Weed returned to Nekan Castle with

Weed returned to Nekan Castle with a haggard face.

The hunting without breaks inside Kramado Dungeon!

He could still a gain considerable amount of levels and items, but with his exhaustion, he incurred an Overwork Hex and fell into critical condition. His current Vitality and stats weren’t even a third of what they originally were.

Weed entered a Tavern after purchasing a sack of peanuts, an onion, and garlic.

“Give me one half stout!”

He ordered beer and took a swig.

– A small amount of Vitality has been restored.

You are in a state of severe Overwork.

He felt he might live now.

‘It wasn’t just hunting; the festival was wearisome too.’

The first festival of his youthful college life and it was boring to him!

‘I can’t relax like the others when it’s time to make money. If I ate whatever I wanted to eat, played everything I wanted to play, and did whatever I wanted just like other people, then when would I be able to make money?’

These days, even little kids knew about the gap between the rich and the poor.

In Weed’s perspective, a child who comes to kindergarten riding the foreign car their parent drives is full of confidence and dignity. However, a child who comes riding a school bus is somewhat intimidated.

“You….”
“Huh?”

“You use a Monami ballpoint pen for writing.”

[T/N: Monami is the name of a Korean company. It’s a little more expensive to use a Monami.]
“My mom was laid off… Next month, I’ll replace it with a Japanese-made pen.”

It was a conversation between kindergarteners from Weed’s dream.

In truth, having money or not made a difference in even little things.

When eating the food on their lunch trays, a kid from a well-off family will dip their sausage in ketchup and eat it first. But kids from poor families ate their bean sprouts or vegetables first.

The obsession that the sausage needed to be saved for last.

Lee Hyun acknowledged his inferiority complex.

‘Kids who grew up drinking white milk can never be the same as those who grew up drinking strawberry milk.’

His heartfelt theory on strawberry milk struck a chord in his heart!

As he drank his beer, Weed recalled the things that happened in the festival.

Jung Hyo Rin’s live concert lasted until dawn.

It kept going as encores continued to be called out, and since she was grabbing onto Lee Hyun’s hand, he had to stay with her.

‘And that wasn’t all, was it?’

If it had just ended there, his vitality wouldn’t be so severely exhausted like this.

* * *

On the last day of the festival, the seniors spoke to Seo Yoon.

“Seo Yoon, you’ve gotta enjoy the festival too. Are you just going to work here?”

90% of the pub’s customers came to see her, but her upperclassmen gave her freedom.

“At least go out and take a look around. Everyone should participate in the festival together. Is there maybe someone you would like to go out and play with?”

In response to her seniors’ goodwill, Seo Yoon reflexively stared at Lee Hyun.

Lee Hyun immediately smiled brightly for her.

“Alright. Don’t worry about the pub and go enjoy the festival.”

The pub was a success and since the orders went well, it seemed there were almost no ingredients left. If they closed early at 8 pm, he could go home and log into Royal Road.

Lee Hyun was one to refuse even a date with Seo Yoon if he had 2 hours to spare in Royal Road.

“Lee Hyun.”

The reserve forces who came back from the army did not miss the delicate matter.

[T/N: In Korea, all able men are required to train in the army for two years. They come back as reserve forces.]
“Yes. Sunbae.”

“Although we can’t believe it, looks like Seo Yoon wants you. Go guide her around the festival.”

Since he couldn’t refuse his reserve force upperclassmen, Lee Hyun was forced to take on the role of a festival guide.

“Argh, I envy him.”
“Ah, I can guide you well too…”

In the midst of the seniors’ and customers’ envy, Lee Hyun and Seo Yoon left the pub together.

She changed from the wedding dress into casual clothing, but her beauty was still enough to make the eyes of the men who came to check out the festival pop out. The men who passed them looked back again with expressions of disbelief and did not move.

“Shall we go?”

Lee Hyun suddenly grabbed Seoyoon’s hands.

Jung Hyo Rin had liked holding hands to the point of not letting go, so he held Seo Yoon’s hand first believing that she probably wouldn’t dislike it. It wasn’t manly courage, but the festival crowds were large, so his main reason was that it seemed they were going to get separated if they didn’t hold hands.

“…”

Soft and tender, her hands were surprisingly warm.

He felt Seo Yoon’s body go rigid after he grabbed her hand, but she soon relaxed.

“Is there something you want to do?”

When Lee Hyun asked, Seo Yoon couldn’t answer.

Although her voice got stuck whenever it came to speaking, it was also because she had never looked around a college festival before.

“Then I’ll guide.”

Lee Hyun went to play Whack-a-Mole with Seo Yoon because the price was not very expensive and the reaction had been considerably good when he played it with Jung Hyo Rin.

The students of the mole event who had seen Lee Hyun before were resentful.

“Argh…”

“It’s the same guy from yesterday.”

“Sunbae! It’s that guy who came with Miss Jung Hyo Rin yesterday… And today he’s with Miss Seo Yoon.”

The people from the moles event could not hide their severe jealousy.

As if it wasn’t enough that he was with Jung Hyo Rin yesterday, so today be brought Seo Yoon.

Moreover, Lee Hyun’s behavior was incomparable and extremely despicable.

‘Yesterday when Jung Hyo Rin was holding onto his arm, he acted as if he was shy… but today he’s enthusiastically holding onto Miss Seo Yoon’s hand.’

