3Molecular markers for genetic dive

3Molecular markers for genetic diversity and germplasm discrimination
Molecular approaches are useful for characterizing the genetic diversity at cultivars or species level, for identifying genes of com-mercial interest and improvement through genetic transformation technology (Morand et al., 2002; Zeid et al., 2003). Molecular markers have been used to answer questions related to the management of genetic variation, identity, and relationship in breeding and production populations. It can be used from any tissue at any time during the plant growth, and thus expedite the process of variety identification and breeding, and help in overcoming the limitations of traditional methods (Azofeifa-Delgado, 2006). Markers have been successfully used to estimate out crossing rates, study parentage, and outside pollen contamination in seed orchards, parameters that have also been valuable to provide general guidelines for risk assessment of gene flow from plantation to natural stands (Rao et al., 2008; Barbour et al., 2010). Detection of genetic variation is also important for micro propagation and in vitro germplasm conservation to eliminate undesirable somaclonal variations. Based on the morphological characters it is not always possible to discrim- inate between closely related guava genotypes although several morphological markers like fruit colour, leaf shape and size but they may not be useful to discriminate between the very closely related guava genotypes. Keeping above in view the efficacy of both molecular and morphological parameters were tested by Saxena and co workers (2007) to discriminate between individuals in half sib population of P. guajava consisting of 6 half sib progeny (CISH-G-1, G-2, G-3, G-4, G-5 and G-6), Allahabad Safeda and 2 Psidium species. They used PCR based Random Amplified Polymorphic DNA (RAPD) and directed amplification of mini satellite DNA (DAMD) markers to study the genetic diversity and relatedness among 22 guava accessions comprising commercial cultivars, breeding lines, and unimproved cultivars. Similarity between pairs of cultivars calculated by DAMD analysis were in the range of 0.22–0.95, with the maximum similarity (0.95) between CISH-G- 4 and CISH-G-5 and least similarity was between P. acutangula and G-6 (0.22). The clustering revealed that most of the cultivars originated from the Indo Gangetic plains and grouped together while cultivars which are of exotic formed separate group (Bajpai et al., 2008). In guava, recently, a few reports have been made on assessment of genetic diversity using RAPD markers (Dahiya et al., 2002; Prakash et al., 2002; Chen et al., 2007; Pessanha et al., 2011). Sanabria et al. (2006) characterized 53 accessions of P. guajava by random amplified microsatellites which were classified into 4 groups by discriminate analysis. SSRs, also known as microsatellite markers have been widely utilized in plant genomic studies, and are reported to be more variable than RFLPs and RAPDs. Microsatel- lite markers to study genetic diversity in guava were developed using a genomic library enriched for (GA)n and (GT)n dinucleo- tide repeats and 23 nuclear SSR loci were chosen to assess the diversity in three guava species. All the