Born: 1874Died: 1951Nationality: Au

Born: 1874
Died: 1951
Nationality: Austrian
Publisher: AMP
In 1933, shortly before his 60th birthday, Arnold Schoenberg, one of the most important composers in history, was forced to flee his native Europe due to the increasing Nazi terror. He came to America, where he taught briefly at Boston's Malkin Conservatory before moving to Los Angeles for reasons of health in October 1934. There he taught privately, as well as at the University of Southern California and the University of California at Los Angeles.
The name Schoenberg is inextricably linked in most people's minds with serialism and The Second Viennese School. However, a number of the works he wrote during his "American" period are quite different in flavor. They embrace a return, in varying degrees, to "tonality," for they use within their serial structures triadic elements and tonal implications. The Chamber Symphony No. 2 (1939) integrates the warm, rich harmonies of late Romanticism with transparent textures and a rhythmically lively, almost neo-classic spirit. Additionally, several of these tonal works are based on baroque models. "A longing to return to the older style [of music] was always vigorous in me; and from time to time I had to yield to that urge," Schoenberg wrote in his 1948 essay One Always Returns. These fascinating pieces include Suite for String Orchestra (1934), written in the form of a baroque suite, and the brilliant "recompositions" Concerto for Cello (1933) (based on the harpsichord concerto by Georg Matthias Monn, 1746), and Concerto for String Quartet and Orchestra (1933) (after Handel's Concerto Grosso Op. 6 No. 7). They are "complex, free-wheeling elaborations of 18th-century source materials," Joseph Horowitz has written, "tonal yet reflecting...Schoenberg's 12-tone craftsmanship." Schoenberg's use of tonal materials in these works does not imply, however, that he had repudiated serialism or his revolutionary theoretical ideas; in them he merely transformed the triad's harmonic function and significance.

Also composed in America, but perhaps more recognizably Schoenbergian in style are his String Quartet No. 4 (1936), Violin Concerto (1935-36), and Piano Concerto (1942). As Eric Salzman writes, they are "large-scale, thematic, wholly 12-tone structures in which the technique becomes fluent and pliable, focused in a way that parallels the role played by tonality in similar Classical forms."