‘Pretentious bastard.’
‘He’s the player among all players.’

The moles surged in anger.

“You have to grab onto this plastic mallet and hit them.”

Under Lee Hyun’s advice, Seo Yoon raised the plastic mallet.

Pyok pyok pyok pyok pyok pyok!

]T/N: A pico hammer makes squeaky noises on impact.]
It was extremely different from playing with the clumsy Jung Hyo Rin.

Even while holding Lee Hyun’s hand, Seoyoon didn’t miss a single mole with her swift strikes.

Compared to her simpleton personality, her athleticism wasn’t normal.

Every time they got hit by the pico hammer, the moles simultaneous felt bitter and sad.

‘It wouldn’t be as unfair if it was a guy with a handsome face or had a whole lot of money.’

‘What kind of charm does such an ordinary guy have…’

They also went to shoot plushies. Thanks to yesterday’s experience, he was able to easily shoot down a small carrot and a kiwi plushie.

“Gift.”

Lee Hyun gave Seo Yoon the carrot plushie as a gift.

“I have to give the other plushie as a gift to my little sister, so you can only have one.”

“…”

Seoyoon grasped the carrot doll firmly in her hand.

Since it was the last day of the festival, Lee Hyun took Seo Yoon to sightsee the festival until late at night.

They were such a sight that a lot of people stared at them with looks of wonder as they went around various events.

Seo Yoon didn’t burst into radiant laughter, but she was blushing bright red. When passing a crowded place, she went where Lee Hyun led her, and she even grabbed his hand tightly.

“Would you like to dance?”

Lights were brightly lit on the grass lawn where the main stage was.

A ballad piece was playing and couples were dancing, so Lee Hyun also asked Seo Yoon if she wanted to dance.

Seo Yoon nodded slightly, with a face flushed red.

Lee Hyun held her hand and brought her closer.

Their bodies moved naturally in beat with the music.

The piece wasn’t extremely hard to dance along to, but they were both clumsy. They couldn’t determine who was going leading, so they both stepped on each other’s feet a couple of times.

“…”

Lee Hyun was very uneasy because he didn’t know when Seo Yoon would explode.

* * *

“The accursed festival is finally over. Seems like I’ll be able to return my usual routine now.”

After drinking his beer, he stretched and yawned.

It was a restful and restorative when in an Overwork state. While in a Dwarven body, drinking beer and resting had a huge effect.

‘When my body goes back to normal, I think it will be the right time to release the Sculpture Transformation.’

