Insanity relieves an accused person

Insanity relieves an accused person of criminal responsibility. It affords a defence leading to a court finding the accused person not guilty for the reason of insanity. It results in the accused person being kept in safe custody at the pleasure of the President who may confine the accused person for an indefinite period.33 The Supreme Court has held in Yusufu v State 34 that the two defences should be considered separately. Thus if the defence of insanity is not available a court should determine whether the defence of delusion would suffice. There is little guidance as to how a belief in witchcraft should be characterised. Should it always be taken to be a plea of insanity or a delusion? In Ihonre v State 35 an accused person who killed a woman and her three grandchildren stated his defence was that the woman and her brothers bewitched and killed his late brother and they were also causing his own sickness and downfall. The accused admitted that he knew that to kill is bad but that he was frustrated. His defence was therefore based on his belief in witchcraft. The Supreme Court held that he was not entitled to the defence of insanity because there was no finding by the trial court that the appellant was insane or that he suffered from any delusions of any kind. The court further ruled that he was actuated by revenge and that revenge is no defence even to a deluded mind. This is because even if it were true that the accused person had bewitched him, it was not enough justification to kill.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ้ารักษาอาการผู้ต้องหารับผิดชอบทางอาญา มันแล้วป้องกันที่นำไปสู่ศาลหาไม่มีความผิดถูกกล่าวหาเหตุผลบ้า จะส่งผลในผู้ต้องหาที่ถูกเก็บไว้ในบุตรปลอดภัยที่ความสุขของประธานาธิบดีที่อาจกำหนดขอบเขตผู้ถูกกล่าวหาสำหรับ period.33 ไม่จำกัดการศาลฎีกาได้จัดขึ้นใน Yusufu v 34 รัฐว่า defences สองควรแยกต่างหาก ดังนั้น ถ้า ไม่มีป้องกันบ้าศาลควรกำหนดว่าจะพอป้องกันความเข้าใจผิด มีคำแนะนำเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นอย่างไรควรดำเนินความเชื่อในนักวิชาการ ควรจะเสมอควรจะ แก้บ้าหรือลวงตา V Ihonre 35 รัฐผู้ต้องหาที่ฆ่าผู้หญิง และหลานของเธอสามระบุป้องกันของเขาถูกว่า ผู้หญิงและพี่ชายของเธอหลังฆ่าน้องปลาย และจะเป็นสาเหตุโรคและหายนะของเขาเอง ผู้ถูกกล่าวหายอมรับว่า เขารู้ว่า จะฆ่าเสีย แต่ว่า เขาไม่ผิดหวัง ป้องกันของเขาดังขึ้นในความเชื่อของเขาในนักวิชาการ ศาลฎีกาถือว่า เขาเป็นไม่ได้รับป้องกันบ้าเนื่องจากมีไม่หาศาลทดลองว่า appellant ที่เป็นบ้า หรือว่า เขาทุกข์ทรมานจาก delusions ใดใด ศาลพิพากษาว่า เขาถูก actuated โดยแก้แค้น และแก้แค้นที่ ไม่ป้องกันแม้จะใจ deluded เพิ่มเติม ทั้งนี้เนื่องจากแม้จะได้ความจริงว่า ผู้ต้องหามี