SSR loci were found to be polymorphic after screening for diversity in different cultivars, and across taxa amplification tests showed potential transferability of most SSR markers in three other Psidium species (Risterucci et al., 2005). In single primer amplification reaction method (SPAR) both RAPD and inter-simple sequence repeat (ISSR) primers were used to distinguish the genetic variability and some of the primers showed 100% polymorphism, while average polymorphism in both marker systems was 77 and 81.6% respectively. Dendrograms revealed two main clusters, separating the genus, Feijoa sellowiana and Psidium sp. with a genetic distance of 0.86 (Mani et al., 2011). Valdés Infante et al. (2007) and Viji et al. (2010) utilized microsatellite markers for guava accession identification and germplasm characterization and allelic variation was observed in each of the cultivars irrespective of geographic origin. Coser et al. (2012) characterized the genome and genetic diversity among 28 P. guajava genotypes by morpho- logical, karyotypical, nuclear 2C-value and use of SSR markers. From the 26 SSR loci used, 70 alleles were identified, varying from one to five per locus, with an average of 2.7 alleles per locus. Among these SSR, 24 were polymorphic and thus used for assembly of dissimilarity matrix. Moreover, genetic divergence among culti- vated and plant nursery genotypes could be observed, which was in accordance with their single origins. Nogueira et al. (2012) eval- uated the genetic diversity of 66 wild guavas of six localities in the south of the state of Espírito Santo and in Caparaó, Minas Gerais, Brazil, by morphological descriptors and microsatellites. Genetic diversity was observed between and within the localities regard- less the type of trait studied, indicating that existing variability can be exploited in guava breeding and in conservation programs of the culture. Noia et al. (2012) studied the genetic distance among guava genotypes (P. guajava L.) through plants collected at different altitudes, by microsatellite markers. They found that the wild genotypes are of potential use in guava breeding to increase the options of genotypes grown commercially and demonstrated the cross-genera transferability of 23 SSR primer pairs developed for guava (P. guajava L.) to four new targets, two species of eucalyptus (Eucalyptus citriodora, Eucalyptus camaldulensis), bottlebrush
(Callistemon lanceolatus) and clove (Syzygium aromaticum), belong- ing to the family Myrtaceae and subfamily Myrtoideae. The high level of cross-genera transferability of guava SSRs may be applicable for the analysis of intra- and inter specific genetic diversity of target species, especially in E. citriodora, C. lanceolatus and S. aro- maticum, for which till date no information about the EST-derived as well as the genomic SSR is available. Hernandez-Delgado et al. (2007) and Sánchez-Teyer et al. (2010) studied the AFLP analysis of genetic relationship among guava cultivars grown in different parts of Mexico. The AFLP- and SSR-based dendrogram clusters analysed guava accessions into 2 main groups with at least 5 different sub clusters without specific separation based on the region of origin. The results show that Mexican guava is diverse