* * *

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลับไปปราสาท Nekan หน้า haggard วัชพืชล่าสัตว์ โดยแบ่งภายในดันเจี้ยน Kramadoเขายังได้เป็นจำนวนมากกำไรระดับและสินค้า แต่ ด้วยของเขา เขาเกิดการ Hex Overwork และตกลงเป็นเงื่อนไขสำคัญ พลังและสถิติปัจจุบันของเขาไม่ได้หนึ่งในสามของเดิมเดิมวัชพืชป้อนแทเวิร์นเป็นหลังจากซื้อกระสอบของถั่วลิสง การ กระเทียม และหอมใหญ่"ให้ฉันสเตาท์ครึ่ง"เขาสั่งเบียร์ และเอา swig เป็นคืนค่า–พลังน้อยแล้วคุณอยู่ในสถานะของ Overwork รุนแรงเขารู้สึกว่า เขาอาจมีชีวิตอยู่ตอนนี้' มันไม่ได้แค่ล่าสัตว์ เทศกาลนี้คือหนึไป 'เทศกาลแรกของชีวิตวิทยาลัยอ่อนเยาว์และไม่น่าเบื่อกับเขา' ฉันไม่พักผ่อนเช่นคนอื่น ๆ เมื่อถึงเวลาที่จะทำเงินได้ ถ้าฉันกินสิ่งที่ฉันอยากกิน เล่นทุกอย่างที่อยากจะเล่น และได้สิ่งที่ฉันอยากเพียงชอบคนอื่น แล้วเมื่อฉันจะสามารถทำเงินได้อย่างไร 'วันนี้ เด็กน้อยยังรู้เกี่ยวกับช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนในมุมมองของวัชพืช เด็กมาถึงโรงเรียนอนุบาลที่ขี่รถต่างประเทศแม่ของพวกเขาไดรฟ์ที่เต็มไปด้วยศักดิ์ศรีและความเชื่อมั่น อย่างไรก็ตาม เด็กมาขี่รถโรงเรียนจะค่อนข้าง intimidated"คุณ...""ฮะ""คุณใช้ปากกาลูกลื่นปากกา Monami สำหรับเขียน"[T/n: Monami คือ ชื่อของบริษัทเกาหลี มันมีน้อยราคาแพงใช้ Monami]"แม่ของฉันที่ลอย... เดือนถัดไป ฉันจะแทนที่ ด้วยปากกาที่ญี่ปุ่นทำ"การสนทนาระหว่างหมึกจากฝันของวัชพืชได้ในความจริง มีเงิน หรือไม่ได้แตกต่างในสิ่งที่แม้แต่น้อยเมื่อกินอาหารในถาดอาหารกลางวันของพวกเขา เด็กจากครอบครัวสังคมจะจุ่มของไส้กรอกในซอสมะเขือเทศ และกินมันก่อน แต่เด็กจากครอบครัวที่ยากจนรับประทานถั่วงอกหรือผักของพวกเขาก่อนครอบงำที่ไส้กรอกที่ต้องบันทึกสำหรับลีฮยอนยอมรับปมด้อยของเขา'เด็กที่เติบโตขึ้นมาดื่มน้ำนมสีขาวไม่ได้เหมือนกับผู้ที่เติบโตขึ้นมาดื่มนมสตรอเบอร์รี่'ทฤษฎีของเขาอย่างจริงใจบนนมสตรอเบอร์รี่หลงคอร์ดที่ในหัวใจของเขาเป็นดื่มเบียร์ของเขา วัชพืชยกเลิกสิ่งที่เกิดขึ้นในเทศกาลคอนเสิร์ตสด Jung Hyo ริ้นกินเวลาจนถึงรุ่งเช้ามันเก็บไปเป็น encores ต่อการร้องเรียก และเนื่องจากเธอถูกโลภลงมือ Lee Hyun เขากับเธอ"และที่ไม่ได้ทั้งหมด มัน"ถ้ามันเพิ่งสิ้นสุดลงมี พลังของเขาจะไม่ได้ดังนั้นรุนแรงเหนื่อยเช่นนี้* * *ในวันสุดท้ายของเทศกาล ผู้สูงอายุได้พูดกับจินเกสท์ Seo"โซจินเกสท์ คุณต้องสนุกกับงานเกินไป คุณเพียงแค่จะทำงานที่นี่"90% ของลูกค้าของร้านมาเห็นเธอ แต่ upperclassmen เธอให้เธอเป็นอิสระ"น้อยออกไป และรับ ทุกคนควรมีส่วนร่วมในเทศกาลกัน คือมีบางทีบางคนที่คุณต้อง การออกไปเล่นกับในการตอบสนองของหวังกู๊ดวิลล์ โซจินเกสท์ reflexively เริ่มที่ลีฮยอนลีฮยอนทันทียิ้มสดใสสำหรับเธอ"ครับ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับร้าน และไปสนุกกับเทศกาล"ร้านประสบความสำเร็จ และเนื่องจากใบสั่งไปดี เหมือนมีส่วนผสมแทบไม่เหลือ ถ้าพวกเขาปิดก่อนเวลา 20.00 น. เขาสามารถไปบ้านและล็อกเข้าถนนรอยัลลีฮยอนถูกการปฏิเสธแม้แต่วันที่ มีจินเกสท์ Seo ถ้าเขามีอะไหล่รอยัลถนน 2 ชั่วโมง"ลีฮยอน"กองกำลังสำรองที่มาจากกองทัพไม่ได้คิดถึงเรื่องละเอียดอ่อน[T/n:ในเกาหลี ทุกคนสามารถมีการฝึกในกองทัพ 2 ปี พวกเขากลับมาเป็นกองกำลังสำรอง]"ใช่ Sunbae ""แม้ว่าเราไม่เชื่อ เหมือนจินเกสท์ Seo ต้องคุณ ไปแนะนำเธอใกล้เทศกาล"เนื่องจากเขาไม่สามารถปฏิเสธ upperclassmen กองทัพสำรองของเขา ลีฮยอนถูกบังคับให้สวมบทบาทของคู่มือเฟสติวัล"Argh ฉันอิจฉาเขา""อา ฉันสามารถแนะนำคุณดีเกินไป..."