The origins of English country danc

The origins of English country dance are a matter of some debate. Shared features with other English folk dances, such as morris and sword dancing, suggest a true 'country' origin; however, other aspects resemble the courtly dances of Continental Europe, especially those of Renaissance Italy. It is probable that English country dance is the result of some synthesis of these dance forms.[1] While many references to 'country dancing' and titles shared with known 17th-century dances appear from the reign of Elizabeth I forward, few of these can conclusively be demonstrated to refer to English country dance. Little of substance, therefore, is positively known of the form before the mid-17th century.[2]

Published instructions for English country dances first appear in The English Dancing Master of 1651, issued by John Playford, a London music publisher. These dances, like most dances of the period, are unattributed. Playford and his successors had a practical monopoly on the publication of dance manuals until 1711, and ceased publishing around 1728. During this period, English country dances took a variety of forms, including finite sets for two, three and four couples as well as circles and squares. By the 1720s, these had been almost entirely supplanted by longways sets for three and two couples, which would remain normative until English country dance's eclipse.[3]

English country dance traveled outside Britain, and enjoyed particular popularity in France. André Lorin visited the English court in the late 17th century and after returning to France he presented a manuscript of dances in the English manner to Louis XIV. In 1706 Raoul Auger Feuillet published his Recüeil de Contredances, a collection of "contredanse anglais" presented in a simplified form of Beauchamp-Feuillet notation and including some dances invented by the author as well as authentic English dances. This was subsequently translated into English by John Essex and published in England as For the Further Improvement of Dancing. Copies of these books may be found online.[4]

By the early 19th century, new dance forms from the Continent had begun to reach England and America. As the quadrille and waltz became increasingly popular, English country dance declined, and by 1830 had almost entirely vanished from society ballrooms.[5]

In the early 20th century, traditional and historical dances began to be revived in England. Social activist Mary Neal was one of the first to do so (she was principally known for her work in ritual dances), but folklorist Cecil Sharp was the best-known and most influential. It was Sharp who reintroduced English country dance to English and American society. In the six volumes of his Country Dance Book, published between 1909 and 1922, Sharp attempted to reconstruct, using the surviving traditional English village dances as a guide, English country dance as it was performed at the time of the Playford-published manuals, as those manuals defined almost none of the figures described. Sharp's definitions are still generally followed today, with notable exceptions. Sharp published 160 dances from the Playford manuals and 16 traditional village country dances. Sharp and his students were, however, almost wholly concerned with English country dances as found in the early dance manuals.[6] Sharp himself believed that the Playford dances, especially those with irregular forms, represented the original form of English country dance among the "folk"; all later changes in the dance's long history were corruptions.[7] This view is no longer held, and dances from all historical periods are interpreted today; nevertheless, "Playford" remains an important stylistic subgenre of English country dance.

In the 1930s, the first new English country dances since the 1820s were composed. The publication of Maggot Pie, the first collection of modern English country dances, in 1932 was controversial in the English country dance community; only in the late 20th century did modern compositions become fully accepted.[8] Reconstructions of historical dances and new compositions continue to be produced and danced today. Interpreters and composers of the 20th century include Douglas and Helen Kennedy, Pat Shaw, Tom Cook, Ken Sheffield, Charles Bolton, Michael Barraclough, Colin Hume, Gary Roodman, and Andrew Shaw.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำเนิดของการเต้นรำประเทศอังกฤษมีเรื่องของการอภิปรายบาง ลักษณะการทำงานร่วมกับอื่น ๆ ภาษาอังกฤษรำ มอร์ริสและรำดาบ แนะนำกำเนิด 'ประเทศ' เป็นจริง อย่างไรก็ตาม ด้านอื่น ๆ คล้ายกับเต้นเสนอของทวีปยุโรป โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาเรอเนสซองซ์อิตาลี น่าเป็นการเต้นที่ประเทศอังกฤษเป็นผลสังเคราะห์บางเหล่านี้เต้นแบบฟอร์มได้[1] ในขณะที่อ้างอิง 'ประเทศเต้นรำ' และชื่อที่ใช้ร่วมกับเต้นศตวรรษที่ 17 ที่รู้จักกันมากปรากฏจากรัชกาลเอลิซาเบธฉันไปข้างหน้า ไม่กี่เหล่านี้สามารถเห็นได้แสดงถึงการเต้นรำประเทศอังกฤษ น้อยสาร ดังนั้น เป็นบวกหนึ่งของแบบฟอร์มก่อนศตวรรษ 17 กลาง[2]คำแนะนำเผยแพร่ในประเทศอังกฤษเต้นครั้งแรกในเดอะอังกฤษเต้นรำหลักของ 1651 ออก โดยจอห์นสแตน ผู้เผยแพร่เพลงลอนดอน เต้นเหล่านี้ เช่นเต้นมากที่สุดของรอบระยะเวลา ที่ unattributed สแตนและผู้สืบทอดของเขามีผูกขาดปฏิบัติเผยแพร่คู่มือเต้นจน 1711 และได้หยุดการเผยแพร่ประมาณ 1728 ในช่วงเวลานี้ ประเทศอังกฤษเต้นได้หลากหลายรูปแบบ รวมทั้งจำกัดชุดที่สอง สาม และสี่เป็นวงกลม และสี่เหลี่ยม โดย 1720s เหล่านี้ได้เกือบทั้งหมด supplanted โดย longways ชุดสำหรับสาม และสองคู่รัก ซึ่งจะยังคง normative จนคราสประเทศอังกฤษเต้น[3]ประเทศอังกฤษเต้นเดินทางอยู่นอกราชอาณาจักร และเพลิดเพลินกับความนิยมเฉพาะในประเทศฝรั่งเศส ลอริน André เยี่ยมชมศาลอังกฤษในปลายศตวรรษที่ 17 และหลังจากกลับไปฝรั่งเศส มอบฉบับของเต้นอย่างอังกฤษกับ Louis XIV ใน 1706 Raoul ชอน Feuillet เผยแพร่ของเขา Recüeil de Contredances คอลเลกชันของ "contredanse anglais" นำเสนอในรูปแบบประยุกต์ของ Beauchamp Feuillet บันทึก และรวมถึงบางเต้นที่คิดค้น โดยผู้เขียนรวมทั้งเต้นภาษาอังกฤษแท้ นี้ต่อมาได้แปลเป็นภาษาอังกฤษ โดยจอห์นเอสเซ็กซ์ และเผยแพร่ในอังกฤษส่วนปรับปรุงต่อเต้น สำเนาหนังสือเหล่านี้อาจจะพบออนไลน์[4]โดยช่วงต้นศตวรรษที่ 19 รูปแบบการเต้นใหม่จากทวีปเริ่มไปถึงอังกฤษและอเมริกา Quadrille และวอลซ์เป็นที่นิยมมากขึ้น รำประเทศอังกฤษปฏิเสธ และ โดย 1830 ได้เกือบทั้งหมดศาสดาจากทางสังคม[5]ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 เต้นโบราณ และประวัติศาสตร์เริ่มถูกฟื้นฟูในอังกฤษ กิจกรรมสังคมแมรีนีลเป็นหนึ่งครั้งแรกที่ทำเธอมีหลักว่างานของเธอในพิธีกรรมเต้น), แต่ folklorist คมเซซิลเป็นรู้จัก และมีอิทธิพลมากที่สุด มันเป็นคมที่ผลิตใหม่ในประเทศอังกฤษเต้นสังคมอังกฤษและสหรัฐอเมริกา ในไดรฟ์ข้อมูลที่หกของหนังสือเต้นเขาประเทศ เผยแพร่ระหว่างชาร์ป 1909 และ 1922 พยายามที่จะสร้างใหม่ ใช้เต้นภาษาอังกฤษดั้งเดิมที่หมู่รอดตายเป็นแนว เต้นประเทศอังกฤษตามที่ดำเนินการในคู่มือเผยแพร่สแตน ตามคู่มือที่กำหนดตัวเลขที่อธิบายเกือบไม่มี คำนิยามของชาร์ปมีโดยทั่วไปยังคงตามมาวันนี้ มีข้อยกเว้นที่โดดเด่น ชาร์ปประกาศเต้น 160 จากคู่มือสแตนและเต้นประเทศดั้งเดิมที่หมู่ 16 ความคมชัดและนักเรียนของเขาได้ อย่างไรก็ตาม เกือบทั้งหมดเกี่ยวข้องกับประเทศอังกฤษเต้นเป็นพบในคู่มือเต้นแรก ๆ[6] ชาร์ปตัวเองเชื่อว่า เต้นสแตน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ มีรูปแบบผิดปกติ แสดงแบบดั้งเดิมของประเทศอังกฤษเต้นระหว่างการ "พื้นบ้าน" ภายหลังเปลี่ยนแปลงการเต้นนานความเสียหายได้[7] ไม่มีจัดมุมมองนี้ และเต้นจากรอบระยะเวลาทางประวัติศาสตร์ทั้งหมดแปลความหมายวันนี้ อย่างไรก็ตาม "สแตน" ยังคง เป็น subgenre เป็นสำนวนสำคัญของประเทศอังกฤษเต้นในช่วงทศวรรษ 1930 เต้นประเทศอังกฤษใหม่แรกตั้งแต่ 1820s ถูกด้วย พิมพ์วงหนอน คอลเลกชันแรกของประเทศอังกฤษสมัยเต้น ในปี 1932 ได้แย้งในวงการเต้นของประเทศอังกฤษ เฉพาะในช่วงปลายศตวรรษ ไม่ทันสมัยจนกลายเป็นเต็มยอมรับ[8] ศึกษาศาสตร์เต้นและองค์ใหม่ยังคงถูกผลิต และเต้นวันนี้ ล่ามและคีตกวีของศตวรรษ 20 รวมดักลาส และเฮเลนเคนเนดี Pat Shaw, Tom Cook เชฟฟิลด์ Ken ชาร์ลส์โบลตัน Michael Barraclough โคลินฮูม Gary Roodman และแอนดรู Shaw