and genetic variability could be used for conservation, management, and development of new varieties. Correa et al. (2011) analysed 88 accessions, 64 of guava and 24 of Brazilian guava, collected in ten Brazilian States, adopting for the cluster dendrogram UPGMA, considering the similarity matrix of Jaccard’s coefficient of 149 polymorphic AFLP bands from 16 combinations of primers EcoRI and MseI. Two major groups were identified: one formed by accessions of guava and other with accession to Brazilian guava, including some accessions of guava.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องหมาย 3Molecular สำหรับแบ่งแยก germplasm และความหลากหลายทางพันธุกรรมMolecular approaches are useful for characterizing the genetic diversity at cultivars or species level, for identifying genes of com-mercial interest and improvement through genetic transformation technology (Morand et al., 2002; Zeid et al., 2003). Molecular markers have been used to answer questions related to the management of genetic variation, identity, and relationship in breeding and production populations. It can be used from any tissue at any time during the plant growth, and thus expedite the process of variety identification and breeding, and help in overcoming the limitations of traditional methods (Azofeifa-Delgado, 2006). Markers have been successfully used to estimate out crossing rates, study parentage, and outside pollen contamination in seed orchards, parameters that have also been valuable to provide general guidelines for risk assessment of gene flow from plantation to natural stands (Rao et al., 2008; Barbour et al., 2010). Detection of genetic variation is also important for micro propagation and in vitro germplasm conservation to eliminate undesirable somaclonal variations. Based on the morphological characters it is not always possible to discrim- inate between closely related guava genotypes although several morphological markers like fruit colour, leaf shape and size but they may not be useful to discriminate between the very closely related guava genotypes. Keeping above in view the efficacy of both molecular and morphological parameters were tested by Saxena and co workers (2007) to discriminate between individuals in half sib population of P. guajava consisting of 6 half sib progeny (CISH-G-1, G-2, G-3, G-4, G-5 and G-6), Allahabad Safeda and 2 Psidium species. They used PCR based Random Amplified Polymorphic DNA (RAPD) and directed amplification of mini satellite DNA (DAMD) markers to study the genetic diversity and relatedness among 22 guava accessions comprising commercial cultivars, breeding lines, and unimproved cultivars. Similarity between pairs of cultivars calculated by DAMD analysis were in the range of 0.22–0.95, with the maximum similarity (0.95) between CISH-G- 4 and CISH-G-5 and least similarity was between P. acutangula and G-6 (0.22). The clustering revealed that most of the cultivars originated from the Indo Gangetic plains and grouped together while cultivars which are of exotic formed separate group (Bajpai et al., 2008). In guava, recently, a few reports have been made on assessment of genetic diversity using RAPD markers (Dahiya et al., 2002; Prakash et al., 2002; Chen et al., 2007; Pessanha et al., 