Seeing Ming Hua begging him, Zhou W

Seeing Ming Hua begging him, Zhou Weiqing couldn’t help but feel his heart soften. He first lowered his knee, then lowering his hands with a last longing squeeze, before quickly leaping away. He did not want to get beaten by Ming Hua in a moment of surprise, especially with a ‘low kick’.

As soon as Zhou Weiqing leapt away, Ming Hua fell to the wall, taking deep breaths.

Although it was in the darkness, Zhou Weiqing could still vaguely feel the air around growing cold as the atmosphere changed. Quickly, a killing aura burst forth from his body.

“Didn’t you say there was an exit, why aren’t you leaving?” He said suspiciously… Indeed… When it came to acting and pretending to not know what was going on, Zhou Weiqing was a master.

Taking a few more deep breaths, Ming Hua used the wall as a support to stand up. The sound was clear as she gritted her teeth, but she finally resisted it. With a smack of her right hand, she struck the wall with a loud sound, and to the upper right of the wall, a hole appeared, and moon and starlight streamed in from outside, lighting up the tunnel.

Zhou Weiqing could clearly see that Ming Hua was now flushed deep red, like a ripe apple… Although her gaze at him was very angry.

After a short period of recovery, Ming Hua felt better. Pushing her hand on the wall, her legs struck the ground and she leapt up through the exit.

Zhou Weiqing did not dare hesitate, and quickly followed her out.

As soon as they left the tunnel, a gust of fresh air laced with the scent of water hit them, and they were met by the sight of a beautiful blue lake.

A seemingly boundless lake that shimmered under the moonlight, the gentle ripples causing the scintillating light rays to dance beautifully, all in all, a moving sight.

Such a huge lake could only be the Fei Li Lake situated outside the Fei Li City. Without question, they had already exited the East side of the Fei Li City.

The Fei Li Lake was a few hundred metres away from the Fei Li City, and was also drawn into the city moat. Once out of the city, one could reach the lake by passing by a small forest lining the lakeside. At this moment, in the dead of the night, it was extremely quiet, the night breeze blowing the humid air into their faces, causing Zhou Weiqing to feel refreshed.

As compared to his refreshed, energetic look, Ming Hua now felt like she wanted to kill him. The same cooling breeze, to her, somehow gave her an icy chill instead.

“I know I am handsome and suave, but you don’t have to keep staring at me… What do you have to say… go ahead now.” Zhou Weiqing walked to the lakeside and sat on a large rock.