กลางของบ้านและลูกค้า envy, Lee Hyun และโซจินเกสท์ซ้ายร้านร่วมกันเธอเปลี่ยนจากชุดแต่งงานเป็นเสื้อผ้าลำลอง แต่ความงามของเธอยังคงเพียงพอที่จะทำให้สายตาของคนที่มาเช็คเทศกาลป๊อปออก คนที่ผ่านไปดูกลับมาอีกครั้งกับนิพจน์ของ disbelief และได้ย้าย"จะไปหรือไม่"ลีฮยอนก็คว้ามือของ SeoyoonJung Hyo รินก็ชอบจับมือจุดไม่ให้ไป ให้เขาจัดมือ Seo จินเกสท์แรก เชื่อว่า เธอคงจะไม่เกลียดชังมัน มันไม่ได้กล้าแมน แต่ฝูงชนในเทศกาลได้ขนาดใหญ่ เพื่อเป็นเหตุผลหลักที่เขาว่า เหมือนพวกเขาจะได้แยกออกจากกันหากพวกเขาไม่ได้ถือมือ“…”นุ่ม และชำระเงิน มือของเขาได้อบอุ่นน่าแปลกใจเขารู้สึกว่าร่างกายโซจินเกสท์ไปแข็งหลังจากที่เขาคว้ามือของเธอ แต่เธอผ่อนคลายเร็ว"มีบางสิ่งบางอย่างที่คุณต้องการทำ"เมื่อลีฮยอนถาม จินเกสท์ Seo ไม่สามารถตอบแม้ว่าเสียงของเธอได้ติดอยู่ทุกครั้งไปพูดมา ได้ยัง เพราะเธอไม่เคยได้ดูรอบเทศกาลวิทยาลัยก่อน"แล้วฉันจะแนะนำ"ลีฮยอนไปเล่นตีมีไฝ ด้วยจินเกสท์ Seo เพราะราคาไม่แพงมาก และปฏิกิริยาได้ดีมากเมื่อเขาเล่นกับ Jung Hyo ริ้นนักศึกษาเหตุการณ์โมลที่เห็นลีฮยอนก่อนได้ resentful"Argh...""มันเป็นคนเดียวกันจากเมื่อวานนี้""Sunbae เป็นคนที่มาพร้อมกับนางสาว Jung Hyo ริ้นเมื่อวาน... และวันนี้เขาก็ มีจินเกสท์นางสาว Seo"คนจากเหตุการณ์ไฝสามารถซ่อนพระของพวกเขาอย่างรุนแรงว่า มันไม่เพียงพอที่เขาได้กับริ้น Hyo Jung เมื่อวานนี้ ดังนั้นวันนี้นำจินเกสท์ Seoนอกจากนี้ ลีฮยอนน่าชังมาก และไม่'เมื่อวานนี้เมื่อริ้น Hyo จุงได้จับลงบนแขนของเขา เขาดำเนินว่าเขาอาย... แต่วันนี้เขาใหม่ ๆ ถือนางสาวโซจินเกสท์ของมือไว้''ดัดจริตลูกครึ่ง''เขาจะเล่นระหว่างผู้เล่นทั้งหมด'ไฝจากเพิ่มขึ้นในความโกรธ"ได้คว้าบนบอลลูนพลาสติกนี้ และตีพวกเขา"ภายใต้คำแนะนำของ Lee Hyun จินเกสท์ Seo ขึ้นบอลลูนพลาสติกPyok pyok pyok pyok pyok pyokเสียง T/n: pico ค้อนให้ส่งเสียงดังเอี้ย]การกระทบ]ก็แตกต่างกันมากเล่นกับ Hyo ริ้นป้ำ ๆ ของจุงแม้ในขณะที่ถือมือ Lee Hyun, Seoyoon ไม่พลาดโมลเดียวกับนัดหยุดงานของ swiftเปรียบเทียบกับบุคลิกของเธอ simpleton, athleticism เธอไม่ปกติทุกครั้งที่พวกเขาได้ตี ด้วยค้อน pico ไฝเกิดรู้สึกขม และเศร้า'มันจะไม่ได้เป็นธรรมถ้ามีผู้ชายหน้าหล่อ หรือมีเงินทั้งหมด''เสน่ห์ชนิดใดเช่นเป็นคนธรรมดามี...'พวกเขายังไปยิง plushies ด้วยประสบการณ์ของเมื่อวานนี้ เขาได้ยิง plushie กีวีและแครอทขนาดเล็ก"ของขวัญ"ลีฮยอนให้โซจินเกสท์ plushie แครอทเป็นของขวัญ"แล้วจะให้ plushie อื่น ๆ เป็นของขวัญให้น้องน้อย เพื่อให้คุณได้เพียงหนึ่ง"“…”Seoyoon grasped ตุ๊กตาแครอทอย่างแน่นหนาในมือของเธอเนื่องจากมันเป็นวันสุดท้ายของเทศกาล ลีฮยอนเอาจินเกสท์ Seo เพื่อเที่ยวชมเทศกาลจนดึกพวกนั้นเห็นว่า มากจ้องไปที่พวกเขา มีลักษณะของใจเดินรอบเหตุการณ์ต่าง ๆจินเกสท์ Seo ไม่ได้ออกมาเป็นเสียงหัวเราะสดใส แต่เธอถูก blushing แดง เมื่อผ่านสถานที่แออัด เธอไปลีฮยอนนำเธอ และเธอได้คว้ามือเขาไว้แน่น"คุณต้องการเต้นรำหรือไม่"ไฟมีแสงสว่างทั่วถึงบนสนามหญ้าหญ้าซึ่งมีขั้นตอนหลักการบทกวีชิ้นถูกเล่น และคู่ เต้น เพื่อลีฮยอนถามจินเกสท์ Seo ถ้า เธออยากเต้นโซจินเกสท์พยักหน้าเล็กน้อย มีหน้าที่ล้างสีแดงลีฮยอนขึ้นมือของเธอ และทำให้เธอใกล้ชิดกับเพลงของพวกเขาย้ายตามธรรมชาติชิ้นส่วนไม่ยากมากไปเต้นตาม แต่พวกเขาทั้งสองป้ำ ๆ พวกเขาไม่สามารถกำหนดที่ถูกนำไป ดังนั้นพวกเขาทั้งสองก้าวเท้าของกันสองครั้ง“…”ลีฮยอนได้ไม่สบายใจมาก เพราะเขาไม่รู้ว่าเมื่อจินเกสท์ Seo จะขยาย* * *"เทศกาล accursed เป็นที่สุดผ่าน ดูเหมือนว่าจะสามารถกลับประจำของฉันปกติขณะนี้"หลังจากดื่มเบียร์ของเขา เขายืด และปากกว้างได้เมื่อกาย และฟื้นฟูในสภาวะ Overwork ในร่างกาย Dwarven ดื่มเบียร์ และอย่างได้ผลมาก'เมื่อร่างกายของฉันจะกลับไปปกติ ผมคิดว่า มันจะเป็นเวลาเหมาะสมจะปล่อยแปลงประติมากรรม'* * *

