According to the literature, nurses

According to the literature, nurses’ knowledge could be
improved in a number of areas. These include; a greater
understanding of the clinical syndrome of dementia and how
it differs from delirium (Fick & Foreman, 2000; Poole,
2003); how to effectively assess mental status (Fick &
Foreman, 2000; Pritchard & Dewing, 2001); factors that
contribute to cognitive decline during acute illness and
hospital admission (McCloskey, 2004); strategies to prevent
cognitive decline (Cunningham, 2006a); and how to manage
older people experiencing delirium and or dementia (Cunningham
& Archibald, 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามวรรณคดี ความรู้พยาบาลอาจการปรับปรุงในหลายพื้นที่ เหล่านี้รวมถึง มีมากขึ้นความเข้าใจในกลุ่มอาการทางคลินิกของภาวะสมองเสื่อม และวิธีมันแตกต่างจากเพ้อ (อสุจิและโฟร์แมน 2000 พูล2003); วิธีการประเมินสถานะทางจิตได้อย่างมีประสิทธิภาพ (อสุจิและโฟร์แมน 2000 รอยเฟอร์ & Dewing, 2001); ปัจจัยที่นำไปสู่การลดลงทางปัญญาในระหว่างเจ็บป่วยเฉียบพลัน และพยาบาล (McCloskey, 2004); กลยุทธ์การป้องกันลดลงทางปัญญา (เวลส์ 2006a); และวิธีการจัดการผู้สูงอายุประสบเพ้อและหรือภาวะสมองเสื่อม (คันนิงแฮมและละแวก 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามวรรณคดีความรู้พยาบาลจะได้รับการ
ปรับปรุงให้ดีขึ้นในหลายพื้นที่ เหล่านี้รวมถึง; มากขึ้น
ความเข้าใจของกลุ่มอาการทางคลินิกของภาวะสมองเสื่อมและวิธีการที่
มันแตกต่างจากเพ้อ (Fick และโฟร์แมน 2000; พูล,
2003); วิธีการได้อย่างมีประสิทธิภาพประเมินสถานะทางจิต (Fick และ
โฟร์แมน 2000; & Pritchard Dewing, 2001); ปัจจัยที่
นำไปสู่การลดลงของความรู้ความเข้าใจในระหว่างการเจ็บป่วยเฉียบพลันและ
เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล (McCloskey, 2004); กลยุทธ์เพื่อป้องกันการ
ลดลงขององค์ (คันนิงแฮม, 2006a); และวิธีการในการจัดการ
ผู้สูงอายุประสบเพ้อและหรือภาวะสมองเสื่อม (คันนิงแฮม
และมิสซิส 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามวรรณคดี ความรู้ของพยาบาลอาจจะขึ้นในหลายพื้นที่ เหล่านี้รวมถึง ; มากกว่าความเข้าใจเกี่ยวกับอาการของโรควิกลจริตและวิธีการของมันแตกต่างจากอาการเพ้อคลั่ง ( ฟิก & โฟร์แมน , 2000 ; พลู2003 ) ; วิธีการได้อย่างมีประสิทธิภาพ ประเมินภาวะสุขภาพจิต ( ฟิก &โฟร์แมน , 2000 ; พริทชาร์ด & dewing , 2001 ) ; ปัจจัยที่ว่ามีส่วนร่วมในการปฏิเสธการเจ็บป่วยเฉียบพลันและเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ( เมิ่กคลอสกี้ , 2004 ) ; กลยุทธ์เพื่อป้องกันการปฏิเสธ ( คันนิงแฮม , 2006a ) ; และวิธีการจัดการผู้สูงอายุมีอาการเพ้อและหรือโรคสมองเสื่อม ( คันนิงแฮม& อาร์ , 2006 )