AbstractDiachasmimorpha longicaudat

Abstract
Diachasmimorpha longicaudata(Ashmead) has been produced in the laboratory for > 160 generations on the larvae
of oriental fruit fly, Bactrocera dorsalis (Hendel), the propagation hosts raised routinely on a semi-synthetic wheat
diet formulation. Choice tests using modified stinging units were conducted in the laboratory to investigate whether
insectary rearing had altered the host seeking and oviposition behavior of female parasitoids. Results showed
that fruit fly larvae that developed in papaya, Carica papaya L. var. ‘solo’, were less preferred for oviposition
than fruit fly larvae that developed on wheat diet when both were exposed concurrently to naive D. longicaudata
females (= females without prior oviposition experience). The substrates (pureed papaya or wheat diet) in which
treatment larvae were exposed to parasitoids did not affect oviposition preference of gravid D. longicaudata for
wheat diet-reared fruit fly larvae. Our study demonstrated the possibility that rearing in an insectary system may
have modified the parasitization behavior of female D. longicaudata.
Introduction
Diachasmimorpha longicaudata (Ashmead) [= Opius
longicaudatus Ashmead], a braconid parasitoid
of tephritid fruit flies, was introduced into Hawaii
between 1947 and 1952 subsequent to the discovery
and establishment of the oriental fruit fly, Bactrocera
(= Dacus) dorsalis (Hendel) (Zwaluwenberg, 1947;
Clausen et al., 1965). This initial effort was undertaken
primarily to deter spoilage of fruits and vegetables from
fruit fly infestation and reduce the risks of fruit fly
introductions to the continental United States through
shipment of Hawaiian produce. Once very abundant
in 1948, D. longicaudata accounted for only 30% of
total fruit fly parasitization in 1979 and 1985 (Wong &
Ramadan, 1987).
Diachasmimorpha longicaudata is an obligate
endoparasitoid of B. dorsalis larvae. A female lays her
eggs inside fruit fly larvae where they complete development
(Greany et al., 1976). Adult parasitoids emerge
from fruit fly pupae usually a few days after emergence
of adult flies from unparasitized pupae. When hosts
are scarce, it is not uncommon for a female to oviposit
more than 1 egg in a host larva (Lawrence et al., 1978).
Nonetheless, D. longicaudata being solitary, only one
individual from each pupa will complete development
to adult.
From initial field collections of fruit fly pupae in the
islands of Oahu, Maui, and Hawaii, a laboratory colony
of D. longicaudata was started in 1981. Subsequently,
a mass-rearing procedure was developed using larvae
of B. dorsalis as propagation hosts (Wong & Ramadan,
1992). Currently, D. longicaudata is one of six species
of fruit fly parasitoids reared in this laboratory which
produces more than a million wasps each week (Wong
& Ramadan, 1992).
D. longicaudata is commonly used in laboratory
and field assays because it can be produced easily in
large numbers (Wong & Ramadan, 1992). Notwithstanding,
efforts to suppress resident populations of
B. dorsalis in guavas through augmentative releases
were unsuccessful on the island of Kauai, Hawaii
GR: 201003406, Pips nr. 133525 BIO2KAP *133525* ento1508.tex; 13/05/1997; 12:55; v.7; p.1
214
(M.F. Purcell, J.C. Herr, R.H. Messing & T.T.Y. Wong,
unpubl.). Despite releases of 6–800 000 parasitoids
during the first year of the test, parasitization of B. dorsalis
in common guava, Psidium guajava L. hardly
exceeded 6%. However, it is not known whether conditions
during shipment of parasitized B. dorsalis pupae
(Purcell et al., 1994) or errant behavior of adult parasitoids
as they emerged and dispersed from release sites
(Messing et al., 1994) may have affected the efficacy
of D. longicaudata. Recently, in a study on interspecific
competition among 3 parasitoids of B. dorsalis,
we observed that females of D. longicaudata were
less responsive in parasitizing fruit fly larvae infesting
papayas (Bautista & Harris, unpubl.). Again, the
reason why is not understood.
We were curious as to whether insectary rearing
may have modified the parasitization behavior of
D. longicaudata. Therefore, choice tests were undertaken
in the laboratory to compare the host seeking
and oviposition behavior of female parasitoids between
fruit fly larvae that developed in C. papaya and those
that developed on wheat diet.
Materials and methods
Rearing of fruit flies for assays. Approximately 1000
B. dorsalis eggs (18 to 24 h old), obtained from
insectary-colonized fruit flies (Tanaka et al., 1969;
Vargas, 1989), were inoculated in half-ripe whole
C. papaya L. var. ‘Solo’ (weight range = 430–488 g
per fruit) or seeded on 235 g wheat diet. Each of these
rearing media was placed in 21 cm-diameter plastic
containers with mesh screen lids. Five to 6 days later,
following development of fruit fly larvae to 3rd instars
(Wong & Ramadan, 1992), fruit fly larvae were teased
out from deteriorated papaya with a pair of forceps
then collected in a petri dish with tap water. In the
case of the wheat diet, fruit fly larvae were screened
from the wheat substrate with a mesh sieve (1 mm2)
then emptied into another dish with tap water. Fruit fly
larvae were taken at random from each petri dish for
subsequent assays.
Experimental procedure. A modified stinging (= oviposition)
unit developed and described by Wong &
Ramadan (1992) was used in all the assays. A pair of
stinging units, which contained fruit fly larvae, were
exposed concurrently to 25 females of D. longicaudata
(5 to 6-d-old after emergence) inside a cubical cage
(26 26 26 cm). One of the stinging units contained
300 larvae reared in papaya while the other stinging
unit contained 300 larvae reared on wheat diet. During
the tests, adult parasitoids were fed with spun honey
(Sioux Honey, Sioux City, IA) and agar (source of
water).
Fruit fly larvae were not exposed naked to parasitoids
but were mixed with wheat diet substrate before
packing them in the stinging unit (Wong & Ramadan,
1992). In our tests, besides wheat diet, we likewise
utilized pureed papaya as a substrate. Both substrates
were used merely for purposes of confirming whether
odor stimuli other than those that may be associated
with the treatment larvae would influence the choice
made by the female parasitoids. Wheat millfeed (Armstrong,
B.C. Canada), a bulking material routinely used
in B. dorsalis larval diet formulation, was mixed with
pureed papaya or wheat diet substrate in equal parts
(by weight) to make mixture drier. Otherwise, female
parasitoids would shy away from the wet surface of the
stinging unit (Wong & Ramadan, 1992).
All assays were conducted under laboratory conditions
with mean ambient low and high temperatures
of 23 0:3
C and 24 0:2
C, respectively, relative
humidity of 61:5 0:8%, and L10:D14 photoperiod.
Each test was replicated 12 times. Fresh cohorts of
naive D. longicaudata females (= no prior oviposition
experience) were used in each replication.
Test 1. Fruit fly larvae reared in papaya (Pa) or wheat
diet (Wd) were exposed to parasitoids in pureed papaya
substrate (Pus) or wheat diet substrate (Wds), respectively.
Treatments were subsequently referred to as
(Pa-Pus)1 and (Wd-Wds)1, respectively. The numerical
subscript in each treatment indicates the test number.
One half hour after initial exposure of (Pa-Pus)1
and (Wd-Wds)1, and at hourly intervals for a total
exposure time of 6 h, the number of parasitoids on
each stinging unit that exhibited typical host seeking
behavior, i.e., intense antennation on surface of stinging
unit, extension of ovipositor, and insertion of ovipositor
accompanied by pumping movements, were
recorded. The number of females observed on each
stinging unit per unit time was expressed in percentage
based on the original number of females assayed in
each cage.
At the end of the 6 h period (total exposure time),
the pair of stinging units were retrieved from the cage,
then 30 larvae were sampled at random from each stinging
unit. Fruit fly larvae were dissected individually
under a stereo microscope for presence of parasitoid
eggs. Percentage parasitization (pooled counts of paraento1508.tex;
13/05/1997; 12:55; v.7; p.2
215
sitized fruit fly larvae which contained 1 and 2 or more
parasitoid eggs) was computed by dividing the number
parasitized by total number dissected.
The remainder of fruit fly larvae from each stinging
unit was placed in separate holding cups (11 cmdiameter)
provisioned with vermiculite (W. R. Grace,
Cambridge, MA) for fruit fly pupation. After 9–10 d
fruit fly pupae were sifted with a mesh screen (1 mm2).
A cohort of 200 pupae was sampled and then placed
in emergence cups with mesh-screen covers until eclosion
of parasitoids. Pooled counts of emerged parasitoids
and dead parasitoid cadavers in uneclosed pupae
were recorded. Percent yields of parasitoid progeny in
each treatment was expressed as a ratio of total number
of parasitoids that developed per 200 pupae sampled.
Test 2. The same variables were generated according
to procedure described in preceding test except that
fruit fly larvae reared in Pa or Wd were both exposed
to parasitoids in -Wds substrate only. Treatments were
subsequently referred to as (Pa-Wds)2 and (Wd-Wds)2.
Test 3. Fruit fly larvae reared in Pa and Wd were both
exposed to parasitoids in -Pussubstrate only. As in Test
1, similar procedure was followed in the processing
of samples and data collection. Treatments were subsequently
referred to as (Pa-Pus)3 and (Wd-Pus)3.
Data analysis. Data on proportion of responding
D. longicaudata females, rate of parasitization, and
percentage parasitoid progeny yield were compared
between paired treatments by Student’s t-test at P =
0:05. Percentages were transformed to arcsine p
proportion
before analyses. Untransformed means (
SEM) are used in presentation of results.
Results
Test 1. The overall mean percentage of female parasitoids
that responded to fruit fly larvae following a
total exposure time of 6 h was 35% higher in (PaPus)