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัชพืชกลับไปยังปราสาท Nekan ด้วยใบหน้าซีดเซียว. ล่าสัตว์โดยไม่แบ่ง Kramado ภายในดันเจี้ยน! เขาอาจจะยังคงมีจำนวนมากของกำไรระดับและรายการ แต่ด้วยความอ่อนเพลียของเขาที่เกิดขึ้น Hex ทำงานหนักเกินไปและตกอยู่ในสภาพที่สำคัญ พลังในปัจจุบันและสถิติของเขาเป็นไม่ได้หนึ่งในสามของสิ่งที่พวกเขาเดิมมี. วัชพืชเข้าโรงเตี๊ยมหลังจากการซื้อกระสอบถั่วลิสง, หัวหอมและกระเทียม. "ให้ฉันครึ่งหนึ่งอ้วน!" เขาสั่งเบียร์และเอาอึก. - จำนวนเล็ก ๆ ของพลังได้รับการบูรณะ. คุณอยู่ในสถานะของทำงานหนักเกินไปอย่างรุนแรงเขารู้สึกว่าเขาอาจจะมีชีวิตอยู่ในขณะนี้. 'มันไม่ใช่แค่การล่าสัตว์; เทศกาลก็น่าเบื่อเกินไป. ' เทศกาลแรกของชีวิตที่วิทยาลัยของเขาอ่อนเยาว์และมันก็น่าเบื่อกับเขา! "ผมไม่สามารถผ่อนคลายเหมือนคนอื่น ๆ เมื่อมันถึงเวลาที่จะให้เงิน ถ้าฉันกินสิ่งที่ผมอยากจะกินเล่นทุกอย่างที่ฉันอยากจะเล่นและทำสิ่งที่ฉันต้องการเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ แล้วตอนที่ผมจะสามารถทำเงินได้อย่างไร ' วันนี้แม้แต่เด็กเล็ก ๆ รู้เกี่ยวกับช่องว่างระหว่างคนรวย และคนจน. ในมุมมองของวัชพืชเด็กที่มาถึงโรงเรียนอนุบาลขี่รถยนต์ต่างประเทศที่ไดรฟ์พ่อแม่ของพวกเขาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นและศักดิ์ศรี แต่เด็กที่มาขี่รถโรงเรียนค่อนข้างข่มขู่. "คุณ ... ." "อืมมม"? "คุณสามารถใช้ปากกาลูกลื่น Monami สำหรับการเขียน." [T / N: Monami เป็นชื่อของ บริษัท เกาหลี มันเป็นราคาแพงมากขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะใช้ Monami.] "แม่ของฉันถูกปลดออก ... เดือนถัดไปผมจะแทนที่ด้วยปากกาญี่ปุ่นทำ." มันเป็นสนทนาระหว่างเด็กอนุบาลจากความฝันของวัชพืช. ในความเป็นจริงมีเงินหรือ ไม่ได้ทำให้ความแตกต่างในสิ่งเล็ก ๆ น้อยแม้. เมื่อรับประทานอาหารบนถาดอาหารกลางวันของพวกเขาเด็กจากครอบครัวที่ดีออกจะจุ่มไส้กรอกของพวกเขาในซอสมะเขือเทศและกินมันเป็นครั้งแรก แต่เด็กที่มาจากครอบครัวที่ยากจนกินถั่วงอกหรือผักแรกของพวกเขา. หลงใหลไส้กรอกที่จะต้องบันทึกไว้สำหรับที่ผ่านมา. ลีฮยอนได้รับการยอมรับปมด้อยของเขา. 'เด็กที่เติบโตขึ้นมาดื่มนมสีขาวไม่เคยเป็นเช่นเดียวกับผู้ที่เติบโตขึ้น ดื่มนมสตรอเบอร์รี่. ทฤษฎีจริงใจของพระองค์ในนมสตรอเบอร์รี่หลงคอร์ดในหัวใจของเขา! ในขณะที่เขาดื่มเบียร์ของเขาวัชพืชเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในงานเทศกาล. คอนเสิร์ตจุงฮโยรินกินเวลาจนถึงเช้า. มันเก็บไปเป็น encores ยังคง จะเรียกว่าออกมาและตั้งแต่ที่เธอได้รับโลภบนมือลีฮยอนเขาจะต้องอยู่กับเธอ. 