2011). Sanabria et al. (2006) characterized 53 accessions of P. guajava by random amplified microsatellites which were classified into 4 groups by discriminate analysis. SSRs, also known as microsatellite markers have been widely utilized in plant genomic studies, and are reported to be more variable than RFLPs and RAPDs. Microsatel- lite markers to study genetic diversity in guava were developed using a genomic library enriched for (GA)n and (GT)n dinucleo- tide repeats and 23 nuclear SSR loci were chosen to assess the diversity in three guava species. All the SSR loci were found to be polymorphic after screening for diversity in different cultivars, and across taxa amplification tests showed potential transferability of most SSR markers in three other Psidium species (Risterucci et al., 2005). In single primer amplification reaction method (SPAR) both RAPD and inter-simple sequence repeat (ISSR) primers were used to distinguish the genetic variability and some of the primers showed 100% polymorphism, while average polymorphism in both marker systems was 77 and 81.6% respectively. Dendrograms revealed two main clusters, separating the genus, Feijoa sellowiana and Psidium sp. with a genetic distance of 0.86 (Mani et al., 2011). Valdés Infante et al. (2007) and Viji et al. (2010) utilized microsatellite markers for guava accession identification and germplasm characterization and allelic variation was observed in each of the cultivars irrespective of geographic origin. Coser et al. (2012) characterized the genome and genetic diversity among 28 P. guajava genotypes by morpho- logical, karyotypical, nuclear 2C-value and use of SSR markers. From the 26 SSR loci used, 70 alleles were identified, varying from one to five per locus, with an average of 2.7 alleles per locus. Among these SSR, 24 were polymorphic and thus used for assembly of dissimilarity matrix. Moreover, genetic divergence among culti- vated and plant nursery genotypes could be observed, which was in accordance with their single origins. Nogueira et al. (2012) eval- uated the genetic diversity of 66 wild guavas of six localities in the south of the state of Espírito Santo and in Caparaó, Minas Gerais, Brazil, by morphological descriptors and microsatellites. Genetic diversity was observed between and within the localities regard- less the type of trait studied, indicating that existing variability can be exploited in guava breeding and in conservation programs of the culture. Noia et al. (2012) studied the genetic distance among guava genotypes (P. guajava L.) through plants collected at different altitudes, by microsatellite markers. They found that the wild genotypes are of potential use in guava breeding to increase the options of genotypes grown commercially and demonstrated the cross-genera transferability of 23 SSR primer pairs developed for guava (P. guajava L.) to four new targets, two species of eucalyptus (Eucalyptus citriodora, Eucalyptus camaldulensis), bottlebrush(Callistemon lanceolatus) และกานพลู (Syzygium aromaticum) เป็นของ ing Myrtaceae และ subfamily Myrtoideae ครอบครัว ข้ามสกุล transferability ของ SSRs ฝรั่งระดับสูงอาจจะใช้สำหรับการวิเคราะห์ภายใน- และอินเตอร์พันธุเฉพาะพันธุ์เป้าหมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ใน