Abstract
Diachasmimorpha longicaudata(Ashmead) has been produced in the laboratory for > 160 generations on the larvae
of oriental fruit fly, Bactrocera dorsalis (Hendel), the propagation hosts raised routinely on a semi-synthetic wheat
diet formulation. Choice tests using modified stinging units were conducted in the laboratory to investigate whether
insectary rearing had altered the host seeking and oviposition behavior of female parasitoids. Results showed
that fruit fly larvae that developed in papaya, Carica papaya L. var. ‘solo’, were less preferred for oviposition
than fruit fly larvae that developed on wheat diet when both were exposed concurrently to naive D. longicaudata
females (= females without prior oviposition experience). The substrates (pureed papaya or wheat diet) in which
treatment larvae were exposed to parasitoids did not affect oviposition preference of gravid D. longicaudata for
wheat diet-reared fruit fly larvae. Our study demonstrated the possibility that rearing in an insectary system may
have modified the parasitization behavior of female D. longicaudata.
Introduction
Diachasmimorpha longicaudata (Ashmead) [= Opius
longicaudatus Ashmead], a braconid parasitoid
of tephritid fruit flies, was introduced into Hawaii
between 1947 and 1952 subsequent to the discovery
and establishment of the oriental fruit fly, Bactrocera
(= Dacus) dorsalis (Hendel) (Zwaluwenberg, 1947;
Clausen et al., 1965). This initial effort was undertaken
primarily to deter spoilage of fruits and vegetables from
fruit fly infestation and reduce the risks of fruit fly
introductions to the continental United States through
shipment of Hawaiian produce. Once very abundant
in 1948, D. longicaudata accounted for only 30% of
total fruit fly parasitization in 1979 and 1985 (Wong &
Ramadan, 1987).
Diachasmimorpha longicaudata is an obligate
endoparasitoid of B. dorsalis larvae. A female lays her
eggs inside fruit fly larvae where they complete development
(Greany et al., 1976). Adult parasitoids emerge
from fruit fly pupae usually a few days after emergence
of adult flies from unparasitized pupae. When hosts
are scarce, it is not uncommon for a female to oviposit
more than 1 egg in a host larva (Lawrence et al., 1978).
Nonetheless, D. longicaudata being solitary, only one
individual from each pupa will complete development
to adult.
From initial field collections of fruit fly pupae in the
islands of Oahu, Maui, and Hawaii, a laboratory colony
of D. longicaudata was started in 1981. Subsequently,
a mass-rearing procedure was developed using larvae
of B. dorsalis as propagation hosts (Wong & Ramadan,
1992). Currently, D. longicaudata is one of six species
of fruit fly parasitoids reared in this laboratory which
produces more than a million wasps each week (Wong
& Ramadan, 1992).
D. longicaudata is commonly used in laboratory
and field assays because it can be produced easily in
large numbers (Wong & Ramadan, 1992). Notwithstanding,
efforts to suppress resident populations of
B. dorsalis in guavas through augmentative releases
were unsuccessful on the island of Kauai, Hawaii
GR: 201003406, Pips nr. 133525 BIO2KAP *133525* ento1508.tex; 13/05/1997; 12:55; v.7; p.1
214
(M.F. Purcell, J.C. Herr, R.H. Messing & T.T.Y. Wong,
unpubl.). Despite releases of 6–800 000 parasitoids
during the first year of the test, parasitization of B. dorsalis
in common guava, Psidium guajava L. hardly
exceeded 6%. However, it is not known whether conditions
during shipment of parasitized B. dorsalis pupae
(Purcell et al., 1994) or errant behavior of adult parasitoids
as they emerged and dispersed from release sites
(Messing et al., 1994) may have affected the efficacy
of D. longicaudata. Recently, in a study on interspecific
competition among 3 parasitoids of B. dorsalis,
we observed that females of D. longicaudata were
less responsive in parasitizing fruit fly larvae infesting
papayas (Bautista & Harris, unpubl.). Again, the
reason why is not understood.
We were curious as to whether insectary rearing
may have modified the parasitization behavior of
D. longicaudata. Therefore, choice tests were undertaken
in the laboratory to compare the host seeking
and oviposition behavior of female parasitoids between
fruit fly larvae that developed in C. papaya and those
that developed on wheat diet.
Materials and methods
Rearing of fruit flies for assays. Approximately 1000
B. dorsalis eggs (18 to 24 h old), obtained from
insectary-colonized fruit flies (Tanaka et al., 1969;
Vargas, 1989), were inoculated in half-ripe whole
C. papaya L. var. ‘Solo’ (weight range = 430–488 g
per fruit) or seeded on 235 g wheat diet. Each of these
rearing media was placed in 21 cm-diameter plastic
containers with mesh screen lids. Five to 6 days later,
following development of fruit fly larvae to 3rd instars
(Wong & Ramadan, 1992), fruit fly larvae were teased
out from deteriorated papaya with a pair of forceps
then collected in a petri dish with tap water. In the
case of the wheat diet, fruit fly larvae were screened
from the wheat substrate with a mesh sieve (1 mm2)
then emptied into another dish with tap water. Fruit fly
larvae were taken at random from each petri dish for
subsequent assays.
Experimental procedure. A modified stinging (= oviposition)
unit developed and described by Wong &
Ramadan (1992) was used in all the assays. A pair of
stinging units, which contained fruit fly larvae, were
exposed concurrently to 25 females of D. longicaudata
(5 to 6-d-old after emergence) inside a cubical cage
(26 26 26 cm). One of the stinging units contained
300 larvae reared in papaya while the other stinging
unit contained 300 larvae reared on wheat diet. During
the tests, adult parasitoids were fed with spun honey
(Sioux Honey, Sioux City, IA) and agar (source of
water).
Fruit fly larvae were not exposed naked to parasitoids
but were mixed with wheat diet substrate before
packing them in the stinging unit (Wong & Ramadan,
1992). In our tests, besides wheat diet, we likewise
utilized pureed papaya as a substrate. Both substrates
were used merely for purposes of confirming whether
odor stimuli other than those that may be associated
with the treatment larvae would influence the choice
made by the female parasitoids. Wheat millfeed (Armstrong,
B.C. Canada), a bulking material routinely used
in B. dorsalis larval diet formulation, was mixed with
pureed papaya or wheat diet substrate in equal parts
(by weight) to make mixture drier. Otherwise, female
parasitoids would shy away from the wet surface of the
stinging unit (Wong & Ramadan, 1992).
All assays were conducted under laboratory conditions
with mean ambient low and high temperatures
of 23  0:3 
C and 24  0:2
C, respectively, relative
humidity of 61:5  0:8%, and L10:D14 photoperiod.
Each test was replicated 12 times. Fresh cohorts of
naive D. longicaudata females (= no prior oviposition
experience) were used in each replication.
Test 1. Fruit fly larvae reared in papaya (Pa) or wheat
diet (Wd) were exposed to parasitoids in pureed papaya
substrate (Pus) or wheat diet substrate (Wds), respectively.
Treatments were subsequently referred to as
(Pa-Pus)1 and (Wd-Wds)1, respectively. The numerical
subscript in each treatment indicates the test number.
One half hour after initial exposure of (Pa-Pus)1
and (Wd-Wds)1, and at hourly intervals for a total
exposure time of 6 h, the number of parasitoids on
each stinging unit that exhibited typical host seeking
behavior, i.e., intense antennation on surface of stinging
unit, extension of ovipositor, and insertion of ovipositor
accompanied by pumping movements, were
recorded. The number of females observed on each
stinging unit per unit time was expressed in percentage
based on the original number of females assayed in
each cage.
At the end of the 6 h period (total exposure time),
the pair of stinging units were retrieved from the cage,
then 30 larvae were sampled at random from each stinging
unit. Fruit fly larvae were dissected individually
under a stereo microscope for presence of parasitoid
eggs. Percentage parasitization (pooled counts of paraento1508.tex;
13/05/1997; 12:55; v.7; p.2
215
sitized fruit fly larvae which contained 1 and 2 or more
parasitoid eggs) was computed by dividing the number
parasitized by total number dissected.
The remainder of fruit fly larvae from each stinging
unit was placed in separate holding cups (11 cmdiameter)
provisioned with vermiculite (W. R. Grace,
Cambridge, MA) for fruit fly pupation. After 9–10 d
fruit fly pupae were sifted with a mesh screen (1 mm2).
A cohort of 200 pupae was sampled and then placed
in emergence cups with mesh-screen covers until eclosion
of parasitoids. Pooled counts of emerged parasitoids
and dead parasitoid cadavers in uneclosed pupae
were recorded. Percent yields of parasitoid progeny in
each treatment was expressed as a ratio of total number
of parasitoids that developed per 200 pupae sampled.
Test 2. The same variables were generated according
to procedure described in preceding test except that
fruit fly larvae reared in Pa or Wd were both exposed
to parasitoids in -Wds substrate only. Treatments were
subsequently referred to as (Pa-Wds)2 and (Wd-Wds)2.
Test 3. Fruit fly larvae reared in Pa and Wd were both
exposed to parasitoids in -Pussubstrate only. As in Test
1, similar procedure was followed in the processing
of samples and data collection. Treatments were subsequently
referred to as (Pa-Pus)3 and (Wd-Pus)3.
Data analysis. Data on proportion of responding
D. longicaudata females, rate of parasitization, and
percentage parasitoid progeny yield were compared
between paired treatments by Student’s t-test at P =
0:05. Percentages were transformed to arcsine p
proportion
before analyses. Untransformed means (
SEM) are used in presentation of results.
Results
Test 1. The overall mean percentage of female parasitoids
that responded to fruit fly larvae following a
total exposure time of 6 h was 35% higher in (PaPus)