“I really feel like smashing you into bits…” Ming Hua said angrily. Even when she had been almost drained to death during their fight yesterday, she had not felt so angry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นอ้อนวอนพระหัวหมิง โจว Weiqing ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกใจนุ่ม เขาครั้งแรกลดลงเข่าของเขา แล้ว ลดมือของเขา ด้วยการบีบความปรารถนาครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะกระโจนออกไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่ต้องการได้รับการตี โดยหมิงหัวดี ๆ แปลกใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ 'เตะต่ำ'เป็น Weiqing โจวหลุดออกไป หมิงหัวลดลงผนัง หายใจลึกแม้ว่าจะในความมืด Weiqing โจวสามารถรางยังคงรู้สึกว่าอากาศรอบเย็นเป็นบรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงการเจริญเติบโต อย่างรวดเร็ว มีออร่าฆ่าระเบิดมาจากร่างกายของเขา"คุณไม่ได้มีประตูทางออก ทำไมคุณไม่ออก" เขาบอกพิรุธ... แน่นอน... เมื่อมันมาเพื่อทำหน้าที่ และแอบอ้างว่าไม่ทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้น โจว Weiqing เป็นหลักการหายใจลึกบางอย่างเพิ่มเติม หัวหมิใช้ผนังเป็นการสนับสนุนจะยืนขึ้น เสียงได้ชัดเธอ gritted ฟันของเธอ แต่เธอก็ต่อต้าน ตีมือขวาของเธอ เธอตีผนัง ด้วยเสียงดัง และปรากฏที่ด้านบนขวาของผนัง หลุม และดวงจันทร์และแสงดาวสตรีมในจากภายนอก ไฟขึ้นอุโมงค์Weiqing โจวชัดเจนเห็นหมิหัวว่าตอนนี้แดงมีสีแดงเข้ม เช่นแอปเปิ้ลสุก... แม้ว่าสายตาของเธอที่เขาโกรธมากหลังจากระยะการกู้คืน หมิงหัวรู้สึกดีขึ้น กดมือของเธอบนผนัง ขาของเธอหลงดิน และเธอหลุดค่าผ่านออกWeiqing โจวไม่กล้าลังเล และรวดเร็วตามเธอออกมาทันทีที่พวกเขาซ้ายอุโมงค์ gust อากาศบริสุทธิ์ที่เจือ ด้วยกลิ่นของน้ำตีพวกเขา และพวกเขาถูกพบ โดยสายตาของทะเลสาบสีฟ้าสวยงามทะเลสาบไร้ขีดจำกัดเหมือนที่ shimmered ภายใต้แสงจันทร์ ระลอกอ่อนโยนที่สาเหตุแสงกั้นการเต้นรำอย่างสวยงาม ใน สายตาเคลื่อนทะเลสาบขนาดใหญ่อาจจะเล Li Fei ที่ตั้งอยู่นอกเมืองหลี่เฟย ไม่ มีคำถาม พวกเขาได้ออกจากด้านตะวันออกของเมืองหลี่เฟยอยู่แล้วทะเลสาบหลี่เฟยเป็นกี่ร้อยเมตรเมืองหลี่เฟย และยังถูกดึงเข้าสู่คูเมือง เมื่อเมือง หนึ่งอาจถึงทะเลสาบ โดยการเดินผ่านป่าเล็ก ๆ บุริมทะเลสาบ ขณะนี้ ตายของคืน ได้เงียบ ลมยามค่ำพัดอากาศชื้นเข้าสู่ใบหน้า ทำให้โจว Weiqing รู้สึกสดชื่นเมื่อเทียบกับของเขาดูสดชื่น มีพลัง หมิงหัวตอนนี้รู้สึกเหมือนเธอต้องการฆ่าเขา สายลมระบายความร้อนเดียวกัน เธอ อย่างใดให้เธอเย็นเป็นน้ำแข็งแทน"ฉันรู้ว่า ฉันหล่อ และความรู้สึก แต่คุณไม่จำเป็นต้องให้จ้องมองฉัน. ... คุณต้องอย่างไร...