'และนั่นก็คือไม่ได้ทั้งหมดมันเป็น?' ถ้ามันเพิ่งสิ้นสุดวันที่มีพลังของเขาจะยังไม่หมดสิ้นอย่างรุนแรงเช่น นี้. * * * * * * * * * * * * ในวันสุดท้ายของเทศกาลผู้สูงอายุพูดกับ Seo Yoon. "Seo Yoon คุณต้องสนุกกับเทศกาลเกินไป คุณเพียงแค่จะไปทำงานที่นี่? " 90% ของลูกค้าที่ผับมาดูของเธอ แต่เธอ upperclassmen ให้เสรีภาพของเธอ. "อย่างน้อยออกไปและใช้เวลาดูรอบ ๆ ทุกคนควรมีส่วนร่วมในงานเทศกาลด้วยกัน มีอาจจะมีคนที่คุณต้องการจะออกไปและเล่นด้วย? " เพื่อตอบสนองต่อความปรารถนาดีผู้สูงอายุของเธอ, Seo Yoon อัตโนมัติจ้องที่ลีฮยอน. ลีฮยอนทันทียิ้มสดใสสำหรับเธอ. "เอาล่ะ ไม่ต้องกังวลกับผับและไปสนุกกับเทศกาล. " ผับที่ประสบความสำเร็จและเนื่องจากคำสั่งซื้อไปได้ด้วยดีก็ลำบากมีส่วนผสมเกือบไม่เหลือ ถ้าพวกเขาปิดต้นที่ 20:00 เขาจะไปที่บ้านและเข้าสู่ถนนรอยัล. ลีฮยอนเป็นคนหนึ่งที่จะปฏิเสธแม้กระทั่งวันที่มี Seo Yoon ถ้าเขามีเวลา 2 ชั่วโมงเพื่อสำรองในรอยัลโร. "ลีฮยอน." กองกำลังสำรองที่ กลับมาจากกองทัพไม่พลาดเรื่องที่ละเอียดอ่อน. [T / N: ในเกาหลีผู้ชายสามารถที่ทุกคนจะต้องฝึกในกองทัพเป็นเวลาสองปี พวกเขากลับมาเป็นกองกำลังสำรอง.] "ใช่ รุ่นพี่. " "แม้ว่าเราจะไม่สามารถเชื่อว่ามันดูเหมือน Seo ยุนต้องการให้คุณ แนะนำไปของเธอรอบเทศกาล. " นับตั้งแต่ที่เขาไม่สามารถปฏิเสธ upperclassmen กำลังสำรองของลีฮยอนถูกบังคับให้ใช้ในบทบาทของคู่มือเทศกาล. "โอ๊ะผมอิจฉาเขา." "โอ้ฉันสามารถแนะนำคุณดีเกินไป ... " ในท่ามกลางความอิจฉาผู้สูงอายุและลูกค้าลีฮยอนและยุน Seo ซ้ายผับด้วยกัน. เธอเปลี่ยนจากชุดแต่งงานเสื้อผ้าสบาย ๆ แต่ความงามของเธอก็ยังคงพอที่จะทำให้ตาของคนที่เข้ามา ตรวจสอบป๊อปเทศกาลออก คนที่เดินผ่านไปพวกเขามองกลับมาอีกครั้งกับการแสดงออกของความเชื่อและไม่ได้ย้ายไป. "เราจะไป?" ลีฮยอนก็คว้ามือ Seoyoon ของ. จุงฮโยรินได้ชอบจับมือไปยังจุดของการไม่ปล่อยให้ไปเพื่อให้เขาจัดขึ้น Seo Yoon ของ มือแรกเชื่อว่าเธออาจจะไม่ชอบมัน มันไม่ได้เป็นความกล้าหาญเข้มแข็ง แต่ฝูงชนเทศกาลมีขนาดใหญ่ดังนั้นเหตุผลหลักของเขาคือการที่มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้รับการแยกออกจากกันหากพวกเขาไม่ได้จับมือ. "... " ซอฟท์และอ่อนโยนมือของเธอเป็นที่น่าแปลกใจที่อบอุ่น. เขา รู้สึกว่าร่างกายของ Seo Yoon แข็งไปหลังจากที่เขาคว้ามือของเธอ แต่เธอเร็ว ๆ นี้ผ่อนคลาย. "มีสิ่งที่คุณต้องการจะทำอย่างไร?" เมื่อลีฮยอนถาม Seo Yoon ไม่สามารถตอบ. ถึงแม้ว่าเสียงของเธอได้ติดอยู่เมื่อใดก็ตามที่มันมาถึงการพูด มันก็เป็นเพราะเธอไม่เคยมองไปรอบ ๆ งานเทศกาลวิทยาลัยก่อน. "แล้วฉันจะให้คำแนะนำ." ลีฮยอนไปเล่นตีตุ่นกับ Seo Yoon เพราะราคาก็ไม่แพงมากและปฏิกิริยาที่ได้รับมากดีเมื่อ เขาเล่นกับจุงฮโยรินท. นักเรียนของเหตุการณ์ไฝที่ได้เห็นลีฮยอนก่อนที่จะมีความไม่พอใจ. "โอ๊ะ ... " "มันเป็นคนเดียวกันจากเมื่อวานนี้." "รุ่นพี่! มันเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มาพร้อมกับรินนางสาวจุงฮโยเมื่อวานนี้ว่า ... และวันนี้เขามีนางสาว Seo ยุน. " ผู้คนจากเหตุการณ์ไฝไม่สามารถซ่อนความหึงหวงรุนแรงของพวกเขา. ในฐานะที่เป็นถ้ามันไม่พอที่จะทำให้เขาอยู่กับจุงฮโยรินทร์เมื่อวานนี้ ดังนั้นวันนี้จะนำ Seo ยุน. นอกจากนี้พฤติกรรมของลีฮยอนเป็นที่เปรียบมิได้และน่ารังเกียจมาก. 'เมื่อวานนี้เมื่อจุงฮโยรินถือลงบนแขนของเขาเขาทำราวกับว่าเขาเป็นคนขี้อาย ... แต่วันนี้เขากระตือรือร้นจับมือนางสาว Seo Yoon ของ. 'ไอ้เก๊ก.' 'เขาเป็นผู้เล่นในหมู่ผู้เล่นทุกคน. โมลเพิ่มขึ้นด้วยความโกรธ. "คุณต้องคว้าค้อนพลาสติกนี้และตีพวกเขา." ภายใต้คำแนะนำของลีฮยอน, Seo Yoon ยกค้อนพลาสติก. Pyok pyok pyok pyok pyok pyok! ] T / N:. ปิโกค้อนทำให้เสียงส่งเสียงดังเอี้ยเกี่ยวกับผลกระทบ] . มันเป็นอย่างมากที่แตกต่างจากการเล่นกับเงอะงะจุงฮโยรินแม้ในขณะที่จับมือลีฮยอน, Seoyoon ไม่พลาดตุ่นเดียวที่มีการนัดหยุดงานของเธออย่างรวดเร็ว . เมื่อเทียบกับบุคลิกภาพโง่เธอ athleticism ของเธอไม่ได้ตามปกติ. เวลาที่พวกเขาได้รับการตีด้วยค้อน Pico ทุกไฝพร้อมกันรู้สึกขมและเศร้า. มันจะไม่เป็นธรรมถ้ามันเป็นคนที่มีใบหน้าหล่อเหลาหรือ มีจำนวนมากทั้งเงิน. ' 'ชนิดของเสน่ห์ไม่เช่นคนธรรมดามี ... ' พวกเขายังไปยิง plushies ขอบคุณที่ประสบการณ์ของเมื่อวานนี้เขาก็สามารถที่จะสามารถยิงลงแครอทขนาดเล็กและ plushie กีวี. "ของขวัญ." ลีฮยอนให้ Seo Yoon plushie แครอทเป็นของขวัญ. "ผมต้องให้ plushie อื่น ๆ เป็นของขวัญให้กับตัวน้อยของผม น้องสาวเพื่อให้คุณสามารถมีหนึ่ง. " "... " Seoyoon คว้าตุ๊กตาแครอทมั่นในมือของเธอ. เพราะมันเป็นวันสุดท้ายของเทศกาลลีฮยอนเอา Seo Yoon เพื่อ sightsee เทศกาลจนดึกดื่น. พวกเขาเช่น เห็นว่าผู้คนจำนวนมากจ้องมองมาที่พวกเขามีลักษณะของแปลกใจที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆ เหตุการณ์ต่าง ๆ . Seo ยุนไม่ได้ออกมาเป็นเสียงหัวเราะที่สดใส แต่เธอก็อายสีแดงสดใส เมื่อผ่านสถานที่แออัดเธอไปที่ลีฮยอนพาเธอและเธอยังคว้ามือของเขาแน่น. "คุณต้องการที่จะเต้น?" ถูกไฟสว่างจ้าบนสนามหญ้าหญ้าที่เวทีหลักคือ. ชิ้นส่วนเพลงที่กำลังเล่นและ คู่กำลังเต้นรำเพื่อให้ลีฮยอนยังถาม Seo Yoon ถ้าเธออยากจะเต้น. Seo ยุนพยักหน้าเล็กน้อยด้วยใบหน้าแดงก่ำสีแดง. ลีฮยอนมือถือของเธอและทำให้เธอใกล้ชิด. ร่างกายของพวกเขาย้ายตามธรรมชาติในจังหวะกับเพลง. ชิ้น ไม่ได้ยากมากที่จะเต้นตามไป แต่พวกเขาทั้งสองเงอะงะ พวกเขาไม่สามารถตัดสินได้ว่าใครจะได้รับการชั้นนำเพื่อให้พวกเขาทั้งสองก้าวที่เท้าของแต่ละคนสองสามครั้ง. "... " ลีฮยอนก็ไม่สบายใจมากเพราะเขาไม่ได้รู้ว่าเมื่อ Seo ยุนจะระเบิด. * * * * * * * * * * * * "เทศกาลที่ถูกสาปแช่ง เป็นที่สุดมากกว่า ดูเหมือนว่าฉันจะสามารถที่จะกลับมาประจำตามปกติของฉันตอนนี้. " หลังจากดื่มเบียร์ของเขาเขายืดและหาว. มันเป็นความสงบและการบูรณะเมื่ออยู่ในสภาวะที่ทำงานหนักเกินไป ขณะที่อยู่ในร่างกายของคนแคระดื่มเบียร์และที่พักผ่อนมีผลอย่างมาก. เมื่อร่างกายของฉันจะกลับมาเป็นปกติผมคิดว่ามันจะเป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะปล่อยการเปลี่ยนแปลงประติมากรรม. * * * * * * * * * * * *