bewitched เขา ไม่ใช่เหตุผลเพียงพอที่จะฆ่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ้าบรรเทาคนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นความรับผิดชอบทางอาญา มันกำบังป้องกันนำไปสู่​​ศาลหาคนที่ถูกกล่าวหาว่าไม่ผิดด้วยเหตุผลของความบ้า ได้ผลในผู้ถูกกล่าวหาที่ถูกเก็บไว้ในการดูแลความปลอดภัยที่มีความสุขของประธานาธิบดีที่อาจ จำกัด ผู้ถูกกล่าวหาที่ไม่แน่นอนสำหรับ period.33 ที่ศาลฎีกาได้จัดขึ้นใน Yusufu รัฐโวลต์ 34 ว่าทั้งสองการป้องกันควรพิจารณาแยกต่างหาก ดังนั้นหากการป้องกันของความวิกลจริตไม่สามารถใช้ได้ศาลควรจะตรวจสอบว่าการป้องกันความเข้าใจผิดจะพอเพียง มีคำแนะนำเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นวิธีการที่ความเชื่อในคาถาควรจะมีลักษณะ มันควรจะเสมอนำไปเป็นข้ออ้างของความบ้าหรือความเข้าใจผิดหรือไม่? ใน Ihonre โวลต์รัฐ 35 คนที่ถูกกล่าวหาว่าใครเป็นคนฆ่าผู้หญิงคนหนึ่งและหลานทั้งสามของเธอกล่าวว่าการป้องกันของเขาคือการที่ผู้หญิงคนและพี่ชายของเธอถูกอาคมและฆ่าพี่ชายผู้ล่วงลับของเขาและพวกเขาก็ยังก่อให้เกิดการเจ็บป่วยของตัวเองและความหายนะ จำเลยยอมรับว่าเขารู้ว่าจะฆ่าจะไม่ดี แต่ที่เขารู้สึกผิดหวัง การป้องกันของเขามีพื้นฐานอยู่บนความเชื่อจึงของเขาในคาถา ที่ศาลฎีกาถือได้ว่าเขาไม่ได้รับสิทธิในการป้องกันของความบ้าเพราะไม่มีการค้นพบโดยศาลพิจารณาคดีอุทธรณ์ว่าเป็นคนบ้าหรือว่าเขาได้รับความเดือดร้อนจากอาการหลงผิดใด ๆ ทุกชนิด ศาลต่อไปตัดสินว่าเขาได้รับการทำงานโดยการแก้แค้นและการแก้แค้นที่ไม่มีการป้องกันแม้กระทั่งจิตใจลม ๆ แล้ง ๆ นี้เป็นเพราะถึงแม้ว่ามันจะเป็นความจริงที่ว่าผู้ถูกกล่าวหาได้เสกเขาก็ไม่ได้มีเหตุผลพอที่จะฆ่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความบ้างเป็นผู้ต้องหาของความรับผิดชอบทางอาญา มัน affords กลาโหมไปสู่ศาลหาผู้ต้องหาไม่ผิดด้วยเหตุผลของความบ้า จะส่งผลให้บุคคลผู้ถูกเก็บอยู่ที่ความสุขของประธานาธิบดีที่อาจขังผู้ต้องหาสำหรับระยะเวลาไม่ จำกัด .33 ศาลฎีกามีการจัดขึ้นใน yusufu V สภาพว่าสองการป้องกันควรพิจารณาแยกต่างหาก ดังนั้นถ้าป้องกันความวิกลจริตไม่ใช่ของศาลควรตรวจสอบว่ากระทรวงกลาโหมของความหลงก็พอ มีคำแนะนำเล็ก ๆน้อย ๆเป็นวิธีการที่ความเชื่อในคาถาควรมีลักษณะ . มันควรจะต้องนำมาเป็นข้ออ้างวิกลจริตหรือภาพหลอนใน ihonre V สภาพ 3 ผู้ต้องหาคนที่ฆ่าผู้หญิงและหลานทั้งสามที่ระบุไว้ป้องกันตัวของเขาเป็นผู้หญิงและพี่ชายของเธอทำให้น้องชายของเขาและฆ่าเขา นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดการเจ็บป่วยและความหายนะของเขาเอง ผู้ต้องหายอมรับว่า เขารู้ว่าจะฆ่าเสีย แต่ ว่า เขาผิดหวังมาก การป้องกันของเขาจึงขึ้นอยู่กับความเชื่อของเขาในเวทมนตร์ศาลฎีกาฯ ว่า เขาไม่มีสิทธิที่จะป้องกันความบ้าเพราะมีการค้นพบโดยศาลพิจารณาว่าผู้อุทธรณ์เป็นบ้า หรือที่เขาได้รับจากการใด ๆของชนิดใด ๆ ศาลตัดสินว่าเขาได้ทำการเพิ่มเติมโดยการแก้แค้นและแก้แค้นคือการป้องกันไม่มีแม้แต่ที่จะหลอกตัวเองอยู่เสมอ นี้เป็นเพราะแม้ว่ามันจะเป็นจริงว่า ผู้ต้องหาเคยทำให้เขามันไม่เหตุผลเพียงพอที่จะฆ่า