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

บทคัดย่อDiachasmimorpha longicaudata(Ashmead) ได้ถูกผลิตในห้องปฏิบัติการ > 160 รุ่นบนตัวอ่อนโอเรียนเต็ลผลไม้แมลง Bactrocera dorsalis (Hendel), โฮสต์แพร่กระจายขึ้นเป็นประจำในข้าวสาลีกึ่งสังเคราะห์อาหารกำหนด ทดสอบทางเลือกที่ใช้แก้ไข stinging หน่วยได้ดำเนินการในห้องปฏิบัติการตรวจสอบว่าแม่ insectary ได้เปลี่ยนโฮสต์กำลังและ oviposition ลักษณะการทำงานของหญิง parasitoids ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าว่า ตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ที่พัฒนาในมะละกอ เพียง L. มะละกอ Carica 'โซ' มีน้อยต้องการสำหรับ ovipositionกว่าตัวอ่อนของแมลงวันผลไม้ ที่พัฒนาบนข้าวสาลีอาหารเมื่อทั้งสองได้สัมผัสพร้อมกับขำน่า D. longicaudataหญิง (=ฉันไม่ มีประสบการณ์ก่อนหน้านี้ oviposition) พื้นผิว (pureed มะละกอหรือข้าวสาลีอาหาร) ซึ่งรักษาตัวอ่อนก็สัมผัสกับ parasitoids ไม่ส่งผลกระทบต่อความ oviposition ของ longicaudata D. gravid สำหรับตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ผลิตภัณฑ์อาหารข้าวสาลี การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าความเป็นไปได้ว่า การเพาะเลี้ยงในระบบ insectary อาจมีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม parasitization D. longicaudata เพศหญิงแนะนำDiachasmimorpha longicaudata (Ashmead) การ [= Opiuslongicaudatus Ashmead], braconid parasitoidของแมลงวันผลไม้ tephritid ถูกนำเข้าไปในฮาวายระหว่าง 1947 และ 1952 subsequent to การค้นพบและก่อตั้งแมลงผลไม้โอเรียนเต็ล Bactrocera(= Dacus) dorsalis (Hendel) (Zwaluwenberg, 1947Clausen et al., 1965) พยายามเริ่มดำเนินเพื่อขัดขวางการเน่าเสียของผลไม้และผักจากผลไม้บินรบกวน และลดความเสี่ยงของแมลงวันผลไม้บทนำไปยังทวีปสหรัฐอเมริกาผ่านจัดส่งของฮาวายผลิต เมื่ออุดมสมบูรณ์มากในค.ศ. 1948, D. longicaudata คิดเป็นเพียง 30% ของแมลงวันผลไม้รวม parasitization ในปีค.ศ. 1979 และ 1985 (วงศ์และเดือนรอมฎอน 1987)Diachasmimorpha longicaudata จะเป็น obligateendoparasitoid ของตัวอ่อนเกิด dorsalis หญิงวางเธอไข่ภายในตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ที่พวกเขาทำการพัฒนา(Greany et al., 1976) เกิด parasitoids ผู้ใหญ่จากแมลงวันผลไม้ pupae ปกติกี่วันหลังเกิดของแมลงวันที่ผู้ใหญ่จาก unparasitized pupae เมื่อโฮสต์ไม่ขาดแคลน ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับหญิงกับ ovipositไข่มากกว่า 1 ในหนอนโฮสต์ (Lawrence et al., 1978)กระนั้น longicaudata D. เป็นปัจเจก เฉพาะหนึ่งจากดักแด้แต่ละบุคคลจะทำการพัฒนากับผู้ใหญ่จากชุดเริ่มต้นฟิลด์ pupae แมลงวันผลไม้ในการเกาะอัวฮู อุย และ ฮาวาย อาณานิคมห้องปฏิบัติของ D. longicaudata มีการเริ่มต้นในปี 1981 ในเวลาต่อมาขั้นตอนการเพาะเลี้ยงโดยรวมได้รับการพัฒนาโดยใช้ตัวอ่อนของ dorsalis เกิดเป็นโฮสต์แพร่กระจาย (วงศ์และเดือนรอมฎอน1992) ปัจจุบัน D. longicaudata มีหกชนิดหนึ่งของแมลงวันผลไม้ parasitoids ผลิตภัณฑ์ในห้องปฏิบัติการนี้ที่ผลิตสัปดาห์ละ wasps กว่าล้าน (วงศ์และเดือนรอมฎอน 1992)D. longicaudata โดยทั่วไปใช้ในห้องปฏิบัติการและฟิลด์ assays เนื่องจากมันสามารถผลิตได้ในตัวเลขขนาดใหญ่ (วงและเดือนรอมฎอน 1992) อย่างไรก็ตามความพยายามที่จะปราบปรามกลุ่มประชากรที่มีถิ่นที่อยู่ของDorsalis เกิดใน guavas ผ่านรุ่น augmentativeบนเกาะเกาะ ฮาวายประสบความสำเร็จGR: 201003406, Pips nr 133525 BIO2KAP * 133525 * ento1508.tex 13/05/1997 12:55 v.7 p.1214(M.F. กเพอร์เซลล์ J.C. Herr, R.H. Messing และ วงศ์ T.T.Y.unpubl) แม้ มีรุ่น parasitoids 6-800 000ในระหว่างปีแรกของการทดสอบ parasitization dorsalis เกิดในฝรั่งทั่วไป Psidium guajava L. แทบเกิน 6% อย่างไรก็ตาม ไม่ทราบว่าเงื่อนไขในระหว่างการจัดส่งเกิด dorsalis parasitized pupae(กเพอร์เซลล์ et al., 1994) หรือลักษณะการทำงานของผู้ใหญ่ parasitoids พเนจรพวกเขาปรากฏขึ้น และออกจากไซต์ย่อย(Messing et al., 1994) อาจมีผลต่อประสิทธิภาพของ D. longicaudata เมื่อเร็ว ๆ นี้ ในการศึกษา interspecificแข่งขันระหว่าง 3 parasitoids dorsalis เกิดเราสังเกตว่า หญิงของ D. longicaudata มีตอบสนองน้อยในตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ infesting parasitizingpapayas (Bautista และแฮร์ริส unpubl) อีกครั้ง การเหตุผลว่าทำไมจึงไม่เป็นที่เข้าใจเราก็อยากรู้อยากเห็นเป็นไปว่าแม่ insectaryอาจมีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม parasitizationD. longicaudata ดังนั้น ทางเลือกทดสอบได้ดำเนินในห้องปฏิบัติการเพื่อเปรียบเทียบหาโฮสต์และ oviposition ลักษณะการทำงานของ parasitoids หญิงระหว่างตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ที่พัฒนาในมะละกอ C. และผู้ที่พัฒนาบนข้าวสาลีอาหารวัสดุและวิธีการแม่ของแมลงวันผลไม้สำหรับ assays ประมาณ 1000ไข่เกิด dorsalis (18-24 h เก่า), ได้จากแมลงวันผลไม้ insectary ยึดครอง (ทานากะ et al., 1969Vargas, 1989) มี inoculated ทั้งหมดครึ่งสุกค.มะละกอ L. เพียง 'โซ' (น้ำหนักช่วง = 430 – 488 gต่อผลไม้) หรือ seeded บนอาหารข้าวสาลี 235 g แต่ละเหล่านี้แม่สื่อถูกวางใน 21 ซม.