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัชพืชกลับไป nekan ปราสาทด้วยสีหน้าซีดเซียว .

kramado ล่าโดยไม่ต้องหยุดพักภายในดันเจี้ยน !

เค้ายังได้รับมากและปริมาณของระดับรายการ แต่ด้วยความอ่อนเพลีย เขาเกิดการทำงานหนัก hex และตกอยู่ในภาวะวิกฤต พลังของเขาปัจจุบันและสถิติไม่ได้ที่สามของสิ่งที่พวกเขาแต่เดิมถูก

วัชพืชป้อนโรงเตี๊ยมหลังจากซื้อถุงถั่วหัวหอมและกระเทียม

" ให้ฉันครึ่งหนึ่งอ้วน ! "

เขาสั่งเบียร์มาดื่ม

และเล็กน้อยของพลังที่ได้รับกลับคืน

คุณยังฝืนรุนแรง

เขารู้สึกว่าเขาอาจจะอาศัยอยู่ในตอนนี้

มันไม่ได้แค่ล่าสัตว์ ; เทศกาลก็น่าเบื่อเกินไป '

ก่อนเทศกาล หนุ่มมหาลัย ชีวิตของเขาและมันก็น่าเบื่อสำหรับเขา

ผมไม่ได้ใจเย็นเหมือนคนอื่น ๆเมื่อมันถึงเวลาที่จะทำให้เงิน ถ้าฉันกินสิ่งที่ฉันต้องการจะกิน , เล่นทุกอย่างที่ผมต้องการลงเล่น และทำสิ่งที่ฉันต้องการ เหมือนกับคนอื่น ๆ แล้วเมื่อฉันจะสามารถหาเงิน '

วันนี้ แม้แต่เด็กเล็กๆ รู้เรื่องช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจน

ในมุมมองของวัชพืชได้เด็กที่มาเรียนขี่รถต่างประเทศผู้ปกครองไดรฟ์เต็มรูปแบบของความเชื่อมั่นและศักดิ์ศรี อย่างไรก็ตาม เด็กคนที่มาขี่รถโรงเรียนค่อนข้างกลัว

" คุณ . . . . . . . "
" หือ ? "

" คุณใช้โมนามิ ปากกาสำหรับเขียน . "

[ T / N : โมนามิ เป็นชื่อของ บริษัท เกาหลี มันเป็นเพียงเล็กน้อยราคาแพงกว่าที่จะใช้ Monami ]
" แม่ผมถูกเลิกจ้าง . . . . . . . เดือนหน้าผมจะแทนที่ด้วยภาษาญี่ปุ่นทำให้ปากกา "

มันเป็นบทสนทนาระหว่างเด็กอนุบาลจากวัชพืช ฝัน

ในความเป็นจริง มี เงิน หรือ ไม่สร้างความแตกต่างแม้ในสิ่งเล็ก ๆน้อย ๆ .

เมื่อรับประทานอาหารในถาดอาหารกลางวันของพวกเขา เด็กจากครอบครัวที่มั่งคั่งจะจิ้มไส้กรอกในซอสมะเขือเทศ และกินมันก่อน แต่เด็กจากครอบครัวยากจนได้กินถั่วงอกหรือผักก่อน

หลงใหลว่า ไส้กรอกเป็นบันทึกสุดท้าย

ลีฮยอนยอมรับปมด้อยของเขา

'kids ที่โตมาดื่มนมสีขาวจะไม่เหมือนกับคนที่โตมาดื่มนมสตรอเบอร์รี่ "

เขาด้วยใจในทฤษฎีนมสตรอเบอร์รี่หลงคอร์ดในหัวใจ !

เขาดื่มเบียร์ของเขา วัชพืช นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในเทศกาล

ของจองฮโย รินคอนเสิร์ตจนถึงรุ่งสาง

มันเก็บไว้จะเป็น encores ยังคงถูกเรียกออกมา และเมื่อเธอถูกจับลงบนมือของลีฮุน เขาต้องอยู่ด้วย

และที่ไม่ได้ทั้งหมด ใช่ไหม ? '

ถ้ามันได้สิ้นสุดลงเพียงแค่นั้น พลังของเขาก็ไม่น่าจะรุนแรงเหนื่อยแบบนี้

* * *

ในวันสุดท้ายของเทศกาล รุ่นพี่พูดกับซอยุน

" ซอยุนคุณต้องสนุกกับงานเหมือนกัน เธอจะทำงานที่นี่เหรอ ? "

90% ของลูกค้าของผับมาหาเธอ แต่รุ่นพี่ของเธอให้อิสระกับเธอ

" อย่างน้อยก็ออกไปและมองไปรอบ ๆ ทุกคนควรเข้าร่วมในงานเทศกาลด้วยกัน มีใครบางคนที่คุณต้องการที่จะออกไปและเล่นด้วย "

ในการตอบสนองของรุ่นพี่เธอหวังดีซอยุน reflexively จ้องลีฮยอน

ลีฮยอนทันที ยิ้มสดใสให้เธอ

" ครับ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับผับและไปสนุกกับเทศกาล "

ผับที่ประสบความสำเร็จและตั้งแต่สั่งไปมันดูเหมือนมีเกือบจะไม่มีส่วนผสมของด้านซ้าย ถ้าพวกเขาปิดเช้า 8 โมง เขาจะกลับบ้าน และเข้าสู่ถนนหลวง

ลีฮยอนเป็นหนึ่งที่จะปฏิเสธถึงเดทกับโซยุน ถ้าเขามี 2 ชั่วโมงเพื่อสำรองในถนนหลวง

" ลีฮยอน "

กองกำลังสำรองที่กลับมาจากกองทัพก็ไม่พลาดที่สำคัญ

[ T / N : ในเกาหลี ผู้ชายสามารถทุกคนที่ต้อง รถไฟในกองทัพเป็นเวลา 2 ปี พวกเขาจะกลับมากองเกิน ]
" ครับ รุ่นพี่ . . . "

" แม้ว่าเราจะไม่เชื่อ ดูเหมือนซอยุนต้องการคุณ