Higher soil moisture depletion was

Higher soil moisture depletion was observed at lower IW/
CPE ratios. This was due to more extraction of water from
deeper soil layers under drier regime owing to limited
availability of moisture in upper layers (Singh and Mohan,
1994; Raghuvanshi and Wallender, 1998). Total water depletion
from the soil profile varied appreciably with moisture
present in the soil resulting from varying irrigation scheduling
treatments. During 2001–2002, higher soil moisture depletion
was recorded as compared to 2002–2003. Total water use in
silty clay loam and sandy loam soils during both seasons
increased with increasing soil moisture regimes. Higher water
use in first crop season was due to higher amount of effective
rainfall received and soil moisture depletion created.
In the sandy loam soil, higher mean water use (1362mmin
plant cane and 1161mm in ratoon cane) was observed at
1.25 IW/CPE ratio as compared to 0.25 IW/CPE ratio (872mm
and 776 mm, respectively). During 2001–2003, water loss
through deep percolation increased with increasing soil
moisture regimes resulting in decrease in effective rainfall.
Soil moisture depletion declined with increasing water
regime. Total water use in the sandy loam soil followed a
trend similar to the silty clay loam soil and increased with
increases in the IW/CPE ratio. Plant and ratoon canes behaved
similarly.
Higher soil moisture depletion was observed at lower IW/
CPE ratio. This was due to more extraction of water by crop
roots from deeper layers under drier regime due to limited
availability of moisture in upper layers. The total water
depletion from soil profile varied appreciably with number of
irrigations applied. At 0.75 and 1.0 IW/CPE ratios, soil profile

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบว่า สูญเสียความชื้นของดินที่สูงที่ต่ำ IW /CPE อัตราส่วน จากสกัดน้ำเพิ่มเติมดินลึกเข้าไปภายใต้ระบอบการปกครองแห้งเนื่องจากจำกัดพร้อมความชุ่มชื้นในชั้นบน (สิงห์และโมฮานปี 1994 Raghuvanshi และ Wallender, 1998) สูญเสียน้ำรวมจากโพรไฟล์ของดินแตกต่างกันส่ง มีความชื้นอยู่ในดินที่เกิดจากแผนชลประทานต่าง ๆรักษา ในระหว่างปี 2001 – 2002 สูญเสียความชื้นดินสูงกว่าบันทึกเมื่อเทียบกับปี 2002 – 2003 ใช้น้ำรวมในloam ดินเหนียวปนทรายแป้งและทราย loam ดินในระหว่างฤดูกาลทั้งกับระบอบความชื้นของดินเพิ่มขึ้น น้ำสูงขึ้นใช้ในฤดูกาลแรกพืชได้เนื่องจากจำนวนที่มีประสิทธิภาพสูงขึ้นรับฝน และสร้างสูญเสียความชื้นของดินในดินทราย loam สูงหมายถึง การใช้น้ำ (1362mminปลูกอ้อยและ 1161 มม.ในอ้อยใน) พบว่า ที่1.25 อัตราส่วน IW/CPE เมื่อเทียบกับอัตราส่วน 0.25 IW/CPE (872 มม.776 มม. และตามลำดับ) ในระหว่างปี 2001 – 2003 การสูญเสียน้ำผ่าน percolation ลึกเพิ่มขึ้น ด้วยการเพิ่มดินระบอบความชื้นที่ส่งผลให้มีปริมาณน้ำฝนที่ลดลงสูญเสียความชื้นของดินลดลง ด้วยการเพิ่มน้ำระบอบการปกครอง ใช้น้ำทั้งหมดในดินทราย loam ตามแนวโน้มที่คล้ายกับดิน loam ดินเหนียวปนทรายแป้ง และเพิ่มขึ้นด้วยเพิ่มขึ้นในอัตราส่วน IW/CPE อ้อยโรงงานและในที่ทำงานในทำนองเดียวกันพบว่า สูญเสียความชื้นของดินที่สูงที่ต่ำ IW /อัตราส่วนการ CPE จากสกัดน้ำจากพืชเพิ่มเติมรากจากชั้นลึกภายใต้ระบอบการปกครองแห้งเนื่องจากจำกัดที่ว่างของความชื้นในชั้นบน น้ำรวมสูญเสียจากดินโปรไฟล์ที่แตกต่างกันส่ง มีจำนวนirrigations ใช้ 0.75 และอัตราส่วนของ IW/CPE 1.0 ดินโพรไฟล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความชื้นในดินสูญเสียที่สูงขึ้นเป็นข้อสังเกตที่ต่ำ IW /
อัตราส่วน CPE นี่คือสาเหตุที่สกัดมากขึ้นของน้ำจาก
ชั้นดินลึกลงไปภายใต้ระบอบการปกครองแห้งเนื่องจากการ จำกัด
พร้อมของความชื้นในชั้นบน (ซิงห์และโมฮัน
ปี 1994 และ Raghuvanshi Wallender, 1998) การสูญเสียน้ำทั้งหมด
จากโปรไฟล์ของดินแตกต่างกันประเมินมีความชื้น
อยู่ในดินที่เกิดจากการที่แตกต่างกันการตั้งเวลาการชลประทาน
การรักษา ในช่วง 2001-2002 พร่องความชื้นในดินที่สูงขึ้น
จะถูกบันทึกลงเมื่อเทียบกับ 2002-2003 การใช้น้ำรวมใน
ดินร่วนปนดินเหนียวปนทรายแป้งและดินดินร่วนปนทรายในช่วงฤดูกาลทั้ง
เพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มความเข้มข้นของความชุ่มชื้นในดิน น้ำสูงกว่า
การใช้งานในฤดูกาลเพาะปลูกเป็นครั้งแรกเนื่องจากปริมาณที่สูงขึ้นของประสิทธิภาพ
ปริมาณน้ำฝนที่ได้รับและความชื้นในดินพร่องสร้าง.