เส้นผ่าศูนย์กลางพลาสติกภาชนะบรรจุ มีฝาจอตาข่าย ห้าวันที่ 6 หลังต่อการพัฒนาของตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ instars 3(วงศ์และเดือนรอมฎอน 1992), ตัวอ่อนของแมลงวันผลไม้ได้ teasedออกจากรูปมะละกอกับคู่ของคีมแล้ว เก็บไว้ในจานเพาะเชื้อกับน้ำประปา ในกรณีของข้าวสาลีอาหาร แมลงวันผลไม้ตัวอ่อนถูกฉายจากพื้นผิวของข้าวสาลีด้วยตะแกรงตาข่าย (1 มม 2 ได้ภาย)ว่างเปล่าเป็นจานอื่นด้วยน้ำประปาแล้ว แมลงวันผลไม้ตัวอ่อนที่ได้มาสุ่มจากแต่ละจานเพาะเชื้อสำหรับassays ต่อมาขั้นตอนทดลอง การปรับเปลี่ยน stinging (= oviposition)หน่วยพัฒนา และทางวงและเดือนรอมฎอน (1992) ถูกใช้ใน assays ทั้งหมด คู่ของหน่วย stinging ซึ่งประกอบด้วยตัวอ่อนของแมลงวันผลไม้ ถูกพร้อมสัมผัสกับหญิง 25 ของ D. longicaudata(5 ถึง 6 d-อายุหลังเกิด) ภายในกรง cubical(26 26 26 cm) หน่วย stinging อยู่อย่างใดอย่างหนึ่งตัวอ่อน 300 ผลิตภัณฑ์มะละกอในขณะอื่น ๆ stingingหน่วยอยู่ 300 ตัวอ่อนผลิตภัณฑ์ในข้าวสาลีอาหาร ในระหว่างการทดสอบ parasitoids ผู้ใหญ่ถูกเลี้ยง ด้วยน้ำผึ้งปั่น(ได้แก่น้ำผึ้ง เมืองได้แก่ IA) และ agar (แหล่งที่มาของน้ำ)ตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ไม่ถูกสัมผัสเปลือยเพื่อ parasitoidsแต่ถูกผสมกับข้าวสาลีพื้นผิวอาหารก่อนบรรจุได้ในหน่วย stinging (วงศ์และเดือนรอมฎอน1992) . ในการทดสอบของเรา ข้าวสาลีอาหาร นอกเหนือจากเราในทำนองเดียวกันใช้มะละกอ pureed เป็นพื้นผิว พื้นผิวทั้งสองใช้เพียงเพื่อการยืนยันว่ากลิ่นสิ่งเร้าอื่น ๆ ที่อาจเกี่ยวข้องกับการรักษา ตัวอ่อนจะมีอิทธิพลต่อการเลือกทำ โดย parasitoids หญิง Millfeed ข้าวสาลี (อาร์มสตรองบีแคนาดา), วัสดุ bulking ที่ใช้เป็นประจำในการกำหนดอาหาร larval dorsalis เกิด ถูกผสมกับpureed มะละกอหรือข้าวสาลีอาหารพื้นผิวในส่วนที่เท่ากัน(โดยน้ำหนัก) เพื่อให้ส่วนผสมแห้ง อื่น ๆ หญิงparasitoids จะอายจากผิวเปียกหน่วย stinging (วงศ์และเดือนรอมฎอน 1992)Assays ทั้งหมดได้ดำเนินการภายใต้สภาพห้องปฏิบัติการด้วยหมายถึงล้อมรอบต่ำ และสูงอุณหภูมิของ 23 0:3C และ 24 0:2C ตาม ลำดับ ญาติความชื้นของ 61:5 0:8% และ L10:D14 ชั่วโมงทดสอบแต่ละถูกจำลองแบบ 12 ครั้ง Cohorts สดของขำน่า D. longicaudata หญิง (= oviposition ไม่ทราบประสบการณ์) ใช้ในการจำลองแต่ละแบบทดสอบ 1 ตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ผลิตภัณฑ์มะละกอ (Pa) หรือข้าวสาลีอาหาร (Wd) ได้สัมผัสกับ parasitoids ในมะละกอ pureedพื้นผิว (หนองใน) หรือข้าวสาลีอาหารพื้นผิว (Wds), ตามลำดับรักษาได้ในเวลาต่อมาเรียกว่า(Pa-หนองใน) 1 และ (Wd-Wds) 1 ตามลำดับ ที่เป็นตัวเลขตัวห้อยในแต่ละทรีทเม้นต์บ่งชี้หมายเลขการทดสอบหนึ่งชั่วโมงครึ่งหลังจากสัมผัสแรกของ (Pa-หนองใน) 1และ (Wd-Wds) 1 และ ในช่วงเวลาต่อชั่วโมงสำหรับเวลาแสง 6 h จำนวน parasitoids บนแต่ละหน่วย stinging ที่จัดแสดงโดยทั่วไปจัดหาลักษณะการทำงาน เช่น รุนแรง antennation บนพื้นผิวของ stingingหน่วย ขยาย ovipositor และแทรก ovipositorพร้อมกับย้ายปั๊ม ถูกบันทึก หมายเลขของฉันที่สังเกตในแต่ละหน่วย stinging ต่อหน่วยเวลาที่ระบุในหน่วยเปอร์เซ็นต์ตามจำนวนเดิมของหญิง assayed ในแต่ละกรงเมื่อสิ้นสุดระยะ 6 h (เวลารวมแสง),คู่ของ stinging หน่วยถูกเรียกใช้จากกรงแล้ว ตัวอ่อน 30 ได้ตัวอย่างที่สุ่มจากแต่ละ stingingหน่วยการ ตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ได้ dissected แต่ละภายใต้กล้องจุลทรรศน์สเตอริโอสำหรับสถานะของ parasitoidไข่ Parasitization เปอร์เซ็นต์ (รวมนับของ paraento1508.tex13/05/1997 12:55 v.7 p.2215ตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ sitized ซึ่งประกอบด้วย 1 และ 2 หรือมากกว่าไข่ parasitoid) ถูกคำนวณ โดยการหารจำนวนparasitized โดยจำนวน dissectedส่วนเหลือของผลไม้บินตัวอ่อนจาก stingingหน่วยถูกวางในถ้วยถือแยกต่างหาก (11 cmdiameter)เตรียมใช้งาน vermiculite (W. R. เกรซเคมบริดจ์ MA) สำหรับแมลงวันผลไม้ pupation หลัง 9-10 dแมลงวันผลไม้ pupae มี sifted จอตาข่าย (1 มม 2 ได้ภาย)Cohort ของ 200 pupae ตัวอย่าง และวางลงในถ้วยเกิดขึ้นกับหน้าจอตาข่ายครอบคลุมจนถึง eclosionของ parasitoids จำนวนรวมของ parasitoids ออกมาและ cadavers parasitoid ตายใน uneclosed pupaeได้รับการบันทึก ทำให้เปอร์เซ็นต์ของลูกหลานที่ parasitoid ในทรีตเมนท์ที่แสดงเป็นอัตราส่วนของจำนวนของ parasitoids ที่พัฒนาต่อ pupae 200 ตัวอย่างทดสอบ 2 ตัวแปรเดียวที่สร้างขึ้นตามกระบวนงานที่อธิบายไว้ในก่อนหน้าทดสอบยกเว้นว่าตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ผลิตภัณฑ์ในป่า หรือ Wd ได้ทั้งสัมผัสการ parasitoids ในพื้นผิว - Wds รักษาได้ต่อมาเรียกว่า (Pa-Wds) 2 และ (Wd-Wds) 2ทดสอบ 3 ตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ผลิตภัณฑ์ในป่าและ Wd อย่างดีสัมผัสกับ parasitoids ใน - Pussubstrate เท่านั้น ในการทดสอบ1 ถูกตามในการประมวลผลขั้นตอนที่คล้ายกันของคอลเลกชันตัวอย่างและข้อมูล รักษาได้ในเวลาต่อมาเรียกว่า (Pa-หนองใน) 3 และ (Wd-หนองใน) 3การวิเคราะห์ข้อมูล ข้อมูลสัดส่วนของการตอบสนองD. longicaudata หญิง อัตราของ parasitization และparasitoid เปอร์เซ็นต์ผลผลิตลูกหลานได้เปรียบเทียบระหว่างการรักษาจัดเป็นคู่ด้วยการทดสอบ t ของนักเรียนที่ P =0:05. เปอร์เซ็นต์ถูกแปลงไป arcsine pสัดส่วนก่อนที่จะวิเคราะห์ (หมายถึง untransformedSEM) ใช้ในการนำเสนอผลการผลลัพธ์ทดสอบ 1 โดยรวมหมายถึง เปอร์เซ็นต์ของหญิง parasitoidsที่ตอบสนองกับตัวอ่อนของแมลงวันผลไม้ต่อไปนี้เป็นเวลาเปิดรับแสงรวม 6 h มีสูงกว่า (PaPus) 35%