พูดไปตอนนี้ล่วงหน้า " Weiqing โจวเดินไปที่ทะเลสาบ และนั่งอยู่บนหินขนาดใหญ่"ฉันรู้สึกเหมือนดีคุณเป็นบิต..." หมิงหัวกล่าวด้วยความโกรธ แม้เมื่อเธอได้รับเกือบหมดตายในระหว่างการต่อสู้ของพวกเขาในวันนี้ เธอก็ไม่รู้สึกโกรธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็นหมิงหัวหินขอทานเขาโจว Weiqing ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกนุ่มหัวใจของเขา ครั้งแรกที่เขาลดลงที่หัวเข่าของเขาแล้วลดมือของเขามีความปรารถนาบีบที่ผ่านมาอย่างรวดเร็วก่อนที่กระโจนออกไป เขาไม่ได้ต้องการที่จะได้รับการตีโดยหมิงหัวหินในช่วงเวลาของความประหลาดใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ 'เตะต่ำ'. เร็วที่สุดเท่าที่โจว Weiqing กระโจนออกไปหมิงหัวลดลงไปบนผนัง, การหายใจลึก. แม้ว่ามันจะเป็นในความมืด โจว Weiqing ยังคงคลุมเครือรู้สึกอากาศรอบการเจริญเติบโตเย็นเป็นบรรยากาศที่มีการเปลี่ยนแปลง ได้อย่างรวดเร็วกลิ่นอายฆ่าระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา. "ไม่ได้คุณจะพูดว่ามีการออกทำไมคุณไม่ออก?" เขากล่าวว่ามีพิรุธ ... อันที่จริง ... เมื่อมันมาถึงการแสดงและทำท่าจะไม่ทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้น โจว Weiqing เป็นหลัก. การอีกไม่กี่หายใจลึกหมิง Hua ใช้ผนังเป็นการสนับสนุนที่จะยืนขึ้น เสียงเป็นที่ชัดเจนขณะที่เธอ gritted ฟันของเธอ แต่ในที่สุดเธอก็ยอมมัน ด้วยท่วงท่าของมือข้างขวาของเธอเธอหลงผนังด้วยเสียงดังและมุมขวาบนของผนังหลุมปรากฏและดวงจันทร์และแสงดาวสตรีมในจากภายนอกส่องสว่างอุโมงค์. โจว Weiqing ได้เห็นอย่างชัดเจนว่า หมิงหัวหินตอนนี้ล้างสีแดงเข้มเช่นแอปเปิ้ลสุก ... แม้ว่าสายตาของเธอที่เขาโกรธมาก. หลังจากช่วงเวลาสั้นของการฟื้นตัวของหมิงหัวหินรู้สึกดีขึ้น ผลักดันมือของเธอบนผนังที่ขาของเธอหลงพื้นดินและเธอกระโจนผ่านทางออก. โจว Weiqing ไม่กล้าลังเลและรวดเร็วตามเธอออก. เร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาออกจากอุโมงค์ลมของอากาศบริสุทธิ์เจือด้วยกลิ่นหอม น้ำตีพวกเขาและพวกเขาก็ได้พบกับสายตาของทะเลสาบสีฟ้าที่สวยงาม. ทะเลสาบไม่มีที่สิ้นสุดดูเหมือนว่า shimmered ใต้แสงจันทร์, ระลอกอ่อนโยนที่ก่อให้เกิดแสงประกายที่จะเต้นอย่างสวยงามในทุกสายตาเคลื่อนไหว. ดังกล่าว ทะเลสาบขนาดใหญ่เท่านั้นที่จะได้เฟลี่ทะเลสาบที่ตั้งอยู่นอกเมืองหลี่เฟย ไม่มีคำถามที่พวกเขาได้อยู่แล้วออกจากฝั่งตะวันออกของเมืองลี่เฟย. เฟลี่ทะเลสาบห่างจากเฟยหลี่เมืองไม่กี่ร้อยเมตรและยังถูกดึงเข้าไปในเมืองเป็นคูเมือง เมื่อออกจากเมืองหนึ่งสามารถเข้าถึงทะเลสาบโดยผ่านด้วยป่าขนาดเล็กเยื่อบุริมทะเลสาบ ในขณะนี้ในการตายของคืนนั้นมันเป็นที่เงียบสงบมากสายลมคืนเป่าอากาศชื้นเข้าใบหน้าของพวกเขาก่อให้เกิดโจว Weiqing จะรู้สึกสดชื่น. เมื่อเทียบกับสดชื่นดูมีพลังของเขาหมิงหัวหินตอนนี้รู้สึกเหมือนเธอต้องการ ที่จะฆ่าเขา สายลมระบายความร้อนเดียวกันกับเธออย่างใดให้เธอเย็นน้ำแข็งแทน. "ฉันรู้ว่าฉันหล่อและอ่อนโยน แต่คุณไม่จำเป็นต้องให้จ้องมองที่ฉัน ... คุณมีอะไรจะพูด ... ไปข้างหน้าขณะนี้." โจว Weiqing เดินไปที่ริมทะเลสาบและนั่งอยู่บนก้อนหินขนาดใหญ่. "ผมรู้สึกเหมือนคุณยอดเยี่ยมเป็นบิต ... " หมิงหัวหินกล่าวว่าด้วยความโกรธ แม้ในขณะที่เธอได้รับการระบายน้ำแทบเป็นแทบตายเมื่อวานนี้ในระหว่างการต่อสู้ของพวกเขา, เธอไม่เคยรู้สึกโกรธมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เห็นหมิงหัวขอร้องเขา โจว weiqing ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่าหัวใจของเขาดู ครั้งแรกที่เขาลง เข่าของเขา แล้วลดมือของเขาบีบความปรารถนาสุดท้าย ก่อนที่จะรีบกระโจนออกไป เขาไม่ได้ต้องการที่จะถูกตีโดย Ming Hua ในช่วงเวลาที่แปลก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับเตะ " ต่ำ "ทันทีที่โจว weiqing กระโจนหนี หมิงหัวล้มลงกับผนัง การหายใจลึกๆแม้จะอยู่ในความมืด โจว weiqing ยังไม่ค่อยรู้สึกว่าอากาศรอบตัวเย็นขึ้นเป็นบรรยากาศที่เปลี่ยนไป รีบฆ่าอร่าระเบิดออกมาจากร่างของเขา" คุณไม่ได้บอกว่ามีทางออก ทำไมยังไม่ไปอีกเหรอ ? " เขากล่าวว่า น่าสงสัยจริงๆ . . . . . . . . . . เมื่อมันมาถึงการแสดงและแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น โจว weiqing เป็นหลักถ่ายไม่กี่เพิ่มเติมลึก breaths หมิงหัว ใช้ผนังเป็นสนับสนุนให้ยืนขึ้น เสียงอย่างที่เธอ เธอนอนกัดฟัน แต่สุดท้ายก็ต่อต้านมัน ด้วยท่วงท่าที่มือขวาของเธอ เธอตีผนังด้วยเสียงดัง และที่มุมขวาบนของผนังเป็นรู ปรากฏ ดวงจันทร์ และดาวสตรีมจากข้างนอก แสงสว่างขึ้นในอุโมงค์โจว weiqing สามารถเห็นได้ชัดเจนว่าหมิงหัว ตอนนี้หน้าแดง แดงเข้ม เหมือนแอปเปิ้ลที่สุก แม้ว่าเธอจ้องมองเขาโกรธมากหลังจากช่วงเวลาสั้น ๆของการกู้คืน หมิงหัว รู้สึกว่าดีขึ้น กดมือของเธอบนผนัง ขากระแทกพื้น เธอกระโดดขึ้นผ่านทางออกโจว weiqing ไม่กล้าลังเลแล้วรีบตามเธอไปทันทีที่พวกเขาออกจากอุโมงค์ กระโชกอากาศสดชื่นเจือด้วยกลิ่นของน้ำตีพวกเขา และพวกเขาก็พบกับสายตาของฟ้าสวย ทะเลสาบทะเลสาบที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด shimmered ใต้แสงจันทร์ สุภาพระลอกก่อให้เกิดประกายแสงรังสีเต้นรำอย่างสวยงาม ทั้งหมดนี้ เป็นภาพเคลื่อนเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ เพียง เป็น เฟยลี่เฟยลี่ทะเลสาบตั้งอยู่นอกเมือง โดยไม่ถาม พวกเขาก็เดินออกมาจากทางด้านตะวันออกของเฟยลี่ เมืองเฟยลี่ที่ทะเลสาบไม่กี่ร้อยเมตร ห่างจากตัวเมือง เฟยลี่ และยังถูกดึงเข้าไปในเมือง คูเมือง เมื่อออกจากเมือง หนึ่งสามารถเข้าถึงทะเลสาบ โดยผ่านป่าขนาดเล็กแถวริมทะเลสาบ . ในขณะนี้ ในการตายของคืน , มันค่อนข้างเงียบ คืนที่สายลมพัด อากาศชื้น ในใบหน้าของพวกเขา ทำให้โจว weiqing ให้รู้สึกสดชื่นเมื่อเทียบกับของเขาฟื้นฟูพลังมองหมิงหัวตอนนี้รู้สึกเหมือนเธอต้องการฆ่าเขา สายลมเย็นเดียวกันกับเธอ บางทีทำให้เธอเย็นน้ำแข็งแทน" ผมรู้ว่าผมหล่อ และสุภาพ แต่ไม่ต้องจ้องฉัน . . . . . . . คุณมีอะไรที่จะพูด . . . . . . . ไปได้แล้ว " โจว weiqing เดินไปที่ริมทะเลสาบและนั่งบนหินใหญ่" ผมรู้สึกเหมือนดีคุณเป็นบิต . . . . . . . " หมิงหัวกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว แม้เมื่อเธอได้เกือบหมดแล้ว ตายในระหว่างการต่อสู้ของพวกเขาเมื่อวานนี้ เธอไม่ได้รู้สึกโกรธมาก