In 1943 thousands of Allied Prisone

In 1943 thousands of Allied Prisoners of War (PoW) and Asian labourers worked on the Death Railway under the imperial Japanese army in order to construct part of the 415 km long Burma-Thailand railway. Most of these men were Australians, Dutch and British and they had been working steadily southwards from Thanbyuzayat (Burma) to link with other PoW on the Thai side of the railway. This railway was intended to move men and supplies to the Burmese front where the Japanese were fighting the British. Japanese army engineers selected the route which traversed deep valleys and hills. All the heavy work was done manually either by hand or by elephant as earth moving equipment was not available. The railway line originally ran within 50 meters of the Three Pagodas Pass which marks nowadays the border to Burma. However after the war the entire railway was removed and sold as it was deemed unsafe and politically undesirable. The prisoners lived in squalor with a near starvation diet. They were subjected to captor brutality and thus thousands perished. The men worked from dawn until after dark and often had to trudge many kilometres through the jungle to return to base camp where Allied doctors tended the injured and diseased by many died. After the war the dead were collectively reburied in the War Cemeteries and will remain forever witness to a brutal and tragic ordeal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1943 พันธมิตรเชลยศึก (เผา) และกรรมกรเอเชียทำบนทางรถไฟสายมรณะภายใต้กองทัพญี่ปุ่นที่อิมพีเรียลเพื่อสร้างส่วนหนึ่งของพม่าไทยทางรถไฟยาว 415 กิโลเมตร ส่วนใหญ่คนเหล่านี้ออสเตรเลีย เนเธอร์แลนด์ และอังกฤษ และพวกเขาได้ทำงานอย่างต่อเนื่อง southwards จาก Thanbyuzayat (พม่า) เพื่อเชื่อมโยงกับอื่น ๆ ธารด้านของรถไฟไทย รถไฟนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อไปชายและอุปกรณ์หน้าพม่าที่ญี่ปุ่นได้ต่อสู้กับอังกฤษ วิศวกรของกองทัพญี่ปุ่นได้เลือกกระบวนการที่ไม่เหมือนกันหุบเขาลึกและภูเขา งานหนักทั้งหมดทำด้วยตนเองหรือด้วยมือ หรือ ด้วยช้างเป็นโลก อุปกรณ์เคลื่อนที่ไม่มี รถไฟสายแรกวิ่งภายใน 50 เมตรด่านเจดีย์สามองค์ซึ่งทำเครื่องหมายเส้นขอบไปยังประเทศพม่าในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม หลังสงคราม รถไฟทั้งถูก และขาย ตามที่มันถูกถือว่าไม่ปลอดภัย และไม่พึงปรารถนาทางการเมืองไว้ นักโทษที่อาศัยอยู่ใน squalor กับอดอาหารใกล้ พวกเขาถูกต้องโหดแคปเตอร์ และพัน perished คนทำงานจากเช้าจนถึงกลาง และมักจะมีราธางกิโลเมตรในป่ากลับไปยังแคมป์ฐานที่ฝ่ายสัมพันธมิตรระหว่างแพทย์มีแนวโน้มการบาดเจ็บ และป่วยหลายตาย หลังจากสงครามตายถูกเรียก reburied ใน Cemeteries สงคราม และจะยังคงอยู่ตลอดไปเป็นพยานเพื่อเป็นการทรมานที่โหดร้าย และน่าเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1943 จำนวนของนักโทษในสงคราม (เชลย) และคนเอเชียทำงานในทางรถไฟสายมรณะภายใต้กองทัพญี่ปุ่นจักรพรรดิเพื่อที่จะสร้างส่วนหนึ่งของ 415 กิโลเมตรยาวพม่าไทยรถไฟ ส่วนใหญ่ของคนเหล่านี้เป็นชาวออสเตรเลีย, ดัตช์และอังกฤษและพวกเขาได้รับการทำงานอย่างต่อเนื่องไปทางทิศใต้จาก Thanbyuzayat (พม่า) ที่จะเชื่อมโยงกับเชลยอื่น ๆ ในฝั่งไทยของทางรถไฟ รถไฟนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะย้ายคนและวัสดุสิ้นเปลืองที่ด้านหน้าพม่าที่ญี่ปุ่นกำลังต่อสู้อังกฤษ วิศวกรของกองทัพญี่ปุ่นเลือกเส้นทางที่สำรวจหุบเขาลึกและภูเขา ทั้งหมดทำงานหนักได้ทำด้วยตนเองไม่ว่าจะด้วยมือหรือด้วยช้างเป็นโลกย้ายอุปกรณ์ไม่พร้อม รถไฟสายเดิมที่วิ่งภายใน 50 เมตรจากด่านเจดีย์สามองค์ซึ่งในปัจจุบันเครื่องหมายชายแดนติดต่อกับประเทศพม่า อย่างไรก็ตามหลังสงครามรถไฟทั้งหมดถูกลบออกและขายเป็นมันก็ถือว่าไม่ปลอดภัยและไม่พึงประสงค์ทางการเมือง นักโทษที่อาศัยอยู่ในความสกปรกด้วยความอดอยากอาหารใกล้ พวกเขาถูกยัดเยียดให้จับกุมโหดร้ายและทำให้เสียชีวิตนับพัน คนทำงานตั้งแต่เช้าจนมืดและมักจะต้องย่ำหลายกิโลเมตรผ่านป่าเพื่อกลับไปยังค่ายที่แพทย์พันธมิตรมีแนวโน้มที่ได้รับบาดเจ็บและโรคโดยหลายคนตาย หลังจากที่สงครามตายถูกฝังรวมกันในสุสานสงครามและจะยังคงอยู่ตลอดไปเป็นพยานในการทดสอบที่โหดร้ายและน่าเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1943 พันพันธมิตรเชลยศึก ( POW ) และแรงงานชาวเอเชียทำงานบนทางรถไฟสายมรณะ สังกัดกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นในการสร้างส่วนของ 415 กม. ยาว พม่า ไทย รถไฟ ส่วนใหญ่ของคนเหล่านี้ คือ ออสเตรเลีย , ดัตช์และอังกฤษและพวกเขาได้ทำงานอย่างต่อเนื่องแต่จากซายัต ( พม่า ) เพื่อเชื่อมโยงกับเชลยอื่นๆ ในฝั่งไทย ทางรถไฟรถไฟนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อย้ายคนและวัสดุไปยังหน้าพม่าที่ญี่ปุ่นต่อสู้กับอังกฤษ วิศวกรกองทัพญี่ปุ่นเลือกเส้นทางที่เดินทางข้ามหุบเขาลึกและภูเขา ทั้งหมดหนักงานทำด้วยมือทั้งด้วยมือหรือด้วยช้างเป็นโลกเคลื่อนย้ายอุปกรณ์ที่ไม่สามารถใช้ได้ .ทางรถไฟสายแรกวิ่งภายใน 50 เมตรของด่านเจดีย์สามองค์ ซึ่งเป็นปัจจุบันชายแดนพม่า อย่างไรก็ตาม หลังสงครามทางรถไฟทั้งหมดจะถูกลบออกและขายมันว่าไม่ปลอดภัย และไม่พึงประสงค์ทางการเมือง นักโทษอยู่ในความสกปรกกับอาหารการอดอาหารใกล้ พวกเขาถูกทำร้ายร่างกายและทำให้หลายพันคนที่จับเสียแล้วผู้ชายทำงานตั้งแต่เช้าจนถึงมืด และมักจะต้องย่ำหลายกิโลเมตรผ่านป่ากลับไปยังค่ายที่พันธมิตรได้รับบาดเจ็บและป่วยและแพทย์โดยมากจะตาย หลังจากที่สงครามความตายนี้ reburied ในสงครามและสุสานจะยังคงอยู่ตลอดไป พยานเป็นโหดร้ายและทรมานที่น่าเศร้า