The British Museum was opened to vi

The British Museum was opened to visitors on 15 January, 1759. But not just any visitors. Fearing damage to the collections by unruly hordes, the trustees decided that nobody would be admitted without a ticket. The problem was that only a few tickets were issued each day and even then a number of obstacles had to be surmounted before prospective visitors could receive their prize.

They had to go to the museum and apply to the porter for a ticket. If approved, they then had to go back on another day to collect it, and then go back again at an appointed time to be allowed in.

All tickets, like the one shown above, issued to a Mr Masefield, were free, but designated for a particular time. Visitors were taken round in groups of five, each group guided by one of the under-librarians. They were taken round the building very quickly to make way for the next party.

The early trustees would no doubt recoil in horror at the sight of today's ticketless crowds wandering at will around the building, disdainfully snapping with 'selfie' phones. But at least there are no longer any servants who might be expecting a tip!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิพิธภัณฑ์อังกฤษเปิดเข้าชมวันที่ 15 มกราคม 1759 ขึ้น แต่ไม่ใช่แค่ได้ชม กลัวความเสียหายของคอลเลกชัน โดยเกเรพยุหะ กรรมาธิการตัดสินว่า ไม่มีใครจะยอมรับ โดยไม่มีตั๋ว ปัญหาคือ ว่า ออกบัตรโดยสารกี่เท่าแต่ละวัน และแม้แล้ว อุปสรรคมากมายต้องเป็นยุทธการก่อนนักท่องเที่ยวผู้สนใจสามารถรับของรางวัลพวกเขาไปยังพิพิธภัณฑ์ และใช้กับพนักงานยกกระเป๋าตั๋ว ถ้าอนุมัติ พวกเขาแล้วก็จะกลับไปอีกวันเพื่อเก็บรวบรวม และจากนั้น กลับไปอีกครั้งในเวลาที่น่าจะได้รับอนุญาตใน ตั๋วทั้งหมด เช่นหนึ่งข้าง ออกให้เป็นนาย Masefield ได้ฟรี แต่กำหนดเวลาระบุ คนถูกถ่ายรอบในกลุ่มของห้า แต่ละกลุ่มที่แนะนำ โดยบรรณารักษ์น้อยอย่างใดอย่างหนึ่ง ถ่ายรอบอาคารมากอย่างรวดเร็วจะทำให้ทางสำหรับบุคคลถัดไปกรรมาธิการก่อนจะไม่มีข้อสงสัยแรงดีดกลับในสยองขวัญเมื่อได้เห็นวันนี้ ticketless พลุกพล่านเดินได้รอบอาคาร disdainfully หัก ด้วย 'เซลฟี่' โทรศัพท์มือถือ แต่อย่างน้อย มีไม่ทุกคนอาจจะคาดหวังว่าเคล็ดลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิพิธภัณฑ์แห่งชาติอังกฤษเปิดให้เข้าชมในวันที่ 15 มกราคม 1759 แต่ไม่ได้เป็นเพียงผู้เข้าชมใด ๆ กลัวความเสียหายให้กับคอลเลกชันโดยพยุหะเกเรกรรมาธิการตัดสินใจว่าไม่มีใครจะได้รับการยอมรับโดยไม่มีตั๋ว ปัญหาก็คือว่ามีเพียงไม่กี่ตั๋วที่ออกในแต่ละวันและแม้แล้วจำนวนอุปสรรคจะต้องมีการกอปรก่อนที่จะเข้าชมในอนาคตจะได้รับรางวัลของพวกเขา.

พวกเขาจะต้องไปที่พิพิธภัณฑ์และนำไปใช้กับประตูสำหรับตั๋ว ถ้าได้รับอนุมัตินั้นพวกเขาก็จะกลับไปในวันอื่นที่จะเก็บมันแล้วกลับไปอีกครั้งในช่วงเวลาที่ได้รับการแต่งตั้งจะต้องได้รับอนุญาตใน.

ตั๋วทั้งหมดเช่นเดียวกับที่แสดงข้างต้นออกให้แก่นายเมสฟิลด์ได้ฟรี แต่กำหนด เป็นเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่เข้ามาถูกนำรอบในกลุ่มห้าแต่ละกลุ่มแนะนำโดยหนึ่งในภายใต้บรรณารักษ์ พวกเขาถูกนำรอบอาคารอย่างรวดเร็วเพื่อเปิดทางให้บุคคลต่อไป.

คณะกรรมาธิการต้นจะไม่มีข้อสงสัยหดตัวในหนังสยองขวัญที่สายตาของวันนี้ฝูงชน ticketless หลงที่จะไปรอบ ๆ อาคารเหยียดหยันหักด้วย 'เซลฟี' โทรศัพท์ แต่อย่างน้อยมีไม่คนรับใช้ใด ๆ ที่อาจจะคาดหวังว่าเคล็ดลับ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิพิธภัณฑ์เปิดให้เข้าชมเมื่อวันที่ 15 มกราคม 1759 . แต่ไม่ใช่แค่ผู้เยี่ยมชม กลัวเสียคอลเลกชันโดยพยุหะอลเวง , ผู้ดูแลตัดสินใจว่าไม่มีใครจะยอมรับโดยไม่มีตั๋ว ปัญหาคือว่ามีเพียงไม่กี่ใบที่ออกในแต่ละวัน และแม้ว่าจำนวนของอุปสรรคมีฐานเขียง ก่อนที่อนาคตผู้รับรางวัลของพวกเขาพวกเขาต้องไปพิพิธภัณฑ์ และใช้กับ Porter สำหรับตั๋ว หากได้รับการอนุมัติ พวกเขาก็ต้องกลับไปในวันอื่นเพื่อเก็บแล้วกลับไปที่เวลากำหนดอนุญาตนะตั๋วทั้งหมด เหมือนที่แสดงข้างต้น ที่ออกให้แก่นายเมสฟีลด์ เป็นอิสระ แต่กำหนดเวลาโดยเฉพาะ ผู้เข้าชมได้รับรอบในกลุ่มห้า แต่ละกลุ่มนำโดยหนึ่งในสังกัดห้องสมุด พวกเขาถูกจับรอบอาคารอย่างรวดเร็ว เพื่อหลีกทางให้กับพรรคต่อไปมูลนิธิแรกจะไม่มีการสงสัยถอยหลังด้วยความกลัวเมื่อเห็นฝูงชน ticketless วันนี้เดินได้รอบอาคาร เหยียดหยัน snapping กับ ' selfie ' โทรศัพท์ แต่อย่างน้อยก็จะไม่มีข้าราชการที่อาจจะต้องให้ทิป !