณนี้มาก่อนเมื่อเมนเดินใกล้เขาเอาเส้นทางซ้ายหลังจากเดินสั้นๆ ทางก็จบลงด้วยประตู กับจานที่ความสูงของหน้าอกนั้นที่อ่าน " ผู้ใหญ่ ! "เมนพยักหน้าให้ทหารและสั่งให้ " เปิดประตู "หลังประตูทางเดินยังคงมีการเผาไหม้คบเพลิงที่แขวนบนกำแพง เหมือนประกายของแสงขนาดเล็กภายในทะเลแห่งความมืดอย่างต่อเนื่อง ตลอดเส้นทาง จนกว่าจะสิ้นสุด ทั้งสองด้านของถนนมาก ประตูไม้ และตรงกลางของแต่ละประตูที่แขวนจาน กับหมายเลขบนหนึ่งในคณะกรรมการที่ตามเมนยกไฟฉายสว่างๆ ในขณะที่เดินลงช่องเมนดูทั้งหมดในขณะที่ที่ตัวเลขบนแผ่น เมื่อในที่สุดเขาก็เห็นเบอร์ 35 ด่างลงในจาน เขาหยุดและดึงกุญแจออกมาจากกระเป๋าของเขาและสอดมันเข้าไปในรูกุญแจ เปิดเบาๆ ที่ด้านล่างของ doline เสียงเปิดล็อคยิ่งรุนแรง และก้องอาจจะได้ยินไปถึงปลายช่อง เป็นถ้ามันเป็นสัญญาณพลุก็มาก เสียงร้องอาจจะได้ยินผ่านประตู , มีโทรศัพท์ จาก ชายและหญิง เมื่อฟังอย่างละเอียด เมนจะเข้าใจบางส่วนของพวกเขา " เร็วเข้า ช่วยฉันด้วย " ช่วยฉันด้วย ! " " ได้โปรดฆ่าผม ! " และชอบแต่เมนอยู่เฉยด้วยร้องไห้ เขาสั่งให้องครักษ์ที่ยืนอยู่ข้างประตูทันที ปิด มัน หลังจากที่เขาเข้าห้องไป ทิ้งความวุ่นวายจากเสียงภายนอกหลังเหล็กรางบิชอปเห็นคนแก่นั่งอยู่บนเตียงของเขา และบางทีเขาไม่ได้เก่ามาก แต่ตอนนี้ผมได้เปลี่ยนเป็นสีขาว และใบหน้าของเขาถูกปกคลุมโดยริ้วรอย เคราของเขาดูเหมือนไม่ได้ดูแลมันมานาน เกือบถึงถึงคอ เพราะเขาไม่ได้เจอแดดนานๆ ผิวของเขากลายเป็นโคตรซีด มือเท้าเป็นบางเป็นไม้ไผ่เมนดูอาหารจานหลังราง ซึ่งดูเหมือนมันไม่ได้ถูกแตะต้อง การลงทะเบียนนี้ เขาถอนหายใจ " คุณควรรักษาตัวเองดีกว่า โบสถ์ไม่ขาดแคลนอาหาร และอาหารที่ไม่ได้ตามมาตรฐานขององค์กษัตริย์ ยกเว้นไวน์ แม้แต่ปลาก็ปลาชั้นเลิศที่มาจากพอร์ตของ BLUEWATER . คุณควรจะคุ้นเคยกับรสชาติของมัน ใช่ฝ่าบาทพระราชาวิมเบิลดันเหรอ ? "