E. citriodora, C. lanceolatus S. พักส-maticum ซึ่งจนถึงวันนี้ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการ EST-มาเป็น genomic SSR อยู่ Sánchez Teyer et al. (2010) และ al. et Delgado นานเดซ (2007) ศึกษาการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมระหว่างพันธุ์ฝรั่งที่ปลูกในส่วนต่าง ๆ ของเม็กซิโก AFLP คลัสเตอร์ dendrogram ตาม AFLP และ SSR analysed ฝรั่ง accessions ใน 2 กลุ่มหลักด้วยคลัสเตอร์ย่อยแตกต่างกันน้อย 5 โดยเฉพาะแยกตามภูมิภาคผู้ผลิต ผลลัพธ์แสดงว่า ฝรั่งเม็กซิกันมีความหลากหลาย และความแปรผันทางพันธุกรรมอาจจะใช้สำหรับการอนุรักษ์ การจัดการ และการพัฒนาสายพันธุ์ใหม่ ต่อ et al. (2011) analysed 88 accessions, 64 ของฝรั่งและ 24 ของบราซิลฝรั่ง รวบรวมใน 10 บราซิลอเมริกา ใช้สำหรับคลัสเตอร์ dendrogram UPGMA พิจารณาเมทริกซ์คล้ายของสัมประสิทธิ์ของ Jaccard ของแถบ AFLP polymorphic 149 จาก 16 ชุดของไพรเมอร์ EcoRI และ MseI นั้น ระบุ 2 กลุ่มหลัก: หนึ่งก่อตั้งขึ้น โดย accessions ฝรั่งและอื่น ๆ กับภาคยานุวัติบราซิลฝรั่ง รวมถึงบาง accessions ของฝรั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องหมาย 3Molecular สำหรับความหลากหลายทางพันธุกรรมและการเลือกปฏิบัติพันธุ์
วิธีโมเลกุลมีประโยชน์สำหรับพัฒนาการความหลากหลายทางพันธุกรรมในระดับสายพันธุ์หรือสายพันธุ์สำหรับการระบุยีนที่สนใจของคอมพาณิชย์และการปรับปรุงเทคโนโลยีการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม (Morand, et al., 2002;. Zeid, et al, 2003) เครื่องหมายโมเลกุลที่มีการใช้ในการตอบคำถามที่เกี่ยวข้องกับการจัดการการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมของตัวตนและความสัมพันธ์ในการปรับปรุงพันธุ์และการผลิตประชากร มันสามารถใช้จากเนื้อเยื่อใด ๆ ณ เวลาระหว่างการเจริญเติบโตของพืชใด ๆ และจึงเร่งกระบวนการของประชาชนที่หลากหลายและการปรับปรุงพันธุ์และความช่วยเหลือในการเอาชนะข้อ จำกัด ของวิธีการแบบดั้งเดิม (Azofeifa-เดลกาโด, 2006) เครื่องหมายที่ได้รับการใช้ประสบความสำเร็จในการประมาณการอัตราการออกข้ามบิดามารดา, การศึกษาและการปนเปื้อนเกสรข้างนอกในสวนผลไม้เมล็ดพารามิเตอร์ที่ได้รับยังมีคุณค่าที่จะให้คำแนะนำทั่วไปสำหรับการประเมินความเสี่ยงของการไหลของยีนจากสวนธรรมชาติยืน (ราว et al., 2008 ; บาร์เบอร์ et al, 2010). การตรวจหาการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับการขยายพันธุ์ขนาดเล็กและในการอนุรักษ์พันธุ์การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อเพื่อขจัดรูปแบบเซลล์ร่างกายที่ไม่พึงประสงค์ ขึ้นอยู่กับลักษณะทางสัณฐานวิทยาจะไม่เสมอไปได้ที่จะ discrim- inate ระหว่างยีนที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดแม้ว่าฝรั่งเครื่องหมายก้านหลายประการเช่นผลไม้สีรูปร่างและขนาดของใบ แต่พวกเขาอาจจะไม่เป็นประโยชน์ในการแยกแยะระหว่างที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดยีนฝรั่ง การรักษาดังกล่าวข้างต้นในมุมมองการรับรู้ความสามารถของทั้งสองพารามิเตอร์โมเลกุลและลักษณะทางสัณฐานวิทยาที่ได้รับการทดสอบโดย Saxena และเพื่อนร่วมงาน (2007) ความแตกต่างระหว่างบุคคลในประชากรครึ่งหนึ่งของ SIB พี guajava ประกอบด้วย 6 ครึ่งลูกหลาน SIB (CISH-G-1 G-2 G-3, G-4, G-5 และ G-6), Allahabad Safeda และ 2 สายพันธุ์ Psidium พวกเขาใช้วิธี PCR ที่ใช้สุ่มขยาย Polymorphic DNA (RAPD) และกำกับการขยายดีเอ็นเอดาวเทียมมินิ (DAMD) เครื่องหมายเพื่อศึกษาความหลากหลายทางพันธุกรรมและความสัมพันธ์ในหมู่ 22 สายพันธุ์ฝรั่งประกอบการค้าสายพันธุ์และพันธุ์เล้ย ความคล้ายคลึงกันระหว่างคู่ของสายพันธุ์โดยการวิเคราะห์คำนวณ DAMD อยู่ในช่วง 0.22-0.95 ของที่มีความคล้ายคลึงกันสูงสุด (0.95) ระหว่าง CISH-G- 4 และ CISH-G-5 และความคล้ายคลึงกันอย่างน้อยระหว่างพีบวบเหลี่ยมและ G-6 ( 0.22) การจัดกลุ่มเปิดเผยว่าส่วนใหญ่ของสายพันธุ์มาจากอินโด Gangetic ราบและรวมกลุ่มกันในขณะที่สายพันธุ์ซึ่งเป็นกลุ่มที่แยกต่างหากที่แปลกใหม่ที่เกิดขึ้น (Bajpai et al., 2008) ในฝรั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้รายงานไม่กี่ได้รับการทำเกี่ยวกับการประเมินความหลากหลายทางพันธุกรรมโดยใช้เครื่องหมาย RAPD (Dahiya, et al., 2002; Prakash, et ​​al., 2002;. เฉิน et al, 2007;. Pessanha et al, 2011) Sanabria et al, (2006) ที่โดดเด่น 53 สายพี guajava โดยไมโครขยายสุ่มซึ่งถูกแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มโดยการวิเคราะห์การเลือกปฏิบัติ SSRs ยังเป็นที่รู้จักเครื่องหมายไมโครได้รับการใช้กันอย่างแพร่หลายในการศึกษาจีโนมอาคารและจะมีการรายงานที่จะเป็นตัวแปรมากกว่า RFLPs และ RAPDs Microsatel- เครื่องหมายไลต์ในการศึกษาความหลากหลายทางพันธุกรรมในฝรั่งได้รับการพัฒนาโดยใช้ห้องสมุดสำหรับจีโนมอุดม (GA) และ n (GT) n ซ้ำน้ำ dinucleo- และ 23 ตำแหน่ง SSR นิวเคลียร์ได้รับการแต่งตั้งในการประเมินความหลากหลายในสามชนิดฝรั่ง ทุกตำแหน่ง SSR พบว่ามี polymorphic หลังจากที่คัดกรองความหลากหลายในสายพันธุ์ที่แตกต่างกันและข้ามการทดสอบแสดงให้เห็นว่าการขยายแท็กซ่าถ่ายโอนที่มีศักยภาพของเครื่องหมาย SSR มากที่สุดในสามชนิด Psidium อื่น ๆ (Risterucci et al., 2005) ไพรเมอร์ในการขยายเดียววิธีปฏิกิริยา (ปะทะ) ทั้งดีเอ็นเอและลำดับระหว่างที่เรียบง่ายซ้ำ (ISSR) ไพรเมอร์ที่ใช้ในการแยกความแตกต่างทางพันธุกรรมแปรปรวนและบางส่วนของไพรเมอร์แสดงให้เห็นความแตกต่าง 100% ในขณะที่ค่าเฉลี่ยของความแตกต่างทั้งในระบบเครื่องหมายเป็น 77 และ 81.6% ตามลำดับ Dendrograms เปิดเผยสองกลุ่มหลักแยกประเภท, sellowiana Feijoa และ Psidium SP ด้วยระยะทางพันธุกรรมของ 0.86 (มณี et al., 2011) Valdés Infante et al, (2007) และ Viji et al, (2010) ใช้เครื่องหมายไมโครสำหรับประชาชนเข้าฝรั่งและลักษณะพันธุกรรมและการเปลี่ยนแปลง allelic พบว่าในแต่ละสายพันธุ์โดยไม่คำนึงถึงแหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์ Coser et al, (2012) ลักษณะจีโนมและความหลากหลายทางพันธุกรรมของยีนพี 28 guajava โดยตรรกะ morpho-, karyotypical นิวเคลียร์ 2C-ค่าและการใช้เครื่องหมาย SSR จากตำแหน่ง SSR 26 ใช้ 70 อัลลีลที่ระบุแตกต่างกัน 1-5 ต่อสถานที่มีค่าเฉลี่ย 2.7 อัลลีลต่อสถานที่ ท่ามกลาง SSR เหล่านี้ 24 เป็น polymorphic และใช้ดังนั้นสำหรับการชุมนุมของเมทริกซ์ความแตกต่างกัน นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างทางพันธุกรรมของ vated culti- และสถานรับเลี้ยงเด็กยีนของพืชอาจจะสังเกตเห็นซึ่งเป็นไปตามที่มีต้นกำเนิดเดียวของพวกเขา Nogueira et al, (2012) eval- uated หลากหลายทางพันธุกรรมของ 66 ฝรั่งป่าหกเมืองในภาคใต้ของรัฐของEspíritoซานโต้และCaparaó, Minas Gerais, บราซิล, โดยอธิบายลักษณะทางสัณฐานวิทยาและไมโคร ความหลากหลายทางพันธุกรรมพบว่าระหว่างและภายในเมือง regard- น้อยประเภทของลักษณะการศึกษาแสดงให้เห็นว่าความแปรปรวนที่มีอยู่สามารถใช้ประโยชน์ในการปรับปรุงพันธุ์ฝรั่งและในโปรแกรมการอนุรักษ์วัฒนธรรม Noia et al, (2012) การศึกษาระยะทางพันธุกรรมของยีนฝรั่ง (พี guajava L. ) ผ่านโรงเก็บที่ระดับความสูงที่แตกต่างกันโดยเครื่องหมายไมโคร พวกเขาพบว่ายีนป่ามีการใช้งานที่มีศักยภาพในการผสมพันธุ์ฝรั่งเพื่อเพิ่มตัวเลือกของยีนปลูกในเชิงพาณิชย์และแสดงให้เห็นถึงการถ่ายโอนข้ามจำพวก 23 SSR คู่ไพรเมอร์ที่พัฒนาขึ้นสำหรับฝรั่ง (พี guajava L. ) ถึงสี่เป้าหมายใหม่ทั้งสองชนิด ของยูคา (Eucalyptus citriodora, Eucalyptus camaldulensis) Bottlebrush