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

บทคัดย่อ
Diachasmimorpha longicaudata (Ashmead) ได้รับการผลิตในห้องปฏิบัติการสำหรับ> 160
รุ่นในตัวอ่อนของแมลงวันผลไม้โอเรียนเต็ล, Bactrocera dorsalis (Hendel)
เจ้าภาพการขยายพันธุ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำในข้าวสาลีกึ่งสังเคราะห์สูตรอาหาร การทดสอบทางเลือกโดยใช้หน่วยแสบปรับเปลี่ยนได้ดำเนินการในห้องปฏิบัติการเพื่อตรวจสอบว่าการเลี้ยง insectary ได้เปลี่ยนแปลงแสวงหาโฮสต์และพฤติกรรมการวางไข่ของแตนเบียนเพศหญิง
ผลการศึกษาพบว่าตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ที่ได้รับการพัฒนาในมะละกอมะละกอ Carica L. var
'เดี่ยว'
ถูกที่ต้องการน้อยลงสำหรับการวางไข่กว่าแมลงวันผลไม้ตัวอ่อนที่พัฒนาในอาหารข้าวสาลีเมื่อทั้งสองได้สัมผัสพร้อมที่จะไร้เดียงสาD. longicaudata
หญิง (หญิง = ไม่มีประสบการณ์วางไข่ก่อน) พื้นผิว (pureed มะละกอหรืออาหารข้าวสาลี)
ซึ่งตัวอ่อนรักษาได้สัมผัสกับตัวเบียนไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการตั้งค่าการวางไข่ของครรภ์longicaudata
ดีสำหรับผลไม้อาหารเลี้ยงตัวอ่อนข้าวสาลีบิน การศึกษาของเราแสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ว่าการเลี้ยงในระบบ insectary อาจมีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของหญิง parasitization D. longicaudata. บทนำDiachasmimorpha longicaudata (Ashmead) [= Opius longicaudatus Ashmead] เป็นเบียน braconid ของแมลงวัน tephritid ผลไม้ถูกนำเข้าสู่ฮาวายระหว่าง1947 และ 1952 ภายหลังจากการค้นพบและการจัดตั้งของแมลงวันผลไม้โอเรียนเต็ล, Bactrocera (= Dacus) dorsalis (Hendel) (Zwaluwenberg 1947;. เซน, et al, 1965) นี้ความพยายามครั้งแรกได้ดำเนินการหลักในการยับยั้งการเน่าเสียของผลไม้และผักจากผลไม้แมลงวันรบกวนและลดความเสี่ยงของการบินผลไม้ที่แนะนำให้ทวีปยุโรปสหรัฐอเมริกาผ่านการจัดส่งของการผลิตฮาวาย เมื่อชุกชุมมากในปี 1948, D. longicaudata คิดเป็นเพียง 30% ของผลไม้รวมparasitization บินในปี 1979 และ 1985 (วงศ์และเดือนรอมฎอน1987). Diachasmimorpha longicaudata เป็นหนี้บุญคุณendoparasitoid ของตัวอ่อน dorsalis บี หญิงวางเธอไข่ภายในตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ที่พวกเขาพัฒนาสมบูรณ์(Greany et al., 1976) เบียนผู้ใหญ่โผล่ออกมาจากผลไม้บินดักแด้มักจะไม่กี่วันหลังจากการเกิดขึ้นของผู้ใหญ่unparasitized บินจากดักแด้ เมื่อเจ้าภาพจะหายากก็ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกสำหรับหญิง oviposit มากกว่า 1 ไข่ตัวอ่อนในโฮสต์ (อเรนซ์ et al., 1978). อย่างไรก็ตาม, D. longicaudata ถูกโดดเดี่ยวเพียงหนึ่งบุคคลจากดักแด้แต่ละคนจะดำเนินการพัฒนาผู้ใหญ่. จากคอลเลกชันสนามแรกของแมลงวันผลไม้ดักแด้ในเกาะโออาฮู, เมาและฮาวายเป็นอาณานิคมของห้องปฏิบัติการของD. longicaudata เริ่มต้นในปี 1981 ต่อจากนั้นเป็นขั้นตอนที่มวลเลี้ยงได้รับการพัฒนาโดยใช้ตัวอ่อนของdorsalis บีในฐานะเจ้าภาพการขยายพันธุ์ (วงศ์และเดือนรอมฎอน1992) ปัจจุบัน D. longicaudata เป็นหนึ่งในหกสายพันธุ์ของตัวเบียนแมลงวันผลไม้เลี้ยงในห้องปฏิบัติการซึ่งผลิตมากกว่าล้านตัวต่อในแต่ละสัปดาห์(วงศ์และเดือนรอมฎอน 1992). D. longicaudata เป็นที่นิยมใช้ในห้องปฏิบัติการและการตรวจสนามเพราะมันสามารถผลิตได้อย่างง่ายดายในจำนวนมาก(วงศ์และเดือนรอมฎอน 1992) แม้จะมีความพยายามที่จะปราบปรามประชากรที่อาศัยอยู่ในบี dorsalis ในฝรั่งผ่านรุ่นซึ่งเพิ่มขึ้นไม่ประสบความสำเร็จบนเกาะKauai, Hawaii GR: 201003406, Pips ถิ่น 133,525 BIO2KAP * * * * * * * * 133525 ento1508.tex; 13/05/1997; 00:55; v.7; p.1 214 (MF เพอร์เซลล์ JC Herr อาร์เอชยุ่งและ TTY วงศ์unpubl.) แม้จะมีข่าวของ 6-800 000 เบียนในช่วงปีแรกของการทดสอบของparasitization dorsalis บีในฝรั่งทั่วไปฝรั่งลิตรแทบจะไม่เกิน6% แต่ก็ไม่เป็นที่รู้จักไม่ว่าจะเป็นเงื่อนไขในระหว่างการขนส่งของ B. dorsalis เบียนดักแด้ (เพอร์เซลล์ et al., 1994) หรือพฤติกรรมที่กระทำผิดของตัวเบียนผู้ใหญ่ที่พวกเขาเกิดและแพร่ระบาดจากเว็บไซต์ปล่อย(ล้อเล่น et al., 1994) อาจจะได้รับผลกระทบ การรับรู้ความสามารถของD. longicaudata เมื่อเร็ว ๆ นี้ในการศึกษาใน interspecific การแข่งขันระหว่าง 3 เบียนของ dorsalis บีเราพบว่าผู้หญิงของD. longicaudata มีการตอบสนองน้อยลงในparasitizing ผลไม้แมลงวันตัวอ่อนประดับมะละกอ(Bautista และแฮร์ริส unpubl.) อีกครั้งเหตุผลที่ว่าทำไมไม่เข้าใจ. เรามีความอยากรู้อยากเห็นเป็นไปได้ว่าการเลี้ยง insectary อาจมีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของ parasitization ดี longicaudata ดังนั้นการทดสอบทางเลือกที่กำลังดำเนินการในห้องปฏิบัติการเพื่อเปรียบเทียบโฮสต์ที่กำลังมองหาและพฤติกรรมการวางไข่ของแตนเบียนเพศหญิงระหว่างตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ที่ได้รับการพัฒนาในมะละกอซีและผู้ที่ได้รับการพัฒนาในอาหารข้าวสาลี. วัสดุและวิธีการอบรมเลี้ยงดูของแมลงวันผลไม้สำหรับการตรวจ ประมาณ 1000 บี ไข่ dorsalis (18-24 ชั่วโมงเก่า) ที่ได้รับจากinsectary-อาณานิคมแมลงวันผลไม้ (ทานากะ, et al, 1969;. วาร์กัส, 1989) ถูกเชื้อในช่วงครึ่งสุกทั้งซี มะละกอ L. var 'เดี่ยว' (ช่วงน้ำหนัก = 430-488 กรัมต่อผล) หรือเมล็ดใน 235 กรัมอาหารข้าวสาลี แต่ละเหล่านี้สื่อที่เลี้ยงอยู่ใน 21 