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้นกำเนิดของการเต้นในประเทศอังกฤษ เป็นเรื่องของการอภิปราย ที่ใช้ร่วมกันคุณลักษณะกับการเต้นรำพื้นเมืองภาษาอังกฤษอื่น ๆเช่น มอร์ริส และดาบ เต้น ให้กำเนิดที่แท้จริง ' ของประเทศ อย่างไรก็ตาม ด้านอื่น ๆ คล้ายกับการเต้นเอาใจของทวีปยุโรป โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี มันน่าจะเป็นที่เต้นประเทศอังกฤษเป็นผลของการสังเคราะห์รูปแบบการเต้นรำนี้[ 1 ] ในขณะที่หลายอ้างอิง ' ประเทศ ' ที่รู้จักกันชื่อเต้นรำและการเต้นรำในศตวรรษที่ 17 ปรากฏจากรัชสมัยของเอลิซาเบธฉันไปข้างหน้าไม่กี่เหล่านี้สามารถสรุปได้แสดงให้เห็นถึงการเต้น ประเทศอังกฤษ เล็ก ๆน้อย ๆของสารจึงเป็นบวกว่าแบบฟอร์มก่อนศตวรรษที่ - [ 2 ]

ตีพิมพ์คำแนะนำสำหรับประเทศอังกฤษเต้นแรกปรากฏในภาษาอังกฤษการเต้นรำปริญญาโทไม๊ ที่ออกโดย John Playford , ผู้เผยแพร่เพลงลอนดอน เต้นเหล่านี้ ชอบเต้นรำมากที่สุดของช่วงเวลาที่มี unattributed . Playford และสืบของเขามีการผูกขาดการตีพิมพ์คู่มือประกอบการเต้นจน และหยุดการเผยแพร่ประมาณ 127 . ในช่วงระยะเวลานี้การเต้นรำประเทศอังกฤษได้หลากหลายรูปแบบ รวมทั้งชุดจำกัดสำหรับสอง , สามและสี่คู่เป็นวงกลมและสี่เหลี่ยม โดยในคริสต์ทศวรรษ 1700 เหล่านี้ได้ถูกแทนที่โดยเกือบทั้งหมดตามยาวชุดสามและสองคู่ซึ่งจะยังคงอยู่จนกว่าประเทศอังกฤษ normative เต้น Eclipse . [ 3 ]

