Ancient Chinese and Indian civilisations used the aromatic oils for their medicinal properties. In India, the 12th-century text Someshvara described a daily bath ritual in which fragrant oils of jasmine, coriander, cardamom, basil, costus, pandanus, agarwood, pine, saffron, champac and clove-scented sesame oil were applied. India – always prominent in the spice trade, although more as a pawn than a player – offered a rich variety of scents, including 17 types of jasmine alone. The British published an extensive set of volumes on medicinal and fragrant botanicals titled The Wealth of India
อารยธรรมจีนและอินเดียโบราณที่ใช้น้ำมันหอมสำหรับสรรพคุณทางยาของพวกเขา ในประเทศอินเดียข้อความที่ 12 ศตวรรษ Someshvara อธิบายอาบน้ำทุกวันพิธีกรรมในการที่น้ำมันมีกลิ่นหอมของดอกมะลิ, ผักชี, กระวาน, ใบโหระพา, costus, ใบเตย, ไม้กฤษณา, สน, สีเหลือง, champac และน้ำมันงากานพลูหอมถูกนำไปใช้ อินเดีย - ที่โดดเด่นเสมอในการค้าเครื่องเทศแม้ว่ามากขึ้นเป็นจำนำกว่าผู้เล่นคน - เสนอหลากหลายของกลิ่น, 17 รวมทั้งประเภทของดอกมะลิเพียงอย่างเดียว อังกฤษตีพิมพ์ชุดที่กว้างขวางของวอลุ่มในพืชสมุนไพรที่มีกลิ่นหอมและมีบรรดาศักดิ์ความมั่งคั่งของประเทศอินเดีย
การแปล กรุณารอสักครู่..

โบราณ อารยธรรมจีนและอินเดียใช้น้ำมันหอมสำหรับคุณสมบัติของยา . ในอินเดีย ศตวรรษที่ 12 ข้อความ someshvara อธิบายพิธีกรรมอาบน้ำทุกวัน ซึ่งในน้ำมันหอมมะลิ , ผักชี , ยี่หร่า , โหระพา , costus เตย กฤษณา , สน , สีเหลือง , champac กานพลูและหอมน้ำมันงาที่ใช้ . อินเดีย–มักจะโดดเด่นในการค้าเครื่องเทศแม้ว่าจะเป็นเบี้ยมากกว่าผู้เล่น–เสนอที่หลากหลายของกลิ่น รวม 17 ชนิด มะลิ คนเดียว อังกฤษเผยแพร่การตั้งค่าอย่างละเอียดของปริมาณยา และ หอมสมุนไพร ชื่อความมั่งคั่งของอินเดีย
การแปล กรุณารอสักครู่..