(Callistemon lanceolatus) และกานพลู (Syzygium aromaticum) belong- ไอเอ็นจีให้กับครอบครัวและวงศ์ Myrtaceae Myrtoideae ระดับสูงของการถ่ายโอนข้ามจำพวก SSRs ฝรั่งอาจจะใช้ได้สำหรับการวิเคราะห์ intra- และระหว่างความหลากหลายทางพันธุกรรมของสายพันธุ์ที่เฉพาะเจาะจงเป้าหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน citriodora อีซี lanceolatus และ S. aro- maticum ซึ่งจนถึงวันที่ไม่มี ข้อมูลเกี่ยวกับ EST มาเช่นเดียวกับจีโนม SSR สามารถใช้ได้ Hernandez-et al, เดลกาโด (2007) และSánchez-Teyer et al, (2010) ศึกษาวิเคราะห์ AFLP ของความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมของพันธุ์ฝรั่งที่ปลูกในส่วนต่าง ๆ ของเม็กซิโก AFLP- และ SSR-based กลุ่ม dendrogram วิเคราะห์สายฝรั่งเป็น 2 กลุ่มหลักที่มีอย่างน้อย 5 กลุ่มย่อยที่แตกต่างกันโดยไม่ต้องแยกเฉพาะขึ้นอยู่กับพื้นที่ของแหล่งกำเนิด ผลปรากฏว่าฝรั่งเม็กซิกันความแปรปรวนทางพันธุกรรมที่มีความหลากหลายและสามารถนำมาใช้เพื่อการอนุรักษ์การจัดการและการพัฒนาพันธุ์ใหม่ และอัลกอร์ (2011) การวิเคราะห์สาย 88, 64 และ 24 ฝรั่งฝรั่งบราซิลเก็บในสิบบราซิลสหรัฐอเมริกาใช้สำหรับกลุ่ม UPGMA dendrogram พิจารณาความคล้ายคลึงกันของเมทริกซ์สัมประสิทธิ์ Jaccard ของ 149 วงดนตรีที่ AFLP polymorphic 16 จากการรวมกันของไพรเมอร์ EcoRI และ MseI สองกลุ่มหลักที่ถูกระบุอย่างใดอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นจากสายของฝรั่งและอื่น ๆ ที่มีการเข้าฝรั่งบราซิลรวมทั้งสายบางส่วนของฝรั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องหมาย 3molecular สำหรับพันธุกรรมพันธุกรรมโมเลกุลวิธีปฏิบัติ
เป็นลักษณะความหลากหลายทางพันธุกรรมในสายพันธุ์ชนิด หรือระดับสำหรับการระบุยีนของ com mercial ความสนใจและการปรับปรุงด้วยเทคโนโลยีการถ่ายยีน ( โมรันดิ et al . , 2002 ; Zeid et al . , 2003 )โมเลกุลเครื่องหมายจะถูกใช้เพื่อตอบคำถามที่เกี่ยวข้องกับการจัดการทางพันธุกรรม เอกลักษณ์ และความสัมพันธ์ในการปรับปรุงพันธุ์และการผลิตตามจำนวนประชากร สามารถใช้จากเนื้อเยื่อในเวลาใด ๆในระหว่างการเจริญเติบโตของพืช และดังนั้นจึง เร่งกระบวนการของประชาชนที่หลากหลายและผสมพันธุ์ และช่วยในการเอาชนะข้อจำกัดของวิธีการแบบดั้งเดิม ( azofeifa เดลกาโด้ , 2006 )เครื่องหมายถูกนำมาใช้เพื่อประเมินหาอัตราการศึกษาข้าม , บิดามารดา , และภายนอกปนเปื้อนในเมล็ดเกสรสวนผลไม้ พารามิเตอร์ที่ได้รับที่มีคุณค่าเพื่อให้แนวทางทั่วไปสำหรับการประเมินความเสี่ยงของการปลูก เพื่อยืนยีนจากธรรมชาติ ( Rao et al . , 2008 ; Barbour et al . , 2010 )การตรวจหาความแปรผันทางพันธุกรรมยังเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการขยายพันธุ์และการอนุรักษ์พันธุกรรมไมโครในการขจัดรูปแบบกลไกที่ไม่พึงประสงค์ ตามลักษณะตัวละครมันไม่ได้เป็นไปได้เสมอที่จะ discrim - inate ระหว่างพันธุ์ฝรั่งที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด แม้ว่าเครื่องหมายทางหลาย ๆสีเหมือนผลไม้รูปร่างใบและขนาด แต่พวกเขาไม่อาจจะมีประโยชน์ที่จะแยกแยะระหว่างผู้ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด ฝรั่งพันธุ์ . การรักษาข้างต้นในมุมมองประสิทธิภาพทั้งโมเลกุลและสัณฐานวิทยาได้ทำการทดสอบโดยเนสตาและเพื่อนร่วมงาน ( 2007 ) เพื่อเลือกปฏิบัติระหว่างบุคคลในครึ่งงประชากรของหน้าอาจประกอบด้วย 6 ครึ่งสิบลูกหลาน ( cish-g-1 มากกว่า 3 ไฟล์ , , , , และ g-5 g-6 )เว็บ safeda 2 psidium ชนิด พวกเขาใช้วิธี PCR ที่ใช้ไพรสุ่ม polymorphic DNA ( RAPD ) และกำกับแบบมินิ ดาวเทียมตรวจดีเอ็นเอ ( damd ) เครื่องหมาย เพื่อศึกษาความหลากหลายทางพันธุกรรม และแบ่งงานกันทำระหว่าง 22 ฝรั่งสายพันธุ์ ประกอบด้วย พันธุ์พาณิชย์ สายพันธุ์และการปรับปรุงพันธุ์ความคล้ายคลึงกันระหว่างคู่ของพันธุ์ที่คำนวณโดยการวิเคราะห์ damd ในช่วง 0.22 - 0.95 กับความเหมือนสูงสุด ( 0.95 ) ระหว่าง cish-g - 4 และ cish-g-5 และอย่างน้อยความเหมือนระหว่าง P . G และ g-6 ( 0.22 )