ซม. เส้นผ่าศูนย์กลางพลาสติกภาชนะที่มีฝาปิดหน้าจอตาข่าย ห้าถึง 6 วันต่อมาต่อไปนี้การพัฒนาของตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ไป3 วัย(วงศ์และเดือนรอมฎอน 1992) หนอนแมลงวันผลไม้ที่ถูกแกล้งจากมะละกอเสื่อมโทรมกับคู่ของคีมเก็บรวบรวมแล้วในจานเพาะเชื้อกับน้ำประปา ในกรณีของการรับประทานอาหารข้าวสาลีผลไม้แมลงวันตัวอ่อนที่ได้รับการคัดเลือกจากพื้นผิวข้าวสาลีที่มีตะแกรงตาข่าย(1 mm2) อบแล้วลงในจานกับน้ำประปาอีก ผลไม้แมลงวันตัวอ่อนที่ถูกนำมาโดยการสุ่มจากแต่ละจาน Petri สำหรับการวิเคราะห์ที่ตามมา. ขั้นตอนการทดลอง แสบปรับเปลี่ยน (= วางไข่) หน่วยพัฒนาและอธิบายโดยวงศ์และเดือนรอมฎอน (1992) ถูกนำมาใช้ในการตรวจทั้งหมด คู่ของหน่วยกัดซึ่งประกอบด้วยผลไม้หนอนแมลงวันได้สัมผัสพร้อมกันถึง25 หญิง D. longicaudata (5-6-d เก่าหลังจากที่เกิดขึ้น) ภายในกรงสามมิติ(26 26 26 เซนติเมตร) หนึ่งในหน่วยงานที่กัดมี300 ตัวอ่อนที่เลี้ยงในมะละกอในขณะที่กัดอื่น ๆหน่วยที่มีอยู่ 300 ตัวอ่อนที่เลี้ยงในอาหารข้าวสาลี ในระหว่างการทดสอบเบียนผู้ใหญ่ได้รับการเลี้ยงดูด้วยน้ำผึ้งปั่น(ซูฮันนี่, ซูซิตี, ไอโอวา) และวุ้น (แหล่งที่มาของน้ำ). ผลไม้หนอนแมลงวันไม่ได้สัมผัสเปลือยเบียนแต่ถูกผสมกับสารตั้งต้นอาหารข้าวสาลีก่อนที่จะบรรจุไว้ในที่กัดหน่วย (วงศ์และเดือนรอมฎอน1992) ในการทดสอบของเรานอกเหนือจากการรับประทานอาหารข้าวสาลีเราเช่นเดียวกันใช้มะละกอ pureed เป็นสารตั้งต้น พื้นผิวทั้งสองถูกนำมาใช้เพียงเพื่อวัตถุประสงค์ในการยืนยันว่าสิ่งเร้ากลิ่นอื่นนอกเหนือจากที่อาจจะเกี่ยวข้องกับการรักษาตัวอ่อนจะมีผลต่อการเลือกทำโดยเบียนเพศหญิง ข้าวสาลี millfeed (อาร์มสตรอง, BC Canada) ซึ่งเป็นวัสดุที่ใช้ในการเปรียบเทียบเป็นประจำในB. dorsalis สูตรอาหารตัวอ่อนได้รับการผสมกับมะละกอpureed หรือพื้นผิวอาหารข้าวสาลีในส่วนเท่า ๆ กัน(โดยน้ำหนัก) เพื่อให้ส่วนผสมแห้ง มิฉะนั้นหญิงเบียนจะอายห่างจากพื้นผิวที่เปียกของหน่วยกัด(วงศ์และเดือนรอมฎอน 1992). การวิเคราะห์ทั้งหมดถูกดำเนินการภายใต้เงื่อนไขการทดลองมีค่าเฉลี่ยรอบอุณหภูมิต่ำและสูง23? 0: 3 C และ 24? 0: 2? C ตามลำดับเมื่อเทียบความชื้น61: 5? 0: 8% และ L10. D14 แสงแต่ละจำลองแบบทดสอบ12 ครั้ง ผองสดของไร้เดียงสา D. longicaudata หญิง (= ไม่มีวางไข่ก่อนประสบการณ์) ถูกนำมาใช้ในการจำลองแบบแต่ละ. ทดสอบ 1. หนอนแมลงวันผลไม้เลี้ยงในมะละกอ (PA) หรือข้าวสาลีอาหาร(Wd) ได้สัมผัสกับตัวเบียนในมะละกอ pureed พื้นผิว (หนอง) หรือพื้นผิวอาหารข้าวสาลี (Wds) ตามลำดับ. การรักษาต่อมาถูกเรียกว่า(Pa-หนอง) และ 1 (WD-Wds) 1 ตามลำดับ เลขห้อยในการรักษาแต่ละระบุจำนวนการทดสอบ. ชั่วโมงครึ่งหนึ่งหลังจากได้รับการเริ่มต้นของ (Pa-หนอง) 1 และ (WD-Wds) ที่ 1 และในช่วงเวลาชั่วโมงรวมเวลาการเปิดรับ6 ชั่วโมงจำนวนเบียนบนแต่ละหน่วยกัดที่แสดงโฮสต์ทั่วไปที่กำลังมองหาพฤติกรรมเช่น antennation รุนแรงบนพื้นผิวของกัดหน่วยการขยายตัวของอวัยวะวางไข่และการแทรกของอวัยวะวางไข่พร้อมกับการเคลื่อนไหวของการสูบน้ำที่ถูกบันทึกไว้ จำนวนของผู้หญิงที่สังเกตในแต่ละหน่วยที่กัดต่อหน่วยเวลาได้แสดงออกในอัตราร้อยละขึ้นอยู่กับจำนวนเดิมของหญิงassayed ในแต่ละกรง. ในตอนท้ายของระยะเวลาชั่วโมง 6 (เวลาเปิดรับทั้งหมด) ที่คู่ของหน่วยแสบที่ถูกดึงมาจากกรงแล้ว 30 ตัวอ่อนได้รับตัวอย่างที่สุ่มจากแต่ละแสบหน่วย ผลไม้แมลงวันตัวอ่อนถูกชำแหละเป็นรายบุคคลภายใต้กล้องจุลทรรศน์สเตอริโอการปรากฏตัวของแมลงเบียนไข่ parasitization เป็นร้อยละ (นับรวบรวมของ paraento1508.tex; 13/05/1997; 00:55; v.7; p.2 215 ผลไม้ sitized หนอนแมลงวันที่มี 1 และ 2 หรือมากกว่าไข่เบียน) ได้รับการคำนวณโดยการหารจำนวนเบียนโดย จำนวนชำแหละ. ส่วนที่เหลือของผลไม้แมลงวันตัวอ่อนจากแต่ละแสบหน่วยถูกวางไว้ในถ้วยถือที่แยกต่างหาก (11 cmdiameter) จัดเตรียมกับ vermiculite (WR เกรซเคมบริดจ์) สำหรับผลไม้บิน pupation หลังจากที่ 9-10 งผลไม้บินpupae ถูกร่อนที่มีหน้าจอตาข่าย (1 mm2). การศึกษา 200 pupae ถูกชิมแล้ววางไว้ในถ้วยเกิดขึ้นด้วยตาข่ายหน้าจอครอบคลุมจนถึงeclosion เบียน นับ Pooled เบียนโผล่ออกมาและโจแอนนาเบียนตายในดักแด้uneclosed ถูกบันทึกไว้ อัตราผลตอบแทนร้อยละของลูกหลานเบียนในการรักษาแต่ละคนแสดงเป็นอัตราส่วนของจำนวนรวมของตัวเบียนที่พัฒนาต่อ200 pupae ตัวอย่าง. ทดสอบ 2. ตัวแปรเดียวกันถูกสร้างขึ้นตามขั้นตอนที่อธิบายไว้ในการทดสอบก่อนหน้านี้ยกเว้นว่าแมลงวันผลไม้เลี้ยงตัวอ่อนในป่าหรือWd ทั้งสองสัมผัสเพื่อเบียนในพื้นผิว-Wds เท่านั้น การรักษาที่ได้รับต่อมาเรียกว่า (Pa-Wds) และ 2 (WD-Wds) 2. การทดสอบ 3. ตัวอ่อนแมลงวันผลไม้เลี้ยงในป่าและ Wd ทั้งสองสัมผัสกับตัวเบียนใน-Pussubstrate เท่านั้น ในขณะที่การทดสอบที่ 1 ขั้นตอนที่คล้ายกันคือใช้ในการประมวลผลของตัวอย่างและการเก็บรวบรวมข้อมูล การรักษาต่อมาถูกเรียกว่า (Pa-หนอง) 3 (WD-หนอง) 3. การวิเคราะห์ข้อมูล ข้อมูลเกี่ยวกับสัดส่วนของการตอบสนองดี หญิง longicaudata อัตราการ parasitization และร้อยละผลผลิตลูกหลานเบียนเปรียบเทียบระหว่างการรักษาโดยการจับคู่ของนักศึกษาt-test ที่ P = 00:05 เปอร์เซ็นต์ถูกเปลี่ยนไป arcsine พีสัดส่วนก่อนที่จะวิเคราะห์ วิธี Untransformed (SEM) ที่ใช้ในการนำเสนอผล. ผลทดสอบ 1. ร้อยละค่าเฉลี่ยโดยรวมของแตนเบียนเพศหญิงที่ตอบสนองต่อตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ดังต่อไปนี้เวลาที่ได้รับรวมทั้งสิ้น6 ชั่วโมงเป็น 35% สูงขึ้นใน (Papus)