ภาษาอังกฤษประเทศเต้นรำเดินทางออกนอกอังกฤษ และเพลิดเพลินกับความนิยมโดยเฉพาะในฝรั่งเศสอังเดร ลอริน ชมศาลอังกฤษในศตวรรษที่ 17 ตอนปลาย และเมื่อกลับไปฝรั่งเศสเขาได้นำเสนอบทความของการเต้นรำในลักษณะเป็นพระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่ ใน 1706 ราอุลสว่าน feuillet เผยแพร่บันทึกของเขาและสหสาขาวิชา contredances de ,คอลเลกชันของ " contredanse Anglais " นำเสนอในรูปแบบของสัญกรณ์แบบ Beauchamp feuillet และรวมถึงบางเต้นคิดค้นโดยผู้เขียนรวมทั้งการเต้นภาษาอังกฤษที่แท้จริง ซึ่งต่อมาได้แปลเป็นภาษาอังกฤษโดยจอห์นเอส และเผยแพร่ในอังกฤษสำหรับการปรับปรุงเพิ่มเติมของการเต้นรำ สำเนาของหนังสือเหล่านี้อาจจะพบออนไลน์ . [ 4 ]

โดยในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ,การเต้นรูปแบบใหม่จากทวีปได้เริ่มไปถึงอังกฤษ และอเมริกา เป็นคู่ในเพลงและกลายเป็นที่นิยมมากขึ้น , เต้น ประเทศอังกฤษ ปฏิเสธ และ 1830 ได้เกือบทั้งหมดหายไปจากสังคมห้องบอลรูม [ 5 ]

ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 , ประเพณีและประวัติศาสตร์เต้นรำเริ่มถูกฟื้นฟูในอังกฤษนักกิจกรรมสังคม แมรี่ นีล เป็นคนแรกที่ทำให้เธอพละที่รู้จักกันสำหรับการทำงานของเธอในเต้นรำพิธีกรรม ) แต่ folklorist เซซิลคมเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดและมีอิทธิพลมากที่สุด มันแหลมที่ผลิตประเทศอังกฤษอังกฤษและอเมริกันเต้นรำสังคม ในหกเล่มของหนังสือ การเต้นในประเทศของเขา ที่ตีพิมพ์ระหว่าง 1909 และ ค.ศ. 1922 , คมพยายามแก้ตัวการใช้ภาษาอังกฤษแบบดั้งเดิมหมู่บ้านได้เต้นเป็นคู่มือ , ประเทศอังกฤษเต้นมันแสดงเวลาของ Playford เผยแพร่คู่มือเป็นคู่มือที่กำหนดเกือบไม่มีตัวเลขระบุไว้ คำนิยามของชาร์ปยังโดยทั่วไปตาม วันนี้มีข้อยกเว้นเด่น คมเผยแพร่ 160 เต้นรำจาก Playford คู่มือและ 16 หมู่บ้านประเทศเต้นรำแบบดั้งเดิมคมและนักเรียนของเขาได้ แต่เกือบทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับประเทศที่พบในคู่มือภาษาอังกฤษ เต้นเป็นเต้นเร็ว [ 6 ] คมเองเชื่อว่า Playford เต้นรำ , โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีรูปแบบไม่แน่นอน แทนรูปแบบเดิมของการเต้นในประเทศอังกฤษ " พื้นบ้าน " ; การเปลี่ยนแปลงในภายหลังในประวัติศาสตร์ของการเต้นนานคอรัปชั่น [ 7 ] มุมมองนี้จะไม่จัดและเต้นจากช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ทั้งหมดจะถูกตีความในวันนี้ อย่างไรก็ตาม " Playford " ยังคงเป็นสำคัญโวหาร subgenre ของการเต้นรำประเทศอังกฤษ

ใน 1930 , แรกใหม่ ประเทศอังกฤษเต้นตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1800 ได้แก่ . สิ่งพิมพ์ของพายตัวหนอน , คอลเลกชันแรกของการเต้นรำประเทศภาษาอังกฤษสมัยใหม่ใน 2475 ถูกแย้งในชุมชนเต้นรำประเทศภาษาอังกฤษเฉพาะในศตวรรษที่ 20 สายได้กลายเป็นองค์ประกอบที่ทันสมัยได้รับการยอมรับอย่างเต็มที่ . [ 8 ] การสร้างใหม่ของการเต้นรำประวัติศาสตร์และองค์ประกอบใหม่ยังคงถูกผลิต และเต้นวันนี้ ล่ามและคีตกวีศตวรรษที่ 20 รวมถึงดักลาสและเฮเลน เคนเนดี้ แพ็ตชอว์ทอมทำอาหาร เคน เชฟฟิลด์ ชาร์ล โบลตัน ไมเคิล แบร์เรอเคลา คอลิน ฮูม , แกรี่ roodman และแอนดรูว์ ชอว์