ในดินร่วนปนทรายที่สูงขึ้นหมายถึงการใช้น้ำ (1362mmin
พืชอ้อยและ 1161mm ในอ้อยตอ) เป็นข้อสังเกตที่
1.25 IW / อัตราส่วน CPE เมื่อเทียบกับ 0.25 อัตราส่วน IW / CPE (872mm
และ 776 มิลลิเมตรตามลำดับ) ในช่วง 2001-2003, การสูญเสียน้ำ
ผ่านซึมลึกเพิ่มขึ้นตามดิน
ระบอบความชื้นที่มีผลในการลดลงของปริมาณน้ำฝนที่มีประสิทธิภาพ.
ความชื้นในดินสูญเสียลดลงด้วยน้ำเพิ่มขึ้น
ระบอบการปกครอง การใช้น้ำรวมในดินดินร่วนปนทรายตาม
แนวโน้มคล้ายกับดินเหนียวปนทรายแป้งดินและเพิ่มขึ้นด้วยการ
เพิ่มขึ้นของอัตราส่วน / CPE IW พันธุ์พืชและอ้อยตออ้อยประพฤติ
ในทำนองเดียวกัน.
ความชื้นในดินสูญเสียที่สูงขึ้นเป็นข้อสังเกตที่ IW / ต่ำกว่า
อัตราส่วน CPE นี่คือสาเหตุที่สกัดมากขึ้นของน้ำโดยการปลูกพืช
รากจากชั้นลึกภายใต้ระบอบการปกครองแห้งเนื่องจากการ จำกัด
พร้อมของความชื้นในชั้นบน น้ำรวม
การสูญเสียจากรายละเอียดที่แตกต่างกันของดินประเมินที่มีจำนวนของ
irrigations ใช้ ที่ 0.75 และ 1.0 อัตราส่วน IW / CPE โปรไฟล์ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าความชื้นในดินสูงจาก IW / ล่างอัตราส่วน CPE . เนื่องจากมีการสกัดน้ำจากลึกลงไปชั้นใต้ดินแห้งระบบเนื่องจาก จำกัดความพร้อมของความชื้นในตอนบนของชั้น ( ซิงห์และโมฮัน1994 ; ราฆุวานชี และ wallender , 1998 ) การพร่องน้ำทั้งหมดจากดินที่มีความชื้นได้หลากหลายปัจจุบันในดินที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงตารางเวลาการชลประทานการรักษา ในช่วง 2001 – 2002 , ดินที่สูงขึ้นของความชื้นบันทึกไว้เมื่อเทียบกับ 2002 – 2003 ปริมาณการใช้น้ำในดินร่วนดินเหนียวปนตะกอนทราย และดินร่วนปนทราย ทั้งในระหว่างฤดูกาลโดยการเพิ่มระบบความชื้นในดิน น้ำสูงกว่าใช้ในฤดูปลูกแรกเนื่องจากปริมาณที่มีประสิทธิภาพฝน และความชื้นในดินที่ได้รับการสร้างขึ้นในดินร่วนทราย สูงกว่าค่าเฉลี่ยการใช้น้ำ ( 1362mminอ้อย และ 1161mm ในอ้อยตอ ) พบใน1.25 IW / CPE อัตราส่วนเมื่อเทียบกับ 0.25 IW / CPE ( 872mm อัตราส่วนแล้ว 776 มิลลิเมตร ตามลำดับ ) ในช่วงปี 2001 - 2003 , การสูญเสียน้ำผ่านการซึมลึกเพิ่มขึ้น ดินความชื้นระบบส่งผลให้ลดปริมาณฝนสูงสุดค่าความชื้นในดินลดลงเมื่อเพิ่มน้ำระบบการปกครอง การใช้น้ำรวมในดินร่วนทรายตามแนวโน้มที่คล้ายคลึงกับดินร่วนดินเหนียวปนทรายแป้ง และเพิ่มด้วยเพิ่มขึ้นในอัตราส่วนที่ IW / CPE . พืชและตอ อ้อยมีในทํานองเดียวกันค่าความชื้นในดินสูงจาก IW / ล่างอัตราส่วน CPE . เนื่องจากมีการสกัดน้ำจากพืชรากแห้งชั้นลึกภายใต้ระบอบการปกครองเนื่องจากการ จำกัดความพร้อมของความชื้นในตอนบนของชั้น น้ำทั้งหมดการเปลี่ยนแปลงจากดินได้ด้วยจำนวนirrigations ประยุกต์ 0.75 และ 1.0 IW / CPE อัตราส่วนโปรไฟล์ดิน