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

diachasmimorpha นามธรรม longicaudata ( ashmead ) ถูกผลิตในห้องปฏิบัติการสำหรับ > 160 รุ่นต่อหนอนของแมลงวันผลไม้
, และแบคโทรเซรา ( Wasmann ) , การขยายพันธุ์โยธาขึ้นมาตรวจบนอาหารสูตรกึ่งสังเคราะห์ข้าวสาลี
. การเลือกการทดสอบที่ใช้ดัดแปลงแสบหน่วยการทดลองในห้องปฏิบัติการ เพื่อศึกษาว่า
insectary เลี้ยงดูมีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการโฮสต์และวางไข่ของแมลงตัวเมีย ผลการศึกษาพบว่าตัวอ่อนที่พัฒนา
แมลงวันผลไม้ในมะละกอ มะละกอ L . var . ' เดี่ยว ' , ที่ต้องการน้อยลงสำหรับวางไข่
กว่าหนอนแมลงวันผลไม้ที่พัฒนาบนข้าวสาลีอาหารเมื่อทั้งสองได้สัมผัสทั้งไร้เดียงสาดี longicaudata
หญิง ( = เพศหญิงก่อนวางไข่ประสบการณ์ )สารอาหาร ( หม้อ มะละกอ หรือข้าวสาลีอาหาร ) ซึ่งในการเปิดรับ
ตัวอ่อนแมลงไม่มีผลต่อความชอบของ longicaudata สำหรับวางไข่ตั้งครรภ์ d
ข้าวสาลีอาหารเลี้ยงหนอนแมลงวันผลไม้ การศึกษาของเราแสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ที่เลี้ยงในระบบ insectary อาจ
ดัดแปลงทำลายพฤติกรรมของหญิง longicaudata แนะนำ

