2. Agricultural mechanization in Ba

2. Agricultural mechanization in Bangladesh
With the world’s highest population density (of countries with a
substantive landmass) and highest per-capita rice consumption
(172.6 kg person
1 year
1; FAOSTAT, 2015), the Government of
Bangladesh (GOB) has historically encouraged agricultural intensification
and mechanization as an avenue to increase production
and move towards rice self-sufficiency (Mainuddin and Kirby,
2015). To facilitate this process, the GOB voluntarily reduced
import restrictions and tariffs on select agricultural machineries,
and developed subsidy programs to partially offset fixed costs for
2WTs, irrigation pumps, and threshers (GOB, 1999). Irrigation
pumps were first introduced by the GOB in the 1960s (Ahmed,
2001). Their supply was later sustained by the private sector
following the GOB’s voluntary liberalization of the machinery
market and relaxation of import tariffs from 1988 to 1995 (Hossain,
2009; Gisselquist et al., 2002).
The GOB also initially promoted four-wheel tractor based
mechanized tillage, which is arguably scale-inappropriate given
Bangladesh’s average farm size of around 0.53 ha, which is usually
further fragmented into multiple fields (Hossain et al., 2007). Such
fragmentation makes demand aggregation for tillage services
among farmers, and between field and-farm transport difficult to
achieve with larger tractors. The GOB also first introduced
centralized irrigation facilities by establishing Deep Tube Wells
(DTWs) and supplying surface water Low-Lift Pumps (LLPs) to
farmers on a rental basis from the Bangladesh Agricultural Development
Corporation (BADC), with fuel supplied at a 75% subsidized
rate until the late 1970s (Hossain, 2009). By 1978, BADC had rented
out and managed a total of 9000 DTWs and 35,000 LLPs (IDE, 2012).
Public irrigation management and use of larger tractors for land
preparation, however presented large logistical and financial burdens.
Eight years after independence in 1979, Bangladesh undertook
liberalization policies, with the GOB gradually opting out of
State-led mechanization support (Gisselquist et al., 2002). BADC
initiated sales to liquidate DTWs and LLPs, first to farmers’ cooperatives,
and later to individual farmers, many of whom became

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. เครื่องจักรเกษตรในบังกลาเทศมีความหนาแน่นประชากรสูงที่สุดในโลก (ของประเทศที่มีการทวีปที่สำคัญ) และการบริโภคข้าวต่อคอพปิต้าสูงที่สุดกก. 172.6 คน 1 ปี 1 FAOSTAT, 2015) รัฐบาลบังคลาเทศ (GOB) กระตุ้นให้แรงทางการเกษตรในอดีตและเครื่องจักรเป็นช่องเพื่อเพิ่มการผลิตและย้ายไปทางข้าวพึ่งตัวเอง (Mainuddin และเคอร์บี้2015) . เพื่อช่วยให้กระบวนการนี้ GOB ที่สมัครใจลดลงจำกัดนำเข้าและภาษีศุลกากรในการเลือกเครื่องจักรเกษตรและเงินอุดหนุนพัฒนาโปรแกรมบางส่วนชดเชยต้นทุนคงที่สำหรับ2WTs ปั๊มน้ำ และ threshers (GOB, 1999) ชลประทานปั๊มแรกถูกนำมา โดย GOB 1960 (Ahmed2001) . อุปทานของพวกเขาถูกในภายหลังอย่างต่อเนื่อง โดยภาคเอกชนต่อการเปิดเสรีโดยสมัครใจของปริมาณมากของเครื่องจักรตลาดและผ่อนคลายของกระทรวงพาณิชย์จาก 1988 1995 (เอ้2009 Gisselquist et al. 2002)GOB ยังเริ่มมีการส่งเสริมใช้รถแทรกเตอร์ 4 ล้อtillage mechanized ซึ่งเป็น arguably ขนาดไม่เหมาะสมให้ขนาดฟาร์มเฉลี่ยของบังคลาเทศประมาณ 0.53 ฮา ซึ่งโดยปกติจะการ กระจัดกระจายในหลายฟิลด์ (เอ้ et al. 2007) ดังกล่าวกระจายตัวทำให้อุปสงค์รวมสำหรับบริการ tillageเกษตรกร และระ หว่างฟิลด์ และฟาร์มขนส่งยากทำได้กับรถแทรกเตอร์ขนาดใหญ่ GOB ยังครั้งแรกสิ่งอำนวยความสะดวกส่วนกลางชลประทาน โดยการสร้างหลอดหลุมลึก(DTWs) และการจัดหาน้ำผิวน้ำปั๊ม (LLPs) เพื่อเกษตรกรตามเช่าจากการพัฒนาเกษตรกรรมบังกลาเทศคอร์ปอเรชั่น (BADC), เชื้อเพลิงมาเป็น 75% เงินอุดหนุนอัตราจนถึงปลายทศวรรษที่ 1970 (เอ้ 2009) โดย 1978, BADC มีให้เช่าออก และจัดการรวม 9000 DTWs และ LLPs 35,000 (IDE, 2012)การบริหารจัดการน้ำสาธารณะและใช้รถแทรกเตอร์ขนาดใหญ่สำหรับที่ดินการเตรียม อย่างไรก็ตาม การนำเสนอภาระจิสติกส์ และการเงินขนาดใหญ่แปดปีหลังจากประกาศอิสรภาพในปีค.ศ. 1979 บังกลาเทศ undertookนโยบายเปิดเสรี กับ GOB ค่อย ๆ เลือกจากเครื่องจักรที่มีนำรัฐสนับสนุน (Gisselquist et al. 2002) BADCฝ่ายขายเพื่อชำระบัญชี DTWs และ LLPs ก่อนเพื่อเกษตรกรสหกรณ์และภายหลังที่เกษตรกรแต่ละ หลายคนที่กลายเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. การใช้เครื่องจักรกลการเกษตรในบังคลาเทศ
ที่มีความหนาแน่นสูงที่สุดในโลกประชากร (จากประเทศที่มี
ทวีปที่สำคัญ) และสูงที่สุดการบริโภคข้าวต่อหัว
(172.6 กก. บุคคล 1 ปี 1?; FAOSTAT 2015) รัฐบาล
บังคลาเทศ (GOB) มี ได้รับการสนับสนุนในอดีตแรงการเกษตร
และเครื่องจักรกลเป็นถนนเพื่อเพิ่มการผลิต
และย้ายไปทางข้าวพึ่งตัวเอง (Mainuddin และเคอร์บี
2015) เพื่ออำนวยความสะดวกในขั้นตอนนี้ GOB ลดลงสมัครใจ
ข้อ จำกัด นำเข้าและภาษีการเกษตรเลือก
และพัฒนาโปรแกรมเงินอุดหนุนเพื่อชดเชยค่าใช้จ่ายคงที่สำหรับบางส่วน
2WTs, ปั๊มชลประทานและ threshers (GOB, 1999) ชลประทาน
ปั๊มถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรกโดยปริมาณมากในปี 1960 (อาเหม็ด
2001) อุปทานของพวกเขาได้รับการสนับสนุนในภายหลังโดยภาคเอกชน
ต่อไปนี้การเปิดเสรีโดยสมัครใจของปริมาณของเครื่องจักร
การตลาดและการผ่อนคลายของอัตราภาษีนำเข้า 1988-1995 (Hossain,
2009. Gisselquist, et al, 2002).
GOB ยังแรกการเลื่อนรถแทรกเตอร์สี่ล้อ based
เตรียมยานยนต์ซึ่งเป็นเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมขนาดที่กำหนด
ขนาดฟาร์มของบังกลาเทศเฉลี่ยประมาณ 0.53 ไร่ซึ่งมักจะ
แยกส่วนต่อไปในหลายเขตข้อมูล (Hossain et al., 2007) เช่น
การกระจายตัวทำให้การรวมความต้องการใช้บริการเตรียมดิน
ในหมู่เกษตรกรและระหว่างการขนส่งภาคสนามและฟาร์มยากที่จะ
ประสบความสำเร็จกับรถแทรกเตอร์ขนาดใหญ่ ปริมาณมากนอกจากนี้ยังเปิดตัวครั้งแรก
สิ่งอำนวยความสะดวกการชลประทานส่วนกลางโดยการสร้างท่อลึกเวลส์
(DTWs) และการจัดหาเครื่องปั๊มน้ำผิวดินต่ำ-Lift (LLPs) เพื่อ
เกษตรกรบนพื้นฐานที่เช่าจากบังคลาเทศพัฒนาการเกษตร
คอร์ปอเรชั่น (BADC) กับน้ำมันเชื้อเพลิงให้มาที่ 75% เงินอุดหนุน
อัตราจนถึงปลายปี 1970 (Hossain 2009) โดยปี 1978, BADC ได้เช่า
ออกและการบริหารจัดการทั้งหมด 9000 DTWs และ 35,000 LLPs (IDE, 2012).
การจัดการชลประทานของรัฐและการใช้รถแทรกเตอร์ขนาดใหญ่สำหรับที่ดิน
เตรียม แต่นำเสนอภาระจิสติกส์และการเงินขนาดใหญ่.
แปดปีหลังจากเป็นอิสระในปี 1979 บังคลาเทศมารับ
นโยบายการเปิดเสรีที่มีปริมาณมากค่อยๆเลือกออกจาก
การสนับสนุนเครื่องจักรกลรัฐนำ (Gisselquist et al., 2002) BADC
ริเริ่มการขายที่จะเลิกกิจการ DTWs และ LLPs แรกสหกรณ์เกษตรกร
และต่อมาให้กับเกษตรกรรายบุคคลหลายคนกลายเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . เกษตรกลวิธานในประเทศบังคลาเทศมีความหนาแน่นของประชากรสูงที่สุดในโลก ( ของประเทศด้วยคำนามที่ทวีป ) และสูงสุดต่อหัวการบริโภคข้าว( 172.6 กก person1 year1 ; faostat 2015 ) , รัฐบาลบังคลาเทศ ( จำนวน ) ได้สนับสนุนให้เกษตรแบบประณีต ในปีแล้วเรื่องเป็นถนนที่จะเพิ่มการผลิตและย้ายไปยังข้าวไม่ mainuddin และเคอร์บี้2015 ) เพื่ออำนวยความสะดวกในกระบวนการนี้ จำนวนมาก โดยลดลงข้อ จำกัด นำเข้า และ ภาษีเลือกเครื่องจักรกลการเกษตรและพัฒนาโปรแกรมเพื่อชดเชยบางส่วนจากต้นทุนคงที่สำหรับ2wts เครื่องสูบน้ำ และรวม ( จำนวน , 1999 ) ชลประทานปั๊มเป็นครั้งแรกโดยจำนวนมากในทศวรรษที่ 1960 ( อาห์เหม็ด2001 ) อุปทานของตนต่อมายั่งยืนโดยภาคเอกชนต่อไปนี้เป็นจำนวนมากการเปิดเสรีของเครื่องจักรตลาดและผ่อนคลายของอัตราภาษีนำเข้าจาก 2531 ถึง 2538 ( Hossain2009 ; gisselquist et al . , 2002 )จำนวนมากก็เริ่มเลื่อนรถแทรกเตอร์สี่ล้อตามที่มีการไถพรวนซึ่งเป็น arguably ระบุขนาดไม่เหมาะสมบังคลาเทศมีขนาดประมาณ 0.53 ฮา ซึ่งมักจะเป็นเพิ่มเติมการแยกส่วนออกเป็นหลายสาขา ( Hossain et al . , 2007 ) เช่นทำให้การรวมของความต้องการใช้บริการ การไถพรวนของเกษตรกร และระหว่างสาขาและฟาร์มขนส่งยากบรรลุกับรถแทรกเตอร์ขนาดใหญ่ จำนวนมากยังแนะนำศูนย์กลางเครื่องชลประทานโดยการสร้างบ่อท่อลึก( dtws ) และการจัดหาน้ำต่ำยกปั๊ม ( llps )เกษตรกรบนพื้นฐานเช่าจากการพัฒนาการเกษตร บังคลาเทศคอร์ปอเรชั่น ( badc ) โดยจัดที่ 75% เงินอุดหนุนเชื้อเพลิงคะแนนจนถึงปี 1970 ( Hossain 2009 ) โดยได้เช่า badc 1978ออกและจัดการทั้งหมดของ 9000 dtws 35 , 000 llps ( IDE , 2012 )การจัดการชลประทานและการใช้รถแทรกเตอร์ขนาดใหญ่สำหรับที่ดินการเตรียมการ แต่ เสนอภาระจิสติกส์และการเงินขนาดใหญ่แปดปีหลังจากการประกาศอิสรภาพในปี 1979 , บังคลาเทศเข้านโยบายการเปิดเสรีที่มีจำนวนมากค่อยๆ เลือกออกรัฐสนับสนุนเรื่อง LED ( gisselquist et al . , 2002 ) badcเริ่มต้นการขายและเซ้ง dtws llps แรกสหกรณ์ชาวนาและต่อมาเกษตรกรหลายคนกลาย