Click here to receive regular news About Us/FAQ/Privacy Policy/Contact Us

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกิด: 1874
เสียชีวิต: 1951
สัญชาติ: ออสเตรีย
สำนักพิมพ์: แอมป์
ในปี ค.ศ. 1933 ไม่นานก่อนวันเกิดครบรอบ 60 ปีอาร์โนลเบิรท์ซึ่งเป็นหนึ่งในนักประพันธ์เพลงที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์, ถูกบังคับให้หนียุโรปบ้านเกิดของเขาเนื่องจากความหวาดกลัวของนาซีที่เพิ่มขึ้น เขามาถึงอเมริกาที่เขาสอนสั้นที่บอสตันกาเรือนกระจกก่อนที่จะย้ายไปยัง Los Angeles สำหรับเหตุผลของสุขภาพในเดือนตุลาคม 1934 มีเขาสอนเอกชนเช่นเดียวกับที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียภาคใต้และมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียที่ Los Angeles.
ชื่อ Schoenberg มีการเชื่อมโยงความสัมพันธุ์ในจิตใจของคนส่วนใหญ่ที่มี serialism และสองโรงเรียนเวียนนา อย่างไรก็ตามจำนวนของผลงานที่เขาเขียนในช่วงที่เขาระยะเวลา "อเมริกัน" จะค่อนข้างแตกต่างในรสชาติ พวกเขาโอบกอดการกลับมาในองศาที่แตกต่างเพื่อ "โทน" สำหรับพวกเขาใช้ภายในโครงสร้างอนุกรมของพวกเขาองค์ประกอบ triadic และผลกระทบวรรณยุกต์ หอการค้าซิมโฟนีหมายเลข 2 (1939) รวมอบอุ่นของพระพุทธศาสนาที่อุดมไปด้วยปลายยวนใจที่มีพื้นผิวที่โปร่งใสและมีชีวิตชีวาจังหวะวิญญาณเกือบนีโอคลาสสิก นอกจากนี้หลายผลงานวรรณยุกต์เหล่านี้จะขึ้นอยู่กับรูปแบบบาร็อค "ความปรารถนาที่จะกลับไปแบบเก่า [เพลง] ก็มักจะมีพลังในตัวผมและเมื่อเวลาผ่านไปผมต้องยอมจำนนต่อการกระตุ้นที่" Schoenberg เขียนเรียงความในปี 1948 หนึ่งของเขาผลตอบแทนเสมอ ชิ้นที่น่าสนใจเหล่านี้รวมถึงห้องสวีทสำหรับวงดนตรีสตริง (1934) เขียนในรูปแบบของชุดที่พิสดารและฉลาด "recompositions" คอนแชร์โต้สำหรับไวโอลิน (1933) (ตามประสานเสียงเปียโนโดยเฟรดแมทเธีย Monn, 1746) และคอนแชร์โต้สำหรับ วงสตริงและวงออเคสตรา (1933) (หลังแฮนเดลกรอสโซ่คอน Op. 6 ฉบับที่ 7) พวกเขาเป็น "ซับซ้อน elaborations ฟรีล้อของวัสดุที่มาในศตวรรษที่ 18" โจเซฟฮอได้เขียน "วรรณยุกต์ยังสะท้อนให้เห็นถึง ... เบิรท์ฝีมือ 12 เสียง." ใช้เบิรท์ของวัสดุวรรณยุกต์ในผลงานเหล่านี้ไม่ได้หมายความว่าอย่างไรว่าเขาได้ปฏิเสธ serialism หรือความคิดทฤษฎีการปฏิวัติของเขา; ในพวกเขาเพียงเปลี่ยนฟังก์ชั่นฮาร์โมนิ Triad และอย่างมีนัยสำคัญ. นอกจากนี้ยังประกอบด้วยในอเมริกา แต่บางทีอาจจะมากกว่า recognizably Schoenbergian ในรูปแบบที่มีวงของเขาฉบับที่ 4 (1936) ไวโอลินคอนแชร์โต้ (1935-1936) และเปียโนคอนแชร์โต้ (1942) ในฐานะที่เป็นเอริค Salzman เขียนพวกเขาจะ "ขนาดใหญ่ใจความทั้งหมดโครงสร้าง 12 เสียงซึ่งเทคนิคที่จะกลายเป็นได้อย่างคล่องแคล่วและยืดหยุ่นเน้นในลักษณะที่สอดคล้องกับบทบาทที่เล่นโดยโทนในรูปแบบคลาสสิกที่คล้ายกัน." คลิกที่นี่เพื่อรับปกติ ข่าวเกี่ยวกับเรา / คำถามพบบ่อย / นโยบายสิทธิส่วนบุคคล / ติดต่อเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกิดที่ : 1874ตาย : 1951สัญชาติ : ออสเตรียผู้ประกาศ : แอมป์ใน 2476 เสียชีวิตก่อนวันเกิดครบรอบ 60 ปีของเขา อาร์โนลด์เชินแบร์ก , หนึ่งในคีตกวีที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ที่ถูกบังคับให้หนียุโรปพื้นเมืองของเขาเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของนาซีความหวาดกลัว เขามาอเมริกาซึ่งเขาสอนสั้น ๆที่บอสตันมัลคินเรือนกระจก ก่อนย้ายไป Los Angeles เพื่อเหตุผลด้านสุขภาพในเดือนตุลาคม 1934 ที่นั่นเขาสอนส่วนตัว รวมทั้งที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียและมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียที่ลอสแองเจลิสชื่อโชนเบิร์กคือการเชื่อมโยง inextricably ในคนส่วนใหญ่จิตใจกับ serialism และโรงเรียนเวียนนา 2 แต่จำนวนของงานที่เขาเขียนในของเขา " อเมริกัน " ระยะเวลาจะค่อนข้างแตกต่างกันในรส พวกเขาโอบกอดกลับ ในองศาที่แตกต่างเพื่อ " โทนาลิตี " เพราะพวกเขาใช้ภายในโครงสร้างองค์ประกอบและความหมายของอนุกรม triadic วรรณยุกต์ ห้องซิมโฟนีหมายเลข 2 ( 1939 ) รวมอบอุ่น , harmonies รวยสายโรแมนติกกับพื้นผิวโปร่งใสและเป็นจังหวะที่มีชีวิตชีวา เกือบนีโอคลาสสิกวิญญาณ นอกจากนี้ หลายงาน ประเภทเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับรูปแบบบาร็อค . ปรารถนาที่จะกลับไปแบบเก่า [ เพลง ] ก็แข็งแรงนะ และเวลาที่ฉันต้องยอมกระตุ้น " โชนเบิร์กเขียนเรียงความของเขา 1948 หนึ่งเสมอกลับมา ชิ้นนี้ที่น่าสนใจรวมถึงชุดสำหรับวงดนตรีสตริง ( 1934 ) , เขียนในรูปแบบของชุดพิสดาร และฉลาด " recompositions " คอนแชร์โตสำหรับไวโอลิน ( 1933 ) ( ขึ้นอยู่กับการแสดงเปียโนโดยจอร์จ มัทธีอัส ม่ , 1746 ) และคอนแชร์โต้สำหรับสี่สาย และวงดุริยางค์ ( 1933 ) ( หลังจาก Handel ดนตรีโกรสซู . 6 หมายเลข 7 ) พวกเขาจะ " ซับซ้อน ฟรีวีลลิง elaborations วัสดุแหล่งศตวรรษที่ 18 " โจเซฟ โฮโรวิทซ์ได้เขียน " วรรณยุกต์ยังสะท้อนให้เห็นถึง . . . . . . . โชนเบิร์ก 12 โทนสี ฝีมือ ใช้รักษาด้วยวิธีการของวัสดุใช้ในงานนี้ไม่ได้หมายความว่า แต่ที่เขาได้รับการปฏิเสธ serialism หรือความคิดของเขาปฏิวัติทฤษฎี ในพวกเขา เขาแค่เปลี่ยนแก๊งของฮาร์มอนิกหน้าที่และความสำคัญยังประกอบด้วย อเมริกา แต่บางทีอาจจะมากขึ้น recognizably schoenbergian ในลักษณะเป็นเครื่องสายหมายเลข 4 ( 1936 ) , ไวโอลิน คอนแชร์โต ( 1935-36 ) และเปียโน คอนแชร์โต ( 1942 ) เป็นอีริคซอลส์เมินเขียน , พวกเขามี " ขนาดใหญ่ใจ ทั้งหมด 12 โทนโครงสร้างโดยใช้เทคนิคจะคล่องแคล่วและยืดหยุ่น เน้นไปในทางที่สอดคล้องกับบทบาทที่เล่นโดย tonality ในรูปแบบคลาสสิกที่คล้ายกัน "คลิกที่นี่เพื่อรับข่าวปกติ เกี่ยวกับเรา / คำถามที่พบบ่อย / ติดต่อเรา / นโยบายความเป็นส่วนตัว