. .diachasmimorpha longicaudata ( ashmead ) [ = opius
longicaudatus ashmead ] ,
braconid ของแมลงเบียนแมลงวันผลไม้ tephritid , เป็นที่รู้จักในฮาวาย
ระหว่าง 1947 และ 1948 ภายหลังการค้นพบ
และสถานประกอบการของแมลงวันผลไม้ตะวันออก , แบคโทรเซรา
( = dacus ) และ ( Wasmann ) ( zwaluwenberg 1947 ;
เคลาเซิ่น et al . 1965 ) ความพยายามครั้งแรกนี้มีวัตถุประสงค์
เป็นหลักเพื่อยับยั้งการเน่าเสียของผักและผลไม้จาก
รบกวนแมลงวันผลไม้และลดความเสี่ยงของการแนะนำบิน
ผลไม้ไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาผ่าน
การจัดส่งผลิตฮาวาย เมื่อชุกชุมมาก
ในปี 1948 , D . longicaudata คิดเป็นเพียง 30% ของ
รวมแมลงวันผลไม้ทำลายในปี 1979 และปี 1985 ( วง&
รอมฎอน , 1987 ) longicaudata เป็น Obligate

diachasmimorphaendoparasitoid พ. และตัวอ่อน ตัวเมียวางไข่ของเธอ
ภายในผลไม้ หนอนแมลงวันที่สมบูรณ์การพัฒนา
( greany et al . , 1976 ) แมลงผู้ใหญ่โผล่ออกมาจากดักแด้แมลงวันผลไม้
ปกติไม่กี่วันหลังงอก
ผู้ใหญ่บินจาก unparasitized ดักแด้ . เมื่อโยธา
ขาดแคลน มันไม่แปลกสำหรับผู้หญิงที่จะ oviposit
มากกว่า 1 ไข่เป็นหนอน ( Lawrence et al . , 1978 ) .
กระนั้นD . longicaudata อยู่โดดเดี่ยว , เพียงหนึ่ง
บุคคลจากแต่ละดักแด้จะสมบูรณ์พัฒนา

จากสนามถึงผู้ใหญ่ เริ่มต้นคอลเลกชันของดักแด้แมลงวันผลไม้ใน
เกาะ Oahu Maui และฮาวาย , ห้องปฏิบัติการอาณานิคม
D . longicaudata เริ่มต้นในปี 1981 ต่อมา
มวลเลี้ยงดูกระบวนการพัฒนาโดยใช้ตัวอ่อน
B และเป็นการโยธา ( วง&รอมฎอน ,
1992 ) ขณะนี้ , Dlongicaudata เป็นหนึ่งในหกชนิดของแตนเบียนแมลงวันผลไม้ ?

นี้ห้องปฏิบัติการที่ผลิตมากกว่าล้านตัวต่อแต่ละสัปดาห์ ( วง
&รอมฎอน , 1992 ) .
d longicaudata มักใช้ในห้องปฏิบัติการ
และสนาม ) เพราะสามารถผลิตได้อย่างง่ายดายใน
ตัวเลขขนาดใหญ่ ( วง&รอมฎอน , 1992 ) แต่ความพยายามที่จะปราบปรามกลุ่มถิ่น

Bและในฝรั่งผ่านแต่งเติมออก
สําเร็จบนเกาะ Kauai , GR ฮาวาย
: 201003406 จุด 133525 133525 Nr bio2kap * * ento1508.tex ; 13 / 05 / 1997 ; 12:55 ; v.7 ; ป.

( 214 ) เพอร์เซล , J.C . แฮร์ , R.H . ยุ่ง& t.t.y. วงศ์ ,
unpubl . ) แม้จะมีรุ่น 6 – 800 000 ตัวเบียน
ในระหว่างปีแรกของการทดสอบและทำลายของ B .
ในฝรั่งทั่วไปฝรั่งไม่เกิน L .
6 % แต่มันไม่เป็นที่รู้จักไม่ว่าจะเป็นเงื่อนไข
ในระหว่างการจัดส่งของเป็นปรสิตพ. และดักแด้
( เพอร์เซลล์ et al . , 1994 ) หรือพฤติกรรมที่ประพฤติชั่วของผู้ใหญ่เช่นที่พวกเขาเกิดและตัวเบียน
กระจายจากการปล่อยเว็บไซต์
( ล้อเล่น et al . , 1994 ) อาจมีผลกระทบต่อประสิทธิภาพ
D . longicaudata . เมื่อเร็วๆ นี้ ในการศึกษาเกี่ยวกับแมลงในการแข่งขัน interspecific
3 พ.และเราพบว่าเพศหญิง
, d (
longicaudata ตอบสนองน้อยใน parasitizing ผลไม้หนอนแมลงวัน infesting
มะละกอ ( Bautista &แฮร์ริส unpubl . ) อีกเหตุผลที่ไม่เข้าใจ
.
เราสงสัยว่า insectary เลี้ยงดู
อาจจะมีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมทำลาย
d longicaudata . ดังนั้นการทดสอบทางเลือกการทางการศึกษา
ในห้องปฏิบัติการ เพื่อเปรียบเทียบหา
โฮสต์พฤติกรรมการวางไข่และตัวอ่อนของแตนเบียนแมลงวันผลไม้ตัวเมียระหว่าง
ที่พัฒนาขึ้นใน C . มะละกอ และผู้ที่พัฒนาบนข้าวสาลีอาหาร

.
วัสดุและวิธีการเลี้ยงแมลงวันผลไม้เพื่อใช้ . ประมาณ 1000
B และไข่ ( 18 ถึง 24 ชั่วโมงเก่า ) ที่ได้รับจาก
insectary เมืองขึ้นแมลงวันผลไม้ ( ทานากะ et al . , 1969 ;
วาร์กัส , 1989 ) , เชื้อ C . มะละกอทั้งสุกครึ่ง
L . var .' เดี่ยว ' ( น้ำหนัก = 430 – 488 g
ต่อผล ) หรือเมล็ดใน 235 กรัมข้าวสาลีอาหาร แต่ละเหล่านี้
เลี้ยงสื่อถูกวางไว้ในภาชนะพลาสติก
21 ซม. มีฝาปิดหน้าจอตาข่าย 5 ถึง 6 วันต่อมา
ต่อไปนี้การพัฒนาของตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ 3 วัย
( วง&รอมฎอน , 1992 ) , หนอนแมลงวันผลไม้เป็นล้อ
ออกจากเสื่อมโทรม มะละกอ กับคู่ของคีม
แล้วเก็บในจาน Petri กับน้ำประปา ใน
กรณีของข้าวสาลีอาหาร หนอนแมลงวันผลไม้มี
จากข้าวสาลีพื้นผิวด้วยตาข่ายตะแกรง ( 1 แน่น ) แล้วล้างลงในจานอื่น
กับน้ำประปา หนอนบิน
ผลไม้ถูกสุ่มจากแต่ละจานเพาะเชื้อที่ตามมา )
.
ทดลอง ดัดแปลงแสบ ( = การวางไข่
หน่วยพัฒนาและอธิบายโดยวง&
รอมฎอน ( 1992 ) ถูกใช้ในวิธีการทั้งหมด คู่แสบ
หน่วยซึ่งมีตัวอ่อนแมลงวันผลไม้ มีสัมผัสทั้งเพศหญิง 25

( D . longicaudata 5 6-d-old หลังงอก ) ภายใน
กรงสามมิติ ( 26 26 26 ซม. ) หนึ่งในหน่วยแสบที่มีอยู่
300 หนอนที่เลี้ยงในมะละกอ ในขณะที่หน่วยแสบ
อื่น ๆ ที่มีอยู่ 300 ตัวอ่อนเลี้ยงบนข้าวสาลีอาหาร ระหว่าง
การทดสอบ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.